Χωρισμός και αρχή Γ' Λυκείου

Status
Το θέμα δεν είναι ανοιχτό για νέες απαντήσεις.

Guest 971123

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Λοιποοον απο που ξεκινάμε; Η σχεση μου με την πρωην κοπελα μου ξεκινησε με αργους ρυθμους. (2 μήνες μιλούσαμε και βγαίναμε χωρίς να υπάρχει κάτι official γιατί είχε ενδοιασμούς για το αν ήθελε σχέση καθώς είχε μια κακή εμπειρία στο παρελθόν). Μετά από αυτούς τους 2 μήνες βρήκα το θάρρος και μετά από αρκέτες αγκάλιες που της είχα δώσει φιληθήκαμε και έγινε official (μεσολάβησε φίλος για να φτάσω εκεί). Από κει και πέρα τα πραγματα μου φαινοντουσαν τελεια καθως ειχα διπλα μου μια πολυ ομορφη κοπελα που ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα και παιρνουσαμε καλα μαζι.Ομως καπου εδω ερχεται η κατω βολτα γιατι την ηθελα πολυ και το εδειχνα σε βαθμο που την κούραζε (Το να δειχνεις οτι θες καποιον σιγουρα δεν ειναι κακο αλλα ισως το παράκανα), είχε ενα πρόγραμμα φορτωμένο, αυστηρούς γονείς και όχι τα ίδια αισθήματα με μένα (μου το είχε δηλώσει κι ολας οτι δεν νιώθει κατι τοσο δυνατό οσο εγώ αλλα εμενα μου εφτάνε να παιρναω χρονο μαζι της γιατι παιρνουσα καλα.). Όλα αυτά καναν τις συναντησεις μας έξω απο το σχολειο ελαχιστες κατι που με εκνευριζε και ισως την πιεζε οτι ζητουσα το κατι παραπανω. Μετα απο μια περιεργη συζητηση που ειχε γινει 2-3 φορες αποφασισε οτι δεν μπορει αλλο αυτη την κατασταση και μου ειπε οτι θελει να χωρίσουμε. (Μεσω facebook, κατι το οποιο ειπε ηθελε να κανει απο κοντα). Κανονισαμε να βγουμε μια τελευταια φορα και οντως μετα απο 2 βδομαδες οταν ειχαμε τελειωσει με τις εξετασεις μας βγηκαμε, μιλησαμε, ειπαμε ολα κομπλε δεν υπαρχει θεμα και απο τις 2 μεριες και συνεχιζουμε την ζωη μας κανονικα, ισως καποια στιγμη γινουμε "φιλοι", αγκαλιαστήκαμε, χαιρετηθηκαμε και πηγα να βρω τον κολλητο μου για να παμε για μπυριτσα (Ειμαι πολυ τυχερος που ειναι διπλα μου μεχρι τωρα). Εχει ενα μηνα απο οταν εγινε αυτο και τωρα εχω αρχισει και καπως ξεπερναω τον χωρισμο (1,5 μήνα μετά δηλαδή).
Αυτο που σκεφτομαι τωρα ειναι οτι εχω αρχισει τα φροντιστηρια και πρεπει να αφοσιωθω στο διαβασμα, που ισως καποιες στιγμες να μου ειναι δυσκολο ακομα αλλα τα καταφερνω, θα περιμενω να γραψω πανελληνιες και δεν θα κυνηγησω κατι καινουριο γιατι δεν με παιρνει να ξαναφαω το κεφαλι μου αλλα επισης πιστευω οτι μεσα στην χρονια δεν θα εχω και πολυ χρονο για σουξου μουξου και θελω να αφιερωσω οσο χρονο εχω στο να ανακαλυψω λιγο ακομα τον εαυτο μου. Στοχος μου αυτη την στιγμη ειναι να περασω σε μια απο τις σχολες τις αρεσκειας μου και οταν ειμαι φοιτητης, κατι το οποιο δεν μου φαινεται οτι ειναι πολυ μακρια, να κανω ξανα κατι σοβαρο ξανα με κοπελα. Ξερω οτι ειμαι μικρος (17) και εχω ποσα χρονια μπροστα μου απλα ειμαι σε μια φαση που εχω καποιες ανασφαλειες και δεν ξερω τι ακολουθει απο δω και περα. Απο την καινουρια χρονια θα ειμαι παλι στην ιδια ταξη με την πρωην μου η οποια εχει προχωρησει παρακατω ενω εγω μεχρι τωρα ειμαι καπως στασιμος θα ελεγα, κατι το οποιο δεν με πειραζει, απλα φοβαμαι οτι θα πληγωθω οταν την ξαναδω. Ομως κοιταω μπροστα γιατι καποια στιγμη θα ερθουν πολυ καλυτερα πραγματα. (Ελπιζω!)

Ολα τα παραπανω ειναι οι σκεψεις μου οπως βγηκαν οποτε ισως ειναι λιγο off, ειναι και η ωρα λιγο περιεργη (1 και κατι). Θα ηθελα να ακουσω τις γνωμες σας πανω σε ολα αυτα και για το αν η φοιτητικη ζωη οντως μου επιφυλασσει κατι καλυτερο οπως μου λενε πολλοι φιλοι μου. Thanks in advance!
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 986132

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ένας άνθρωπος που είναι δραστήριος κι έχει ενδιαφέροντα, με την έννοια πως δεν είναι κλεισμένος μες στο σπίτι του, αποκλείεται να μην έχει την ευκαιρία να γνωρίσει ανθρώπους, που μπορεί να καταλήξει στο φιλικό ή στο ερωτικό μαζί τους. Επίσης, μεγαλώνοντας, θα δεις πως θα σ' εκπλήξει το γεγονός πως οι γνωριμίες μπορεί να γίνουν στα πιο άκυρα μέρη, με την πιο άκυρη αφορμή ξέρω 'γω. Αρκεί να μην είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου... Η ζωή είναι μπροστά, και σίγουρα θα υπάρξουν κι άλλες ευκαιρίες. Δεν σταματάνε όλα στον/ην πρώτο/η που μας άρεσε και δεν προχώρησε. Σίγουρα, όταν βλέπεις αλλιώς το/ην άλλο/η, είναι δύσκολο στην αρχή και θέλει χρόνο για να το ξεπεράσεις, αλλά ξεπερνιέται. Εκείνη την ώρα όλα φαντάζουν αλλιώς, το μόνο σίγουρο.

Αυτό που ίσως σε δυσκολέψει είναι πως θα την έχεις όλο μπροστά σου απ' τον χειμώνα, κι αυτό δεν βοηθάει ιδιαίτερα. Θα πρέπει να δεις πώς θ' αναπτύξεις τις άμυνές σου.
 

Guest 971123

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ευτυχώς δίπλα μου έχω πολλά άτομα τα οποία με αγαπάνε και σκέφτονται για μένα. Έχω αρχίσει και προσπάθω ήδη να κοινωνικοποιήθω λίγο παραπάνω βγαίνοντας με γνωστούς που χαθήκαμε ή δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωριστούμε καλύτερα.
Κάτι το οποίο μου αρέσει πολύ γιατί από μικρός ήμουν πολύ κλειστός και το να μου είναι τόσο εύκολο να το κάνω με κάνει πολύ χαρούμενο.
Η αλήθεια είναι ότι αν γίνει κάτι όντως θα γίνει τυχαία! Σε αυτό τον 1,5 μήνα μπορώ να θυμηθώ τουλάχιστον 2 συμβάντα (το ένα από αυτά χθες) τα οποία μου το επιβεβαιώσαν. Όσο για τις άμυνες στην τάξη θα είμαι με μια ακόμα πολύ καλή φίλη και ένα παιδί που κάνουμε παρέα από το δημοτικό ακόμα, δεν νιώθω την ανάγκη να πάρω κάποιο άλλο μέτρο και δε ξέρω και αν χρειάζεται. Το δύσκολο και αυτό που με φοβίζει είναι το να βλέπεις έναν άνθρωπο που ενιώθες πολλά για αυτόν μετά απο 3 μήνες που δεν έχετε ανταλλάξει ούτε λέξη, τι του λες; τον χαιρετάς; το αφήνεις πάνω στην στιγμή; Λογικά η απάντηση είναι το τελευταίο κάτι το οποίο μου φαίνεται ότι θέλει γερά νεύρα και ηρεμία.
 

Guest 986132

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Είναι σημαντικό το ότι έχεις ανθρώπους κοντά σου, να μιλάτε, να βγαίνετε, να κάνετε πλάκα κλπ. Τα υπόλοιπα θα τα δεις στην πράξη, γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να ξέρουμε εκ των προτέρων πώς θα νιώσουμε και πώς θ' αντιδράσουμε. Πάντως, ένα "γεια, τι κάνεις;" δεν χάλασε κι ο κόσμος να το πεις. Αφού έληξε κι αρμονικά το μεταξύ σας, δεν βλέπω τον λόγο να έχετε "έχθρα" και να μη μιλιέστε. Βέβαια, όχι κάτι περισσότερο - τουλάχιστον, όχι όσο τα συναισθήματά σου για εκείνη είναι ακόμη ζωντανά.
 

Guest 971123

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Είναι σημαντικό το ότι έχεις ανθρώπους κοντά σου, να μιλάτε, να βγαίνετε, να κάνετε πλάκα κλπ. Τα υπόλοιπα θα τα δεις στην πράξη, γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν μπορούμε να ξέρουμε εκ των προτέρων πώς θα νιώσουμε και πώς θ' αντιδράσουμε. Πάντως, ένα "γεια, τι κάνεις;" δεν χάλασε κι ο κόσμος να το πεις. Αφού έληξε κι αρμονικά το μεταξύ σας, δεν βλέπω τον λόγο να έχετε "έχθρα" και να μη μιλιέστε. Βέβαια, όχι κάτι περισσότερο - τουλάχιστον, όχι όσο τα συναισθήματά σου για εκείνη είναι ακόμη ζωντανά.
I see. Θα δείξει λοιπόν! Thanks for the advice :pleasantry:
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,968 μηνύματα.
Λοιποοον απο που ξεκινάμε; Η σχεση μου με την πρωην κοπελα μου ξεκινησε με αργους ρυθμους. (2 μήνες μιλούσαμε και βγαίναμε χωρίς να υπάρχει κάτι official γιατί είχε ενδοιασμούς για το αν ήθελε σχέση καθώς είχε μια κακή εμπειρία στο παρελθόν). Μετά από αυτούς τους 2 μήνες βρήκα το θάρρος και μετά από αρκέτες αγκάλιες που της είχα δώσει φιληθήκαμε και έγινε official (μεσολάβησε φίλος για να φτάσω εκεί). Από κει και πέρα τα πραγματα μου φαινοντουσαν τελεια καθως ειχα διπλα μου μια πολυ ομορφη κοπελα που ειχαμε κοινα ενδιαφεροντα και παιρνουσαμε καλα μαζι.Ομως καπου εδω ερχεται η κατω βολτα γιατι την ηθελα πολυ και το εδειχνα σε βαθμο που την κούραζε (Το να δειχνεις οτι θες καποιον σιγουρα δεν ειναι κακο αλλα ισως το παράκανα), είχε ενα πρόγραμμα φορτωμένο, αυστηρούς γονείς και όχι τα ίδια αισθήματα με μένα (μου το είχε δηλώσει κι ολας οτι δεν νιώθει κατι τοσο δυνατό οσο εγώ αλλα εμενα μου εφτάνε να παιρναω χρονο μαζι της γιατι παιρνουσα καλα.). Όλα αυτά καναν τις συναντησεις μας έξω απο το σχολειο ελαχιστες κατι που με εκνευριζε και ισως την πιεζε οτι ζητουσα το κατι παραπανω. Μετα απο μια περιεργη συζητηση που ειχε γινει 2-3 φορες αποφασισε οτι δεν μπορει αλλο αυτη την κατασταση και μου ειπε οτι θελει να χωρίσουμε. (Μεσω facebook, κατι το οποιο ειπε ηθελε να κανει απο κοντα). Κανονισαμε να βγουμε μια τελευταια φορα και οντως μετα απο 2 βδομαδες οταν ειχαμε τελειωσει με τις εξετασεις μας βγηκαμε, μιλησαμε, ειπαμε ολα κομπλε δεν υπαρχει θεμα και απο τις 2 μεριες και συνεχιζουμε την ζωη μας κανονικα, ισως καποια στιγμη γινουμε "φιλοι", αγκαλιαστήκαμε, χαιρετηθηκαμε και πηγα να βρω τον κολλητο μου για να παμε για μπυριτσα (Ειμαι πολυ τυχερος που ειναι διπλα μου μεχρι τωρα). Εχει ενα μηνα απο οταν εγινε αυτο και τωρα εχω αρχισει και καπως ξεπερναω τον χωρισμο (1,5 μήνα μετά δηλαδή).
Αυτο που σκεφτομαι τωρα ειναι οτι εχω αρχισει τα φροντιστηρια και πρεπει να αφοσιωθω στο διαβασμα, που ισως καποιες στιγμες να μου ειναι δυσκολο ακομα αλλα τα καταφερνω, θα περιμενω να γραψω πανελληνιες και δεν θα κυνηγησω κατι καινουριο γιατι δεν με παιρνει να ξαναφαω το κεφαλι μου αλλα επισης πιστευω οτι μεσα στην χρονια δεν θα εχω και πολυ χρονο για σουξου μουξου και θελω να αφιερωσω οσο χρονο εχω στο να ανακαλυψω λιγο ακομα τον εαυτο μου. Στοχος μου αυτη την στιγμη ειναι να περασω σε μια απο τις σχολες τις αρεσκειας μου και οταν ειμαι φοιτητης, κατι το οποιο δεν μου φαινεται οτι ειναι πολυ μακρια, να κανω ξανα κατι σοβαρο ξανα με κοπελα. Ξερω οτι ειμαι μικρος (17) και εχω ποσα χρονια μπροστα μου απλα ειμαι σε μια φαση που εχω καποιες ανασφαλειες και δεν ξερω τι ακολουθει απο δω και περα. Απο την καινουρια χρονια θα ειμαι παλι στην ιδια ταξη με την πρωην μου η οποια εχει προχωρησει παρακατω ενω εγω μεχρι τωρα ειμαι καπως στασιμος θα ελεγα, κατι το οποιο δεν με πειραζει, απλα φοβαμαι οτι θα πληγωθω οταν την ξαναδω. Ομως κοιταω μπροστα γιατι καποια στιγμη θα ερθουν πολυ καλυτερα πραγματα. (Ελπιζω!)

Ολα τα παραπανω ειναι οι σκεψεις μου οπως βγηκαν οποτε ισως ειναι λιγο off, ειναι και η ωρα λιγο περιεργη (1 και κατι). Θα ηθελα να ακουσω τις γνωμες σας πανω σε ολα αυτα και για το αν η φοιτητικη ζωη οντως μου επιφυλασσει κατι καλυτερο οπως μου λενε πολλοι φιλοι μου. Thanks in advance!


Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα;Η ζωή συνεχίζεται.
 

Guest 971123

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δεν καταλαβαίνω που είναι το πρόβλημα;Η ζωή συνεχίζεται.
Η ζωή σίγουρα συνεχίζεται απλά κάποιες φορές ίσως χανέσαι και δεν βλέπεις το τι έρχεται, κάτι που κάνει έμενα τουλάχιστον να "ανησυχώ"/περιμένω να δω τι θα έρθει.
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,968 μηνύματα.
Η ζωή σίγουρα συνεχίζεται απλά κάποιες φορές ίσως χανέσαι και δεν βλέπεις το τι έρχεται, κάτι που κάνει έμενα τουλάχιστον να "ανησυχώ"/περιμένω να δω τι θα έρθει.


Εγώ θα σε συμβουλέυα να ασχοληθείς με τις πανελλήνιες και μετά βλέπεις όλα τα αλλά!Ενας χρόνος είναι υπομονή,στο πανεπιστήμιο γνωρίζεις νέους ανθρώπους.
 

Guest 971123

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Εγώ θα σε συμβουλέυα να ασχοληθείς με τις πανελλήνιες και μετά βλέπεις όλα τα αλλά!Ενας χρόνος είναι υπομονή,στο πανεπιστήμιο γνωρίζεις νέους ανθρώπους.
Αυτό έχω σκοπό να κάνω. Διάβασμα,υπομονή και θα βρω τον δρόμο μου. Thanks :smartass:
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,968 μηνύματα.
Status
Το θέμα δεν είναι ανοιχτό για νέες απαντήσεις.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 2 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top