Η χώρα των επιστημόνων = ανέργων

Guest 451212

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Νομίζω όλοι το έχουν σκεφτεί. Πιστεύω και ένα γκουγκλάρισμα θα με επιβεβαίωνε, ότι στην Ελλάδα παράγουμε τόσους επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων χωρίς όμως να έχουμε τη "βιομηχανία" ή την ανάγκη. Ανάγκη όπως το βλέπω υπάρχει για επαγγέλματα είτε ανειδίκευτης εργασίας είτε σε ειδικότητες που δεν είναι δημοφιλείς στους νέους. Αντιθέτως, επιλέγεται η οδός είτε επιστημών που η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει ανάγκη, αλλά δεν εξαρτάται και από έλλειψη εδώ χωρίς εισαγωγικά βιομηχανίας, συγκεκριμένα κοινωνικών/ανθρωπιστικών/εκπαίδευσης είτε επιστημών μηχανικής που και τη βιομηχανία να είχαμε πάλι δεν θα χρειάζονταν, εδώ κολλάει έχουμε τόσους μάνατζερς, αλλά κανέναν να κάνει τη δουλειά.

Καταλαβαίνω το θέμα της εκπαίδευσης και της ανάγκης επιστημοσύνης, αλλά νομίζω η κατάσταση της μετανάστευσης δεν πρόκειται να αλλάξει είτε έχουμε καλύτερους μισθούς είτε όχι. Προσωπικά όπως το βλέπω τρία είναι τα συστήματα που θα "έπρεπε" να εφαρμοστούν.

Είτε θα έπρεπε να υπάρξει διαδικασία χαρντ κορ για την απόκτηση της άδειας οποιουδήποτε επαγγέλματος, μετά την αποφοίτηση (αυτό θα προτιμούσα προσωπικά)
Είτε η διαδικασία της περάτωσης των σπουδών θα έπρεπε να είναι χαρντ κορ, δηλαδή να υπάρχει διακοπή των σπουδών υπό ορισμένες προϋποθέσεις
Είτε συνδυασμός των ανωτέρω

Θα φάει κράξιμο όλο αυτό ως αντιφιλελεύθερο ή καταπιεστικό!
 

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Τελευταία βλέπω τη νέα μόδα των διδακτορικών. Και η κουτσή μαρία δηλώνει υποψήφια διδάκτορας άσχετα αν δεν ξέρει τι είναι η δημοσίευση. Περισσότερο για τον τίτλο στο προφίλ της στο Linkedin. Στις φυσικομαθητικές επιστήμες αρκετοί που δεν μπορούν να ερευνήσουν / αποδείξουν κάτι στην επιστήμη, κάνουν. Oι βιολόγοι ειδικά το έχουν πάρει γραμμή και είναι να γελάς καθώς η πλειονότητα των εργασιών είναι για τα σκουπίδια. Νομίζω ότι περισσότερο μετράει πλέον το promotion του καθηγητή Πανεπιστημίου, η φάση "γαμάτη" φοιτητική ζωή άλλα 5-10 χρόνια ως "ερευνητές δεν ξέρω τι ακριβώς", παρά η ικανότητα αν κάποιος αξίζει να κάνει διδακτορικό. Δεν δίνει κανείς δεκάρα για το αξιακό κομμάτι καθώς τα Πανεπιστήμια λαμβάνουν τρελή χρηματοδότηση λόγω των διδακτορικών σπουδών και φυσικά έχουν βοηθητικό προσωπικό χωρίς μισθό και ένσημα. Ακόμη δεν έχω καταλάβει η τόση μανία του εν λόγω τίτλου τι ακριβώς προσφέρει στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία. Για να πάμε και παραέξω, η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει ανάγκη τους πάτους υποψήφιους διδάκτορες των Ελληνικών Πανεπιστημίων;

Κατάντια, καημένε Gauss. :ermm:
 

Guest 451212

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Τελευταία βλέπω τη νέα μόδα των διδακτορικών. Και η κουτσή μαρία δηλώνει υποψήφια διδάκτορας άσχετα αν δεν ξέρει τι είναι η δημοσίευση. Περισσότερο για τον τίτλο στο προφίλ της στο Linkedin. Στις φυσικομαθητικές επιστήμες αρκετοί που δεν μπορούν να ερευνήσουν / αποδείξουν κάτι στην επιστήμη, κάνουν. Oι βιολόγοι ειδικά το έχουν πάρει γραμμή και είναι να γελάς καθώς η πλειονότητα των εργασιών είναι για τα σκουπίδια. Νομίζω ότι περισσότερο μετράει πλέον το promotion του καθηγητή Πανεπιστημίου, η φάση "γαμάτη" φοιτητική ζωή άλλα 5-10 χρόνια ως "ερευνητές δεν ξέρω τι ακριβώς", παρά η ικανότητα αν κάποιος αξίζει να κάνει διδακτορικό. Δεν δίνει κανείς δεκάρα για το αξιακό κομμάτι καθώς τα Πανεπιστήμια λαμβάνουν τρελή χρηματοδότηση λόγω των διδακτορικών σπουδών και φυσικά έχουν βοηθητικό προσωπικό χωρίς μισθό και ένσημα. Ακόμη δεν έχω καταλάβει η τόση μανία του εν λόγω τίτλου τι ακριβώς προσφέρει στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία. Για να πάμε και παραέξω, η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει ανάγκη τους πάτους υποψήφιους διδάκτορες των Ελληνικών Πανεπιστημίων;

Κατάντια, καημένε Gauss. :ermm:
Στοιχεία από ΕΚΤ . Επιβεβαιώνεται ότι οι 1 στους 2 είναι νέοι (κάτω των 35), απλά ο αριθμός δεν είναι συγκριτικά μεγάλος. Έστω ότι η τάση ξεκινάει τα τελευταία χρόνια θα έχει ενδιαφέρον η ίδια έρευνα το '22-'25.
 

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Ναι, τα βλέπω. Πάντως επειδή τυγχάνει και μιλάω καθημερινά με νεολαία και στο γυμναστήριο που κάνει διδακτορικό, δεν δείχνουν ευχαριστημένοι. Σαν κάτι να τους λείπει. Ναι μεν, η φάση αυτή αλλά δείχνουν λίγο χαμένοι ως προς την ρεαλιστικότητα του στόχου ή αν θα καταφέρουν να φτάσουν στην καθομολόγηση του διδάκτορα για να γράφουν το Dr. Ας δεχτούμε ότι ένα ταλέντο στα Μαθηματικά να κάνει διδακτορικό γιατί βρήκε κάποιο Λήμμα. Ο κάθε τίποτας όμως γιατί να κάνει; Ξαναλέω, δεν έχω κάτι με όσους κάνουν για να μην παρεξηγηθώ. Ο προβληματισμός μου είναι περισσότερο σε κοινωνιολογικό επίπεδο. Βλέπω μια χώρα να σέρνεται και μια διεθνή επιστημονική κοινότητα σε μια δική της ερευνητική καθίζηση. Όπως λέει και ο Higgs, τα διδακτορικά πλέον δεν γίνονται ως αφορμή την έρευνα. Η έρευνα αν είναι βιομηχανική ελέγχεται από τις Οικονομικές υπερδυνάμεις και η γαλέρα των ενθουσιασμένων νέων βαράει κουπί. Τα Πανεπιστήμια αναβαθμίζονται σε διάφορα συνέδρια, εμφανίζονται κουστωδίες ερευνητών (χωρίς μισθό) και η ουσία της έρευνας πάει στο μηδέν. Στην Αυστρία γνωρίζω κοπέλα, έχει σπουδάσει Μαθηματικός που δεν γνωρίζει ούτε Μαθηματικά, ούτε Προγραμματισμό αλλά κάνει διδακτορικό στο Machine Learning σε Τμήμα Μαθηματικών. Οι περισσότεροι όταν περνάνε τα χρόνια τα παρατάνε απλά έτσι. Δεν ξέρω τι ακριβώς έργο είναι αυτό...:football:
 
Τελευταία επεξεργασία:

GoddamnRight

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο GoddamnRight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 339 μηνύματα.
Τελευταία βλέπω τη νέα μόδα των διδακτορικών. Και η κουτσή μαρία δηλώνει υποψήφια διδάκτορας άσχετα αν δεν ξέρει τι είναι η δημοσίευση. Περισσότερο για τον τίτλο στο προφίλ της στο Linkedin. Στις φυσικομαθητικές επιστήμες αρκετοί που δεν μπορούν να ερευνήσουν / αποδείξουν κάτι στην επιστήμη, κάνουν. Oι βιολόγοι ειδικά το έχουν πάρει γραμμή και είναι να γελάς καθώς η πλειονότητα των εργασιών είναι για τα σκουπίδια. Νομίζω ότι περισσότερο μετράει πλέον το promotion του καθηγητή Πανεπιστημίου, η φάση "γαμάτη" φοιτητική ζωή άλλα 5-10 χρόνια ως "ερευνητές δεν ξέρω τι ακριβώς", παρά η ικανότητα αν κάποιος αξίζει να κάνει διδακτορικό. Δεν δίνει κανείς δεκάρα για το αξιακό κομμάτι καθώς τα Πανεπιστήμια λαμβάνουν τρελή χρηματοδότηση λόγω των διδακτορικών σπουδών και φυσικά έχουν βοηθητικό προσωπικό χωρίς μισθό και ένσημα. Ακόμη δεν έχω καταλάβει η τόση μανία του εν λόγω τίτλου τι ακριβώς προσφέρει στην Ελληνική οικονομία και κοινωνία. Για να πάμε και παραέξω, η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει ανάγκη τους πάτους υποψήφιους διδάκτορες των Ελληνικών Πανεπιστημίων;

Κατάντια, καημένε Gauss. :ermm:


Το διδακτορικό σε πολλές επιστήμες είναι "must" αν θέλεις να ανεβείς σε υψηλότερες θέσεις στη βιομηχανία ή αν θες να γίνεις καθηγητής. Αποκτάς και πολλές ικανότητες από αυτό. Και μια δημοσίευση καλή να βγάλεις από ένα διδακτορικό και η μόνη σου να είναι, είναι αρκετό.

Επίσης, το "ερευνητές δεν ξέρω τι ακριβώς" ή το "αν κάποιος αξίζει να κάνει διδακτορικό" είναι τέρμα κομπλεξικά και αναληθή. Δεν χρειάζεται να είναι genius κανείς για να κάνει καλό διδακτορικό. Προφανώς βοηθάει, αλλά το κυριότερο είναι να είσαι οργανωμένος, να έχεις αναπτύξει κάποια skills και να δουλεύεις πολλές ώρες.

Αυτά περί του hate που έβγαλες. Το άλλο point όμως έχει βάση. Πάρα πολλοί κάνουν διδακτορικό, αφιερώνουν 4+ χρόνια και παίρνουν πίσω πολύ λίγα πράγματα, είτε λόγω έλλειψης εξοπλισμού σε πιο εφαρμοσμένες σχολές, είτε λόγω της ίδιας της επιστήμης. Διδακτορικό ας πούμε στην ιστορία της τέχνης (λέω εγώ τώρα, δεν ξέρω αν υφίσταται), δύσκολα να θεωρηθεί καλή επένδυση των τεσσάρων χρόνων. Επίσης υπάρχει και το φαινόμενο πολλοί φοιτητές, επειδή φοβούνται την αγορά εργασίας ή επειδή δεν έχουν κάτι καλύτερο στον ορίζοντα ή επειδή δεν μπορούν/δεν θέλουν να φύγουν έξω κ.λ.π. αποφασίζουν να κάνουν διδακτορικό, απλά για να έχουν κάτι να κάνουν. Και ουσιαστικά, επειδή δεν το ξεκινάνε συνειδητοποιημένοι όπως θα έπρεπε, δεν αποδίδουν, όσο θα μπορούσαν. Βάλε και στην εξίσωση τα προβλήματα από έλλειψη πόρων κ.λ.π. και ναι, το πράγμα χαλάει.

Όπως και να έχει, ξεκαβάλα εσύ λίγο, που ας πούμε αναφέρεσαι στον Gauss, λες και εσύ είσαι από τους ελάχιστους άξιους λολ



Και για την αρχική ερώτηση του θέματος:

Έχεις δίκιο. Πρέπει να γίνουν αλλαγές. Δεν γίνεται να παράγουμε κάθε χρόνο και να χρηματοδοτούμε κιόλας 100 σχολές ιστορίας, φιλοσοφίας, νομικής κ.λ.π. όταν ξεκάθαρα η αγορά εργασίας δεν προσανατολίζεται εκεί και όταν έχουμε υπερκορεσμό. Να μην καταργηθούν τελειώς προφανώς, όλα χρειάζονται, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Γιατί το κράτος χάνει, όταν κάθε χρόνο βγαίνουν πχ 500 δικηγόροι ή ιστορικοί. Τι θα κάνουν αυτοί? Πώς θα δώσουν πίσω στο κράτος, όταν δεν θα μπορούν να βρουν δουλειά, επειδή δεν υπάρχει ζήτηση? Περισσότερο πρέπει να προωθούμε σχολές που έχουν μεγάλη ζήτηση, όπως προγραμματιστές, μηχανικοί κ.λ.π. Και εννοείται, πως πρέπει να σταματήσει η απαξίωση και να δοθεί βαρύτητα και στις άλλες δουλειές, εκτός πανεπιστημίου. Αλλά δύσκολα η κοινωνία να μην χαρακτηρίσει κάποιον βλάκα ή όχι τόσο έξυπνο, τέλος πάντων, όταν αυτός ασχολείται με την κτηνοτροφία φερειπείν. Αλλά αυτό κάλλιστα μπορεί να αλλάξει, αν αρχίσει και δίνεται εκεί focus.

Και σε όποιον είναι της απόψεως ότι πρέπει να έχει την ελευθερία να σπουδάζει ό,τι θέλει, ε η ζωή είναι σκληρή τι να κάνουμε. Το γενικότερο σύνολο έχει προτεραιότητα. Αν θέλει να σπουδάσει κάτι, ας πάει σε ιδιωτικό, αλλιώς ας κάνει κάτι στο οποίο υπάρχει ζήτηση ή να ανταγωνιστεί περισσότερους για να μπει εκεί που θέλει.

Όχι βέβαια, ότι στην Ελλάδα με την έλλειψη βιομηχανιών και εταιρειών δεν υπάρχει κορεσμός σε μηχανικούς, προγραμματιστές, μαθηματικούς... Αλλά τουλάχιστον παγκοσμίως, περισσότεροι θα ζητήσουν έναν ξέρωγω προγραμματιστή, παρά έναν απόφοιτο από το ιστορικό. Σαν πρόταση πάντως, καλό θα είναι, για αρχή, να γίνεται ένας διαχωρισμός, μέχρι και το γυμνάσιο, ώστε κάποιοι, ανάλογα με τις επιδόσεις τους, να πάνε Πανεπιστήμιο και οι υπόλοιποι στις άλλες δουλειές που υπάρχουν. Αυτό βέβαια, θα προυποθέτει καλή αξιολόγηση, βελτίωσω κάποιων υποδομών και πολλά άλλα.
 

Guest 468119

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το διδακτορικό σε πολλές επιστήμες είναι "must" αν θέλεις να ανεβείς σε υψηλότερες θέσεις στη βιομηχανία ή αν θες να γίνεις καθηγητής. Αποκτάς και πολλές ικανότητες από αυτό. Και μια δημοσίευση καλή να βγάλεις από ένα διδακτορικό και η μόνη σου να είναι, είναι αρκετό.

Επίσης, το "ερευνητές δεν ξέρω τι ακριβώς" ή το "αν κάποιος αξίζει να κάνει διδακτορικό" είναι τέρμα κομπλεξικά και αναληθή. Δεν χρειάζεται να είναι genius κανείς για να κάνει καλό διδακτορικό. Προφανώς βοηθάει, αλλά το κυριότερο είναι να είσαι οργανωμένος, να έχεις αναπτύξει κάποια skills και να δουλεύεις πολλές ώρες.

Αυτά περί του hate που έβγαλες. Το άλλο point όμως έχει βάση. Πάρα πολλοί κάνουν διδακτορικό, αφιερώνουν 4+ χρόνια και παίρνουν πίσω πολύ λίγα πράγματα, είτε λόγω έλλειψης εξοπλισμού σε πιο εφαρμοσμένες σχολές, είτε λόγω της ίδιας της επιστήμης. Διδακτορικό ας πούμε στην ιστορία της τέχνης (λέω εγώ τώρα, δεν ξέρω αν υφίσταται), δύσκολα να θεωρηθεί καλή επένδυση των τεσσάρων χρόνων. Επίσης υπάρχει και το φαινόμενο πολλοί φοιτητές, επειδή φοβούνται την αγορά εργασίας ή επειδή δεν έχουν κάτι καλύτερο στον ορίζοντα ή επειδή δεν μπορούν/δεν θέλουν να φύγουν έξω κ.λ.π. αποφασίζουν να κάνουν διδακτορικό, απλά για να έχουν κάτι να κάνουν. Και ουσιαστικά, επειδή δεν το ξεκινάνε συνειδητοποιημένοι όπως θα έπρεπε, δεν αποδίδουν, όσο θα μπορούσαν. Βάλε και στην εξίσωση τα προβλήματα από έλλειψη πόρων κ.λ.π. και ναι, το πράγμα χαλάει.

Όπως και να έχει, ξεκαβάλα εσύ λίγο, που ας πούμε αναφέρεσαι στον Gauss, λες και εσύ είσαι από τους ελάχιστους άξιους λολ



Και για την αρχική ερώτηση του θέματος:

Έχεις δίκιο. Πρέπει να γίνουν αλλαγές. Δεν γίνεται να παράγουμε κάθε χρόνο και να χρηματοδοτούμε κιόλας 100 σχολές ιστορίας, φιλοσοφίας, νομικής κ.λ.π. όταν ξεκάθαρα η αγορά εργασίας δεν προσανατολίζεται εκεί και όταν έχουμε υπερκορεσμό. Να μην καταργηθούν τελειώς προφανώς, όλα χρειάζονται, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Γιατί το κράτος χάνει, όταν κάθε χρόνο βγαίνουν πχ 500 δικηγόροι ή ιστορικοί. Τι θα κάνουν αυτοί? Πώς θα δώσουν πίσω στο κράτος, όταν δεν θα μπορούν να βρουν δουλειά, επειδή δεν υπάρχει ζήτηση? Περισσότερο πρέπει να προωθούμε σχολές που έχουν μεγάλη ζήτηση, όπως προγραμματιστές, μηχανικοί κ.λ.π. Και εννοείται, πως πρέπει να σταματήσει η απαξίωση και να δοθεί βαρύτητα και στις άλλες δουλειές, εκτός πανεπιστημίου. Αλλά δύσκολα η κοινωνία να μην χαρακτηρίσει κάποιον βλάκα ή όχι τόσο έξυπνο, τέλος πάντων, όταν αυτός ασχολείται με την κτηνοτροφία φερειπείν. Αλλά αυτό κάλλιστα μπορεί να αλλάξει, αν αρχίσει και δίνεται εκεί focus.

Και σε όποιον είναι της απόψεως ότι πρέπει να έχει την ελευθερία να σπουδάζει ό,τι θέλει, ε η ζωή είναι σκληρή τι να κάνουμε. Το γενικότερο σύνολο έχει προτεραιότητα. Αν θέλει να σπουδάσει κάτι, ας πάει σε ιδιωτικό, αλλιώς ας κάνει κάτι στο οποίο υπάρχει ζήτηση ή να ανταγωνιστεί περισσότερους για να μπει εκεί που θέλει.

Όχι βέβαια, ότι στην Ελλάδα με την έλλειψη βιομηχανιών και εταιρειών δεν υπάρχει κορεσμός σε μηχανικούς, προγραμματιστές, μαθηματικούς... Αλλά τουλάχιστον παγκοσμίως, περισσότεροι θα ζητήσουν έναν ξέρωγω προγραμματιστή, παρά έναν απόφοιτο από το ιστορικό. Σαν πρόταση πάντως, καλό θα είναι, για αρχή, να γίνεται ένας διαχωρισμός, μέχρι και το γυμνάσιο, ώστε κάποιοι, ανάλογα με τις επιδόσεις τους, να πάνε Πανεπιστήμιο και οι υπόλοιποι στις άλλες δουλειές που υπάρχουν. Αυτό βέβαια, θα προυποθέτει καλή αξιολόγηση, βελτίωσω κάποιων υποδομών και πολλά άλλα.


Καλό είναι να μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας, το 90% των διδακτορικών γίνονται από γνωστά φροντιστηρια και καθηγητές έναντι αμοιβής
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

GoddamnRight

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο GoddamnRight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 339 μηνύματα.
Καλό είναι να μην κρυβόμαστε πίσω απο το δάκτυλο μας, το 90% των διδακτορικών γίνονται από γνωστά φροντηστηρια και καθηγητές έναντι αμοιβής


Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Αλλά ακόμα και να ισχύει (που λογικά θα ισχύει για πολύ κάτω του 90%), δεν αλλάζει κάτι σε αυτά που είπα.
 

Ryuzaki

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Lost in Infinity αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών ΑΠΘ (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 1,877 μηνύματα.
Νομίζω όλοι το έχουν σκεφτεί. Πιστεύω και ένα γκουγκλάρισμα θα με επιβεβαίωνε, ότι στην Ελλάδα παράγουμε τόσους επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων χωρίς όμως να έχουμε τη "βιομηχανία" ή την ανάγκη. Ανάγκη όπως το βλέπω υπάρχει για επαγγέλματα είτε ανειδίκευτης εργασίας είτε σε ειδικότητες που δεν είναι δημοφιλείς στους νέους. Αντιθέτως, επιλέγεται η οδός είτε επιστημών που η Ελλάδα όχι μόνο δεν έχει ανάγκη, αλλά δεν εξαρτάται και από έλλειψη εδώ χωρίς εισαγωγικά βιομηχανίας, συγκεκριμένα κοινωνικών/ανθρωπιστικών/εκπαίδευσης είτε επιστημών μηχανικής που και τη βιομηχανία να είχαμε πάλι δεν θα χρειάζονταν, εδώ κολλάει έχουμε τόσους μάνατζερς, αλλά κανέναν να κάνει τη δουλειά.

Καταλαβαίνω το θέμα της εκπαίδευσης και της ανάγκης επιστημοσύνης, αλλά νομίζω η κατάσταση της μετανάστευσης δεν πρόκειται να αλλάξει είτε έχουμε καλύτερους μισθούς είτε όχι. Προσωπικά όπως το βλέπω τρία είναι τα συστήματα που θα "έπρεπε" να εφαρμοστούν.

Είτε θα έπρεπε να υπάρξει διαδικασία χαρντ κορ για την απόκτηση της άδειας οποιουδήποτε επαγγέλματος, μετά την αποφοίτηση (αυτό θα προτιμούσα προσωπικά)
Είτε η διαδικασία της περάτωσης των σπουδών θα έπρεπε να είναι χαρντ κορ, δηλαδή να υπάρχει διακοπή των σπουδών υπό ορισμένες προϋποθέσεις
Είτε συνδυασμός των ανωτέρω

Θα φάει κράξιμο όλο αυτό ως αντιφιλελεύθερο ή καταπιεστικό!

Ή απλα να υπαρχει πληρης απαγκιστρωση της τριτοβαθμιας απο την αγορα εργασιας. Οποιος θελει να σπουδαζει, απλα να το κανει για σκοπους αυτοπραγματωσης καταρχας και επειτα για επαγγελματικους. Νομιζω απανταει στο ερωτημα σου. Δες τι συμβαινει σε αλλες χωρες πχ US οσον αφορα την ετεραπασχοληση.
 

Guest 468119

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Αλλά ακόμα και να ισχύει (που λογικά θα ισχύει για πολύ κάτω του 90%), δεν αλλάζει κάτι σε αυτά που είπα.


Αλήθεια πρώτη φορά ακούς όμορο τα διδακτορικά όπως και οι διπλωματικές δίνονται; Σε πολύ γνωστό φροντιστήριο της Θεσσαλονίκης 4-5 χιλιάρικα. Μόνο σε πολύ σοβαρές σχολές ένα μεγάλο ποσοστό δεν το δίνει
 

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Πρώτη φορά το ακούω αυτό. Αλλά ακόμα και να ισχύει (που λογικά θα ισχύει για πολύ κάτω του 90%), δεν αλλάζει κάτι σε αυτά που είπα.

Επειδή είσαι μικρότερός μου άσε με να έχω μια καλύτερη άποψη. :) Δεν μιλάω με κόμπλεξ και στο λέω γιατί πιθανόν ο λόγος μου να μοιάζει επιθετικός αλλά είναι όπως μιλάω. Γραπτώς πολλές φορές δεν φαίνεται ο συναισθηματισμός του άλλου. Μην κρίνεις τόσο εύκολα λοιπόν.

Μιλάω γι' αυτό που βλέπω. Μιλάω για μια νέα τάση . Καλώς ή κακώς όταν βλέπεις ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να σταθούν σε μια μεταπτυχιακή εργασία, πώς γίνεται να βγάζουν εις πέρας ένα διδακτορικό; Κάποιο λάκκο έχει η υπόθεση. Έτυχε να βρεθώ και στο εξωτερικό, μίλησα με κόσμο και είδα πόσοι αξίζουν και μπορούν να υποστηρίξουν ένα διδακτορικό. Τουλάχιστον εκεί βλέπεις νέους και λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν. Το δέχονται ότι δεν μπορούν και δεν τους ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική. Μόνο από χώρες σαν την Ελλάδα βλέπεις μια μανία περισσότερο ως κοινωνικό γόητρο παρά ουσίας, για την εν λόγω σπουδή. Αναφέρομαι στον Gauss και γενικά σε ανθρώπους χαρισματικούς που εννοείται ότι θαυμάζω για το έργο που παράγουν.

Για μένα το διδακτορικό είναι μια ειδική αξία στην επιστήμη. Το θεωρώ σαν μια διαδικασία ερευνητικής εξέλιξης και όχι σπουδών, όπου κάποιος χαρισματικός θα βρει κάτι και θα ωφελήσει την επιστήμη και όχι να ωφελήσει την ματαιοδοξία του (όπως έχει καταντήσει)... τακτική που συμβαίνει στην κάθε κουτσή μαρία. Δεν θα έκανα προσωπικά, ενώ έχω άριστους βαθμούς (είχα προτάσεις από καθηγητές) επειδή δεν με εκφράζει σαν τρόπος ζωής. Δεν μου αρέσει να ερευνήσω κάτι με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου και να τρενάρω την ζωή μου, να εμφανιστούν προβλήματα με την ψυχολογική υγεία μου, την κακή μου διατροφή αλλά και την μισθολογική μου εξέλιξη με ασάφειες και συμβόλαια περιορισμένου χρόνου. Ήδη μόνος μου σκέφτομαι να ασχοληθώ ερευνητικά με κάποια θέματα πάνω στην επιστήμη στο μέλλον. Αλλά θα το έκανα μόνο για την επιστήμη, με την έννοια του Διαφωτισμού και όχι του Νεοφιλελευθερισμού του κιτς. Όσους ξέρω, πιο πάνω είπα ότι δεν είναι 100% ευχαριστημένοι και συνειδητοποιημένοι γιατί κάνουν διδακτορικό.

Η ψεύτικη πειθαρχία εντός Πανεπιστημίου με το γνωστό γλείψιμο, να δείχνεις πάντα κατώτερος του μεγαλοκαρχαρία καθηγητή, τις δήθεν επιστημονικές συζητήσεις μεταξύ της ομάδας των διδακτ.φοιτητών, το άφθονο κουτσομπολιό για τον καθένα υποψ.διδάκτορα, τη συμμετοχή σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο που λειτουργούν διασπαστικά για έναν διδακτ.φοιτητή αν έχει και δραστηριότητες μέσα στο Τμήμα (βλ. μαθήματα, μελέτη), το "χώσιμο" που γίνεται σε ανθρώπους που δουλεύουν περισσότερο για να λουφάρουν οι υπόλοιποι (παγκόσμια μόδα) και εν καιρώ σε μετατρέπει σε χλιαρό yes man. Δεν θα μου άρεσε να γυρίζω με τις παντόφλες γηροκομείου μέσα στο Τμήμα με το άγχος να με σουτάρουν αν δεν βγει η δημοσίευση (αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη). Είδες; Δεν ακούγεται και τόσο δελεαστική πρόταση και απέχει τρελά από το πάθος για την έρευνα. Σε μετρήσεις που έχουν γίνει, το ποσοστό των καθηγητών και λοιπών βοηθών που αφιερώνουν χρόνο για έρευνα με όλη τη σημασία της λέξης, τείνει στο μηδέν. Η διδασκαλία και ο συναγωνισμός για τις βαθμίδες, έχουν μετασχηματίσει την ακαδημαϊκή έρευνα σε στίβο παραγωγής δημοσιεύσεων που ελάχιστες εξ' αυτών έχουν κάποια επιστημονική ουσία.

Σύμφωνα με την έγκυρη γνώμη πολλών καθηγητών Πανεπιστημίου στο εξωτερικού ένα διδακτορικό δεν γίνεται αν υπάρχει η λογική της αντιγραφής, του ψάξιμου στην Google αναζήτηση και απλά να λέμε ότι κάνουμε έρευνα με έτοιμη δουλειά από άλλους φορείς (π.χ. ειδικά φροντιστήρια). Επίσης αν δεν έχουν λυθεί προσωπικά ζητήματα σχετικά με την δημιουργία οικογένειας, σταθερής οικονομικής εξασφάλισης και με το θέμα του ένσημου, το διδακτορικό συνήθως δεν γίνεται όπως πρέπει. Ή θα είσαι 100% αφοσιωμένος ή με ημίμετρα δεν προχωράει η διαδικασία για να αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι νέοι απλά είναι ενθουσιώδεις λόγω της ηλικίας, που το νιάτο συνήθως λειτουργεί ως διαθλαστικό κάτοπτρο της πραγματικότητας και των προσωπικών δυνατοτήτων. Οι νέοι συνήθως νομίζουν ότι μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα αλλά με την οδό της τεμπελίτιδας, απλά ο χρόνος να φεύγει.
 

GoddamnRight

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο GoddamnRight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών. Έχει γράψει 339 μηνύματα.
Αλήθεια πρώτη φορά ακούς όμορο τα διδακτορικά όπως και οι διπλωματικές δίνονται; Σε πολύ γνωστό φροντιστήριο της Θεσσαλονίκης 4-5 χιλιάρικα. Μόνο σε πολύ σοβαρές σχολές ένα μεγάλο ποσοστό δεν το δίνει

Για διπλωματικές το έχω ακούσει, γιατί δεν είναι δύσκολο, ειδικά αν έχεις βιβλιογραφική. Αλλά για διδακτορικό που πρέπει να κάνεις κάτι καινούργιο και πρέπει να είναι σοβαρή δουλειά, ή αν όχι σοβαρή, σίγουρα όχι σαν μια απλή πτυχιακή, πώς γίνεται? Ίσως σε θεωρητικές σχολές, μόνο? Και για αυτό, πόσα άτομα με τόσες εξειδικευμένες γνώσεις, διαθέτει ένα φροντιστήριο? Γιατί για διδακτορικά λέμε.


Επειδή είσαι μικρότερός μου άσε με να έχω μια καλύτερη άποψη. :) Δεν μιλάω με κόμπλεξ και στο λέω γιατί πιθανόν ο λόγος μου να μοιάζει επιθετικός αλλά είναι όπως μιλάω. Γραπτώς πολλές φορές δεν φαίνεται ο συναισθηματισμός του άλλου. Μην κρίνεις τόσο εύκολα λοιπόν.

Μιλάω γι' αυτό που βλέπω. Μιλάω για μια νέα τάση . Καλώς ή κακώς όταν βλέπεις ότι οι περισσότεροι δεν μπορούν να σταθούν σε μια μεταπτυχιακή εργασία, πώς γίνεται να βγάζουν εις πέρας ένα διδακτορικό; Κάποιο λάκκο έχει η υπόθεση. Έτυχε να βρεθώ και στο εξωτερικό, μίλησα με κόσμο και είδα πόσοι αξίζουν και μπορούν να υποστηρίξουν ένα διδακτορικό. Τουλάχιστον εκεί βλέπεις νέους και λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν. Το δέχονται ότι δεν μπορούν και δεν τους ενδιαφέρει μια τέτοια προοπτική. Μόνο από χώρες σαν την Ελλάδα βλέπεις μια μανία περισσότερο ως κοινωνικό γόητρο παρά ουσίας, για την εν λόγω σπουδή. Αναφέρομαι στον Gauss και γενικά σε ανθρώπους χαρισματικούς που εννοείται ότι θαυμάζω για το έργο που παράγουν.

Για μένα το διδακτορικό είναι μια ειδική αξία στην επιστήμη. Το θεωρώ σαν μια διαδικασία ερευνητικής εξέλιξης και όχι σπουδών, όπου κάποιος χαρισματικός θα βρει κάτι και θα ωφελήσει την επιστήμη και όχι να ωφελήσει την ματαιοδοξία του (όπως έχει καταντήσει)... τακτική που συμβαίνει στην κάθε κουτσή μαρία. Δεν θα έκανα προσωπικά, ενώ έχω άριστους βαθμούς (είχα προτάσεις από καθηγητές) επειδή δεν με εκφράζει σαν τρόπος ζωής. Δεν μου αρέσει να ερευνήσω κάτι με την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μου και να τρενάρω την ζωή μου, να εμφανιστούν προβλήματα με την ψυχολογική υγεία μου, την κακή μου διατροφή αλλά και την μισθολογική μου εξέλιξη με ασάφειες και συμβόλαια περιορισμένου χρόνου. Ήδη μόνος μου σκέφτομαι να ασχοληθώ ερευνητικά με κάποια θέματα πάνω στην επιστήμη στο μέλλον. Αλλά θα το έκανα μόνο για την επιστήμη, με την έννοια του Διαφωτισμού και όχι του Νεοφιλελευθερισμού του κιτς. Όσους ξέρω, πιο πάνω είπα ότι δεν είναι 100% ευχαριστημένοι και συνειδητοποιημένοι γιατί κάνουν διδακτορικό.

Η ψεύτικη πειθαρχία εντός Πανεπιστημίου με το γνωστό γλείψιμο, να δείχνεις πάντα κατώτερος του μεγαλοκαρχαρία καθηγητή, τις δήθεν επιστημονικές συζητήσεις μεταξύ της ομάδας των διδακτ.φοιτητών, το άφθονο κουτσομπολιό για τον καθένα υποψ.διδάκτορα, τη συμμετοχή σε συνέδρια σε όλο τον κόσμο που λειτουργούν διασπαστικά για έναν διδακτ.φοιτητή αν έχει και δραστηριότητες μέσα στο Τμήμα (βλ. μαθήματα, μελέτη), το "χώσιμο" που γίνεται σε ανθρώπους που δουλεύουν περισσότερο για να λουφάρουν οι υπόλοιποι (παγκόσμια μόδα) και εν καιρώ σε μετατρέπει σε χλιαρό yes man. Δεν θα μου άρεσε να γυρίζω με τις παντόφλες γηροκομείου μέσα στο Τμήμα με το άγχος να με σουτάρουν αν δεν βγει η δημοσίευση (αυτό συμβαίνει στην Ευρώπη). Είδες; Δεν ακούγεται και τόσο δελεαστική πρόταση και απέχει τρελά από το πάθος για την έρευνα. Σε μετρήσεις που έχουν γίνει, το ποσοστό των καθηγητών και λοιπών βοηθών που αφιερώνουν χρόνο για έρευνα με όλη τη σημασία της λέξης, τείνει στο μηδέν. Η διδασκαλία και ο συναγωνισμός για τις βαθμίδες, έχουν μετασχηματίσει την ακαδημαϊκή έρευνα σε στίβο παραγωγής δημοσιεύσεων που ελάχιστες εξ' αυτών έχουν κάποια επιστημονική ουσία.

Σύμφωνα με την έγκυρη γνώμη πολλών καθηγητών Πανεπιστημίου στο εξωτερικού ένα διδακτορικό δεν γίνεται αν υπάρχει η λογική της αντιγραφής, του ψάξιμου στην Google αναζήτηση και απλά να λέμε ότι κάνουμε έρευνα με έτοιμη δουλειά από άλλους φορείς (π.χ. ειδικά φροντιστήρια). Επίσης αν δεν έχουν λυθεί προσωπικά ζητήματα σχετικά με την δημιουργία οικογένειας, σταθερής οικονομικής εξασφάλισης και με το θέμα του ένσημου, το διδακτορικό συνήθως δεν γίνεται όπως πρέπει. Ή θα είσαι 100% αφοσιωμένος ή με ημίμετρα δεν προχωράει η διαδικασία για να αποφέρει κάποιο αποτέλεσμα. Οι περισσότεροι νέοι απλά είναι ενθουσιώδεις λόγω της ηλικίας, που το νιάτο συνήθως λειτουργεί ως διαθλαστικό κάτοπτρο της πραγματικότητας και των προσωπικών δυνατοτήτων. Οι νέοι συνήθως νομίζουν ότι μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα αλλά με την οδό της τεμπελίτιδας, απλά ο χρόνος να φεύγει.



Τώρα αναφέρεσαι για διδακτορικά σε εξωτερικό ή μόνο στην Ελλάδα? Γιατί δεν ξέρω κατά πόσο στέκουν τα επιχειρήματα "κάνοντας διδακτορικό τρενάρω τη ζωή μου", "δουλεύουν για να λουφάρουν οι άλλοι" κ.λ.π.

Έξω, τουλάχιστον στις χώρες που ξέρω, Βέλγιο, Γαλλία, Ελβετία, Βόρειες κ.λ.π. πληρώνεσαι κανονικά και όχι σαν την Ελλάδα. Παίρνεις καθαρά περίπου 2000 ευρώ το μήνα (κατά μέσο όρο, Ελβετία ή και αλλού παίρνεις και περισσότερα λόγω αυξημένων εξόδων), οπότε σίγουρα μπορείς να συντηρήσεις τον εαυτό σου και να βάλεις και λίγα στην άκρη. Δεν περιμένεις να κάνεις χρήματα σοβαρά στο διδακτορικό, αλλά σίγουρα έχεις να ζήσεις αξιοπρεπώς.

Επίσης κακώς το βλέπεις το διδακτορικό ως "να συνεισφέρεις πραγματικά στην επιστήμη", αν και εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε το "πραγματικά". Πρέπει να πας την επιστήμη και τη ζωή πολύ μπροστά για να θεωρηθεί ότι συνεισφέρεις ή εννοείς μήπως, απλά να μην κάνεις κάτι που δεν έχει νόημα, απλά και μόνο για το χαρτί? Λογικά το δεύτερο.

Όπως και να έχει, τα διδακτορικά συνήθως, από ότι ξέρω, σου δίνουν πολλά πράγματα, ειδικά στις πολυτεχνικές σχολές, για αυτές θα μιλήσω κυρίως.
1) Γνώσεις πολλές και γνωριμίες
2) skills όπως να "διοικείς" μεταπτυχιακούς, να κάνεις παρουσιάσεις κ.λ.π.
3) να αναλαμβάνεις εσύ το project, εσύ σκέφτεσαι και το προχωράς, εσύ παίρνεις το ρίσκο αν πάει κάτι στραβά και εσύ κερδίζεις στο τέλος αν όλα πάνε καλά. Αναλαμβάνεις ένα μεγάλο project και ανταγωνίζεσαι και άλλους από άλλα πανεπιστήμια που κάνουν το ίδιο. Μεγάλο προσόν.
4) Μπορείς να επεκτείνεις το γνωστικό σου πεδίο, να συνδιάσεις το πτυχίο σου ή και μεταπτυχιακό σου με κάτι άλλο, οπότε σου ανοίγονται και έξτρα δρόμοι.

Γενικά και από λίγο ψάξιμο για δουλειές, απλά για να δω τι ζητάνε, πολλοί ζητάνε διδακτορικούς. Και το θέμα είναι το εξής, όπως το βλέπω. Πες έχεις 2 άτομα ίσα, ο ένας πάει για διδακτορικό (ο α) και ο άλλος για βιομηχανία (ο β).
Ξεκινάνε το ίδιο έτος. Ο α θα είναι για άλλα 3-4 χρόνια στο Πανεπιστήμιο, ενώ ο β στη πραγματικά αγορά εργασίας, η οποία γνωρίζω προφανώς, διαφέρει πολύ από το Πανεπιστήμιο.
Μετά τα 3-4 χρόνια, ο β θα βγάζει περισσότερα, θα έχει και περισσότερη εμπειρία, αλλά θα κάνει στάνταρ δουλειά. Ο α τότε θα ξεκινήσει να δουλεύει σε μια εταιρεία (δεν θα συνεχίσει για καθηγητής). Πολύ πιθανόν, σε λίγα χρόνια, αν όχι πολύ πιο σύντομα, ο α ενδέχεται να ξεπεράσει τον β, τόσο σε ευθύνες όσο και σε απολαβές.

Και στο Βέλγιο, στην Αυστρία και στη Γαλλία, από όσο ξέρω, σίγουρα τα πράγματα δεν είναι όπως στην Ελλάδα, τουλάχιστον για τις περιπτώσεις που ξέρω. Μπορεί να χρειαστεί να κάνεις κανένα μάθημα σε μεταπτυχιακούς, αλλά το χώσιμο που τρως στην Ελλάδα είναι πολύ περισσότερο.

-ένα διδακτορικό δεν γίνεται αν υπάρχει η λογική της αντιγραφής, του ψάξιμου στην Google αναζήτηση και απλά να λέμε ότι κάνουμε έρευνα με έτοιμη δουλειά από άλλους φορείς (π.χ. ειδικά φροντιστήρια)

Δεν ξέρω ακόμα πώς το λέτε αυτό. Τώρα για Ελλάδα μιλάς? Δηλαδή ένα φροντιστήριο, μπορεί να αναλάβει το διδακτορικό ενός εντός Πολυτεχνείου ή προγραμματιστή ή χημικού, φυσικού κ.λ.π.? Πώς γίνεται αυτό? Τέλος πάντων, ακόμα και να γίνεται, ποντάρω στο ότι ελάχιστοι θα είναι αυτοί. Τώρα για διδακτορικά πάνω στην "ιστορία της τέχνης από Βυζάντιο μέχρι τώρα" (τυχαίο παράδειγμα λολ), ε, εντάξει, πιο εύκολο. Αλλά εδώ για πιο σοβαρά πράγματα μιλάμε. No offence για τους διδάκτορες τέχνης χε

-να δείχνεις πάντα κατώτερος του μεγαλοκαρχαρία καθηγητή, τις δήθεν επιστημονικές συζητήσεις μεταξύ της ομάδας των διδακτ.φοιτητών, το άφθονο κουτσομπολιό για τον καθένα υποψ.διδάκτορα

Αυτά και σε δουλειές εκτός Πανεπιστημίου θα τις βρεις.

Γενικά, υπάρχει διαφορά του κάνω διδακτορικό για να γίνω καθηγητής, με τις περιορισμένες έδρες, τις γνωριμίες, την πίεση των δημοσιεύσεων κ.λ.π. με το κάνω διδακτορικό για να πουλήσω τον εαυτό μου πιο ακριβά στην αγορά εργασίας. Μήπως τόση ώρα αναφερόσουν απλά σε αυτούς που θέλουν να γίνουν καθηγητές?
 

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Ναι αναφέρομαι στα διδακτορικά με προοπτικές στην Ακαδημία. Δηλαδή όχι και τόσο το Πολυτεχνείο ή το Βιολογικό / Φαρμακευτικό Τμήμα που είναι μια ειδική κατηγορία το διδακτορικό και χρειάζεται στην βιομηχανική έρευνα. Αναφέρομαι στην έρευνα απλά για να συντηρούνται τα Φυσικομαθηματικά Τμήματα ή και τα ευρύτερα των θετικών επιστημών π.χ. Πληροφορικής, Γεωλογίας κλπ. Στο Μαθηματικό διαπιστώνω ότι δεν είναι τόσο εύκολα εμφανής η ερευνητική δουλειά που γίνεται σε σχέση με το Πολυτεχνείο. Από τις δεξιότητες που αναφέρεις:

1) Γνώσεις πολλές και γνωριμίες

2) skills όπως να "διοικείς" μεταπτυχιακούς, να κάνεις παρουσιάσεις κ.λ.π.
3) να αναλαμβάνεις εσύ το project, εσύ σκέφτεσαι και το προχωράς, εσύ παίρνεις το ρίσκο αν πάει κάτι στραβά και εσύ κερδίζεις στο τέλος αν όλα πάνε καλά. Αναλαμβάνεις ένα μεγάλο project και ανταγωνίζεσαι και άλλους από άλλα πανεπιστήμια που κάνουν το ίδιο. Μεγάλο προσόν.
4) Μπορείς να επεκτείνεις το γνωστικό σου πεδίο, να συνδυάσεις το πτυχίο σου ή και μεταπτυχιακό σου με κάτι άλλο, οπότε σου ανοίγονται και έξτρα δρόμοι.

μόνο το 1 και το 4 συνήθως ισχύει. Αλλά και σε διάφορα άρθρα αμερικάνικων ιστοτόπων, η κοινωνία των διδακτορικών και στις ΗΠΑ δεν είναι με ροδοπέταλα στρωμένη (για να μην κατηγορούμε μόνο την Ελλάδα). Ναι υπάρχουν οι προοπτικές για το 2 και 3 αλλά δεν είναι ακριβώς έτσι σύμφωνα με τα λεγόμενα ακόμη και εκείνων που κάνουν στο Πολυτεχνείο κάποιο διδακτορικό. Άλλα λέγανε πριν εγγραφούν και άλλα κατά την διάρκεια της εκπόνησης της διδακτορικής έρευνας. Αυτό όμως δεν είναι μειονέκτημα της Ελλάδας αλλά της δυσκαμψίας του καθηγητικού Πανεπιστημίου διεθνώς! Οι γνωριμίες νομίζω είναι μια λανθάνουσα ερμηνεία της λέξης. Για να είμαστε πιο ακριβείς, μια πράξη λέγεται γνωριμία όταν δεν περιέχει σκοπό. Στον ακαδημαϊκό χώρο οι γνωριμίες έχουν σκοπό. Είναι το "γλείψιμο" που αποφεύγουμε λόγω πολιτικής ορθότητας-υποκρισίας. Γίνεται ο καθένας μαϊντανός σε συνέδρια, τάχα μου ενδιαφέρον στον καθηγητή αλλά στην ουσία ο έχων καλή προώθηση έχει καλύτερες πόρτες για την επίτευξη του διδακτορικού και όχι ο έχων έμφυτο ταλέντο. Δυστυχώς, δεν ζούμε σε δίκαιη κοινωνία. Από αυτό να ξεκινήσουμε την κουβέντα και όχι πόσα διδακτορικά κάνει ο καθένας. Δεν γίνεται σε κάθε Τμήμα ένα 10-30% να έχει ενδιαφέρον για τις σπουδές και μετά ξαφνικά να ξυπνάει οίστρος για διδακτορικό. ;)
 

Johnny15

Επιφανές μέλος

Ο Γιάννης? αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 12,749 μηνύματα.
Ή απλα να υπαρχει πληρης απαγκιστρωση της τριτοβαθμιας απο την αγορα εργασιας. Οποιος θελει να σπουδαζει, απλα να το κανει για σκοπους αυτοπραγματωσης καταρχας και επειτα για επαγγελματικους. Νομιζω απανταει στο ερωτημα σου. Δες τι συμβαινει σε αλλες χωρες πχ US οσον αφορα την ετεραπασχοληση.


Το ακριβώς αντίθετο θα έλεγα.
 

Dreamweaver

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,754 μηνύματα.
Είτε θα έπρεπε να υπάρξει διαδικασία χαρντ κορ για την απόκτηση της άδειας οποιουδήποτε επαγγέλματος, μετά την αποφοίτηση (αυτό θα προτιμούσα προσωπικά)
Με αυτο τι ακριβως πετυχαινεις? Πιο πολλους ανεργους δημιουργεις καθως περιοριζεις ακομη περισσοτερο την δυνατοτητα απορροφησης αποφοιτων. Ισα ισα που το αναποδο θα επρεπε να γινει, να γινει μειωθει η γραφειοκρατια και η εξουσια των μανδαρινων για να ειναι πιο ευκολο να βρεις ή να ξεκινησεις μια δουλεια.
Μεγαλη ευθυνη του προβληματος ειναι βεβαια και η λογικη οτι πρεπει να πανε ολοι πανεπιστημιο γιατι αλλιως καταπαταται καποιο ανθρωπινο δικαιωμα, αλλα δεν γινεται να πιασεις αυτη την κουβεντα
 

Guest 451212

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Με αυτο τι ακριβως πετυχαινεις? Πιο πολλους ανεργους δημιουργεις καθως περιοριζεις ακομη περισσοτερο την δυνατοτητα απορροφησης αποφοιτων. Ισα ισα που το αναποδο θα επρεπε να γινει, να γινει μειωθει η γραφειοκρατια και η εξουσια των μανδαρινων για να ειναι πιο ευκολο να βρεις ή να ξεκινησεις μια δουλεια.
Μεγαλη ευθυνη του προβληματος ειναι βεβαια και η λογικη οτι πρεπει να πανε ολοι πανεπιστημιο γιατι αλλιως καταπαταται καποιο ανθρωπινο δικαιωμα, αλλα δεν γινεται να πιασεις αυτη την κουβεντα
Νομίζω πρόκειται για μια διαδικασία αποθάρρυνσης και τεστάρει τους υποψήφιους αν το θέλουν πραγματικά ή όχι. Έτσι αντί να "χάνουν" το χρόνο τους με το να ακολουθούν μια επιστήμη που δεν θα τους οδηγήσει σε επαγγελματική αποκατάσταση. Αντιθέτως, θα προσανατολιστούν σε μια επιστήμη ή τέχνη που θα τους αποδίδει σίγουρο εισόδημα και θα συνεισφέρουν στην οικονομία. Παράδειγμα αποτελεί η απόκτηση άδειας άσκησης δικηγορικού επαγγέλματος στη Γαλλία που είναι 1 στους 4 περίπου. Η γραφειοκρατία δεν έχει σχέση νομίζω, με τη διαδικασία απόκτησης άδειας άσκησης ενός επαγγέλματος.

Δεν κερδίζεις κάτι, υποθετικό παράδειγμα, με το να παράγεις 10 γιατρούς για 1 θέση, 20 πολιτικούς μηχανικούς/αρχιτέκτονες μηχανικούς για ίσως καμμία θέση, 40 φιλόλογους και πάει λέγοντας...

Όλα αυτά είναι θεωρητικά και μη εφαρμοστέα στην Ελλάδα που καμμία ριζοσπαστική πολιτική δεν ακολουθείται, γιατί όλοι φοβούνται το πολιτικό κόστος. Είναι γενική αλήθεια ότι στην Ελλάδα υπάρχουν θέσεις εργασίας, αν δεν υπήρχαν για όλους θα καταστρατηγούταν το δικαίωμα στην εργασία. Κόσμος που να θέλει να κάνει αυτή τη δουλειά δεν υπάρχει γιατί όλοι είναι "επιστήμονες". Το τελευταίο δεν το κατάλαβα για το δικαίωμα.

Προσωπική μου άποψη είναι το καλύτερο σύστημα. Γιατί λύσεις όπως κλείνω τα 2/3 των ιστορικών, όλα τα φιλοσοφικών και λοιπά νομίζω θα ήταν τελείως αντιφιλελεύθερο. Το πτυχίο είναι εκπαίδευση δεν είναι επαγγελματική κατάρτιση. Με το σύστημα που προτείνεται όποιος επιθυμεί να διαβεί τον δύσκολο δρόμο για απόκτηση άδειας καλώς να ορίσει, ενώ όποιος θέλει να έχει σίγουρο εισόδημα πάει από την άλλη οδό.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Resaldis

Δραστήριο μέλος

Ο Resaldis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Απόφοιτος λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 784 μηνύματα.
Εκτός από επιστημονικό προσωπικό, η έρευνα του ΣΕΒ (πραγματοποιήθηκε το διάστημα Ιουλίου - Οκτωβρίου 2018) έδειξε ότι οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις και σε ανώτερα διευθυντικά και διοικητικά στελέχη (13% του συνόλου των επιχειρήσεων έχουν κενά σε αυτή την κατηγορία προσωπικού), καθώς και σε τεχνικούς (26,3% του συνόλου). Σε ορισμένους μάλιστα κλάδους οι ελλείψεις είναι πολύ μεγαλύτερες. Για παράδειγμα βάσει της έρευνας, το 59,6% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της ψηφιακής οικονομίας δηλώνουν ότι έχουν κενές θέσεις σε επιστημονικό προσωπικό και το 34% σε τεχνικούς.

(https://www.kathimerini.gr/1055169/...episthmoniko-proswpiko-4-stis-10-epixeirhseis)
 
Τελευταία επεξεργασία:

Dreamweaver

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Dreamweaver αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,754 μηνύματα.
Νομίζω πρόκειται για μια διαδικασία αποθάρρυνσης και τεστάρει τους υποψήφιους αν το θέλουν πραγματικά ή όχι. Έτσι αντί να "χάνουν" το χρόνο τους με το να ακολουθούν μια επιστήμη που δεν θα τους οδηγήσει σε επαγγελματική αποκατάσταση. Αντιθέτως, θα προσανατολιστούν σε μια επιστήμη ή τέχνη που θα τους αποδίδει σίγουρο εισόδημα και θα συνεισφέρουν στην οικονομία. Παράδειγμα αποτελεί η απόκτηση άδειας άσκησης δικηγορικού επαγγέλματος στη Γαλλία που είναι 1 στους 4 περίπου. Η γραφειοκρατία δεν έχει σχέση νομίζω, με τη διαδικασία απόκτησης άδειας άσκησης ενός επαγγέλματος.

Δεν κερδίζεις κάτι, υποθετικό παράδειγμα, με το να παράγεις 10 γιατρούς για 1 θέση, 20 πολιτικούς μηχανικούς/αρχιτέκτονες μηχανικούς για ίσως καμμία θέση, 40 φιλόλογους και πάει λέγοντας...

Όλα αυτά είναι θεωρητικά και μη εφαρμοστέα στην Ελλάδα που καμμία ριζοσπαστική πολιτική δεν ακολουθείται, γιατί όλοι φοβούνται το πολιτικό κόστος. Είναι γενική αλήθεια ότι στην Ελλάδα υπάρχουν θέσεις εργασίας, αν δεν υπήρχαν για όλους θα καταστρατηγούταν το δικαίωμα στην εργασία. Κόσμος που να θέλει να κάνει αυτή τη δουλειά δεν υπάρχει γιατί όλοι είναι "επιστήμονες". Το τελευταίο δεν το κατάλαβα για το δικαίωμα.

Προσωπική μου άποψη είναι το καλύτερο σύστημα. Γιατί λύσεις όπως κλείνω τα 2/3 των ιστορικών, όλα τα φιλοσοφικών και λοιπά νομίζω θα ήταν τελείως αντιφιλελεύθερο. Το πτυχίο είναι εκπαίδευση δεν είναι επαγγελματική κατάρτιση. Με το σύστημα που προτείνεται όποιος επιθυμεί να διαβεί τον δύσκολο δρόμο για απόκτηση άδειας καλώς να ορίσει, ενώ όποιος θέλει να έχει σίγουρο εισόδημα πάει από την άλλη οδό.
Εαν ειναι να εχεις ενα στοιχειο αποθαρρυνσης προς καποια επαγγελματα, εχε το πριν ξεκινησει ο αλλος το πτυχιο του, οχι μετα, κοβοντας τις θεσεις εισακτεων στο πανεπιστημιο, ή τουλαχιστον λεγοντας του να κατσει να σκεφτει πολυ σοβαρα αν θλει να παει στο πανεπιστημιο. Γιατι αλλιως ο αλλος χανει τουλαχιστον 4 χρονια στη σχολη και μετα περιμενει να ανοιξει καμια θεσει για να βρει δουλεια. Βεβαια αυτο το μετρο υπαρχει και τωρα πχ στους γιατρους, αλλα δεν βλεπω να εχει επηρεασει τη ζητηση σε αυτες τις σχολες, κατι που με κανει να αμφιβαλλω για την αποτελεσματικοτητα του.
Απο την αλλη, υπαρχει το θεμα να ορισεις το ποσους θελεις καθε χρονο, που δεν ειναι απλα ανοιγω ενα βιβλιο στη σελιδα 40, λυνω την εξισωση, και βγαζω ποσους λογιστες θελω. Δεν το ξερεις απο πριν, ουτε καν τωρα ποσους χρειαζεσαι. Προβλημα δεν δημιουργειται μονο οταν βγαζεις περισσοτερους απ'οσους χρειαζεσαι, αλλα και λιγοτερους, κατι που μετα θα εμφανιστει στο ποσο κοστιζουν οι υπηρεσιες αυτου του κλαδου. Ακομη χειρωτερα δε, οταν εχεις εναν τρομερα διεφθαρμενο και ανικανο κρατικο μηχανισμο που στην καλυτερη θα κανει τελειως ο,τι να'ναι, στη χειρωτερη θα πολιτικοποιηθει και καταχραστει. Καλυτερα να μην υπαρχει συστημα αδειων ουτε στην πλευρα ζητησης εργασιας, την ιδρυση και λειτουργια εταιρειων, αλλα τουλαχιστον ας μην κανουμε τα πραγματα χειρωτερα.

Προβλημα δεν ειναι τοσο η ανισορροποια αποφοιτων-θεσεων εργασιας, αλλα το οτι ο αλλος σπουδαζει και μετα φευγει χωρις να αναπληρωνεται το κοστος σπουδων του.
 

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,775 μηνύματα.
Δεν έχουμε κομμουνισμό στο ιδιωτικό τομέα. Δεν σημαίνει ότι όποιος έχει διδακτορικό του αξίζει να έχει δουλειά ενώ ο απόφοιτος Λυκείου δεν του αξίζει.

Στις δουλειές χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα υπάρχουν άτομα χωρίς καν πτυχίο που μπορούν να κάνουν μια δουλειά καλύτερα από κάποιον που έχει διδακτορικό. Ο ιδιώτης θα προτιμήσει τον πρώτο. Το δημόσιο θα κυρήξει διαγωνισμό και θα δώσει στη θέση σε αυτό που έχει τις καλύτερες σπουδές.

Ναι οι στην αγορά υπάρχει έλλειψη από τεχνικούς και αυτή η ανάγκη θα αυξάνεται όσο πάει. Υδραυλικοί, ηλεκτροτεχνίτες, ξυλουργοί, μαστοριά θα έχουν μεγαλύτερο εισόδημα από μαθηματικούς, φιλόλογους, διπλωματούχους μηχανικούς. Deal with it. Κηνυγήστε την ουσιαστική γνώση και να μην είναι τα χαρτιά αυτοσκοπός.
 

nPb

Επιφανές μέλος

Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Γερμανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 19,771 μηνύματα.
Εκτός από επιστημονικό προσωπικό, η έρευνα του ΣΕΒ (πραγματοποιήθηκε το διάστημα Ιουλίου - Οκτωβρίου 2018) έδειξε ότι οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν σοβαρές ελλείψεις και σε ανώτερα διευθυντικά και διοικητικά στελέχη (13% του συνόλου των επιχειρήσεων έχουν κενά σε αυτή την κατηγορία προσωπικού), καθώς και σε τεχνικούς (26,3% του συνόλου). Σε ορισμένους μάλιστα κλάδους οι ελλείψεις είναι πολύ μεγαλύτερες. Για παράδειγμα βάσει της έρευνας, το 59,6% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο της ψηφιακής οικονομίας δηλώνουν ότι έχουν κενές θέσεις σε επιστημονικό προσωπικό και το 34% σε τεχνικούς.

(https://www.kathimerini.gr/1055169/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/den-vriskoyn-episthmoniko-proswpiko-4-stis-10-epixeirhseis)

Πιπεριές λέει και η κομματική μηχανή του ΣΕΒ των κομμάτων του τόξου. Οι 40.000 περίπου φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών που ακριβώς μπορούν να βρουν δουλειά όταν ο αριθμός των εισακτέων είναι μια σταθερή ποσότητα άσχετα τις δυνατότητες της τοπικής αγοράς; Για να μην αθροίσουμε ετήσια πόσοι είναι οι φοιτητές όλων των Ελληνικών Πανεπιστημίων και πόσες είναι οι πραγματικές ανάγκες της αγοράς ανά εξάμηνο. Ο ΣΕΒ και ο κάθε ΣΕΒ πιάνει το θέμα αυτό με τελείως λάθος προσέγγιση. Πώς ακριβώς θα φτιάξεις δεξιότητες τέτοιες όταν το διδακτικό προσωπικό πολλών Πανεπιστημιακών Τμημάτων ενώ έχουν διδακτορικά ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. Για να γίνω πιο σαφής, πολλά Τμήματα έχουν σχέση με καινοτόμες ιδέες, νέους επιστημονικούς χώρους αλλά αυτές οι ρημάδες "Πρόχειρες Σημειώσεις στην Στατιστική Ι*" δίνουν και παίρνουν στα φωτοτυπεία χωρίς κανένα γράφημα.

*Πάντα είχα απορία που ήταν οι κανονικές οι Σημειώσεις. Μάλιστα αντί προλόγου έπαιζε "οι σημειώσεις αυτές είναι γραμμένες για τις ανάγκες των φοιτητών του συγκεκριμένου Τμήματος" δηλαδή, σημειώσεις με επιστημονικές ιδιαιτερότητες και ασάφειες σύμφωνα με τις ικανότητες κατανόησης των φοιτητών του συγκεκριμένου Τμήματος. Δηλαδή, όχι κανονική Στατιστική αλλά Στατιστική μασημένη με λάθη για εύκολη παπαγαλία.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Resaldis

Δραστήριο μέλος

Ο Resaldis αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Απόφοιτος λυκείου και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 784 μηνύματα.
Πιπεριές λέει και η κομματική μηχανή του ΣΕΒ των κομμάτων του τόξου. Οι 40.000 περίπου φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών που ακριβώς μπορούν να βρουν δουλειά όταν ο αριθμός των εισακτέων είναι μια σταθερή ποσότητα άσχετα τις δυνατότητες της τοπικής αγοράς; Για να μην αθροίσουμε ετήσια πόσοι είναι οι φοιτητές όλων των Ελληνικών Πανεπιστημίων και πόσες είναι οι πραγματικές ανάγκες της αγοράς ανά εξάμηνο. Ο ΣΕΒ και ο κάθε ΣΕΒ πιάνει το θέμα αυτό με τελείως λάθος προσέγγιση. Πώς ακριβώς θα φτιάξεις δεξιότητες τέτοιες όταν το διδακτικό προσωπικό πολλών Πανεπιστημιακών Τμημάτων ενώ έχουν διδακτορικά ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΤΙ. Για να γίνω πιο σαφής, πολλά Τμήματα έχουν σχέση με καινοτόμες ιδέες, νέους επιστημονικούς χώρους αλλά αυτές οι ρημάδες "Πρόχειρες Σημειώσεις στην Στατιστική Ι*" δίνουν και παίρνουν στα φωτοτυπεία χωρίς κανένα γράφημα.

*Πάντα είχα απορία που ήταν οι κανονικές οι Σημειώσεις. Μάλιστα αντί προλόγου έπαιζε "οι σημειώσεις αυτές είναι γραμμένες για τις ανάγκες των φοιτητών του συγκεκριμένου Τμήματος" δηλαδή, σημειώσεις με επιστημονικές ιδιαιτερότητες και ασάφειες σύμφωνα με τις ικανότητες κατανόησης των φοιτητών του συγκεκριμένου Τμήματος. Δηλαδή, όχι κανονική Στατιστική αλλά Στατιστική μασημένη με λάθη για εύκολη παπαγαλία.

Άρα το εκπαιδευτικό σύστημα δεν προάγει την ορθή γνώση;
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 5 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top