Η αξία του λάθους, στην εκπαίδευση και τη δημιουργικότητα

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Ο Κεν Ρόμπινσον μιλά για το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα

Γιατί δεν εισπράττουμε το καλύτερο που έχουν να προσφέρουν οι άνθρωποι;

Ο Σερ Ken Robinson ισχυρίζεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή η μόρφωση που παίρνουμε αποσκοπεί μονάχα να μας κάνει σωστούς εργαζόμενους και όχι δημιουργικούς στοχαστές.

Οι σπουδαστές που επιδεικνύουν αεικίνητα μυαλά και σώματα, αντί να υποβοηθούνται να εκδηλώσουν τη διαφορετικότητά τους, αντίθετα αγνοούνται, στιγματίζονται και περιθωριοποιούνται από ένα σύστημα που δεν επιβραβεύει τη δημιουργική σκέψη.

«Εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να απομακρύνονται από τη δημιουργικότητα» λέει ο Robinson.

Καθηγητής ο ίδιος, οραματιστής και πολιτιστικός ηγέτης , ηγήθηκε της Βρετανικής συμβουλευτικής επιτροπής το 1998 σε θέματα πολιτιστικής και δημιουργικής εκπαίδευσης και πήρε το χρίσμα το 2003 για τις επιτυχίες του.

Το τελευταίο βιβλίο του «The Element: How finding your Passion changes everything» είναι μια ενδελεχής ματιά στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και την εκπαίδευση.

Η ομιλία του στο TED έχει ήδη μεταφραστεί σε 9 γλώσσες. Ο Σερ Κεν Ρόμπινσον κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα. Μια ομιλία που κάθε μαθητής και εκπαιδευτικός πρέπει να δει.


Η μετάφραση έγινε από την Θεοδώρα Αποστολοπούλου

https://www.sirkenrobinson.com/
TEDtalk link

Απόσπασμα:

[...]Αυτό που έχουν κοινό αυτά τα παραδείγματα είναι ότι τα παιδιά θα ρισκάρουν. Εάν δεν ξέρουν, θα κάνουν μια προσπάθεια. Δεν έχω δίκιο; Δεν φοβούνται να κάνουν λάθος. Δεν εννοώ ότι το να κάνεις λάθος είναι το ίδιο πράγμα με το να είσαι δημιουργικός.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δεν θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο.
Και μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση, τα περισσότερα παιδιά έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος. Διοικούμε τις εταιρίες μας με αυτό τον τρόπο. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και διευθύνουμε σήμερα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα όπου τα λάθη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντάς τους να ξεχνούν τις δημιουργικές του ικανότητες.

Περισσότερες ομιλίες από το TED, μπορείτε να βρείτε εδώ.



 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Είναι αλήθεια ότι το λάθος έχει δαιμονοποιηθεί στην καθημερινότητά μας από τα σχολικά μας χρόνια, σε βαθμό να ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ένα λάθος μας και να ζητήσουμε οδηγίες και πληροφορίες που θα μας οδηγήσουν σε σωστότερες ενέργειες.

Προτιμούμε να εφεύρουμε χίλιες δυο δικαιολογίες, ακόμα και ανόητες για να καλύψουμε το λάθος μας. Δεν νομίζω πως μας έμαθαν ποτέ να το αντιμετωπίζουμε ως εξελικτικό βήμα και εργαλείο δημιουργικότητας...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Είναι αλήθεια ότι το λάθος έχει δαιμονοποιηθεί στην καθημερινότητά μας από τα σχολικά μας χρόνια, σε βαθμό να ντρεπόμαστε να παραδεχτούμε ένα λάθος μας και να ζητήσουμε οδηγίες και πληροφορίες που θα μας οδηγήσουν σε σωστότερες ενέργειες.
Μήπως ο λόγος που έχει δαιμονοποιηθεί το λάθος είναι επειδή το μάθημα είναι τέτοιο που το λάθος δεν εμπεριέχει δημιουργικότητα; Τι το δημιουργικό μπορεί να εμπεριέχει το να προσπαθείς να ανοίξεις μια πόρτα βάζοντας ανάποδα το κλειδί; Ένας μαθητής που θα ακούσει μασημένη και επεξεργασμένη τροφή, είναι λογικό να ντρέπεται για οποιαδήποτε παρέκκλιση.

Καταρχάς δεν δίνουμε τον απαραίτητο χρόνο έτσι ώστε να προηγηθεί το κατάλληλο brainstorming. Ο συνηθισμένος (Έλληνας) μαθητής, ακούει την επεξεργασμένη πληροφορία που ξέρει, ή αποφάσισε, σε κάποιες σπάνιες περιπτώσεις, να του δώσει, ο καθηγητής του χωρίς να γνωρίζει τα δεδομένα από τα όποια προήλθε αυτή η πληροφορία. Δεν είναι παράλογο να περιμένουμε μια συμφιλίωση μεταξύ λάθους και μαθητή; Σε ποίο ακριβώς μάθημα και σε ποία ακριβώς βαθμίδα χρειάστηκε ο μαθητής να κάνει σκεφτεί; Να κάνει brainstorming; Δεν αποτελεί σκέψη η επιλογή αν στην τάδε άσκηση θα εφαρμόσουμε το τάδε θεώρημα.

Θεωρώ ότι οι μαθητές πρέπει να μάθουν να μην διαχειρίζονται επεξεργασμένες πληροφορίες, αλλά πρέπει να μάθουν να αποφασίζουν. Πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται σωστές αποφασίσεις, λιγότερο σωστές αποφασίσεις, αποφάσεις που για τον τάδε είναι απόλυτα σωστές ενώ για τον άλλον απόλυτα λάθος. Πρέπει να μάθουν να κάνουν brainstorming.

Μάλιστα αυτό που μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ο μαθητής όταν διαλέγει βιβλίο τον ενδιαφέρει περισσότερο πόσο "εντός της ύλης είναι" παρά το ποίος το έγραψε. Επίσης μου έχει κάνει εντύπωση ότι είναι "ηθικά σωστές" οι ανταλλαγές σημειώσεων, το έβλεπα σαν είναι ηθικό να "δανείζουμε" σε κάποιον ένα γράμμα ή ραβασάκι μας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Great Chaos

Περιβόητο μέλος

Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
Θεωρώ ότι οι μαθητές πρέπει να μάθουν να μην διαχειρίζονται επεξεργασμένες πληροφορίες, αλλά πρέπει να μάθουν να αποφασίζουν. Πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται σωστές αποφασίσεις, λιγότερο σωστές αποφασίσεις, αποφάσεις που για τον τάδε είναι απόλυτα σωστές ενώ για τον άλλον απόλυτα λάθος. Πρέπει να μάθουν να κάνουν brainstorming.

Όπως πολύ σωστά έγραψες, η ικανότητα διαχείρισης της επεξεργασμένης πληροφορίας με δημιουργικό τρόπο, τέτοιον που να μπορεί να παράγει νέα και περισσότερο επεξεργασμένη ή "ραφιναρισμένη" πληροφορία, είναι κάτι που διδάσκεται, ωστόσο έχω να παρατηρήσω ότι είναι το μόνο που δεν πρόκειται ποτέ κανείς να σου διδάξει, στα πλαίσια ενός μαζικού συστήματος εκπαίδευσης (και όχι "Παιδείας").

Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει κάποιος να το παρατηρήσει και να σταθεί σκεπτικός μπροστά του, καθώς η καθολικότητα του φαινομένου δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να οφείλεται σε τυχαιότητα. Αντίθετα, μπορεί εύλογα κανείς να υποθέσει ότι κάτι τέτοιο δεν αποτελεί στόχευση των μαζικών συστημάτων εκπαίδευσης. Η επεξεργασία και η διαχείριση της γνώσης, η οποία σ' ένα εξουσιαστικό σύστημα αποτελεί μέσον άσκησης εξουσίας και σ' ένα καπιταλιστικό σύστημα μέσον παραγωγής πλούτου -έννοιες που σε τελική ανάλυση ταυτίζονται- αποτελεί δικαιωματικό προνόμιο μιας κλειστής κάστας αυθεντιών και σίγουρα μια τέτοια ικανότητα δεν είναι επιθυμητό να διασπαρεί μεταξύ των κατώτερων κοινωνικά και οικονομικά τάξεων. Εάν τούτο συνέβαινε, τότε οι τάξεις αυτές θα αποκτούσαν περισσότερους βαθμούς ελευθερίας και συνεπώς ο έλεγχός τους θα καθίστατο ολοένα και δυσκολότερος.

Το σύστημα δεν επιθυμεί να παράγει ανθρώπους δημιουργικούς, με άποψη και με ικανότητα λήψης αυτόβουλων αποφάσεων ή πρωτοβουλιών και μάλιστα μαζικά, αφού κάτι τέτοιο θα εισήγαγε μεγαλύτερο ποσοστό χάους μέσα στην τάξη της δομής του, με αποτέλεσμα να το αποσταθεροποιήσει σε βαθμό επικίνδυνο. Η πραγματική του στόχευση είναι, στην καλύτερη περίπτωση η παραγωγή εξειδικευμένων εργατικών χεριών με λογικό κόστος και μειωμένες απαιτήσεις και στη χειρότερη περίπτωση φτηνών ανειδίκευτων εργατών, που θα πρέπει όπως έχω ξαναγράψει να γνωρίζουν τόσα γράμματα ώστε απλά να είναι σε θέση να διαβάζουν τις εντολές του αφεντικού στον πίνακα ανακοινώσεων του εργοστασίου.

Με λίγα λόγια, το σύστημα εκπαίδευσης καταστέλλει τη δημιουργικότητα, όμως αυτό δεν αποτελεί παρενέργεια κάποιας ελαττωματικής του λειτουργικότητας, αλλά αντίθετα είναι προσεκτικά υπολογισμένο.


Μάλιστα αυτό που μου έχει κάνει φοβερή εντύπωση είναι ότι ο μαθητής όταν διαλέγει βιβλίο τον ενδιαφέρει περισσότερο πόσο "εντός της ύλης είναι" παρά το ποίος το έγραψε. Επίσης μου έχει κάνει εντύπωση ότι είναι "ηθικά σωστές" οι ανταλλαγές σημειώσεων, το έβλεπα σαν είναι ηθικό να "δανείζουμε" σε κάποιον ένα γράμμα ή ραβασάκι μας.

Διαφωνώ! Αφενός η πληροφορία και ιδιαίτερα η επεξεργασμένη, έχει την τάση να διακινείται ελεύθερα και αυτό αποτελεί φυσικό νόμο. Συνεπώς, η απρόσκοπτη ροή της είναι ηθικά τεκμηριωμένη, καθώς συνάδει με τη Φυσική Τάξη και την εκπληρώνει.
Αφετέρου, η ανταλλαγή πληροφορίας, η οποία έχει υποστεί ένα πρώτο μόνο στάδιο αδρής επεξεργασίας, είναι βασικό συστατικό του brainstorming στο οποίο αναφέρεσαι κι αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για τη συλλογική δημιουργία γνώσης, πράγμα που από προσωπική εμπειρία γνωρίζω πως είναι ιδιαίτερα αποδοτικό, όταν χρησιμοποιείται σωστά, συνεπώς από καπιταλιστικής απόψεως δικαιώνεται και πάλι ηθικώς, αφού εκπληρεί μια βασική συνιστώσα της θεωρίας αυτής.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, Φοιτητής και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Με λίγα λόγια, το σύστημα εκπαίδευσης καταστέλλει τη δημιουργικότητα, όμως αυτό δεν αποτελεί παρενέργεια κάποιας ελαττωματικής του λειτουργικότητας, αλλά αντίθετα είναι προσεκτικά υπολογισμένο.

Έστω ότι είναι έτσι, τότε γιατί ελάχιστοι είναι εκείνοι που προσπαθούν μόνη τους να μορφωθούν με τις αρχές ενός συστήματος όπως αυτό που φαντάζεται ο Ken Robinson;
Επειδή οι υπόλοιποι τους έχει τυφλώσει το σύστημα η-μεγαλύτερη-συνωμοσία-όλων-των-εποχών; Και αυτοί οι ελάχιστοι γιατί την γλύτωσαν; Και οι αυτοί που σχεδίασαν το σύστημα αυτό, πως προστάτευσαν τους δικούς τους και γιατί επιτρέπουν στον Robinson και στους Σκανδιναβούς να τους χαλάνε τα σχέδια;
Επίσης πότε σχεδιάστηκε αυτή η-μεγαλύτερη-συνωμοσία-όλων-των-εποχών; Ας πούμε το 1000μ.χ., όμως αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος του 999μ.χ. ήταν περισσότερο μορφωμένος από τον άνθρωπο του 2009. Δεν είναι παράλογο αυτό όταν ο δεύτερος έχει στην κατοχή, και μάλιστα μέσα στο σπίτι του, βιβλία, μουσική, ταινίες, θέατρο αλλά ακόμη και το internet;

Αυτό που πιστεύω είναι ότι η μόρφωση εκτός ότι δεν ενδιαφέρει όλους είναι κάτι το εξαιρετικά το δύσκολο. Όποτε, η άποψη μου είναι, το σύστημα είτε σχεδιάστηκε από άτομα ακατάλληλα είτε σχεδιάστηκε από τόσο κατάλληλα άτομα που γνώριζαν πολύ καλά ότι το "τέλειο" σύστημα δεν θα το ενδιαφέρει κανέναν είτε επειδή αφορά όλους είναι στο "αίμα του" να αποτύχει. Ελπίζω το πρώτο να ισχύει το πρώτο και στην χειρότερη το πρώτο με λίγες δόσεις από το τρίτο.

Η πραγματική του στόχευση είναι, στην καλύτερη περίπτωση η παραγωγή εξειδικευμένων εργατικών χεριών με λογικό κόστος και μειωμένες απαιτήσεις και στη χειρότερη περίπτωση φτηνών ανειδίκευτων εργατών, που θα πρέπει όπως έχω ξαναγράψει να γνωρίζουν τόσα γράμματα ώστε απλά να είναι σε θέση να διαβάζουν τις εντολές του αφεντικού στον πίνακα ανακοινώσεων του εργοστασίου.
Ποία εργοστάσια και ποίοι πινάκες ανακοινώσεων. Εδώ και κάμποσα χρόνια είναι εμφανές ότι οι ανάγκες για ανθρώπινο δυναμικό είναι στα γραφεία και επίσης είμαστε στην εποχή της πληροφορίας.

Ωστόσο ναι η αγορά εργασίας και το εκπαιδευτικό σύστημα όντως έχουν μια τεράστια σχέση, όμως πιστεύω ότι δεν είναι μονόδρομη. Και αυτό επειδή π.χ. οι υπολογιστές (ENIAC, Z3) το Internet (Arpanet) είναι ακαδημαϊκά έργα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Αν δεν έκανε Το Λάθος η Εύα, ακόμη ο Αδάμ θα έπαιζε το πουλάκι του στον Παράδεισο, λέω ελόγου μου...Εν πολλοίς, ακόμη κι ο πολιτισμός είναι ένα λάθος δημιούργημα, στην προσπάθεια να διορθωθούν προηγούμενα λάθη. Μα χωρίς πολιτισμό, τι θα ήταν ο άνθρωπος, πέρα από ένα ακόμη είδος της γήινης πανίδας; Προσωπικά, αγαπώ τα παιδιά, επειδή κρατούν ανοιχτά τα μάτια των "μεγάλων", με τα λάθη τους...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Σε αυτήν την καυστική και συγχρόνως διασκεδαστική ομιλία,ο Σερ Κεν Ρόμπινσον, συνεχίζοντας την απίθανη ομιλία που έδωσε στο TED το 2006,συνηγορεί υπέρ της δραστικής αλλαγής που πρέπει να γίνει από τα σχολεία που παρέχουν τυποποιημένη μάθηση σε αυτά που κάνουν εξατομικευμένη διδασκαλία, δημιουργώντας τις συνθήκες όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών.

Σερ Κεν Ρόμπινσον: Φέρτε την επανάσταση στην εκπαίδευση!


Και κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, τα παιδιά μας, απλώνουν τα όνειρά τους κάτω από τα πόδια μας. Εμείς πρέπει να πατήσουμε όσο πιο ελαφριά γίνεται. ~Sir Ken Robinson

Την ελληνική μετάφραση έγραψε, ο Δημήτρης Μαλέας
Περισσότερα για τον Sir Ken Robinson, μπορείτε να διαβάσετε στο πρώτο ποστ αυτού του θέματος.


Περισσότερες ομιλίες από το TED, θα βρείτε εδώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mariza_93

Δραστήριο μέλος

Η mariza_93 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Μαθητής Γ' λυκείου. Έχει γράψει 770 μηνύματα.
Ο Κεν Ρόμπινσον μιλά για το σχολείο που σκοτώνει τη δημιουργικότητα

Γιατί δεν εισπράττουμε το καλύτερο που έχουν να προσφέρουν οι άνθρωποι;

Ο Σερ Ken Robinson ισχυρίζεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή η μόρφωση που παίρνουμε αποσκοπεί μονάχα να μας κάνει σωστούς εργαζόμενους και όχι δημιουργικούς στοχαστές.

Οι σπουδαστές που επιδεικνύουν αεικίνητα μυαλά και σώματα, αντί να υποβοηθούνται να εκδηλώσουν τη διαφορετικότητά τους, αντίθετα αγνοούνται, στιγματίζονται και περιθωριοποιούνται από ένα σύστημα που δεν επιβραβεύει τη δημιουργική σκέψη.

«Εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους να απομακρύνονται από τη δημιουργικότητα» λέει ο Robinson.

Καθηγητής ο ίδιος, οραματιστής και πολιτιστικός ηγέτης , ηγήθηκε της Βρετανικής συμβουλευτικής επιτροπής το 1998 σε θέματα πολιτιστικής και δημιουργικής εκπαίδευσης και πήρε το χρίσμα το 2003 για τις επιτυχίες του.

Το τελευταίο βιβλίο του «The Element: How finding your Passion changes everything» είναι μια ενδελεχής ματιά στην ανθρώπινη δημιουργικότητα και την εκπαίδευση.

Η ομιλία του στο TED έχει ήδη μεταφραστεί σε 9 γλώσσες. Ο Σερ Κεν Ρόμπινσον κάνει μια διασκεδαστική και έντονα συγκινητική πρόταση για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος που να γαλουχεί (αντί να υπονομεύει) τη δημιουργικότητα. Μια ομιλία που κάθε μαθητής και εκπαιδευτικός πρέπει να δει.


Η μετάφραση έγινε από την Θεοδώρα Αποστολοπούλου

https://www.sirkenrobinson.com/
TEDtalk link

Απόσπασμα:

[...]Αυτό που έχουν κοινό αυτά τα παραδείγματα είναι ότι τα παιδιά θα ρισκάρουν. Εάν δεν ξέρουν, θα κάνουν μια προσπάθεια. Δεν έχω δίκιο; Δεν φοβούνται να κάνουν λάθος. Δεν εννοώ ότι το να κάνεις λάθος είναι το ίδιο πράγμα με το να είσαι δημιουργικός.
Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αν δεν είσαι προετοιμασμένος να κάνεις λάθος, δεν θα σκεφτείς ποτέ κάτι πρωτότυπο.
Και μέχρι να φτάσουν στην ενηλικίωση, τα περισσότερα παιδιά έχουν χάσει αυτή την ικανότητα. Φοβούνται να κάνουν λάθος. Διοικούμε τις εταιρίες μας με αυτό τον τρόπο. Στιγματίζουμε τα λάθη. Και διευθύνουμε σήμερα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα όπου τα λάθη είναι το χειρότερο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους κάνοντάς τους να ξεχνούν τις δημιουργικές του ικανότητες.

Περισσότερες ομιλίες από το TED, μπορείτε να βρείτε εδώ.



απλα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΣ!
καταπληκτικη ομιλια!
Σε ποίο ακριβώς μάθημα και σε ποία ακριβώς βαθμίδα χρειάστηκε ο μαθητής να κάνει σκεφτεί; Να κάνει brainstorming; Δεν αποτελεί σκέψη η επιλογή αν στην τάδε άσκηση θα εφαρμόσουμε το τάδε θεώρημα.

σε καμια βαθμιδα......γιατι αμα μπει το ατομο στην διαδικασια να σκεφτει κατα την διαρκεια της μαθητικης του ζωης ισως μπει και αργοτερα....πραγμα που δεν συμφερει το συστημα...γι αυτο αλλωστε ειναι κ ετσι η παιδεια....εχουν ως στοχο να βγαζουν ανθρωπους που θα δεχονται ακριτα τα παντα για να μπορει η εκαστοτε κυβερνηση να κανει την δουλεια της οπως θελει!:worry:



Σε αυτήν την καυστική και συγχρόνως διασκεδαστική ομιλία,ο Σερ Κεν Ρόμπινσον, συνεχίζοντας την απίθανη ομιλία που έδωσε στο TED το 2006,συνηγορεί υπέρ της δραστικής αλλαγής που πρέπει να γίνει από τα σχολεία που παρέχουν τυποποιημένη μάθηση σε αυτά που κάνουν εξατομικευμένη διδασκαλία, δημιουργώντας τις συνθήκες όπου μπορούν να ευδοκιμήσουν τα ταλέντα των παιδιών.
δραστικη αλλαγη δυσκολα θα γινει...βλεπεις η πλειοψηφια ζει με την λογικη 'εγω θα αλλαξω την κατασταση τωρα?'
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
[...] Συναντώ όλων των ειδών τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι δεν είναι αληθινά καλοί σε κάτι.
……Και νομίζω υπάρχουν πολλές πιθανές εξηγήσεις για αυτό. Ψηλά στην λίστα βρίσκεται η εκπαίδευση, γιατί κατά κάποιον τρόπο, η εκπαίδευση απομονώνει πάρα πολλούς ανθρώπους από τα φυσικά ταλέντα τους.

Ούτε εγώ προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει καμία κλίση. Και η πραγματικότητα είναι ότι η εκπαίδευση απέχει πολύ από το να αναδείξει αυτά τα ταλέντα. Ο λόγος για μένα βρίσκεται στο στόχο, ο οποίος έχει για μένα χαθεί, η εκπαίδευση έχει καταντήσει να είναι προγύμναση για τις εξετάσεις εισαγωγής.
Ο στόχος, κατά τη γνώμη μου πάντα, έπρεπε να είναι η παροχή σφαιρικών και πολύπλευρων, αλλά όχι ειδικών γνώσεων, που χρειάζεται ένας άνθρωπος, άσχετα με το αν θα σπουδάσει ή όχι, ώστε να μπορεί να καλύπτει τις βιοτικές και πνευματικές του ανάγκες, να είναι καλλιεργημένος και να μπορεί να αναλύσει και να κρίνει καταστάσεις και γεγονότα.

[…] Αλλά βλέπετε, υπάρχουν ιδέες και στην εκπαίδευση οι οποίες μας σκλαβώνουν. Θα σας δώσω κανα δυό παραδείγματα. Το ένα είναι η ιδέα της γραμμικότητας, ότι αρχίζεις κάτι, ακολουθείς μια συγκεκριμένη διαδρομή, και αν τα κάνεις όλα σωστά θα παραμείνουν έτσι για όλη σου τη ζωή. Οι ομιλίες στο TED δείχνουν κάποιες φορές εμμέσως ή κάποιες φορές ρητώς, μια διαφορετική ιστορία, ότι η ζωή δεν είναι γραμμική, αλλά οργανική. Δημιουργούμε το μέλλον μας βιωματικά, εξερευνώντας τα ταλέντα μας σε συνδυασμό με τις καταστάσεις που αυτά βοηθούν να δημιουργηθούν για μας. Αλλά η γραμμικότητα μας έχει γίνει εμμονή. Και η εμμονή αυτή κορυφώνεται με την έντονη επιθυμία για εισαγωγή σε κάποιο πανεπιστήμιο.
Νομίζω ότι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο έχει γίνει εμμονή, σε κάποιες τουλάχιστον σχολές. Με αυτό δεν θέλω να αποτρέψω από την φοίτηση σε κάποιο πανεπιστήμιο, αλλά θέλω να τονίσω ότι δεν χρειάζεται να φοιτήσουν όλοι και δεν χρειάζεται να φοιτήσουν όλοι τώρα. Κάποιοι μπορεί να θελήσουν να φοιτήσουν σε κάποια άλλη στιγμή της ζωής τους.[….]

Προφανώς λοιπόν δεν είναι μόνο πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης (… τι έκπληξη …..) αλλά γενικότερα λάθος θεώρηση της εκπαίδευσης. Όπως είπα σε άλλο ποστ μου, όλα τα συστήματα έχουν τρωτά ….
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω κάτι που συμβαίνει έντονο βαθμό στην χώρα μας και σε μικρότερο σε άλλες (παρʼ ολʼ αυτά συμβαίνει κι αλλού).
Υπάρχει μια πίεση, που δεν είναι θέμα εκπαιδευτικών ή συστήματος, αλλά νοοτροπίας, ότι ένα παιδί πρέπει να σπουδάσει. Πολλές φορές δε, πρέπει να σπουδάσει και συγκεκριμένα πράγματα (Νομική, Ιατρική, Αρχιτεκτονική) για να θεωρηθεί επιτυχημένο. Όταν πεις λοιπόν στο γονιό, ότι το βλαστάρι του δεν κάνει γιʼ αυτό και ότι καλό θα ήταν να σκεφτεί κάτι άλλο…. … έχεις πολλές πιθανότητες να :
1ον σε πουν άχρηστο καθηγητή, αφού δεν ξέρεις τι σου γίνεται.
2ον να σε κάψουν στην πυρά, αφού αποτρέπεις τα παιδιά από το να σπουδάσουν
3ον να «τσακίσουν» το έρμο παιδάκι σε περισσότερα ιδιαίτερα για να βελτιώσουν τις επιδόσεις του.

[…]Αλλά πρέπει να το προσαρμόσουμε στις περιστάσεις, και να κάνουμε πιο προσωπική την εκπαίδευση προς τα άτομα τα οποία διδάσκονται κάθε φορά. Και κάνοντας αυτό, νομίζω ότι έχουμε την απάντηση στο μέλλον γιατί δεν χρειάζεται να προσαρμόσουμε κάποια καινούργια λύση. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα κίνημα στην εκπαίδευση στο οποίο οι άνθρωποι να αναπτύσσουν τις δικές τους λύσεις, αλλά με εξωτερική βοήθεια βασισμένη σε ένα προσωπικό πρόγραμμα σπουδών.[…]

Η ένστασή μου είναι η εξής: Ας πούμε ότι πάμε σε ένα πιο προσωπικό μοντέλο που καθορίζεται από την επιλογή του κάθε μαθητή. Πως θα διασφαλίσουμε :
Α. ότι δεν θα προτιμώνται τα μαθήματα βάση του βαθμού ευκολίας, διότι δεν είναι όλα το ίδιο εύκολα, πώς να το κάνουμε
Β. δεν θα προτιμώνται μόνο μαθήματα που εξασφαλίζουν την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο, όχι επειδή αρέσουν, αλλά επειδή εξασφαλίζουν την εισαγωγή
Γ. ότι ο μαθητής έχει το κριτήριο να επιλέξει σύμφωνα με την κλίση του και όχι σύμφωνα με το τι επέλεξε ο φίλος του, ή τι του είπαν οι γονείς του, ή σύμφωνα με μια κλίση που νομίζει ή που θα ήθελε να έχει …

Δεν είναι λοιπόν τόσο απλή υπόθεση το απλό το να κάνουμε την εκπαίδευση προσωπική υπόθεση. Μην αναφερθώ δε, στην αλλαγή των προτεραιοτήτων που συμβαίνει στη ζωή μας πολλές φορές και που μας κάνει να αναθεωρούμε αποφάσεις που είχαμε πάρει. Πως διασφαλίζεις λοιπόν ότι ένα παιδί θα επιλέξει και δεν θα μετανιώσει αργότερα γιʼ αυτήν την επιλογή;


[…]Και κάθε μέρα, με κάθε τρόπο, τα παιδιά μας, απλώνουν τα όνειρά τους κάτω από τα πόδια μας. Εμείς πρέπει να πατήσουμε όσο πιο ελαφριά γίνεται.[…]
:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Chemwizard

Τιμώμενο Μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών, Καθηγητής κι έχει σπουδάσει στο τμήμα Χημείας Κρήτης (Ηράκλειο) και μας γράφει απο Ρόδος (Δωδεκάνησα). Έχει γράψει 3,379 μηνύματα.
Το όλο πρόβλημα ξεκινάει από μια βαθύτερη ελληνική νοοτροπία,μια καλώς διατηρούμενη "omerta",σύμφωνα με την οποία ο Έλληνας,αποτυγχάνοντας τόσο στην παραγωγή,όσο και (κι αυτό είναι το περισσότερο ενοχλητικό)στην εφαρμογή της γνώσης,καταλήγει στο να εξυψώνει τους τύπους.

Συνοψίζοντας με ένα παράδειγμα,μπορεί το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας να παρέχει μάλλον περισσότερους πονοκεφάλους,παρά βοήθεια στην αντιμετώπιση αυτών,με αιτίες στις οποίες συγκαταλέγονται κακή διαχείριση και κατανομή,και καμιά φορά ούτε καν συλλογή των κονδυλίων που απαιτούνται για τη λειτουργία τους,κατά τα άλλα όμως,ο Έλληνας φαντάζει καταδικασμένος να ανεβοκατεβαίνει ορόφους μέχρι και στον ύπνο του,για να συλλέξει τις απαραίτητες 125 υπογραφές που χρειάζονται στα 45 έγγραφα που πρέπει να παραθέσει,τα οποία συνέλεξε από 3 ΚΕΠ κι άλλες τόσες δημόσιες υπηρεσίες,για την εξυπηρέτηση ενός και μόνο δικαιώματος του.Σε χώρες στις οποίες η ουσία είναι εξαφανισμένη,η τυπολατρεία ζει και βασιλεύει.

Κάτι παρόμοιο ισχύει και στο χώρο της εκπαίδευσης.Κανείς δεν έχει μπει στον κόπο να καταλάβει πως η παροχή και εφαρμογή στείρας γνώσης δε διευκολύνει,αλλά απωθεί το μαθητή ο οποίος δεν μπορεί,κι από ένα σημείο δε θέλει,να κατανοήσει πράγματα στα οποία δεν έχει καταλήξει μέσω της δικής του λογικής.Κατά τα άλλα,αν ξεχάσεις τρεις λέξεις από το κείμενο,θεωρείται θεμιτό κάποιος όχι και αυθεντία στο είδος του διορθωτής να σου κόψει,γιατί "δεν ανταποκρίνεσαι πλήρως στο σχολικό εγχειρίδιο."

Από πότε γίνεται μέτρο ορθότητας το πόσο πιστά αναπαράγεις κάτι?Θέλουν όλοι οι Ελληνες να εξασκήσουν το επάγγελμα του γραμματέα?Κι από τότε που εφευρέθηκαν (σε κάποια άλλη χώρα) τα φωτοτυπικά,δε χρειάζεται πλέον τα βιβλία να αντιγράφονται ανά αντίτυπο με το χέρι.Ενθαρρύνεται ο μαθητής να γίνει παπαγάλος,να βάλει κάτω το βιβλίο του,και να το φωτοτυπήσει στο μυαλό του.

Όταν ο προβληματισμός-με βάση αυτά που βιώνουμε κι όχι μια αυθαίρετη παρατήρηση-αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια,αν όχι ως χάσιμο χρόνου,τότε ο αυριανός πολίτης θα συνεχίσει να πιστεύει πως θα είναι καλός πολίτης,αν συγκεντρώνει τη χαρτούρα που θέλει το κράτος,ακόμη κι αν στην τελική αυτός ο όγκος,είναι περιττός.

Μέρος του προβληματισμού είναι το λάθος.Καμια φορά και η αρχή αυτού.

Για ενθάρρυνση ανάδειξης ταλέντων και κλίσεων,ούτε λόγος.Δε θα μπορέσουν να πουν ότι προσπαθούν να αναδείξουν τίποτα ποτέ,τουλάχιστον μέχρι να μπορέσουν να καταλάβουν πως ακόμη και σε αυτά τα 6 μαθήματα στα οποία πρέπει να διαγωνίζεσαι,πρέπει για ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ,να υπάρχουν εξι διαφορετικοί σχετικοί συντέλεστες ανά μάθημα,που θα συνάδουν με το τι ειναι σημαντικό για τη συγκεκριμένη σχολή,ώστε η εικόνα του υποψήφιου,ή οποία κρίνεται με βάση το τελικό αποτέλεσμα,να ανταποκρίνεται όσο το δυνατό με αυτό που ψάχνει η τελευταία.Θέλει περισσότερα κονδύλια για να σκεφθεί κανείς κάτι το τόσο λογικό?Το κράτος λατρεύει να κάνει τα πράγματα πολύπλοκα,εκτός κι αν η πολυπλοκότητα στρέφεται προς αυτό.Κι έτσι μπαίνουν για παράδειγμα φοιτητές σε σχολές μαθηματικών,με μαθηματικά κάτω από τη βάση.

No problem,αρκεί να αποστείλουν σωστά συμπληρωμένη αίτηση,με τις απαραίτητες σφραγίδες πάντα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mc08071

Νεοφερμένος

Ο 22160717181518 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 33 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 110 μηνύματα.
γιατι δεν μπορω να δω το αρχικο βιντεο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

BLUE SEA

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Τέσα Ηλιού αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 46 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής και μας γράφει απο Ηλιούπολη (Αττική). Έχει γράψει 1,898 μηνύματα.

εργαζόμενους και όχι δημιουργικούς στοχαστές.
Οι σπουδαστές που επιδεικνύουν αεικίνητα μυαλά και σώματα, αντί να υποβοηθούνται να εκδηλώσουν τη διαφορετικότητά τους, αντίθετα αγνοούνται, στιγματίζονται και περιθωριοποιούνται από ένα σύστημα που δεν επιβραβεύει τη δημιουργική σκέψη.


Πολύ καίριο αυτό το ζήτημα. Επιτέλους πρέπει να απενοχοποιηθεί το λάθος από την εκπαιδευτική διαδικασία, διότι πολύ απλά μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Επίσης, το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι πολύ κομφορμιστικό και διέπεται από την αστική ιδεολογία. Η μόρφωση δεν χρησιμοποιείται ως σκοπός, αλλά "ως μέσο ανάδειξης των προνομιούχων". Μαθαίνουμε έναν τεράστιο όγκο από τεμάχια άχρηστων γνώσεων και όχι ένα συγκροτημένο σύνολο γνώσεων χρήσιμων για την καθημερινότητά μας.
Επειδή είμαι ένα άτομο με αρκετά εξτρεμιστικό τρόπο σκέψης, με την έννοια ότι πάντα βλέπω τη ρεαλιστική εικόνα των πραγμάτων και πάντα ήθελα να κάνω ιδεολογική ανάγνωση των όσων μελετούσα (όπως και τώρα), η καθηγήτρια της έκθεσης στο λύκειο μου έλεγε ότι πρέπει να αποκτήσω έναν πιο κομφορμιστικό τρόπο σκέψης, για να μπορέσω να επιβιώσω στη σκληρή κοινωνία. ΄
Άκουσον! :eek:Άκουσον!:eek:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 1 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top