Η χειραφέτηση των... θλιμμένων γυναικών

Loner59 · 21-11-09

Τελευταία, διάβασα τα εξής... :book:

Η χειραφέτηση των... θλιμμένων γυναικών (Πηγή: ΕΘΝΟΣONLINE, 15/11)

Σύμφωνα με πανεπιστημιακή έρευνα, όσο περνούν τα χρόνια το «ασθενές» φύλο ρέπει στην κατάθλιψη, παρά τα «άλματα» που έχουν γίνει στα ζητήματα της ισότητας.
Σεξουαλικά απελευθερωμένες, κοινωνικά χειραφετημένες, οικονομικά ανεξάρτητες, πολιτικά ισότιμες, επαγγελματικά καταξιωμένες και... περισσότερο δυστυχισμένες από ποτέ άλλοτε. Λόγος για τις σύγχρονες γυναίκες οι οποίες παρά τα φεμινιστικά άλματα των τελευταίων δεκαετιών, φέρονται να είναι όλως παραδόξως πιο δυστυχείς σήμερα απ’ ό,τι πριν από 40 χρόνια.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει έκθεση δύο οικονομολόγων του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το παράδοξο της φθίνουσας γυναικείας ευτυχίας».
Βάσει αυτής, εν έτει 2009, το «ασθενές φύλο» (ανεξαρτήτως οικονομικού εκτοπίσματος, μορφωτικού επιπέδου, ηλικίας, επαγγέλματος και κοινωνικής θέσης) είναι σε μεγάλο μέρος του αναπτυγμένου βιομηχανικού κόσμου λιγότερο ευχαριστημένο από τη ζωή του σε σύγκριση με τις γυναίκες του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος (της δεκαετίας του 1970), καθώς και με τους σύγχρονους άνδρες.
Πιο συγκεκριμένα, το ύψος της υποκειμενικής γυναικείας ευδαιμονίας (δηλαδή του βαθμού στον οποίο κάθε μεμονωμένη γυναίκα αισθάνεται ευτυχισμένη) φέρεται να έχει υποχωρήσει τα τελευταία χρόνια τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε 12 χώρες της Γηραιάς ηπείρου (μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα). Αντιθέτως, κινούμενοι σε σταθερά ανοδική ψυχολογική τροχιά, οι άνδρες παρουσιάζονται όλο και περισσότερο ικανοποιημένοι από την καθημερινότητά τους. Συνδυάζοντας τις διαφορετικές πορείες των δύο φύλων, αντιλαμβάνεται κανείς το «παράδοξο».
Ποιο είναι αυτό; Πως κοντά μισός αιώνας γυναικείας χειραφέτησης έχει κατορθώσει να φέρει τελικώς μεγαλύτερη ευτυχία... στους άνδρες.

Τα αίτια
«Τις πταίει;» αναρωτιούνται οι επιστήμονες και στην προσπάθειά τους να απαντήσουν, επικαλούνται σειρά κοινωνικοοικονομικών και ψυχολογικών αιτιών.
«Εργαζόμενη μητέρα» και «καλή νοικοκυρά» συνάμα, η «Μαίρη Παναγιωταρά» του 21ου αιώνα ανεβαίνει δυναμικά τις βαθμίδες στην αγορά εργασίας χωρίς να έχει προηγουμένως ξεφορτωθεί τουλάχιστον κάποια από τα βάρη του νοικοκυριού. Την κατάσταση έρχονται να επιδεινώσουν οι συνθήκες στον χώρο δουλειάς, ο οποίος δεν έχει μετασχηματιστεί ώστε να εξυπηρετεί τις εργαζόμενες μητέρες.
Η ουσία του προβλήματος, ωστόσο, φέρεται να έγκειται όχι τόσο στον συνολικό αριθμό ωρών εργασίας (οι οποίες έχουν μειωθεί σε σχέση με το παρελθόν), αλλά στην καταπιεστική ψυχολογική δέσμευση που θέλει τη γυναίκα να είναι η κυρίως υπεύθυνη για την ορθή λειτουργία οικίας και οικογένειας. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως οι άνδρες, όσο νοικοκύρηδες κι αν είναι, απλώς «βοηθούν» στις δουλειές του σπιτιού.
Κι αν τα πράγματα είναι ούτως ή άλλως δύσκολα για τις διγονικές οικογένειες, πόσω μάλλον για τις ολοένα αυξανόμενες σε πλήθος μονογονεϊκές. Ενδεικτικά, σχεδόν τα μισά παιδιά σήμερα στις ΗΠΑ μεγαλώνουν μόνο με τον ένα εκ των βιολογικών τους γονέων.
Η «φθίνουσα γυναικεία ευτυχία» μπορεί να αποδοθεί επιπλέον και σε μια σειρά κοινωνικοοικονομικών παραγόντων όπως η γενικότερη αστάθεια (οικονομική κρίση, αποδόμηση του κοινωνικού κράτους) και η συνακόλουθη αβεβαιότητα των εργαζομένων σχετικά με το συνταξιοδοτικό και επαγγελματικό τους μέλλον.
Σημειώνεται πως σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι κοινές ψυχικές διαταραχές είναι περισσότερο συνήθεις στις γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες με τις περιπτώσεις κατάθλιψης που καταγράφονται στις τάξεις του «ασθενούς φύλου» να είναι αναλογικά δύο φορές περισσότερες. Πέρα από όλα τα παραπάνω πάντως, ιδωμένη σε όλο το ψυχολογικό της βάθος, η υποκειμενική «δυστυχία» των σύγχρονων γυναικών ενδεχομένως να οφείλεται σε έναν βαθμό στον διαφορετικό, περισσότερο αυστηρό τρόπο με τον οποίο οι ίδιες αξιολογούν πλέον την ευτυχία τους.
Σήμερα, οι απαιτήσεις τους είναι πιο μεγάλες (οι κατακτήσεις του παρελθόντος και οι ευκαιρίες του παρόντος ανεβάζουν τον πήχη), πιο ευρείες (δεν περιορίζονται εντός της οικίας) και περισσότερο ειλικρινείς συγκριτικά με το παρελθόν.

Πιστεύετε οτι το άρθρο αντικατοπτρίζει τελικά την Ελληνική πραγματικότητα; :hmm:

alis · 25-11-09

Δεν ξέρω αν το άρθρο αντικατοπτρίζει απόλυτα την ελληνική πραγματικότητα ή αν οι γυναίκες τώρα είναι πιο δυστυχισμένες από παλιά. Αυτό που ξέρω ή τουλάχιστον φαντάζομαι, είναι ότι η ανεξαρτητοποίηση της γυναίκας, το γεγονός ότι εργάζεται κλπ. είναι θετικά και βοηθούν ώστε να έχει καλύτερη διάθεση. Το γεγονός ότι είναι ελευθερη, ότι πατάει στα πόδια της νομίζω ότι την κάνει πιο δυναμική στις αποφάσεις της και βελτιώνει την διάθεση της.

Από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να αγνοήσω την πραγματικότητα της έρυνας που αποτυπώνει την αλήθεια, που οι γυναίκες είναι πιο δυστυχισμένες τώρα από ότι σε παλαιότερες εποχές... Ίσως συμβαίνει, επειδή σε σχέση με παλιότερα οι ρυθμοί της ζωής, τα οικονομικά και άλλα προβλήματα, οι δυσκολίες, το άγχος και η κούραση της καθημερινότητας έχουν αυξηθεί. Μια μάνα, για παράδειγμα, πώς να μην ανησυχήσει για το παιδί της σε αυτό τον κόσμο που θα το φέρει; Η κατάσταση στο παρελθόν, πιστεύω, ήταν καλύτερη όσον αφορά τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής και τις οικογενειακές ανάγκες και ανησυχίες.

Πάντως δεν θεωρώ ότι ο λόγος που οι γυναίκες τείνουν να είναι δυστυχισμένες είναι η ανεξαρτητοποίηση τους. Δεν πιστεύω πως αν ήταν ''υποταγμένες'' στο ανδρικό φύλο θα ήταν πιο χαρούμενες. Απλά οι ρυθμοί της ζωής, τα άγχη της μητρότητας κλπ. εντείνουν την κακή διάθεση των γυναικών.

Utopia · 17-12-09

Τελικα εχουν ισως δικιο οταν λενε οτι η χειραφετηση της γυναικας υπηρξε εν μερει τουλαχιστον η ''υποδουλωση''της.........Η συγχρονη γυναικα πλεον ανταποκρινεται σε τοσους πολλους ρολους και ειναι απαραιτητο να ειναι καλη σε ολους.........σε πολλα σημεια μας ωφελησε,ωστοσο,δεν μπορουμε να μην παραδεχτουμε οτι μας εβλαψε κιολας........

Νωεύς · 17-12-09

Αρχική Δημοσίευση από Utopia:
Τελικα εχουν ισως δικιο οταν λενε οτι η χειραφετηση της γυναικας υπηρξε εν μερει τουλαχιστον η ''υποδουλωση''της.........Η συγχρονη γυναικα πλεον ανταποκρινεται σε τοσους πολλους ρολους και ειναι απαραιτητο να ειναι καλη σε ολους.........σε πολλα σημεια μας ωφελησε,ωστοσο,δεν μπορουμε να μην παραδεχτουμε οτι μας εβλαψε κιολας........

Όπως περίπου τα 'λεγε κι ο Μαρξ, η πουστιά(ή δόλια υποκρισία; ) της αστικής ηθικής και του απατηλού φιλελευθερισμού της, μπορεί να προβάλλει χίλιες δύο περιπτώσεις χειραφετήσεων, προκειμένου να διαολοστείλει τη μία και μοναδικά πραγματική, εκείνη των ανθρώπων!

Himela · 18-12-09

Όλο και πιο πολύ τελευταία σκέφτομαι οτι έπρεπε να γεννηθώ άντρας. Και θα εξηγήσω αμέσως το σκεπτικό μου: είσαι αγόρι στην Ελλάδα. Από μικρό σε έχουν στα ώπα ώπα οι γονείς, δε σε αφήνουν να κάνεις δουλειές μην «ντιγκιταγκέψεις» (δική μου επινόηση αυτή η λέξη, τώρα και γλωσοπλάστρια!), κανείς δεν ανησυχεί αν είσαι σκράπας στα μαθήματα γιατί «αγόρι είναι, θα μάθει μια τέχνη στην τελική», σε αφήνουν να γυρνάς με φίλους και κοπέλες ενώ την αδελφή σου την έχουν κλεισμένη μέσα. Μαθαίνεις ποδόσφαιρο που σου αρέσει κιόλας, πας σε μια ομάδα και βγάζεις λεφτά. Μια χαρά! Δε σου αρέσει το ποδόσφαιρο; Γίνε υδραυλικός, γίνε μηχανικός αυτοκινήτων, πήγαινε στα καράβια για καπετάνιος. Πάλι τα μαλλιοκέφαλά σου βγάζεις. Πας 18, σου παίρνει ο μπαμπάς ένα αυτοκινητάκι (ή σου δίνει το δικό του – βολεύεσαι μια χαρά πάντως). Πας το στρατό σου (εντάξει άντε, το πιο μελανό σημείο του να είσαι άντρας) και γυρνάς «άντρας», έτοιμος να κατακτήσεις τον κόσμο. Με τις υγείες σου, η παντοκρατορία σου μόλις χτίστηκε και σε περιμένει! Τι θες να κάνεις λεβέντη μου στη ζωή σου; Γκόμενες θες; Πάρε όσες θες (οι γυναίκες από όσο ξέρω είναι πολύ περισσότερες από τους άντρες, μέτρα πόσες σου αναλογούν). Θες να βγάλεις λεφτά και να κάνεις το μάγκα στους φίλους σου; Να σου ανοίξει ο μπαμπάς ένα μαγαζάκι-εργαστήρι-συνεργείο, να σου πάρει και ένα φέρυ μποτ βρε αδελφέ! Χαμένος δεν πας. Τα πάντα εν σοφία εποίησε, θυμάσαι; Λοιπόν. Η μαμά σού πλένει-καθαρίζει-σιδερώνει-μαγειρεύει. Η γκόμενα σε *μπιπ-μπιπ*. Οι φίλοι σε κάνουν να γελάς. Τι άλλο θες στη ζωή σου; Ο κόσμος φτιάχτηκε για σένα. Go for it!!!

Καταλαβαίνω τις γυναίκες που θέλουν να κάνουν καριέρα και να δημιουργήσουν. Δεν τις νιώθω αλλά τις καταλαβαίνω. Όπως καταλαβαίνω κάποιον που γουστάρει να τρώει σαρδέλα παστή (μπλιάξ). Δηλαδή, δε θα το έκανα ποτέ, αλλά...καλή όρεξη. Και λέω τώρα, για σκέψου να είχα γεννηθεί το 1920. Τότε που ο μόνος προορισμός της γυναίκας ήταν να βρει έναν καλό σύζυγο και να μεγαλώνει παιδιά. Οι άνθρωποι τότε ήταν πιο αγνοί, πιο απλοί. Ελλείψει επιλογών, θα μου πείτε. Σύμφωνοι. Εγώ αυτές τις επιλογές φοβάμαι. Οτι όσο πιο πολλά ζητάμε, τόσο πιο πολύ χανόμαστε στην προσπάθεια να τα βρούμε. Ξεχνάμε το ταξίδι, δεν του δίνουμε σημασία. Κι όταν φτάσουμε στην Ιθάκη λέμε, μα τι στο καλό κάνω εγώ εδώ; Και φεύγουμε για νέα Ιθάκη.

Ίσως όμως αυτό είναι το ωραίο της ζωής: οτι η δική μου Ιθάκη είναι μόνο δική μου, κι οτι έχω την επιλογή να την αλλάξω αν δε μου αρέσει. Να την κάνω Μύκονο ας πούμε!

Vkey · 18-12-09

Πολύ απαισιοδοξία βρε Χιμέλα...
Και που είναι όλοι αυτοί οι πετυχημένοι άντρες με τις πλάτες των μπαμπάδων τους και των μαμάδων τους;
Και που υπάρχουν τόσοι οικονομικά εύρωστοι να πάω να τους βρω ένα πράγμα

Πραγματικά δεν ξέρω αν η θλίψη είναι σημερινή ή πάντα υπήρχε...
Διότι δεν μπορώ να φανταστώ στα παλιά εκείνα χρόνια αν η γυναίκα μπορούσε να μιλήσει για την θλίψη της...για τις επιλογές που ποτέ δεν είχε...

Μόνο που σκέφτομαι να μην έχω επιλογές μου φαίνεται ότι θα πάθω κατάθλιψη

Από την άλλη έτσι μεγάλωσα, έτσι έμαθα...
Ότι έχω επιλογές... να σπουδάσω, να δουλέψω, να παντρευτώ....
Κι αν βαράω το κεφάλι μου που και που οφείλεται στις δικές μου επιλογές...
Κι αν με πιάνει θλίψη είναι δική μου θλίψη για κάτι που διάλεξα εγώ και δεν μου το υπέβαλε ούτε ο πατέρας μου, ούτε ο άντρας και αφέντης μου (που να μωρέ...άντρας είναι...ας φάω 94365960 κέρατα

) και ας συνεχίσω να σφουγγαρίζω με ευλάβεια το πάτωμα!

Δεν ξέρω αν είμαστε πιο ευτυχισμένες ή πιο δυστυχισμένες από παλιά...
Άλλωστε ένας φαύλος κύκλος δεν είναι η ζωή;
Στιγμές καλές ή κακές;

Νομίζω απλά ότι τώρα κάνουμε την μετάβαση κι έχουμε ψιλοχαθεί... Έχουμε ακόμα δρόμο ώστε να χαλαρώσουμε και τα δύο φύλλα και να συνεργαστούμε στην ουσία, να βρούμε νέες ισορροπίες και να φύγουμε από τους ρόλους που μας δόθηκαν χωρίς να το ζητήσουμε ποτέ - το κορίτσι χαρωπή νοικοκυρά, το αγόρι γ@μάω και δέρνω.

Τώρα γιατί έχω αυτή την αισιοδοξία; :hmm:

Μάλλον γιατί εμείς είμαστε οι αυριανοί γονείς...κι εμείς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας...και στο χέρι μας είναι να τ' αλλάξουμε όλα αυτά....

P/s: Ναι ο πασάς μου (ο γιος μου αν με το καλό έρθει) και πιατάκι θα πλύνει και να μαγειρεύει θα μάθει...και σκούπα θα βάλει...όπως ο πατέρας του, που και δεν έπαθε τίποτα και μαγειρεύει και καλύτερα από εμένα!

Empneustns · 18-12-09

οσο ενα παιδακι εχει ενα παιχνιδι μονο να παιζει,ειναι ευτυχισμενο.
οταν βρισκεται αναμεσα σε 10 παιχνιδια,ξεκιναει η δυστηχια του μηπως δεν διαλεξει το καλυτερο παιχνιδι.
Η γυναικα πλεον εχει την επιλογη των 10 παιχνιδιων αντι του 1,αλλα δεν εχει το ψυχολογικο υποβαθρο να διαχειριστει αυτη την ελευθερια.
για αυτο και τα ψυχοφαρμακα πλεον στον γυναικειο πλυθησμο περνουν και δινουν.
εχω περιεργεια να δω που θα φτασει ολο αυτο παντως

Άγγελος · 20-12-09

Όλο και πιο πολύ τελευταία σκέφτομαι οτι έπρεπε να γεννηθώ άντρας

Μην τα λες αυτα..
και εμεις οι ανδρες τι θα καναμε?

Himela · 20-12-09

Αρχική Δημοσίευση από Άγγελος:
Μην τα λες αυτα..
και εμεις οι ανδρες τι θα καναμε?

Δε θα είχες να πλακώνεσαι με τον Πιτ

Μελιώ · 23-12-09

Λόγος για τις σύγχρονες γυναίκες οι οποίες παρά τα φεμινιστικά άλματα των τελευταίων δεκαετιών, φέρονται να είναι όλως παραδόξως πιο δυστυχείς σήμερα απʼ ό,τι πριν από 40 χρόνια.

Μα καλά τι έρευνες είχαν γίνει πριν από 40 χρόνια ? :hmm:

Έχουμε καμιά πρόχειρη ? Όχι τίποτις άλλο ,στο λέω εγώ γιατί έτσι και πλακώσει ο Εποτε θα σου ζητά να απαριθμήσεις και τα ΑΦΜ του σταθμισμένου δείγματος .

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει έκθεση δύο οικονομολόγων του Πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια με τον χαρακτηριστικό τίτλο «Το παράδοξο της φθίνουσας γυναικείας ευτυχίας».

Απορία μου ...
Τι δουλειά έχουν οι οικονομολόγοι να διεξάγουν ερευνα που άπταται της ψυχιατρικής ή της ψυχολογίας ?

Βάσει αυτής, εν έτει 2009, το «ασθενές φύλο» (ανεξαρτήτως οικονομικού εκτοπίσματος, μορφωτικού επιπέδου, ηλικίας, επαγγέλματος και κοινωνικής θέσης) είναι σε μεγάλο μέρος του αναπτυγμένου βιομηχανικού κόσμου λιγότερο ευχαριστημένο από τη ζωή του σε σύγκριση με τις γυναίκες του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος (της δεκαετίας του 1970), καθώς και με τους σύγχρονους άνδρες.

Α, καλά αυτά είναι τα 40 χρόνια όπισθεν ?
Το ' 70 θαρρώ δεν μπορεί να αποτελεί σημείο αναφοράς , γιατί ήταν μια από τις πλεον μεταβατικές περιόδους , με τρανές αλλαγές γύρω από την σεξουαλική και επαγγελματική απελευθέρωση των γυναικών οπότε ήταν λογική η υπεραισιοδοξία του κοσμάκη .

Πιο συγκεκριμένα, το ύψος της υποκειμενικής γυναικείας ευδαιμονίας (δηλαδή του βαθμού στον οποίο κάθε μεμονωμένη γυναίκα αισθάνεται ευτυχισμένη) φέρεται να έχει υποχωρήσει τα τελευταία χρόνια τόσο στις ΗΠΑ όσο και σε 12 χώρες της Γηραιάς ηπείρου (μεταξύ αυτών και στην Ελλάδα). Αντιθέτως, κινούμενοι σε σταθερά ανοδική ψυχολογική τροχιά, οι άνδρες παρουσιάζονται όλο και περισσότερο ικανοποιημένοι από την καθημερινότητά τους. Συνδυάζοντας τις διαφορετικές πορείες των δύο φύλων, αντιλαμβάνεται κανείς το «παράδοξο».
Ποιο είναι αυτό; Πως κοντά μισός αιώνας γυναικείας χειραφέτησης έχει κατορθώσει να φέρει τελικώς μεγαλύτερη ευτυχία... στους άνδρες.

Μωρέ όταν λεω εγώ πως για σας δουλεύαμε τόσα χρόνια , για να είστε ευτυχείς

Κοίτα κάτι … στους άντρες δεν θεωρείται κοινωνικά αποδεκτό να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους , σε αντίθεση με τις γυναίκες που έχουν γαλουχηθεί με αυτό , στις επόμενες γενιές ελπίζω αυτό να έχει εξαλειφθεί οπότε , ας ενημερώσει κάποιος πλιζ τους κατά τα άλλα αξιαγάπητους οικονομολόγους πως καλό θα ήταν να επαναλάβουν κομματάκι αργότερα την έρευνα και τοτενες βλέπουμε ..

σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, οι κοινές ψυχικές διαταραχές είναι περισσότερο συνήθεις στις γυναίκες απʼ ό,τι στους άνδρες με τις περιπτώσεις κατάθλιψης που καταγράφονται στις τάξεις του «ασθενούς φύλου» να είναι αναλογικά δύο φορές περισσότερες.

Πάντα ήταν , ο Φρουντ δεν ξέρω και γω πόσες είχε βρει με υστερία , υστερία γιου νοου εκ του ύστερου και άλλες πολλές παθήσεις που αφορούσαν γυναίκες ….

Δεν είναι τωρινό ενημερώστε τους κυρίους κυρίους του Οργανισμού ..
Δεν παθαίνεται τίποτις παιδάκιʼμ εσείς , απλώς τα μαζεύετε , τα μαζεύετε και μια ωραία πρωία σκάτε
και μας αφήνετε χήρες …. Σε όλα σας βιαστικοί πια τσκ ! τσκ ! τσκ ! :pfff:

. Πέρα από όλα τα παραπάνω πάντως, ιδωμένη σε όλο το ψυχολογικό της βάθος, η υποκειμενική «δυστυχία» των σύγχρονων γυναικών ενδεχομένως να οφείλεται σε έναν βαθμό στον διαφορετικό, περισσότερο αυστηρό τρόπο με τον οποίο οι ίδιες αξιολογούν πλέον την ευτυχία τους.

Μπααα ! δεν είναι που εμείς τον αξιολογούμε υποκειμενικά αυστηρά , είναι που συνεχώς μας
πλασάρετε μια έννοια ευδαιμονίας που δεν ξέρουμε που στα κομμάτια βρίσκεται η ρημάδα
γιατί στις διαφημίσεις όλοι είναι ευτυχείς και έχουν απεριόριστο χρόνο ώστε να τρώνε πρωινό ως μια ευτυχισμένη , ευγονικά πανέμορφη οικογένεια :crazy:

...Ενώ στην πραγματικότητα σιχτιρίζεις αυτόν που πρόλαβε να πιάσει πρώτος το μπάνιο το πρωί :mad:

κι εσύ βιάζεσαι … και φυσικά που καιρός για αλειμένες φρυγανιές και ευτυχισμένα βλέμματα του τύπου
« αι λαβ γιου ως την αιωνιότητα ντράρλιγκ » κι από δίπλα ένα πανέμορφο άψογα ντυμένο τέκνο να πίνει το γάλα του , ενώ το δικό σου το σκασμένο
έχει κάτι ξεραμένα γάλατα στα μάγουλά του , :mad:

μαλλιά τσίβα που δεν σʼ αφήνει να τα χτενίσεις γιατί
« πονάειιιιιιιιιιιιιι » χώρια που στο ασανσέρ αντιγράφεις εσύ το « εμείς κι ο κόσμος » γιατί το βλαστάρι
σου έπαιζε παπαριές στο ζου , όλο το απόγευμα κι εσύ δεν ήσουν εκεί , γιατί φυσικά έπρεπε να κάνεις υπερωρίες
( απλήρωτες ) δια το καλόν της εταιρείας , ομοίως και ο σύντροφος σου φυσικά ! :mad:

Τεςπα δυστυχισμένοι άνθρωποι γυναίκες και άντρες υπήρχαν πάντα , απλά τότε δεν γινόσαντεστε
έρευνες και επίσης δεν υπήρχαν εταιρίες με «οικονομολόγους» που πρέπει να φέρνουν εις πέρας κάθε βδομάδα έναν αριθμό ερευνών για να δικαιολογήσουν το μπονους παραγωγικότητας τους .

mindcircus · 23-12-09

Καταρχας, δεμαρεσει να με λενε θλιμμενη... οταν δεν ειμαι!!

Αρχική Δημοσίευση από Μελιώ:
Τι δουλειά έχουν οι οικονομολόγοι να διεξάγουν ερευνα που άπταται της ψυχιατρικής ή της ψυχολογίας ?

Αυτο με παραξενεψε κι εμενα.

Και ωραια ολα αυτα, γιατι να μην υσχυουν αλλωστε (στην Ελλαδα παμε λιγο πιο αργα βεβαια)? Ερευνα δεν ειναι με στατιστικα? Ειμαι καχυποπτη και μαυτες, τελοσπαντων, ας πιστεψω, γιατι οχι?
Καθε αλλαγη εχει τα υπερ και τα κατα της. Δε νομιζω να ειχε νοημα να γυρισουμε πισω (την εποχη των γιαγιαδων και μαμαδων μας συγκεκριμενα εμεις της γενιας του 80 κι επειτα) κι αυτο αν θα γινοταν θα γινοταν μονο στα παραμυθια. Οι εξελιξεις αυτα τα αποτελεσματα εχουν, καλα και κακα.
Δε παυουν ομως να ειναι εξελιξεις και η εξελιξη καθε αλλο παρα θετικη ειναι.

Δε θα μπορουσα να φανταστω τη ζωη, επειδη ετσι μεγαλωσα, χωρις επιλογες και χωρις ανασα.
Αφου εχουμε μεγαλωσει ετσι οι περισσοτερες γυναικες αυτης της γενιας, αναρωτιεμαι, γιατι να εχουμε καταθλιψεις λοιπον οταν δεν εχουμε μετρο συγκρισης, οταν δεν εχουμε ζησει τα της παλιας εποχης?

Συμφωνα με την κοινη λογικη, οι καταθλιψεις παραφυλουν οταν απο το 1 περασεις στο - 1(υποκειμενικο, ατομικο κριτηριο).
Πως γινεται αν εχεις μαθει στο -1 (οπως λεει η ερευνα και φερει στο προσκηνιο αρνητικα) να θλιβεσαι, οταν δεν εχεις ζησει μεσα στο 1?

Ετσι εχουμε μαθει και πληροφορω τους... οικονομολογους πως ειμαστε πανευτυχεις

που μας δοθηκαν ευκαιριες σε τουτο τον πλανητη και επιλογες.

Η ισορροπια που φερει η καθε γυναικα σε ολαυτα που αναφερθηκαν ειναι δουλεια που κανει καθημερινα καθως επισης και ο αντρας αφου ο ρολος του αλλαζει σημερα δραματικα και υποχρεωνεται -συντομα θα το κανει εθελοντικα, αυτοβουλως και με παθος και θεληση- να δινει χειρες βοηθειας ακομα κι οταν η γυναικα δε θα το αποζητα. Οι ανθρωποι αλλωστε ειμαστε ισοι, αλλο ισοτητα κι αλλο ομοιοτητα. Ισοι με τους ανδρες, οχι ομοιοι τους ομως.

Κι οπως ειπε καποιος, βρισκομαστε σε σταδιο μεταβατικο, συντομα θα συνηθισουμε. Τυχερα τα παιδια μας αυριο, εμεις αυτης της γενιας θα δυσκολευτουμε λιγακι αλλα θα την παλεψουμε.

konstantinantia · 7 Οκτωβρίου 2018

Σημείωση συντονιστή: κάποια μηνύματα προέρχονται από το θέμα Διεκδικήσεις ομοφυλόφιλων στις κοινωνικές παροχές

Αρχική Δημοσίευση από Scandal:
Να υποθέσω αναφέρεσαι στο ότι η νομοθεσία δίνει βαρύτητα στη μητέρα όταν πρόκειται για θέμα παιδιού ή σε αυτό που λένε ότι κατηγορούνε άντρες για σεξουαλική παρενόχληση ενώ οι ίδιες κουνήσανε την ουρά τους;

Όχι περήφανη ως γυναίκα και εν δυνάμει μητέρα, αναφέρομαι στα δικαιώματα που έχουν στερηθεί οι γυναίκες ως μάνες, τρώγοντας κάποτε το παραμύθι της καριέρας πάση θυσία και σήμερα μην έχοντας άλλη επιλογή λόγω κρίσης. Με αφορμή την ελευθερία μας σε ένα καταπιεστικό σύστημα κατάφεραν να μας υποδουλώσουν περισσότερο.
Όσο για τα θέματα στα οποία αναφέρεσαι συνδέονται άμεσα με προηγούμενο πόστ μου όπου γράφω ότι έχει χαθεί το μέτρο. Βεβαίως φταίμε κι εμείς οι γυναίκες και αναλαμβάνω κάθε ευθύνη που μου αναλογεί.

Scandal · 7 Οκτωβρίου 2018

Αρχική Δημοσίευση από konstantinantia:
Όχι περήφανη ως γυναίκα και εν δυνάμει μητέρα, αναφέρομαι στα δικαιώματα που έχουν στερηθεί οι γυναίκες ως μάνες, τρώγοντας κάποτε το παραμύθι της καριέρας πάση θυσία και σήμερα μην έχοντας άλλη επιλογή λόγω κρίσης. Με αφορμή την ελευθερία μας σε ένα καταπιεστικό σύστημα κατάφεραν να μας υποδουλώσουν περισσότερο.
Όσο για τα θέματα στα οποία αναφέρεσαι συνδέονται άμεσα με προηγούμενο πόστ μου όπου γράφω ότι έχει χαθεί το μέτρο. Βεβαίως φταίμε κι εμείς οι γυναίκες και αναλαμβάνω κάθε ευθύνη που μου αναλογεί.

Επειδή στους χώρους που κινούμαι έχω γνωρίσει και γυναίκες που συνδύασαν καριέρα και τεκνοποίηση, θα έλεγα ότι έχει να κάνει με το πως το διαχειρίζεται η καθεμία. Συνήθως λόγω σπουδών και καριέρας οι γυναίκες αργούνε να κάνουν παιδιά πλέον (δλδ κάνουν από τα 35 και ύστερα), αντί να κάνουν από τη δεκαετία των 20.

Από εκεί και ύστερα, βρίσκεσαι σε μια σχέση με τον σύντροφό σου και μοιράζεστε το μεγάλωμα του παιδιού και τις δουλειές. Ξέρω ότι κυριαρχεί η πεποίθηση η μητέρα να είναι πάντα πιο κοντά στο παιδί, αλλά το να μοιραστούν οι σύντροφοι αυτή τη διαδικασία, δεν μπορεί να μπει στο πρόγραμμα; :hmm:

Το πρόβλημα το βλέπω κυρίως σε ζευγάρια που δεν υπάρχει πραγματική επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού (κυρίως σε ζευγάρια που είναι μεγάλης ηλικίας πλέον). Δηλαδή η γυναίκα έχει αναλάβει αποκλειστικά (από που κι ως που;; ), το μαγείρεμα, το καθάρισμα του σπιτιού, τα ψώνια, την φροντίδα και το διάβασμα των παιδιών και στο καπάκι της χτυπάει ο σύντροφος κι ένα "πήγαινε να δουλέψεις κι εσύ γιατί δεν βγαίνουμε".

Αν δύο άτομα δεν μπορούνε να βγάλουν πέρα ένα νοικοκυριό τι να πω, ας νομιμοποιήσουμε τον γάμο μεταξύ τριών ατόμων να λυθεί το θέμα. Μέχρι πέντε είναι σχέση, που λένε.

dimitra17478 · 09-10-18

Αρχική Δημοσίευση από Scandal:
Επειδή στους χώρους που κινούμαι έχω γνωρίσει και γυναίκες που συνδύασαν καριέρα και τεκνοποίηση, θα έλεγα ότι έχει να κάνει με το πως το διαχειρίζεται η καθεμία. Συνήθως λόγω σπουδών και καριέρας οι γυναίκες αργούνε να κάνουν παιδιά πλέον (δλδ κάνουν από τα 35 και ύστερα), αντί να κάνουν από τη δεκαετία των 20.

Από εκεί και ύστερα, βρίσκεσαι σε μια σχέση με τον σύντροφό σου και μοιράζεστε το μεγάλωμα του παιδιού και τις δουλειές. Ξέρω ότι κυριαρχεί η πεποίθηση η μητέρα να είναι πάντα πιο κοντά στο παιδί, αλλά το να μοιραστούν οι σύντροφοι αυτή τη διαδικασία, δεν μπορεί να μπει στο πρόγραμμα;

Το πρόβλημα το βλέπω κυρίως σε ζευγάρια που δεν υπάρχει πραγματική επικοινωνία μεταξύ του ζευγαριού (κυρίως σε ζευγάρια που είναι μεγάλης ηλικίας πλέον). Δηλαδή η γυναίκα έχει αναλάβει αποκλειστικά (από που κι ως που;; ), το μαγείρεμα, το καθάρισμα του σπιτιού, τα ψώνια, την φροντίδα και το διάβασμα των παιδιών και στο καπάκι της χτυπάει ο σύντροφος κι ένα "πήγαινε να δουλέψεις κι εσύ γιατί δεν βγαίνουμε".

Αν δύο άτομα δεν μπορούνε να βγάλουν πέρα ένα νοικοκυριό τι να πω, ας νομιμοποιήσουμε τον γάμο μεταξύ τριών ατόμων να λυθεί το θέμα. Μέχρι πέντε είναι σχέση, που λένε.

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω μαζί σου περισσότερο!
Παντρεμένη,εργαζόμενη,μητέρα και νοικοκυρά κάθε πρωί μπαίνει πλάνο με τις υποχρεώσεις της ημέρας και μοιράζονται όλα!
όταν υπάρχει επικοινωνία και συντροφικότητα αποκλείεται να πάθεις κατάθλιψη επειδή δεν πρόλαβες να πλύνεις τα πιάτα!

Scandal · 09-10-18

Γι' αυτό ανέφερα ότι αυτό ισχύει περισσότερο για μεγάλης ηλικίας ζευγάρια. Παλαιότερα, δηλαδή προτού βγει τόσο έντονα η γυναίκα στην αγορά εργασίας, το σπιτικό ξεκινούσε με την προϋπόθεση ότι ο άντρας δουλεύει και η γυναίκα προσέχει σπίτι - άντρα - παιδιά. Δεν λέω, είναι κι αυτός ένας καταμερισμός της εργασίας.
Με την κρίση από τέλη '90 και μετά, ενώ τα δεδομένα ήταν τα παραπάνω, προστέθηκε και το "πήγαινε γυναίκα να δουλέψεις γιατί δεν βγαίνουμε". Δεν είναι κακό το να πάει η γυναίκα να δουλέψει, το κακό είναι όταν λόγω των προηγούμενων παραδοχών και ρουτίνας, παραμένουν στη γυναίκα και οι υποχρεώσεις που έβγαζε, προτού εργαστεί, ενώ θα έπρεπε να ειπωθεί και το "ποιες από τις δουλειές θα αναλάβεις εσύ σήμερα άντρα".

Βασικά μιλάω έχοντας κατά νου πραγματικές περιπτώσεις :hmm:

DarthFederer · 09-10-18

Αρχική Δημοσίευση από konstantinantia:
Σημείωση συντονιστή: κάποια μηνύματα προέρχονται από το θέμα Διεκδικήσεις ομοφυλόφιλων στις κοινωνικές παροχές

Όχι περήφανη ως γυναίκα και εν δυνάμει μητέρα, αναφέρομαι στα δικαιώματα που έχουν στερηθεί οι γυναίκες ως μάνες, τρώγοντας κάποτε το παραμύθι της καριέρας πάση θυσία και σήμερα μην έχοντας άλλη επιλογή λόγω κρίσης. Με αφορμή την ελευθερία μας σε ένα καταπιεστικό σύστημα κατάφεραν να μας υποδουλώσουν περισσότερο.
Όσο για τα θέματα στα οποία αναφέρεσαι συνδέονται άμεσα με προηγούμενο πόστ μου όπου γράφω ότι έχει χαθεί το μέτρο. Βεβαίως φταίμε κι εμείς οι γυναίκες και αναλαμβάνω κάθε ευθύνη που μου αναλογεί.

Ποια ειναι τα δικαιωματα που εχουν στερηθει οι γυναικες ως μανες; Εχει προελθει και το θεμα απο split

hameleon · 09-10-18

Δεν μπορώ να καταλάβω πως συγχέεται η δήθεν χειραφέτηση της γυναίκας με την κατάθλιψη. Για εμένα δεν είναι χειραφέτηση και ελευθερία το γεγονός απλά να έχεις μια δουλειά και χίλιες άλλες υποχρεώσεις.Στο κοινωνικό σύστημα που ζούμε κανείς δεν είναι χειραφετημένος ούτε ελεύθερος, όλοι εξαρτόμαστε απο κάποιον άλλο.Παλαιότερα η εξάρτηση ήταν απο τον πατέρα και τον σύζυγο,σήμερα είναι απο τον εργοδότη ή απο το αγοραστικό κοινό σε περίπτωση που διαθέτεις επιχείρηση.Απο την άλλη η κατάθλιψη είναι απλά μια ασθένεια και δεν έχει να κάνει με το αν δουλεύεις ,αν έχεις άντρα και παιδιά.Ούτε έχουμε ιδιαίτερα δείγματα για να βγεί πόρισμα σε σχέση με το παρελθόν εφόσον ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν αυτές οι νόσοι κρύβονταν κάτω απο το χαλί για να μην υπάρχει στιγματισμός.Ακόμα και να υπήρχαν ενδείξεις της ασθένειας οι περισσότεροι ούτε καν γνώριζαν τι είναι.Δεν νομίζω δηλαδή οτι αν οι προγιαγιάδες μας είχαν κατάθλιψη θα ήταν κάτι που θα είχε διαγνωστεί,ειδικά στην επαρχία.

methexys · 09-10-18

Αρχική Δημοσίευση από hameleon:
Δεν μπορώ να καταλάβω πως συγχέεται η δήθεν χειραφέτηση της γυναίκας με την κατάθλιψη. Για εμένα δεν είναι χειραφέτηση και ελευθερία το γεγονός απλά να έχεις μια δουλειά και χίλιες άλλες υποχρεώσεις.Στο κοινωνικό σύστημα που ζούμε κανείς δεν είναι χειραφετημένος ούτε ελεύθερος, όλοι εξαρτόμαστε απο κάποιον άλλο.Παλαιότερα η εξάρτηση ήταν απο τον πατέρα και τον σύζυγο,σήμερα είναι απο τον εργοδότη ή απο το αγοραστικό κοινό σε περίπτωση που διαθέτεις επιχείρηση.Απο την άλλη η κατάθλιψη είναι απλά μια ασθένεια και δεν έχει να κάνει με το αν δουλεύεις ,αν έχεις άντρα και παιδιά.Ούτε έχουμε ιδιαίτερα δείγματα για να βγεί πόρισμα σε σχέση με το παρελθόν εφόσον ακόμα και στο πρόσφατο παρελθόν αυτές οι νόσοι κρύβονταν κάτω απο το χαλί για να μην υπάρχει στιγματισμός.Ακόμα και να υπήρχαν ενδείξεις της ασθένειας οι περισσότεροι ούτε καν γνώριζαν τι είναι.Δεν νομίζω δηλαδή οτι αν οι προγιαγιάδες μας είχαν κατάθλιψη θα ήταν κάτι που θα είχε διαγνωστεί,ειδικά στην επαρχία.

Το θέμα είναι να μπορείς να έχεις την επιλογή. Θες να κανεις παιδιά και να αφιερωθεις στην οικογένεια σου; Κάνε το. Θες να δωσεις προτεραιότητα στην καριέρα σου; Ωραία,όλα καλά. Παλιά δεν μπορούσες να το κανεις αυτό, γιατί εννοείται πως η γυναίκα έπρεπε να αφοσιωθεί στο νοικοκυριό της. Αυτό είναι ελευθερία. Ο καθένας και η καθεμία να μπορεί να κάνει τις επιλογές της. Και γιατί όχι, και ο άντρας μπορεί να επιλέξει να μείνει στο σπίτι αν θέλει και να φροντίσει τα παιδιά. Δεν καταλαβαινω γιατί είναι τόσο αξιοθαύμαστο για μια γυναίκα να μπορεί να συνδυάζει δουλειά και οικογένεια (συνηθως είναι η ερώτηση που κάνουν οι περισσότεροι σε γυναίκες με καριέρα και παιδιά), ενώ τους άντρες δεν τους ρωτάμε καν γιατί είτε θεωρείται αυτονόητο ότι η οικογένεια είναι «πρόβλημα» της γυναίκας. Κατά τ’αλλα, η κατάθλιψη ίσως να έχει αυξηθεί στις μέρες μας αλλά δεν είναι κάτι νέο. Όπως λες, πριν τόσα χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να διαγνωστεί κανεις με κατάθλιψη, ποσο μαλλον οι γυναίκες που ουσιαστικά ήταν κτήματα των άλλων.

hameleon · 09-10-18

Αρχική Δημοσίευση από methexys:
Το θέμα είναι να μπορείς να έχεις την επιλογή. Θες να κανεις παιδιά και να αφιερωθεις στην οικογένεια σου; Κάνε το. Θες να δωσεις προτεραιότητα στην καριέρα σου; Ωραία,όλα καλά. Παλιά δεν μπορούσες να το κανεις αυτό, γιατί εννοείται πως η γυναίκα έπρεπε να αφοσιωθεί στο νοικοκυριό της. Αυτό είναι ελευθερία. Ο καθένας και η καθεμία να μπορεί να κάνει τις επιλογές της. Και γιατί όχι, και ο άντρας μπορεί να επιλέξει να μείνει στο σπίτι αν θέλει και να φροντίσει τα παιδιά. Δεν καταλαβαινω γιατί είναι τόσο αξιοθαύμαστο για μια γυναίκα να μπορεί να συνδυάζει δουλειά και οικογένεια (συνηθως είναι η ερώτηση που κάνουν οι περισσότεροι σε γυναίκες με καριέρα και παιδιά), ενώ τους άντρες δεν τους ρωτάμε καν γιατί είτε θεωρείται αυτονόητο ότι η οικογένεια είναι «πρόβλημα» της γυναίκας. Κατά τ’αλλα, η κατάθλιψη ίσως να έχει αυξηθεί στις μέρες μας αλλά δεν είναι κάτι νέο. Όπως λες, πριν τόσα χρόνια, δεν υπήρχε περίπτωση να διαγνωστεί κανεις με κατάθλιψη, ποσο μαλλον οι γυναίκες που ουσιαστικά ήταν κτήματα των άλλων.

Tο πρόβλημα είναι οτι είναι ψευδαίσθηση αυτή η ''επιλογή''.Στην πραγματικότητα στον εργασιακό κλάδο δεν πρόκειται για επιλογή δική σου,εσύ είσαι επιλογή των άλλων.Δεν θα κάτσει κανένας να ασχοληθεί αν εσύ στην προσωπική σου ζωή θες να κάνεις παιδιά. Θα σκεφτεί οτι δεν τον συμφέρει να προσλάβει κάποια που ίσως μείνει έγκυος.Είναι η πιο συχνή ερώτηση ενός υποψήφιου εργοδότη με το που πατήσεις τα 25.Για αυτό το λόγο συνήθως οι συμβάσεις είναι ορισμένου χρόνου και ανανεώνονται αν το αφεντικό συνεχίσει να σε βρίσκει ανταποδοτική.Στην πραγματικότητα λίγες γυναίκες έχουν καταφέρει σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον να ξεχωρίσουν και να είναι αυτόνομες και πάλι θυσίασαν πράγματα.
Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να πώ οτι είναι λάθος οι γυναίκες να δουλεύουν,απλά δεν πιστεύω οτι τα κίνητρα αυτής της ευκαιρίας που δόθηκε είναι και τόσο αγνά.Δεν το κάναν ούτε επειδή εγίναν ανοιχτόμυαλοι ούτε επειδή διαμαρτύρονταν οι φεμινίστριες απλά τους συνέφερε οικονομικά να εντάξουν και τις γυναίκες στο χώρο εργασίας.Αλλωστε πλέον η μέση γυναίκα δεν έχει καν την επιλογή να μην δουλέψει και να αφοσιωθεί στα παιδιά της ακόμα και στο πρώτο χρόνο της ζωής τους,γιατί με τον μέσο μισθό που παίρνει ένας άντρας δεν γίνεται να συντηρηθεί οικογένεια.

Lancelot · 09-10-18

Αρχική Δημοσίευση από hameleon:
Tο πρόβλημα είναι οτι είναι ψευδαίσθηση αυτή η ''επιλογή''.Στην πραγματικότητα στον εργασιακό κλάδο δεν πρόκειται για επιλογή δική σου,εσύ είσαι επιλογή των άλλων.Δεν θα κάτσει κανένας να ασχοληθεί αν εσύ στην προσωπική σου ζωή θες να κάνεις παιδιά. Θα σκεφτεί οτι δεν τον συμφέρει να προσλάβει κάποια που ίσως μείνει έγκυος.Είναι η πιο συχνή ερώτηση ενός υποψήφιου εργοδότη με το που πατήσεις τα 25.Για αυτό το λόγο συνήθως οι συμβάσεις είναι ορισμένου χρόνου και ανανεώνονται αν το αφεντικό συνεχίσει να σε βρίσκει ανταποδοτική.Στην πραγματικότητα λίγες γυναίκες έχουν καταφέρει σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον να ξεχωρίσουν και να είναι αυτόνομες και πάλι θυσίασαν πράγματα.
Σε καμία περίπτωση δεν προσπαθώ να πώ οτι είναι λάθος οι γυναίκες να δουλεύουν,απλά δεν πιστεύω οτι τα κίνητρα αυτής της ευκαιρίας που δόθηκε είναι και τόσο αγνά.Δεν το κάναν ούτε επειδή εγίναν ανοιχτόμυαλοι ούτε επειδή διαμαρτύρονταν οι φεμινίστριες απλά τους συνέφερε οικονομικά να εντάξουν και τις γυναίκες στο χώρο εργασίας.Αλλωστε πλέον η μέση γυναίκα δεν έχει καν την επιλογή να μην δουλέψει και να αφοσιωθεί στα παιδιά της ακόμα και στο πρώτο χρόνο της ζωής τους,γιατί με τον μέσο μισθό που παίρνει ένας άντρας δεν γίνεται να συντηρηθεί οικογένεια.

Όσον αφορά το εργασιακό περιβάλλον αυτό καλό θα ήταν να περιλαμβάνει και τα προηγμένα ευρωπαικά ή μη κράτη και όχι μόνο την Ελλάδα της κρίσης που οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως αντιμετωπίζονται οι έγκυες .

Τώρα για το άρθρο θα διαφωνήσω με τα άλματα του φεμινιστικού κινήματος . Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο κίνημα υποβαθμίζει τον ρόλο της γυναίκας στον 21ο αιώνα και η παρουσία του αποτελεί τροχοπέδη για όλη την πρόοδο της κοινωνίας .

Η χειραφέτηση των... θλιμμένων γυναικών

Νεοφερμένος

Πολύ δραστήριο μέλος

Νεοφερμένος

Τιμώμενο Μέλος

Συντονίστρια

Επιφανές μέλος

Νεοφερμένος

Επιφανές μέλος

Συντονίστρια

Δραστήριο μέλος

Περιβόητο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διαχειριστής

Νεοφερμένος

Διαχειριστής

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Περιβόητο μέλος