217 Δολλάρια μόνο!

Η Ζιμπάμπουε είναι μια χώρα με την μορφή και τα μεγέθη τής Ελλάδας, αν και δεν έχει θάλασσα: ελαφρώς μεγαλύτερη σε έκταση, με ελάχιστα περισσότερο πληθυσμό και κατά μείζονα λόγο ορεινή. Πρώην βρεττανική αποικία, έγινε ανεξάρτητη το 1965 με το όνομα Ροδεσία και το 1980 μετονομάστηκε σε Ζιμπάμπουε, όνομα που σημαίνει "πέτρινο σπίτι".

Είναι προφανές ότι οι Άγγλοι δεν διατήρησαν την χώρα ως αποικία τους επειδή ήθελαν να πηγαίνουν εκεί για διακοπές τα καλοκαίρια. Ούτε την χρειάζονταν ως στρατιωτική βάση, αφού η Αλβιών ήταν θαλασσοκράτειρα αλλά η Ροδεσία δεν είχε θάλασσα. Οπωσδήποτε, κάποιους άλλους λόγους είχαν. Αυτοί οι λόγοι βρίσκονταν κρυμμένοι στο βραχώδες υπέδαφος και λέγονταν χρώμιο, νικέλιο, μόλυβδος κλπ. Κατά περίεργο τρόπο αυτό το βραχώδες υπέδαφος κρύβει -ούτε λίγο ούτε πολύ- 195 διαφορετικούς τύπους ορυκτών, μερικά από τα οποία είναι πολυτιμώτατα.

Τι πιο λογικό, λοιπόν, από το να υποθέσει κάποιος αδαής ότι η Ζιμπάμπουε πρέπει να διαθέτει μια εύρρωστη οικονομία ή, έστω, μια οικονομία δίχως σοβαρά προβλήματα. Κι όμως, δείτε μια ειδησούλα που αλίευσα χτες στα ψιλά των εφημερίδων:

"Σάλο προκάλεσε η χτεσινή ανακοίνωση του υπουργού οικονομικών τής Ζιμπάμπουε ότι η χώρα διαθέτει σε κρατικό τραπεζικό λογαριασμό μόλις...217 δολλάρια, μετά την πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων την περασμένη βδομάδα. Ακολούθως, προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, λέγοντας ότι το δήλωσε για να επισημάνει ότι η κυβέρνηση αδυνατεί να χρηματοδοτήσει τις επόμενες εκλογές".

217 δολλάρια! Μια χώρα, που τα βράχια της γεννάνε απίθανο πλούτο, απόμεινε με 217 δολλάρια στο συρτάρι! Ακούγεται θεοπάλαβο αλλά εμείς, τώρα πια, διαθέτουμε τις γνώσεις και την πείρα για να ερμηνεύσουμε σωστά το φαινόμενο, έχουμε τα εργαλεία για να προσδιορίσουμε με ακρίβεια πού κατασπαταλήθηκε τόσος πλούτος. Ενδεικτικά, μπορούμε να πούμε ότι "λεφτά υπήρχαν" αλλά καταξοδεύτηκαν:

- στον υπερδιογκωμένο, χρηματοβόρο και δύσκαμπτο δημόσιο τομέα, στον οποίο εύρισκαν βόλεμα οι χαραμοφάηδες ζιμπαμπουενιανοί,
- στο εξαιρετικά υψηλό κόστος εργασίας, το οποίο αποθάρρυνε τις επενδύσεις και την προσέλκυση ξένων κεφαλαίων,
- στις αδικαιολόγητα υψηλές συντάξεις (a propos, το προσδόκιμο ζωής όσων ζιμπαμπουενιανών γεννήθηκαν το 2009, εκτιμάται στα 45,77 χρόνια),
- στα σοβιετικού τύπου συνδικάτα, τα οποία ναρκοθετούσαν επί χρόνια το εργασιακό καθεστώς τής χώρας με τις "πλατινένιες" συμβάσεις εργασίας τους,
- στην σωρεία κλειστών επαγγελμάτων, τα οποία στερούσαν στους νέους ανθρώπους την δυνατότητα να βρουν δουλειά,
- στην οπισθοδρομική εκπαίδευση, η οποία αρνιόταν συστηματικά να προσαρμοστεί στις ανάγκες τής αγοράς,
- στο σπάταλο κοινωνικό κράτος, το οποίο καταλήστευε νοσοκομεία, πανεπιστήμια κλπ με το αδιάφανο καθεστώς προμηθειών του,
- στους κακομαθημένους αγρότες, οι οποίοι είχαν μάθει να ζουν απομυζώντας τις επιδοτήσεις τής Ευρωπ...συγγνώμη, της Αφρικανικής Ένωσης,
- στον υδροκεφαλισμό τού κράτους και στην άρνησή του να προχωρήσει σε ιδιωτικοποιήσεις κρίσιμων τομέων τής οικονομίας κλπ.

Κατόπιν όλων αυτών, γίνεται καταφανής η αδήριτη ανάγκη τής χώρας να προσφύγει στους μηχανισμούς τού ΔΝΤ, του ΠΟΕ και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Ταυτόχρονα, επιβάλλεται η εφαρμογή ενός "άλλου μείγματος" πολιτικής, το οποίο θα ξεβολέψει τους καλομαθημένους ζιμπαμπουενιανούς και θα τους υποχρεώσει στις απαραίτητες θυσίες προκειμένου να βγει η χώρα τους από την κρίση.


ΥΓ1: Για την ιστορία, αξίζει να προσθέσω μερικά στοιχεία για την εξέλιξη του πληθωρισμού στην χώρα της οποίας ο δικτάτορας Ρόμπερτ Μουγκάμπε παραμένει πρόεδρος επί 26 χρόνια: 2004 - 624%, 2006 - 1.281%, Απρίλιος 2007 - 3.714%, Ιούνιος 2007 - 11.000%, Φεβρουάριος 2008 - 100.580%, Απρίλιος 2008 - 160.900%, Ιούλιος 2008 - 2.200.000%, Αύγουστος 2008 - 11.250.000%. Το 2009, η κυβέρνηση έθεσε σε κυκλοφορία νέο νόμισμα με ισοτιμία ένα νέο προς ένα τρισεκατομμύριο παλιά.

ΥΓ2: Θυμίζω στους ζιμπαμπουενιανούς ότι μαθήματα για την αντιμετώπιση της κρίσης τους παραδίδονται στο Χάρβαρντ (πληροφορίες: κ. Γ. Α. Παπανδρέου, πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς).​