Μπορώ να γίνω ομαδάρχισσα σε κατασκήνωση?

Ρε παιδιά έχω μια ερώτηση!
Τώρα που πλησιάζει το καλοκαιράκι σκέφτηκα να πάω κατασκήνωση. Αλλά δεν μπορώ, γιατί κανένα ταμείο των γονιών μου δεν καλύπτει. Αλλά πρόσφατα έμαθα ότι σε κάποιες κατασκηνώσεις από του χρόνου το καλοκαίρι θα μπορώ να πάω και να γίνω ομαδάρχισσα.
Ψήθηκα άσχημα! Και όταν το έψαχνα δεν είδα σε καμία κατασκήνωση πληροφορίες για τις προϋποθέσεις που πρέπει να πληρώ για να γίνω ομαδάρχισσα. Από ποια ηλικία μπορώ να πάω (είμαι Β' Γυμνασίου), πρέπει να έχω κατασκηνωτική εμπειρία στη συγκεκριμένη κατασκήνωση που θέλω να πάω ή γενικά κατασκηνωτική εμπειρία??
Αν ξέρει κάποιος τον παρακαλώ πάρα πολύ να μου απαντήσει!!!

Εγώ έχω φάει όλα μου τα καλοκαίρια σε κατασκηνώσεις και ως κατασκηνωτρια, ως ομαδάρχισσα και ως στέλεχος. Καταρχήν καλό θα ήταν να πας σε μία κατασκήνωση που την ξέρεις καλά ή που θα έχεις κάποιον εκεί που την ξέρει καλά, για ευνόητους λόγους (δεν μπορεί να σου λέει το παιδάκι να πάει τουαλέτα και να μην ξέρεις πού είναι η τουαλέτα). Θα πρέπει να ξέρεις πώς λειτουργούν, τους κανόνες, τους "άγραφους νόμους" που έχει κάθε κατασκήνωση γιατί αλλιώς θα πελαγώσεις, ενώ αν δεν έχεις πάει ποτέ κατασκήνωση καλύτερα θα ήταν να βρεις κάποιον να σε "μυήσει" γιατί θα σου φανεί βουνό..
Θα περάσεις καλά, φυσικά, όμως να ξέρεις ότι είναι πολύ, πολύυ δύσκολο. Ετοιμάσου για πολύ ξενύχτι, ύπνο το πολύ 3-4 ώρες (εφόσον έχεις και υπηρεσία το βράδυ), παράλογες απαιτήσεις, και να είσαι συνέχεια, ΣΥΝΕΧΕΙΑ σε επιφυλακή! Όσο κι αν λένε ότι είναι χαλαρά έχεις πολύ μεγάλη ευθύνη και, όσο κι αν θέλεις να περάσεις καλά, θα πρέπει να είσαι ΕΚΕΙ για τα παιδιά -είναι σημαντικό αυτό, κάτσε να ακούσεις. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα παιδί που φεύγει από την κατασκήνωση και λέει "δεν θέλω να ξαναπάω" ή, ακόμα χειρότερα, ζητάει την μαμά του από τις πρώτες 5 μέρες. Ως κατασκηνώτρια με πολυετή εμπειρία () είχα διαφόρων ειδών ομαδάρχισσες, οι χειρότερες από τις οποίες ήταν οι αδιάφορες.. Μία χρονιά ένιωθα πως επί 20 μέρες η ομαδάρχισσά μου με μισούσε, δεν μου έδινέ σημασία, με μείωνε πολύ μπροστά στα άλλα παιδιά και όταν έφυγα, πριν τη λήξη της περιόδου, δεν με είχε δει καν εκείνη την ημέρα. Θα πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους ώστε να τα καταφέρεις να σου μιλάνε για να έχεις μία ιδέα του τι γίνεται μεταξύ τους και να "προβλέπεις" τυχόν έριδες αλλά και για να είσαι κοντά τους, που είναι πολύ, πολύυυ σημαντικό. Με δύο λόγια, πρέπει να το θέλεις και να είσαι ΕΚΕΙ, κι όσο κι αν λένε ότι είναι εύκολο θα υπάρξουν στιγμές που πραγματικά θα πελαγώσεις... Δεν θα προλαβαίνεις να τρως το μεσημέρι, να κοιμάσαι το βράδυ, θα έχεις να κάνεις με 15 υπερπροστατευτικούς γονείς που θα θέλουν να αντιμετωπίζεις το παιδί τους σαν βασιλιά, θα πρέπει να ελέγχεις -αόρατα- τα πάντα στα παιδιά, αν είναι καθαρά, αν άλλαξαν εσώρουχα, πόσο και τι τρώνε, πόσο μιλάνε με τα άλλα παιδιά και τι ανασφάλειες έχουν, θα πρέπει να βρεις τα ενδιαφέροντά τους, να κοινωνικοποιήσεις όσους δεν μιλάνε και, παράλληλα, να είσαι σε όποιο άλλο πόστο σου αναθέσει η κατασκήνωση.
Έχεις καιρό βέβαια ακόμα, αν μου λες ότι το σκέφτεσαι για του χρόνου, ωστόσο ό,τι θέλεις, οποιαδήποτε απορία έχεις μπορείς να μου στείλεις ένα μήνυμα. Ως μοναδική συμβουλή από τώρα, θα σου πρότεινα να μην πας με -μοναδικό- σκοπό να περάσεις καλά γιατί, μπορεί εσύ να περάσεις, αλλά τα παιδιά σου σίγουρα δεν θα περάσουν. Είναι όμως μοναδική εμπειρία και αξίζει να την ζήσεις, κι αν δεν έχεις πάει και ποτέ κατασκήνωση σου το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!!

Αρχική Δημοσίευση από Italian dream...:

Εγώ έχω φάει όλα μου τα καλοκαίρια σε κατασκηνώσεις και ως κατασκηνωτρια, ως ομαδάρχισσα και ως στέλεχος. Καταρχήν καλό θα ήταν να πας σε μία κατασκήνωση που την ξέρεις καλά ή που θα έχεις κάποιον εκεί που την ξέρει καλά, για ευνόητους λόγους (δεν μπορεί να σου λέει το παιδάκι να πάει τουαλέτα και να μην ξέρεις πού είναι η τουαλέτα). Θα πρέπει να ξέρεις πώς λειτουργούν, τους κανόνες, τους "άγραφους νόμους" που έχει κάθε κατασκήνωση γιατί αλλιώς θα πελαγώσεις, ενώ αν δεν έχεις πάει ποτέ κατασκήνωση καλύτερα θα ήταν να βρεις κάποιον να σε "μυήσει" γιατί θα σου φανεί βουνό..
Θα περάσεις καλά, φυσικά, όμως να ξέρεις ότι είναι πολύ, πολύυ δύσκολο. Ετοιμάσου για πολύ ξενύχτι, ύπνο το πολύ 3-4 ώρες (εφόσον έχεις και υπηρεσία το βράδυ), παράλογες απαιτήσεις, και να είσαι συνέχεια, ΣΥΝΕΧΕΙΑ σε επιφυλακή! Όσο κι αν λένε ότι είναι χαλαρά έχεις πολύ μεγάλη ευθύνη και, όσο κι αν θέλεις να περάσεις καλά, θα πρέπει να είσαι ΕΚΕΙ για τα παιδιά -είναι σημαντικό αυτό, κάτσε να ακούσεις. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα παιδί που φεύγει από την κατασκήνωση και λέει "δεν θέλω να ξαναπάω" ή, ακόμα χειρότερα, ζητάει την μαμά του από τις πρώτες 5 μέρες. Ως κατασκηνώτρια με πολυετή εμπειρία () είχα διαφόρων ειδών ομαδάρχισσες, οι χειρότερες από τις οποίες ήταν οι αδιάφορες.. Μία χρονιά ένιωθα πως επί 20 μέρες η ομαδάρχισσά μου με μισούσε, δεν μου έδινέ σημασία, με μείωνε πολύ μπροστά στα άλλα παιδιά και όταν έφυγα, πριν τη λήξη της περιόδου, δεν με είχε δει καν εκείνη την ημέρα. Θα πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους ώστε να τα καταφέρεις να σου μιλάνε για να έχεις μία ιδέα του τι γίνεται μεταξύ τους και να "προβλέπεις" τυχόν έριδες αλλά και για να είσαι κοντά τους, που είναι πολύ, πολύυυ σημαντικό. Με δύο λόγια, πρέπει να το θέλεις και να είσαι ΕΚΕΙ, κι όσο κι αν λένε ότι είναι εύκολο θα υπάρξουν στιγμές που πραγματικά θα πελαγώσεις... Δεν θα προλαβαίνεις να τρως το μεσημέρι, να κοιμάσαι το βράδυ, θα έχεις να κάνεις με 15 υπερπροστατευτικούς γονείς που θα θέλουν να αντιμετωπίζεις το παιδί τους σαν βασιλιά, θα πρέπει να ελέγχεις -αόρατα- τα πάντα στα παιδιά, αν είναι καθαρά, αν άλλαξαν εσώρουχα, πόσο και τι τρώνε, πόσο μιλάνε με τα άλλα παιδιά και τι ανασφάλειες έχουν, θα πρέπει να βρεις τα ενδιαφέροντά τους, να κοινωνικοποιήσεις όσους δεν μιλάνε και, παράλληλα, να είσαι σε όποιο άλλο πόστο σου αναθέσει η κατασκήνωση.
Έχεις καιρό βέβαια ακόμα, αν μου λες ότι το σκέφτεσαι για του χρόνου, ωστόσο ό,τι θέλεις, οποιαδήποτε απορία έχεις μπορείς να μου στείλεις ένα μήνυμα. Ως μοναδική συμβουλή από τώρα, θα σου πρότεινα να μην πας με -μοναδικό- σκοπό να περάσεις καλά γιατί, μπορεί εσύ να περάσεις, αλλά τα παιδιά σου σίγουρα δεν θα περάσουν. Είναι όμως μοναδική εμπειρία και αξίζει να την ζήσεις, κι αν δεν έχεις πάει και ποτέ κατασκήνωση σου το προτείνω ανεπιφύλακτα!!!!

Click για ανάπτυξη...

Εγώ σαν κατασκηνώτρια δε θα μπορούσα να πω ότι είμαι και πολύ έμπειρη (έχω πάει μόνο τρία χρόνια κατασκήνωση, εκ των οποίων τα δύο ήταν σε άλλη κατασκήνωση και το ένα σε άλλη). Αυτό που λες για το γεγονός ότι θα πρέπει να ξέρω καλά την κατασκήνωση είναι σωστό αλλά από όσο ξέρω σε αυτούς που δήλωσαν ότι θέλουν να πάνε, η κατασκήνωση κάνει κάποια ενημερωτικά σεμινάρια (δεν ξέρω κιόλας. διόρθωσέ με αν είμαι λάθος).
Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσες ευθύνες έχει ένας ομαδάρχης στην κατασκήνωση για τα παιδιά. Σαφώς και θα πρέπει να είμαι εκεί για τα παιδιά μου και το είχα σκεφτεί. Άχρηστη πληροφορία: Την τρίτη χρονιά που ήμουν κατασκηνώτρια σε κατασκήνωση, είχα μείνει μέσα στο ιατρείο για τρεις ημέρες γιατί κάτι είχε πάθει το στομάχι μου. Υπήρχε ένα κοριτσάκι το οποίο ήταν γύρω στα έξι, εφτά χρονών (εγώ ήμουν δέκα τότε). Στο κοριτσάκι προφανώς δεν άρεσε η κατασκήνωση και ζητούσε τη μαμά του. Συνέχεια όμως! Με ξυπνούσε τα βράδια και ζητούσε τη μαμά του. Εγώ λοιπόν επειδή το λυπόμουν, σκεφτόμουν και έπαιζα διάφορα παιχνίδια μαζί του για να ξεχαστεί. Οπότε πιστεύω πως μπορώ να τα καταφέρω. Αλλά άλλο να έχεις ένα και άλλο να έχεις δεκαπέντε που να ζητάν τη μαμά τους. Εγώ γενικά τα πάω πολύ καλά με τα παιδάκια και μπορώ πολύ εύκολα να τα κάνω να με εμπιστευθούν και προς Θεού δεν είμαι αδιάφορη.
Την τρίτη χρονιά πάλι ως κατασκηνώτρια είχα μια ομαδάρχισσα που ήταν όπως ακριβώς μου περιέγραψες. Αδιάφορη και δεν είχε καθόλου υπομονή. Σε αντίθεση με τη δικιά σου, αυτή μας μείωνε όλες και "αγαπούσε" μόνο ένα από τα κορίτσια!
Με προβληματίζει λίγο αυτό που είπες με το ότι θα πρέπει να ελέγχω "αόρατα" τα παιδιά. Θα είναι λίγο δύσκολο να ελέγχω, και αόρατα μάλιστα τόσα πολλά παιδιά.
Τι εννοείς όταν λες ότι η κατασκήνωση θα μου αναθέσει κάποιο άλλο πόστο??
Και άλλη μια τελευταία ερώτηση. Όταν θα είμαι δεκαπέντε χρονών (δηλαδή του χρόνου το καλοκαίρι), πιστεύεις ότι θα είμαι αρκετά μεγάλη για να έχω μια τόσο μεγάλη ευθύνη? Εσύ σε ποια ηλικία άρχισες να πηγαίνεις ομαδάρχισσα?

Κι εγώ σε αυτή την ηλικία πήγα πρώτη φορά ομαδάρχισσα, δεν συνάντησα κάποιο πρόβλημα αν και έκανα πολλά "λάθη" που τα συνειδητοποίησα κατόπιν εορτής (αφού είχα φύγει από την κατασκήνωση) και έχω ορκιστεί να μην τα ξανακάνω. Μια χαρά είναι αν έχεις πάει τρία χρόνια κατασκήνωση και υπερ αρκετά, και μία φορά να πας μπαίνεις στη λογικη! Τα σεμινάρια που κάνουν για τους ομαδάρχες είναι πιο πολύ για τις σχέσεις με τα παιδιά, φυσικά και την ίδια την κατασκήνωση αλλά σου μιλάω για βασικά πράγματα, ας πούμε αν είναι μεγάλη η κατασκήνωση που θέλεις να πας θα δυσκολευτείς, αλλά αν έχεις κάποιον εκεί που ξέρεις δεν θα έχεις πρόβλημα, κι εγω γνωρισα πολλούς ομαδάρχες που έρχονταν πρώτη φορά στην κατασκήνωση και προσαρμόστηκαν σχεδόν αμέσως...
Αν "το έχεις" με τα παιδιά είναι καλό, κι ακόμα κι αυτή η εμπειρία με το κοριτσάκι που μου είπες είναι μία πολύ καλή πρώτη γεύση και καθόλου κακό δεν είναι, ίσα ίσα, αν έχεις την ίδια δημιουργικότητα και την ίδια διάθεση και με τα παιδιά σου θα γίνεις φοβερή ομαδάρχισσα! Άλλωστε, αν δεν είσαι πολύ άτυχη, δεν θα σου δημιουργούν όλα τα παιδιά πρόβλημα, ίσα ίσα θα δεις ότι θα περνάς απίστευτα καλά μαζί τους πολλές φορές, με τις χαζές ερωτήσεις τους, τα "κυρία, κυρία, με δάγκωσε ένα μυρμήγκι και μολύνθηκα", "κυρία κυρία ελάτε να παίξετε αλήθεια ή θάρρος μόνο με θάρρος" και κάτι τέτοια που θα τα λατρέψεις
Το θέμα είναι να τα βάλεις σε ένα πρόγραμμα, να θέσεις κάποιους βασικούς κανόνες που θα τηρούνται οπωσδήποτε ό,τι και να γίνει και θα σε βοηθάνε (πχ εγώ είχα το "τελετουργικό" κάθε βράδυ, με το που γυρίζαμε είχαν 10 λεπτά να πλυνουν δόντια και να κάνουν ο,τι είναι να κάνουν και στο τέλος μετρούσα αντίστροφα 20 δευτερόλεπτα και έκλεινα αμέσως το φως, κι έτσι ποτέ δεν είχα γκρίνιες "λιγο ακομα λιγο ακομα!!".. Ή επίσης δεν είχαμε ποτέ παπούτσια μέσα στο σπιτάκι και βαλίτσες έξω ανοιχτές, ήταν νόμος απαράβατος, κι έτσι με βοηθούσε πολύ στην καθαριότητα κλπ..).
Να σκέφτεσαι τι ήθελες εσύ ως κατασκηνώτρια, ποιον θα άκουγες και πώς θα σε έκανε εσένα κάποιος να τον ακούσεις, ποιον θα σεβόσουν και τι θα ήθελες.. Να σκέφτεσαι συνέχεια αυτό!

Ας πούμε, ένα πολύ σοβαρό λάθος που έκανα εγώ πέρυσι, ήταν το να μην τηρώ αυτά που εγώ η ίδια έλεγα. Επειδή δεν φημίζομαι για την πειθαρχία μου, ακόμα και στους δικούς μου κανόνες () πολλές φορές ήταν η δική μου βαλίτσα μόνο έξω ορθάνοιχτη ή έβγαζα τα παπούτσια και τα άφηνα κάτω από το κρεβάτι. Ερχόντουσαν και μου έλεγαν "κυρία, σας βγάλαμε τα παπούτσια έξω για να μην μυρίζει" ή "κυρία μπορείτε να πάρετε τη ζακέτα σας από το κρεβάτι μου για να ξαπλώσω;". Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο άσχημα ένιωθα, και μετά λογικό να μην σε παίρνουν άλλο στα σοβαρά!
Ή, επειδή έχω φοβερό πρόβλημα με το πρωινό ξύπνημα, καμιά φορά ξυπνούσαν κι εγώ κοιμόμουν ακόμα, κι όταν μας φώναζαν από τα μεγάφωνα έβγαιναν έξω και έμενε μία για να με ξυπνήσει! Μπορείς να φανταστείς μεγαλύτερη ντροπή; Μπορώ αν σου πω πολλά πράγματα τα οποία έχω μετανιώσει, κι εσύ αναπόφευκτα θα κάνεις λάθη αλλά στην πορεία όλο και πιο πολύ θα εξοικειώνεσαι, θα μπαίνεις στη λογική, θα νιώθεις όλο και πιο σίγουρη... Πολλές φορές τις μάλωνα και αμέσως το μετάνιωνα, έλεγα δεν χρειαζόταν, ή τις άφηνα χαλαρές και πάλι το μετάνιωνα (στην αρχή δεν ήθελα καθόλου να τις μαλώνω και το εκμεταλλεύονταν, και όταν το κατάλαβα το πήγα στο άλλο άκρο και τις έκραζα με το παραμικρό ).. Πιστεύω όμως πως το σημαντικότερο είναι να σου αρέσει, εγώ ας πούμε είχα πάντα πολύ καλή επικοινωνία με τα παιδιά και το σπιτάκι μου ήταν το μοναδικό που δεν μάλωνε καμία με καμία ή που έρχονταν και μου έλεγαν τα πάντα... Είχα αφιερωθεί και ήθελα να είναι κάθεμία τους ευχαριστημένη, ήθελα να περνάνε καλά, κι ακόμα κι αν δεν γινόταν αυτό που ήθελαν να κάναμε κάτι αντίστοιχο ώστε να ήταν ευχαριστημένες..
Επειδή εγώ πάντα, ως παιδί αλλά και τώρα καμιά φορά, ένιωθα λίγο εκτός και είχα κάτι σαν σύνδρομο κατωτερότητας, ένιωθα ότι όλοι ασχολούνται με όλους τους άλλους εκτός από εμένα. Αυτό ορκίστηκα ότι δεν θα το νιώσει ποτέ καμία από τις κατασκηνώτριές μου, και νομίζω πως κατάφερα να έχω ξεχωριστή επικοινωνία με κάθε μία ξεχωριστά..
Και, στο τέλος, ήταν να φύγω μία βδομαδα πιο νωρίς και χάλασαν τον κόσμο! Έπιαναν τον κοινοτάρχη και έκλαιγαν και, όταν τελικά δεν έφυγα, πήγαν όλες μαζί στη γιορτή μου και μου έφτιαξαν ένα κουτάκι από πυλό που είχε πάνω απίστευτα σχέδια και κάθε μία είχε κάνει κι από ένα κομμάτι του, "εγώ κυρία έκανα το καπάκι!" "εγώ κυρία έκανα την κιθάρα στο πλάι!" "εγώ κυρία έκανα τους τοίχους!".. Είχαν δουλέψει ομαδικά όλες μαζί χωρίς ούτε ένα πρόβλημα, για κάτι που ήθελαν και οι 10 με τον ίδιο ζήλο! Φαντάζεσαι πόσο σημαντικό είναι αυτό; Αυτές είναι οι στιγμές που θα σε κάνουν να χαρείς τόσο πολύ, που κυριολεκτικά θα πετάς...

Συγγνώμη αν σε κούρασα με το μεγαλο μήνυμα, ρώτα με οτιδήποτε θέλεις, όποτε θέλεις, κι αν θες πριν πας ξαναδιάβασέ τα αυτά (έχεις πολύ καιρό ακόμα), και μην ξεχνάς ότι θα είναι μοναδική εμπειρία! Περιμένω νέα σου!!

Καταρχάς σε ευχαριστώ πάρα πολύ που μου έστειλες όλες αυτές τις συμβουλές και κάθισες και τις έγραψες! Πραγματικά ήταν πολύ χρήσιμες και θα τις έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου όταν έρθει η ώρα να κάνω την αίτηση, να πάρω την τελική απόφαση!
Η αλήθεια είναι ότι με καθησύχασες αρκετά με όλα αυτά τα τιπάκια (έτσι θα το πω) για να διατηρώ την πειθαρχία και την καθαριότητα στο σπιτάκι. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν τα είχα σκεφτεί και είχα ανησυχήσει λίγο. Τώρα που το σκέφτομαι κι εγώ ως κατασκηνώτρια ήθελα η ομαδάρχισσά μου να μας βάζει κάποιους κανόνες τέτοιου τύπου. Ένιωθα πιο ασφαλής. Και ήθελα φυσικά να να νοιάζεται για εμένα και να μπορώ να την εμπιστευθώ.
Τώρα για τα λάθη που λες, έχεις δίκιο που λες ότι είναι αναπόφευκτα αλλά τώρα που ξέρω κάποια πράγματα θα προσπαθήσω να τα αποφύγω όσο είναι δυνατόν.

Φυσικά και δε με κούρασε το μεγάλο μήνυμα. Ήταν γεμάτο καλές συμβουλές και να ξέρεις ότι θα μπορούσα να κάθομαι να συζητάω για θέματα κατασκήνωσης για ώρες. Και πάλι σε ευχαριστώ πολύ που κάθισες και ασχολήθηκες μαζί μου και απάντησες στις ερωτήσεις που είχα. Να είσαι σίγουρη ότι θα σε κρατάω ενήμερη για ότι τελικά συμβεί!! Φιλιά!!

Τίποτα βρε, εδώ είμαστε να βοηθάμε, αν μπορούσα θα είχα γράψει και το διπλάσιο!
Μπορείς να "δημιουργησεις" και δικούς σου κανόνες, ανάλογα με το τι θέλεις εσύ στο σπιτάκι σου, αν έχεις καμιά μανία με την καθαριότητα ή με την οργάνωση ή δεν ξέρω κι εγώ τι ή αν απλά σε κουράζει κάτι, με το να το λες πολλές φορές το κάνεις να ακούγεται σημαντικό και θα το ακολουθούν..
Φέτος θα πας κατασκήνωση, ως κατασκηνώτρια;

Σου γράφω απάντηση στο τελευταίο σου μήνυμα εδώ!
Εγώ όπως σου είπα και πιο πριν έχω πάει συνολικά τρία χρόνια κατασκήνωση. Δύο στη Yuppi Camp και ένα στον Skoura. Και οι δύο κατασκηνώσεις πιστεύω πως είναι εξίσπυ καλές, παρόλο που ο Skpuras έχεο χάλια θάλασσα και ήταν και η ομαδάρχισσα που σου είπα, εκεί. Αλλά για καμία από τις δύο κατασκηνώσεις δεν έχω παράπονα...
Έσύ σε ποια κατασκήνωση πας? Για να είσαι τόσα χρόνια πρέπει να είναι πολύ καλή. Τελειώνεις τώρα την Α' Λυκείου? Πόσα χρόνια είσαι ομαδάρχισσα? Φέτος θα πας?

Σου έχω απαντήσει με πμ