Φόβος

Λοιπον,αυτη η χρονια ηταν για μενα πολυ δυσκολη,κ δν αναφερομαι για το σχολειο.. αλλοι παραγοντες ευθυνονται γιάυτο.. Δε θα μιλησω συγκεκριμενα.
Εχω διαλεξει εναν δρομο, ομως υπαρχουν κ πολλα προβληματα,εχω νιωσει υπερβολικα χαλια καποιες φορες,ψυχολογικα εχω "πεθανει" .. ομως υπαρχουν κ πολλες καλες στιγμες.Δε θα μιλησω γι'αυτες.
Ετυχε να συμβει κ αυτη τη χρονια,που ηδη θα ηταν καπως λογο σχολειου, και υπηρχαν στιγμες που δεν εχω νιωσει πιο ασχημα στη ζωη μου.. αυτα που εχω περασει δε θα τα ευχομουν,τι να πω ουτε στο χειροτερο μου εχθρο..
Ενιωθα σα να ειχα κανει το χειροτερο κακο και τωρα να ειναι η τιμωρια, κι ομως παντα ημουν ενταξει...δε θα περιμενα ποτε να εχω αυτη την αντιμετωπιση σε αυτο το θεμα..
Επειδη δε θα αλλαξω αυτο τ "δρομο", υπαρχει περιπτωση σιγα σιγα τα πραγματα να καλυτερεψουν ή πιστευετε πως θα συνεχισουν παντα να ειναι ετσι?..
Αυτο σκεφτομαι και με φοβιζει οτι αν μεινω για παντα ετσι,θα συνεχισει να υπαρχει αυτο το αρνητικο.Και δν το θελω!!(δε γινεται να αλλαξει παντως τωρα)
Συγγνωμη αν δν καταλαβατε τπτ..αλλα ειναι προσωπικο θεμα κ δε θελω να μιλησω ανοιχτα..
Οποιος μπορει κ οσο μπορει ας με βποηθησει..
Σας ευχαριστω πολυ...:thanks:

P.S. : Συγγνωμη για το μεγαλο κειμενο..

πρεπει να πεις στον εαυτο σου ενα STOP, ετσι μονο θα σταματησεις να νιωθεις και να κανεις κακο για αυτο το πραγμα που εκανες και τωρα τιμωρησε, οποιο κι αν ειναι αυτο

Μα δν εχω κανει τπτ..Αυτο ειναι το θεμα.Νιωθω σαν να ειναι τιμωρια ολο αυτο,περναω ασχημες στιγμες κ δε μου αξιζουνε...

Αρχική Δημοσίευση από Eirinaki:

Μα δν εχω κανει τπτ..Αυτο ειναι το θεμα.Νιωθω σαν να ειναι τιμωρια ολο αυτο,περναω ασχημες στιγμες κ δε μου αξιζουνε...

Click για ανάπτυξη...

Σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Για μένα η φετινή χρονιά ήταν ό,τι πιο ψυχοφθόρο.
Έτυχε να μπλέξω με ένα-δυο λάθος άτομα και τώρα όλοι μου γυρισαν την πλάτη. Γιατί? Γιατί επιλέξαν να με κρίνουν με βάση το ότι από ένα σημείο και μετά έπεσα ψυχολογικά, και ήμουν μονίμως πιωμένη. Δεν ντρέπομαι να το πω. Αλλά νιώθω εντελώς αδικημένη, που άτομα τα οποία με γνωρίζουν τόσα χρόνια, άτομα που εχω σταθεί δίπλα τους, σε φάση να γραφω εξετάσεις και στις 5 το πρωι να τρέχω σπίτι τους για να τους συμπαρασταθώ, με παρατάνε έτσι στην στιγμή που τους χρειάζομαι.
Η Αγγλία που υποτιθεται θα πάω για σπουδες, για μένα μοιάζει βουνό, κ όλοι απλά θεωρούν ότι "είμαι τυχερή που θα σπουδάσω εκεί κλπ..". Αλλά για ένα άτομο σαν εμένα, που με το παραμικρό χάνω πλήρως τν αυτοσυγκράτηση μου δεν είναι το ίδιο.
Τι διάλεξα? Απάθεια σε αυτούς που μου γυρίσαν την πλάτη, και περισσότερη φροντίδα στον εαυτό μου. Έχω να πιω μια βδομάδα (ακούγεται λίγο, για μένα είναι πολύ) και φροντίζω να μαι με άτομα που ακόμη και αν με ξέρουν λίγο μου συμπαραστέκονται. Δεν θα κάτσω να σέρνομαι για την πάρτη κανενός.
Γι αυτό κουράγιο, ψηλά το κεφάλι κι όλα θα πάνε καλά. Αν κάθεσαι απλά να κλαίγεσαι και να αναρωτιέσαι "γιατί σ' εμένα?" δεν πετυχαίνεις τίποτα. Βρες τι σε κάνει να νιώθεις και να περνάς καλά, και φρόντισε τον εαυτό σου. Είσαι σε μία στασιμότητα, εγώ θα έλεγα πως περισσότερο φοβάσαι να προχωρήσεις και να αφήσεις πίσω κάποια πράγματα, παρά να το ότι θα συνεχιστεί αυτή η αρνητική κατάσταση. Αυτό που πρέπει να αλλάξει είναι η στάση σου απέναντι στην κατάσταση αυτή. Είσαι (όπως κι εγώ) πολύ μικρή ακόμη, διανύεις μία περίοδο στην ζωή σου που σχεδόν τα πάντα διορθώνονται. Είναι έρωτας? είναι κακοί βαθμοί? είναι γονείς? Ξύπνα! Δεν έχεις ζήσει ούτε την δεύτερη δεκαετία της ζωής σου ακόμη! Έχεις τόσα και τόσα να μάθεις και να ζήσεις. Μην χαλιέσαι, κοπελιά. Ειλικρινά.
Υπάρχουν πάντα και χειρότερα. Το θέμα είναι να βρεις από που θα αντλήσεις την δύναμη να σταθείς στα πόδια σου.

Με το "δε θα αλλαξω αυτο τ "δρομο"" εννοείς ότι έχουν γίνει κάποια πράγματα που είναι πια αργά να αλλάξεις;

Οχι,μπορει ομως να ειναι χειροτερα τα πραγματα αν αλλαξω,κ φοβαμαι γι'αυτο..μπορει να το μετανοιωσω



Μαρινα σ'ευχαριστω για τα λογια σου.. ελπιζω να πανε ολα καλα.Και για σενα το λεω..

Συγνώμη αλλά για να κατάλαβω κάπως μήπως φοβάσαι την απόρριψη? αν αλλάξεις...

Οχι...

Αρχική Δημοσίευση από Eirinaki:

Οχι,μπορει ομως να ειναι χειροτερα τα πραγματα αν αλλαξω,κ φοβαμαι γι'αυτο..μπορει να το μετανοιωσω



Μαρινα σ'ευχαριστω για τα λογια σου.. ελπιζω να πανε ολα καλα.Και για σενα το λεω..

Click για ανάπτυξη...

Θα σου πω κάτι λίγο κλισέ αλλά σοφό:
Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες.

Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις μη συμβιβάζεσαι.

Άρχισε να αλλάζεις πράγματα στη ζωη σου . Έστω και μικρά έστω και τυχαία (έστω το κούρεμα ξέρω γω, ή τα παπούτσια).
Μια αλλαγή τη φορά. Βοηθάει πίστεψε με.

Δεν υπάρχει κάποια Θεία τιμωρία. Εσυ τιμωρείς τον εαυτό σου με το να φοβάσαι την αλλαγή.
Αν εμπλέκονται και αλλα άτομα σε αυτό, σκέψου πως κανείς δεν είναι στο ελάχιστο καλύτερος απο σένα και ο καθένας κρύβει μια ιστορία που σίγουρα είναι πολλές φορές χειρότερη απο τη δική σου.
Είσαι έφηβη, μην τα παρατάς, τώρα αρχίζουν τα ωραία, τώρα περνάει το τραίνο και τα είναι κρίμα να το χάσεις
Αν τέλειωσες έτσι και αλλιώς φέτος σχολείο, είναι η καλύτερη ευκαιρία να την κοπανήσεις και να μην τους ξαναδείς.
Ακούγομαι λίγο σαν Γιαγιά αλλα τουλάχιστον εμένα με βοηθάνε αυτά.

Eirinaki όλοι μας λίγο πολύ έχουμε περάσει τέτοιες καταστάσεις.Το ξέρω πως είναι δυσκολο αλλά πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου να το αντιμετωπίσεις.Το ξερω στα λόγια ολοι καλοι είμαστε οι πράξεις είναι το δύσκολο!Κατι σαν κατάθλιψει μου ακούγεται αυτο που έχεις.Κανω λάθος?Θα το ξεπεράσεις είμαι σίγουρη αλλά πρώτα πρέπει να το παλέψεις.Για να το παλέψεις χρειάζεται κόπος και ψυχική δύναμη.Αν δεν κάνεις εσυ πρώτα κάτι για εσένα μη περιμένεις να το κάωει κανάνας άλλος.Ξεκίνα αναθεωρόντας τα πραγματα και δίνοντας αλλη πνοή στην καθημερινότητα.Το ξέρω ακούγεται πολυ φιλοσοφούρα αλλα έτσι νομίζω θα καταφέρεις κάτι.Καλή επιτυχεία λοιπόν.Θα τα καταφέρεις ΠΙΣΤΕΨΕΤΟ!

Καταρχην,σας ευχαριστω ολους..Πιστευω ομως πως δεν εχετε καταλαβει.. δν μπορω ομως να πω και κατι περισσοτερο.. Δεν προκειται να ξεφυγω απο αυτο,ακομα κ οταν φυγω για τις σπουδες.. μεχρι τοτε θα περασω πολλα.. τα πραγματα θα αλλαξουν ΠΑΡΑ πολυ δυσκολα..νιωθω πολυ περιεργα γι'αυτα που μου συμβαινουν,εχω αναμεικτα συναισθηματα..

Kαλη μου Ειρηνη,
Νομιζω πως εχω ψιλοκαταλαβει ποιο ειναι το ''προβλημα'' σου.Μπορει ομως να
πεφτω κι εξω...
Παρολ' αυτα θα ηθελα να προσπαθησω τουλαχιστον να σε κανω να νιωσεις
λιγο καλυτερα...
Πιο συγκεκριμενα λοιπον...Αυτο που θα αφηγηθω ειναι μια ''κατασταση'' στην
οποια βρισκομουν καθ'ολη τη διαρκεια της φετινης σχολικης χρονιας.Θελω οταν ''μεγαλωσω'', να παω ΕΜΠ(Πολιτικων Μηχανικων).Αρα στο Λυκειο θα
επιλεξω η θετικη η τεχνολογικη.Και οι δυο αυτες κατευθυνσεις εχουν Φυσικη...
Στην αρχη της χρονιας, ολα μια χαρα (οσον αφορα τη Φυσικη).Ομως μια αποτυχια στο διαγωνισμα 2ου τριμηνου (συγκεκριμενα 16 ηταν, δεν εχω taboo
για τους βαθμους) αλλαξε πολλα...Βλεποντας λοιπον πως ''απετυχα'' αρχισα να
πιστευω πως δεν ''εκανα'' για αυτο το μαθημα.Το ενα εφερε το αλλο κι ετσι
αρχισε και η επιδοση μου να ''πεφτει''.Το χειροτερο ειναι πως εφταναν οι εξετασεις και ακομα δεν ειχα ανακαμψει...Να μη φλυαρω λοιπον, οι εξετασεις ηρθαν...Σκεφτηκα λοιπον να το παρω αποφαση πως δεν ημουν για Φυσικη...πως δε θα πηγαινα ΕΜΠ.Προσπαθουσα να συμβιβαστω με την ιδεα, ομως ο ''δρομος'' που ειχα διαλεξει, δε γινοταν να αλλαξει...τουλαχιστον μεσα μου....Ετσι λοιπον αποφασισα να αντιμετωπισω αυτο το φοβο.Να διαβαζω μερα νυχτα μεχρι να φτασω στο σημειο να πω πως τελικα κανω κι εγω για Φυσικη...Ετσι λοιπον εκανα.Εκατσα διαβασα και τελικα ο κοπος ανταμειφθηκε....

Γιατι λοιπον στα ειπα ολα αυτα και πιθανως σε κουρασα...Στα ειπα για να δεις πως ακομα και αν ο ''δρομος'' ειναι μονοδρομος, μπορεις παντοτε να κοιταξεις στη θετικη πλευρα...μπορεις να ανακαμψεις...ισως ειναι δυσκολο, ισως στην αρχη φανταζει και ακατορθωτο...τιποτα ομως δε μπορει να νικισει τη θεληση του ανθρωπου.Γι'αυτο λοιπον, αν πραγματικα θες να ξεφυγεις απο αυτη την κατασταση στην οποια βρισκεσαι, θα τα καταφερεις.Γινεται να
''ξεφυγεις'' αρκει να το θελεις η ιδια...

Ελπιζω να σε βοηθησα ε και αν σε κουρασα λιγακι, δεν πειραζει.Αρκει μετα απο καποιο καιρο να ερθεις στο ischool ξανα και να πεις : Kaim και οι υπολοιποι...τα καταφερα!

Φιλικα,
Kaim

Βασικά ξέρω ότι είναι σπαστικό να σου λέει ο άλλος "ξέρω πώς αισθάνεσαι" γιατί ποτέ δεν είναι εφικτό. Όμως αυτά που γράφεις μου φαίνονται οικεία. Όσο οικεία φυσικά θα φαίνονταν στον Α και στο Β για το Γ και το Δ λόγο αντιστοίχως. Σίγουρα έρχονται κάποιες στιγμές στη ζωή μας που πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιους "δρόμους". Πάντα υπάρχει το ρίσκο -χωρίς αυτό η ζωή μας δε θα'ταν νόστιμη- κάποτε έρχονται και σταυροδρόμια. Διπλές κατευθύνσεις. Αδιέξοδα; Βέβαια, δεν έχω καταλάβει αν αυτός ο "δρόμος" είναι καλός ή κακός και από ποια πτυχή... (έχει μεγάλη σημασία) και όπως φαίνεται κι εσύ είσαι μπερδεμένη. Δε θ'αρχίσω να πετάω διάφορα υποψήφια προβλήματα στο ποστ μου, ήταν επιλογή σου να μην το μοιραστείς. Σίγουρα θά'ναι κάτι πολύ σημαντικό για σένα. :iagree:

Αυτό που έχω να σου πω είναι ότι : μια ζωή την έχουμε. Εκτός αν πιστεύεις στη μετεμψύχωση. Μια φορά θα ζήσεις ως Ειρήνη τέλοσπαντων σ'αυτόν τον πλανήτη. Ίσως την επομένη φορά που θα έρθεις ο ήλιος να έχει ήδη σβήσει. Σοβαρεύομαι. Σου έχει τύχει κάτι. Ένας δρόμος, ονόμασέ το. Μην τα παρατάς. Δες το σαν παιχνίδι δράσης. Σαν ένα μικρό αγώνα για να βρεις τον πραγματικό σου εαυτό. "Χρησιμοποίησε" αυτό σου το πρόβλημα για να γίνεις εσυ πιο δυνατή, αφού βέβαια ορθολογικά σκεπτόμενη αποφασίσεις τί είναι πιο σωστό για την Ειρήνη. Όταν δεν είσαι πια μπερδεμένη, τελοσπάντων. Μπορείς να ακολουθήσεις αυτόν το δρόμο αν θέλεις, μπορείς να κάνεις στροφή 180 μοιρών, να πας πίσω και να επιλέξεις άλλο. Είσαι ακόμη πολύ μικρή, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου. :no1: Και να χαίρεσαι που ο δρόμος σου για την Ιθάκη (όποια κι αν είναι αυτή) είναι πλούσιος!!

Εσύ μιλάς για κάτι πολυ συγκεκριμένο και εμείς απαντάμε πολυ γενικα και νομίζω ότι δεν βοηθάμε. Θεωρώ ότι θα ήταν καλύτερο να ανοιχτείς σε κάποια φίλη ή έστω φίλο (εφόσον πραγματικά σε ακούει) και να συζητήσετε ανοιχτα. Εγώ θα απαντήσω σε συγκεκριμένες περιπτώσεις που πιστεύω ότι σε αντιπροσωπεύουν, κοιτα τες και κράτα ότι ταιριάζει περισσότερο σε σένα. Δεν χρειάζεται να απαντήσεις.

-Αν είναι θέμα σχολής, τότε αστους να λένε, έχω δει πολλούς γιατρούς να βαράνε μύγες και έχω δει και ψυκτικούς ΤΕΙ να μην ξέρουν που να βάλουν τα λεφτά από την πολλή δουλεια.
-Αν είναι θέμα επιλογής ερωτικού συντρόφου, ξεκαθάρισε ότι είναι δική σου η ζωή και ότι δεν μπορούν αλλοι να αποφασίζουν ακόμα για σένα. Το ποιος θα είναι ο/η συντροφός σου το αποφασίζεις εσύ με κριτήριο το αν νοιάζεται πραγματικά για σένα ανεξαρτήτως του τι γνώμη έχει η οικογένεια και η γειτονιά.
-Αν πχ ντύνεσαι με μαύρα πέτσινα, εχεις ξυρισμένο μαλλί και μπότα με σίδερο και πάλι αστους να λένε. Πάντως τέτοιες συμπεριφορές είναι παροδικές και συνήθως μετά τα 25 με την ενταξη σε εργασιακό περιβάλλον καλώς ή κακώς εκλείπουν, οπότε δεν βλέπω τον λόγο να χωλοσκάς.
-Αυτό το μη αναστρεψιμο του προβλήματος μου δημιούργησε καποιους κακούς συνειρμούς, πάντως να ξέρεις ότι ακόμα και σε καταχρήσεις να αναφέρεσαι, υπάρχει λύση αρκεί να αποδεχτείς το πρόβλημα και να προσπαθήσεις να το αντιμετωπίσεις.

Όσον αφορά την "θεια τιμωρία", απλά ξέχνα το, δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα...

Αρχική Δημοσίευση από Αντώνης:

Μίλα στον ευτό σου για τις καλές αναμνήσεις σου και όλα θα πάνε καλα΄.

Click για ανάπτυξη...

Εχω μιλησει.. κ ειμαι πολυ καλα οταν ζω αυτες τις στιγμες... δυστυχως οι ασχημες ειναι πιο συχνες απο οτι θα πρεπε.. κ με διαλυουν,οτι κ να κανω θα υπαρχουν κ αυτο με φοβιζει..


Ο μερες περνουν... οι δυσκολιες λιγο λιγο αυξανονται...κανω το σωστο? δεν ξερω.. με τρελαινει αυτο, που μια νιωθω τελεια.. κ την αλλη ξαφνικα πιο χαλια απο ποτε..(κ οτι σας εχω πει για να μην επαναλαμβανομαι).... Απο τη μια δεν μπορω να φανταστω τον εαυτο μου εξω απο αυτο,δλδ να αλλαξω αυτον τον δρομο..απο την αλλη αμα συνεχισω φοβαμαι για αυτα που θα ακολουθησουν,πως θα νιωθω ετσι ασχημα ολο κ περισσοτερο,κ γενικα με τη σκεψη αυτου δεν το θελω.. θα ηθελα να ξερω αν υπαρχει περιπτωση να αλλαξει αυτο με το καιρο να μην υπαρχουν τοσο πολυ οι ασχημες αυτες στιγμες, οταν τις βιωνω λεω συνεχεια στον εαυτο μου "γιατι?" θα ηθελα να μην υπαρχω δεν ακουγεται ωραιο,αλλα φανταστειτε πως νιωθω για να το λεω..
Το ξερω οτι δεν υπαρχει απαντηση σε αυτο που ζηταω..ομως αν μου δινατε εστω κ αν μην ειστε σιγουροι..θα με βοηθουσε, ισως ανακουφιστω καπως..

Πραγματικα σας ευχαριστω ολους εσας που απαντατε, με βοηθατε καπως..
ειναι σημαντικο για μενα που ασχολειστε-εστω κ αν μη γνωριζετε ακριβως- με προσωπικο μου προβλημα!..

Παντως η αυτοκτονια δεν ειναι λυση...σοβαρα
οτι και αν ειναι αυτος ο δυσκολος δρομος, αυτο το δυσκολο προβλημα εγω λεω οτι πρεπει να εισαι αποφασισμενη να συνεχησεις και να εισαι παντα εσυ