Το δίλημμα του Έλληνα επιστήμονα

[Angeloskalaf]

Καλησπέρα
Ήθελα να ρωτήσω το εξής
Ένας έφηβος που θέλει να γινει μεγάλος επιστήμονας αλλα ζει στην Ελλάδα
Τι πρέπει στην τελική να διαλέξει
Να βρει μια μεσαία δουλειά στην Ελλάδα σε μια βιομηχανία/ επιχείρηση στην οποία δε θα μπορεί να αριστεύσει και να διακριθεί αλλα θα την κάνει κοντά στους φίλους του και την οικογένειά του;
Ή να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο των σπουδών στο εξωτερικό προκειμένου να κάνει ερευνητική καριέρα στα μεγάλα πανεπιστήμια να πετύχει στη ζωή του αλλα να ζει μακριά απο τους φίλους και την οικογένειά του;
Θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας

 

[Μάρκος Βασίλης]

Αρχικά, νομίζω ότι το θέτεις σε πολύ κλειστό πλαίσιο και βλέπεις μόνο τις δύο "ακραίες" περιπτώσεις: το να φύγεις στο εξωτερικό και να ακολουθήσεις το όνειρό σου και το να μείνεις στην Ελλάδα και να καταπιέσεις τα θέλω σου. Ωστόσο, οι εναλλακτικές είναι πολύ περισσότερες από αυτές τις δύο.

Αρχής γενομένης, πάρα πολλά πράγματα εξαρτώνται από το πεδίο έρευνας με το οποίο θέλεις να ασχοληθείς. Αρκετά πράγματα μπορούν να γίνουν πια σε μεγάλο βαθμό από απόσταση - προφανώς, αυτό δεν αναφέρεται σε επιστήμες όπου χρειάζεται φυσική παρουσία του επιστήμονα σε εργαστήριο. Οπότε, σε μία τέτοια περίπτωση, δουλεύεις έξω αλλά μένεις εδώ - ή, εν πάσει περιπτώσει, είσαι αρκετά συχνά εδώ.

Ένας άλλος παράγοντας που καλό θα ήταν να λάβεις υπ' όψιν, είναι τι βάρος έχει για εσένα η δουλειά, η καριέρα κ.λπ. και τι βάρος έχουν άλλοι παράγοντες, όπως, π.χ. το κλίμα, οι ανθρώπινες σχέσεις κ.λπ.. Αυτό είναι μία προσωπική απόφαση για τον καθένα και, προφανώς, αυτό πρέπει να το βρει ο καθένας μας μόνος του.

 

[nPb]

Καλησπέρα
Ήθελα να ρωτήσω το εξής
Ένας έφηβος που θέλει να γινει μεγάλος επιστήμονας αλλα ζει στην Ελλάδα
Τι πρέπει στην τελική να διαλέξει
Να βρει μια μεσαία δουλειά στην Ελλάδα σε μια βιομηχανία/ επιχείρηση στην οποία δε θα μπορεί να αριστεύσει και να διακριθεί αλλα θα την κάνει κοντά στους φίλους του και την οικογένειά του;
Ή να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο των σπουδών στο εξωτερικό προκειμένου να κάνει ερευνητική καριέρα στα μεγάλα πανεπιστήμια να πετύχει στη ζωή του αλλα να ζει μακριά απο τους φίλους και την οικογένειά του;
Θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας

H καριέρα στο εξωτερικό σε μεγάλα Πανεπιστήμια δεν είναι επίσης τόσο δεδομένη, εννοώ ότι ακόμη και αριστεία να υπάρχουν, συνήθως παίζουν και άλλα προσόντα. Όχι πάντα, αλλά παίζουν. Όλα στο πρόγραμμα είναι και θα είναι όσο θα υπάρχει αυτό το μοντέλο κοινωνίας. Η ζωή δεν είναι τόσο ντετερμινιστική και όχι τόσο δεδομένη όσο το σκέφτεται ένας έφηβος. Με τα χρόνια θα δεις ότι θα υπάρξουν και απρόβλεπτες αποτυχίες που θα πρέπει στην κάθε περίπτωση να βρεις δυνάμεις να σηκωθείς και να προχωρήσεις με άλλη κατεύθυνση. Αυτό δεν ισχύει αν μένεις Ελλάδα ή αλλού. Η ανθρώπινη κοινωνία έχει πολλά άλυτα ελαττώματα που με αυτά πορευόμαστε και κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Σημασία έχει πάντα, να κάνεις αυτό που θα γεμίσει ΕΣΕΝΑ και όχι τους περίγυρους. Μια ζωή έχουμε φίλε.

 

[nPb]

Καλησπέρα
Ήθελα να ρωτήσω το εξής
Ένας έφηβος που θέλει να γινει μεγάλος επιστήμονας αλλα ζει στην Ελλάδα
Τι πρέπει στην τελική να διαλέξει
Να βρει μια μεσαία δουλειά στην Ελλάδα σε μια βιομηχανία/ επιχείρηση στην οποία δε θα μπορεί να αριστεύσει και να διακριθεί αλλα θα την κάνει κοντά στους φίλους του και την οικογένειά του;
Ή να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο των σπουδών στο εξωτερικό προκειμένου να κάνει ερευνητική καριέρα στα μεγάλα πανεπιστήμια να πετύχει στη ζωή του αλλα να ζει μακριά απο τους φίλους και την οικογένειά του;
Θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας

Toν 21ο αιώνα νομίζω ότι πέρασε η μόδα των μεγάλων επιστημόνων. Έχουν περάσει πολλά έτη από την εποχή του Planck ή του Yosida. Για να είμαι σαφής, από τότε που μπήκε το διαδίκτυο στην ζωή μας, όλες σχεδόν οι χώρες Αμερικανοποιήθηκαν και η επιστήμη έχει γίνει είδος "επαγγελματικής" εξασφάλισης. Πλέον είναι ο μεγαλύτερος ψεύτης όποιος δεν κυνηγάει την επιστημονική σταδιοδρομία με κύριο κίνητρο τις επαγγελματικές επιλογές αφού η ίδια ζωή έχει γίνει καταναλωτική κάτι που οι έφηβοι όλου του κόσμου λόγω αθωότητας και ασχετοσύνης, δεν αντιλαμβάνονται. Δεν ζούμε στην εποχή του Γαλιλαίου.

Το ερώτημα είναι τι εννοείς ως μεσαία δουλειά στην Ελλάδα από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν διαθέτει ταξική αγορά εργασίας. Η Ελλάδα δεν είναι Γερμανία για να έχει δουλειές και "ταξικό" διαχωρισμό των επαγγελμάτων με βάση το μισθό, τα κοινωνικά επιδόματα κλπ. Άρα περνάμε στην επόμενη ερώτηση. Η διάκριση δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση ειδικά σε μια χώρα με αναξιοκρατία σε πολύ μεγάλο βαθμό. Στο εξωτερικό επικρατεί και λίγο ο τοπικισμός: καλοί οι ξένοι που διαπρέπουν αλλά καλύτεροι και οι ντόπιοι. Προσωπικά θεωρώ ότι η οικογένεια είναι από τις μεγαλύτερες αξίες της ζωής. Για άλλους όχι. Οπότε ο καθένας επιλέγει τι τον συμφέρει.

 

[Angeloskalaf]

Να σου πω κάτι
Εγώ θέλω πιο πολυ να γίνω πανεπιστημιακός
Δηλαδή να διδάξω την χημεία,που ειναι η επιστήμη που μου αρέσει, σε μελλοντικούς επιστήμονες
Και ταυτόχρονα να κανω την έρευνα μου και να αριστεύσω σε αυτή
Εχω ακούσει όμως οτι στην Ελλάδα επικρατεί ο νεποτισμός και το μέσο... Και γενικά δύσκολα οι επιστήμονες που δεν εχουν ακρες στη Βουλή η στον πρύτανη διορίζονται καθηγητές στο εκάστοτε πανεπιστήμιο... Για αυτο το εξωτερικό για μένα μοιάζει σαν μονόδρομος...

 

[akikos]

Καλησπέρα
Ήθελα να ρωτήσω το εξής
Ένας έφηβος που θέλει να γινει μεγάλος επιστήμονας αλλα ζει στην Ελλάδα
Τι πρέπει στην τελική να διαλέξει
Να βρει μια μεσαία δουλειά στην Ελλάδα σε μια βιομηχανία/ επιχείρηση στην οποία δε θα μπορεί να αριστεύσει και να διακριθεί αλλα θα την κάνει κοντά στους φίλους του και την οικογένειά του;
Ή να διαλέξει τον δύσκολο δρόμο των σπουδών στο εξωτερικό προκειμένου να κάνει ερευνητική καριέρα στα μεγάλα πανεπιστήμια να πετύχει στη ζωή του αλλα να ζει μακριά απο τους φίλους και την οικογένειά του;
Θα ήθελα να ακούσω την άποψη σας

Το να σταδιοδρομήσεις σε μια βιομηχανία/επιχείρηση σε κάποιες περιπτώσεις είναι δυσκολότερο από το δρόμο της έρευνα.

 

[nPb]

Να σου πω κάτι
Εγώ θέλω πιο πολυ να γίνω πανεπιστημιακός
Δηλαδή να διδάξω την χημεία,που ειναι η επιστήμη που μου αρέσει, σε μελλοντικούς επιστήμονες
Και ταυτόχρονα να κανω την έρευνα μου και να αριστεύσω σε αυτή
Εχω ακούσει όμως οτι στην Ελλάδα επικρατεί ο νεποτισμός και το μέσο... Και γενικά δύσκολα οι επιστήμονες που δεν εχουν ακρες στη Βουλή η στον πρύτανη διορίζονται καθηγητές στο εκάστοτε πανεπιστήμιο... Για αυτο το εξωτερικό για μένα μοιάζει σαν μονόδρομος...

Ξαναλέω αγαπητέ φίλε ότι και το εξωτερικό δεν είναι η αντι-Ελλάδα, όπως νομίζουμε. Έχει και εκεί καθίκια...απλά όταν δεν έχεις ζήσει σε μια χώρα πέρα από τον τουρισμό, ή κανένα ντοκυμαντέρ, ποδόσφαιρο κτλ, δεν έχεις αντικειμενική εικόνα για τα ντόπια ζιζάνια.

 

[Angeloskalaf]

Εντάξει λοιπόν το σέβομαι
Θα το σκεφτώ καλα πριν αποφασίσω κάτι τέτοιο
Σε ευχαριστώ!

 

[nPb]

Εντάξει λοιπόν το σέβομαι
Θα το σκεφτώ καλα πριν αποφασίσω κάτι τέτοιο
Σε ευχαριστώ!

H σκατοψυχία και η παλιανθρωπιά, ο νεποτισμός δεν έχουν εθνικότητα και φυλετικό χρώμα. Μπορείς να γνωρίσεις τον καλύτερο άνθρωπο του κόσμου, να είναι ο αδερφικός φίλος σου, η κοπέλα της ζωής σου και να είναι από την Αφρική. Όμοια μπορεί να γνωρίσεις άνθρωπο που να είναι Κινέζος και να είναι καθίκι. Σε μια παγκοσμιοποιημένη κοινωνία οι αντιθέσεις είναι μεγαλύτερες από μια μικρή Ελλάδα όπου έχεις λίγες εικόνες και λίγα παραδείγματα.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 4 Μαρτίου 2020

Η ακαδημαϊκή κοινότητα όπως και η βιομηχανία έχουν τον ίδιο ανταγωνισμό για να διατηρηθεί η θέση και τις περισσότερες φορές με ανήθικα μέσα. Στο εξωτερικό ειδικά, όπου πολλές φορές παίζει και η Μασονία, οι πολιτικές παρεμβάσεις από την ντόπια "φαυλοκρατία" κλπ, η παραμονή σε μια δουλειά θέλει γερό στομάχι και άφθονη πολιτική ορθότητα. Γενικά όπου υπάρχουν "ομάδες" (Πανεπιστήμιο, Εταιρίες, κλπ) πάντα θα υπάρχει ο Καίσαρας και ο Πορτιέρης που πολλές φορές ο πρώτος μπορεί να μην έχει καλά προσόντα.