Δεν αντέχω άλλο

[ioannaion]

Είμαι φοιτήτρια (1ο έτος) στην Κρήτη, και είμαι από Αθήνα. Χθες ανέβηκα για να περάσω τα Χριστούγεννα με την οικογένεια μου.

Από την ώρα που πάτησα στο λιμάνι, μέχρι απόψε, η ψυχολογία μου είναι σε άθλια κατάσταση. Από το λύκειο ήθελα να φύγω από την Αθήνα, και γενικότερα από το σπίτι μου, γιατί ένιωθα πάντα μια καταπίεση.

Δεν ξέρω ειλικρινά πως θα την παλέψω εδώ πέρα μέχρι 3 Γενάρη που φεύγω. Αρχικά δεν έχω καθόλου φίλους εδώ πέρα. Από το σχολείο έχω κόψει επαφές με όλους. Μόνο με μια κοπέλα έχω επαφή και με αυτή πολύ λίγο.

Επιπλέον, με τον πατέρα μου έχω κάπως περίεργες σχέσεις, μονίμως τσακωνομαστε για ανούσια πράγματα, και πολλές φορές με προσβάλει. Ώρες ώρες δεν τον αντέχω.. Ειδικά τώρα που του είπα ότι ψάχνω δουλειά για το καλοκαίρι, με έχει τρελάνει στο δούλεμα.

Πως θα αντέξω 2 εβδομάδες;;

 

[Giorgos216]

Καλησπέρα Ιωάννα!

Παρότι γνωρίζω ελάχιστα πράγματα από ψυχολογία, θα έλεγα ότι το να θέλεις να φύγεις από το σπίτι σου είναι απολύτως φυσιολογικό και διαδεδομένο αίσθημα. Επίσης, η κακή διάθεση που προκύπτει από αυτό ή άλλους λόγους είναι δικαιολογημένη και, θεωρώ, επίσης διαδεδομένη. Το θετικό (καθότι θεωρώ σημαντικό να μπορούμε να δούμε τη θετική πλευρά των αρνητικών καταστάσεων) είναι ότι έφτασες σε ηλικία που μπορείς και ζεις μόνη σου, οπότε σε τεράστιο βαθμό ήδη αποφεύγεις αυτή την ενόχληση. Επιπλέον, φαντάζομαι πως μελλοντικά μπορείς να επισκέπτεσαι και σπανιότερα, εφόσον αισθάνεσαι τόσο άσχημα. Βέβαια, θεωρώ πως είναι μάλλον σημαντικό να δεις εάν μπορείς στα πλαίσια της παρούσης κατάστασης να δίνεις λιγότερη σημασία σε κάποια πράγματα (όπως ειρωνικά σχόλια) για να μην επηρεάζεσαι τόσο, ή, ακόμη καλύτερα, να προσπαθήσεις και να την βελτιώσεις μέσω διαλόγου.

Πλην αυτών, αντιλαμβάνομαι ότι το γεγονός ότι δεν έχεις φίλους στην Αθήνα σε δυσαρεστεί μιας και θα μείνεις 2 εβδομάδες, και αυτό το βρίσκω εντελώς φυσιολογικό. Ενδεχομένως θα μπορούσες να προσεγγίσεις κάποια άτομα με τα οποία ίσως έχεις χαθεί, αλλά αυτό δε σημαίνει πάντοτε ότι δε θα εκτιμούσαν μία τέτοια προσπάθεια και ίσως και να έρθετε πιο κοντά. Επειδή όμως δε γνωρίζω τις σχέσεις σου με άλλα άτομα, το λιγότερο που θα μπορούσες να κάνεις και ίσως βοηθήσει λίγο την παραμονή σου στην Αθήνα είναι να επικεντρωθείς σε κάποια ασχολία (μπορεί να είναι παραγωγική, τύπου εκμάθηση ξένης γλώσσας ή ανάγνωση κάποιου βιβλίου, έως και απλώς ευχάριστη, όπως να δεις ορισμένες σειρές). Πιθανώς αυτό από μόνο του να μην κάνει την παραμονή σου φοβερά διασκεδαστική, αλλά πιστεύω πως μπορεί να βοηθήσει. Άλλωστε, 2 εβδομάδες πράγματι δεν είναι πάρα πολύς καιρός, παρότι τώρα μπορεί να φαίνεται έτσι.

Για ό,τι άλλο χρειαστείς, θα παρακολουθώ το παρόν θέμα, και μη διστάσεις να μου στείλεις προσωπικό μήνυμα αν θελήσεις να μιλήσεις σε κάποιον. Ελπίζω η διάθεσή σου να βελτιωθεί έστω λίγο!

 

[nPb]

Πως θα αντέξω 2 εβδομάδες;;

Bλέποντας παιδικές χριστουγεννιάτικες ταινίες, τρώγοντας μελομακάρονα, κτλ κτλ θερμιδογόνα πράγματα.

Όταν λες ότι έχεις κόψει με τους σχολικούς γνωστούς πότε συνέβηκε αυτό; Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναζεστάνετε την επικοινωνία; Συνήθως ο χρόνος πολλές φορές αλλάζει την ψυχολογία προσέγγισης / αποδοχής κάποιου. Εξάλλου μια ζωή ζούμε για να κρατάμε "σνομπαροκακιούλες" της εφηβικής ηλικίας.

Ο πατήρ για ποιον λόγο φέρεται έτσι; Είχε και παλιότερα τέτοια συμπεριφορά; Κάπου σε χάνω σαν λογική σκέψης, εκεί που λες ότι σε ειρωνεύεται για την εύρεση δουλειάς. Μπορείς να γίνεις λίγο πιο αναλυτική; Υπάρχει και ξυλοδαρμός; Ή μόνο φωνές και προσβολές; Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να βράζει μέσα του που δεν έκανε "κόρη γιατρό" (γιατί εδώ στο φόρουμ παίζει αυτό το γονικό σύμπλεγμα στη μισή Ελλάδα);

Πάντα είχα την περιέργεια να γνωρίσω τέτοιους γονείς και να κάνουμε μια συζήτηση να δω μέχρι που φτάνει η φράση "θα κάνεις κουμάντο στα παιδιά μου ρε;". Ή μάλλον στην δική μου κοινωνική σφαίρα οι γονείς είναι γατάκια και δημοκρατικοί.

Μήπως λόγοι της τεταμένης κατάστασης είναι και οικονομικοί; Μήπως είδε κανένα φουσκωμένο λογαριασμό της ΔΕΗ από το φοιτητόσπιτο;

 

[GoddamnRight]

Άντε πάλι η ιατρική, βρε τον npb. Ανεκπλήρωτος έρωτας?

On topic, δεν ξέρουμε ακριβώς πώς αντιδράει ο πατέρας σου και τι έχεις δοκιμάσει.

Αλλά, ξαναβάλτον κάτω να μιλήσετε αν δεν το έχεις κάνει σοβαρά. Πες τι σε ενοχλεί. Δεν θα είσαι αδύναμη αν το κάνεις, το λογικό είναι εξάλλου. Αν συνεχίζει ξαναβρες μας. Θα προτείνω αλλά. Οπότε σοβαρό face to face talk με ειλικρίνεια και ας πέσει λίγο ο εγωισμός.

Όσον αφορά τις βόλτες, δεν ξέρω αν είχες φίλους και σε τι κατάσταση ήσασταν πριν χαθείτε, αλλά αν δεν ήταν ακραίο, στείλε κανένα μήνυμα.

Αν πάλι δεν υπάρχει ούτε αυτή η επιλογή, βρες τι σε γεμίζει και ασχολησου τα Χριστούγεννα με αυτό. Βρες τι είναι. Γυμναστικη είναι, ζωγραφική, εσύ ξέρεις. Οπότε αυτές τις δύο εβδομάδες σκέψου τες σαν χρόνο πέρα από διάβασμα να κάνεις ένα χόμπι. Οπότε το focus σου εκεί

 

[paskmak]

Ο πατήρ για ποιον λόγο φέρεται έτσι; Είχε και παλιότερα τέτοια συμπεριφορά; Κάπου σε χάνω σαν λογική σκέψης, εκεί που λες ότι σε ειρωνεύεται για την εύρεση δουλειάς. Μπορείς να γίνεις λίγο πιο αναλυτική; Υπάρχει και ξυλοδαρμός; Ή μόνο φωνές και προσβολές; Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να βράζει μέσα του που δεν έκανε "κόρη γιατρό" (γιατί εδώ στο φόρουμ παίζει αυτό το γονικό σύμπλεγμα στη μισή Ελλάδα);

Δλδ διαφωνίες σ ένα σπιτι μεταξύ γονέα παιδιού δεν μπορούν να υπάρχουν , εκτός από το ότι ο γονέας κάνει την ζωή του ποδιού του κολαση, επειδή τον θέλει ιατρό;

Σ έχει πάρει ολο το φόρουμ χαμπάρι του τι κόμπλεξ κουβαλάς.

 

[nPb]

Δλδ διαφωνίες σ ένα σπιτι μεταξύ γονέα παιδιού δεν μπορούν να υπάρχουν , εκτός από το ότι ο γονέας κάνει την ζωή του ποδιού του κολαση, επειδή τον θέλει ιατρό;

Σ έχει πάρει ολο το φόρουμ χαμπάρι του τι κόμπλεξ κουβαλάς.

Δεν έχει σχέση με το κόμπλεξ το δικό μου. Μια ερώτηση έκανα αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται τόσος ντόρος με μένα και όχι με την υποβόσκουσα οικογενειακή βία (λεκτική, ψυχολογική, σωματική, αλκοολική,...). Δεν ξέρουμε πως σκέφτεται ο συγκεκριμένος γονιός και ξεσπάει έτσι στην κοπελιά. Απλά ουκ ολίγες φορές έχουμε δει παρόμοια θέματα που καταλήγουν εκεί, δηλαδή, σε απωθημένο ιατρικής / νομικής κλπ. Μην κολλάς στην λέξη ιατρική. Άλλοι έχουν το κόμπλεξ που απλά ανατρέφουν παιδιά με λογική κληρονομιάς.

 

[paskmak]

Δεν έχει σχέση με το κόμπλεξ το δικό μου. Μια ερώτηση έκανα αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται τόσος ντόρος με μένα και όχι με την υποβόσκουσα οικογενειακή βία (λεκτική, ψυχολογική, σωματική, αλκοολική,...). Δεν ξέρουμε πως σκέφτεται ο συγκεκριμένος γονιός και ξεσπάει έτσι στην κοπελιά. Απλά ουκ ολίγες φορές έχουμε δει παρόμοια θέματα που καταλήγουν εκεί, δηλαδή, σε απωθημένο ιατρικής / νομικής κλπ. Μην κολλάς στην λέξη ιατρική. Άλλοι έχουν το κόμπλεξ που απλά ανατρέφουν παιδιά με λογική κληρονομιάς.

Θα εκανες τον ιδιο ντόρο αν αντί ιατρικη/νομική στην θέση υπήρχε ο ορος μαθηματικά; Όχι. Το αίσθημα μειονεξίας και ανικανότητας που νιώθετε καποιοι (αδικαιολόγητα) απλα διαιωνίζει την ηλίθια ανταγωνιστικότητα και το κόμπλεξ και σας εκθέτει.

 

[meetmeinmontauk]

Το λάθος που έκανες είναι ότι γύρισες Αθήνα χωρίς να το θες πραγματικά (για να ικανοποιήσεις τους γονείς σου; ). Θα μπορούσες να έμενες στο νησί ή να πήγαινες και κάπου αλλού, να επισκεφτείς φίλους ή συγγενείς. Αυτό δεν θα αναιρούσε την αγάπη που τους έχεις.Τώρα δεν μπορείς να χαρείς ούτε το πατρικό σου ούτε τους ίδιους γιατί πιέζεσαι να βρίσκεσαι εκεί. Η λύση είναι μία: προσπάθησε να σχετιστείς μαζί τους όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται δηλαδή κάνε βήματα για να φτιάξεις την σχέση σας ώστε τις επόμενες φορές που θα επιστρέφεις Αθήνα να μπορείς να νιώθεις ότι γυρνάς σπίτι. Μην περιμένεις απλά να περάσουν οι μέρες, κρίμα είναι.
Καλές γιορτές

 

[ioannaion]

Καλησπέρα Ιωάννα!

Παρότι γνωρίζω ελάχιστα πράγματα από ψυχολογία, θα έλεγα ότι το να θέλεις να φύγεις από το σπίτι σου είναι απολύτως φυσιολογικό και διαδεδομένο αίσθημα. Επίσης, η κακή διάθεση που προκύπτει από αυτό ή άλλους λόγους είναι δικαιολογημένη και, θεωρώ, επίσης διαδεδομένη. Το θετικό (καθότι θεωρώ σημαντικό να μπορούμε να δούμε τη θετική πλευρά των αρνητικών καταστάσεων) είναι ότι έφτασες σε ηλικία που μπορείς και ζεις μόνη σου, οπότε σε τεράστιο βαθμό ήδη αποφεύγεις αυτή την ενόχληση. Επιπλέον, φαντάζομαι πως μελλοντικά μπορείς να επισκέπτεσαι και σπανιότερα, εφόσον αισθάνεσαι τόσο άσχημα. Βέβαια, θεωρώ πως είναι μάλλον σημαντικό να δεις εάν μπορείς στα πλαίσια της παρούσης κατάστασης να δίνεις λιγότερη σημασία σε κάποια πράγματα (όπως ειρωνικά σχόλια) για να μην επηρεάζεσαι τόσο, ή, ακόμη καλύτερα, να προσπαθήσεις και να την βελτιώσεις μέσω διαλόγου.

Πλην αυτών, αντιλαμβάνομαι ότι το γεγονός ότι δεν έχεις φίλους στην Αθήνα σε δυσαρεστεί μιας και θα μείνεις 2 εβδομάδες, και αυτό το βρίσκω εντελώς φυσιολογικό. Ενδεχομένως θα μπορούσες να προσεγγίσεις κάποια άτομα με τα οποία ίσως έχεις χαθεί, αλλά αυτό δε σημαίνει πάντοτε ότι δε θα εκτιμούσαν μία τέτοια προσπάθεια και ίσως και να έρθετε πιο κοντά. Επειδή όμως δε γνωρίζω τις σχέσεις σου με άλλα άτομα, το λιγότερο που θα μπορούσες να κάνεις και ίσως βοηθήσει λίγο την παραμονή σου στην Αθήνα είναι να επικεντρωθείς σε κάποια ασχολία (μπορεί να είναι παραγωγική, τύπου εκμάθηση ξένης γλώσσας ή ανάγνωση κάποιου βιβλίου, έως και απλώς ευχάριστη, όπως να δεις ορισμένες σειρές). Πιθανώς αυτό από μόνο του να μην κάνει την παραμονή σου φοβερά διασκεδαστική, αλλά πιστεύω πως μπορεί να βοηθήσει. Άλλωστε, 2 εβδομάδες πράγματι δεν είναι πάρα πολύς καιρός, παρότι τώρα μπορεί να φαίνεται έτσι.

Για ό,τι άλλο χρειαστείς, θα παρακολουθώ το παρόν θέμα, και μη διστάσεις να μου στείλεις προσωπικό μήνυμα αν θελήσεις να μιλήσεις σε κάποιον. Ελπίζω η διάθεσή σου να βελτιωθεί έστω λίγο!

Bλέποντας παιδικές χριστουγεννιάτικες ταινίες, τρώγοντας μελομακάρονα, κτλ κτλ θερμιδογόνα πράγματα.

Όταν λες ότι έχεις κόψει με τους σχολικούς γνωστούς πότε συνέβηκε αυτό; Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναζεστάνετε την επικοινωνία; Συνήθως ο χρόνος πολλές φορές αλλάζει την ψυχολογία προσέγγισης / αποδοχής κάποιου. Εξάλλου μια ζωή ζούμε για να κρατάμε "σνομπαροκακιούλες" της εφηβικής ηλικίας.

Ο πατήρ για ποιον λόγο φέρεται έτσι; Είχε και παλιότερα τέτοια συμπεριφορά; Κάπου σε χάνω σαν λογική σκέψης, εκεί που λες ότι σε ειρωνεύεται για την εύρεση δουλειάς. Μπορείς να γίνεις λίγο πιο αναλυτική; Υπάρχει και ξυλοδαρμός; Ή μόνο φωνές και προσβολές; Έχεις σκεφτεί ότι μπορεί να βράζει μέσα του που δεν έκανε "κόρη γιατρό" (γιατί εδώ στο φόρουμ παίζει αυτό το γονικό σύμπλεγμα στη μισή Ελλάδα);

Πάντα είχα την περιέργεια να γνωρίσω τέτοιους γονείς και να κάνουμε μια συζήτηση να δω μέχρι που φτάνει η φράση "θα κάνεις κουμάντο στα παιδιά μου ρε;". Ή μάλλον στην δική μου κοινωνική σφαίρα οι γονείς είναι γατάκια και δημοκρατικοί.

Μήπως λόγοι της τεταμένης κατάστασης είναι και οικονομικοί; Μήπως είδε κανένα φουσκωμένο λογαριασμό της ΔΕΗ από το φοιτητόσπιτο;

Το λάθος που έκανες είναι ότι γύρισες Αθήνα χωρίς να το θες πραγματικά (για να ικανοποιήσεις τους γονείς σου; ). Θα μπορούσες να έμενες στο νησί ή να πήγαινες και κάπου αλλού, να επισκεφτείς φίλους ή συγγενείς. Αυτό δεν θα αναιρούσε την αγάπη που τους έχεις.Τώρα δεν μπορείς να χαρείς ούτε το πατρικό σου ούτε τους ίδιους γιατί πιέζεσαι να βρίσκεσαι εκεί. Η λύση είναι μία: προσπάθησε να σχετιστείς μαζί τους όσο δύσκολο κι αν σου φαίνεται δηλαδή κάνε βήματα για να φτιάξεις την σχέση σας ώστε τις επόμενες φορές που θα επιστρέφεις Αθήνα να μπορείς να νιώθεις ότι γυρνάς σπίτι. Μην περιμένεις απλά να περάσουν οι μέρες, κρίμα είναι.
Καλές γιορτές

Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ που αφιερώσατε χρόνο για να μου απαντήσετε. Θα επικεντρωθώ σε αυτά τα 3 μηνύματα. Λοιπόν, στο θέμα των φίλων, δεν μπορώ να τους μιλήσω (Δεν θέλω κι όλας). Δεν με συμπαθούν γενικά και δεν με έχουν σε εκτίμηση, για Χ,ψ λόγους, τους οποίους θεωρώ ανόητους.

Στο θέμα του πατέρα μου τώρα, ήταν πάντοτε ειρωνικός, επέβαλε πάντα το δικό του, και είναι υπερβολικά πολύ του φαίνεσθαι. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στα αδέρφια μου. Όταν του είπα ότι ψάχνω δουλειά, πάει και μου λέει "όλοι ξέρουν πόσο καλά είμαστε οικονομικά, τι θα πει ο κόσμος αν δουν την κόρη μου να δουλεύει σερβιτόρα; Θα μας βγάλουν ότι δεν έχουμε να φάμε"... Τώρα τι του λες αυτού του ανθρώπου;

Και όχι, δεν μου το κρατάει μανιάτικο που δεν έγινα γιατρός, στο κάτω κάτω ποτέ δεν τον ένοιαζε τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Πέρσι όταν έδινα, δεν ήξερε καν σε τι σχολή ήθελα να περάσω.

Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να φτιάξω τις σχέσεις μας, αλλά πραγματικά νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου. Δεν ακούει, επιβάλει πάντα το δικό του, και αν διαφωνισω για κάτι που είπε, μου φωνάζει και με βρίζει.

 

[nPb]

Στο θέμα του πατέρα μου τώρα, ήταν πάντοτε ειρωνικός, επέβαλε πάντα το δικό του, και είναι υπερβολικά πολύ του φαίνεσθαι. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στα αδέρφια μου. Όταν του είπα ότι ψάχνω δουλειά, πάει και μου λέει "όλοι ξέρουν πόσο καλά είμαστε οικονομικά, τι θα πει ο κόσμος αν δουν την κόρη μου να δουλεύει σερβιτόρα; Θα μας βγάλουν ότι δεν έχουμε να φάμε"... Τώρα τι του λες αυτού του ανθρώπου;

Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι λάθος προσέγγιση από την πλευρά του πατέρα σου.

 

[Guest 209912]

Καταρχήν σας ευχαριστώ πολύ που αφιερώσατε χρόνο για να μου απαντήσετε. Θα επικεντρωθώ σε αυτά τα 3 μηνύματα. Λοιπόν, στο θέμα των φίλων, δεν μπορώ να τους μιλήσω (Δεν θέλω κι όλας). Δεν με συμπαθούν γενικά και δεν με έχουν σε εκτίμηση, για Χ,ψ λόγους, τους οποίους θεωρώ ανόητους.

Στο θέμα του πατέρα μου τώρα, ήταν πάντοτε ειρωνικός, επέβαλε πάντα το δικό του, και είναι υπερβολικά πολύ του φαίνεσθαι. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στα αδέρφια μου. Όταν του είπα ότι ψάχνω δουλειά, πάει και μου λέει "όλοι ξέρουν πόσο καλά είμαστε οικονομικά, τι θα πει ο κόσμος αν δουν την κόρη μου να δουλεύει σερβιτόρα; Θα μας βγάλουν ότι δεν έχουμε να φάμε"... Τώρα τι του λες αυτού του ανθρώπου;

Και όχι, δεν μου το κρατάει μανιάτικο που δεν έγινα γιατρός, στο κάτω κάτω ποτέ δεν τον ένοιαζε τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Πέρσι όταν έδινα, δεν ήξερε καν σε τι σχολή ήθελα να περάσω.

Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να φτιάξω τις σχέσεις μας, αλλά πραγματικά νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου. Δεν ακούει, επιβάλει πάντα το δικό του, και αν διαφωνισω για κάτι που είπε, μου φωνάζει και με βρίζει.

Tell him to fuck off. Seriously.

Τις προτάσεις του να προσπαθήσεις να φτιάξεις τις σχέσεις με τους γονείς τις θεωρώ κυριολεκτικά κλισέ χαζομάρες.

Αν έχεις φτάσει 18 χρόνων και έχεις προβλήματα με τους γονείς είναι δικό τους θέμα και όχι δικό σου. Κατι απαντήσεις καθησε κάτω και μίλα τους, λολ πραγματικά. Λες και αυτά τα προβλήματα δημιουργούνται από μεμονωμένα περιστατικά και παρεξηγήσεις που λυνονται με μια κουβέντα και δεν είναι απόρροια του χαρακτήρα του άλλου και δεκαετιών μικρομαλακιων.


Οταν σου φωνάζει και βρίζει βριστον κι εσύ. Επίσης πήγαινε βρες δουλειά και σταμάτα να παίρνεις τα λεφτά του. Γιατί από τι φαίνεται είναι η κλασσική περίπτωση πληρώνω είσαι κτήμα μου και πρέπει να ανέχεσαι τα πάντα. Φάνηκε από το πως αντέδρασε όταν του είπες να βρεις δουλειά.

 

[sparaskeg]

Είμαι φοιτήτρια (1ο έτος) στην Κρήτη, και είμαι από Αθήνα. Χθες ανέβηκα για να περάσω τα Χριστούγεννα με την οικογένεια μου.

Από την ώρα που πάτησα στο λιμάνι, μέχρι απόψε, η ψυχολογία μου είναι σε άθλια κατάσταση. Από το λύκειο ήθελα να φύγω από την Αθήνα, και γενικότερα από το σπίτι μου, γιατί ένιωθα πάντα μια καταπίεση.

Δεν ξέρω ειλικρινά πως θα την παλέψω εδώ πέρα μέχρι 3 Γενάρη που φεύγω. Αρχικά δεν έχω καθόλου φίλους εδώ πέρα. Από το σχολείο έχω κόψει επαφές με όλους. Μόνο με μια κοπέλα έχω επαφή και με αυτή πολύ λίγο.

Επιπλέον, με τον πατέρα μου έχω κάπως περίεργες σχέσεις, μονίμως τσακωνομαστε για ανούσια πράγματα, και πολλές φορές με προσβάλει. Ώρες ώρες δεν τον αντέχω.. Ειδικά τώρα που του είπα ότι ψάχνω δουλειά για το καλοκαίρι, με έχει τρελάνει στο δούλεμα.

Πως θα αντέξω 2 εβδομάδες;;

Θα συμφωνήσω με τις χριστουγεννιατικες ταινίες και γενικά με οτιδήποτε Χριστουγεννιατικο ???? Μπορείς να στολίσεις και όμορφα το δωμάτιο σου ώστε να φτιάξει η διάθεση σου! Ένα δεντράκι πχ.. Κάτι. Ακόμα μπορείς ακόμα και μόνη σου να πας μια βόλτα στη στολισμένη Αθήνα. Πάρε τον καφέ σου ένα απόγευμα πήγαινε στα κεντρικά μέρη δες μαγαζιά ψώνισε και κάτι. Εγώ το κάνω και ας έχω άτομα να βγω. Θέλω να έχω και λίγο χρόνο μόνη μου.
Ξεκινα να βλέπεις μια σειρά. Διάβασε βιβλία. Χάζεψε βιντεκια στο YouTube.
Ακόμα μιας κ λες ότι σπουδάζεις σίγουρα σιγά σιγά πλησιάζει και η εξεταστική. Ρίξε μια ματιά στα μαθήματα σου, εργασίες ή οτιδήποτε άλλο έχεις. Δεν είναι πολύς καιρός θα περάσει.
Για το θέμα του πατέρα σου δεν μπορώ να πω κάτι.. Πάντως καταλαβαίνω εν μέρει γιατί και εγώ έχω τα θεματακια μου με τους γονείς μ και ειδικα με το θέμα της δουλειάς. Γνώμη μου μην του δίνεις σημασία. Από το ένα αυτί να μπαίνει από το άλλο να βγαίνει!

Όπως και να χει καταλαβαίνω απόλυτα γιατί και εγώ πρόσφατα πήγα Βόλο για μεταπτυχιακό. Είμαι από Θεσσαλονίκη. Οπότε δεν είχα κανένα άτομο εκεί κτλ κ ήταν δύσκολα.
Αν δε θελεις παρτίδες με παλιούς φίλους κτλ πολύ απλά μην το κάνεις. Νομίζω κ μόνη σου αυτές τις δύο εβδομάδες θα βρεις πράγματα να σε γεμίσουν.
Καλά Χριστούγεννα ????

 

[meetmeinmontauk]

Tell him to fuck off. Seriously.

Τις προτάσεις του να προσπαθήσεις να φτιάξεις τις σχέσεις με τους γονείς τις θεωρώ κυριολεκτικά κλισέ χαζομάρες.

Αν έχεις φτάσει 18 χρόνων και έχεις προβλήματα με τους γονείς είναι δικό τους θέμα και όχι δικό σου. Κατι απαντήσεις καθησε κάτω και μίλα τους, λολ πραγματικά. Λες και αυτά τα προβλήματα δημιουργούνται από μεμονωμένα περιστατικά και παρεξηγήσεις που λυνονται με μια κουβέντα και δεν είναι απόρροια του χαρακτήρα του άλλου και δεκαετιών μικρομαλακιων.


Οταν σου φωνάζει και βρίζει βριστον κι εσύ. Επίσης πήγαινε βρες δουλειά και σταμάτα να παίρνεις τα λεφτά του. Γιατί από τι φαίνεται είναι η κλασσική περίπτωση πληρώνω είσαι κτήμα μου και πρέπει να ανέχεσαι τα πάντα. Φάνηκε από το πως αντέδρασε όταν του είπες να βρεις δουλειά.

Πως θα την βοηθήσει το να φωνάζει και να βρίζει κι αυτή;
Αν έχει φτάσει 18 χρονών και έχει προβλήματα με τους γονείς της είναι και δικό της θέμα όσο και δικό τους. Όσο ήταν μικρότερη, οι γονείς είχαν την ευθύνη και μόνο. Τώρα πια είναι μεγάλη και σκεπτόμενη για να καταλάβει ότι κι αυτή μπορεί να ορίσει την σχέση τους και το να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της τίποτα δεν θα λύσει ουσιαστικά. Γιατί προφανώς αγαπάει τους γονείς της γι' αυτό και μπαίνει στην διαδικασία να μας ρωτήσει τι να κάνει. Αν πραγματικά δεν την ένοιαζε, θα ήξερε να κάνει αυτό που της προτείνεις εσύ χωρίς παροτρύνσεις.

 

[Guest 209912]

Πως θα την βοηθήσει το να φωνάζει και να βρίζει κι αυτή;
Αν έχει φτάσει 18 χρονών και έχει προβλήματα με τους γονείς της είναι και δικό της θέμα όσο και δικό τους. Όσο ήταν μικρότερη, οι γονείς είχαν την ευθύνη και μόνο. Τώρα πια είναι μεγάλη και σκεπτόμενη για να καταλάβει ότι κι αυτή μπορεί να ορίσει την σχέση τους και το να ρίξει μαύρη πέτρα πίσω της τίποτα δεν θα λύσει ουσιαστικά. Γιατί προφανώς αγαπάει τους γονείς της γι' αυτό και μπαίνει στην διαδικασία να μας ρωτήσει τι να κάνει. Αν πραγματικά δεν την ένοιαζε, θα ήξερε να κάνει αυτό που της προτείνεις εσύ χωρίς παροτρύνσεις.

Θα του δίξει πως ακριβώς είναι όταν έχεις κάποιον να σου φωνάζει και να βρίζει, καθώς μπορεί απλά να μην αντιλαμβάνεται πως είναι ο ίδιος. 18 χρονών δεν σημαίνει τίποτα. Ακόμα παιδί είναι. Η αγάπη απαιτεί προτίστως σεβασμό. Το να πρέπει να αγαπάς κάποιον επειδή είναι γονέας και μόνο είναι αρρωστημένο.

 

[Nia Skg]

Δλδ διαφωνίες σ ένα σπιτι μεταξύ γονέα παιδιού δεν μπορούν να υπάρχουν , εκτός από το ότι ο γονέας κάνει την ζωή του ποδιού του κολαση, επειδή τον θέλει ιατρό;

Σ έχει πάρει ολο το φόρουμ χαμπάρι του τι κόμπλεξ κουβαλάς.

Έχει ένα δίκιο όμως. Γνωρίζω πάρα πολλούς γονείς, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου, που δεν τα πηγαίνουν καλά με τα παιδιά τους λόγω απωθημένων με ιατρικές και παραϊατρικές σχολές.

 

[ioannaion]

Νομίζω ότι το πρόβλημα είναι λάθος προσέγγιση από την πλευρά του πατέρα σου.

Ακριβώς.

 

[xristaras9]

Ο πατέρας σου τι ακριβώς πρόβλημα έχει; Οταν λές τσακώνεστε για ανούσια πράγματα δηλαδή;

 

[paskmak]

Έχει ένα δίκιο όμως. Γνωρίζω πάρα πολλούς γονείς, συμπεριλαμβανομένου και του πατέρα μου, που δεν τα πηγαίνουν καλά με τα παιδιά τους λόγω απωθημένων με ιατρικές και παραϊατρικές σχολές.

Και πρέπει η απάντηση στο κόμπλεξ να ειναι αντί-κομπλεξ? Δεν πρόκειται γι αγανάκτηση για το γεγονός ότι υπάρχει αυτή η ιδεα για την ιατρικη/νομική, αλλά το γεγονός ότι στην θέση ιατρικης/νομικής δεν βρίσκεται η βιολογια/μαθηματικά/φυσική κλπ.

 

[Guest 699855]

Στο θέμα του πατέρα μου τώρα, ήταν πάντοτε ειρωνικός, επέβαλε πάντα το δικό του, και είναι υπερβολικά πολύ του φαίνεσθαι. Όχι μόνο σε εμένα, αλλά και στα αδέρφια μου. Όταν του είπα ότι ψάχνω δουλειά, πάει και μου λέει "όλοι ξέρουν πόσο καλά είμαστε οικονομικά, τι θα πει ο κόσμος αν δουν την κόρη μου να δουλεύει σερβιτόρα; Θα μας βγάλουν ότι δεν έχουμε να φάμε"... Τώρα τι του λες αυτού του ανθρώπου;

Και όχι, δεν μου το κρατάει μανιάτικο που δεν έγινα γιατρός, στο κάτω κάτω ποτέ δεν τον ένοιαζε τι ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Πέρσι όταν έδινα, δεν ήξερε καν σε τι σχολή ήθελα να περάσω.

Έχω προσπαθήσει άπειρες φορές να φτιάξω τις σχέσεις μας, αλλά πραγματικά νιώθω ότι χάνω τον χρόνο μου. Δεν ακούει, επιβάλει πάντα το δικό του, και αν διαφωνισω για κάτι που είπε, μου φωνάζει και με βρίζει.

Δεν θα σου πω γλυκιά μου να προσπαθήσεις να φτιάξεις τη σχέση με τον πατέρα σου επειδή αν ο χαρακτήρας του είναι αυτός που περιγράφεις και αν δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ μέχρι τώρα για τα "θέλω" σου, είναι κρίμα να παραμυθιάζεσαι ότι κάτι θα αλλάξει!
Η μόνη περίπτωση για να αλλάξει η συμπεριφορά του απέναντί σου είναι σε ένα υποθετικό σενάριο, αν κάποια μέρα φτάσεις σε ένα σημείο που τον έχεις φέρει στα ίσα ή τον έχεις ξεπεράσει σε αυτά που αυτός θεωρεί σημαντικά! Αλλά ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν σε ενδιαφέρει και πάρα πολύ καλά κάνεις! Εξάλλου ακόμα και να συνέβαινε, δεν νομίζω ότι θα σε ενδιέφερε η ετεροχρονισμένη αποδοχή του!
Το γεγονός ότι έχεις μπει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης οπότε τον περισσότερο χρόνο τον περνάς μακριά του, είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για σένα! Αν έμπαινες σε Σχολή της Αθήνας η κατάστασή σου σύμφωνα μ΄αυτά που περιγράφεις, θα ήταν δραματική! Τώρα αναγκάζεσαι να υποστείς τη συγκατοίκηση μόνο λίγες φορές τον χρόνο!
Τις φορές αυτές λοιπόν μπορείς να απασχολήσεις τον εαυτό σου με ο,τι σε ενδιαφέρει (διάβασμα, κινηματογράφο, σειρές, βόλτα με τα αδέλφια σου, προετοιμασία εξεταστικής) προσπαθώντας να μην μοιρολατρείς! Λίγες μέρες είναι, θα περάσουν!
Αν έχεις κάνει φίλους στην Κρήτη οπότε περνάς καλύτερα εκεί, μπορείς κάποιες φορές να προσποιηθείς ότι έχετε μια εργασία με συγκεκριμένη ημερομηνία παράδοσης και πρέπει να μείνεις εκεί για να την ολοκληρώσεις. Φαντάζομαι θα μπορούν να βρεθούν και άλλες δικαιολογίες που τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ.
΄Οταν με το καλό ολοκληρώσεις τις σπουδές σου και βρεις δουλειά θα μπορέσεις να ξεκόψεις χωρίς να μπορεί να σου κάνει τίποτα! Αν αισθάνεσαι την ανάγκη να δουλέψεις το καλοκαίρι, δούλεψε! Πάντως μπορεί να φανεί περίεργο αλλά αν το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει σαν πατέρας είναι τα χρήματα, τότε συνέχεισε να ζεις, να σπουδάζεις και να διασκεδάζεις μ΄αυτά! Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος που θέλει να λέγεται πατέρας!

 

[ioannaion]

Δεν θα σου πω γλυκιά μου να προσπαθήσεις να φτιάξεις τη σχέση με τον πατέρα σου επειδή αν ο χαρακτήρας του είναι αυτός που περιγράφεις και αν δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ μέχρι τώρα για τα "θέλω" σου, είναι κρίμα να παραμυθιάζεσαι ότι κάτι θα αλλάξει!
Η μόνη περίπτωση για να αλλάξει η συμπεριφορά του απέναντί σου είναι σε ένα υποθετικό σενάριο, αν κάποια μέρα φτάσεις σε ένα σημείο που τον έχεις φέρει στα ίσα ή τον έχεις ξεπεράσει σε αυτά που αυτός θεωρεί σημαντικά! Αλλά ασφαλώς κάτι τέτοιο δεν σε ενδιαφέρει και πάρα πολύ καλά κάνεις! Εξάλλου ακόμα και να συνέβαινε, δεν νομίζω ότι θα σε ενδιέφερε η ετεροχρονισμένη αποδοχή του!
Το γεγονός ότι έχεις μπει στο Πανεπιστήμιο Κρήτης οπότε τον περισσότερο χρόνο τον περνάς μακριά του, είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για σένα! Αν έμπαινες σε Σχολή της Αθήνας η κατάστασή σου σύμφωνα μ΄αυτά που περιγράφεις, θα ήταν δραματική! Τώρα αναγκάζεσαι να υποστείς τη συγκατοίκηση μόνο λίγες φορές τον χρόνο!
Τις φορές αυτές λοιπόν μπορείς να απασχολήσεις τον εαυτό σου με ο,τι σε ενδιαφέρει (διάβασμα, κινηματογράφο, σειρές, βόλτα με τα αδέλφια σου, προετοιμασία εξεταστικής) προσπαθώντας να μην μοιρολατρείς! Λίγες μέρες είναι, θα περάσουν!
Αν έχεις κάνει φίλους στην Κρήτη οπότε περνάς καλύτερα εκεί, μπορείς κάποιες φορές να προσποιηθείς ότι έχετε μια εργασία με συγκεκριμένη ημερομηνία παράδοσης και πρέπει να μείνεις εκεί για να την ολοκληρώσεις. Φαντάζομαι θα μπορούν να βρεθούν και άλλες δικαιολογίες που τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ.
΄Οταν με το καλό ολοκληρώσεις τις σπουδές σου και βρεις δουλειά θα μπορέσεις να ξεκόψεις χωρίς να μπορεί να σου κάνει τίποτα! Αν αισθάνεσαι την ανάγκη να δουλέψεις το καλοκαίρι, δούλεψε! Πάντως μπορεί να φανεί περίεργο αλλά αν το μόνο που μπορεί να σου προσφέρει σαν πατέρας είναι τα χρήματα, τότε συνέχεισε να ζεις, να σπουδάζεις και να διασκεδάζεις μ΄αυτά! Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει κάποιος που θέλει να λέγεται πατέρας!

Σε ευχαριστώ...