Στη Γαλλία ο φοιτητής μπορεί να παρατείνει έως δύο χρόνια τις τριετείς σπουδές του πρώτου πτυχίου, ενώ εάν αποτύχει σε κάποιο μάθημα μπορεί να εξετασθεί σε αυτό τρεις ακόμη φορές. Ωστόσο, για να εγγραφεί ένας φοιτητής στο επόμενο έτος, πρέπει να έχει εξετασθεί με επιτυχία στο 70% των μαθημάτων του προηγούμενου. Την ίδια στιγμή, υπάρχει η δικλείδα του συμψηφισμού των βαθμών συναφών μαθημάτων.
Λένω μου, δεν είναι ακριβώς έτσι στη Γαλλία. Παρότι ο συμψηφισμός των μαθημάτων που αναφέρεις όντως υπάρχει, όπως και η δυνατότητα συμμετοχής σε επαναληπτική εξεταστική σε κάποιο μάθημα 2 ή 3 φορές το χρόνο (το λεγόμενο rattrapage), κάθε φοιτητής/φοιτήτρια έχει το δικαίωμα, σε περίπτωση που αποτύχει σε όλα τα rattrapages, να επαναλάβει τη χρονιά (το λεγόμενο redoublement). Έχει το δικαίωμα να επαναλάβει κάθε μία από τις τρεις χρονιές των προπτυχιακών σπουδών του/της (2ν, με βάση τα ελληνικά δεδομένα) και κάθε μία απ' τις δύο του μάστερ του/της, ενώ, σε περίπτωση που εργάζεται έχει δικαίωμα και σε 2ν+1 ή σε 2ν+2, ακόμα και σε 2ν+3, ανάλογα τις ώρες εργασίας του/της και τη φύση της εργασίας. Κάθε περίπτωση εξετάζεται ξεχωριστά από επιτροπή ενώ τα μέλη ΔΕΠ δείχνουν κατανόηση και είναι ευέλικτα απέναντι στα άτομα που δουλεύουν, σε ό,τι αφορά υποχρεωτικές παρουσίες/παρουσιάσεις εργασιών κλπ.
Αυτό στην Ελλάδα δε συμβαίνει ή, τουλάχιστον, δε συμβαίνει σε μία μεγάλη κλίμακα επειδή δεν υπάρχει κατανόηση απέναντι στον/στην εργαζόμενο/η φοιτητή/τρια. Το ξέρω αυτό από πρώτο χέρι και, παρότι εγώ τελείωσα στην ώρα μου, συμφοιτητές/τριες που δούλευαν περισσότερες ώρες ή σε πιο δύσκολες συνθήκες δεν τα κατάφεραν να τελειώσουν ούτε στα πέντε, ούτε στα έξι χρόνια. Το να τελειώσεις στα ν+2, καλώς ή κακώς, απαιτεί πόρους και εφόσον το κράτος δεν παρέχει κάποια υποτροφία κοινωνικών κριτηρίων ή δωρεάν στέγαση για όλα τα παιδιά με x ετήσιο οικογενειακό εισόδημα, το αν θα τελειώσει ένα παιδί ή όχι τις σπουδές του στην ώρα του εξαρτάται καθαρά από την οικονομική άνεση των γονιών του. Αυτό, γενικά, στο εξωτερικό δε συμβαίνει. Στη Γαλλία δίνονται υποτροφίες με βάση κοινωνικά κριτήρια αυστηρά, παρέχεται (πολύ φθηνή ή και δωρεάν) στέγη, υπάρχει κατανόηση από μέλη ΔΕΠ και από επιτροπές όταν εργάζεσαι, σε κάποιες σχολές δε, πληρώνεσαι για να φοιτάς (στις grandes écoles), μιλάμε για ένα κράτος που σε βοηθάει να τελειώσεις τις σπουδές σου, ακόμα και αν εργάζεσαι. Στην Ελλάδα μπορεί να ψηφιστεί μεν το ν+2 και να εφαρμοστεί, αλλά αυτή η βοήθεια δεν θα παρέχεται, δεν άκουσα τίποτα για υποτροφίες με βάση κοινωνικά κριτήρια. Οπότε, θα έχουμε ένα (δημόσιο και, σε προπτυχιακό επίπεδο, δωρεάν) σύστημα παιδείας, το οποίο, όμως, όλως παραδόξως, θα είναι απόλυτα λειτουργικό μόνο για το άτομο που έχει την οικονομική δυνατότητα να σπουδάσει χωρίς να εργάζεται.
Θα μου πείτε "Γνωρίζω περιπτώσεις που τα κατάφεραν, δούλεψαν και πήραν πτυχίο". Ναι, κι εγώ η ίδια είμαι μία τέτοια περίπτωση και πολύς κόσμος που γνωρίζω. Όμως, δεν έχουμε όλα τα άτομα ούτε τις ίδιες δυνατότητες ψυχικά (μπορεί εγώ να άντεχα να διαβάζω βράδια, κάποιο άλλο άτομο μπορεί να μην μπορούσε), ούτε και τα ίδια ερεθίσματα μεγαλώνοντας (ποιο άτομο θα περνούσε με λιγότερο διάβασμα τον Όμηρο; εγώ που μου διάβαζαν την
Οδύσσεια για να κοιμηθώ και με πήγαιναν κάθε μέρα στη δημοτική βιβλιοθήκη ή συμφοιτητής μου που άκουσε για πρώτη φορά για το ομηρικό ζήτημα στη σχολή και δεν διάβαζε εξωσχολικά; αυτός ήθελε το τριπλάσιο, τουλάχιστον, διάβασμα από εμένα – και δουλεύαμε αμφότεροι γύρω στις 4-5 ώρες τη μέρα). Εφόσον το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι σε θέση να προσφέρει τέτοια ερεθίσματα στο μεγαλύτερο μέρος των παιδιών ούτε να παρέχει υποτροφίες με βάση κοινωνικά κριτήρια, δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι όλα θα αλλάξουν με ένα ν+2, γιατί, απλούστατα, δεν θα αλλάξουν.
Και, επειδή ξέρω τι απαντήσεις θα λάβω, να μοιραστώ κι έναν τελευταίο προβληματισμό, ότι όταν συζητάμε για το τι είναι καλύτερο σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα, καλό είναι να λαμβάνουμε ως δεδομένο ότι όλα τα παιδιά επιθυμούν να σπουδάσουν· η συλλογιστική τύπου "Ναι, αλλά αυτοί οι αιώνιοι που είναι 30 χρονών κλπ. κλπ." είναι αφενός εκδικητική, αφετέρου δεν σχεδιάζουμε καμία εκπαιδευτική πολιτική ξεκινώντας απ' τις εξαιρέσεις, γιατί τότε η ανάγκη "επιτήρησης και τιμωρίας" στρέφεται κατά των πρωτοετών φοιτητών/τριών που τώρα ξεκινάνε τη φοιτητική τους πορεία και, προφανώς, δε φταίνε σε τίποτα αν ο Ιαβέρης είναι 30 χρονών και δεν πήρε πτυχίο επειδή του αρέσει να βλέπει όλη μέρα Netflix. Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν διαμορφώνεται για να τιμωρήσει τον Ιαβέρη. Διαμορφώνεται έτσι ώστε η Τιτίκα, ο Γιάννης-Αγιάννης και ο Μάριος που δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους, να μπορούν να τις ολοκληρώσουν.
10-07-19
18:55
Αφού έσκασε η βόμβα πάνω του. Βέβαια αν ήταν κανένας ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία τώρα ο Σάββας μπορεί να έκανε και πολιτική καριέρα ως θύμα τρομοκρατικής ενέργειας.
Τελευταία επεξεργασία από το χρήστη Angelique. : 11-07-19 στις 03:37.
Επεξεργασία Προφίλ
Επεξεργασία Avatar
Επεξεργασία Υπογραφής
Επεξεργασία Επιλογών
E-mail και Κωδικός
Ρυθμίσεις Ειδοποιήσεων
Αποσύνδεση
Οι Συνδρομές μου
Το Προφίλ μου
Τα Posts μου
Λίστα Επαφών
Αντιδράσεις σε Posts μου
Παραθέσεις των Posts μου
Αναφορές σε Εμένα
Ενέργειες Συντονιστών
Αόρατος Χρήστης
Αρχική Forum
Ρωτήστε κάτι
Βιβλιοθήκη
Πανελλαδικές
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Βοήθεια
e-steki.gr Forum
έως 
