Οι θυσίες και ο αγώνας των επιτυχόντων και μη

Αρχική Δημοσίευση από vassilis497:

αν δεν έχεις σκοπό να διαβάσεις τότε γιατί θες ιατρική;

Click για ανάπτυξη...

Φυσικά προτίθεμαι να διαβάσω φίλε μου. Δεν έχω σκοπό να είμαι τουρίστας. Απλά θέλω να εκφράσω το άγχος και εν μέρει τη θλιψη μου ότι πράγματι δε θα υπάρξει φοιτητική ζωή για μένα και ότι η άποψη "αν περάσεις, την έκανες λαχείο και δε θα ξανακουραστείς στη ζωή σου ποτέ πιο πολύ από Πανελλήνιες" είναι μύθος. Και συγγνώμη, αλλά ποιός φοιτητής Ιατρικής που σκοτώνεται μερόνυχτα στο διάβασμα, θα παραδεχτεί ότι μετά από μια εξαντλητική και ψυχοφθόρα χρονιά, με το που τελείωσε τις Πανελλήνιες δήλωσε ότι θα πάει με μεράκι και όρεξη για διάβασμα στη σχολή; Και όμως πολλοί ενώ αρχικά γκρίνιαζαν, το έκαναν τελικά(γκρίνια με τη θετική έννοια). Και γω ,το υπογράφω, έτσι θα κάνω.
Προσωπικά σε όλη τη σταδιοδρομία μου σα μαθητής έκανα δηλωσεις που περιείχαν την ίδια ποσότητα γκρίνιας με το παραπάνω μου post και πάντα έστρωνα τον κώλο μου και πετύχαινα το άριστο. Τώρα σοβαρολογώ, δεν είναι αστείο: Για δύο μήνες (Δεκέμβριο - Ιανουάριο): ήμουν με ηρεμιστικά, σφυγμοί μονίμως πάνω από το 100 ,πίεση 10 η μικρή 15 και πάνω η μεγάλη, ρίγος, αϋπνία, μυικές συσπάσεις, κρίσεις πανικού (μόνο λιποθυμία δεν έπαθα, ίσως καλυτερα να πάθαινα γιατί το σύστημα θα κανε reboot από τη αρχή και δε θα αργοπέθαινα 2 μήνες).Στο σχολείο νόμιζαν πως έκανα ναρκωτικά από την έκφραση του προσώπου, ο πατέρας και η μάνα μου κόντεψαν να πεθάνουν ( κάθε μέρα έκλαιγαν ) και το αποκορύφωμα:για μία εβδομάδα μέσα στον Ιανουάριο είχα αποφασίσει να παρατήσω το σχολείο, είχα φύγει από το σπίτι γιατί δεν ήθελαν να με βλεπουν οι δικοί μου (έμενα στη γιαγιά μου) και κολλούσα πλακάκια (έχουμε γνωστό στον οποίο πήγα για δουλειά).Σε αυτή τη βδομάδα 2 φορές σκέφτόμουν επί 5 λεπτά να αυτοκτονήσω: μια φορά που ήμουν μόνος στη κουζίνα της γιαγιάς μου και έβλεπα το μαχαίρι στον πάγκο σα τη λύτρωση και μια φορά που προχωρούσα δίπλα στο κεντρικό και σκεφτόμουν αν θα πέσω μέσα στο δρόμο. Και όμως διάβαζα όλη μέρα αυτούς τους 2 μήνες. Kαι κάθε λεπτό διαβάσματος ήταν οδύνη. ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΣΤΕΙΕΥΤΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΑ με τα λεγόμενα μου. Προσπαθούσα να τα ξεχασω ,πραγματικά βούρκωσα όταν τα πληκτρολογούσα. Όποιος με αμφισβητεί και θεωρεί ανόητα ή υπερβολικά ή αστεία τα λεγόμενά μου να ΜΗΝ ποστάρει. Πραγματικά μόνο εγώ και ο 1 κολλητός μου ξέρουν όλη την αλήθεια. Και όλα αυτά, φίλε μου Βασίλη, ξεκίνησαν από μια "γκρίνια" παρόμοια με αυτή που είδες στο παραπάνω post.
Τελικά Βοήθησε ο Θεός ( στον ναό του οποίου κατέφευγα κατ' εξακολουθηση, ως ύστατη και μοναδική ελπίδα) και κατάφερα από Φεβρουάριο να ανακάμψω και να μαι:19.414. Πείτε με αχάριστο (μάλλον σκεφτείτε το, αλλά μη το γράψετε). Αλλά ακόμα δεν ξέρω αν άξιζε να καταστρέψω την υγεία μου (σίγουρα έχασα 5-6 χρόνια απ τη ζωή μου, οι μυικές συσπάσεις σε κάθε λογής μυ και το παίξιμο του ματιού έμειναν κουσούρια) και των γονιών μου για αυτά τα μόρια. Με αυτά που πέρασα και (εννοείται) την προσπάθεια στο διάβασμα που έκανα ΑΞΙΖΑ να περάσω Ιατρικη. Θα μου πείτε ίσως υπάρχουν και παιδιά που πέρασαν τα ίδια δεινά, αλλά δεν είχαν το αποτέλεσμα. Τότε πραγματικά τους ντρέπομαι για την ξεδαντροπιά μου να πω εγώ τον πόνο μου με το happy end και όχι να ακούσω το δικό τους.
Λοιπόν για να επιστρέψω, μια γκρίνια την έχουμε σε αυτό όλοι οι ευσυνείδητοι μέλλοντες φοιτητές που ξέρουμε τι έπεται. Αυτούς που μπήκαν στη σχολή απ το παράθυρο βλέπεις να κάνουν πομπώδεις δηλώσεις και τελικά να μην περνάν πάνω από 2 μαθήματα σε 2 χρόνια ( ξέρω άτομο)
Τελικά το post πήρε άλλη τροπή από αυτή που αρχικά υπολόγιζα.
Φίλε μου, προφανως όλο αυτό το post, έτσι όπως κατέληξε, δεν απευθύνεται μόνο σε σένα, προφανώς δεν έχω κάποιο παράπονο από εσένα. Είναι μια κατάθεση ψυχής (Σημειωταίον τα περί αυτοκτονίας μόνο εδώ τα είπα, ούτε καν στους κολλητούς μου).
Βy the way προτείνω να δημιουργηθεί θέμα "Οι θυσίες και ο αγώνας των επιτυχόντων και μη" ( τονίζω όλη η χρονιά είναι αυτή που μετράει. Όχι αυτά τα απαίσια κωλοτρίωρα των Πανελληνίων που μπορούν να κανουν κάποιον άριστο μη επιτυχόντα). Εκεί παρακαλώ να μεταφερθεί το post μου, γιατί βγήκα off topic.
Σόρρυ που χάλασα το κλιμα του θέματος, στενοχωρώντας μερικούς και κάνοντας άλλους να γελασουν

Αρχική Δημοσίευση από spakon:

Βy the way προτείνω να δημιουργηθεί θέμα "Οι θυσίες και ο αγώνας των επιτυχόντων και μη" ( τονίζω όλη η χρονιά είναι αυτή που μετράει. Όχι αυτά τα απαίσια κωλοτρίωρα των Πανελληνίων που μπορούν να κανουν κάποιον άριστο μη επιτυχόντα). Εκεί παρακαλώ να μεταφερθεί το post μου, γιατί βγήκα off topic.

Click για ανάπτυξη...

Κάνω παράθεση μόνο αυτό το κομμάτι, γιατί το υπόλοιπο δεν θέλω από σεβασμό να το σχολιάσω, δεν έχω να πω κάτι απλά χαίρομαι που τώρα είσαι ΟΚ.

Κατά τα άλλα, ο κάθε ένας αντιδρά διαφορετικά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα για ΤΟΣΟ άγχος. Πρέπει να υπάρχει άγχος που να σε σπρώχνει για κάτι καλύτερο, όχι που σε κρατάει στάσιμο. Γιατί στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις σχολές (ειδικά στις δύσκολες) πρέπει να μπορείς να κουμαντάρεις τον εαυτό σου. Αν τον χάσεις, το έχασες το παιχνίδι. Και το πανεπιστήμιο, δεν είναι το κλειστό περιβάλλον του σχολείου. Δεν σε είδε, δεν σε άκουσε κανείς....

Αρχική Δημοσίευση από spakon:

Φυσικά προτίθεμαι να διαβάσω φίλε μου. Δεν έχω σκοπό να είμαι τουρίστας. Απλά θέλω να εκφράσω το άγχος και εν μέρει τη θλιψη μου ότι πράγματι δε θα υπάρξει φοιτητική ζωή για μένα και ότι η άποψη "αν περάσεις, την έκανες λαχείο και δε θα ξανακουραστείς στη ζωή σου ποτέ πιο πολύ από Πανελλήνιες" είναι μύθος. Και συγγνώμη, αλλά ποιός φοιτητής Ιατρικής που σκοτώνεται μερόνυχτα στο διάβασμα, θα παραδεχτεί ότι μετά από μια εξαντλητική και ψυχοφθόρα χρονιά, με το που τελείωσε τις Πανελλήνιες δήλωσε ότι θα πάει με μεράκι και όρεξη για διάβασμα στη σχολή; Και όμως πολλοί ενώ αρχικά γκρίνιαζαν, το έκαναν τελικά(γκρίνια με τη θετική έννοια). Και γω ,το υπογράφω, έτσι θα κάνω.

Click για ανάπτυξη...

θέλεις να δηλώσεις στρατιωτική σχολή και έχεις τέτοια ψυχολογια;
Πρόσεχε ο στρατός δεν είνα κατασκήνωση είναι κακοί αυτοι.

Αρχική Δημοσίευση από fockos:

θέλεις να δηλώσεις στρατιωτική σχολή και έχεις τέτοια ψυχολογια;
Πρόσεχε ο στρατός δεν είναι κατασκήνωση είναι κακοί αυτοι.

Click για ανάπτυξη...

To ξέρω. Και η απόφαση αυτή ήταν δύσκολη για αυτόν ακριβώς το λόγο που λες. Όμως είναι όνειρο ζωής και κατέληξα να τη δηλώσω.Είμαι διατεθμένος να περάσω πολλά για αυτό, αν και πιστεύω πως βγήκα πιο δυνατός και ώριμος από αυτή την εμπειρία και δε θα την ξαναβιώσω.

μπράβο φίλε
ο αγώνας σου δικαιώθηκε!

Προσωπικα,αν πας με τετοια ψυχολογια στο στρατο,καλυτερα μην σκεφτεις καν να δηλωσεις ΣΣΑΣ (που λογικα πας για την επαγγελματικη αποκατασταση).Καλυτερα δηλωσε ιατρικη Αθηνων και ας κανεις και μια εξτρα δουλεια στην Αθηνα,αρκει να ζησεις φοιτητικη ζωη και να χαλαρωσεις απο το λουκι που περασες φετος.

Αρχική Δημοσίευση από fockos:

θέλεις να δηλώσεις στρατιωτική σχολή και έχεις τέτοια ψυχολογια;
Πρόσεχε ο στρατός δεν είνα κατασκήνωση είναι κακοί αυτοι.

Click για ανάπτυξη...

Δεν θα τους ελεγα κακους.Στον στρατο,ψαχνουν ατομα που ειναι σκληρα απεναντι σε καποια θεματα,δεν χανουν ευκολα την ψυχραιμια τους και προσπαθουν μεχρι και την τελευταια στιγμη,να επιλυσουν καποιο ζητουμενο (κοινως,δεν τα παρατανε).

παιδιά συγγνωμη που επεμβαινω (δεν ειμαι καν τριτη λυκειου) αλλά ειδα το αρχικο μηνυμα και δεν αντεξα να μην απαντησω....ειστε με τα καλα σας???? λετε συγχαρητηρια σε ενα παιδι που παραλιγο να αυτοκτονησει για να πιασει 19.000+ στις πανελλαδικες?? ειστε σιγουροι οτι το μυαλο σας ειναι ακομα στη θεση του?? δηλαδη ελεος...αν αυτοκτονουσε θα ηταν και ηρωας!! με μνημειο διπλα σε αυτο του αγνωστου στρατιωτη!! αν ειναι δυνατον...και που επιασε στρατιωτικη ιατρικη? τι εγινε? επιασε τον παππα απο τα....? και εξαλλου ετσι θα κανει σε ολη του τη ζωη? αν τον παρατησει η κοπελα του μετα απο 6-7 χρονια σχεσης που το πηγαινανε για γαμο? θα αυτοκτονησει? θα πηδηξει απο τον 8ο? ειναι ακομα 18 χρονων και δεν αγαπαει τη ζωη του? ε λοιπον εγω δεν θα του πω συγχαρητηρια γιατι με κανει να ντρεπομαι φρικτα για τους σημερινους νεους που ακομα κια τη ζωη τους θυσιαζουν για να κατορθωσουν να χωρεσουν σε ενα ασφυκτινα στενο συστημα που εχει φτιαξει το υπουργειο παιδειας! η ζωη οχι απλα δεν τελειωνει με τις πανελλαδικες...αλλα ουτε και αρχιζει!!! (βαλτε μου οσες αρνητικες θελετε...αν ακομα θελετε να ζητοκραυγαζετε που ενα παιδι πηγε να παιθανει εξαιτιας των πανελλαδικων και μαλιστα να επαινειτε τον αγωνα του συνεχιστε το!)

Τον συγχαίρουμε επειδή κατάφερε να το ξεπεράσει και να σταθεί στα πόδια του! Εξάλλου το παιδί έκανε μια κατάθεση ψυχής, δε θα κάτσουμε να τον κατηγορήσουμε!

Αρχική Δημοσίευση από papas:

Προσωπικα,αν πας με τετοια ψυχολογια στο στρατο,καλυτερα μην σκεφτεις καν να δηλωσεις ΣΣΑΣ (που λογικα πας για την επαγγελματικη αποκατασταση).Καλυτερα δηλωσε ιατρικη Αθηνων και ας κανεις και μια εξτρα δουλεια στην Αθηνα,αρκει να ζησεις φοιτητικη ζωη και να χαλαρωσεις απο το λουκι που περασες φετος.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από papas:

Δεν θα τους ελεγα κακους.Στον στρατο,ψαχνουν ατομα που ειναι σκληρα απεναντι σε καποια θεματα,δεν χανουν ευκολα την ψυχραιμια τους και προσπαθουν μεχρι και την τελευταια στιγμη,να επιλυσουν καποιο ζητουμενο (κοινως,δεν τα παρατανε).

Click για ανάπτυξη...

Ψυχραιμία και συγκρότηση είναι κάτι που είτε το έχεις έμφυτο είτε , κυρίως, που το αποκτάς μέσα από δύσκολες εμπειρίες. Νομίζω πως απέδειξα στον εαυτό μου με την ηρεμία που επέδειξα τους τελευταίους δυσκολους μήνες και ιδίως κατά τη διάρκεια των Πανελληνίων ότι βγήκα πιο δύνατός, ώριμος και έτοιμος να αντιμετωπίσω δύσκολες καταστάσεις.(αξιοσημείωτο είναι ότι προς μεγάλη μου έκπληξη δεν έννοιωσα στιγμή αγχωμένος κατά τη διάρκεια των εξετάσεων, πέρα από το στοιχειώδες φυσιολογικό παραγωγικό άγχος).
Τη ΣΣΑΣ δε τη δηλώνω μόνο για επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά με ελκύει και ο στρατός καθ' ότι είμαι αρκετά πειθαρχημένος και οργανωτικός (το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή που διάβαζα το καθορισμένο ημερήσιο πρόγραμμα των ΣΣΑΣιτών).
Και όσον αφορά τη αναγκαία χαλάρωση μετά αυτή τη χρονιά, να σαι καλά, αλλά νομίζω πως το καλοκαίρι είναι υπεραρκετό.

Αρχική Δημοσίευση από 3v@Ki:

παιδιά συγγνωμη που επεμβαινω (δεν ειμαι καν τριτη λυκειου) αλλά ειδα το αρχικο μηνυμα και δεν αντεξα να μην απαντησω....ειστε με τα καλα σας???? λετε συγχαρητηρια σε ενα παιδι που παραλιγο να αυτοκτονησει για να πιασει 19.000+ στις πανελλαδικες?? ειστε σιγουροι οτι το μυαλο σας ειναι ακομα στη θεση του??

Click για ανάπτυξη...

Λέμε συχαρητήρια στο παιδί που έπιασε τον στόχο και έγραψε έναν πολύ καλό βαθμό στις πανελλαδικες που θα τον ζήλευε και ο Τσακ Νόρις

Αρχική Δημοσίευση από 3v@Ki:

παιδιά συγγνωμη που επεμβαινω (δεν ειμαι καν τριτη λυκειου) αλλά ειδα το αρχικο μηνυμα και δεν αντεξα να μην απαντησω....ειστε με τα καλα σας???? λετε συγχαρητηρια σε ενα παιδι που παραλιγο να αυτοκτονησει για να πιασει 19.000+ στις πανελλαδικες?? ειστε σιγουροι οτι το μυαλο σας ειναι ακομα στη θεση του?? δηλαδη ελεος...αν αυτοκτονουσε θα ηταν και ηρωας!! με μνημειο διπλα σε αυτο του αγνωστου στρατιωτη!! αν ειναι δυνατον...και που επιασε στρατιωτικη ιατρικη? τι εγινε? επιασε τον παππα απο τα....? και εξαλλου ετσι θα κανει σε ολη του τη ζωη? αν τον παρατησει η κοπελα του μετα απο 6-7 χρονια σχεσης που το πηγαινανε για γαμο? θα αυτοκτονησει? θα πηδηξει απο τον 8ο? ειναι ακομα 18 χρονων και δεν αγαπαει τη ζωη του? ε λοιπον εγω δεν θα του πω συγχαρητηρια γιατι με κανει να ντρεπομαι φρικτα για τους σημερινους νεους που ακομα κια τη ζωη τους θυσιαζουν για να κατορθωσουν να χωρεσουν σε ενα ασφυκτινα στενο συστημα που εχει φτιαξει το υπουργειο παιδειας! η ζωη οχι απλα δεν τελειωνει με τις πανελλαδικες...αλλα ουτε και αρχιζει!!! (βαλτε μου οσες αρνητικες θελετε...αν ακομα θελετε να ζητοκραυγαζετε που ενα παιδι πηγε να παιθανει εξαιτιας των πανελλαδικων και μαλιστα να επαινειτε τον αγωνα του συνεχιστε το!)

Click για ανάπτυξη...

Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο!!!!!! Και τα δύο είναι επώδυνα δεν λέω αλλά δεν μπορείς να τα συγκρίνεις!!!! όλη αυτή η χρονιά για πολλούς είναι ΕΦΙΑΛΤΗΣ!!!!!!!!
Δεν θα του έλεγα συγχαρητήρια για αυτά που σκεφτόταν να κάνει αλλά για το ότι ΑΝΤΕΞΕ, φάνηκε δυνατός και ΩΡΗΜΑΣΕ από όλο αυτό!!! Αυτά έιναι ανθρώπινα και μπορούν να συμβούν στον καθένα... Το πως θα αντιδράσεις όμως έχει σημασία...
Σε τέτοιες περιπτώσεις το να φανείς δυνατός και να αντέξεις το μπράβο ή ένα απλό συγχαρητήρια είναι πολύ λίγο!!!!!
Αν δεν περάσεις από αυτή την φάση δεν μπορείς να εκφέρεις γνώμη!!

Αρχική Δημοσίευση από 3v@Ki:

παιδιά συγγνωμη που επεμβαινω (δεν ειμαι καν τριτη λυκειου) αλλά ειδα το αρχικο μηνυμα και δεν αντεξα να μην απαντησω....ειστε με τα καλα σας???? λετε συγχαρητηρια σε ενα παιδι που παραλιγο να αυτοκτονησει για να πιασει 19.000+ στις πανελλαδικες?? ειστε σιγουροι οτι το μυαλο σας ειναι ακομα στη θεση του?? δηλαδη ελεος...αν αυτοκτονουσε θα ηταν και ηρωας!! με μνημειο διπλα σε αυτο του αγνωστου στρατιωτη!! αν ειναι δυνατον...και που επιασε στρατιωτικη ιατρικη? τι εγινε? επιασε τον παππα απο τα....? και εξαλλου ετσι θα κανει σε ολη του τη ζωη? αν τον παρατησει η κοπελα του μετα απο 6-7 χρονια σχεσης που το πηγαινανε για γαμο? θα αυτοκτονησει? θα πηδηξει απο τον 8ο? ειναι ακομα 18 χρονων και δεν αγαπαει τη ζωη του? ε λοιπον εγω δεν θα του πω συγχαρητηρια γιατι με κανει να ντρεπομαι φρικτα για τους σημερινους νεους που ακομα κια τη ζωη τους θυσιαζουν για να κατορθωσουν να χωρεσουν σε ενα ασφυκτινα στενο συστημα που εχει φτιαξει το υπουργειο παιδειας! η ζωη οχι απλα δεν τελειωνει με τις πανελλαδικες...αλλα ουτε και αρχιζει!!! (βαλτε μου οσες αρνητικες θελετε...αν ακομα θελετε να ζητοκραυγαζετε που ενα παιδι πηγε να παιθανει εξαιτιας των πανελλαδικων και μαλιστα να επαινειτε τον αγωνα του συνεχιστε το!)

Click για ανάπτυξη...

Μπράβο σου φίλε (όχι ειρωνικά), γιατί είσαι ειλικρινής.Αρνητική δεν πήρες από εμένα. Κατανοώ απόλυτα αυτά που λες και οφείλω να ομολογήσω ότι τέτοιες σκέψεις σαν αυτή που εκφράζεται στο post σου έκανα και γω τον πρώτο καιρό αφ ότου ορθοπόδησα.
Δυστυχώς ζούμε στο υπάρχον σύστημα. Εγώ προσπάθησα να προσαρμοστώ σε αυτό , αλλά αδικαιολόγητα υπερέβαλα. Νομίζω όμως πως αυτή μου η εμπειρία είναι άδικο να με στιγματίσει εφ όρου ζωής και να λέω συνεχώς ηττοπαθώς "δεν είμαι άνθρωπος, είμαι ..... (βαριά βρισίδια)",... και να σκύψω και τώρα το κεφάλι και να παραιτηθώ. Νομίζω πως μια δεύτερη ευκαιρία την αξίζω.

Αρχική Δημοσίευση από Revekka:

Κάνω παράθεση μόνο αυτό το κομμάτι, γιατί το υπόλοιπο δεν θέλω από σεβασμό να το σχολιάσω, δεν έχω να πω κάτι απλά χαίρομαι που τώρα είσαι ΟΚ.

Κατά τα άλλα, ο κάθε ένας αντιδρά διαφορετικά. Δεν νομίζω ότι υπάρχει θέμα για ΤΟΣΟ άγχος. Πρέπει να υπάρχει άγχος που να σε σπρώχνει για κάτι καλύτερο, όχι που σε κρατάει στάσιμο. Γιατί στο πανεπιστήμιο και σε όλες τις σχολές (ειδικά στις δύσκολες) πρέπει να μπορείς να κουμαντάρεις τον εαυτό σου. Αν τον χάσεις, το έχασες το παιχνίδι. Και το πανεπιστήμιο, δεν είναι το κλειστό περιβάλλον του σχολείου. Δεν σε είδε, δεν σε άκουσε κανείς....

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από spakon:

Φυσικά προτίθεμαι να διαβάσω φίλε μου.

Spoiler

Δεν έχω σκοπό να είμαι τουρίστας. Απλά θέλω να εκφράσω το άγχος και εν μέρει τη θλιψη μου ότι πράγματι δε θα υπάρξει φοιτητική ζωή για μένα και ότι η άποψη "αν περάσεις, την έκανες λαχείο και δε θα ξανακουραστείς στη ζωή σου ποτέ πιο πολύ από Πανελλήνιες" είναι μύθος. Και συγγνώμη, αλλά ποιός φοιτητής Ιατρικής που σκοτώνεται μερόνυχτα στο διάβασμα, θα παραδεχτεί ότι μετά από μια εξαντλητική και ψυχοφθόρα χρονιά, με το που τελείωσε τις Πανελλήνιες δήλωσε ότι θα πάει με μεράκι και όρεξη για διάβασμα στη σχολή; Και όμως πολλοί ενώ αρχικά γκρίνιαζαν, το έκαναν τελικά(γκρίνια με τη θετική έννοια). Και γω ,το υπογράφω, έτσι θα κάνω.
Προσωπικά σε όλη τη σταδιοδρομία μου σα μαθητής έκανα δηλωσεις που περιείχαν την ίδια ποσότητα γκρίνιας με το παραπάνω μου post και πάντα έστρωνα τον κώλο μου και πετύχαινα το άριστο. Τώρα σοβαρολογώ, δεν είναι αστείο: Για δύο μήνες (Δεκέμβριο - Ιανουάριο): ήμουν με ηρεμιστικά, σφυγμοί μονίμως πάνω από το 100 ,πίεση 10 η μικρή 15 και πάνω η μεγάλη, ρίγος, αϋπνία, μυικές συσπάσεις, κρίσεις πανικού (μόνο λιποθυμία δεν έπαθα, ίσως καλυτερα να πάθαινα γιατί το σύστημα θα κανε reboot από τη αρχή και δε θα αργοπέθαινα 2 μήνες).Στο σχολείο νόμιζαν πως έκανα ναρκωτικά από την έκφραση του προσώπου, ο πατέρας και η μάνα μου κόντεψαν να πεθάνουν ( κάθε μέρα έκλαιγαν ) και το αποκορύφωμα:για μία εβδομάδα μέσα στον Ιανουάριο είχα αποφασίσει να παρατήσω το σχολείο, είχα φύγει από το σπίτι γιατί δεν ήθελαν να με βλεπουν οι δικοί μου (έμενα στη γιαγιά μου) και κολλούσα πλακάκια (έχουμε γνωστό στον οποίο πήγα για δουλειά).Σε αυτή τη βδομάδα 2 φορές σκέφτόμουν επί 5 λεπτά να αυτοκτονήσω: μια φορά που ήμουν μόνος στη κουζίνα της γιαγιάς μου και έβλεπα το μαχαίρι στον πάγκο σα τη λύτρωση και μια φορά που προχωρούσα δίπλα στο κεντρικό και σκεφτόμουν αν θα πέσω μέσα στο δρόμο. Και όμως διάβαζα όλη μέρα αυτούς τους 2 μήνες. Kαι κάθε λεπτό διαβάσματος ήταν οδύνη. ΜΗ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΑΣΤΕΙΕΥΤΕΙ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΦΙΛΙΚΑ με τα λεγόμενα μου. Προσπαθούσα να τα ξεχασω ,πραγματικά βούρκωσα όταν τα πληκτρολογούσα. Όποιος με αμφισβητεί και θεωρεί ανόητα ή υπερβολικά ή αστεία τα λεγόμενά μου να ΜΗΝ ποστάρει. Πραγματικά μόνο εγώ και ο 1 κολλητός μου ξέρουν όλη την αλήθεια. Και όλα αυτά, φίλε μου Βασίλη, ξεκίνησαν από μια "γκρίνια" παρόμοια με αυτή που είδες στο παραπάνω post.
Τελικά Βοήθησε ο Θεός ( στον ναό του οποίου κατέφευγα κατ' εξακολουθηση, ως ύστατη και μοναδική ελπίδα) και κατάφερα από Φεβρουάριο να ανακάμψω και να μαι:19.414. Πείτε με αχάριστο (μάλλον σκεφτείτε το, αλλά μη το γράψετε). Αλλά ακόμα δεν ξέρω αν άξιζε να καταστρέψω την υγεία μου (σίγουρα έχασα 5-6 χρόνια απ τη ζωή μου, οι μυικές συσπάσεις σε κάθε λογής μυ και το παίξιμο του ματιού έμειναν κουσούρια) και των γονιών μου για αυτά τα μόρια. Με αυτά που πέρασα και (εννοείται) την προσπάθεια στο διάβασμα που έκανα ΑΞΙΖΑ να περάσω Ιατρικη. Θα μου πείτε ίσως υπάρχουν και παιδιά που πέρασαν τα ίδια δεινά, αλλά δεν είχαν το αποτέλεσμα. Τότε πραγματικά τους ντρέπομαι για την ξεδαντροπιά μου να πω εγώ τον πόνο μου με το happy end και όχι να ακούσω το δικό τους.
Λοιπόν για να επιστρέψω, μια γκρίνια την έχουμε σε αυτό όλοι οι ευσυνείδητοι μέλλοντες φοιτητές που ξέρουμε τι έπεται. Αυτούς που μπήκαν στη σχολή απ το παράθυρο βλέπεις να κάνουν πομπώδεις δηλώσεις και τελικά να μην περνάν πάνω από 2 μαθήματα σε 2 χρόνια ( ξέρω άτομο)
Τελικά το post πήρε άλλη τροπή από αυτή που αρχικά υπολόγιζα.
Φίλε μου, προφανως όλο αυτό το post, έτσι όπως κατέληξε, δεν απευθύνεται μόνο σε σένα, προφανώς δεν έχω κάποιο παράπονο από εσένα. Είναι μια κατάθεση ψυχής (Σημειωταίον τα περί αυτοκτονίας μόνο εδώ τα είπα, ούτε καν στους κολλητούς μου).
Βy the way προτείνω να δημιουργηθεί θέμα "Οι θυσίες και ο αγώνας των επιτυχόντων και μη" ( τονίζω όλη η χρονιά είναι αυτή που μετράει. Όχι αυτά τα απαίσια κωλοτρίωρα των Πανελληνίων που μπορούν να κανουν κάποιον άριστο μη επιτυχόντα). Εκεί παρακαλώ να μεταφερθεί το post μου, γιατί βγήκα off topic.
Σόρρυ που χάλασα το κλιμα του θέματος, στενοχωρώντας μερικούς και κάνοντας άλλους να γελασουν

Click για ανάπτυξη...

Δεν θα κρίνω εγώ αυτά που έκανες (γιατί δεν είναι δουλειά μου να τα κρίνω) αλλά δεν θα σου πω ούτε συγχαρητήρια.... θεωρώ ότι δεν αξίζουν οι πανελλαδικές σε καμία περίπτωση αυτά που έκανες.... καλύτερα να τα παρατούσες παρά να πάθαινες όλα αυτά (έστω και αν πέτυχες τον σκοπό σου)... πάντα εκφράζω την γνώμη μου και πραγματικά ελπίζω να μειώνονται χρόνο με το χρόνο αυτά τα περιστατικά....

Το μήνυμά σου Κώστα μου δείχνει για ακόμα μια φορά πόσο άρρωστα μας καταντάει το εκπαιδευτικό σύστημα που έχουμε. Πόσο λυπημένα καταντάμε και πόσο εξουθενωμένα καταλήγουμε να είμαστε μετά από όλα αυτά.
Λυπημένα όχι από τις πανελλήνιες,λυπημένα από το δημοτικό κι από το γυμνάσιο.Λυπημένα για βαθμούς,σημαίες,συμπεριφορά. Όποιος δεν έχει μπει σε αυτό το τριπάκι τον συγχαίρω γιατί είναι ψυχικά υγιής.
Εγώ μπορεί να μην πέρασα τα δεινά που πέρασες εσύ αλλά δεν έλειψαν οι στιγμές που θα πάθαινα νευρικό κλονισμό.
Γιατί νύσταζα,γιατί δεν είχα ζωή,γιατί υπήρχε περίπτωση να μην περάσω ούτε με τη δεύτερη φορά πράγμα που υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να πραγματοποιηθεί,γιατί έχασα την σχολή που ήθελα,γιατί μας γκρεμίζουν τα όνειρα,γιατί γιατί γιατί χίλια γιατί. Γιατί οι πανελλήνιες είναι μια κουράδα που πρέπει να είσαι και λίγο τυχερός για να πάρεις αυτό που αξίζεις.
Μέχρι που σκεφτόμουν και λίγο μακριά και έλεγα ότι εγώ τα παιδιά μου δεν θα τα αφήσω να περάσουν αυτό το πράγμα γιατί πραγματικά το αισθάνομαι ότι ακόμα και τα εγγόνια μου θα δίνουν πανελλήνιες.
Αλλά πέρα από την ιστορία του καθενός πρέπει να σκεφτόμαστε το αγαθό που θεωρούμε δεδομένο.Την υγεία.
Και προτείνω σε όσα παιδιά περάσουν κάτι τέτοιο να επισκεφθούν έναν ψυχολόγο. Μέχρι και ψυχολόγοι που ασχολούνται ειδικά με το άγχος των εξετάσεων υπάρχουν.
Βέβαια,το μόνο που με κάνει να αναρωτιέμαι είναι πώς αυτοί οι αριστούχοι που μιλούν στην τηλεόραση πάντα μιλούν για λίγες θυσίες,λίγες περικοπές,λίγα σε όλα. Γιατί δεν βγαίνει κανείς να πει ότι ξέρετε! εγώ κόντεψα να πεθάνω για εσάς! μπας και καταλάβουν ότι τα πράγματα δεν είναι ρόδινα.
Και για να επικεντρωθώ σε αυτά που μας λες Κώστα, εγώ από την εμπειρία που έχω με μαθητές που έδιναν ,αυτά που πέρασες είναι σοβαρά και το να θέλεις να αυτοκτονήσεις πραγματικά είναι πολύ σοβαρό.Πολλοί κάνουν πλάκα με αυτό αλλά κάποιοι το εννοούν.Εχω θεωρώ πως ένσς ψυχολόγος θα σου ήταν απαραίτητος για να ηρεμήσεις την ψυχή σου και να μάθεις να αντιμετωπίζεις τις καταστάσεις αυτές. Οπως είπαν και τα παιδιά και ο στρατός είναι δύσκολο πράγμα και γενικά πολλές καταστάσεις στη ζωή είναι πολύ πιο δύσκολες από ο,τιδήποτε.
Εγώ νιώθω πως θα χρειαστώ έναν πάντως. Ίσως τα λόγια ενός ειδικού κι ενός ξένου να τα ακούσω. Γιατί τα λόγια της οικογένειας και των φιλων δεν με ησυχάζουν.

Δεν είμαστε άδικα τα πιο αγχωμένα παιδιά της Ευρώπης.

3ev@ki> δεν αντιμετωπίζουμε όλοι τα προβλήματά μας με το ίδιο σθένος.Είναι θέμα χαρακτήρα.Άλλοι είναι πιο δυνατοί άλλοι πιο αδύναμοι.Εγώ δεν κατηγόρώ τον Κώστα ούτε για λίγο. Δεν ξεκίνησε ο εγκέφαλός του τυχαία να κάνει αρνητικές σκέψεις. Για όλα υπάρχει λόγος.

Αρχική Δημοσίευση από spakon:

Φυσικά προτίθεμαι να διαβάσω φίλε μου.
...
Σόρρυ που χάλασα το κλιμα του θέματος, στενοχωρώντας μερικούς και κάνοντας άλλους να γελασουν

Click για ανάπτυξη...

Καλά λένε πως ό,τι αξίζει είναι δύσκολο και πονάει.Γενικά όσοι έχουν υψηλές βλέψεις κάνουν τρομερές θυσίες και τρώνε για τα καλά το αγγούρι. Όμως στο τέλος που έχουν ανταμειφθεί για τους κόπους τους παίζουν θέατρο για να την σπάσουν στους λοιπούς που τους έλεγαν φυτά και χαζους. Όποια υποκρισία.

Συγχαρητήρια για την διαχείριση της πίεσης που έκανες και φυσικά για την επιτυχία σου. Δύο παρατηρήσεις από μένα.
Η πρώτη αφορά το θέμα της αυτοκτονίας. Όση πίεση και να έχει κάποιος πάντα η δίψα για ζωή είναι δυνατότερη. Όλη τη ζημία την έκαναν τα ηρεμιστικά. Λειτουργούν σαν ναρκωτικά. Κόψε τα και μη ξαναπάρεις ποτέ σου. Επιπροσθέτως ο,τι δε μας σκοτώνει, μας κάνει δυνατότερους. Σύμμαχος πάντα θα είναι η οικογένεια, μην τους απομακρύνεις από κοντά σου.

Δεύτερον, ΜΗ δηλώσεις Στρατιωτική Ιατρική. Όσο και να βελτιώθηκαν τα πράγματα, δε παυει να είναι στρατός. Έστω και να τα πας καλά στη σχολή, αργότερα στη δουλειά σου θα πλαισιώνεσαι από στόκους. Πίστεψε με δε θα κάνει καλό στην ηρεμία σου, ειδικά από τη στιγμή που είσαι επηρρεπής σε κρίσεις πανικού. Η μεθοδικότητα που λες ότι έχεις, θα σου χρειαστεί για να τελειώσεις και την απλή Ιατρική και με καλό βαθμό.
Επίσης έχε υπ' όψιν τα πράγματα είναι δύσκολα τη σήμερον ημέρα. Έχω δει ατελείωτες περιπτώσεις φοιτητών να κόβονται για 8- 9η φορά σερί και να είναι στα πρόθυρα της τρέλας. Όμως ο επιμένων νικά.

Tελικά ζούμε για να σπουδάζουμε ή σπουδάζουμε για να ζούμε; Λυπάμαι που οι σπουδές κατευθύνουν την προσωπική ζωή. Λυπάμαι που νέοι άνθρωποι χάνουν την εφηβεία τους στο όνομα μιας "μουράτης" επιστήμης προς κοινωνική τέρψη και καταξίωση. Τελικά οι τόσοι αγώνες και οι θυσίες οδηγούν κάπου; Θυσίες για ποιο πράγμα; Για το αυτονόητο; Εξάλλου το Πανεπιστήμιο δεν θέλει μόνο μόρια εισαγωγής αλλά και ψυχικές αντοχές, τις οποίες δεν έχουν πολλοί μαθητές. Αν κουράστηκαν x στις πανελλήνιες, σε κάθε εξεταστική τι θα κάνουν, όταν για ένα μάθημα θα χάνουν ένα χρόνο για πλάκα; Θα αρχίσουν τα ηρεμιστικά; Ρε, άντε ερωτευτείτε τώρα που γυρίζει και είστε(μαστε) ΝΕΟΙ! Το νόημα της ζωής δεν είναι τα 19.999 μόρια. Ούτε η Ιατρική. Ούτε η Γεωπονία,...κτλ. Ζωή είναι να ζούμε και να απολαμβάνουμε τις καθημερινές μικροχαρές με ανθρωποκεντρικό τρόπο. Γίναμε εαυτούληδες προς χάριν της ματαιοδοξίας και της αυτοπροβολής. Άνθρωποι δίπλα μας πεθαίνουν από πείνα και εμείς κοιτάμε αφυψηλού και ελιτίστικα την Πανεπιστημιακή μόρφωση.

Τις προάλλες έτυχε να μιλήσω με μια πολύ φτωχή αγράμματη μητέρα και ένα παιδάκι. Το παιδάκι αυτό ήταν μια γλυκύτατη κοπελίτσα δημοτικού, αλλά χωρίς πατέρα. Η μητέρα δεν είχε λεφτά για δόντια (ναι, της έλειπαν δόντια στο στόμα). Το κοριτσάκι φορούσε πλαστικό πέδιλο κακής ποιότητας και απλά επειδή ήξερε λιγοστά γράμματα ήθελε να της απαντήσω για ένα θέμα που αφορούσε η αίτηση που κρατούσε στο χέρι της. Μετά στο σπίτι μου, με έπιασε κόμπος. Πήγα να ξεσπάσω σε λιγμούς σκεφτόμενος την συμφορά αθώου φτωχού κόσμου (χωρίς πατέρα, χωρίς χρήματα για βασικές ανάγκες επιβίωσης,...αλλά θέληση για ζωή). Πραγματικά φτωχού κόσμου και όχι κουτοπόνηρου "φτωχού" με BMW. Με συγκίνησαν οι φράσεις της μικρής, που μου είπε στο τέλος: «θέλω να μάθω Γαλλικά - μου αρέσουν καλύτερα από τα Αγγλικά». Εδώ πέρα κρύβονται οι προτεραιότητες που έχουμε δώσει ως κοινωνία. Μας ενδιαφέρουν μόνο οι VS επιστήμες, οι τεχνοκρατικοί στόχοι, η οικονομική ευμάρεια,...και ο απλός συνάνθρωπος να θέλει να σπουδάσει και να μην έχει την δυνατότητα. Άλλοι έχουν την δυνατότητα αλλά δεν έχουν την ικανότητα και την θέληση! Πήξαμε στους καλομαθημένους μπούληδες που η ζωή τους περιστρέφεται γύρω από τα 19.999 μόρια. Άλλοι δεν έχουν χρήματα για να οραματίζονται χορτάτοι. Έχουν όμως θέληση, αισιοδοξία και ανιδιοτελή αγάπη που κάνει όσο όλα τα πλούτη του κόσμου. Πόσο παράδοξη και άδικη ζωή... Όμως όλοι γινόμαστε επιστήμονες με σκοπό την «κοινωνική συνεισφορά».

Γίνεσαι λίγο άδικος

nPb
έχεις εν μέρει δίκαιο. Και όλοι , με τρανταχτό παράδειγμα εμένα, είμαστε μέρος του προβλήματος. Να τονίσω και αυτό: το μύνημά μου είχε αποτρεπτικό χαρακτήρα, για να μην κάνει κάποιος το λάθος που έκανα εγώ, ούτε παρηγοριά ούτε μπράβο ούτε συγχαρητήρια ζήτησα από κανέναν.
Όμως ούτε θα απαρνηθούμε το υπάρχον σύστημα, σε αυτό ζούμε. Αλλιώς θα μας πετάξει. Συγχαρητήρια άξίζουν όχι σε μένα, αλλά σε αυτούς που κοντραρίστηκαν με το σύστημα και υπέστησαν τις συνέπειες. Ειλικρινά μπράβο τους. Όμως εγώ δυστυχώς δεν είμαι τέτοιος. Ούτε ιδεολόγος είμαι ούτε προσποιούμαι ότι είμαι (δεν αναφέρομαι σε σένα nPb)Εγώ συμβιβάστηκα με αυτό για να επιβιώσω. (Τραγική ειρωνεία που εύχομαι να ισχύει μόνο για μένα: αυτή η προσπάθεια για επιβίωση παραλίγο να με οδηγήσει στην καταστροφή).

Αρχική Δημοσίευση από nPb:

Τις προάλλες έτυχε να μιλήσω με μια πολύ φτωχή αγράμματη μητέρα και ένα παιδάκι. Το παιδάκι αυτό ήταν μια γλυκύτατη κοπελίτσα δημοτικού, αλλά χωρίς πατέρα. Η μητέρα δεν είχε λεφτά για δόντια (ναι, της έλειπαν δόντια στο στόμα). Το κοριτσάκι φορούσε πλαστικό πέδιλο κακής ποιότητας και απλά επειδή ήξερε λιγοστά γράμματα ήθελε να της απαντήσω για ένα θέμα που αφορούσε η αίτηση που κρατούσε στο χέρι της. Μετά στο σπίτι μου, με έπιασε κόμπος. Πήγα να ξεσπάσω σε λιγμούς σκεφτόμενος την συμφορά αθώου φτωχού κόσμου (χωρίς πατέρα, χωρίς χρήματα για βασικές ανάγκες επιβίωσης,...αλλά θέληση για ζωή).

Click για ανάπτυξη...

δεν υπάρχουν λόγια...

σε ένα κόσμο οπου ο ακραίος ανταγωνισμός οδηγεί στα ''αναβολικά'' και στην απελπισία τους διψασμένους για επιτυχία-χρήματα-δόξα-καταξίωση-ικανοποίηση εγωισμού..
υπάρχουν άνθρωποι που δέν έχουν ούτε τα βασικά.

διαβάζοντας το ένιωσα ντροπή

Μα όλοι κρίνουμε τα προβλήματα εκ του ασφαλούς και ποτέ μα ποτε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ένα πρόβλημα αν δεν το έχουμε αντιμετωπίσεις. Υπάρχουν συνθήκες ζωής αθλιότατες που τα παιδιά δεν έχουν να φάνε και δεν ξέρουν αν θα ζήσουν αύριο. Αλλά δεν μπορώ να κατηγορήσω κάποιον που στεναχωριέται γιατί δεν πέρασε στην 1η επιλογή. Προφανώς αν δεν είχε στον ήλιο μοίρα δεν θα σκεφτόταν αυτό ,αλλά όταν έχεις στον ήλιο μοίρα το σκέφτεσαι. Τα προβλήματά μας ιεραρχούνται αναλόγως με το πώς ζούμε.
Δεν έχεις να φας? Σκέφτεσαι πώε θα βρεις φαγητό
Δεν έχεις να πιείς? Σκέφτεσται πως θα βρεις νερο
Δεν έχεις πού να μείνεις? Σκέφτεσαι που θα μείνεις.
Φυσικά όταν αντιμετωπίζεις προβλήματα επιβίωσης το αν θα γράψεις 19000 ή 5000 όχι απλά δεν περνάει από το μυαλό σου,ούτε καν δίπλα από αυτό.
Είναι λίγο άδικο όμως να ονομάζεις καλομαθημένους μπούληδες τα παιδιά που στεναχωριούνται με τους βαθμούς τους.
Προφανώς για να ανησυχούν για αυτό έχουν καλύψει τις βασικές τους ανάγκες.
Λογικό είναι να στεναχωρηθείς με μια τέτοια ιστορία και να πεις αχ χριστέ μου!κι εγώ κάθομαι κι αγχώνομαι για μαλακίες αλλα είναι απόλυτα σίγουρο ότι την αμέσως επόμενη μέρα θα αρχίσεις να ασχολείσαι με τις μικρότητές σου.
Και εν πάσει περιπτώσει δεν μπορούμε να ξυπνήσουμε μια μέρα και να είμαστε χαααααααλαροι γιατί τα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε. Μην λυπάστε.Βοηθήστε.Η λύπνη φεύγει, η βοήθεια μένει.
Στην τελική ένας τουλάχιστον μπούλης των 19.999 μπορεί να γίνει γιατρός του κόσμου και να βοηθήσει τέτοια παιδιά.
Γιαυτό εμένα τέτοιες ιστορίες λύπης και πόνου σε τέτοια θέματα και το να κρίνεις όσους στεναχωριούνται για την επικείμενη αποτυχία τους στο οτιδηποτε με τέτοια λόγια είναι κάτι παραπάνω από ηλίθιο.
Ο καθένας έχει τα προβλήματά του. Επίσης ο καθένας έχει δικαίωμα να στεναχωρηθεί με τα προβλήματά του.
Λόγια όπως
-Δεν λες καλά που έχεις την υγειά σου
-Δεν λες καλά που έχεις τον πατέρα σου
-Δεν λες καλά που έχεις ένα πιάτο φαί
-Είσαι αχάριστος γιατί άλλοι δεν έχουν νερό να πιούν
μπορεί να είναι πέρα για πέρα αλήθεια αλλά ο εγκέφαλος απλά δεν τα δέχεται.

Κακομαθημένο θα έλεγαν μάλλον ένα παιδάκι που όταν η μάνα του γύρίζει κομμάτια από τη δουλειά το απόγευμα την βρίζει λέγοντας της ''Ρε μάνα γαμώ το χριστό μου,γιατί δεν έπλυνες το άσπρο το παντελόνι θέλω να το βάλω για να βγω. Ρε μάνα το κέρατο μου γιατί δεν μαγείρεψες''