Η δική μου εμπειρία ως φοιτητής Ιατρικής ΕΚΠΑ

[Στέφανος-Ιάσωνας]

Έδωσα πανελλήνιες πριν 4 χρόνια, όντας πάντα άριστος μαθητής και μελετηρός κατάφερα να συγκεντρώσω 19441 μόρια οπότε και εισήχθη στην 1η μου επιλογή που ήταν η Ιατρική ΕΚΠΑ.

Όταν έφτασα Β' Λυκείου δεν ήξερα τι κατεύθυνση να επιλέξω,η" Τεχνολογική (Οικονομικά) και Θεωρητική ήταν για τους "Σκράπες"" όπως μας έλεγαν όλοι,οπότε εγώ ως "μυαλό και άριστος μαθητής" (γκουχου γκουχου) όφειλα να διαλέξω την Θετική. Και όπως καταλαβαίνετε,αυτό έκανα.

Δεν θα πω ψέματα: Διάλεξα την Ιατρική γιατί μου φαινόταν ωραίο να λέω ότι είμαι γιατρός,όλοι θα με θεωρούσαν σπουδαγμένο,θα πουλούσα μούρη και επειδή άκουγα πως είναι απο τα επαγγέλματα απο τα οποία βγάζεις πολλά χρήματα.Μετά πολλοί έλεγαν οτι για να γίνεις γιατρός δεν χρειάζεσαι και πολυ μυαλό,"κώλο μονο να στρώνεις." Ε, αυτό ήταν κάτι που έκανα,ούτως ή αλλως οπότε δεν θα με δυσκόλευε σκέφτηκα. Το ότι όλοι ήθελαν την Ιατρική ήταν ένας ακόμη παράγοντας. Της έδινε μεγαλύτερη αξία και με έκανε να νιώθω πως αν πάρω την θέση σημαίνει ότι είμαι καλύτερος απο τους υπόλοιπους.Ειλικρινά πιστεύω πως αν ήθελαν οι περισσότεροι βιολογικό αυτό θα επέλεγα τελικά. Το έβλεπα τελείως ανταγωνιστικά.Μετά, ήμουν μεσαία τάξη και θεωρούσα,με το παιδικό μυαλό μου,ότι μέσω της Ιατρικής θα κατάφερνα να ανέβω επίπεδο.
Όλα αυτά ήταν οι νεανικές μου σκέψεις τότε.Θεωρούσα την Ιατρική ως μεσω βελτίωσης της ζωής μου.

Απο την άλλη βέβαια,δεν ήξερα και τι ήθελα,οπότε θα συμβιβαζόμουν με το οτιδήποτε.Η βιολογία μου άρεζε στο σχολείο, οι άνθρωποι μου άρεζαν γενικά, η ανατομία μου φαινόταν ενδιαφέρουσα και θυμάμαι έλεγα ας μπω και να δεις που θα μου αρέσει.Με ενδιέφερε να μπω και απο εκει και πέρα έλεγα θα βρω την άκρη.

Και μπήκα. Το πρώτο έτος πέρασε γρήγορα. Τα μαθήματα ήταν γενικά και μου άρεζε. Έιχε πολύ διάβασμα άλλα δεν ήταν κάτι στο οποίο δεν ήμουν συνηθισμένος απο μικρός. Πέρασα τα μαθήματα με πολύ καλούς βαθμούς. Θυμάμαι που είχα συμφοιτητές που τα βρήκαν σκούρα. Το διάβασμα τους φαινόταν τρελό,μου έλεγαν συνέχεια πως δεν έχουν χρόνο να κάνουν τίποτα άλλο και πως ένιωθαν σαν να δίναμε διαρκώς πανελλήνιες! Δεν συμφωνώ με αυτό και ούτε νομίζω ότι είναι τόσο χάλια. Παρόλαυτα πράγματι στο 1ο έτος υπήρξαν παιδιά που,πάτησαν στο πρώτο εξάμηνο και μετά δεν ξαναήρθαν γιατί απογοητεύτηκαν με την σχολή και άλλαξαν. Συνήθως το έβλεπες απο παιδιά Εσπερινών και ΕΠΑΛ που το θεωρώ και λίγο λογικό, γιατί δεν είχαν τις βάσεις. Στην παρέα μου, 2 άτομα φύγανε στο 1ο έτος ο ενας ήταν απο ΕΠΑΛ και ο άλλος ήταν άριστος μαθητής απο ΓΕΛ που απλά συνειδητοποίησε οτι η Ιατρική δεν ήταν αυτό που περίμενε.( Ο πρώτος κατέληξε φυσιοθεραπεία και ο δεύτερος φυσικό )


Φτάνοντας στο 2ο έτος αν με ρωτούσε καποιος αν μου αρέσει η σχολή, θα έλεγα οτι μου ήταν περισσότερο αδιάφορη.Ούτε μου άρεζε ούτε δεν μου άρεζε.Κάπου στο ενδιάμεσο. Διάβαζα και περνούσα μαθήματα. Θεωρώντας πως είναι νωρίς ακόμη και πως τα αγαθά κόπης κτώνται. Σκεφτόμουν μπροστά σε μια ζωή ανέμελη, ας κάνω υπομονή τώρα. Στο 2ο έτος συνειδητοποίησα ωστόσο κάτι που με σόκαρε. Οι συμφοιτητές μου διακρίνονταν σε 3 είδη. Αυτοί που ήταν κατενθουσιασμένοι με την επιστήμη, αυτοί που δεν τους πείραζε κιόλας, και αυτοί που την συχαίνονταν και απλά καθονταν γιατί αφού μπήκαν ήταν καθήκον του να τελειώσουν την σχολή.Με λύπη μου διαπίστωσαν οτι οι μισοί άνηκαν στην τελευταία κατηγορία.Ελάχιστοι ήταν αυτοί που πραγματικά ήξεραν γιατι μπήκαν. Άριστοι μαθητές σαν και εμένα που διάλεξαν την σχολή αυτή χωρίς ακριβώς να ξέρουν το γιατί. Έβλεπες πολλούς να κάθονται στα παγκάκια μόνοι τους. Κατάθλιψη μεχρι εκεί που δεν πάει. Σε ενα οργανωμένο διάβασμα που κάναμε, (group session), θυμάμαι συζητήκε το θεμα αν ποτέ σκεφτόμασταν να παρατήσουμε την σχολή. Με ξάφνιασε πόσοι το σκέφτονταν αλλά κανένας δεν τολμούσε να το κάνει.Γιατί αν μπεις στην Ιατρική την τελειώνεις. Τελεία και παύλα. Πολλοί ξεκίνησαν να παίρνουν αγχολυτικά και αντικαταθληπτικά για να περνάνε τις μέρες. Ένας συμφοιτητής μου, ειδική περίπτωση βέβαια που οι γονείς του και οι δύο γιατροί (ο πατέρας του είναι πολύ γνωστός στον χώρο)τον πίεσαν να διαλέξει την σχολή ενώ εκείνος ήθελε Πολυτεχνείο, κατέληξε να παίρνει ναρκωτικά.

Στο 3ο έτος άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάτι πάει λάθος. ίσως φταίει το ότι άρχισα να κάνω παρέες με παιδιά έξω απο τον κλάδο μου. Γνώρισα παιδιά απο φιλοσοφική, γεωπονικό, φυσικό,μαθηματικό και για παρέα καμιά φορά πήγαινα προς το τέλος των διαλέξεων και μετά βγαίναμε για καφέ. (Φυσικά αυτό δεν γινόταν την περίοδο της εξεταστικής) .Τότε ήταν που ανακάλυψα οτι θα μου αρεσε το ΗΜΜΥ. Στο πανεπιστήμιο υπήρξε για πρώτη φορά άνθρωπος που με ενέπνευσε. Αγαπούσε πραγματικά αυτό που έκανε, και αισθάνθηκα οτι ήθελα να μάθω περισσότερα. Αρχισα να διαβάζω σχετικά συγράμματα.Δεν τολμούσα φυσικά να πω τίποτα σε κανέναν. Το καλοκαίρι έκανα την πρώτη μου πρακτική Ιατρική στο Ιατρείο ενός γνωστού μας στο εξωτερικό. Και εκεί συνειδητοποίησα πως σίγουρα πλεον δεν θέλω να γίνω γιατρός. Ωραία η Ιατρική θεωρητικά,αλλά στην πράξη δεν ήταν τόσο όμορφη.Ο χώρος μου φάνηκε καταθληπτικός, απρόσωπος, τα πτώματα με αηδίαζαν και αν και δεν συχαίνομαι το αίμα, τα υγρά και το εσωτερικό του ανθρώπινου οργανισμού ήταν ότι πιο αηδιαστικό είχα δει στην ζωή μου.Δε θα ξεχάσω την μυρώδια! Τα δάχτυλα μου μύριζαν λάτεξ και έμαθα πως ήμουν και αλλεργικός σε αυτά.Κατάλαβα ποσο σημαντικοί είναι οι Νοσηλευτές! Που δεν τους είχα και πολύ ψηλά. Με βάλανε προς το τέλος της πρακτικής 3 εβδομάδες στον Ψυχιατρικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ σόβαρά και θέλουν πολύ υπομονή. Το πόση υπομονή δεν περιγράφεται.Εξαρτάται βέβαια και απο την πάθηση.Αλλά είχαμε θυμάμαι ένα παιδάκι με ADHD που δεν μιλούσε και παρουσιάζε επιθετική συμπεριφορά και αν και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ υπομονετικό άνθρωπο εκνευρίστηκα. Μετά το πέρας της Ιατρικής, άφησα λίγο καιρό να περάσει. Αποφάσισα πως θα σταματούσα. Δύσκολη απόφαση,ίσως η πιο δύσκολη της ζωής μου,μια και ήμουν ήδη στον 3ο χρόνο. Όταν το είπα στους δικούς μου προς έκπληξη μου,μου είπαν να έκανα οτι ήθελα εγω. Και πως θα με στήριζαν. Με παρότρυναν βέβαια να συνεχίσω και να τελείωσω. Δεν άντεχα, η ιατρική με εκανε δυστυχισμένο. Και ήθελα δεν ήθελαν το δέχτηκαν. Θυμάμαι όταν πήγα να ξεγραφτώ απο την σχολή,συνάντησα έναν γνωστό και μου είπε πως και εκείνος σκέφτηκε να τα παρατήσει αλλά δεν τολμούσε στα μισα του δρομού.

Ξαναέδωσα πανελλήνιες και μπήκα στην Ηλεκτρολόγων Μηχανικων και Μηχανικων Υπολογιστών. Συμμετείχα σε διαγωνισμούς και μπορώ να σας πω πως ειναι το αντικείμενο που λατρεύω. Ένας απο αυτούς μου έδωσε ευκαιρία για μια υποτροφία στην Ολλάνδια στο μελλον για μεταπτυχιακό. Προς το παρόν, δουλεύω διαδικτυακά σε μια Φιλανδική Εταρία με εναν ήδη πολύ καλό μισθό για την ηλικία μου και σύντομα σκοπεύω να αρχίσω την δική μου start-up. Δεν μετανιώνω που άφησα την Ιατρική. Πήρα την σωστή απόφαση για εμένα, ξεπέρασα τον φόβο μου και επιβραβεύτηκα και εποβραβευομαι κάθε μερα.

Φυσικά, δεν υποτιμώ την Ιατρική. Είναι πολύ σημαντική επιστήμη και ξερω παιδιά που λατρευουν την Ιατρική και περνάνε πολύ ωραία. Και πραγματικά αισθάνομαι μεγάλο σεβασμό για τουε γιατρούς γιατί ξέρω τι βάσανα περνάνε. Δεν είναι καθόλου ευκολη σχολή και ας είσαι μια ζωή φυτό. Θέλει πολλές θυσίες. Και γιαυτό πιστεύω ότι και ο μισθός που παίνρουν οι γιατροί είναι παρα πολύ λίγοε σε σχέση με αυτά που περνάνε εκεί μέσα. Η πίεση είναι απίστευτη. Το ψυχικό σόκ του να βλέπεις νεκρό άνθρωπο μόνο σκεφτείτε και να του τραβάς το δέρμα για να μάθεις ανατομία, να βλέπεις εγκαύματα 3 βάθμου και το δέρμα νεκρού δότη σε υγρά φυαλίδια για την πλαστική και όγκους στο δέρμα μην μιλήσω για τη μόλυνση της κυράς Φρόσως στα γεννητικά όργανα χωρίς να βλεπεις καθε βραδυ εφιαλτές θέλει πολλές ψυχικές αντοχές. Τρεφώ λοιπόν μεγάλο σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους. Είπα λοιπόν να μοιραστώ την δική μου εμπειριά.Το πως τα βιώσα εγω τα πράγματα.Και το πώς κατέληξα.Ίσως στο μέλλον βοηθήσει κάποιον.

 

[archaios19]

Έδωσα πανελλήνιες πριν 4 χρόνια, όντας πάντα άριστος μαθητής και μελετηρός κατάφερα να συγκεντρώσω 19441 μόρια οπότε και εισήχθη στην 1η μου επιλογή που ήταν η Ιατρική ΕΚΠΑ.

Όταν έφτασα Β' Λυκείου δεν ήξερα τι κατεύθυνση να επιλέξω,η" Τεχνολογική (Οικονομικά) και Θεωρητική ήταν για τους "Σκράπες"" όπως μας έλεγαν όλοι,οπότε εγώ ως "μυαλό και άριστος μαθητής" (γκουχου γκουχου) όφειλα να διαλέξω την Θετική. Και όπως καταλαβαίνετε,αυτό έκανα.

Δεν θα πω ψέματα: Διάλεξα την Ιατρική γιατί μου φαινόταν ωραίο να λέω ότι είμαι γιατρός,όλοι θα με θεωρούσαν σπουδαγμένο,θα πουλούσα μούρη και επειδή άκουγα πως είναι απο τα επαγγέλματα απο τα οποία βγάζεις πολλά χρήματα.Μετά πολλοί έλεγαν οτι για να γίνεις γιατρός δεν χρειάζεσαι και πολυ μυαλό,"κώλο μονο να στρώνεις." Ε, αυτό ήταν κάτι που έκανα,ούτως ή αλλως οπότε δεν θα με δυσκόλευε σκέφτηκα. Το ότι όλοι ήθελαν την Ιατρική ήταν ένας ακόμη παράγοντας. Της έδινε μεγαλύτερη αξία και με έκανε να νιώθω πως αν πάρω την θέση σημαίνει ότι είμαι καλύτερος απο τους υπόλοιπους.Ειλικρινά πιστεύω πως αν ήθελαν οι περισσότεροι βιολογικό αυτό θα επέλεγα τελικά. Το έβλεπα τελείως ανταγωνιστικά.Μετά, ήμουν μεσαία τάξη και θεωρούσα,με το παιδικό μυαλό μου,ότι μέσω της Ιατρικής θα κατάφερνα να ανέβω επίπεδο.
Όλα αυτά ήταν οι νεανικές μου σκέψεις τότε.Θεωρούσα την Ιατρική ως μεσω βελτίωσης της ζωής μου.

Απο την άλλη βέβαια,δεν ήξερα και τι ήθελα,οπότε θα συμβιβαζόμουν με το οτιδήποτε.Η βιολογία μου άρεζε στο σχολείο, οι άνθρωποι μου άρεζαν γενικά, η ανατομία μου φαινόταν ενδιαφέρουσα και θυμάμαι έλεγα ας μπω και να δεις που θα μου αρέσει.Με ενδιέφερε να μπω και απο εκει και πέρα έλεγα θα βρω την άκρη.

Και μπήκα. Το πρώτο έτος πέρασε γρήγορα. Τα μαθήματα ήταν γενικά και μου άρεζε. Έιχε πολύ διάβασμα άλλα δεν ήταν κάτι στο οποίο δεν ήμουν συνηθισμένος απο μικρός. Πέρασα τα μαθήματα με πολύ καλούς βαθμούς. Θυμάμαι που είχα συμφοιτητές που τα βρήκαν σκούρα. Το διάβασμα τους φαινόταν τρελό,μου έλεγαν συνέχεια πως δεν έχουν χρόνο να κάνουν τίποτα άλλο και πως ένιωθαν σαν να δίναμε διαρκώς πανελλήνιες! Δεν συμφωνώ με αυτό και ούτε νομίζω ότι είναι τόσο χάλια. Παρόλαυτα πράγματι στο 1ο έτος υπήρξαν παιδιά που,πάτησαν στο πρώτο εξάμηνο και μετά δεν ξαναήρθαν γιατί απογοητεύτηκαν με την σχολή και άλλαξαν. Συνήθως το έβλεπες απο παιδιά Εσπερινών και ΕΠΑΛ που το θεωρώ και λίγο λογικό, γιατί δεν είχαν τις βάσεις. Στην παρέα μου, 2 άτομα φύγανε στο 1ο έτος ο ενας ήταν απο ΕΠΑΛ και ο άλλος ήταν άριστος μαθητής απο ΓΕΛ που απλά συνειδητοποίησε οτι η Ιατρική δεν ήταν αυτό που περίμενε.( Ο πρώτος κατέληξε φυσιοθεραπεία και ο δεύτερος φυσικό )


Φτάνοντας στο 2ο έτος αν με ρωτούσε καποιος αν μου αρέσει η σχολή, θα έλεγα οτι μου ήταν περισσότερο αδιάφορη.Ούτε μου άρεζε ούτε δεν μου άρεζε.Κάπου στο ενδιάμεσο. Διάβαζα και περνούσα μαθήματα. Θεωρώντας πως είναι νωρίς ακόμη και πως τα αγαθά κόπης κτώνται. Σκεφτόμουν μπροστά σε μια ζωή ανέμελη, ας κάνω υπομονή τώρα. Στο 2ο έτος συνειδητοποίησα ωστόσο κάτι που με σόκαρε. Οι συμφοιτητές μου διακρίνονταν σε 3 είδη. Αυτοί που ήταν κατενθουσιασμένοι με την επιστήμη, αυτοί που δεν τους πείραζε κιόλας, και αυτοί που την συχαίνονταν και απλά καθονταν γιατί αφού μπήκαν ήταν καθήκον του να τελειώσουν την σχολή.Με λύπη μου διαπίστωσαν οτι οι μισοί άνηκαν στην τελευταία κατηγορία.Ελάχιστοι ήταν αυτοί που πραγματικά ήξεραν γιατι μπήκαν. Άριστοι μαθητές σαν και εμένα που διάλεξαν την σχολή αυτή χωρίς ακριβώς να ξέρουν το γιατί. Έβλεπες πολλούς να κάθονται στα παγκάκια μόνοι τους. Κατάθλιψη μεχρι εκεί που δεν πάει. Σε ενα οργανωμένο διάβασμα που κάναμε, (group session), θυμάμαι συζητήκε το θεμα αν ποτέ σκεφτόμασταν να παρατήσουμε την σχολή. Με ξάφνιασε πόσοι το σκέφτονταν αλλά κανένας δεν τολμούσε να το κάνει.Γιατί αν μπεις στην Ιατρική την τελειώνεις. Τελεία και παύλα. Πολλοί ξεκίνησαν να παίρνουν αγχολυτικά και αντικαταθληπτικά για να περνάνε τις μέρες. Ένας συμφοιτητής μου, ειδική περίπτωση βέβαια που οι γονείς του και οι δύο γιατροί (ο πατέρας του είναι πολύ γνωστός στον χώρο)τον πίεσαν να διαλέξει την σχολή ενώ εκείνος ήθελε Πολυτεχνείο, κατέληξε να παίρνει ναρκωτικά.

Στο 3ο έτος άρχισα να συνειδητοποιώ ότι κάτι πάει λάθος. ίσως φταίει το ότι άρχισα να κάνω παρέες με παιδιά έξω απο τον κλάδο μου. Γνώρισα παιδιά απο φιλοσοφική, γεωπονικό, φυσικό,μαθηματικό και για παρέα καμιά φορά πήγαινα προς το τέλος των διαλέξεων και μετά βγαίναμε για καφέ. (Φυσικά αυτό δεν γινόταν την περίοδο της εξεταστικής) .Τότε ήταν που ανακάλυψα οτι θα μου αρεσε το ΗΜΜΥ. Στο πανεπιστήμιο υπήρξε για πρώτη φορά άνθρωπος που με ενέπνευσε. Αγαπούσε πραγματικά αυτό που έκανε, και αισθάνθηκα οτι ήθελα να μάθω περισσότερα. Αρχισα να διαβάζω σχετικά συγράμματα.Δεν τολμούσα φυσικά να πω τίποτα σε κανέναν. Το καλοκαίρι έκανα την πρώτη μου πρακτική Ιατρική στο Ιατρείο ενός γνωστού μας στο εξωτερικό. Και εκεί συνειδητοποίησα πως σίγουρα πλεον δεν θέλω να γίνω γιατρός. Ωραία η Ιατρική θεωρητικά,αλλά στην πράξη δεν ήταν τόσο όμορφη.Ο χώρος μου φάνηκε καταθληπτικός, απρόσωπος, τα πτώματα με αηδίαζαν και αν και δεν συχαίνομαι το αίμα, τα υγρά και το εσωτερικό του ανθρώπινου οργανισμού ήταν ότι πιο αηδιαστικό είχα δει στην ζωή μου.Δε θα ξεχάσω την μυρώδια! Τα δάχτυλα μου μύριζαν λάτεξ και έμαθα πως ήμουν και αλλεργικός σε αυτά.Κατάλαβα ποσο σημαντικοί είναι οι Νοσηλευτές! Που δεν τους είχα και πολύ ψηλά. Με βάλανε προς το τέλος της πρακτικής 3 εβδομάδες στον Ψυχιατρικό τομέα, όπου τα πράγματα είναι πολύ σόβαρά και θέλουν πολύ υπομονή. Το πόση υπομονή δεν περιγράφεται.Εξαρτάται βέβαια και απο την πάθηση.Αλλά είχαμε θυμάμαι ένα παιδάκι με ADHD που δεν μιλούσε και παρουσιάζε επιθετική συμπεριφορά και αν και θεωρώ τον εαυτό μου πολύ υπομονετικό άνθρωπο εκνευρίστηκα. Μετά το πέρας της Ιατρικής, άφησα λίγο καιρό να περάσει. Αποφάσισα πως θα σταματούσα. Δύσκολη απόφαση,ίσως η πιο δύσκολη της ζωής μου,μια και ήμουν ήδη στον 3ο χρόνο. Όταν το είπα στους δικούς μου προς έκπληξη μου,μου είπαν να έκανα οτι ήθελα εγω. Και πως θα με στήριζαν. Με παρότρυναν βέβαια να συνεχίσω και να τελείωσω. Δεν άντεχα, η ιατρική με εκανε δυστυχισμένο. Και ήθελα δεν ήθελαν το δέχτηκαν. Θυμάμαι όταν πήγα να ξεγραφτώ απο την σχολή,συνάντησα έναν γνωστό και μου είπε πως και εκείνος σκέφτηκε να τα παρατήσει αλλά δεν τολμούσε στα μισα του δρομού.

Ξαναέδωσα πανελλήνιες και μπήκα στην Ηλεκτρολόγων Μηχανικων και Μηχανικων Υπολογιστών. Συμμετείχα σε διαγωνισμούς και μπορώ να σας πω πως ειναι το αντικείμενο που λατρεύω. Ένας απο αυτούς μου έδωσε ευκαιρία για μια υποτροφία στην Ολλάνδια στο μελλον για μεταπτυχιακό. Προς το παρόν, δουλεύω διαδικτυακά σε μια Φιλανδική Εταρία με εναν ήδη πολύ καλό μισθό για την ηλικία μου και σύντομα σκοπεύω να αρχίσω την δική μου start-up. Δεν μετανιώνω που άφησα την Ιατρική. Πήρα την σωστή απόφαση για εμένα, ξεπέρασα τον φόβο μου και επιβραβεύτηκα και εποβραβευομαι κάθε μερα.

Φυσικά, δεν υποτιμώ την Ιατρική. Είναι πολύ σημαντική επιστήμη και ξερω παιδιά που λατρευουν την Ιατρική και περνάνε πολύ ωραία. Και πραγματικά αισθάνομαι μεγάλο σεβασμό για τουε γιατρούς γιατί ξέρω τι βάσανα περνάνε. Δεν είναι καθόλου ευκολη σχολή και ας είσαι μια ζωή φυτό. Θέλει πολλές θυσίες. Και γιαυτό πιστεύω ότι και ο μισθός που παίνρουν οι γιατροί είναι παρα πολύ λίγοε σε σχέση με αυτά που περνάνε εκεί μέσα. Η πίεση είναι απίστευτη. Το ψυχικό σόκ του να βλέπεις νεκρό άνθρωπο μόνο σκεφτείτε και να του βγάζεις το δέρμα για να μάθεις ανατομία και τη μόλυνση της κυράς Φρόσως στα γεννητικά όργανα χωρίς να βλεπεις καθε βραδυ εφιαλτές θέλει πολλές ψυχικές αντοχές. Τρεφώ λοιπόν μεγάλο σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους. Είπα λοιπόν να μοιραστώ την δική μου εμπειριά.Το πως τα βιώσα εγω τα πράγματα.Και το πώς κατέληξα.Ίσως στο μέλλον βοηθήσει κάποιον.

Πολύ χρήσιμη η ανάρτηση σου. Προσωπικά σε συγχαίρω για το πείσμα σου και τη διάθεση σου να εγκαταλείψεις μία σχολή υψηλών αξιώσεων και απαιτήσεων για να σπουδάσεις κάτι το οποίο πραγματικά σε ενθουσιάζει. Eίναι μία ανάρτηση που θα κάνει πολλούς υποψηφίους να ξανασκεφτούν αν θέλουν να σπουδάσουν Ιατρική ή Νομική επειδή τους αρέσει το αντικείμενο ή επειδή τους αρέσει το γόητρο.

 

[Γατόπαρδος.]

Mπράβο φίλε .Τουλάχιστον το κατάλαβες και έφυγες σχετικά νωρίς .Οι περισσότεροι στη θέση σου θα τελείωναν τη σχολή με το ζόρι και θα γίνονταν κακοί γιατροί.

 

[eukleidhs1821]

εγω γτ αισθανομαι οτι καποιος τρολαρει??

 

[Γατόπαρδος.]

Ιάσονας γράφεται με όμικρον.Ρε λες?

 

[eukleidhs1821]

Ιάσονας γράφεται με όμικρον.Ρε λες?

Πουλια στον αερα πιανεις...

 

[The Mountain]

Obvious troll is obvious. Τώρα είσαι 22 χρονών, με το τέλος του 3ου έτους που πήγες για πρακτική δηλαδή ήσουν 21. Έπειτα για τις πανελλήνιες χρειάζεσαι άλλον ένα χρόνο άρα θα γινόσουν 22 χρονών πριν μπεις ΗΜΜΥ.

Τώρα οκ μας λες ότι το αντικείμενο που λατρεύεις είναι οι ΗΜΜΥ, ενώ κάνουν 36728181 διαφορετικά πράγματα στη σχολή και στην Αθήνα παίρνουν και ροές με αποτέλεσμα τα πτυχία να 'διαφέρουν' αρκετά μεταξύ τους.

Διαγωνισμοί, υποτροφίες και εξ' αποστάσεως δουλειές στο εξωτερικό μοιάζουν με σενάρια επιστημονικής φαντασίας αλλά και να έπαιζαν στα αλήθεια, θα φρόντιζαν να τις δώσουν σε κάποιον που μετράει σωστά.

Δεν ξέρετε πως να τρολλαρετε και μας χαλάτε το όνομα.

 

[eukleidhs1821]

Στην ιατρικη στην αθηνα αν δεν κανω λαθος στις κλινικες μπαινουν απο το τεταρτο ετος και μετα...

 

[Γατόπαρδος.]

Γιατρός που θέλει να διώξει τους συμφοιτητές του τότε για να έχει λιγότερο ανταγωνισμό αργότερα.

 

[Katerinaev]

Μα είναι δυνατόν να διαγράφεις από τη σχολη σου πριν περασεις σε άλλη; Χανεις το πάσο

 

[Κλημεντίνη]

plot twist :Υποψήφιος πανελληνίων που θελει να αποτρέψει αλλα παιδιά να δηλώσουν ιατρική.

 

[eukleidhs1821]

Μα είναι δυνατόν να διαγράφεις από τη σχολη σου πριν περασεις σε άλλη; Χανεις το πάσο

υποτιθεται οτι εννοει οτι εδωσε και διαγραφηκε μετα.Ενταξει ιστοριες για αγριους για να γελαμε και λιγο.Βρε νικο μπορουσες και καλυτερα παντως!!

 

[Katerinaev]

υποτιθεται οτι εννοει οτι εδωσε και διαγραφηκε μετα.Ενταξει ιστοριες για αγριους για να γελαμε και λιγο.Βρε νικο μπορουσες και καλυτερα παντως!!

Κριμα και τα λεγε τόσο πειστικά

 

[eukleidhs1821]

Κριμα και τα λεγε τόσο πειστικά

Ναι στις 9 το βραδυ καποιος θα εφτιαχνε τετοιο account για να πει εξειδικευμενα πραγματα που ανακυκλωνονται σε αυτα που συζηταμε εδω και μερες στο φορουμ!!Μα αν δεν το πηρατε χαμπαρι αμεσως τι να πω.

 

[Memetchi]

Το θέμα ιατρική συζητείται ακόμα πιο έντονα της τελευταίες μέρες εδώ και υπάρχουν δυο περιπτώσεις. Ή τρολλάρει γενικώς έτσι για να γίνεται σούσουρο στα σχόλια ή ήθελε να γράψει την γνώμη του και να την περάσει ως κάποιος που τα ξέρει από πρώτο χέρι. Και στις 2 περιπτώσεις ξέχασε να βάλει τον ρεαλισμό.

 

[eukleidhs1821]

Το θέμα ιατρική συζητείται ακόμα πιο έντονα της τελευταίες μέρες εδώ και υπάρχουν δυο περιπτώσεις. Ή τρολλάρει γενικώς έτσι για να γίνεται σούσουρο στα σχόλια ή ήθελε να γράψει την γνώμη του και να την περάσει ως κάποιος που τα ξέρει από πρώτο χέρι. Και στις 2 περιπτώσεις ξέχασε να βάλει τον ρεαλισμό.

Ε και στις 2 περιπτωσεις τρολαρισμα ειναι!Λογικα τεινω προς την πρωτη περιπτωση

 

[Katerinaev]

Ναι στις 9 το βραδυ καποιος θα εφτιαχνε τετοιο account για να πει εξειδικευμενα πραγματα που ανακυκλωνονται σε αυτα που συζηταμε εδω και μερες στο φορουμ!!Μα αν δεν το πηρατε χαμπαρι αμεσως τι να πω.

Σου είμαστε ευγνώμονες που μας ανοίγεις τα μάτια γιατί εμείς δεν ξέρουμε ούτε να μετράμε

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 19 Μαΐου 2020

Ιδιαίτερα μιας και δε δίνουμε μαθηματικά

 

[eukleidhs1821]

Σου είμαστε ευγνώμονες που μας ανοίγεις τα μάτια γιατί εμείς δεν ξέρουμε ούτε να μετράμε

Δεν ειπα οτι δεν ξερετε να μετρατε απλα φαινοταν απο χιλιομετρα οτι ητανε μπλοφα

 

[Memetchi]

Ε και στις 2 περιπτωσεις τρολαρισμα ειναι!Λογικα τεινω προς την πρωτη περιπτωση

Ναι αλλά η πρώτη έχει ως στόχο την πλάκα ενώ η δεύτερη να επηρεάσει κόσμο ως αυθεντία

 

[eukleidhs1821]

Tωρα εφτιαξε λογαριασμο ως παπια και ζηταει θεματα απο οεφε.Χαμος γινεται!!

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 19 Μαΐου 2020

Ναι αλλά η πρώτη έχει ως στόχο την πλάκα ενώ η δεύτερη να επηρεάσει κόσμο ως αυθεντία

Πλακα κανει μαλλον