Συνελήφθη ο δράστης της φονικής ληστείας της Πάρου!

Αναστάσιος Θεοφίλου:Ο θεολόγος που συνελήφθη για την ληστεία στην Πάρο

Λάτρης των social media είναι ο 29χρονος που κατηγορείται για την ληστεία στην τράπεζα της Πάρου και τη δολοφονία του οδηγού ταξί Δημήτρη Μίχα

Click για ανάπτυξη...

Μετά από εισαγγελική διάταξη, η Ελληνική Αστυνομία έδωσε στην δημοσιότητα τα στοιχεία ταυτότητας και τις φωτογραφίες του 29χρονου που κατηγορείται για συμμετοχή στην ένοπλη ληστεία της Alpha Bank στη Νάουσα της Πάρου και την δολοφονία του 53χρονου οδηγού ταξί.

Πρόκειται για τον Αναστάσιο Θεοφίλου του Κωνσταντίνου και της Ευαγγελίας, ο οποίος γεννήθηκε στις 17-12-1982 στη Θεσσαλονίκη.

Επιπλέον, δόθηκαν στη δημοσιότητα φωτογραφίες και αγνώστων συναυτουργών του, όπως αυτοί απεικονίζονται σε στιγμιότυπα του κλειστού κυκλώματος καμερών ασφαλείας της συγκεκριμένης τράπεζας κατά τη διάρκεια της ληστείας.

Γρίφος τα «7 κλειδιά»

Την ίδια ώρα σε αναζήτηση στοιχείων που θα οδηγήσουν σε ένα ή και περισσότερα κρησφύγετα του συλληφθέντα και άλλων μελών της οργάνωσης «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς» βρίσκεται η αστυνομία.

Ο 29χρονος συλληφθείς είχε μαζί του 8 κλειδιά, εκ των οποίων μόνο το ένα βρέθηκε ότι αντιστοιχεί στο διαμέρισμά του στη Θεσσαλονίκη.

Η αντιτρομοκρατική θεωρεί ότι από τα υπόλοιπα 7, ένα ή περισσότερα πιθανότατα να αντιστοιχούν σε κάποιο κρησφύγετο.

Λάτρης των social media

Ο Αναστάσιος Θεοφίλου είχε λογαριασμό τόσο στο Facebook όσο και στο Twitter, ενώ είχε και δύο blogs.

Στις αναρτήσεις του, οι οποίες ήταν αρκετά συχνές, δεν δίσταζε να εξαπολύσει επιθέσεις προς την Αστυνομία και την αστική τάξη και να δείξει την αγάπη του για τη βία και το αίμα.

Οι τελευταίες του αναρτήσεις στη σελίδα του Facebook έγιναν 15 Αυγούστου και πρόκειται για δύο τραγούδια.

Το «Μια εποχή στην κόλαση» του Γιάννη Αγγελάκα και το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Σε ένα κείμενό του που δημοσίευσε στο blog του αναφέρει:

«Ξαπλώνω στον καναπέ και αναλογίζομαι την ζωή μου. Πως ξεκίνησαν όλα. Γιατί πήρα αυτόν τον δρόμο. Αναρωτιέμαι αν είχα άλλες επιλογές. Σκέφτομαι πως είμαι ένας μικρός εγκληματίας. Όλα ξεκίνησαν κατά λάθος. Ή σχεδόν κατά λάθος. Σκέφτομαι πως στην πραγματικότητα τα εγκλήματα μου είναι πολιτικά. Εξάλλου όλα είναι πολιτικά. Το έγκλημα είναι για το θέαμα ότι η αμαρτία για την εκκλησία. Εγώ διαφωνώ με την τυπολογία περί Καλού και Κακού τόσο του θεάματος όσο και της εκκλησίας. Όχι επειδή έχω ξεπεράσει τον μανιχαϊστικό τρόπο σκέψης. Για εμένα σημασία έχει αν μια πράξη βοηθάει στην χειραφέτηση της τάξης μου. Εκεί μπαίνει η διαχωριστική γραμμή. Από παιδί παρακολουθούσα το αστυνομικό ρεπορτάζ. Τρόμαζα με τον Δημητροκάλη, γελούσα με τον Σεχίδη, εκστασιαζόμουν με την 17Ν. Ενηλικιώθηκα με την θορυβώδη απόδραση Πάσαρη. Αργότερα έπιασα δουλειά σε ένα καφέ. Έτσι ξεκίνησαν όλα. Έτσι μυήθηκα στο Έγκλημα. Το αφεντικό χτυπούσε αποδείξεις ακόμα και για το τρίτο ποτό τού κάθε πελάτη. Το αντίθετο έλεγε είναι κλοπή! Το αφεντικό δεν μου κολλούσε ένσημα γιατί δεν έβγαινε. Το αφεντικό δεν ένοιωθε κλέφτης ούτε με τα ίδια του τα κριτήρια. Βρήκα πιο ελκυστική, την λιγότερο υποκριτική, ηθική του Πάσσαρη. Ήμουνα νέος».

Σε ένα άλλο κείμενο περιγράφει τη ληστεία μίας τράπεζας:

«Ο διευθυντής παριστάνει τον φιλικό. Πιστεύει ότι μπορεί να μιλήσει την γλώσσα των ληστών.

Οι ληστές αδιαφορούνε σε ποια γλώσσα θα υπακούσει ο διευθυντής.

Σαφείς και κοφτές εντολές σε τόνο:

Δεν είμαστε φίλοι.

Γάμα την κωλοτράπεζα και σκέψου την ζωή σου.

Μην την λυτρώσεις. μην πάρεις πάνω σου τα κρίματα της.

Υπακούει.

Οι κρόταφοι του διευθυντή έχουν σταγόνες ιδρώτα.

Ο ιδρώτας στους κροτάφους των ληστών δεν φαίνεται».

Αναφέρεται στο αλκοόλ ως έναν «καταραμένο ιό» αλλά και στους αστυνομικούς: «ένας μπάτσος δεν έχει δίκαιο ή άδικο. Δεν μπορεί να είναι τίμιος ή λαμόγιο. Ένας μπάτσος απλά είναι φτιαγμένος από κατώτερης ποιότητας υλικό. Αυτό είναι όλο».


Πηγή: https://www.newsbomb.gr/koinwnia/story/227376/anastasios-theofiloyo-theologos-poy-synelifthi-gia-tin-listeia-stin-paro

Καλά....... όταν ακούς τόσα κάτι βρωμάει.

βασικά ο τύπος από τα όσα έγραφε στη σελίδα του φαίνεται ότι είχε ένα περίεργο τρόπο σκέψης... θεωρούσε πως το να ληστεύει τις τράπεζες και να κάνει τις μικροκλοπες που εκανε αρχικα, ενω διωκεται ποινικα, ουσιαστικα δεν ειναι κατι κακο, αφου μας κλεβουν οι πολιτικοι. το ειχε δει λιγο σαν ενα μιξ απο ρομπεν των δασων με v for vendetta αλλα σε αστοχη "μιμηση" αφου στην τελικη κατεληγε να κανει κακο οχι στο κρατος, οπως νομιζε, αλλα σε συνανθρωπους του... γι αυτό κ επέλεξα να παραθεσω την ειδηση, μου φανηκε ενδιαφερον για συζητηση.

Παιδια,ο Θεος στελνει ανθρωπους του να πολεμησουν το συστημα.
Μην σας ξενιζει το ''Θεολογος''.

Γιατι,οι θεολογοι πρεπει να σκυβουν το κεφαλι και να σκανε?Ανθρωποι ειναι και αυτοι.

μπαδεγουει , μαλακια εκανε ο καμπ ντραιβερ πηγε να προστατευσει ασφαλισμενα λεφτα να ουμ

μην το ειρωνευεσαι. γιατι, ξερεις ποσοι ακυροι περνανε θεολογικη??? αφου ειναι μια απλη σχολη που δηλωνεται οπως ολες... εδω και γιατροι γινονται δολοφονοι, αστυνομικοι εμπορευονται ναρκωτικα.... αμα το εχεις μεσα σου το εχεις.... αλλο το φαινεσθαι και αλλο το ειναι!! αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα!

Αρχική Δημοσίευση από hurricane:

βασικά ο τύπος από τα όσα έγραφε στη σελίδα του φαίνεται ότι είχε ένα περίεργο τρόπο σκέψης... θεωρούσε πως το να ληστεύει τις τράπεζες και να κάνει τις μικροκλοπες που εκανε αρχικα, ενω διωκεται ποινικα, ουσιαστικα δεν ειναι κατι κακο, αφου μας κλεβουν οι πολιτικοι. το ειχε δει λιγο σαν ενα μιξ απο ρομπεν των δασων με v for vendetta αλλα σε αστοχη "μιμηση" αφου στην τελικη κατεληγε να κανει κακο οχι στο κρατος, οπως νομιζε, αλλα σε συνανθρωπους του... γι αυτό κ επέλεξα να παραθεσω την ειδηση, μου φανηκε ενδιαφερον για συζητηση.

Click για ανάπτυξη...

Γενικά ρε παιδί μου,καμία σχέση.Μηδενιστής ("νιχιλιστής",σε μια πιο πολιτική ορολογία),αλλά ως γνωστόν (ίσως όχι και τόσο γνωστόν),οι νιχιλιστές είναι τρελοί,οπότε δεν κρίνω σκόπιμο να το αναλύσω περαιτέρω.Πολύ ασχοληθήκαμε με τον παπάρα.

Αρχική Δημοσίευση από hurricane:

βασικά ο τύπος από τα όσα έγραφε στη σελίδα του φαίνεται ότι είχε ένα περίεργο τρόπο σκέψης... θεωρούσε πως το να ληστεύει τις τράπεζες και να κάνει τις μικροκλοπες που εκανε αρχικα, ενω διωκεται ποινικα, ουσιαστικα δεν ειναι κατι κακο, αφου μας κλεβουν οι πολιτικοι. το ειχε δει λιγο σαν ενα μιξ απο ρομπεν των δασων με v for vendetta αλλα σε αστοχη "μιμηση" αφου στην τελικη κατεληγε να κανει κακο οχι στο κρατος, οπως νομιζε, αλλα σε συνανθρωπους του... γι αυτό κ επέλεξα να παραθεσω την ειδηση, μου φανηκε ενδιαφερον για συζητηση.

Click για ανάπτυξη...

ειναι κακο να ληστευεις τραπεζες ?
εμμ, ο τυπος δεν θεωρουσε τον ταριφα συνανθρωπο του, τον θεωρουσε πολεμιο του, αφου ανηκουν σε αλλη ταξη!

Αρχική Δημοσίευση από Mr. Crowley:

Γενικά ρε παιδί μου,καμία σχέση.Μηδενιστής ("νιχιλιστής",σε μια πιο πολιτική ορολογία),αλλά ως γνωστόν (ίσως όχι και τόσο γνωστόν),οι νιχιλιστές είναι τρελοί,οπότε δεν κρίνω σκόπιμο να το αναλύσω περαιτέρω.Πολύ ασχοληθήκαμε με τον παπάρα.

Click για ανάπτυξη...

μα,γιατι να πεις παπαρα εναν ανθρωπο που πηγε να ληστεψει μια τραπεζα ??

Αρχική Δημοσίευση από boss.:

μα,γιατι να πεις παπαρα εναν ανθρωπο που πηγε να ληστεψει μια τραπεζα ??

Click για ανάπτυξη...

Δεν τον λέω παπάρα επειδή λήστεψε την τράπεζα,χέστηκα γι'αυτό.Επειδή σκότωσε έναν άσχετο τυπά τον λέω παπάρα.

Αρχική Δημοσίευση από Mr. Crowley:

Δεν τον λέω παπάρα επειδή λήστεψε την τράπεζα,χέστηκα γι'αυτό.Επειδή σκότωσε έναν άσχετο τυπά τον λέω παπάρα.

Click για ανάπτυξη...

ποσο λογικος ειναι ενας ανθρωπος ο οποιος βλεπει να κλεβουν τραπεζα και αντι να χειροκροταει, παει να την προστατεψει ?
δεν λεω καλα να παθει σε καμια περιπτωση, αλλα οσο περιεργη σκεψη ειχε ο ενας, αλλο τοσο ειχε κ ο αλλος!

Αρχική Δημοσίευση από boss.:

ποσο λογικος ειναι ενας ανθρωπος ο οποιος βλεπει να κλεβουν τραπεζα και αντι να χειροκροταει, παει να την προστατεψει ?
δεν λεω καλα να παθει σε καμια περιπτωση, αλλα οσο περιεργη σκεψη ειχε ο ενας, αλλο τοσο ειχε κ ο αλλος!

Click για ανάπτυξη...

Sure,η πράξη του ταξιτζή ήταν ηλίθια,αυτό όμως δεν κάνει σε καμία περίπτωση τον άλλον λιγότερο δολοφόνο.Αν ήταν να ποινικοποιήσουμε την ηλιθιότητα,θα έπρεπε να σφάξουμε το 90% της ανθρωπότητας,προοπτική διόλου ευοίωνη.Απ'τους πρώτους βέβαια θα ήταν και ο μεσσιέ Θεοφίλου,ο οποίος μέσα στην απύθμενη εξυπνάδα του,έκρινε σκόπιμο,ενώ παρακολουθείται,να κάνει σχόλια πολιτικού περιεχομένου επώνυμα στο Ίντερνετ και,ενώ οι αρχές έχουν το DNA του,να αφήσει αποδεικτικά στοιχεία στον τόπο του εγκλήματος.

Ξεθάβω αυτό το thread για να πω δυο λόγια για τη συγκεκριμένη υπόθεση...

Την Παρασκευή ολοκληρώθηκε η δίκη του αναρχικού κομμουνιστή, Τάσου Θεοφίλου, που κατηγορούνταν για τη φονική ληστεία της Πάρου τον Αύγουστο του '12 και για συμμετοχή στη ΣΠΦ. Μια δίκη-παρωδία, με την προκατάληψη, την ειρωνεία και τον κυνισμό να ξεχειλίζει απ 'την πλευρά του δικαστηρίου, για έναν άνθρωπο που έχει διασυρθεί ασυστόλως τα τελευταία 2 χρόνια απ' τα ΜΜΕ. Μια δίκη στην οποία καλούνταν ο κατηγορούμενος να αποδείξει την αθωότητά του, και όχι το δικαστήριο την ενοχή του.

Θα το πάρω απ' την αρχή, και θα περιγράψω όσο πιο συνοπτικά μπορώ τα γεγονότα, πετώντας δεξιά και αριστερά κάπως ξεκάρφωτα αλλά σημαντικά γεγονότα. Η σύλληψη του Θεοφίλου έγινε μετά από ένα (αμφισβητήσιμο, κατά τη γνώμη μου) ανώνυμο τηλεφώνημα που τον κατονόμαζε ως δράστη. Και λέω αμφισβητήσιμο γιατί είναι η κλασική δικαιολογία πασπαρτού που χρησιμοποιείται απ' την αστυνομία όποτε θέλει να κάνει μια ενέργεια που δε δικαιολογείται από μόνη της νομικά (πχ χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον για να δικαιολογήσει τις δεκάδες εισβολές για έρευνα σε σπίτια αναρχικών μετά την απόδραση Ξηρού). Αυτό παράλληλα έδωσε τη δυνατότητα στην Αντιτρομοκρατική να χωθεί, και από με απλή ποινική υπόθεση, να την αναβαθμίσει σε υπόθεση "τρομοκρατίας".
Ο άνθρωπος δε, που υποτίθεται ότι έκανε την ανώνυμη καταγγελία, κατονομάζοντας το δράστη μιας φονικής ληστείας -ο πιο σημαντικός μάρτυρας που θα μπορούσε να καταθέσει στο δικαστήριο, και το λογικό θα ήταν η Αντιτρομοκρατική να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα για να τον βρει- δεν αναζητήθηκε καν, το τηλέφωνό του δεν καταγράφηκε, ούτε έγινε άρση απορρήτου για να βρεθεί.

Όσον αφορά την υποστήριξη των κατηγοριών, μοναδική ένδειξη σε βάρος του Θεοφίλου ήταν ένα καπέλο που υποτίθεται ότι έπεσε απ'τον δράστη κατά τη συμπλοκή, και πάνω στο οποίο βρέθηκε δικό του DNA. Το καπέλο αυτό καθ' αυτό, δε φαίνεται σε καμιά φωτογραφία απ' αυτές που τραβήχτηκαν αμέσως μετά το φόνο (ενδεικτικά δύο που καλύπτουν όλες τις οπτικές γωνίες εδώ κι εδώ), ενώ παράλληλα ακολούθησε μια ασαφή (που αυτόματα την καθιστά και ύποπτη) διαδρομή μέχρι να βρεθεί στα εγκληματολογικά εργαστήρια.
Η αξιοπιστία, από την άλλη, του DNA από μόνου του, και μάλιστα σε τέτοια συνηθισμένα αντικείμενα (δεν βρέθηκε DNA σε όπλα πχ), είναι μηδαμινή. Κυρίως γιατί μεταφέρεται πάρα πολύ εύκολα, είτε από άνθρωπο σε άνθρωπο, είτε απ' τον αέρα, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να βρεθεί DNA κάποιου σε αντικείμενο που δεν έχει καν αγγίξει. Αυτό υποστήριξαν και οι δύο επιστήμονες που κατέθεσαν στο δικαστήριο, μια καθηγήτρια γενετικής και μια χημικός, και το υποστήριξαν τόσο επίμονα και πειστικά που ο πρόεδρος αναγκάστηκε να πει «Καταλάβαμε, μπορεί και να μην το φόρεσε το καπέλο ο Θεοφίλου».
Γενετικό υλικό του Θεοφίλου, δε βρέθηκε σε κανένα άλλο αντικείμενο εντός της τράπεζας, παρόλο που οι δράστες φαίνονται ξεκάθαρα στα βίντεο να ακουμπάνε αντικείμενα με γυμνά χέρια.

Σημείωση: Ενδεικτικά αναφέρω μια προηγούμενη δικαστική απόφαση και μια εισαγγελική πρόταση για υποθέσεις που στηρίζονταν σε εύρεση DNA:

Στη διαδικασία της δίκης, τώρα, το κατηγορητήριο φάνηκε να καταρρέει αρκετά νωρίς, όταν απ'τις πρώτες συνεδριάσεις, ο τμηματάρχης της Αντιτρομοκρατικής και αρχιμάγειρας αυτής της σκευωρίας, επανέλαβε δύο φορές ότι «Μπορεί να μην ήταν ο άνθρωπος στη ληστεία». (για τους δύσπιστους υπάρχει και αντίστοιχο ηχητικό). Τα ψέματά τους ήταν κραυγαλέα, με πιο τρανταχτό τον ισχυρισμό ότι έκανε αντιπαρακολούθηση για λογαριασμό υπόπτων της ΣΠΦ στο Αγρίνιο, παρόλο που ο Θεοφίλου απέδειξε με αδιάψευστο ντοκουμέντο ότι βρισκόταν στην Αθήνα λίγη ώρα αργότερα.
Όσον αφορά τους αυτόπτες μάρτυρες της ληστείας, εντελώς παράνομα και αντιδικονομικά η διεύθυνση της τράπεζας τους έκανε "φροντιστήρια" μια μέρα πριν καταθέσουν, δείχνοντας τους βίντεο απ' τη ληστεία και δίνοντάς τους να διαβάσουν προηγούμενες καταθέσεις τους, πράγμα που απαγορεύεται.
Παρόλα αυτά κανένας απ'τους 19 συνολικά μάρτυρες που κατέθεσαν, δεν τον αναγνώρισε.

Επίσης, ο Θεοφίλου ισχυρίστηκε ότι τη μέρα της ληστείας, και γενικά εκείνες τις μέρες πριν και μετά, βρισκόταν στην Αθήνα, και βοηθούσε στην ανακαίνιση στο Στέκι Μεταναστών. Αυτό κατέθεσαν άτομα απ'το στέκι, φίλοι, και ο ιδιοκτήτης διπλανής καφετέριας απ'τον οποίο ψώνιζαν. Ο τελευταίος ρωτήθηκε ευθέως αν είναι αναρχικός.

Οι τρεις πιο γελοίες και προκλητικές απόψεις που ακούστηκαν απ' τον πρόεδρο ήταν, πρώτον, ότι οι ληστές δεν έκλεψαν τους πελάτες της τράπεζας, άρα δεν πρόκειται για κοινούς "ποινικούς", αλλά για ιδεολόγους. Δεύτερον ότι οι ληστείες τραπεζών είναι πρακτική των αναρχικών, κι αυτόματα καθίσταται ύποπτος ο Θεοφίλου. Και τρίτον, ότι όταν ο Θεοφίλου συνελήφθη κουβαλούσε μια τσάντα που έγραφε "Πάρος" πάνω, άρα είναι αποδεικτικό στοιχείο εναντίον του. Όπως αναρωτήθηκε και ο ίδιος, αν τον Σεπτέμβρη του '01 συλλαμβάνονταν και φορούσε μπλούζα "I love USA", θα δικαζόταν για την επίθεση στους δίδυμους πύργους?

Αυτά πάνω κάτω, σίγουρα παραλείπω πάρα πολλά ακόμα, που είτε δεν μου έρχονται τώρα, είτε τα έχω ξεχάσει στους μήνες που διήρκεσε η δίκη.
Το δικαστήριο, έκρινε τον Θεοφίλου αθώο για συμμετοχή στη ΣΠΦ (δε θα μπορούσε άλλωστε να ανήκει ένας αναρχικός κομμουνιστής σε μια αναρχομηδενιστική/ατομικιστική οργάνωση όπως η ΣΠΦ), αλλά ένοχο συμμετοχής σε ληστεία με καλυμμένα χαρακτηριστικά και απλής συνέργειας σε ανθρωποκτονία σε ήρεμη ψυχική κατάσταση. Δηλαδή,έκριναν ότι ο Θεοφίλου, χωρίς να είναι μέλος της ΣΠΦ, συμμετείχε στη ληστεία της Πάρου, αλλά δεν είναι αυτός που σκότωσε τον ταξιτζή.

Για να μην τα πολυλογώ άλλο, είχαμε 25 χρόνια κάθειρξη χωρίς ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεση, και χωρίς να αναγνωριστεί ο πρότερος έντιμος βίος, για μια υπόθεση που δεν υπήρξε αναγνώριση του δράστη ούτε από έναν μάρτυρα, χωρίς να βρεθούν δακτυλικά αποτυπώματα ή DNA εντός της τράπεζας, χωρίς να βρεθούν στην κατοχή τους όπλα ή λεφτά απ'τη ληστεία, αλλά με μοναδικό στοιχείο την ύπαρξη DNA σε ένα καπέλο που αμφισβητείται εντόνως η ύπαρξή του.

"Μα δεν φυλακίζεται και κείνο το χαμόγελο σου στο τέλος της δίκης θα μας στοιχειώσει όλους, εκείνο το βλέμμα σαν να ξερες, σα να περίμενες ότι η συγκεκριμένη έδρα, μετά από τόσο απροκάλυπτη προκατάληψη που έδειξε στην διαρκεια της δίκης, δεν υπάρχει περίπτωση να φτάσει όπως είχες πει ο ίδιος στην ιδανική έκφανση της δικαιοσύνης....
Τίποτα δεν έχει τελειώσει, τίποτα, το φως δεν θα σταματήσει να πολεμάει τον σκοταδισμό τους... «όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει...». Και το χαμόγελό σου σήμερα καρφί στις σάπιες ξεπουλημένες συνειδήσεις των δικαστικών και των αστυνομικών.

Click για ανάπτυξη...

Κλείνω μ' αυτό το άρθρο και δύο ποιήματα του Τάσου:

10/11/2012

Spoiler

Μπετόν και σίδερο

Η μυρωδιά του βουνού επιβάλλεται στο μπετό και το σίδερο

όταν βρέχει.

Η αναστάτωση που φέρνει η καταιγίδα δίνει ζωή στη φυλακή.

Ο αρχέγονος κίνδυνος την κάνει καταφύγιο.



Άλλες φορές η θλίψη παίζει άρπα με το θώρακά μου

σουβλίζει τους δακρυγόνους αδένες μου.

Τα 32 βήματα του προαυλισμού δεν χωράνε στη σκέψη μου.

Δεν χωράω στο προαύλιο. Δεν χωράω στη φυλακή.

Μια μάντρα ανθρώπων. Μάντρα παροπλισμένων παραβατών.



Και απ’ την άλλη:

Το ιερό δικαίωμα στην εργασία.

Του εργάτη να χτίζει μια φυλακή.

Του ηλεκτρολόγου να τοποθετεί συστήματα ασφαλείας.

Του αρχιτέκτονα να τη σχεδιάζει.

Του ανθρωποφύλακα.

Γαμώ τον πολιτισμό του Κεφαλαίου.



Μπετόν και σίδερο.

Οι κρατούμενοι σκληροί σαν το μπετόν και σαν το σίδερο.

Όχι σαν το διαμάντι.

Μακάριοι.

Μακάριοι όσοι φυλακίστηκαν. Κανείς δεν μπορεί να τους συλλάβει.

Μακάριοι όσοι τελεσιδίκησαν. Κανείς δεν μπορεί να τους καταδικάσει.

Click για ανάπτυξη...

23/10/2012

Spoiler

Κάποτε θα τελειώσουν όλα αυτά.

Και θα λέμε ότι τουλάχιστον προσπαθήσαμε.

Ότι δεν ήρθαμε άδικα στη ζωή.

Ότι δε γίναμε άδικα βάρος στη γη.

Ότι κάτι αφήσαμε πίσω μας.



Και θα’ χουμε ρυτίδες στα πρόσωπα.

Κάθε ρυτίδα και μια χαρακιά.

Για κάθε στιγμή αγωνίας.

Για κάθε αιωνιότητα μοναξιάς.



Όσοι φοβούνται τις ρυτίδες,

φοβούνται το παρελθόν τους,

το ανούσιο παρόν τους,

το προδιαγεγραμμένο μέλλον τους.

Μισούν τον εαυτό τους. Αυτό που γίνονται.



Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του.

Κι εμείς θα τα φέρουμε περήφανα.

Click για ανάπτυξη...

Κείμενο ενός εκ των συνηγόρων υπεράσπισης σχετικά με την απόφαση.

ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΘΕΟΦΙΛΟΥ​

1. Η πλήρης αποσύνδεση των περιστατικών της Πάρου (ληστεία ALPHA BANK Νάουσας, ανθρωποκτονία Μίχα κ.λ.π.) από την "τρομοκρατία" και τις δραστηριότητες των Σ.Π.Φ. και η απαλλαγή του Τ.Θ. από κάθε "τρομοκρατική κατηγορία" και κάθε ¨τρομοκρατική επιβαρυντική περίσταση, συνιστά συντριπτική και παταγώδη κατάρρευση μίας ακόμη μεγάλης σκευωρίας της Αντιτρομοκρατικής και των διωκτικών μηχανισμών, με στόχευση πολύ ευρύτερη από τον συγκεκριμένο κατηγορούμενο, και αποδεικνύει ότι δίκαια οι αναρχικοί καταγγέλλουν ότι η σύνδεση του κατηγορούμενου με τον χώρο επιδιώκεται συνειδητά για να στοχοποιήσει το αναρχικό και το ευρύτερο αντικαπιταλιστικό (αναρχικό και κομμουνιστικό) κίνημα.

Πρόκειται συνεπώς για μεγάλη επιτυχία του κινήματος συμπαράστασης, παρά την έλλειψη ευρύτερης υποστήριξής του, που αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις αν ληφθεί υπόψη η εκδίκαση της υπόθεσης από αμιγές και όχι μικτό ορκωτό δικαστήριο και η αναβίωση της τρομοϋστερίας τον τελευταίο μήνα της δίκης. Καθοριστική για την επιτυχία υπήρξε και η κινηματική δημοσιογραφία που συνέβαλε καθοριστικά στην καθημερινή ενημέρωση έξω από την αίθουσα της δίκης και την συγκρότηση πιέσεων αντίστασης στην προσπάθεια εξόντωσης του Τ.Θ.


2. Η καταδίκη του Τ.Θ. για συμμετοχή στη ληστεία και (κατά μεταβολή) για απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία Μίχα αποτυπώνει την εξισορροπιστική στάση του δικαστηρίου και την επιλογή μέσης λύσης αντί για την πλήρη απαλλαγή, όπως αντιστοιχούσε στην όλη εξέλιξη της δίκης. Σημαντικό ρόλο προφανώς παίζει και η έλλειψη ομόφωνης αντιμετώπισης από τους δικαστές των κατηγοριών, αφού όλες οι αθωώσεις σχεδόν έχουν αποφασισθεί κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνα. Πρόκειται για απόφαση άδικη, χωρίς αποδείξεις και στοιχεία, παρά με μία μόνο ένδειξη (το D.N.A. στο καπέλο), ανεπαρκή για καταδίκη, όπως η απαλλαγή του Σ.Σ. σε αντίστοιχη δίκη το 2012 έχει κρίνει, αλλά και δικονομικά διάτρητη, όπως η υπεράσπιση διεξοδικά κατέδειξε.


3. Το ίδιο το γεγονός της μεταβολής της κατηγορίας του Τ.Θ. για την ανθρωποκτονία Μίχα από συναυτουργία σε απλή συνέργεια συνιστά μερική απαλλαγή του από την σοβαρότερη κατηγορία της δίκης και σε συνδυασμό με την απαλλαγή του από την οπλοχρησία και σημαίνει ότι το δικαστήριο εκτιμά ότι ο Τ.Θ. δεν πυροβόλησε, ούτε ενήργησε κάτι χωρίς το οποίο δεν θα ήταν δυνατή η θανάτωση του Μίχα. Παρ όλα αυτά και χωρίς να αποσαφηνίσει με ποιό σκεπτικό τον θεωρεί συνεργό, του επέβαλε για αυτήν μόνο την κατηγορία εξοντωτική ποινή 16 χρόνια κάθειρξης (!!!).

4. Τόσο οι καταδίκες, όσο και η μεγάλη ποινή, αποτελούν στο σύνολό τους αναπόδραστη παρενέργεια της όλης προκατάληψης που δημιούργησε το μακρόχρονο στήσιμο της δίωξης του Τ.Θ. και η απολογητική διάθεση των δικαστών για τις αθωώσεις από τις άλλες κατηγορίες. Παρ όλα αυτά, και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν πρόκειται για την τελική απόφαση, το αποτέλεσμα της δίκης δεν είναι αρνητικό : Ο Τ.Θ. αθωώθηκε ήδη από τον πρώτο βαθμό από έξι κακουργήματα και τρία πλημμελήμματα, όταν με παρόμοια στοιχεία οι ίδιες κατηγορίες σε άλλες πολιτικές δίκες είχαν καταδικαστικό αποτέλεσμα.

Τα πολύ λιγότερα αδικήματα για τα οποία καταδικάστηκε (δύο κακουργήματα : Συμμετοχή στη ληστεία και απλή συνέργεια στην ανθρωποκτονία Μίχα και τρία πλημμελήμματα : πλαστογραφίες, οπλοφορία και αποδοχή προϊόντος εγκλήματος) υποβιβάστηκαν νομικά και απέβαλαν τον ¨τρομοκρατικό" τους χαρακτήρα.

Συνεπώς και με "ποσοτικό" κριτήριο, οι περισσότερες κατηγορίες κατέληξαν σε αθώωση, ενώ αποτράπηκε η επιβολή ισοβίων, που θα αντιστοιχούσε στην κατηγορία της ανθρωποκτονίας, αν έμενε ως είχε.

Αν οι απαλλακτικές αποφάσεις τελεσιδικήσουν (η προθεσμία για έφεση του εισαγγελέα κατά των αθωωτικών αποφάσεων, επιτρεπτή όταν αυτές δεν είναι ομόφωνες, όπως εδώ, είναι 10 μέρες από την έκδοσή τους), στο Εφετείο θα έχουν φύγει τα μεγαλύτερα βαρίδια της δικογραφίας. Η παρουσία της ΔΑΕΕΒ στη δίκη σταματά, η υπόθεση απελευθερώνεται από το σκληρό πλέγμα της πολιτικής της σκοπιμότητας και το περίγραμμα του κυνηγιού τρομοκρατών και πιά αφήνεται στα νομικά της κριτήρια.


5. Με δεδομένα όλα τα παραπάνω υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις για την οργάνωση της δίκης στο εφετείο από την υπεράσπισή του Θεοφίλου και το κίνημα συμπαράστασής του,

Είναι αυτονόητο ότι αμετάθετος στόχος δεν μπορεί παρά να είναι, όπως και ορθά τέθηκε και πρωτόδικα, η πλήρης απαλλαγή του Τ.Θ. από όλες τις κατηγορίες, όπως ακριβώς αντιστοιχεί στην υπόθεση. Ηδη, εφόσον οι απαλλακτικές αποφάσεις τελεσιδικήσουν, έχουμε καλύψει πάνω από τον μισό δρόμο.

Αθήνα, 9/2/2014

Κώστας Παπαδάκης

Click για ανάπτυξη...

Πριν μια βδομάδα υπήρξαν νέα δεδομένα για την απόφαση του δικαστηρίου, τα οποία δεν βιάστηκα να ποστάρω, πρώτον γιατί δεν παίζει να ενδιαφέρουν και κανέναν σ' αυτό το φόρουμ, δεύτερον γιατί περίμενα μήπως σκάσει κανά κείμενο απ'τον Θεοφίλου, ώστε να τα ποστάρω όλα μαζί. Το κείμενο έσκασε οπότε:

Eισαγγελική έφεση για τον Τάσο Θεοφίλου​

Εφεση άσκησε σήμερα η εισαγγελία στις κατά πλειοψηφία αθωωτικές αποφάσεις του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων για τον Τάσο Θεοφίλου. Ετσι, στο δεύτερο βαθμό η δίκη θα ξεκινήσει από την αρχή, δεδομένου ότι η εισαγγελική έφεση συμπαρασύρει και τα αδικήματα για τα οποία ο Τ. Θεοφίλου αθωώθηκε ομόφωνα (κατηγορίες δευτερεύουσες σε σχέση με τις βασικές).

Ηταν αναμενόμενο ότι ο τρομο-μηχανισμός θα αντιδρούσε έτσι, γιατί αν δεν ασκούνταν εισαγγελική έφεση, ο Τ. Θεοφίλου θα δικαζόταν από Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο, αφού αθωώθηκε για το αδίκημα της «συγκρότησης και ένταξης σε τρομοκρατική οργάνωση». Και βέβαια, ένα δικαστήριο με πλειοψηφία πολίτες-δικαστές, θα τον απάλλασσε πανηγυρικά απ’ όλες τις κατηγορίες, κρίνοντας αντικειμενικά, με βάση την παντελή απουσία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου, και όχι με βάση την πολιτική σκοπιμότητα, όπως αυτή υπαγορεύεται από τα «παραπάνω» κλιμάκια της κρατικής καταστολής. Τώρα, η δίκη σε δεύτερο βαθμό θα γίνει στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων.

Σε κάθε περίπτωση, η μάχη για την οριστική αθώωση του Τάσου Θεοφίλου θα συνεχιστεί και θα δοθεί από καλύτερες θέσεις, δεδομένου και του απαλλακτικού σκέλους της πρωτόδικης απόφασης και όσων αποκαλύφθηκαν στη διάρκεια της δίκης, όπου το κατηγορητήριο κατέρρευσε πλήρως από τις πρώτες κιόλας μέρες.

Click για ανάπτυξη...

Πηγή

Κείμενο του Τάσου Θεοφίλου για την καταδικαστική απόφαση για τα γεγονότα της Πάρου, την αθωωσή του για την ΣΠΦ και την αντιέφεση που του ασκήθηκε από τον εισαγγελέα Δράκο.​

Λίγες μέρες μετά την καταδικαστική απόφαση σε βάρος μου από το Γ’τριμελές εφετείο κακουργημάτων και την 25ετή ποινή κάθειρξης που μου επιβλήθηκε για γεγονότα που μόνο από την τηλεόραση γνωρίζω, θεωρώ ότι προκύπτουν κάποια υπαρξιακής φύσης ερωτήματα και βγαίνουν κάποια πολιτικής φύσης συμπεράσματα.

Ξεκινώντας από τα ερωτήματα λοιπόν, προκύπτει η απορία για το πως γίνεται ένας άνθρωπος, όπως ο πρόεδρος της έδρας, που θα ήταν ριψοκίνδυνο να του αναθέσει κανείς ακόμα και την διοίκηση επαρχιακού καφενείου, να έχει μια τέτοια εξουσία στα χεριά του. Πως γίνεται ο ίδιος αυτός άνθρωπος με την ίδια νοσηρή αφέλεια που δίκασε την υπόθεση μου να έχει δικάσει και καταδικάσει εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες ανθρώπους κι αυτό να μην αποτελεί σκάνδαλο. Πως γίνεται αυτός ο εμφανώς μη ευφυής άνθρωπος να κρατά στα χέρια του χιλιάδες ζωές. Πως γίνεται το κράτος να στελεχώνεται από τόσο ανεπαρκείς ανθρώπους και να μην μπορούμε ακόμα να οργανώσουμε την εναντίον του επανάσταση. Πως γίνεται η εισαγγελέας της έδρας να μη θεωρεί τουλάχιστο άκομψο να ρίχνει μερικούς υπνάκους στην διάρκεια της διαδικασίας και μην νιώθει καν την ανάγκη να ρίξει μια ματιά στα πρακτικά πριν την αγόρευσή της. Όσοι παρακολούθησαν την δίκη μπόρεσαν να συμπεράνουν ότι η αγόρευση της αφορούσε μάλλον άλλη υπόθεση. Πως γίνεται αυτοί που δε θεωρούν την ποινική δικαιοσύνη ντροπή της ανθρωπότητας, αλλά "λειτούργημα", να την κουρελιάζουν μετατρέποντας την σε βρακολάστιχο. Πως γίνεται ένας πρόεδρος και μια εισαγγελέας να μην ντρέπονται να ξεστομίζουν δημόσια ότι οι υπερασπιστικοί ισχυρισμοί του κατηγορούμενου δεν μπορούν να γίνουν δεχτοί γιατί δεν τους εξέθεσε στους ειδικούς εφέτες ανακριτές, απαξιώνοντας με τον πιο ευθυνόφοβο τρόπο το βασικότερο υποτίθεται στάδιο της διαδικασίας που είναι η δίκη.

Όμως, έχουν σημασία κάποια πολιτικά συμπεράσματα. Όπως το ότι το δικαστήριο αναγνώρισε εμμέσως με την απόφαση του την πολιτική διάσταση της δίωξης, καθώς αν δεν την αναγνώριζε θα έπρεπε να με αθωώσει, δεδομένου ότι το κατηγορητήριο είχε καταρρεύσει από τις πρώτες συνεδριάσεις. Όμως διάλεξε μια πολιτικά- και όχι δικαστικά- μέση λύση. Μια μέση λύση για να εξισορροπήσει τις πιέσεις που ασκούταν από τα πάνω, εν μέσω του “αντιτρομοκρατικού” πυρετού, με τις πιέσεις που ασκούταν από τα κάτω, πιέσεις που ασκούμε σε κάθε μικρή ή μεγάλη μάχη που δίνουμε όλοι μας. Πιέσεις που ακόμη μέσα στο κλίμα της αυταρχικής επέλασης είναι ζωντανές χάρη στην αποφασιστικότητα, τη μαχητικότητα και την αλληλεγγύη μας. Αυτό το κομμάτι λοιπόν, τόσο οι αλληλέγγυοι που παρακολουθούσαν τη δίκη όσο και η κινηματική δημοσιογραφία, εμπόδισε τις αυθαιρεσίες του προέδρου και τις χυδαιότητες της πολιτικής αγωγής (που ακροβατούσε ανάμεσα στην ακροδεξιά γραφικότητα και την επικίνδυνη άγνοια της ποινικής νομοθεσίας), να μείνουν στα στενά όρια της δικαστικής αίθουσας βάζοντας ένα σχετικό φρένο στις παλαβομάρες τους. Το δικαστήριο προχώρησε σε μια ποντιοπιλατική και ευθυνόφοβη, χειρουργικής ακρίβειας λύση, μεταθέτοντας στο εφετείο όλες τις ευθύνες και όλα τα ενδεχόμενα – ακόμα και αυτό της αντιέφεσης, όπως τελικά έγινε.

Έχει και μία σημασία ότι δεν είναι μια απόφαση που νομιμοποίησε το dna ως στοιχείο, καθότι το αντικείμενο πάνω στο οποίο υποτίθεται ότι βρέθηκε το dna είναι ανύπαρκτο, αλλά μια απόφαση που νομιμοποιεί την αστυνομικοδικαστική ασυδοσία που έφτασε στο ζενίθ της με την αντιέφεση που άσκησε ο εισαγγελέας Δράκος.



Δεν μπορεί επίσης, να περάσει απαρατήρητο ότι παρότι το δικαστήριο δε χρειάστηκε στοιχεία για να με καταδικάσει για τη ληστεία της Πάρου, αυτή η έλλειψη ταυτόχρονα στάθηκε αρκετή ώστε να με απαλλάξει από τις κατηγορίες της συμμετοχής και ένταξης στη ΣΠΦ. Έτσι από πολιτικής άποψης, είναι σημαντικό ότι δεν έγινε ακόμα ένα βήμα προς την εμπέδωση του δόγματος Μarini.

Έτσι θα παραμείνω κάποια χρόνια ακόμα στην φυλακή με την δύναμη που μου δίνει η συνείδηση ότι όπως και κάθε αναρχικός δεν είμαι “άδικα” μέσα. Διέπραξα το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αδικημένους. Η φυλακή για έναν αναρχικό δεν είναι τιμωρία αλλά ένα ακόμα πεδίο αγώνα. Χώρος για απογοήτευση δεν υπάρχει παρά μόνο η πεισματική όξυνση προς τα εμπρός. Ως την καταστροφή και της τελευταίας φυλακής, από την Attica ως τον κορυδαλλό, από pelican bay ως το Δομοκό, από το Γκουαντάναμο ως την Αμυγδαλέζα.



Τάσος Θεοφίλου
Φυλακές Δομοκού
24/2/14

Click για ανάπτυξη...

Επίσης μια συνέντευξη του Κώστα Παπαδάκη, συνήγορου υπεράσπισης του Τάσου Θεοφίλου (έγινε πριν το νέο δεδομένο της αντιέφεσης):
https://vimeo.com/86642383