Τι γίνεται όταν πεθαίνει μια γλώσσα;

DreamsRevenge

Περιβόητο μέλος

Η DreamsRevenge αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,757 μηνύματα.
Μια 85χρονη Ινδή, η τελευταία μιας ολόκληρης φυλής που ζούσε στις νήσους του αρχιπελάγους Ανταμάν, έφυγε από τη ζωή παίρνοντας μαζί της στον τάφο μια γλώσσα ηλικίας 65.000 ετών. Η ΜπόαΣρ ανήκε στη γηγενή φυλή των Μπο η οποία αριθμεί πλέον μόλις 52 άτομα, αλλά ήταν η μοναδική ομιλήτρια της πανάρχαιης γλώσσας.
Σύμφωνα με την UΝΕSCΟ, κινδυνεύουν άμεσα με εξαφάνιση ως και 1.800 γλώσσες, από τις περίπου 6.000 ζωντανές γλώσσες του πλανήτη. «Ασφαλής» θεωρείται μια γλώσσα αν υπολογίζεται ότι θα την μιλούν παιδιά σε 100 χρόνια. «Επισφαλής», αν εκτιμάται ότι δεν θα την μιλούν παιδιά σε 100 χρόνια. «Ετοιμοθάνατη», αν δεν την μιλούν παιδιά σήμερα.
Τρία είναι τα κριτήρια ζωτικότητας μιας γλώσσας:
1. Ο αριθμός των ομιλητών. 2. Η μέση ηλικία των ομιλητών. 3. Το ποσοστό της νεότερης γενιάς που τη χρησιμοποιεί ως μητρική.
Δεν υπάρχουν απόλυτα αριθμητικά κριτήρια. Γλώσσες της Αφρικής που ομιλούνται από 100 άτομα μπορεί να θεωρούνται ασφαλείς, ενώ γλώσσες της Ινδονησίας που ομιλούνται από δεκάδες χιλιάδες άτομα ετοιμοθάνατες διότι δεν τις μαθαίνει η νέα γενιά.
Γιανομάμο (32.000 ομιλούντες)
Στη γλώσσα της ομώνυμης φυλής του Αμαζονίου που ζει στα τροπικά δάση μεταξύ Βραζιλίας και Βενεζουέλας «γιανομάμο» σημαίνει «ανθρώπινο ον». Οι Ινδιάνοι αυτοί κατάφεραν να διατηρήσουν τη γλώσσα τους γιατί απέφευγαν τις επαφές με άλλους πληθυσμούς ως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Αραγονικά (30.000 ομιλούντες)
Η μοναδική ζώσα γλώσσα που προέκυψε από τις διαλέκτους της μεσαιωνικής Ναβάρας και της Αραγονίας. Ομιλούνται στην Αραγονία της Ισπανίας και σε περιοχές των ισπανικών Πυρηναίων. Πρόκειται για ρομανική γλώσσα η οποία «γεννήθηκε» τον 8ο αιώνα. Κατά τη δικτατορία τουΦράνκοοι ομιλητές τους υπέστησαν διώξεις.
Λαπωνικά(Σάμι)(20.000-30.000 ομιλούντες)
Τα λαπωνικά αποτελούν μια ομάδα εννέα ουραλικών γλωσσών που ομιλούνται σε τμήματα της Βόρειας Φινλανδίας, Νορβηγίας, Σουηδίας και στο βορειοδυτικό άκρο της Ρωσίας, από τους Λάπωνες, λαό φινοουγγρικής καταγωγής, παραδοσιακά εγκατεστημένο στον πολικό κύκλο. Η απαρχή τους χρονολογείται από το 1000 π.Χ. περίπου.
Τσόα(9.300 ομιλούντες)
Ανήκει στη γλωσσική οικογένεια των Χόε και ομιλείται πρωτίστως στην Μποτσουάνα και στη Ζιμπάμπουε. Πρόκειται για μια από τις αφρικανικές γλώσσες που συνεχίζουν να ανθίστανται. Οι περισσότερες από τις αφρικανικές γλώσσες ολιγάριθμων φυλών έχουν ήδη εξαφανιστεί.
Ονοντάγκα(50 ομιλούντες)
Η γλώσσα μιας από τις πέντε φυλές που απαρτίζουν τους ινδιάνους Ιρόκο. Ομιλείται στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ και στο Οντάριο του Καναδά. Είναι πολυσυνθετική γλώσσα, που αποτελείται από εννέα σύμφωνα και επτά φωνήεντα.
Κέμπρα(20 ομιλούντες)
Πρόκειται για μια γλώσσα η οποία δεν έχει κατηγοριοποιηθεί από τους εθνολόγους. Καθώς έχει πάψει να περνάει από τους γονείς στα παιδιά, η Κέμπρα, όπως και άλλες 17 γλώσσες της ΠαπούαΝέας Γουινέας, αριθμεί λιγότερους από 50 ομιλητές. Απειλείται με πλήρη εξαφάνιση εντός της επόμενης γενιάς.



Η γλώσσα, ένα ζωντανό στοιχείο ενός πολιτισμού, η εξωτερική εκδήλωση και απόδειξη της ύπαρξής του.
Κάθε γλώσσα, όσο μικρός κι αν είναι ο πληθυσμός που τη μιλάει, όσο πρωτόγονος κι αν είναι ο πολιτισμός που τη γέννησε και που τον εκφράζει, κλείνει μέσα της την ιστορία του, τα βιώματα των ανθρώπων του, τα συναισθήματα που δοκίμασαν στην πορεία τους στο χώρο και το χρόνο, τα επιτεύγματά τους, τις αγωνίες τους.
Οι γλώσσες που εξαφανίζονται, μπορεί, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, να ανήκουν σε μέρη μακρυνά, σε ανθρώπους με τους οποίους φαινομενικά τουλάχιστον δε μοιραζόμαστε τίποτα, να μη μας στερούν από κάποια πληροφορία, κι όμως παίρνουν μαζί τους ένα κομμάτι από την ιστορία της ανθρωπότητας, ένα κομμάτι από τη συλλογική συνείδηση που αυτό που είμαστε σήμερα.
Άραγε θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε την εξέλιξη αυτή ως δείγμα της διαδικασίας φυσικής επιλογής και να αφήσουμε τις γλώσσες αυτές να πεθάνουν θεωρώντας ότι έχουν κλείσει τον κύκλο τους? Μια ενδεχόμενη προσπάθεια διατήρησης των χαρακτηριστικών των πολιτισμών που τις μιλούν θα ήταν ίσως τεχνητή και αποστειρωμένη (και μάλλον καταδικασμένη σε αποτυχία) ή θεμιτή και ευκταία στην προσπάθεια διάσωσης κομματιών μιας κληρονομιάς που είναι καιρός να αρχίσει να αντιμετωπίζεται συνολικά σε πλανητικό επίπεδο?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

ruko

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η ruko αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 320 μηνύματα.
Κάθε γλώσσα, όσο μικρός κι αν είναι ο πληθυσμός που τη μιλάει, όσο πρωτόγονος κι αν είναι ο πολιτισμός που τη γέννησε και που τον εκφράζει, κλείνει μέσα της την ιστορία του, τα βιώματα των ανθρώπων του, τα συναισθήματα που δοκίμασαν στην πορεία τους στο χώρο και το χρόνο, τα επιτεύγματά τους, τις αγωνίες τους.

Εδώ νομίζω ότι υπάρχει μια σύγχυση. Η γλώσσα είναι που τα κλείνει μέσα της όλα αυτά (και αν ναι πού; Στις γραμματικές δομές της; ) ή μήπως τα έργα της τέχνης και του λόγου; Το ότι τα αρχαία ελληνικά ή τα λατινικά δεν μιλιούνται πια δεν σημαίνει ότι χάθηκε ολόκληρη η κληρονομιά αυτών των λαών. Δεκάδες γλώσσες έχουν χαθεί στην πορεία της ιστορίας, αλλά απ' τη στιγμή που οι πολιτισμοί που τις μιλούσαν άφησαν πίσω τους γραπτά μνημεία, η ιστορία τους και τα βιώματά τους έχουν σε μεγάλο βαθμό διασωθεί.

Η ίδια η γλώσσα είναι απλώς ένα εργαλείο και ως τέτοιο πρέπει να έχει χρηστική και πρακτική αξία. Όταν οι ίδιοι οι χρήστες της αποφασίζουν ότι η γλώσσα τους δεν εξυπηρετεί πια σε τίποτα, είτε γιατί δεν καλύπτει πια τις ανάγκες τους είτε γιατί οι ίδιοι πάνε να αφομοιωθούν από άλλους, γιατί πρέπει σώνει και καλά να τη διατηρήσουμε; Υποψιάζομαι ότι αυτό που μας πειράζει κατά βάθος είναι ότι "χάνονται πολιτισμοί" (με πολλά εισαγωγικά αυτό), αλλά ο πολιτισμός δεν είναι μουσιακό κομμάτι, είναι κάτι που ζούμε και ως εκ τούτου είναι μάταιο, για να μην πω επικίνδυνο, να προσπαθούμε να τον διατηρήσουμε αναλλοίωτο με το στανιό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

iJohnnyCash

e-steki.gr Founder

Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
Ο πολιτισμός δεν είναι μουσιακό κομμάτι, είναι κάτι που ζούμε και ως εκ τούτου είναι μάταιο, για να μην πω επικίνδυνο, να προσπαθούμε να τον διατηρήσουμε αναλλοίωτο με το στανιό.
Συμφωνώ, όμως τι γίνεται όταν ένας πολιτισμός χάθηκε επειδή απλά αντικαταστάθηκε με κάποιον άλλον;
Έστω ότι έχουμε ένα έθνος με έντονη μεταναστευτική ροή, πολύ πιθανών σιγά σιγά να αρχίσουν οι πολίτες να μιλούν την γλώσσα της περιοχής που κατοικούν ακόμη και για τις μεταξύ τους συναλλαγές.

Σε αυτή την περίπτωση κάνεις δεν είπε "α δεν μου χρησιμεύει πλέον η τάδε γλώσσα", όλα γίνανε λόγω συνήθειας
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ruko

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η ruko αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 320 μηνύματα.
Σε αυτή την περίπτωση κάνεις δεν είπε "α δεν μου χρησιμεύει πλέον η τάδε γλώσσα", όλα γίνανε λόγω συνήθειας

Ναι, υποθέτω μπορείς να το πεις κι έτσι.:hmm: Αυτό φυσικά αφορά περισσότερο τους μετανάστες δεύτερης και τρίτης γενιάς, που έχουν μεγαλύτερο βαθμό αφομοίωσης με τη χώρα που τους φιλοξενεί και περισσότερες επαφές εκτός της μεταναστευτικής κοινότητας, με αποτέλεσμα να περιορίζεται ο αριθμός των ατόμων με τα οποία μπορούν να μιλήσουν τη γλώσσα τους, αλλά και οι ευκαιρίες να εξασκηθούν στη χρήση της. Η γλωσσική ευχέρεια φθίνει από γενιά σε γενιά και υπ' αυτήν την έννοια η "μητρική" γλώσσα χάνει σταδιακά τη χρησιμότητά της, αφού δεν υπάρχουν αρκετοί φυσικοί ομιλητές που την μιλάνε με επάρκεια (γιατί κανείς δεν θα καθίσει να συνεννοηθεί σε μια γλώσσα που τη μιλάει μόνο σπαστά, ακόμα και με ομοεθνείς του).

Το πόσο γρήγορα θα συμβεί αυτό (αν συμβεί) εξαρτάται από τη συνοχή και το μέγεθος της μεταναστευτικής κοινότητας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα ισπανοεβραϊκά που παρέμειναν σε χρήση από την Εβραϊκή κοινότητα της Θεσσαλονίκης για πάνω από 400 χρόνια.

Όμως, παρόλο που η γλώσσα είναι σημαντικό στοιχείο της πολιτιστικής ταυτότητας ενός λαού, δεν είναι ο αποκλειστικός φορέας της. Κι ενώ είναι συνήθως το πρώτο που χάνεται, υπάρχουν άλλα στοιχεία που "αντιστέκονται" στην αφομοίωση όπως η θρησκεία, τα έθιμα, οι τέχνες, η κουζίνα και άλλα. Κι εδώ πάλι παράδειγμα είναι οι ελληνικές κοινότητες της Αμερικής, τα μέλη των οποίων μπορεί να έχουν ελληνική ή έστω ελληνοαμερικανική ταυτότητα χωρίς να μιλούν λέξη ελληνικά. Φυσικά, ούτε αυτά τα στοιχεία θα διατηρηθούν αναλλοίωτα αιωνίως, αλλά έτσι κι αλλιώς η πολιτιστική ταυτότητα και ο πολιτισμός εν γένει είναι πράγματα ρευστά.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dias

Επιφανές μέλος

Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,004 μηνύματα.
Η αρχαία Ελληνική γλώσσα έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Όμως την κρατάμε με νύχια και με δόντια, όχι σαν επιστημονικό και μουσειακό είδος στους ειδικούς, αλλά επιβάλλουμε στα παιδάκια του γυμνασίου και του λυκείου να βιάζονται από μια νεκρή γλώσσα. Και το χειρότερο είναι ότι η κυρία υπουργός σκοπεύει να αυξήσει τα αρχαία στο γυμνάσιο.

1636556891569.png
 

giannhs2001

Επιφανές μέλος

Ο Ιωάννης αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 22 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Κατερίνη (Πιερία). Έχει γράψει 17,309 μηνύματα.
Θα έλεγα ότι μια ήπια εισαγωγή εις την αρχαία Ελληνική θα έπρεπε να βρίσκεται ήδη από το Δημοτικό σχολείο στο πρόγραμμα και ούτε για αστείο να υπάρξουν σκέψεις για κατάργηση της στο Γυμνάσιο ή στο Λύκειο.

Η ιστορική σημασία της είναι τεράστια και επίσης έχουμε και πολλές ρίζες από εκεί. Στη τελική κανένας δεν διδάσκεται πως να ομιλεί την αρχαία Ελληνική σ'το σχολείον. Είναι απλή κατανόηση κειμένων θα έλεγα περισσότερο.
 

jims

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,042 μηνύματα.
Η αρχαία Ελληνική γλώσσα έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Όμως την κρατάμε με νύχια και με δόντια, όχι σαν επιστημονικό και μουσειακό είδος στους ειδικούς, αλλά επιβάλλουμε στα παιδάκια του γυμνασίου και του λυκείου να βιάζονται από μια νεκρή γλώσσα. Και το χειρότερο είναι ότι η κυρία υπουργός σκοπεύει να αυξήσει τα αρχαία στο γυμνάσιο.

Δικαιολογημένα έχεις την άποψη αυτή διότι τα αρχαία στο γυμνάσιο διδάσκονται λανθασμένα. Καλά καλά δεν έχεις αφομοιώσει κανόνες τονισμού και βασική γραμματική και σε φορτώνουν με εκατό λεξιλογικούς πίνακες, στριφνές μεταφράσεις και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Επομένως δεν μπορώ να σε πείσω περί του αντιθέτου αφού είχες αρνητική εμπειρία ως μαθητής. Έχεις απόλυτο δίκιο!!! Στο λύκειο, αν και διδάσκονται πιο σωστά, δεν αναφέρομαι καν γιατί τα παιδιά που ακολουθούν τον προσανατολισμό των θετικών σπουδών δεν ασχολούνται ιδιαίτερα (και καλά κάνουν). Θα πρέπει να αλλάξει ριζικά ο τρόπος με τον οποίο διδάσκεται στο γυμνάσιο το μάθημα. Προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσε να συμβάλει η εισαγωγή των αρχαίων Ελληνικών στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού έτσι ώστε να είναι κάπως πιο "εύπεπτα" στο γυμνάσιο, αλλά η διδασκαλία τους να εκτείνεται μέχρι την γ γυμνασίου για όσους θα επιλέξουν θετική κατεύθυνση (άντε το πολύ μέχρι την α λυκείου). Η ζημιά δυστυχώς που έγινε όλα αυτά τα χρόνια είναι ανεπανόρθωτη. Ο μέσος Έλληνας δικαιολογημένα έχει απαξιώσει το μάθημα. Εκτός αυτού τόσα χρόνια προωθείται η ιδέα ότι διδάσκεται για λόγους εθνικού γοήτρου με συνέπεια οι μαθητές να τα συνδέουν με την προγονοπληξία και ως εκ τούτου το μάθημα απαξιώνεται έτι περαιτέρω. Τα αρχαία πρέπει να διδάσκονται κυρίως ως τρόπος σκέψης και όχι για λόγους εθνικού γοήτρου.
 
Τελευταία επεξεργασία:

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,780 μηνύματα.
Ποιος ο λόγος να κάτσεις να μάθεις μια νεκρή γλώσσα αν δεν θες να γίνεις γλωσσολόγος. Χάνονται πολύτιμες ώρες από τα νέα ελληνικά και από θετικά μαθήματα που όσο περνάνε τα χρόνια τα πετσοκόβουν. Δεν είναι θέμα τρόπου διδασκαλίας αλλά άχρηστης γνώσης.

Μια γλώσσα δεν πεθαίνει αλλά εξελίσσεται.
 

Dias

Επιφανές μέλος

Ο Dias αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φυσικός. Έχει γράψει 10,004 μηνύματα.
Κάτι πήρε το μάτι μου για αρχαία από το Δημοτικό. Γιατί όχι από το Νηπιαγωγείο;

ΑΡΧΑΙΟΠΛΗΞΙΑ.png
 

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,976 μηνύματα.
Η αρχαία Ελληνική γλώσσα έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια. Όμως την κρατάμε με νύχια και με δόντια, όχι σαν επιστημονικό και μουσειακό είδος στους ειδικούς, αλλά επιβάλλουμε στα παιδάκια του γυμνασίου και του λυκείου να βιάζονται από μια νεκρή γλώσσα. Και το χειρότερο είναι ότι η κυρία υπουργός σκοπεύει να αυξήσει τα αρχαία στο γυμνάσιο.

Αν δεν σου αρεσει απλα μην δίνεις σημασια. Λιγο σεβασμος στην Ελληνικη ιστορια δεν βλάπτει, ζεις στην Ελλαδα και μας λες να σκοτωσουμε τα αρχαια μονο και μονο επειδη δεν σου αρεσουν σε εσενα.
 

jims

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,042 μηνύματα.
Ποιος ο λόγος να κάτσεις να μάθεις μια νεκρή γλώσσα αν δεν θες να γίνεις γλωσσολόγος. Χάνονται πολύτιμες ώρες από τα νέα ελληνικά και από θετικά μαθήματα που όσο περνάνε τα χρόνια τα πετσοκόβουν. Δεν είναι θέμα τρόπου διδασκαλίας αλλά άχρηστης γνώσης.

Μια γλώσσα δεν πεθαίνει αλλά εξελίσσεται.

Είναι θέμα διδασκαλίας. Απλά δεν μπορώ να σε πείσω γιατί και εγώ αν είχα ακολουθήσει θετική κατεύθυνση, έχοντας διδαχτεί μόνο τα αρχαία του γυμνασίου, θα είχα την ίδια άποψη. Επομένως είναι κατανοητή η τοποθέτηση σου.
 

Libertus

Συντονιστής

Ο Libertus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 10,233 μηνύματα.
Εγώ πάντως που ήμουν μαθητής της θεωρητικής κατεύθυνσης, πιστοποιώ οι περισσότερες ώρες των αρχαίων ελληνικών ήταν χαμένες και εις βάρος των νέων ελληνικών, που παρεμπιπτόντως μιλάμε σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι οι μαθητές της θεωρητικής, καθώς και οι φιλόλογοι είναι πιο επιρρεπείς στην αρχαιολαγνεία και τον φανατισμό, γιατί ως γνωστόν, "εάν δεν στηρίξεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει". Αναπτύσσονται ακόμα και διάφοροι μύθοι, όπως ότι οι προγραμματιστές πρέπει να ξέρουν αρχαία, ότι έχουμε την πιο δύσκολη γλώσσα του κόσμου ή ότι μιλάμε ακόμα αρχαία επειδή παπαγαλίζουμε εκφράσεις. Όντας μαθητής υπήρξα και εγώ θύμα αυτής της παράνοιας.

Τώρα που βλέπω πιο αποστασιοποιήμενα τα πράγματα, απλά θεωρώ ότι ήταν ένα μάθημα με απαιτήσεις και λεπτομέρειες χωρίς λόγο, καθώς και πολλές ώρες διδασκαλίας που περιθωριοποιούσαν τη νέα ελληνική. Μαθαίναμε γραμματικά φαινόμενα που στα νέα ελληνικά τα κάναμε ένα πασάλειμμα ή δεν τα διδασκόμασταν ποτέ. Μάλιστα το επιχείρημα ότι με τα αρχαία θα μάθεις τη γλώσσα σου δεν έχει καμία λογική. Είναι σαν λες σε κάποιον που θέλει να μάθει ιταλικά, να μάθει πρώτα λατινικά. Επιπλέον, είναι αστείο το ότι για να γράψεις μια λέξη με σωστή ορθογραφία, πρέπει να ξέρεις και τη ρίζα της, λες και δεν μπορείς να μάθεις απλά τα νέα ελληνικά όπως μαθαίνεις όλες τις γλώσσες του κόσμου.

Από τη γραμματική των αρχαίων κρατάω σήμερα ελάχιστα πράγματα όπως τον αόριστο β' και τους εμπρόθεσμους προσδιορισμούς. Αυτό που αξίζει στα αρχαία είναι τα κείμενα για το περιεχόμενό τους και μόνο και θα έπρεπε να διδάσκονται πολύ λιγότερες ώρες και γι' αυτόν τον λόγο, με μόνο τα στοιχειώδη από συντακτικό και γραμματικό που συνδέονται με τη νέα ελληνική. Κατά τα άλλα, σε πρακτικό επίπεδο, 1000 φορές τις ώρες που θα έκανες αρχαία ελληνικά, να τις αφιέρωνες σε μια ξένη γλώσσα που θα τη βρεις μπροστά σου στη ζωή, θα γνωρίσεις ανθρώπους που τη μιλάνε, θα μελετήσεις έναν άλλο πολιτισμό και μπορεί να είναι το κλειδί για ευκαιρίες καριέρες, εν αντιθέσει με τα αρχαία ελληνικά που δεν τα μιλάει κανείς και δεν χρησιμεύουν πουθενά και για τίποτα.
 

Nihilist

Τιμώμενο Μέλος

Ο Nihilist αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,355 μηνύματα.
Κι εγώ είμαι κατά της διδασκαλίας των αρχαίων στο σχολείο, ή έστω της τόσο τεχνικής διδασκαλίας. Παρόλο που αγαπώ τα αρχαία και μπορώ να διαβάζω με σχετική άνεση την αττική πεζογραφία, αναγνωρίζω ότι είναι απλώς προσωπικό χόμπυ, και ότι δεν είναι απαραίτητα για ένα μαθητή.

Το επιχείρημα ότι μέσω της εκμάθησης της αρχαίας μαθαίνεις τη νέα πάντα μού φαινόταν αστείο. Αφενός στην αρχαία υπάρχουν αρκετές διαφοροποιήσεις που μπορεί να μπερδέψουν τον μαθητή και να αποβούν εις βάρος του κατά τη χρήση της νέας, αφετέρου, αν σκοπός είναι εν τέλει η καλύτερη εκμάθηση της νέας ελληνικής, όπως υπονοεί το επιχείρημα αυτό, τότε γιατί απλά δεν αφιερώνουμε τις ώρες των αρχαίων στο μάθημα της νεοελληνικής γλώσσας;

Έπειτα, μαθαίνουμε τα αρχαία με τερατωδώς τεχνικό και λεπτομερειακό τρόπο, που μού φαίνεται εξωφρενικά χαζό. Στο εξωτερικό τα μαθαίνουν, όσοι τα διδάσκονται, μέσα από τη συνεχή έκθεση(δηλαδή εκτίθενται σε) κείμενα, χωρίς να στέκονται σε γραμματικές και συντακτικές υπερλεπτομέρειες, με αποτέλεσμα στο τέλος να κατανοούν πολύ πιο αβίαστα τον Πλάτωνα, το Δημοσθένη κλπ απ’ ό,τι ακόμα και ένας μέσος μαθητής της θεωρητικής κατεύθυνσης!

Αν θέλαμε πράγματι να αποτίσουμε φόρο τιμής στην αρχαία μας ιστορία και σκέψη, θα μελετούσαμε συστηματικότερα τα ίδια σημαινόμενα των αρχαίων κειμένων και όχι τα σημαίνοντα(οι ίδιοι θα μάς έλεγαν να επικεντρωθούμε στις ίδιες τις ιδέες, όχι στο σκεύος των ιδεών), θα εξετάζαμε δηλαδή τις λαμπρές φιλοσοφικές ιδέες του Πλάτωνα, τη μεθοδικότητα και την επιστημονική σκέψη του Αριστοτέλη, τα δικαιικό σύστημα της Αθήνας μέσα από τους λόγους του Δημοσθένη και του Λυσία, και γιατί όχι τις τότε ιατρικές πρακτικές, που αντικατοπτρίζουν την καθημερινή τους ζωή, μέσα από τα έργα του Ιπποκράτη και του Γαληνού κλπ. Αντ’ αυτού μαθαίνουμε μετατροπές υποθετικού λόγου και εν τέλει ξέρουμε μόνο 2-3 σημαντικές προσωπικότητες της εποχής, χωρίς καλά καλά να ξέρουμε τι είπαν ή τι κάνανε.

Πρέπει να επανεξετάσουμε το λόγο για τον οποίο διδασκόμαστε και διδάσκουμε τα αρχαία. Αυτό θέτει το θεμελιωδέστατο για κάθε κοινωνία ερώτημα τι στοχεύουμε να πετύχουμε στα σχολεία. Καλύτερα και πιο ωμά διατυπωμένο, ποιον ανθρωπολογικό τύπο θέλουμε να κατασκευάσουμε μέσω της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Γιατί ο υφιστάμενος τρόπος διδασκαλίας των αρχαίων δείχνει μια απαρχαιωμένη, σπασμωδική και εν τέλει α-νόητη, αποτυχημένη προσπάθεια να κρατήσουμε δεσμούς(ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
 

jims

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,042 μηνύματα.

Guest 434210

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Η γλώσσα από την μια είναι μια μορφή πολιτισμού που γύρω από αυτήν περικλείονται οι εθνικές ταυτότητες. Από την άλλη πλευρά, με την παγκοσμιοποίηση και την κατάργηση των συνόρων θεωρητικά τείνει να υπάρχει η ανάγκη για την ύπαρξη μιας κοινής γλώσσας επικοινωνίας με την οποία ο καθένας μας θα μπορεί να επικοινωνεί με όλο τον κόσμο. Τώρα στα ελληνικά σχολεία έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα εξής προβλήματα:
1. η διδασκαλία των μαθημάτων γίνεται με μια ακαδημαϊκή προοπτική χωρίς την διάθεση αυτά να συνδεθούν με την πραγματικότητα.
2. εμμένουμε σε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που έχει πεθάνει προ πολλού. Δεν αντιλέγω ότι τα αρχαία είναι ένα θεμελιώδες κεφάλαιο του ελληνικού έθνους από αρχής. Αλλά από την άλλη, δεν μπορώ να δεχτώ την μη ύπαρξη μαθημάτων που θα αναβαθμίσουν ποιοτικά τους μαθητές ως πολίτες και ανθρώπους αυτού του κόσμου. Είναι κρίμα η χώρα μας να είναι τελευταία σε πάρα πολλούς τομείς και αναλφάβητους πολιτες.
 

Wonderkid

Περιβόητο μέλος

Ο Wonderkid αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 21 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 5,971 μηνύματα.
Ποιος ο λόγος να κάτσεις να μάθεις μια νεκρή γλώσσα αν δεν θες να γίνεις γλωσσολόγος. Χάνονται πολύτιμες ώρες από τα νέα ελληνικά και από θετικά μαθήματα που όσο περνάνε τα χρόνια τα πετσοκόβουν. Δεν είναι θέμα τρόπου διδασκαλίας αλλά άχρηστης γνώσης.

Μια γλώσσα δεν πεθαίνει αλλά εξελίσσεται.
Δηλαδή θα πρέπει να καταφύγουμε στη χρησιμοθηρία μόνο, εννοώ στη χρησιμοθηρική γνώση; Γνώση=Δύναμη, οποιαδήποτε γνώση
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top