Πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η επαγγελματική αποκατάσταση στην επιλογή σχολής;

Βλέποντας πολλές δημοσιεύσεις, έχω παρατηρήσει ότι γενικά υπάρχει μία σύγχυση όσων αφορά την επιλογή σχολής. Παρατήρησα ότι η αναποφασιστικότητα οφείλεται κατά κύριο λόγο στην επαγγελματική αποκατάσταση και της προοπτικές που σου προσφέρει η εκάστοτε σχολή/τμήμα.

1. Κατά πόσο πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η επαγγελματική αποκατάσταση στην επιλογή της σχολής μας;
2. Θεωρείτε πως είναι προτιμότερο να ακολουθήσουμε μια σχολή, που δεν είναι από τις πρώτες μας επιλογές, λόγω των επαγγελματικών της προοπτικών ή (θεωρείτε) πώς δε θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η επαγγελματική αποκατάσταση;

Έχω την αίσθηση ότι δεν είναι μόνο το ένα ή μόνο το άλλο...πρέπει να είναι ένας συνδυασμός των πραγμάτων!
Σε καμία των περιπτώσεων πάντως δεν θα πρέπει να πηγαίνουμε σε κάποια σχολή που δεν μας ενδιαφέρει!Ακόμα και τέλειες προοπτικές να έχει, θα είναι σαν κάτεργο!

Θεωρώ πως οι πλέον κατάλληλοι για να απαντήσουν στα ερωτήματα που θέτεις είναι τα παιδιά που εισήχθησαν στις λεγόμενες "πολυπόθητες σχολές", όπως για παράδειγμα πολυτεχνείο, παιδαγωγικό, αστυνομία κλπ...


Για πες Θεοδώρα...

Χοχοχο.
Koum, μου τη λες;

Προσωπικά ακόμα δε με έχει απασχολήσει η επαγγελματική αποκατάσταση. Έχω, τουλάχιστον, 2 ακόμα χρόνια για να τελειώσω οπότε θεωρώ πως είναι νωρίς ακόμα για κάτι τέτοιο.
So, δεν επέλεξα τη σχολή βάσει αποκατάστασης.

πιστεύω ότι 18 χρονών κανένας δε ξέρει τι είναι αυτό που του αρέσει. Αν εξαιρέσουμε τα καθηγητικά επαγγέλματα και αυτά των γονιών ο μαθητης δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για το τι κάνουν επαγγελματικά πολλές σχολές.

Ένας σημαντικός παράγοντας που πρέπει να μελετάται είναι και η επαγγελματική αποκατάσταση η οποία πρέπει να συνδυάζεται με τα θέλω μας.

π.χ. Κάποιος που του αρέσει να διδάσκει (γενικά) καλύτερα να διαλέξει παιδαγωγικά από μια άλλη σχολή με αβέβαιη επαγγελματική τυχη.

Τα έχουμε πει πολλές φορές για αυτό το θέμα, ειδικά στο thread για το μηχανογραφικό. Δεν με χαλάει να καταθέσω πάλι την άποψη μου

Κατά τ η γνώμη μου, η επαγγελματική αποκατάσταση ΔΕΝ πρέπει να είναι ο νο.1 παράγοντας, βάσει του οποίου επιλέγουμε σχολές. Σαφώς και είναι ένας σημαντικός παράγοντας, αλλά όχι ο πρώτος.

Καταρχάς, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η σχολή στην οποία θα εισαχθούμε, θα μας δώσει ένα πτυχίο, βάσει του οποίου θα βρούμε δουλειά, κάποια στιγμή στο μέλλον, εκτός αν οι γονείς μας έχουν κάποια έτοιμη επιχείρηση, βεβαίως. Η επιστήμη που θα σπουδάσουμε θα στέκεται δίπλα στο όνομα μας για μια ολόκληρη ζωή. Θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την προσωπικότητα μας, ένα ακόμη στοιχείο της. Ένα σύνηθες επακόλουθο, είναι και το ενδεχόμενο και η δουλειά που θα βρούμε να είναι σχετική με το πτυχίο μας. Ό,τι σπουδάσουμε, θα το δουλεύουμε για πολλά χρόνια, μετά τις σπουδές μας. Για αυτό θεωρώ ότι καλό είναι, οι υποψήφιοι να δηλώνουν τις σχολές τους ΜΕ ΣΕΙΡΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΗΣ.

Εξάλλου, οι σχολές που έχουν 100% σίγουρη αποκατάσταση είναι γνωστές: οι στρατιωτικές και οι αστυνομικές. Τι να τον κάνει ένας υποψήφιος τον σίγουρο μισθό, αν δεν γουστάρει να είναι στρατιωτικός ή αστυνομικός; Μια ζωή θα βλέπει την δουλειά του ως αγγαρεία, θα είναι σκλάβος των ίδιων του των επιλογών. Εγώ τουλάχιστον, που στην ζωή μου κάνω κάτι που γουστάρω, μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να αγαπάς την δουλειά σου και να την βλέπεις σαν χόμπι.

Κατά δεύτερον, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μεταξύ της απόφασης μας για τις σχολές που θα δηλώσουμε και την αναζήτηση εργασίας με βάση το πτυχίο που έχουμε, μεσολαβούν κάποια -αρκετά- χρόνια. Μιλάμε για 4 έως 6-7 χρόνια φοίτησης -ανάλογα με το πόσο τεμπελάκος είναι κάποιος-, συν την στρατιωτική θητεία για τα αγόρια. Αλήθεια, αν εγώ δηλώσω σήμερα την Α σχολή γιατί έχει σίγουρη αποκατάσταση, μπορώ να ξέρω πως θα είναι τα πράγματα σε λίγα χρόνια; Αντίστοιχα, αν απορρίψω σχολή επειδή δεν έχει αποκατάσταση, δεν θα παίρνω ένα ρίσκο, ότι μπορεί σε 5-6 χρόνια το επάγγελμα να ανοίξει;

Θέλω να πω πως, η αποκατάσταση που ΘΑ προσφέρει μια σχολή σε κάποια χρόνια, δεν είναι καθόλου σίγουρη (εξαίρεση φυσικά οι αστυνομικές και στρατιωτικές σχολές). Το μόνο που είναι σίγουρο ΤΩΡΑ (και πιθανόν για πάντα), είναι οι προτιμήσεις μας, οι κλίσεις μας, τα ταλέντα μας. Αν εγώ γουστάρω να βγάζω φωτογραφίες και έχω ψώρα με αυτό, γιατί να μην πάω σε ένα ΤΕΙ φωτογραφίας, και ας βγάζω 19000 μόρια;

Έχω δει πολλά παιδιά να περνούν σε σχολές που δεν γουστάρουν, είτε λόγω άγνοιας των κανόνων που διέπουν το μηχανογραφικό, ή λόγω πίεσης των γονέων, ή επειδή τους έχουν φουσκώσει τα μυαλά τα ΜΜΕ. Η συνέχεια είναι πασίγνωστη, αλλά δυστυχώς όχι στους υποψηφίους: Οι υποψήφιοι ΑΓΚΟΜΑΧΟΥΝ να βγάλουν την σχολή (λογικό, αφού καταπιάνονται με μαθήματα που δεν γουστάρουν), και στη συνέχεια δεν έχουν καμία όρεξη να γίνουν αποδοτικοί στον τομέα τους. Αντίθετα, όσοι διαλέγουν σχολές που γουστάρουν, και με ευχαρίστηση παρακολουθούν τα μαθήματά τους, και γίνονται ολοένα και πιο αποδοτικοί.

Το μηχανογραφικό είναι μια απόφαση καθαρά του υποψηφίου. Αφορά ΜΟΝΟ τον ίδιο, την ζωή του, και εξαργυρώνει (ή όχι) τους κόπους όχι μόνο μιας χρονιάς, αλλά μιας δωδεκαετίας. Καλό είναι λοιπόν να το σκεφτούμε πολύ καλά, πριν κάνουμε οποιαδήποτε μαλακία.

Επίσης είναι λίγο γενικόλογο αν μια επιστήμη έχει ή όχι επαγγελματικές προοπτικές (συν αυτά που ανέφερες sourotiri) γιατί μην ξεχνάμε ότι σε μια επιστήμη, προσφέρονται και κατεύθυνσεις εξειδίκευσης μέσα στα μαθήματα πτυχίου. Συνεπώς ο φοιτητής και αυριανός πτυχιούχος έχει επιπλέον μεταπτυχιακές επιλογές με την "προσανατολισμένη" δομή του προγράμματος σπουδών του. Είναι πολύ αόριστο να λέμε ότι η x επιστήμη είναι κορεσμένη όταν, στο ομώνυμο Τμήμα να προσφέρονται 4-5 κατευθύνσεις με μαθήματα βάσεις για εξειδικευμένες μεταπτυχιακές σπουδές.

Έστω x μία σχολή.
Έστω f1(x) η συνάρτηση που μας επιστρέφει κατά πόσο μας ενδιαφέρει το επιστημονικό αντικείμενο της x, με τιμές από 0 ως 10.
Έστω f2(x) η συνάρτηση που μας επιστρέφει τις επαγγελματικές προοπτικές της x, με τιμές από 0 ως 10.

Τότε για μένα κριτήριο ώστε να βαθμολογίσω μια σχολή είναι η συνάρτηση
f(x) = a * f1(x) + b * f2(x), όπου a και b σταθερές με a > b.

Νομίζω ότι είμαι σαφής.

Στη δική μου περίπτωση, όταν είχα να διαλέξω μεταξύ 2 σχολών x και y, ίσχυε f1(x) < f1(y) και f2(x) >f2(y). Παρόλο που a>b, υπερίσχυσε τελικά f(x) > f(y).
Από το 1ο έτος μέχρι και τώρα 10 χρόνια μετά μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος με την επιλογή μου.

Εγω θεωρω οτι δε πρεπει να συγχεουμε το hobby καποιου με στο οποιο θα δουλευει.

Σαφως και θελω οσο τιποτα αλλο να παω και να δουλευω σε κατι που θα μου αρεσει αλλα προτιμω να πληρωνομαι αδρα για κατι που δε με αρεσει...)και φυσικα μη ξεχνατε αν εχετε χρηματα στο ελευθερο σας χρονο θα μπορειτε να ασχολειστε μ αυτο που σας ενδιαφερει.
Δειτε το και μελλοντικα, ε μετα τα 30 ξεω γω(χοντρικα) που θα θες να κανεισ οικογενεια κτλπ τετοια στοιχεια θα δαιδραματιζουν ιδιατερως σημαντικο ρολο



Ειναι καθαρα θεμα αντιληψης
Αφου σε πη..νε που σε πη...νε να μη σε πληρωνουνε?

Βασικά πρέπει η σχολη που επιλέγει ο καθένας να είναι πραγματικά της επιλογής του(κι όχι επειδή το ήθελαν η μαμά και ο μπαμπάς).Από εκει και περά είναι καλό να γνωρίζει το ατομο τι προοπτικές εξέλιξεις εχει η ειδικότητα που επιλέγει.Δεν είναι τυχαίο πως στο ωρολόγιο πρόγραμμα των γυμνασίων και λυκείων συμπεριλαμβάνεται πλέον και το μάθημα του επαγγελματικού προσανατολισμού.
Θα ήταν ιδεατό για όλους μας να ασχολούμαστε μ'αυτό που μας αρέσει πραγματικά και οι χρηματικές αποδοχές μας να ήταν αξιοπρεπείς και ανάλογες των τίτλων σπουδών μας.Δυστυχώς όμως η ελληνική κοινωνία δεν είναι ιδεατή και μας αναγκάζει να συμβιβαστούμε(βέβαια όχι όλους).
Εγώ μιας και είμαι ήδη φοιτήτρια(ευτυχώς σε σχολή της επιλογής μου,με θετικές προοπτικές απασχόλησης-θέλω να πιστεύω αυτούς που το υποστηρίζουν-και δεν το κρύβω πως επηρεάστηκα απο το γεγονός αυτό)θα έλεγα στους επόμενους πρωτοετείς να επιλέξουν τη σχολή που τους εκφράζει πραγματικά-διότι μ'αυτήν θα πορευτούν τα επόμενα χρόνια-και να προσπαθήσουν η επιλογή τους αυτή να είναι όσο το δυνατό πιο κατάλληλη να τους προσφέρει ενα αξιοπρεπές μέλλον.

Παρόλο που ακούω από μερικούς γνωστούς να λένε ότι όσοι σπουδάζουν Ηλεκτρολογία, Αυτοματισμό, Μηχανολογία, και άλλα τέτοια παρόμοια, βρίσκουν πιο εύκολα δουλειά, δεν με επηρέασε καθόλου στο τι θέλω να σπουδάσω. Ήξερα από την Α' Λυκείου ότι θέλω να σπουδάσω Διοίκηση Επιχειρήσεων ή Εμπορίας και Διαφήμισης, σχολές αποκλειστικά του 5ου πεδίου δηλαδή, τίποτα άλλο. Άντε και Τεχνολογία Τροφίμων από το 4ο πεδίο, έτσι για να διακοσμεί το μηχανογραφικό.
Το θέμα δεν είναι να μπει κάποιος σε μια σχολή, έστω και αν παρέχει κάποια ''σιγουριά'' στο θέμα της αποκατάστασης, αλλά να του αρέσουν τα μαθήματα και το αντικείμενο της σχολής. Προσωπικά, δεν θέλω η σχολή που θα σπουδάσω να είναι για εμένα ένα δεύτερο - βαρετό - σχολείο που θα πρέπει να ανεχτώ μαθήματα που δεν μου αρέσουν, που δεν μπορώ να τα μάθω (π.χ. Φυσική) μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να βρω πιο εύκολα δουλειά. Θέλω να το... ''ευχαριστιέμαι'' όταν διαβάζω τα μαθήματα της σχολής μου και όχι να λέω ''Ποιος διαβάζει αυτές τις μπούρδες;''.
Κλείνοντας, θεωρώ ότι αν κάποιος δεν αγαπά αυτό που σπουδάζει, κατ' επέκταση δεν θα του αρέσει και η δουλειά που θα κάνει, επομένως δεν θα μπορέσει να είναι αποδοτικός και αποτελεσματικός τόσο καλά σε σύγκριση με κάποιον που σπούδασε στην ίδια σχολή αλλά του άρεσε...
Οπότε δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, κατά την άποψή μου, η επαγγελματική αποκατάσταση.

Αρχική Δημοσίευση από JosefK:

Έστω x μία σχολή.
Έστω f1(x) η συνάρτηση που μας επιστρέφει κατά πόσο μας ενδιαφέρει το επιστημονικό αντικείμενο της x, με τιμές από 0 ως 10.
Έστω f2(x) η συνάρτηση που μας επιστρέφει τις επαγγελματικές προοπτικές της x, με τιμές από 0 ως 10.

Τότε για μένα κριτήριο ώστε να βαθμολογίσω μια σχολή είναι η συνάρτηση
f(x) = a * f1(x) + b * f2(x), όπου a και b σταθερές με a > b.

Νομίζω ότι είμαι σαφής.

Στη δική μου περίπτωση, όταν είχα να διαλέξω μεταξύ 2 σχολών x και y, ίσχυε f1(x) < f1(y) και f2(x) >f2(y). Παρόλο που a>b, υπερίσχυσε τελικά f(x) > f(y).
Από το 1ο έτος μέχρι και τώρα 10 χρόνια μετά μπορώ να πω ότι είμαι ικανοποιημένος με την επιλογή μου.

Click για ανάπτυξη...

Η οποία ήταν το μαθηματικό?

Στην πίτα με τα επαγγελματικά δικαιώματα στην Ελλάδα τα μεγαλύτερα κομμάτια πάνε στους Ιατρους, στους Μηχανικους και στους Δικηγόρους. Οι άλλοι βολεύονται με μικρά κομματάκια.

Διαφωνώ. Μεγάλο μέρος της Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης καταλαμβάνεται από Ιατρούς, Δικηγόρους και Μηχανικούς πάσης φύσεως. Ελληνική πρωτοτυπία. Αυτό σημαίνει και μεγαλύτερη ανεργία των κλάδων αυτών. Από αυτούς τους 3 κλάδους ελάχιστοι πτυχιούχοι, έχουν γίνει είτε αξιοπρεπείς επαγγελματίες είτε επιστήμονες στα ακαδημαϊκά πλαίσια. Δεν σημαίνει ότι όποιος επέλεξε να σπουδάσει Ιατρός ή Δικηγόρος ή Μηχανικός θα γίνει κατ' ανάγκην πετυχημένος. Άλλο πράγμα οι σπουδές. Άλλο πράγμα η δουλειά. Θέλει άλλα προσόντα η άσκηση επαγγέλματος που δεν τα δίνει το Πανεπιστήμιο σε καμία χώρα του πλανήτη. Το θέμα που είναι άξιο απορίας, είναι ο υπερπληθυσμός σε αυτές τις επιστήμες-Τμήματα. Εισάγονται πολλοί αλλά λίγοι αξίζουν να σπουδάσουν αυτές τις επιστήμες.

Στην αγορά εργασίας, νομίζω ότι η πραγματικότητα άλλα δείχνει για αυτούς τους κλάδους. Μην παρασύρεστε από μια μειοψηφία κάποιας ώριμης ηλικίας που έχει δουλίτσα. Οι περισσότεροι βαράνε μύγες ή ετεροαπασχολούνται σε άλλα πόστα εργασίας άσχετα με το βασικό πτυχίο. Στην Πάτρα, μια πόλη των 300.000 κατοίκων, οι δικηγόροι «πεινάνε». Αυτοί που έχουν δουλειά με άνετη ζωή, είναι 5 ονόματα. Κάτι ανάλογο με τους Ιατρούς και τους Μηχανικούς!

Οι ιατροί χρειάζονται παντού από ένα εργοστάσιο μέχρι και ένα γηπεδο, ένα σχολείο έχει αναγκη από ιατρούς

Είναι διαφορετικό να λέμε για επαγγελματικό προσανατολισμό και διαφορετικό να λέμε για ανεργία. Ένας ιατρός θεωρητικά μπορεί να κάνει τα πάντα. Μικροβιολογικό εργαστήριο μπορεί να ανοίξει μόνο ένας μικροβιολόγος (οι βιολόγοι, οι μοριακοί βιολόγοι και οι χημικοί που ίσως ξέρουν καλύτερες γνώσεις ως προς την τεχνική δε μπορούν στο εξωτερικό μπορούν).

Επίσης πληρώνοται από το αγροτικό (συνεπώς έχουνε εξασφαλισμένη δουλειά με καλό μισθό για 1 χρονο ανεξάρτητα από το αν είναι ικανοί ή όχι) . Οι θέσεις τους δεν παίρνονται σύμφωνα με την ικανότητα (ΑΣΕΠ)αλλά σύμφωνα με το χρόνο λήψης του πτυχίου τους. Εξαιτίας του κορεσμού των ανειδίκευτων ιατρών οι αναμονές είναι μεγάλες. Οι ειδικευμένοι ιατροί που θέλουν να ανοίξουν ένα ιατρείο χρηματοδοτούνται από φαρμακευτικές με ποσοστό 50%. Επίσης προσφέρονται πολλά λεφτά σε αθλητικούς αγώνες με ποσά που αγγίζουν το 70- 200 ευρώ τον αγώνα. Όποιος ιατρός θέλει μπορεί να γίνει καθηγητής στην δευτεροβάθμια ενώ μπορεί να πάρει μέρος σε βιολογικές και χημικές μελέτες.Καθώς και να ελέγχει τρόφιμα και προιοντα.
(στο στρατό που πήγα μια επιτροπη ιατρών ελέγχαν τα τρόφιμα τα οποία απλώς τα βλέπανε και υπογράφανε).

Επίσης όταν ένας ιδιώτης ιατρός στείλει σε ιδιωτική κλινική έναν ασθενή για εγχείρηση ή για νοσηλεία ο ιατρός παίρνει bonus 20% τα λεφτά που παίρνει η κλινική από τις ασφαλιστικές από την ίδια την κλινική . Στο ταμείο ανεργίας παρατηρούνται ψευδώς πολλές εγγραφές ιατρών και πολλοί το συγχέουν με την ανεργία. Αυτό συμβαίνει γιατί στην ειδικότητα υπάρχουν εναλλαγές στα νοσοκομεία στο μεσοδιάστημα΄ γράφονται στο ταμείο ανεργίας διότι θέλουν να τσεπώσουν την 300 ευρώ το μήνα. Ο κάθε ιατρός θα γραφτεί τουλάχιστον μια φορά στο ταμειο ανεργίας.

Ίσως είναι ο μοναδικός κλάδος που θέσεις (ως προς το αγροτικό και ως προς την ειδικότητα αλλά και στο ΕΣΥ) δεν παίρνεις με την ικανότητα αλλά με μόρια που παίρνονται σε σχέση με τον χρόνο αναμονής ή τις γνωριμίες. Γενικά όποιος ιατρός θέλει να βρει δουλειά θα βρει ο μισθός όμως δε θα είναι μεγάλος με αποτέλεσμα να μη τις δέχεται.

Υπάρχουν κλάδοι όπως οι φιλόλογοι με πολύ λιγότερο αριθμό (οι ιατροί είναι περισσότερο σε φιλόλογους) που πραγματικά δε μπορούν να βρουν πουθενά δουλειά. Ένας ανικάνος φιλόλογος θα βρει πολύ δύσκολα δουλειά ένας ανικανος ιατρός μπορεί να βρει δουλειά στο πανηγύρι που λέγεται δημόσιο.

Για τους Μηχανικούς δε ξέρω πολλά πράγματα αλλά παίρνουνε δικαιώματα από φυσικούς και μαθηματικούς, χημικούς (δε μπορώ να εκφέρω άποψη σε αυτό αφού δε γνωρίζω)

ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΝΑΙΙΙΙ!!!!! βέβαια δεν είμαι της άποψης όλα για τα λεφτά ... αλλά ο κάθε υποψήφιος πρέπει να λαμβάνει υπόψη του την αγορά εργασίας, τις επιθυμίες και τις φιλοδοξίες του και τις κλίσεις

Έχουμε και νέα φοιτητούδια, για πείτε μας λοιπόν.
Σε εσάς έπαιξε ρόλο η αποκατάσταση όσων αφορά την επιλογή σχολής;

εμενα ναι παρα πολυ σημαντικό.Ειμαι της αποψης
''Σε πηδανε που σε πηδανε ας σε πληρωνουνε'''

ναι, έπαιξε και αυτό

Αρχική Δημοσίευση από theodora:

Έχουμε και νέα φοιτητούδια, για πείτε μας λοιπόν.
Σε εσάς έπαιξε ρόλο η αποκατάσταση όσων αφορά την επιλογή σχολής;

Click για ανάπτυξη...

Όχι.