Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Προσωπικές Συζητήσεις
Πανελλαδικές
Αγγελίες
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
e-steki
fockos
Επιφανές μέλος
Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,089 μηνύματα.
27-08-09
16:50
Έπεσε τυχαία το μάτι μου σε ένα blog και επικεντρλωθηκα κυρίως σε ένα blog σκέφτηκα λοιπόν καλό είναι να το ποστάρω εδώ αφού πολλοί από εσάς θα θέλουν να γραφτουν σε κολέγια... μετά την αποτυχία τους από τις πανελλήνιες:
πηγή: https://greek-college.blogspot.com
" Ήρθε η ώρα να πάρω το φτυάρι. Και την περίμενα αυτή την ώρα εδώ και καιρό (θα καταλάβετε τι εννοώ...). Βασικά, εγώ προγραμματιστής είμαι. Πάντα λίγο-πολύ αυτό έκανα, το πρώτο μου πτυχείο (στην Αγγλία) αυτό ήταν, και τελικά αυτό το πράγμα ακριβώς κάνω και τώρα ως δουλειά. Το γουστάρω, μου αρέσει, πληρώνομαι για αυτό, άρα είμαστε όλοι υχαριστημένοι. Παρόλα αυτά, περίπου ένα χρόνο πριν θέλησα και εγώ σαν παιδί να κάνω ένα master. "
Λίγο για να μην πάω ακόμα στρατό, λίγο επειδή τέλος πάντων αυτό ήθελα, ζήτω και άρχισα να ψάχνω. Και καθώς έβλεπα στην τηλεόραση όοολες αυτές τις διαφημίσεις για τα διάφορα φοβερά και τρομερά Universities (sic) που λειτουργούν στην Ελλάδα και δίνουν αγγλικά πτυχεία, είπα να το δοκιμάσω και να μην χρειάζεται να φεύγω για άλλη μια φορά για του διαόλου τη μάνα. Η Αθήνα με περίμενε!
... Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι το να βρείς computer science master στην πιάτσα ήταν αδύνατο. Όχι στην Ελλάδα. Ότι υπήρχε ήταν καρα-κιτσαρία, για πρώτο πτυχείο από άλλο τομέα. Οπότε είπα να πάρω το μεταπτυχιακό μου σε κάτι διαφορετικό, έτσι ρε γαμώτο για να έχω το edge. ΜΒΑ, καμιά σχέση με το γνωστό πρωτάθλημα basket, οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων. Έλα, εγώ θέλω να διοικώ. Καλό ακούγεται.
Έκανα λοιπόν που λές, ευγενικέ αναγνώστη, τη γύρα στην αγορά (γνωστή και ως "πιάτσα" στους μυημένους...). Από επαρχία παιδί, δεν ήμουν απόλυτα προετοιμασμένος για αυτά που είδαν τα αυτιά και άκουσαν τα μάτια μου - από κουζινίτσα δίπλα στις αίθουσες, προγράμματα σπουδών που γίνονταν "ότι ώρα θέλετε ρε παιδιά", μέχρι και κάτι περίεργα κτήρια που δεν θα ήθελα από κάτω να περάσω, όχι να κάνω μαθήματα μέσα.
Τέλων πάντων (tm) τελικώς κατέληξα στο IST Studies. Kάπως πιο σοβαρό μου φάνηκε το logo του, είχε και πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση, δεν είναι αυτές αρκετές ενδείξεις; Πολλά μου είπαν όταν πήγα, για μαθήματα στα Αγγλικά, εντάξει δεν χρειαζόταν προηγούμενες οικονομικές σπουδές - θα έφτανα κάποτε το επίπεδο των συμφοιτητών μου - 10% επιτρεπόμενες απουσίες, εργασίες και job finding agencies που είχαν, πτυχιακές, τέλων πάντων το έφαγα. Αγγλικό (και άρα, ισοδύναμο) πτυχίο έδινε, άρα... Ζήτω κι έγινα φοιτητής (πάλι). Όλα αυτά, ένα-ενάμιση χρόνο πριν.
Χαχαχα. *πεθαίνει στο γέλιο* Μαθήμα στα Αγγλικά; Ίσως, τα πρώτα λεπτά της πρώτης εβδομάδας, ίσως. Μετά, το 80% περιείχε μεν κάποια αγγλικά buzzwords (internet, stock market, revenues, κλπ), αλλά ήταν τόσο αγγλικό όσο και οι μεταφρασμένες μεξικάνικες σαπουνόπερες που βλέπει η μάνα μου. Και τι να κάνεις αγγλικά όταν το 70% των φοιτητών είναι στο επίπεδο καμακιού σε παραλία ("I speak english good") και οι αφηρημένες έννοιες ήταν λιγουλάκι no-no κατά τον λαϊκό όρο; Και δεν φταίνε φυσικά κανείς εκτός από τους δήθεν κουστουμαρισμένους τύπους που την διαφημίζουν τη δουλειά ως το αντίστοιχο αγγλικού πανεπιστημίου.
Προηγούμενα πτυχία;;; *πιάνει το στομάχι του* Τουλάχιστο τα μισά άτομα (φυσικά μαζί και με εμένα) δεν ήξεραν -τίποτα- από οικονομικά, ασχέτως πρώτου bachelor's. Οπότε από τις πρώτες εβδομάδες έβλεπες άτομα με bachelor's σε οικονομικά, μάρκετινγκ, κλπ στην ίδια ακριβώς μοίρα και γνώσεις με κομπιουτεράδες, φαρμακοποιούς, γεωπόνους (!), μπάρμεν (ναι, σοβαρα), και εννοείται και η μεγάλη πρωτοτυπία, πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο, άτομα ΧΩΡΙΣ πρώτο πτυχείο ακόμα να κάνουν μεταπτυχιακό! Φοβερό, έτσι;
Τέλως πάντων, έτσι κι αλλιώς πάει το πρώτο τρίμηνο έτσι όπως πήγε... φτάνουμε χριστούγεννα, οπότε άντε λέει να γράψουμε εξετάσεις. Ωραίος και αγχωμένος εγώ - σιχαίνομαι τις εξετάσεις γαμώτο - διαβάζω πέντε πράγματα γιατί μας είχαν πει πολλά, δύσκολα, πολλοί μένουν, τέσσερα μαθήματα maximum χάνεις όλο το χρόνο και τελείωσαν όλα, κλπ. Πάω λοιπόν με ένα φιλαράκι να γράψουμε, το πρώτο πρώτο μάθημα βασικά ήταν να πάρουμε ένα ισολογισμό και να βρούμε/ερμηνεύσουμε κάποιους λόγους μέσα του. Ως εδώ καλα, παρά το άγχος.
Το χάος. Όσο γράφαμε το μάθημα είδα.. τα είδα όλα. Άτομα να σηκώνοντα, να περπατάνε ανοικτά στο άλλο άκρο τις αίθουσας για να συζητήσουν τις ερωτήσεις με άλλους. Τον καθηγητή μετά από την πρώτη ώρα να ρωτάει την τάξη στα ίσια "Βρήκατε όλοι στην ερώτηση δύο, 4.2 billion?" και να κάνει διευκρινίσεις όπως "το ένα billion έχει 1000 million, έτσι;". Σε μεταπτυχιακό!! Τελικά όπως ίσως μαντέψατε, δεν έμεινα στο μάθημα αυτό. Α, πολύς κόσμος δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει τα κομπιουτεράκια τους (scientific calculator όλα τους, φυσικά, από 10 χιλιάρικα και πάνω) και χρειαζόνταν βοήθεια απ'τον καθηγητή για να κάνουν τις διαιρέσεις.
Περνάγανε οι μήνες, και μερικά απλά γεγονότα σιγά-σιγά έκαναν την εμφάνισή τους. Όπως, π.χ. το γεγονός ότι οι επιδόσεις των φοιτητών δεν έχουν σχέση ένα-προς-ένα με τα αποτελέσματά τους. Άν ο μπαμπάς σου είναι manager σε εταιρία, πολύυυ χλωμό να χάσεις έστω και μάθημα. Είναι τσάμπα διαφήμιση για τη σχολή να λέει ο μπαμπάς ότι ο γιόκας του πήρε distinction από το IST Studies σε τελική ανάλυση. Έπεσε φάση την προηγούμενη χρονιά σε φίλο μου που δουλεύει ήδη λογιστής (και ξέρει τι κάνει) να γράφει το τελευταίο μάθημα μαζί με γιο βουλευτή που δεν ήξερε -τίποτα-. Χωρίς υπερβολή, τίποτα. Ο τύπος πήρε την κόλλα του φίλου μου και άρχισε να γράφει από λευκή σελίδα, στο τελευταίο μισάωρο. Πήρε Α στο μάθημα. Ο φίλος μου κόπηκε. Το συμβάν έχει γίνει verify από ανεξάρτητους τρίτους από τότε.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι απουσίες άρχισαν να αυξάνονται - όχι, δεν μένεις με 10% απουσίες. Τσου. Μάλιστα όταν χτύπησαν και οι ζέστες, συντριπτικό μέρος του μαθητικού πληθυσμού άρχισε να έρχεται λιγότερο και λιγότερο στα μαθήματα - και ταυτόχρονα, ακόμα μεγαλύτερα αυτράπελα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους όσο πλησιάζαμε στην κορύφωση αυτή κάθε μεταπτυχιακού που ονομάζεται... πτυχιακή. Thesis.
Χαχαχαχα. Απίστευτες φάσεις. Το απέραντο copy&paste - ο μεγάλος σύμμαχός σου το ctrl-v, φίλε μου αναγνώστη. Η ιδέα της πρωτότυπης πτυχιακής στην Ελλάδα των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι αντίστοιχη αυτής των ΟΥΦΟ που κλέβουν αγελάδες για να τις μελετήσουν - ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική, αλλά μάλλον επιστημονική φαντασία παρά κάτι που συμβαίνει, άν ξέρετε τι εννοώ. Αφού έπεσε μελέτη των κορυφαίων (ο Θεός να τις κάνει...) πτυχιακών προηγούμενων χρόνων, και να βλέπεις το εξής εκπληκτικό - ολόκληρες ΣΕΛΙΔΕΣ - όχι μια παράγραφος ή τρείς, έτσι; - να είναι τόσο ακριβή αντίγραφα η μια τις άλλης, που ούτε τα fonts ή τα γραφήματα δεν έκαναν τον κόπο να αλλάξουν στο παραμικρό. Φανταστήτε 10 σελίδες-κόπιες, σαν πειρατικά CD στη Στουρνάρη.
Σε τελική ανάλυση, έφτασε και πέρασε και η μέρα των παρουσιάσεων των πτυχιακών - βασικά, η ιδέα είναι ότι βάζεις ένα κουστούμι κι εσύ σαν μελλοντικός επιχειρηματίας και στέλεχος, και πάς να διαβάσεις μέρη από την εργασία σου - υποτίθεται πας να εξηγήσεις, αλλά το 90% τουλάχιστο των φοιτητών δεν ξέρουν τι έχουν γράψει, και το 5% δεν έχουν καν διαβάσει αυτό που έχουν γράψει - και δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς, γιατί αυτοί στους οποίους κάνεις την παρουσιασή σου δεν ακούνε μετά τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, κάνει και ζέστη.... Βάζουν λοιπόν το PowerPoint να τρέχει τα κλασσικά templates από τα έτοιμα, με κείμενο pasted μέσα τους - εξάλλου, τί είναι λίγο paste ακόμα; Αμαρτία απ'το Θεό να σταματήσουμε εδώ. Χειροκροτήματα/επόμενος στο τέλος.
Και φυσικά, τελικά, οι βαθμοί. Οι οποίου δεν ανακοινώνονται - όχι τα γραπτά να δείς, ούτε καν τους βαθμούς σου. Τέτοια διαφάνεια.
Απλά σου λένε αν πέρασες/αν έμεινες. Και φυσικά όπως ξέραμε μήνες πριν, ΟΥΤΕ ΕΝΑ άτομο που είχε συγγενείς σε μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχασε ΟΥΤΕ ΕΝΑ μάθημα, έστω κι αν δεν ερχόταν μια φορά το μήνα και ήταν κοινώς γνωστό ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτα, ούτε καν αγγλικά, και ούτε καν βοηθούσε την ομάδα του στις ομαδικές εργασίες στο παραμικρό για ολόκληρα τρίμηνα.
Έτσι για να ικανοποιήσω την περιέργεια κάποιων, πέρασα όλα τα μαθήματα και σε καλή σειρά - βασικά, επειδή ξέρω καλά αγγλικά. Οικονομικά ούτε πριν ήξερα, ούτε και τώρα ξέρω. Αλλά έχω μεταπτυχιακό στην διοίκηση επιχειρήσεων κατά τα άλλα. Και πάλι, μπορώ να ορκιστώ ότι υπάρχουν πολλά άτομα που ξέρουν ακόμα λιγότερα, και έχουν μερισσότερα του ενός πτυχία στον τομέα, και που αύριο (ή και σήμερα, ας είμαι ειλικρινής...) θα είναι μανατζαραίοι. Ζήτω.
Τα χάλια της ελληνικής παιδίας στο πανεπιστημιακό επίπεδο, είναι δυστυχώς απίστευτα. Ακατανόμαστα, ανεξέλεκτα. Πραγματικά, αν και δεν έχω κανένα κίνητρο να το κάνω, δεν μπορώ να βρώ τις λέξεις για να απευθείνω μεγαλύτερη κατηγορία στα όσα συμβαίνουν. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, κανείς πολιτικός δεν πρόκειται να αναλάβει το πολιτικό κόστος να βάλει ένα τέλος - όλες οι μαμάδες θα επαναστατούσαν με την ιδέα ότι οι πανένδοξοί τους σπόροι μπορεί να ΜΗΝ πάρουν πανεπιστημιακό πτυχίο. Αλλά μα το Δία ρε γαμώτο, αφού ΔΕΝ μπορούν, αφού ΔΕΝ έχουν μάθει να διαβάζουν και να κάνουν ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ προσπάθεια, αφού ουτε ΚΑΝ αγγλικά δεν ξέρουν, αφού ΔΕΝ έχουν σχέση με οικονομικές επιστήμες, τι κάνουν σε αγγλικό ίδρυμα σοβαρών, υποτίθεται, σκοπών; Αφού δεν έχουν καν στατιστικές γνώσεις μαθηματικών δευτέρας λυκείου ή και βασικότερες ακόμα γνώσεις, τι πάνε να μάθουν regression analysis;
Και καλά αυτοί, λογικό και ευνόητο να θέλουν να πάρουν πτυχείο και να πάρουν χρήμα (άσχετο αν θα πάρουν) - οι φιλοδοξία καλή είναι, και στο κάτω κάτω ποιος σκέφτεται τα παραπάνω για τον εαυτό τους; Κανείς. Αλλά ρε να πάρει, που είναι οι εξωτερικοί, αντικειμενικοί, αυστηροί έλεγχοι ώστε αν ΔΕΝ ξέρεις να ΜΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΧΑΡΤΙ; Γιατί τώρα, τα χαρτιά δεν σημαίνουν τίποτα. Αν θέλετε υπενθύμηση, απλά σκεφτείτε το φοβερό "το ένα billion έχει 1000 million, έτσι;".
Και αυτό το σύστημα παράγει οικονομολόγους, κομπιουτεράδες, ότι θέλετε. -- Αληθινή ιστορία: Χρειαζόμασταν ένα spreadsheet πρόγραμα σε κάποια φάση, σαν το Εxcel, και είχα κατεβάσει την shareware έκδοσή του, και το crack για να μην γίνεται expire μετά απο 30 μέρες. Οπότε μιλάω με συμφοιτητή μου, κάτοχο bachelor σε computer science.. "Να θυμηθώ να σου δώσω το crack" του λέω. "Α, καλά, να σου φέρω ένα άδειο CD αύριο", μου λέει. "Ρε, είναι 14 kilobytes" τον ενημερώνω. "Δηλαδή, χωράει σε ένα CD;" με ρωτάει αφοπλιστικά.
ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ COMPUTER SCIENCE!!! Αυτά, κύριοι και κυρίες. Με τις υγείες μας.
πηγή: https://greek-college.blogspot.com
" Ήρθε η ώρα να πάρω το φτυάρι. Και την περίμενα αυτή την ώρα εδώ και καιρό (θα καταλάβετε τι εννοώ...). Βασικά, εγώ προγραμματιστής είμαι. Πάντα λίγο-πολύ αυτό έκανα, το πρώτο μου πτυχείο (στην Αγγλία) αυτό ήταν, και τελικά αυτό το πράγμα ακριβώς κάνω και τώρα ως δουλειά. Το γουστάρω, μου αρέσει, πληρώνομαι για αυτό, άρα είμαστε όλοι υχαριστημένοι. Παρόλα αυτά, περίπου ένα χρόνο πριν θέλησα και εγώ σαν παιδί να κάνω ένα master. "
Λίγο για να μην πάω ακόμα στρατό, λίγο επειδή τέλος πάντων αυτό ήθελα, ζήτω και άρχισα να ψάχνω. Και καθώς έβλεπα στην τηλεόραση όοολες αυτές τις διαφημίσεις για τα διάφορα φοβερά και τρομερά Universities (sic) που λειτουργούν στην Ελλάδα και δίνουν αγγλικά πτυχεία, είπα να το δοκιμάσω και να μην χρειάζεται να φεύγω για άλλη μια φορά για του διαόλου τη μάνα. Η Αθήνα με περίμενε!
... Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι το να βρείς computer science master στην πιάτσα ήταν αδύνατο. Όχι στην Ελλάδα. Ότι υπήρχε ήταν καρα-κιτσαρία, για πρώτο πτυχείο από άλλο τομέα. Οπότε είπα να πάρω το μεταπτυχιακό μου σε κάτι διαφορετικό, έτσι ρε γαμώτο για να έχω το edge. ΜΒΑ, καμιά σχέση με το γνωστό πρωτάθλημα basket, οικονομικά και διοίκηση επιχειρήσεων. Έλα, εγώ θέλω να διοικώ. Καλό ακούγεται.
Έκανα λοιπόν που λές, ευγενικέ αναγνώστη, τη γύρα στην αγορά (γνωστή και ως "πιάτσα" στους μυημένους...). Από επαρχία παιδί, δεν ήμουν απόλυτα προετοιμασμένος για αυτά που είδαν τα αυτιά και άκουσαν τα μάτια μου - από κουζινίτσα δίπλα στις αίθουσες, προγράμματα σπουδών που γίνονταν "ότι ώρα θέλετε ρε παιδιά", μέχρι και κάτι περίεργα κτήρια που δεν θα ήθελα από κάτω να περάσω, όχι να κάνω μαθήματα μέσα.
Τέλων πάντων (tm) τελικώς κατέληξα στο IST Studies. Kάπως πιο σοβαρό μου φάνηκε το logo του, είχε και πολλές διαφημίσεις στην τηλεόραση, δεν είναι αυτές αρκετές ενδείξεις; Πολλά μου είπαν όταν πήγα, για μαθήματα στα Αγγλικά, εντάξει δεν χρειαζόταν προηγούμενες οικονομικές σπουδές - θα έφτανα κάποτε το επίπεδο των συμφοιτητών μου - 10% επιτρεπόμενες απουσίες, εργασίες και job finding agencies που είχαν, πτυχιακές, τέλων πάντων το έφαγα. Αγγλικό (και άρα, ισοδύναμο) πτυχίο έδινε, άρα... Ζήτω κι έγινα φοιτητής (πάλι). Όλα αυτά, ένα-ενάμιση χρόνο πριν.
Χαχαχα. *πεθαίνει στο γέλιο* Μαθήμα στα Αγγλικά; Ίσως, τα πρώτα λεπτά της πρώτης εβδομάδας, ίσως. Μετά, το 80% περιείχε μεν κάποια αγγλικά buzzwords (internet, stock market, revenues, κλπ), αλλά ήταν τόσο αγγλικό όσο και οι μεταφρασμένες μεξικάνικες σαπουνόπερες που βλέπει η μάνα μου. Και τι να κάνεις αγγλικά όταν το 70% των φοιτητών είναι στο επίπεδο καμακιού σε παραλία ("I speak english good") και οι αφηρημένες έννοιες ήταν λιγουλάκι no-no κατά τον λαϊκό όρο; Και δεν φταίνε φυσικά κανείς εκτός από τους δήθεν κουστουμαρισμένους τύπους που την διαφημίζουν τη δουλειά ως το αντίστοιχο αγγλικού πανεπιστημίου.
Προηγούμενα πτυχία;;; *πιάνει το στομάχι του* Τουλάχιστο τα μισά άτομα (φυσικά μαζί και με εμένα) δεν ήξεραν -τίποτα- από οικονομικά, ασχέτως πρώτου bachelor's. Οπότε από τις πρώτες εβδομάδες έβλεπες άτομα με bachelor's σε οικονομικά, μάρκετινγκ, κλπ στην ίδια ακριβώς μοίρα και γνώσεις με κομπιουτεράδες, φαρμακοποιούς, γεωπόνους (!), μπάρμεν (ναι, σοβαρα), και εννοείται και η μεγάλη πρωτοτυπία, πρώτη φορά στον Ελλαδικό χώρο, άτομα ΧΩΡΙΣ πρώτο πτυχείο ακόμα να κάνουν μεταπτυχιακό! Φοβερό, έτσι;
Τέλως πάντων, έτσι κι αλλιώς πάει το πρώτο τρίμηνο έτσι όπως πήγε... φτάνουμε χριστούγεννα, οπότε άντε λέει να γράψουμε εξετάσεις. Ωραίος και αγχωμένος εγώ - σιχαίνομαι τις εξετάσεις γαμώτο - διαβάζω πέντε πράγματα γιατί μας είχαν πει πολλά, δύσκολα, πολλοί μένουν, τέσσερα μαθήματα maximum χάνεις όλο το χρόνο και τελείωσαν όλα, κλπ. Πάω λοιπόν με ένα φιλαράκι να γράψουμε, το πρώτο πρώτο μάθημα βασικά ήταν να πάρουμε ένα ισολογισμό και να βρούμε/ερμηνεύσουμε κάποιους λόγους μέσα του. Ως εδώ καλα, παρά το άγχος.
Το χάος. Όσο γράφαμε το μάθημα είδα.. τα είδα όλα. Άτομα να σηκώνοντα, να περπατάνε ανοικτά στο άλλο άκρο τις αίθουσας για να συζητήσουν τις ερωτήσεις με άλλους. Τον καθηγητή μετά από την πρώτη ώρα να ρωτάει την τάξη στα ίσια "Βρήκατε όλοι στην ερώτηση δύο, 4.2 billion?" και να κάνει διευκρινίσεις όπως "το ένα billion έχει 1000 million, έτσι;". Σε μεταπτυχιακό!! Τελικά όπως ίσως μαντέψατε, δεν έμεινα στο μάθημα αυτό. Α, πολύς κόσμος δεν ήξερε να χρησιμοποιήσει τα κομπιουτεράκια τους (scientific calculator όλα τους, φυσικά, από 10 χιλιάρικα και πάνω) και χρειαζόνταν βοήθεια απ'τον καθηγητή για να κάνουν τις διαιρέσεις.
Περνάγανε οι μήνες, και μερικά απλά γεγονότα σιγά-σιγά έκαναν την εμφάνισή τους. Όπως, π.χ. το γεγονός ότι οι επιδόσεις των φοιτητών δεν έχουν σχέση ένα-προς-ένα με τα αποτελέσματά τους. Άν ο μπαμπάς σου είναι manager σε εταιρία, πολύυυ χλωμό να χάσεις έστω και μάθημα. Είναι τσάμπα διαφήμιση για τη σχολή να λέει ο μπαμπάς ότι ο γιόκας του πήρε distinction από το IST Studies σε τελική ανάλυση. Έπεσε φάση την προηγούμενη χρονιά σε φίλο μου που δουλεύει ήδη λογιστής (και ξέρει τι κάνει) να γράφει το τελευταίο μάθημα μαζί με γιο βουλευτή που δεν ήξερε -τίποτα-. Χωρίς υπερβολή, τίποτα. Ο τύπος πήρε την κόλλα του φίλου μου και άρχισε να γράφει από λευκή σελίδα, στο τελευταίο μισάωρο. Πήρε Α στο μάθημα. Ο φίλος μου κόπηκε. Το συμβάν έχει γίνει verify από ανεξάρτητους τρίτους από τότε.
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι απουσίες άρχισαν να αυξάνονται - όχι, δεν μένεις με 10% απουσίες. Τσου. Μάλιστα όταν χτύπησαν και οι ζέστες, συντριπτικό μέρος του μαθητικού πληθυσμού άρχισε να έρχεται λιγότερο και λιγότερο στα μαθήματα - και ταυτόχρονα, ακόμα μεγαλύτερα αυτράπελα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους όσο πλησιάζαμε στην κορύφωση αυτή κάθε μεταπτυχιακού που ονομάζεται... πτυχιακή. Thesis.
Χαχαχαχα. Απίστευτες φάσεις. Το απέραντο copy&paste - ο μεγάλος σύμμαχός σου το ctrl-v, φίλε μου αναγνώστη. Η ιδέα της πρωτότυπης πτυχιακής στην Ελλάδα των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι αντίστοιχη αυτής των ΟΥΦΟ που κλέβουν αγελάδες για να τις μελετήσουν - ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική, αλλά μάλλον επιστημονική φαντασία παρά κάτι που συμβαίνει, άν ξέρετε τι εννοώ. Αφού έπεσε μελέτη των κορυφαίων (ο Θεός να τις κάνει...) πτυχιακών προηγούμενων χρόνων, και να βλέπεις το εξής εκπληκτικό - ολόκληρες ΣΕΛΙΔΕΣ - όχι μια παράγραφος ή τρείς, έτσι; - να είναι τόσο ακριβή αντίγραφα η μια τις άλλης, που ούτε τα fonts ή τα γραφήματα δεν έκαναν τον κόπο να αλλάξουν στο παραμικρό. Φανταστήτε 10 σελίδες-κόπιες, σαν πειρατικά CD στη Στουρνάρη.
Σε τελική ανάλυση, έφτασε και πέρασε και η μέρα των παρουσιάσεων των πτυχιακών - βασικά, η ιδέα είναι ότι βάζεις ένα κουστούμι κι εσύ σαν μελλοντικός επιχειρηματίας και στέλεχος, και πάς να διαβάσεις μέρη από την εργασία σου - υποτίθεται πας να εξηγήσεις, αλλά το 90% τουλάχιστο των φοιτητών δεν ξέρουν τι έχουν γράψει, και το 5% δεν έχουν καν διαβάσει αυτό που έχουν γράψει - και δεν έχει σημασία έτσι κι αλλιώς, γιατί αυτοί στους οποίους κάνεις την παρουσιασή σου δεν ακούνε μετά τα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, κάνει και ζέστη.... Βάζουν λοιπόν το PowerPoint να τρέχει τα κλασσικά templates από τα έτοιμα, με κείμενο pasted μέσα τους - εξάλλου, τί είναι λίγο paste ακόμα; Αμαρτία απ'το Θεό να σταματήσουμε εδώ. Χειροκροτήματα/επόμενος στο τέλος.
Και φυσικά, τελικά, οι βαθμοί. Οι οποίου δεν ανακοινώνονται - όχι τα γραπτά να δείς, ούτε καν τους βαθμούς σου. Τέτοια διαφάνεια.
Απλά σου λένε αν πέρασες/αν έμεινες. Και φυσικά όπως ξέραμε μήνες πριν, ΟΥΤΕ ΕΝΑ άτομο που είχε συγγενείς σε μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχασε ΟΥΤΕ ΕΝΑ μάθημα, έστω κι αν δεν ερχόταν μια φορά το μήνα και ήταν κοινώς γνωστό ότι δεν ήξερε σχεδόν τίποτα, ούτε καν αγγλικά, και ούτε καν βοηθούσε την ομάδα του στις ομαδικές εργασίες στο παραμικρό για ολόκληρα τρίμηνα.Έτσι για να ικανοποιήσω την περιέργεια κάποιων, πέρασα όλα τα μαθήματα και σε καλή σειρά - βασικά, επειδή ξέρω καλά αγγλικά. Οικονομικά ούτε πριν ήξερα, ούτε και τώρα ξέρω. Αλλά έχω μεταπτυχιακό στην διοίκηση επιχειρήσεων κατά τα άλλα. Και πάλι, μπορώ να ορκιστώ ότι υπάρχουν πολλά άτομα που ξέρουν ακόμα λιγότερα, και έχουν μερισσότερα του ενός πτυχία στον τομέα, και που αύριο (ή και σήμερα, ας είμαι ειλικρινής...) θα είναι μανατζαραίοι. Ζήτω.
Τα χάλια της ελληνικής παιδίας στο πανεπιστημιακό επίπεδο, είναι δυστυχώς απίστευτα. Ακατανόμαστα, ανεξέλεκτα. Πραγματικά, αν και δεν έχω κανένα κίνητρο να το κάνω, δεν μπορώ να βρώ τις λέξεις για να απευθείνω μεγαλύτερη κατηγορία στα όσα συμβαίνουν. Δεν υπάρχει κανένας έλεγχος, κανείς πολιτικός δεν πρόκειται να αναλάβει το πολιτικό κόστος να βάλει ένα τέλος - όλες οι μαμάδες θα επαναστατούσαν με την ιδέα ότι οι πανένδοξοί τους σπόροι μπορεί να ΜΗΝ πάρουν πανεπιστημιακό πτυχίο. Αλλά μα το Δία ρε γαμώτο, αφού ΔΕΝ μπορούν, αφού ΔΕΝ έχουν μάθει να διαβάζουν και να κάνουν ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ προσπάθεια, αφού ουτε ΚΑΝ αγγλικά δεν ξέρουν, αφού ΔΕΝ έχουν σχέση με οικονομικές επιστήμες, τι κάνουν σε αγγλικό ίδρυμα σοβαρών, υποτίθεται, σκοπών; Αφού δεν έχουν καν στατιστικές γνώσεις μαθηματικών δευτέρας λυκείου ή και βασικότερες ακόμα γνώσεις, τι πάνε να μάθουν regression analysis;
Και καλά αυτοί, λογικό και ευνόητο να θέλουν να πάρουν πτυχείο και να πάρουν χρήμα (άσχετο αν θα πάρουν) - οι φιλοδοξία καλή είναι, και στο κάτω κάτω ποιος σκέφτεται τα παραπάνω για τον εαυτό τους; Κανείς. Αλλά ρε να πάρει, που είναι οι εξωτερικοί, αντικειμενικοί, αυστηροί έλεγχοι ώστε αν ΔΕΝ ξέρεις να ΜΗΝ ΠΑΡΕΙΣ ΧΑΡΤΙ; Γιατί τώρα, τα χαρτιά δεν σημαίνουν τίποτα. Αν θέλετε υπενθύμηση, απλά σκεφτείτε το φοβερό "το ένα billion έχει 1000 million, έτσι;".
Και αυτό το σύστημα παράγει οικονομολόγους, κομπιουτεράδες, ότι θέλετε. -- Αληθινή ιστορία: Χρειαζόμασταν ένα spreadsheet πρόγραμα σε κάποια φάση, σαν το Εxcel, και είχα κατεβάσει την shareware έκδοσή του, και το crack για να μην γίνεται expire μετά απο 30 μέρες. Οπότε μιλάω με συμφοιτητή μου, κάτοχο bachelor σε computer science.. "Να θυμηθώ να σου δώσω το crack" του λέω. "Α, καλά, να σου φέρω ένα άδειο CD αύριο", μου λέει. "Ρε, είναι 14 kilobytes" τον ενημερώνω. "Δηλαδή, χωράει σε ένα CD;" με ρωτάει αφοπλιστικά.
ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ COMPUTER SCIENCE!!! Αυτά, κύριοι και κυρίες. Με τις υγείες μας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
CandyCloud
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η CandyCloud αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 208 μηνύματα.
15-07-11
01:20
Ξέρει κανείς αν σπουδάσω αγγλική φιλολογία στο IST αν μπορώ να δώσω εξετάσεις ΔΟΑΤΑΠ κ να αναγνωριστεί το πτυχείο μου σαν να το χα κάνει στην Αγγλία???
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
