Σπουδάζω, σπουδάζει, σπουδάζουμε...

Αρχική Δημοσίευση από venividivici43946:

Όντως μεγάλη δυστυχία. Τουλάχιστον ο ήχος του κουδουνίσματος των κερμάτων βοηθά τα φαρμάκια να πάνε ευκολότερα κάτω.

Click για ανάπτυξη...

αν και διακρίνω μία ειρωνεία, ναι, μεγάλη δυστυχία, γιατί καλώς ή κακώς τα χρήματα μπορούν να σου εξασφαλίσουν μία άνετη ζωή, αλλά όχι και την ευτυχία, ειδικά όταν αυτά προέρχονται από μία εργασία που ο άλλος τη βλέπει μόνο ως αγγαρεία!!

Ας καταθεσω και εγω την εμπειρια μου.
Και οι δυο γονεις μου ειναι εκπαιδευτικοι αρα δεν τιθεται αποκαταστασης καποιας επιχειρησης σε εμενα.
Με μητερα δασκαλα και πατερα φυσικο οι γονεις μου θεωρουσαν απο τοτε που ημουν μικρη πως θα ετεινα προς τα παιδιαγωγικα..
Δυστυχως ομως τα πραγματα εξελιχθηκαν αλλιως.Ουτε την απαραιτητη υπομονη ειχα για να γινω δασκαλα αλλα ουτε και την χαρα της μεταδωσης της γνωσης που πρεπει να εχει καποιος δασκαλος /καθηγητης. Απο μικρη με θυμαμαι να παιρνω τα παιχνιδια μου ,να τα διαλυω και να τα συναρμολογω παλι!!Οταν απεκτησα δε και αδελφο και επαιρνε σαν δωρο απο playmobil μεχρι τηλεκατευθυνομενα αυτοκινητα,καραβια,ελικοπτερακια κλπ κλπ κλπ καθομουν με τις ωρες με τον πατερα μου και τα κατασκευαζαμε την ωρα που ο αδελφος μου τα θεωρουσε αυτα ακρως βαρετα και προτιμουσε να παιζει μπαλα στο παρκο.Μεγαλωνοντας λατρεψα τις θετικες επιστημες γιατι με εκαναν να κατανοω τα παντα γυρω μου.
Οταν ο πατερας μου διοριστηκε και εμεινε για ενα χρονο σε μια περιοχη 4 ωρες μακρια απο το σπιτι μας ετυχε να χαλασει τελειως η βρυση της κουζινας και ετσι και να σταζουν παντου νερα αλλα και να μην μπορουμε να την χρησιμοποιησουμε.Θυμασαι ειχα γυρισει σπιτι και η γιαγια μου (εκεινα που ειχε προκαλεσει την ζημια) να φωναζει και να χτυπιεται γι αυτο που εκανε.Δεν θυμαμαι πως και γιατι αλλα ετρεξα στην αποθηκη πηρα καποια εργαλεια του πατερα μου και μετα απο καποια ωρα καταφερα και το εφτιαξα ετσι ωστε να μπορουσε προσωρινα τουλαχιστον να κανουμε την δουλεια μας και να μην τρεχουν νερα.Ημουν τοτε τεταρτη δημοτικου.Η μητερα μου ειχε κουφαθει ,οταν δε το ειδε και ο πατερας μου καταλαβε οτι ... ισως και ''το 'χω ".Επειτα απο αυτο ο πατερας μου με μυησε στο μοντελισμο και με εκανε επισημο βοηθο του στις δουλειες.Ο,τι και να χαλαγε σπιτι το φτιαχναμε μαζι.Τωρα π το σκεφτομαι δεν καλεσαμε και ποτε υδραυλικο ή ηλεκτρολόγο..Ακομα και τωρα οτι και αν χαλασει παντα''Αδαμαντια ,για ελα λιγο " λενε.
Οι γονεις μου το ειχαν δεδομενο πως θα ακολουθησω το δρομο του πατερα.Κατι με θετικες επιστημες και μαλιστα μια υψηλη σχολη για να αντιπροσωπευει τους ψηλους μου βαθμους μου.bullshit.Oυτε με ενοιαζε.Οι γονεις μου ειχαν αλλα σχεδια.Εχοντας θειο διχως παιδια φαρμακοποιο και θεια πολιτικο μηχανικο ηθελαν κι ΘΕΛΟΥΝ να ακολουθησω μια απ αυτες τις 2 δουλειες.Δυχτυχως ομως καμοια απ τις δυο δεν μ αρεσει πραγματικα!!!Θυμαμαι τον εαυτο μου να λεει <<Θελω να γινω πολιτικος μηχανικος ή φαρμακοποιος>>Ουτε που ηξερα!!Ακολουθουσα το ονειρα των γονιων μου διχως καλα καλα να το καταλαβω.Καποτε ελεγα και γιατρος επασχα απο οξεια μουρατητιδα τοτε βεβαια.
**Θα το θυμαστε και απο τα ποστ που το εγραφα....

Δεν ξερω αν τελικα θα ακολουθησω τα ονειρα τους ή τα δικα μου αλλα αν κανω το πρωτο ξερω σιγουρα πως τελικα θα ειμαι πολυ μαλακας.

Οι μητέρα μου για να με μεγαλώσει παράτησε ΙΕΚ.(Ήταν πολύ μικρή)Λίγο αργότερα ο πατέρας μου παράτησε το επάγγελμα του (στρατιωτικός),για να μην αλλάζουμε πόλεις με μεταθέσεις.Όταν συνάδελφοι του του είπαν "Τι κάνεις,ξέρεις πόσα χάνεις;",απάντησε "σε κάποια χρόνια θα τα βάλω κάτω με τα 4 παιδιά μου τι έγινε ο καθένας και θα δούμε"
Στο σχολείο στις αρχές υπήρξε η απαίτηση να μελετάω αρκετά.Από ένα σημείο κι ύστερα όμως,είχα πλήρη ελευθερία να φτιάξω εγώ τη ζωή μου.Μου πρότειναν τη στρατιωτική μεν,αλλά εγώ επέλεξα θετική τελικά και με στήριξαν.

ευτυχως εγω δεν ειχα προβληματα με αυτα!
το μονο που μου ελεγαν στο γυμνασιο ηταν να
σπουδασεις κατι με επαγγελματικη αποκατασταση
αλλα εμενα με ενδιαφερει
να εχω μια δουλεια και να νιωθω καλα
και με λιγοτερα χρηματα ας ειναι
το θεμα ειναι να μην νιωθεις την δουλεια
σαν αγγαρεια!

Αρχική Δημοσίευση από fockos:

Ωραία ιστορία . Αλλα πιστεύω ότι οι δουλειες αυτές μια χαρά συνδιαζονται. Αν ο πατέρας σου βγάζει κάποια λεφτά απο εκεί θεωρώ πρεπων να το συνεχίσεις έστω και ερασιτεχνικα
σιγουρα δε θα του αρέσει να βλέπει την γη του να ξερένεται


_____________

Παιδιά να ξέρετε πολλοί από σας θα το μετανιώσετε στο μελλον που δε συνεχίσατε την επιχείρηση των γονιών. Να ξέρετε ότι η ευτυχία στην ζωή δεν έχει να κάνει με την δουλειά. Μπορεί η προσωπικότητα διαμορφώνεται ως τα είκοσι σύμφωνα με ψυχολόγους παρόλα αυτά έχω δει πάρα πολλά παιδιά που ακολούθησαν το όνειρο τους και τώρα χτυπάνε το κεφάλι τους στον τοιχο. Γιατί βλέπουν ότι το όνειρο τους ήταν απλά μια φούσκα .

Click για ανάπτυξη...

Γιώργο και εμένα οι γονείς μου αυτό μου λένε και συμφωνώ μαζί τους και μαζί σου. Ότι πάρα πολλοί νέοι θέλουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους, να σπουδάσουν στη σχολή που επιθυμούν και να δουλέψουν πάνω σε αυτό αλλά δεν το καταφέρνουν. Όσο και να μην θέλουμε να το πιστέψουμε η ανεργία έχει φθάσει στα ύψη. Έχω ξαδέρφια και γνωστούς στην ηλικία σου που ή δεν δουλεύουν ή δουλέυουν για λίγες ώρες και έχουν σπουδάσει σε ΑΕΙ. Σε έναν ξαδερφό μου που τελείωσε οικονομικό μειώσανε τις ώρες και δουλεύει 4 καθημερινά -στα χαρτιά- κάθεται και σε υπερωρίες για τις οποίες δεν πληρώνεται και παίρνει γύρω στα 400ε το μήνα..καθημερινά βλέπουμε και ακούμε για μαγαζιά που κλείνουν και επιχειρήσεις που πάνε από το κακό στο χειρότερο..για αυτό και εγώ στοχεύω για στρατιωτική σχολή..θα προτιμούσα να σπουδάσω στην αρχιτεκτόνων μηχανικών αλλά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και εκεί(έχω γνωστή αρχιτέκτονα στην Αθήνα που έχει σπουδάσει στην Αμερική και δεν πάει καλά η δουλειά της) οπότε θα προσαρμοστώ στην κατάσταση που επικράτει στην χώρα μου και θέλω στρατιωτική σχολή..το καλό είναι ότι μου αρέσει η οργάνωση και η πειθαρχία του στρατού οπότε δεν νομίζω να δυσκολευτώ ιδιαίτερα αν περάσω..τουλάχιστον έτσι θα έχω ένα σταθερό εισόδημα και θα μπορώ να φτιάξω και μία οικογένεια..

Καλησπέρα σε όλους,

Μετά από μακρόχρονη απουσία απο τα fora αυτό είναι το πρώτο θέμα που είδα όταν ξαναμπήκα. Δυστυχώς, με λύπη μου ανακαλύπτω οτι η κρίση οδηγεί την κοινωνία σε αντιδράσεις πανικού.

Διαβάζοντας τα προλεγόμενα ανακαλύπτω οτι δυστυχώς πολλά παιδιά οδηγούνται στις επιλογές τους για πέρα για πέρα λάθος λόγους. Ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.

Πρώτα πρώτα, ακούγεται πολύ, και αποτελεί σαφώς και μια πραγματικότητα το γεγονός οτι πολλοί πτυχιούχοι καθίστανται άνεργοι επι μακρώθεν. Δεν διαφωνώ σε αυτό, αλλά εδώ πρέπει να γίνει μια διάκριση. Το γεγονός οτι κάποιος παίρνει πτυχίο επ' ουδενί δεν εξασφαλίζει οτι είναι και αντικειμενικά καλός στον κλάδο του. Άλλο πράγμα πτυχίο με 5 και 6, και άλλο πράγμα με 8 και πάνω. Ο βαθμός πτυχίου δεν υπάρχει για πλάκα, υπάρχει και είναι πολύ σημαντικός. Στο στάδιο των πανελληνίων, πολλοί φροντηστηριάδες, μαθητοπατέρες, καθηγητάδες και λοιποί καλοθελητές ξεχνούν πολύ βολικά να αναφέρουν οτι δεν αρκεί μόνο να περάσει κανείς στο πανεπιστήμιο , δεν αρκεί μόνο να πάρει κανείς πτυχίο, αλλά αν θέλει να έχει τη δυνατότητα να αρπάξει τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται στο μέλλον θα πρέπει να καταβάλλει και την ανάλογη, διόλου αμελητέα προσπάθεια. Και το πόσο κανείς προσπάθησε αντικατοπτρίζεται, σε πολύ μεγάλο βαθμό στο βαθμό του πτυχίου. Προσωπικά, δεν ξέρω πολλούς καλούς, αντικειμενικά καλούς επιστήμονες που έμειναν χωρίς δουλειά, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.

Το γεγονός οτι περνάει κανείς σε μια σχολή δεν συνεπάγεται και οτι θα την τελειώσει. Είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα στο ελληνικό πανεπιστήμιο να παρατάνε πολλά παιδιά τη σχολή επειδή δεν τα καταφέρνουν. Το ενδιαφέρον εδώ είναι γιατί δεν τα καταφέρνουν. Το πανεπιστήμιο είναι δύσκολο, όχι δεν είναι για όλους. Είναι για εκείνους που ξέρουν τι θέλουν και είναι διατεθειμένοι να παλέψουν σκληρά για να το πετύχουν. Το να τελειώσει κανείς, αξιοπρεπώς μια σχολή, και με αυτό εννοώ μια αξοπρεπή σχολή γιατί δυστυχώς υπάρχουν και πολλές που απλώς είναι για να γεμίζουν το χώρο στα μηχανογραφικά σημαίνει προσπάθεια, σημαίνει πολλές ώρες κολλημένος στην καρέκλα με το βιβλίο να προσπαθείς να καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής, σημαίνει πολλές ώρες πρακτική άσκηση, σημαίνει ξενύχτια για να γράψεις μια εργασία.

Πολύς κόσμος περνάει σε μια σχολή για τους τελείως λάθος λόγους. Έχω βαρεθεί να ακούω τα κλισέ " Η ιατρική είναι καλή σχολή" , " πήγαινε στρατιωτική ιατρική θα πάρεις καλό μισθό αμέσως θα διοριστείς", 'ή το άλλο "σπουδάζεις φυσικός/μαθηματικός/βιολόγος/χημικός : ΑΑΑΑΑ καθηγητής δηλαδή εεεε;" με την απαξίωση να φαίνεται στα πρόσωπά τους. ΜΗΝ αφήσετε τους γονείς σας να σας επηρρεάσουν και να διαλέξουν για εσάς. Εδώ είναι που επανερχόμαστε στον προηγούμενο βασικό άξονα για μένα. Πολλοί επηρρεάζονται απο τις στερεότυπες αντιλήψεις για το πανεπιστήμιο, και ακόμα χειρότερα απο τις αντιλήψεις ανθρώπων που πολλές φορές δεν έχουν ιδέα τι πραγματικά σημαίνει πανεπιστήμιο. Μπαίνοντας λοιπόν κάποιος στη σχολή και ερχόμενος αντιμέτωπος με την πραγματικότητα ανακαλύπτει οτι ο κόσμος που του ζωγράφησαν στο σπίτι/φροντηστήριο δεν έχει καμία σχέση με τον πραγματικό. Και εκεί έρχεται η κρίση πανικού "τι κάνω εγώ εδώ". Ακριβώς λόγω της δυσκολίας των γνωστικών αντικειμένων στο πανεπιστήμιο είναι φύσει αδύνατο να καταβάλλει κάποιος ικανή προσπάθεια για να τα καταλάβει αν δεν του αρέσει αυτό που διαβάζει. Για του λόγου το αληθές δείτε τα ποσοστά φοιτητών πο είτε παρατάνε τη σχολή τους μετά απο κάποια χρόνια είτε αλλάζουν σχολή.

Οι στρατιωτικές σχολές δεν είναι παιχνιδάκι. Προερχόμενος απο οικογένεια με πατέρα στρατιωτικό πιστέψτε με δεν είναι οτι πιο απλό. Η κύρια δυσκολία σε αυτές τις σχολές είναι ο βαθμός εξαναγκασμού στον οποίο εξαναγκάζονται οι δόκιμοι. Ναι σε αυτές τις σχολές θα πληρωθείτε απο τις πρώτες μέρες, έστω και ένα βασικό ποσό, αλλά πρέπει να είναι κανείς αποφασισμένος οτι είναι διατεθειμένος να υπομείνει την καταπίεση της ελεύθερης έκφρασης και της προσωπικότητάς του. Ο κανόνας στις στρατιωτικές σχολές είναι η πλύση εγκεφάλου των δοκίμων. Είναι σίγουρο, με μαθηματική ακρίβεια πως η συντρηπτική πλειοψηφεία των αποφοίτων των στρατιωτικών σχολών είναι ανίκανη να σκεφτεί έξω απο το κατεστημένο, γιατί απλώς η δυνατότητα να εκφράσει κανείς διαφορετική άποψη καταπνίγεται βάναυσα. Δεν είναι τυχαίο που υπάρχουν 5-6 γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης στα σώματα και τα όπλα.

Δεν μπορείτε να προμελετήσετε την επαγγελματική σας αποκατάσταση. Για όλους τους παραπάνω λόγους και για ακόμη περισσότερους, είναι φύσει αδύνατο να προκαταβάλλετε με το που θα μπείτε σε μια σχολή οτι θα ασχοληθείτε με ότι νομίζατε οτι θα ασχοληθείτε. Πλέον οι περισσότερες σχολές έχουν απο 4-5 εξειδικευμένους τομείς η καθεμιά, τους οποίους ο φοιτητής γνωρίζει σταδιακά απο τα μαθήματα που κάνει στα εισαγωγικά έτη. Σκεφθείτε και το εξής απλό. Πώς είναι δυνατό να προκαταβάλετε τι θα κάνετε όταν το ελάχιστο που είναι δυνατό απο άποψης χρόνου να βγείτε στην αγορά εργασίας είναι τέσσερα χρόνια; Πόσο μάλλον για σχολές πενταετούς φοίτησης, για να μην πούμε οτι θα συνεχίσει κανείς για μεταπτυχιακές σπουδές στο μέλλον. Μην ξεχνάτε οτι όταν κάνεις την επιλογή για το πανεπιστήμιο είσαι ακόμα μικρός, τόσο μικρός που είναι δυνατό να αλλάξεις μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Γι' αυτό κάντε κάτι που σας αρέσει για να είστε σίγουροι οτι δεν θα το μετανιώσετε αργότερα.

Αυτά από έναν κακό, και θρασύ τύπο

Κακά τα ψέμματα το οικονομικό θέμα παίζει μεγάλο ρόλο τις περισσότερες φορές! Εγώ πιστεύω οτι πρέπει να παίρνουμε ρίσκα και να ακολουθούμε τις επιλογές της καρδιάς μας και όχι τις επιλογές της μαμάς/του μπαμπά κ.ο.κ. Εμένα οι δικοί μου σκεπτόμενοι, όπως οι περισσότεροι απ'ότι έχω παρατηρήσει, με συμβουλεύουν να στοχεύσω στρατιωτικές/οικονομικές, διότι σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα προσφέρουν μια -πιο- άνετη ζωή. Και το ξέρω οτι σίγουρα θέλουν το καλό μου, οκ. Απλά το θέμα δεν πρέπει να το κοιτάμε μόνο έτσι.Εγώ θα περάσω όλη μου τη ζωή εξασκώντας το επάγγελμα που θα επιλέξω και προσωπικά δεν θέλω η ζωή μου να "τρέχει", κάνοντας κάτι που δεν μ'αρέσει. Ειδικά τις στρατιωτικές τις απεχθάνομαι, όσο για τις οικονομικές δεν με ενθουσιάζουν στο ελάχιστο.
Οπότε πήγα θεωρητική που ήθελα, ούτε ΑΟΘ επέλεξα. Και το σεβάστηκαν απόλυτα και έτσι έπρεπε να κάνουν. Οι συμβουλές δεν δίνονται για να εφαρμόζονται πάντα! Και στην τελική, ποιός με ξέρει καλύτερα απο τον ίδιο μου τον εαυτό;
Τέλοσπαντων, εγώ για Ψυχολογία Παντείου στην Αθήνα παω. Και όχι, δεν είναι αυτό που θα με έκανε τελείως ευτυχισμένο. Δεν επιλέγω αυτό που πραγματικά θέλω(Κιν/φου στην Θεσ/κη) όχι επειδή δεν με αφήνουν οι γονείς μου, αλλά επειδή έψαξα απο μόνος μου και κατέληξα οτι 4 χρόνια στην καλύτερη θα πάνε χαμένα αν παω εκεί. Και όχι επειδή δεν θα βρω μετά δουλειά, αλλά επειδή το κωλοκράτος δεν ενδιαφέρεται για τέτοιες σχολές και βγαίνεις απο εκεί ξέροντας τα μισά απο αυτά που πήγες να μάθεις. Οπότε προτιμώ να συμβιβαστώ με κάτι που δεν με ευχαριστεί τόσο, αλλά να ξέρω πως όλος ο κόπος και το διάβασμα δεν θα γίνουν "Τελικά είναι τελείως διαφορετικά απ'οτι περίμενα. Χάνω τον χρόνο μου."
Μόνο σε τέτοια περίπτωση θεωρώ πως δεν πρέπει να επιλέγουμε αυτό που θέλουμε.

Να ξέρετε ότι ποτέ δεν θα έρθουν τα πράγματα όπως θέλετε δυστυχώς. Αν κάποιου π.χ. του αρέσουν τα μαθηματικά και πάει σε κάποιο τμήμα μαθηματικών είναι πολύ πιθανό να μην τα βρει όπως περίμενε και να απογοητευτεί με την επικρατούσα κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ. Για να μην χάνετε χρόνια από την ζωή σας αλλάζοντας σχολές να είστε διατεθειμένοι να βάλετε νερό στο κρασί σας ακόμα κι αν το νερό είναι περισσότερο από το κρασί.

Για να μην χάνετε χρόνια από την ζωή σας αλλάζοντας σχολές να είστε διατεθειμένοι να βάλετε νερό στο κρασί σας ακόμα κι αν το νερό είναι περισσότερο από το κρασί.

Click για ανάπτυξη...

Nαι αυτό ακριβώς εννοώ. Αλλά στη συγκεριμένη σχολή που λεω, δλδ Κινηματογράφου, είναι κάτι που το κάνεις όταν έχεις πάθος γι'αυτό. Και δεν πρόκειται να κάνω 4 χρόνια και να κάνω μάθημα σε υπόγεια, χωρίς εξοπλισμό. Δεν λεω να απαιτούμε να'ναι όλα τέλεια, δεν γίνεται. Αλλά όχι και 4 χρόνια για να λεω πως κάνω κάτι.

Καλησπέρα παιδιά....στο συγκεκριμένο ερώτημα μου έχουν πει την άποψη τους παιδιά από το forum(και τους ευχαριστώ πολύ) ωστόσο θα ήθελα να μιλήσουμε γενικά για αυτό για να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη και να δώ αν υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις...
Εχω έναν αδερφό ο οποίος τελείωσε ΣΣΑΣ στρατολογικό και τώρα έχει δουλειά και λεφτά...Η μάνα μου με πρήζει να δηλώσω και εγώ στρατό για τον σίγουρο μισθό και τη δουλειά...εγώ προτοιμό (και θέλω) τα ΤΕΦΑΑ... Παρόλα γνωρίζω ότι το μέλλον από αυτήν τη σχολή είναι αβέβαιο... αλλά λέω να το κυνηγήσω...(μεταπτυχιακό και τέτοια)....Η απορία μου γενικά είναι αν μπορεί το όνειρο του καθενός να σταθεί σε αυτήν την χώρα...

Αρχική Δημοσίευση από Jason Del Piero:

Καλησπέρα παιδιά....στο συγκεκριμένο ερώτημα μου έχουν πει την άποψη τους παιδιά από το forum(και τους ευχαριστώ πολύ) ωστόσο θα ήθελα να μιλήσουμε γενικά για αυτό για να έχω μια ολοκληρωμένη άποψη και να δώ αν υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις...
Εχω έναν αδερφό ο οποίος τελείωσε ΣΣΑΣ στρατολογικό και τώρα έχει δουλειά και λεφτά...Η μάνα μου με πρήζει να δηλώσω και εγώ στρατό για τον σίγουρο μισθό και τη δουλειά...εγώ προτοιμό (και θέλω) τα ΤΕΦΑΑ... Παρόλα γνωρίζω ότι το μέλλον από αυτήν τη σχολή είναι αβέβαιο... αλλά λέω να το κυνηγήσω...(μεταπτυχιακό και τέτοια)....Η απορία μου γενικά είναι αν μπορεί το όνειρο του καθενός να σταθεί σε αυτήν την χώρα...

Click για ανάπτυξη...

κανεις δε μπορει να σου εγγυηθει οτι θα σταθει κατι εστω σε αυτη τη χωρα .
το μονο σιγουρο ειναι οτι πιο ευτυχισμενος θα εισαι αν σπουδασεις κατι που σου αρεσει παρα κατι που δε σου αρεσει και αν οντως γουσταρεις θα το κυνηγησεις και εκτος ελλαδας...

εμενα ο παππους μου λεει να παω αστυνομια μονο και μονο για τα λεφτα και την αποκατασταση,,,
εγω του λεω αποκλειεται ,θα ακολουθησω αυτο που μου αρεσει και ας ειμαι φτωχος μια ζωη...

Είμαι της άποψης πως όταν σπουδάζεις κάτι που δεν σου αρέσει δεν μπορείς να προσφέρεις ολο σου τον εαυτό γιατι δεν το ..νιώθεις.
Ο αδελφός γούσταρε στρατό..Εσύ γιατί πρεπει να το επιλεξεις απ την στιγμη
που δεν σου αρεσει..?Μονο και μονο για τα χρηματα ?

Θα μου πεις...Το χρήμα στις κοινωνιες που ζουμε ειναι αυτο που κυριαρχει...

Το καλυτερο που μπορεις να κανεις ειναι να εξηγηθεις στα ισια με τους δικους σου.
Θα πεις..

Ακου μανα για ολους εχει ο Θεος.Ισως το δικο μου αστρο να ειναι καπου εκει στο φως.
Μεταξυ μας οπως βλεπεις τα περιθωρια στενευουν...
Και ομως δεν ηταν ονειρο και εγω εμεινα εδω να το υπερασπιζομαι....
Μου αρεσει να η γυμναντικη ακαδημια..Και αυτο ΜΟΝΟ.
Ξερω δεν το εγκρινεις.Αλλα αντεχω ακομα ματια μου
Kαι συνεχιζω να το ονειρευομαι ακομα και αν δεν το θες ΕΣΥ. Αλλωστε αξιζει να πεθανεις για ενα ονειρο και ας ειναι η φωτια του να σε καψει....
Ο χαμενος τα παιρνει ολα. Και εγω θα συνεχιζω να προσπαθω..Ακομα προσπαθω...


Ακολουθησε το ονειρο σου και κανε αυτο που σε γεμιζει.

Βάλε φωτιά σε ό,τι σε καίει σε ό,τι σου τρώει τη ψυχή
Υπάρχει ακόμα υπάρχει κάτι που δεν έχει χαθεί

Αρχική Δημοσίευση από lordi13:

εμενα ο παππους μου λεει να παω αστυνομια μονο και μονο για τα λεφτα και την αποκατασταση,,,
εγω του λεω αποκλειεται ,θα ακολουθησω αυτο που μου αρεσει και ας ειμαι φτωχος μια ζωη...

Click για ανάπτυξη...

δεν του ειπες του παππου οτι καλυτερα ανεργος παρα μπατσος ?!

Με φοβίζει η πραγματικότητα απλά...θα πάω ΤΕΦΑΑ είμαι σχεδόν σίγουρος αλλά όλοι λένε ´´είναι δύσκολα τα πράγματά´´ ´´υπάρχει ανεργίά´´ και τέτοια...

Αρχική Δημοσίευση από Jason Del Piero:

Με φοβίζει η πραγματικότητα απλά...θα πάω ΤΕΦΑΑ είμαι σχεδόν σίγουρος αλλά όλοι λένε ´´είναι δύσκολα τα πράγματά´´ ´´υπάρχει ανεργίά´´ και τέτοια...

Click για ανάπτυξη...

πες μου που δεν υπαρχει ανεργια
πες μου ενα επαγγελμα

Αρχική Δημοσίευση από Σαρα3701:

πες μου που δεν υπαρχει ανεργια
πες μου ενα επαγγελμα

Click για ανάπτυξη...

Άποψη μου είναι ότι θα δουλεύουν πλέον μόνο αυτοί που είναι άξιοι και αγαπάνε αυτό που κάνουν...μόνο σε στρατό,αστυνομία...και γι αυτό μου τα ζαλίζουν...

Εισαι 16 και σου μιλανε για την ανεργια που εχουμε εν ετη 2012...! Μεχρι να τελιωσεις το λυκειο, να περασεις σε καποια σχολη και να αποφοιτησης, πιστεψε με τα δεδομενα θα εχουν αλλαξει τοσο που κανεις δεν μπορει να τα προβλεψει...!
Λιγοι ειναι αυτοι που μπηκανε σε "επαγκελματα του μελλοντος" και τωρα ειναι ανεργοι; Λιγοι ειναι αυτοι που πηγαν σε σχολη απλα και μονο επειδη ειχανε χαμηλη βαση και τωρα υπαρχει αναγκη στην αγορα για αυτο το επαγγελμα;
Μην κολισεις σε αυτο το δεδομενο! Σπουδασε αυτο που θα σε κανει χαρουμενο! Τι να τα κανεις τα λευτα αν εισαι δυστιχισμενος λογο ζωης; Και σιγα τα λευτα εδω που λεμε, αν θες να παιξουμε με τους ορους οσων θελουν να σε πεισουν να ακολουθισεις την συγκεκριμενη πορεια.

Αν θες μπορεις να πιστεψεις εναν αγνωστο που σου μιλαει σε ενα φορουμ... Ειμουν σε μια σχολη που υποσχετε πολυ παχυλους μισθους και σιγουρη δουλεια. Δεν μ'αρεσε ομως και την αφησα. Απο τοτε περασε εναμισης χρονος περιπου. Για 7-8 μηνες δουλεψα σε αγροτικες και οικοδομικες δουλειες, εκει που ολοι παραπονιουνται οτι εχει ανεργια, και τους υπολιπους εζησα με τα λευτα που εβγαλα για τους 7-8 μηνες, οχι γιατι δεν ειχα δουλεια αλλα γιατι επελεξα να μην δουλεψω για να κηνυγισω καποιους στοχους. Οι περισσοτεροι απο τους συμφοιτητες μου στο μεταξυ δεν καταφεραν να βρουν εταιρια για την πρακτηκη τους και κινδυνευουν να διαγραφουν απο την σχολη, ενω αρκετοι απο οσους βρηκαν σε καμια περιπτωση δεν καταφεραν να δουλεψουν για τοσους μηνες οσους εγω, ουτε να βγαλουν συνολικα τα ιδια λευτα με εμενα.
Ξανασκεψου τι πραγματικα συμβενει και τι μας εχουν κανει οι τηλεορασεις να νομιζουμε πως συμβενει!

Κακά τα ψέματα, οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι πλέον και, όπως είναι λογικό, οι γονείς σου θέλουν να έχεις όσο το δυνατό περισσότερες πιθανότητες να έχεις μια δουλειά στο μέλλον για να μπορείς να ζήσεις αξιοπρεπώς.

Από εκεί και πέρα όμως, δεν κάνουν όλα τα επαγγέλματα για όλους.Εγώ πχ δεν θα μπορούσα με τίποτα να γίνω γιατρός ή στρατιωτικός.Αν δεν έχεις τέτοιο κόλλημα, μπορείς πάντα να ακολουθήσεις τη σιγουριά του στρατού και μετά να προσπαθήσεις να πάρεις και ένα δεύτερο πτυχίο στον τομέα που σου αρέσει(αν σου αρέσει ακόμα μέχρι τότε).

Η ζωη ειναι μεγαλη μην την κανεις καρναβαλι