Η αξία ενός διδακτορικού και βλέψεις εργασίας

Bemanos

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Μοριακός Αρχιτέκτονας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,879 μηνύματα.
Έσεις τι πιστευετε για το διδακτορικό. Αξίζει κανείς στις μέρες μας να χάσει 4-5-6 χρόνια απο τη ζωη του για να το πάρει? Εγω εδω και πολλα χρονια (πιστευα οτι) ηθελα να συνεχισω για διδακτορικο διοτι μου αρεσει πολυ το αντικειμενο μου και θελω να μαθω οσα περισσοτερα πραγματα μπορω πανω σε αυτο, με απότερο σκοπο να ασχοληθω ακαδημαϊκα με το αντικείμενο. Για καποιο λογο δεν ειχα ασχοληθει καθολου με το οικονομικο κομματι και απλα εκανα αυτο που μου αρεσε.Αν και ακομα πιστευω οτι ειναι καλυτερα να κανεις κατι που να σου αρεσει και δεν πληρωνει καλα παρα το αντιθετο, τελευταια εχω απογοητευτει λιγο απο τις βλεψεις που εχει καποιος αν ακολουθησει τον δρομο του διδακτορικου.Απο αυτα που εχω διαβασει/ακουσει:
1)Πρεπει να επενδυσεις 5-6 χρονια απο τη ζωη σου κατα τη διαρκεια των οποιων δεν θα μπορεις να εξελιχθεις επαγγελματικα και θα πληρωνεσε πενυχρα σε σχεση με τις γνωσεις/ικανοτητες σου
2)Μετα το διδακτορικο συνηθως οι περισσοτεροι κανουν μετα-διδακτορικο που ουσιαστικα ειναι δουλεια που πληρωνει λιγο καλυτερα απο το διδακτορικο μεν (σε αυτο το σταδιο οι συναδελφοι σου στην βιομηχανια θα πληρονονται 30-40% παραπανω απο εσενα) και ειναι μικρης διαρκειας (1-2 χρονια) και μετα είτε ψαχνουν για αλλο μετα διδακτορικο ειτε για καποιο ακαδημαϊκο ποστο
3)Οι ακαδημαϊκες θεσεις παγκοσμιως ειναι ελαχιστες αναλογικα με αυτες στην βιομηχανια και πρεπει να εισαι πολυ τυχερος για να βρεις μια.Το θετικο ειναι οτι σου παρεχουν μονιμοτητα, αν και με λιγοτερα χρηματα απο την βιομηχανια, και επισης δεν διαλεγεις το μερος που θα ζησεις ,απλα αν σου κατσει πηγαινεις ,ασχετως την γεωγραφικη τοποθεσια
4)δεν εχεις πολλα tranferable skills ,αφου ολα αυτα τα χρονια ασχολιοσουνα με κατι υπερ-εξειδικευμενο χωρις απαραιτητα να εχει αμεσες πρακτικες εφαρμογες, οποτε μετα η πιθανη μεταβαση στην βιομηχανια θα ειναι καπως δυσκολη ,δεδομενου οτι θα εισαι στα late 20's -early 30's

Τα παραπανω ισχυουν για ολες τις φυσικες επιστημες .Οποτε αρχιζω να πιστευω οτι ισως θα ηταν καλυτερα αυτοι που θελουν να ασχοληθουν μαζι τους να σκεφτοντουσαν το ενδεχομενο για κατι πιο πρακτικο πχ χημικους μηχανικους στην περιπτωση μου ,ωστε να ειναι πιο ευελικτοι στην αγορα εργασιας

ΥΓ (τα παραπανω ισχυουν για ανεπτυγμενες χωρες του εξωτερικου, για εδω ουτως η αλλως δεν υπαρχει βιωσιμη διεξοδος)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 019112

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αφου θεωρείς ότι χάνεις χρόνια διεκδικώντας το διδακτορικό, προφανώς δεν έχει για εσένα μεγάλη αξία.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

αυγή όντος

Διάσημο μέλος

Ο Sniffing Joe αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Ισλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 2,006 μηνύματα.
Το διαδακτορικό δεν το χρειάζεσαι εκτός και αν είσαι διάνοια και θες να γίνεις πολύ καλός σε κάτι συγκεκριμένο.
Όσο πιο εξειδικευμενος εισαι, τόσο πιο δύσκολα βρίσκεις εργασία
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ο μόνος λόγος για το οποίο αξίζει να κάνεις διδακτορικό, είναι αν θες πάση θυσία καθηγητιλίκι με ότι αυτό συνεπάγεται, κύρος, μονιμότητα κτλ. Όσον αφορά το research και τα papers που προβάλουν πολλοί σαν δικαιολογία, αυτά μπορείς να κάνεις και χωρίς διδακτορικό, επιστημονικές εργασίες μπορεί να γράψει ο καθένας και να εκδώσει, άρα δεν χρειάζεσαι ένα χαρτί πιστοποίησης από κάποιο ίδρυμα για αυτό το λόγο.

Αν επιλέξεις ιδιωτικό τομέα, όπως η βιομηχανία που λες τα πλεονεκτήματα είναι πολύ περισσότερα, χρήματα, ελευθερία (δεν παρακαλάς για μια θέση λέκτορα σε ένα πανεπιστήμιο), δουλεύεις σχεδόν όπου θέλεις και αν είσαι καλός μπορείς να φτάσεις πολύ ψηλά.

Επίσης η μονιμότητα του καθηγητή κατά την άποψη μου σε εγκλωβίζει απίστευτα σε ένα συγκεκριμένο mindset που σου κάνει κακό γενικά στη ζωή σου. Επειδή ακριβώς κάποιος που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι μόνιμος, αναγκάζεται να μάθει πολλά πράγματα τα οποία θα αυξήσουν την αξία του και θα του παρέχουν επαγγελματική ασφάλεια, με αποτέλεσμα εν τέλει να έχει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων. Ένας καθηγητής που στα 45 του θέλει να αλλάξει καριέρα και να ασχοληθεί με κάτι άλλο δεν μπορεί, γιατί οι μόνες οι ικανότητες που έχει είναι ενδοακαδημαικές.

Αν έχεις επίσης σαν στόχο τα χρήματα και με τη λέξη χρήματα εννοώ την οικονομική ανεξαρτησία, δηλαδή να φτάσεις κάποια στιγμή στην ζωή σου σε οικονομικό επίπεδο που να μην χρειάζεται να δουλεύεις για να ζήσεις το διδακτορικό είναι πάλι κακή επιλογή καθώς θα περάσεις πολλά χρόνια της ζωής σου με πενιχρά έσοδα και άρα μηδενικές επενδύσεις και απλά θα προσδοκείς σε έναν μελλοντικό μισθό μονίμου υπάλληλου και μια σύνταξη.

Εν τέλει δεν θα το πρότεινα, εκτός και αν δεν μπορείς να ζήσεις δίχως αυτό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 699855

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αποφοιτήσας χημικός μηχανικός από ελληνικό Πολυτεχνείο, συνεχίζει για μεταπτυχιακό επίσης στην Ελλάδα, στις Ροές (συγχωρέστε μου τους ελλειπείς τίτλους αλλά επειδή εγώ είμαι της "θεωρητικής" δεν τα ξέρω καλά, ελπίζω οι σχετικοί να καταλάβουν). Παίρνοντας τον μεταπτυχιακό του τίτλο διεκδικεί και κερδίζει μια θέση διδακτορικού στο Πολυτεχνείο EPFL στη Λωζάνη της Ελβετίας στο εργαστήριο Βιοτεχνολογίας (LCSB). Παίρνει τόσα χρήματα όσα του επιτρέπουν να ζει χωρίς υπερβολές (δεδομένου και του ότι η Ελβετία είναι μια πολύ ακριβή χώρα). Εκεί τον ενημέρωσαν ότι μεταδιδακτορικά προγράμματα "τρέχουν" συνέχεια και εφόσον το θελήσει μπορεί μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του, να λάβει μέρος σ΄αυτά με καλύτερα χρήματα τα οποία ασφαλώς θα είναι πολύ λιγότερα από μια πιθανή θέση στην ελεύθερη αγορά. Σας πληροφορώ ότι είναι ευτυχής. Είπε ότι από τη στιγμή που τα χρήματα που θα παίρνει του επαρκούν, δεν τον ενδιαφέρει να πάρει περισσότερα γιατί η έρευνα είναι αυτό με το οποίο ανέκαθεν ήθελε να ασχοληθεί.
Bottom line- Ο καθένας ζυγίζει τις επιλογές του και αποφασίζει να κάνει αυτό το οποίο θεωρεί σωστότερο για τον εαυτό του. Δεν υπάρχει αντικειμενικά σωστό σ΄αυτές τις επιλογές.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Bemanos

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Μοριακός Αρχιτέκτονας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,879 μηνύματα.
Ο μόνος λόγος για το οποίο αξίζει να κάνεις διδακτορικό, είναι αν θες πάση θυσία καθηγητιλίκι με ότι αυτό συνεπάγεται, κύρος, μονιμότητα κτλ. Όσον αφορά το research και τα papers που προβάλουν πολλοί σαν δικαιολογία, αυτά μπορείς να κάνεις και χωρίς διδακτορικό, επιστημονικές εργασίες μπορεί να γράψει ο καθένας και να εκδώσει, άρα δεν χρειάζεσαι ένα χαρτί πιστοποίησης από κάποιο ίδρυμα για αυτό το λόγο.

Αν επιλέξεις ιδιωτικό τομέα, όπως η βιομηχανία που λες τα πλεονεκτήματα είναι πολύ περισσότερα, χρήματα, ελευθερία (δεν παρακαλάς για μια θέση λέκτορα σε ένα πανεπιστήμιο), δουλεύεις σχεδόν όπου θέλεις και αν είσαι καλός μπορείς να φτάσεις πολύ ψηλά.

Επίσης η μονιμότητα του καθηγητή κατά την άποψη μου σε εγκλωβίζει απίστευτα σε ένα συγκεκριμένο mindset που σου κάνει κακό γενικά στη ζωή σου. Επειδή ακριβώς κάποιος που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα δεν είναι μόνιμος, αναγκάζεται να μάθει πολλά πράγματα τα οποία θα αυξήσουν την αξία του και θα του παρέχουν επαγγελματική ασφάλεια, με αποτέλεσμα εν τέλει να έχει πολύ μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων. Ένας καθηγητής που στα 45 του θέλει να αλλάξει καριέρα και να ασχοληθεί με κάτι άλλο δεν μπορεί, γιατί οι μόνες οι ικανότητες που έχει είναι ενδοακαδημαικές.

Αν έχεις επίσης σαν στόχο τα χρήματα και με τη λέξη χρήματα εννοώ την οικονομική ανεξαρτησία, δηλαδή να φτάσεις κάποια στιγμή στην ζωή σου σε οικονομικό επίπεδο που να μην χρειάζεται να δουλεύεις για να ζήσεις το διδακτορικό είναι πάλι κακή επιλογή καθώς θα περάσεις πολλά χρόνια της ζωής σου με πενιχρά έσοδα και άρα μηδενικές επενδύσεις και απλά θα προσδοκείς σε έναν μελλοντικό μισθό μονίμου υπάλληλου και μια σύνταξη.

Εν τέλει δεν θα το πρότεινα, εκτός και αν δεν μπορείς να ζήσεις δίχως αυτό.

Συμφωνω με οσα λες, απλως αυτο που "φοβαμαι" με την βιομηχανια ειναι η ρουτινα και ισως ο περιορισμος αναπτυξης. Δηλαδη πολλες θεσεις περιλαμβανουν να κανεις το ιδιο και το ιδιο πραγμα,(πχ σε quality control) κατι το οποιο δεν ξερω κατα ποσο θα το προτιμουσα, αλλα μπορει να κανω και λαθος.Επιπλεον δεν γνωριζω αν για θεσεις σε τομεις R&D δεχονται προσωπικο με μαστερ, ή απαιτειται διδακτορικο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Μην θεωρείτε δεδομένη την υπερεκτίμηση των τίτλων σπουδών και στο εξωτερικό. Πολλοί στην Ελλάδα με δικαιολογίες πολυετών σπουδών κύρους (βλ. διδακτορικού) το κάνουν ως φόβο για να ρισκάρουν στην ελεύθερη αγορά καθώς και για τα φοιτητικά προνόμια. Ελάχιστοι γουστάρουν ή έχουν τις ικανότητες για ένα τόσο υπερεκτιμημένο τίποτα. Επίσης δεν ξέρω κατά πόσο είναι υγιές να είσαι το pass boy του εκάστοτε καθηγητή για να ανεβαίνει το βιογραφικό Του και να πουλάει μούρη σε συναδέλφους, συνέδρια, να "τρώει" προγράμματα,...κλπ. Μετά από ένα σημείο, ως υποψήφιος παύεις να έχεις πυγμή ζωής γιατί έχεις μάθει να ξεσκονίζεις καλά την πολυθρόνα, ξεχνάς το όχι. Η δουλειά στην πραγματική οικονομία προηγείται όλων. Ο βιοπορισμός. Το ιδανικό είναι κίνητρο για βιοπορισμό μέσω παιδείας. Κάπου έχει χαθεί αυτό με ανούσιες και ασαφείς προσδοκίες καθώς πολλοί δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν από τη ζωή τους οπότε και οι σπουδές δεν έχουν το χρώμα της μάθησης...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Συμφωνω με οσα λες, απλως αυτο που "φοβαμαι" με την βιομηχανια ειναι η ρουτινα και ισως ο περιορισμος αναπτυξης. Δηλαδη πολλες θεσεις περιλαμβανουν να κανεις το ιδιο και το ιδιο πραγμα,(πχ σε quality control) κατι το οποιο δεν ξερω κατα ποσο θα το προτιμουσα, αλλα μπορει να κανω και λαθος.Επιπλεον δεν γνωριζω αν για θεσεις σε τομεις R&D δεχονται προσωπικο με μαστερ, ή απαιτειται διδακτορικο.

Δεν νομίζω να υπάρχει μεγαλύτερο ρουτινιάρικο πράγμα από την δουλειά ενός καθηγητή πανεπιστημίου, μεγάλο μέρος της οποίας είναι να διδάσκει κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια μαθήματα. Στις RnD θέσεις προτιμούν τους διδακτορικούς, αλλά αν κάνεις Mάστερ με thesis όπου φαίνεται δηλαδή ότι έχεις κάνει έρευνα δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα.

Ανάπτυξη υπάρχει στον ιδιωτικό τομέα, αλλά αν θες πραγματική επαγγελματική ανέλιξη αυτό δεν θα γίνει με τα χρόνια υπηρεσίας όπως στο δημόσιο, αλλά μέσω της εξαιρετικής προσφοράς και ικανοτήτων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 278211

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Από πότε το διδακτορικό απομακρύνει κάποιον από την αγορά εργασίας-βιομηχανία; :confused: Μέσω της έρευνας γίνονται οι καινοτομίες, και, προφανώς, το διδακτορικό δεν είναι τίποτα άλλο παρά έρευνα. Λίγες φορές εταιρείες χρηματοδοτούν έρευνες στα πανεπιστήμια; Ή μήπως είναι λίγες οι φορές που πατέντες από πανεπιστημιακές έρευνες χρυσοπληρώνονται πάλι από εταιρείες;

Το διδακτορικό είναι αρκετά μεγάλο λούκι. Έχει πολλή δουλειά και θέλει χρόνο και διάβασμα. Εάν Bemanos σου αρέσει το αντικείμενό σου και σε ενδιαφέρει πάρα πολύ να ασχοληθείς σοβαρά με κάποιον τομέα, go for it και καλή τύχη! :)

ΥΓ: Μην υποτιμάτε τα συνέδρια. Πέρα από το ότι παίρνει κάποιος εμπειρία στην παρουσίαση, είναι εξαιρετική ευκαιρία για γνωριμίες, καθώς στα σοβαρά συνέδρια υπάρχει εκπροσώπηση από μεγάλα πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα αλλά και εταιρείες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

vassilis498

Διακεκριμένο μέλος

Ο vassilis498 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 7,079 μηνύματα.
Υπάρχουν κάποιες λίγες δουλειές RnD που ζητούν διδακτορικά αλλά οκ δεν εξαρτάσαι από κει.

Όσον αφορά το καθαρό research κομμάτι έχω την εντύπωση πως για να σαι researcher και να διευθύνεις ομάδα θες απαραίτητα διδακτορικό. Όλοι οι άλλοι είναι assosiates.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Έσεις τι πιστευετε για το διδακτορικό. Αξίζει κανείς στις μέρες μας να χάσει 4-5-6 χρόνια απο τη ζωη του για να το πάρει? Εγω εδω και πολλα χρονια (πιστευα οτι) ηθελα να συνεχισω για διδακτορικο διοτι μου αρεσει πολυ το αντικειμενο μου και θελω να μαθω οσα περισσοτερα πραγματα μπορω πανω σε αυτο, με απότερο σκοπο να ασχοληθω ακαδημαϊκα με το αντικείμενο. Για καποιο λογο δεν ειχα ασχοληθει καθολου με το οικονομικο κομματι και απλα εκανα αυτο που μου αρεσε.Αν και ακομα πιστευω οτι ειναι καλυτερα να κανεις κατι που να σου αρεσει και δεν πληρωνει καλα παρα το αντιθετο, τελευταια εχω απογοητευτει λιγο απο τις βλεψεις που εχει καποιος αν ακολουθησει τον δρομο του διδακτορικου.Απο αυτα που εχω διαβασει/ακουσει:
1)Πρεπει να επενδυσεις 5-6 χρονια απο τη ζωη σου κατα τη διαρκεια των οποιων δεν θα μπορεις να εξελιχθεις επαγγελματικα και θα πληρωνεσε πενυχρα σε σχεση με τις γνωσεις/ικανοτητες σου
2)Μετα το διδακτορικο συνηθως οι περισσοτεροι κανουν μετα-διδακτορικο που ουσιαστικα ειναι δουλεια που πληρωνει λιγο καλυτερα απο το διδακτορικο μεν (σε αυτο το σταδιο οι συναδελφοι σου στην βιομηχανια θα πληρονονται 30-40% παραπανω απο εσενα) και ειναι μικρης διαρκειας (1-2 χρονια) και μετα είτε ψαχνουν για αλλο μετα διδακτορικο ειτε για καποιο ακαδημαϊκο ποστο
3)Οι ακαδημαϊκες θεσεις παγκοσμιως ειναι ελαχιστες αναλογικα με αυτες στην βιομηχανια και πρεπει να εισαι πολυ τυχερος για να βρεις μια.Το θετικο ειναι οτι σου παρεχουν μονιμοτητα, αν και με λιγοτερα χρηματα απο την βιομηχανια, και επισης δεν διαλεγεις το μερος που θα ζησεις ,απλα αν σου κατσει πηγαινεις ,ασχετως την γεωγραφικη τοποθεσια
4)δεν εχεις πολλα tranferable skills ,αφου ολα αυτα τα χρονια ασχολιοσουνα με κατι υπερ-εξειδικευμενο χωρις απαραιτητα να εχει αμεσες πρακτικες εφαρμογες, οποτε μετα η πιθανη μεταβαση στην βιομηχανια θα ειναι καπως δυσκολη ,δεδομενου οτι θα εισαι στα late 20's -early 30's

Τα παραπανω ισχυουν για ολες τις φυσικες επιστημες .Οποτε αρχιζω να πιστευω οτι ισως θα ηταν καλυτερα αυτοι που θελουν να ασχοληθουν μαζι τους να σκεφτοντουσαν το ενδεχομενο για κατι πιο πρακτικο πχ χημικους μηχανικους στην περιπτωση μου ,ωστε να ειναι πιο ευελικτοι στην αγορα εργασιας

ΥΓ (τα παραπανω ισχυουν για ανεπτυγμενες χωρες του εξωτερικου, για εδω ουτως η αλλως δεν υπαρχει βιωσιμη διεξοδος)

Αν θες ο τελικος σου προορισμος να ειναι η βιομηχανια, τοτε δεν κανεις διδακτορικο. Χωνεσαι κατευθειαν. Η εμπειρια ειναι το Α και το Ω.

Στη Γερμανια παντως ο μισθος ενος ΥΔ που ειναι και βοηθος ειναι στα 1,500-1,600€ καθαρα το μηνα. Οι υποτροφιες ειναι μεχρι 1,200€ το μηνα συνηθως. Λεφτα που παιρνουν σερβιτοροι ή υπαλληλοι στα H&M. Βεβαια σε αρκετες πολεις σε φτανουν να ζησεις ισως και μονος σου. Οχι με πολυτελειες βεβαια, απλα να εισαι συνεπης με λογαριασμους και να ερχεσαι 2-3 φορες το χρονο Ελλαδα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κομνηνός

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Κομνηνός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,681 μηνύματα.
δεν χρειαζεται να εισαι διανοια για να κανεις διδακτορικο! οποιος αποφοιτος θελει μπορει να κανει ενα,φυσικα ρολο παιζει ο κλαδος,για να κανεις διδακτορικο θεωρητικης φυσικης ε ναι πρεπει να εισαι,ποιος κανει ενα τετοιο; κανεις απο οσο ξερω στην Ελλαδα ή εστω αν υπάρχουν ελάχιστοι ,τα αλλα ειναι ολα οκ,εφικτα για τους περισσοτερους,γι αυτο και εχει αλλωστε αυξηθει δραματικα ο αριθμος των διδακτορων(η συμβολη βεβαια των διδακτορικων στην επιστημη κρινεται απο τις αναφορες που εχουν,απο το αν τα papers εχουν δημοσιευτει σε μεγαλα εγκυρα περιοδικα με κριτες κ.λπ δεν ειναι ολα τα διδακτορικα ιδια φυσικα)

για να βρεις καλη θεση διδασκοντα στον ακαδημαικο χωρο(βγαζω ελλαδα ) θες πολλες δημοσιευσεις,με ενα,δυο χρονια μεταδιδακτορικης ερευνας σε ενα εφαρμοσμενο αντικειμενο δεδομενου του ανταγωνισμου δεν ξερω κατα ποσο εφικτο ειναι αυτο ,νομιζω θελει περισσοτερα χρονια,αλλα δεν ξερω κιολας σιγουρα,εικαζω,παιζει ρολο και η ποιοτητα των δημοσιευσεων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Bemanos

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Μοριακός Αρχιτέκτονας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,879 μηνύματα.
Από πότε το διδακτορικό απομακρύνει κάποιον από την αγορά εργασίας-βιομηχανία; :confused: Μέσω της έρευνας γίνονται οι καινοτομίες, και, προφανώς, το διδακτορικό δεν είναι τίποτα άλλο παρά έρευνα. Λίγες φορές εταιρείες χρηματοδοτούν έρευνες στα πανεπιστήμια; Ή μήπως είναι λίγες οι φορές που πατέντες από πανεπιστημιακές έρευνες χρυσοπληρώνονται πάλι από εταιρείες;

Το διδακτορικό είναι αρκετά μεγάλο λούκι. Έχει πολλή δουλειά και θέλει χρόνο και διάβασμα. Εάν Bemanos σου αρέσει το αντικείμενό σου και σε ενδιαφέρει πάρα πολύ να ασχοληθείς σοβαρά με κάποιον τομέα, go for it και καλή τύχη! :)

ΥΓ: Μην υποτιμάτε τα συνέδρια. Πέρα από το ότι παίρνει κάποιος εμπειρία στην παρουσίαση, είναι εξαιρετική ευκαιρία για γνωριμίες, καθώς στα σοβαρά συνέδρια υπάρχει εκπροσώπηση από μεγάλα πανεπιστήμια, ερευνητικά κέντρα αλλά και εταιρείες.

Αν θες ο τελικος σου προορισμος να ειναι η βιομηχανια, τοτε δεν κανεις διδακτορικο. Χωνεσαι κατευθειαν. Η εμπειρια ειναι το Α και το Ω.

Στη Γερμανια παντως ο μισθος ενος ΥΔ που ειναι και βοηθος ειναι στα 1,500-1,600€ καθαρα το μηνα. Οι υποτροφιες ειναι μεχρι 1,200€ το μηνα συνηθως. Λεφτα που παιρνουν σερβιτοροι ή υπαλληλοι στα H&M. Βεβαια σε αρκετες πολεις σε φτανουν να ζησεις ισως και μονος σου. Οχι με πολυτελειες βεβαια, απλα να εισαι συνεπης με λογαριασμους και να ερχεσαι 2-3 φορες το χρονο Ελλαδα...

Το θεμα ειναι οτι παιρνεις ψιχουλα αναλογικα με τη δουλεια που κανεις. Και οχι μονο αυτο αλλα ολο το credit απο την ερευνα σου την χρησιμοποιει ο supervisor για να επωφεληθει ο ιδιος , παιρνοντας grants , γραφοντας papers κλπ. Δεν ειμαι ανθρωπος που τον ενδιαφερουν τα χρηματα τοσο πολυ , αλλα πλεον βλεπω οτι μεσω αυτης της οδου , οταν θα εχεις φτασει πλεον 30+ ετων θα εχεις πολλες γνωσεις σε ενα μονο αντικειμενο χ , ενω η αγορα εργασιας μπορει να ζηταει γνωσεις στα y ,z ,f και ουσιαστικα μενεις στην απεξω. Και τωρα να κανεις διδακτορικο βασιζομενος μονο στην προοπτικη της ακαδημαϊκης απασχολησης, δεν ειναι και το καλυτερο πλανο, αφου στο πεδιο αυτο οι θεσεις ειναι ελαχιστες και ο ανταγωνισμος τεραστιος. Ισως μια καλη λυση(για την περιπτωση μου) θα ηταν διδακτορικο πανω σε κατι που ειναι αρκετα εφαρμοσμενο και κοντα με τα ενδιαφεροντα της βιομηχανιας
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 875331

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εξαρτάται από το τι θες και αυτό νομίζω δεν έχεις καθορίσει. Όπως σωστά σου είπαν, αν βρεις μια δουλειά στον ιδιώτικο τομέα, π.χ. στη φαρμακοβιομηχανία είναι πολύ καλύτερο να την πάρεις από ένα διδακτορικό. Αυτό όμως αν επιζητείς συγκεκριμένα πράγματα. Τα λεφτά προφανώς δεν κατέχουν κύριο ρόλο καθώς ως χημικός/μηχανικός δεν βγάζεις λεφτά(όπως θα είχες τη δυνατότητα αν ασχολιόσουν με χρηματιστήριο/πωλήσεις/κλπ). Αυτό που μπορείς να έχεις είναι ένα καλό και σταθερό μισθό, ενώ δε δουλεύεις όλη την ώρα και μπορείς να έχεις οικογένεια και ενδιαφέροντα.

Δεν είδα κανείς να αναφέρεται για τα αρνητικά. Όπως οι περισσότεροι θα δεις πως μετά από λίγο η δουλειά θα έχει γίνει βαρετή και θα ζεις κυρίως για τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας. Επίσης σε μια μεγάλη πολυεθνική, μη νομίζεις πως ισχύει και η απόλυτη αξιοκρατία. Μπορεί να δουλεύεις πάρα πολύ, αλλά να μη σου δώσουν τις κατάλληλες αμοιβές.

Κάνοντας σοβαρό διδακτορικό θα δουλεύεις παραπάνω ώρες και κυρίως θα κάνεις κάτι πολύ πιο δύσκολο και ψυχοφθόρο απ' ότι οι περισσότερες δουλειές. Βάζοντας και τα πολύ λιγότερα χρήματα και το αβεβαίοτερο μέλλον κατά νου, βλέπεις πως πρέπει να το κάνεις μόνο αν το θες πάρα πολύ και είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις πολύ περισσότερα. Εγώ συμβουλεύω να κάνεις ότι θέλεις. Αν νιώθεις πως θα βαρεθείς τη ζωή σου σε μια "καλή" δουλειά, μια ζωή την έχουμε. Επίσης το διδακτορικό είναι μονόδρομος αν θέλεις να γίνεις επιστήμονας, αλλά φαντάζομαι δεν το προτιμάς για να ρωτάς αυτά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
δεν χρειαζεται να εισαι διανοια για να κανεις διδακτορικο! οποιος αποφοιτος θελει μπορει να κανει ενα,φυσικα ρολο παιζει ο κλαδος,για να κανεις διδακτορικο θεωρητικης φυσικης ε ναι πρεπει να εισαι,ποιος κανει ενα τετοιο; κανεις απο οσο ξερω στην Ελλαδα ή εστω αν υπάρχουν ελάχιστοι ,τα αλλα ειναι ολα οκ,εφικτα για τους περισσοτερους,γι αυτο και εχει αλλωστε αυξηθει δραματικα ο αριθμος των διδακτορων(η συμβολη βεβαια των διδακτορικων στην επιστημη κρινεται απο τις αναφορες που εχουν,απο το αν τα papers εχουν δημοσιευτει σε μεγαλα εγκυρα περιοδικα με κριτες κ.λπ δεν ειναι ολα τα διδακτορικα ιδια φυσικα)

για να βρεις καλη θεση διδασκοντα στον ακαδημαικο χωρο(βγαζω ελλαδα ) θες πολλες δημοσιευσεις,με ενα,δυο χρονια μεταδιδακτορικης ερευνας σε ενα εφαρμοσμενο αντικειμενο δεδομενου του ανταγωνισμου δεν ξερω κατα ποσο εφικτο ειναι αυτο ,νομιζω θελει περισσοτερα χρονια,αλλα δεν ξερω κιολας σιγουρα,εικαζω,παιζει ρολο και η ποιοτητα των δημοσιευσεων.

Πιστεύω ότι τείνει να γίνει μόδα και όχι όπως το παρουσιάζει η Guest 278211 παραπάνω. Η θεωρητική κουβέντα περί έρευνας σαφώς και είναι ωραία. Ωραίο το διάβασμα χωρίς να έχεις άγχος απόκτησης χρημάτων ή να ξέρεις ότι πληρώνεσαι με μεγάλο μισθό. Πόσο μεγάλο μισθό; Πόσα χιλιάρικα ευρώ; Εκατοντάδες; :hmm: Ποιο ποσό χρημάτων είναι δελεαστικό; Το ερώτημα είναι κατά πόσο υπάρχουν ρεαλιστικοί στόχοι και θα πρέπει να συνυπολογίζουμε παραμέτρους προσωπικότητας. Κάνουν πολλοί διδακτορικό αλλά λίγοι κάνουν το διδακτορικό όπως πρέπει για το είδος του. Δεν είναι όλα τα διδακτορικά το ίδιο. Δεν είναι όλες οι επιστήμες για διδακτορικό. Κάνουν πολλοί μεταπτυχιακά αλλά λίγοι κάνουν τις μεταπτυχιακές σπουδές όπως πρέπει. Υπάρχουν επιστήμες reseach-based π.χ. Βιολογία και άλλες πιο industrial-based π.χ. Ηλεκτρονικοί Φυσικοί. Πάλι συζητάμε για μια αοριστο-ασάφεια περί ατέρμονων σπουδών χωρίς μια σαφής σύνδεση με έναν στόχο. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε το διδακτορικό. Η επόμενη μέρα; Ξέρω κάποιους με τόσο υπερ-αρκετές πιστοποιημένες σπουδές αλλά δεν ξέρουν πως να τις αξιοποιήσουν. Νιώθουν σαν να κάθονται σε μια πολυθρόνα δεμένοι χειροπόδαρα.

Παλιά έδινε μια εξειδίκευση το μεταπτυχιακό για την αγορά. Ευέλικτη και βέλτιστη με όρους επιχειρησιακής έρευνας. Σύντομη σε χρόνο. Δεν έβγαινες εκτός επαγγελματικού στίβου. Η οικονομική φούσκα της μαζικής πανεπιστημιακής μόρφωσης πολλές φορές και σε λάθος δρόμους, κάθε τι το υπερβολικό όπως έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες οδηγεί σε λάθος δρόμο. Πλέον τι αντιπροτείνουμε; Διδακτορικό για το κερασάκι της εξειδίκευσης; Πολλά χρόνια για μια ερευνητική εξειδίκευση σε τεχνολογίες αιχμής ή επιστήμες με ημερομηνία άμεσης λήξης σε όρους αγοράς. Άρα ομολογούμε εμμέσως ότι συλλέγουμε κουρελόχαρτα και ζούμε πίσω από αυτά, κάνοντας αγώνα δρόμου αντοχής και νεύρων, χωρίς να ξέρουμε που βαδίζουμε κύριοι. Τότε για ποιο λόγο η εξειδίκευση του μεταπτυχιακού; Τότε για ποιο λόγο το παρολίγον άχρηστο πτυχίο (bachelor) με κάτι 50αριες μαθήματα και δεν κάνουμε κατ' ευθείαν εξειδικεύσεις;

Ο Μάρλον Μπράντο έλεγε ότι πρέπει η εργασιομανία να είναι αντιστρόφως ανάλογη της οικονομικής απολαβής, για την επαγγελματική επιτυχία μετά από πολλά πολλά χρόνια σκληρής ΣΚΛΗΡΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. Μήπως μπλέκουμε δυο ασύνδετα πράγματα; Άλλο πράγμα η δουλειά. Ο βιοπορισμός. Η θέληση για δημιουργία έξω από ιεραρχικές δομές ατέρμονων δημοσιεύσεων με κέρδος σε άλλες τσέπες. Αποπνηκτικός ο χώρος των σημερινών Πανεπιστημιακών γραφείων. Ο μεγάλος φεουδάρχης-καθηγητής μοιράζει υποσχέσεις και εργασίες στους αυλικούς. Οι σπουδές είναι άλλο πράγμα. Πιο ουτοπικές και με λήξη. Πολύ βάθος σκέψης και απουσία ρεαλισμού. Οι πολλές σπουδές συνήθως δεν αφήνουν χώρο για ορθολογική σκέψη, για αναζήτηση του πραγματικού κόσμου. Για αυτογνωσία. Για ευέλικτη προσαρμογή στην αγορά. Ένας ρεαλιστικός στόχος είναι πως να γίνεις ειδικός και όχι συλλέκτης. Από όσο έχω δει οι βιομηχανίες και εταιρίες στο εξωτερικό ζητάνε πιο σαφή προσόντα: working experience, skills, analytical competence of self-learning skills και programming languages και όχι Phd εκτός και αν μιλάμε για Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα (μικρή μερίδα αγοράς) που εκεί είναι αλλιώς οι όροι του παιχνιδιού και όχι τόσο διαφανείς πάντα. Στο αποτέλεσμα: πάλι για μισθωτή δουλειά μιλάμε που δεν ξέρω κατά πόσο εξαργυρώνει τον κόπο κτήσης του διδακτορικού. Θα ήθελα περισσότερο χρόνο να ξαναγίνουμε άνθρωποι, όπως είχε πει ο Σωκράτης.

Κλείνω με μια πρόταση: Η σύζυγος του πρωθυπουργού μας έχει διδακτορικό.

Bemano θα πρότεινα να κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό 2-ετές στο εξωτερικό αρκετά εφαρμοσμένο στον κλάδο σου. Επένδυσε και στις ξένες γλώσσες και σε γενικότερες δεξιότητες π.χ. επικοινωνιακές. Επεδίωξε πρακτικές, erasmus και συνέδρια. Γίνου αυτοδύναμος χωρίς πολυετή τίποτα που ίσως στο τέλος δεν ξέρεις αν θα είναι αυτό που είχες σκεφτεί. Μάθε να μαθαίνεις από μόνος σου. Το καλό μεταπτυχιακό δίνει συνήθως μια προβολή εικόνας τι θα ήταν ένα διδακτορικό στον ίδιο τομέα. :hmm:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

panagiotis econ

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο panagiotis econ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 806 μηνύματα.
Αυτος που ξεκιναει να κανει διδακτορικο εχει στο μυαλο του την ερευνα και μονο,δεν το ξεκιναει για να γινει πλουσιος αλλα για να παει την επιστημη του ενα σκαλοπατι παραπανω...Τα πολλα λεφτα ισως ερθουν στο μελλον, ισως δεν ερθουν και ποτε..Ουτε ξεκινας διδακτορικο για να γινεις πιο ανταγωνιστικος στην αγορα εργασιας..Εκει ενα master μαζι με εργασιακη εμπειρια ειναι αρκετα
Με λιγα λογια αυτο που πρεπει να ρωτησει ο καθενας μας τον εαυτο του πριν μπει σε αυτο το δρομο ειναι α)ΓΙΑΤΙ θελει να το κανει και β)αν αντεχει να το κανει, γιατι αν ξεκινησεις απο λαθος βαση το μονο που θα καταφερεις ειναι να χασεις 2-3 χρονια απ τη ζωη σου
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Κομνηνός

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Κομνηνός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,681 μηνύματα.
εχει και κατι διδακτορικα που δεν σου χαριζουν καμια ανεξαρτησια,γραναζι μιας ομαδας εισαι..πρεπει να αγαπας πολυ το αντικειμενο
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Το διδακτορικό είναι μόνο αν θες να κάνεις ακαδημαϊκή καριέρα. Αν δεν θες να κάνεις ακαδημαϊκή καριέρα, τότε το διδακτορικό όχι μόνο δεν χρειάζεται, αλλά είναι και μεγάλο χάσιμο χρόνου.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,774 μηνύματα.
Kάποτε τα διδακτορικά είχαν κάποια αξία. Το πρόβλημα είναι ότι ακόμη εξακολουθουν και έχουν αξία για θέσεις του δημοσίου.

Η διδάκτωρ συνάδελφος Περιστέρα Μπαζιάνα δούλευε ως καθηγήτρια δημοτικού σχολείου. Κατάντια. Είναι θέμα χρόνου να πάρει έδρα σε πανεπιστήμιο. Όσοι δεν έχετε γνωριμίες έδρα δεν θα πάρετε ούτε στα όνειρα σας.

Οποιαδήποτε θέση προκυρηχθεί στο δημόσιο θα είναι επικρατέστερη από συναδέλφους της που ξέρουν καλύτερα το αντικείμενο από αυτήν και απλώς δεν έχουν διδακτορικό. Γι' αυτό το δημόσιο δεν πρόκειται να πάει μποροστά.


Τελειώνοντας θα ήθελα να πω εξαιτίας της ανεργίας αρκετοί Έλληνες φοιτητές επιλέγουν να κάνουν διδακτορικό σε σύγκριση με παλαιότερα. Ο λόγος είναι ότι είναι ο εύκολος δρόμος. Ο εναλλακτικός δρόνος είναι να δημιουργήοσυν οι ίδιοι θέσεις εργασίας για τους εαυτούς τους αλλά και για τρίτους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Πιστεύω ότι τείνει να γίνει μόδα και όχι όπως το παρουσιάζει η Guest 278211 παραπάνω. Η θεωρητική κουβέντα περί έρευνας σαφώς και είναι ωραία. Ωραίο το διάβασμα χωρίς να έχεις άγχος απόκτησης χρημάτων ή να ξέρεις ότι πληρώνεσαι με μεγάλο μισθό. Πόσο μεγάλο μισθό; Πόσα χιλιάρικα ευρώ; Εκατοντάδες; :hmm: Ποιο ποσό χρημάτων είναι δελεαστικό; Το ερώτημα είναι κατά πόσο υπάρχουν ρεαλιστικοί στόχοι και θα πρέπει να συνυπολογίζουμε παραμέτρους προσωπικότητας. Κάνουν πολλοί διδακτορικό αλλά λίγοι κάνουν το διδακτορικό όπως πρέπει για το είδος του. Δεν είναι όλα τα διδακτορικά το ίδιο. Δεν είναι όλες οι επιστήμες για διδακτορικό. Κάνουν πολλοί μεταπτυχιακά αλλά λίγοι κάνουν τις μεταπτυχιακές σπουδές όπως πρέπει. Υπάρχουν επιστήμες reseach-based π.χ. Βιολογία και άλλες πιο industrial-based π.χ. Ηλεκτρονικοί Φυσικοί. Πάλι συζητάμε για μια αοριστο-ασάφεια περί ατέρμονων σπουδών χωρίς μια σαφής σύνδεση με έναν στόχο. Ας υποθέσουμε ότι έχουμε το διδακτορικό. Η επόμενη μέρα; Ξέρω κάποιους με τόσο υπερ-αρκετές πιστοποιημένες σπουδές αλλά δεν ξέρουν πως να τις αξιοποιήσουν. Νιώθουν σαν να κάθονται σε μια πολυθρόνα δεμένοι χειροπόδαρα.

Παλιά έδινε μια εξειδίκευση το μεταπτυχιακό για την αγορά. Ευέλικτη και βέλτιστη με όρους επιχειρησιακής έρευνας. Σύντομη σε χρόνο. Δεν έβγαινες εκτός επαγγελματικού στίβου. Η οικονομική φούσκα της μαζικής πανεπιστημιακής μόρφωσης πολλές φορές και σε λάθος δρόμους, κάθε τι το υπερβολικό όπως έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες οδηγεί σε λάθος δρόμο. Πλέον τι αντιπροτείνουμε; Διδακτορικό για το κερασάκι της εξειδίκευσης; Πολλά χρόνια για μια ερευνητική εξειδίκευση σε τεχνολογίες αιχμής ή επιστήμες με ημερομηνία άμεσης λήξης σε όρους αγοράς. Άρα ομολογούμε εμμέσως ότι συλλέγουμε κουρελόχαρτα και ζούμε πίσω από αυτά, κάνοντας αγώνα δρόμου αντοχής και νεύρων, χωρίς να ξέρουμε που βαδίζουμε κύριοι. Τότε για ποιο λόγο η εξειδίκευση του μεταπτυχιακού; Τότε για ποιο λόγο το παρολίγον άχρηστο πτυχίο (bachelor) με κάτι 50αριες μαθήματα και δεν κάνουμε κατ' ευθείαν εξειδικεύσεις;

Ο Μάρλον Μπράντο έλεγε ότι πρέπει η εργασιομανία να είναι αντιστρόφως ανάλογη της οικονομικής απολαβής, για την επαγγελματική επιτυχία μετά από πολλά πολλά χρόνια σκληρής ΣΚΛΗΡΗΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ. Μήπως μπλέκουμε δυο ασύνδετα πράγματα; Άλλο πράγμα η δουλειά. Ο βιοπορισμός. Η θέληση για δημιουργία έξω από ιεραρχικές δομές ατέρμονων δημοσιεύσεων με κέρδος σε άλλες τσέπες. Αποπνηκτικός ο χώρος των σημερινών Πανεπιστημιακών γραφείων. Ο μεγάλος φεουδάρχης-καθηγητής μοιράζει υποσχέσεις και εργασίες στους αυλικούς. Οι σπουδές είναι άλλο πράγμα. Πιο ουτοπικές και με λήξη. Πολύ βάθος σκέψης και απουσία ρεαλισμού. Οι πολλές σπουδές συνήθως δεν αφήνουν χώρο για ορθολογική σκέψη, για αναζήτηση του πραγματικού κόσμου. Για αυτογνωσία. Για ευέλικτη προσαρμογή στην αγορά. Ένας ρεαλιστικός στόχος είναι πως να γίνεις ειδικός και όχι συλλέκτης. Από όσο έχω δει οι βιομηχανίες και εταιρίες στο εξωτερικό ζητάνε πιο σαφή προσόντα: working experience, skills, analytical competence of self-learning skills και programming languages και όχι Phd εκτός και αν μιλάμε για Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα (μικρή μερίδα αγοράς) που εκεί είναι αλλιώς οι όροι του παιχνιδιού και όχι τόσο διαφανείς πάντα. Στο αποτέλεσμα: πάλι για μισθωτή δουλειά μιλάμε που δεν ξέρω κατά πόσο εξαργυρώνει τον κόπο κτήσης του διδακτορικού. Θα ήθελα περισσότερο χρόνο να ξαναγίνουμε άνθρωποι, όπως είχε πει ο Σωκράτης.

Κλείνω με μια πρόταση: Η σύζυγος του πρωθυπουργού μας έχει διδακτορικό.

Bemano θα πρότεινα να κάνεις κάποιο μεταπτυχιακό 2-ετές στο εξωτερικό αρκετά εφαρμοσμένο στον κλάδο σου. Επένδυσε και στις ξένες γλώσσες και σε γενικότερες δεξιότητες π.χ. επικοινωνιακές. Επεδίωξε πρακτικές, erasmus και συνέδρια. Γίνου αυτοδύναμος χωρίς πολυετή τίποτα που ίσως στο τέλος δεν ξέρεις αν θα είναι αυτό που είχες σκεφτεί. Μάθε να μαθαίνεις από μόνος σου. Το καλό μεταπτυχιακό δίνει συνήθως μια προβολή εικόνας τι θα ήταν ένα διδακτορικό στον ίδιο τομέα. :hmm:

Η αποκτηση ενος διδακτορικου για μια μεριδα φοιτητων ειναι μονοδρομος. Εχουν τετοια ελλειψη σε κοινωνικα skills που δεν μπορουν να προσαρμοστουν σε κανενα εργασιακο περιβαλλον. Μονο στο ετος μου βλεπω αρκετα ατομα που μπορει να εχουν πολυ καλες επιδοσεις αλλα δεν μπορουν να μιλησουν σε εναν ξενο ανθρωπο χωρις να κοιταζουν τα παπουτσια τους ενω η διαρκης ενασχοληση τους με το αντικειμενο εχει επιφερει μια πληρη αποκοπη απο τον πραγματικο κοσμο και το πως αυτος δουλευει. Βλεπω και σε εργαστηρια παιδια που εχουν ριξει τρελο διαβασμα στη ζωη τους, ειναι εργατικοι αλλα ο κοσμος τους τελειωνει στην πορτα του εργαστηριου, στο οποιο δουλευουν για ψιχουλα (ή και τιποτα πολλες φορες) οταν ενας πιο χαζος ή τεμπελης αλλα καταφερτζης (με την καλη εννοια, οχι βυσμα) συνομηλικος τους βγαζει τα τριπλασια λεφτα και χωρις ουτε καν μεταπτυχιακο πολλες φορες.

Βεβαια εδω που τα λεμε χρειαζομαστε ατομα που παραγουν εργο και αφιερωνουν τη ζωη τους στην επιστημη χωρις να ζητανε πολλα για ανταλλαγματα. Πολυ απλα συμφερει η υπαρξη τους.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top