Φύλο και κοινωνικά στερεότυπα στην επιλογή σπουδών/ επαγγέλματος

Stickerbush

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Πεισματάρης Γορίλας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 896 μηνύματα.
Θα αφήσω εδώ ένα μήνυμα με κάποιες σκέψεις/απόψεις μου

Η θεωρητική κατεύθυνση, ακόμα και στην Ελλάδα του 2017, επιλέγεται από μεγάλο ποσοστό υποψηφίων. Πολλοί απ' αυτούς έχουν το ίδιο προφίλ. Κορίτσια, μέτριες μαθήτριες, επιλογή κατεύθυνσης επειδή "δεν το έχω με τη Φυσική".
Το ότι οι ίδιες από μικρή ηλικία μεγαλώνουν σε μια κατάσταση όπου, οκ, δεν τρέχει και τίποτα να μην τα καταφέρνεις στα μαθηματικά, δε μπορούμε να το παραγνωρίζουμε. Μάλλον ο κοντινός τους κύκλος τις προορίζει (παραδοσιακά?) για δασκάλες-νηπιαγωγούς-φιλολόγους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου πολλές γυναίκες αδυνατούν, χωρίς να στερούνται ευφυίας, να ανταποκριθούν στις δυσκολίες της κρίσης, με πτυχία σε χώρους εργασίας με χαμηλότατη απορρόφηση. Οξύνεται έτσι το φαινόμενο άντρες εργαζόμενοι, παρότι δεν υπερτερούν σε "μυαλό", να ωθούνται σε επαγγέλματα με ανεκτές απολαβές και ευκαιρίες.
Αν λοιπόν κάποια κοπέλα στο λύκειο σκέφτεται να επιλέξει κατεύθυνση επειδή "δε το έχει με τη Φυσική", η πρότασή μου είναι να προσπαθήσει σκληρά και να αποκτήσει κάποιες "θετικές" γνώσεις. Η οικονομική ανεξαρτησία, εφόσον μάλιστα δεν αποτελεί όνειρο ζωής σας να σπουδάσετε φιλολογία ή νηπιαγωγών ή νοσηλευτική κλπ, επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα μέσω μιας πιο λογικής επιλογής, προσαρμοσμένης στους "κανόνες" του 21ου αιώνα.
Ανεξαρτητοποιηθείτε από τον χαμηλό πήχη που θέτουν για εσάς και κοιτάξτε λίγο ψηλότερα!

-από έναν grumpy τύπο που βαρέθηκε να βλέπει γυναίκες να μπαίνουν οικειοθελώς κάτω απ' την οικονομική στέγη του εκάστοτε άντρα-μάγκα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ιππολύτη

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Ιππολύτη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 24 ετών και Φοιτήτρια. Έχει γράψει 1,972 μηνύματα.
Θα αφήσω εδώ ένα μήνυμα με κάποιες σκέψεις/απόψεις μου

Η θεωρητική κατεύθυνση, ακόμα και στην Ελλάδα του 2017, επιλέγεται από μεγάλο ποσοστό υποψηφίων. Πολλοί απ' αυτούς έχουν το ίδιο προφίλ. Κορίτσια, μέτριες μαθήτριες, επιλογή κατεύθυνσης επειδή "δεν το έχω με τη Φυσική".
Το ότι οι ίδιες από μικρή ηλικία μεγαλώνουν σε μια κατάσταση όπου, οκ, δεν τρέχει και τίποτα να μην τα καταφέρνεις στα μαθηματικά, δε μπορούμε να το παραγνωρίζουμε. Μάλλον ο κοντινός τους κύκλος τις προορίζει (παραδοσιακά?) για δασκάλες-νηπιαγωγούς-φιλολόγους. Το γεγονός αυτό δημιουργεί μια κατάσταση όπου πολλές γυναίκες αδυνατούν, χωρίς να στερούνται ευφυίας, να ανταποκριθούν στις δυσκολίες της κρίσης, με πτυχία σε χώρους εργασίας με χαμηλότατη απορρόφηση. Οξύνεται έτσι το φαινόμενο άντρες εργαζόμενοι, παρότι δεν υπερτερούν σε "μυαλό", να ωθούνται σε επαγγέλματα με ανεκτές απολαβές και ευκαιρίες.
Αν λοιπόν κάποια κοπέλα στο λύκειο σκέφτεται να επιλέξει κατεύθυνση επειδή "δε το έχει με τη Φυσική", η πρότασή μου είναι να προσπαθήσει σκληρά και να αποκτήσει κάποιες "θετικές" γνώσεις. Η οικονομική ανεξαρτησία, εφόσον μάλιστα δεν αποτελεί όνειρο ζωής σας να σπουδάσετε φιλολογία ή νηπιαγωγών ή νοσηλευτική κλπ, επιτυγχάνεται πολύ ευκολότερα μέσω μιας πιο λογικής επιλογής, προσαρμοσμένης στους "κανόνες" του 21ου αιώνα.
Ανεξαρτητοποιηθείτε από τον χαμηλό πήχη που θέτουν για εσάς και κοιτάξτε λίγο ψηλότερα!

-από έναν grumpy τύπο που βαρέθηκε να βλέπει γυναίκες να μπαίνουν οικειοθελώς κάτω απ' την οικονομική στέγη του εκάστοτε άντρα-μάγκα.

Ίσως και να έχουν πράγματι μια στοιχειώδη λογική βάση αυτά που λες. Όμως αυτοί που επιλέγουν τη θεωρητική δεν την επιλέγουν απαραίτητα επειδή δεν το έχουν με τη φυσική και τα μαθηματικά.. Η θεωρητική κατεύθυνση -για μένα τουλάχιστον- είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα και κοντά στις δικές μου διανοητικές ικανότητες. Και επιμένω στο "πιο ενδιαφέρουσα", κι όχι τόσο στο "διανοητικές ικανότητες". Καλώς ή κακώς δεν ενδιαφερόμαστε όλοι για τα μαθήματα θετικής φύσεως.
Θέλω να πω τέλος πάντων ότι Ναι μεν έχουν μια λογική αυτά που υποστηρίζεις, αλλά αφήνουν έξω όλους εμάς τους θεωρητικαριους που κατ επιλογήν και κατ ελεύθερη βούληση οδηγηθήκαμε σε αυτήν την κατεύθυνση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
-από έναν grumpy τύπο που βαρέθηκε να βλέπει γυναίκες να μπαίνουν οικειοθελώς κάτω απ' την οικονομική στέγη του εκάστοτε άντρα-μάγκα.

Εγώ από την άλλη αυτό που έχω βαρεθεί στον 21ο αιώνα είναι να ακούω το πόσο κακό και υποτιμητικό είναι για μια γυναίκα να είναι υπό την οικονομική στέγη ενός άντρα ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ζευγάρι με παιδιά. Καθώς στον 21ο αιώνα θεωρούμε πιο σημαντικό να σερβίρεις καφέ στο Μικέλ ή να γράφεις κώδικα από το να είσαι με τα παιδιά σου. Κάπου στρίψαμε λάθος.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Volkswagen Fan

Επιφανές μέλος

Ο Fotis. αυτή τη στιγμή είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Οικονομικής Επιστήμης ΟΠΑ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 26,968 μηνύματα.
Hack ίσως το ποιο ωραίο σχόλιο εδώ μέσα .+1 από εμενα .
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Stickerbush

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Πεισματάρης Γορίλας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 896 μηνύματα.
Εγώ από την άλλη αυτό που έχω βαρεθεί στον 21ο αιώνα είναι να ακούω το πόσο κακό και υποτιμητικό είναι για μια γυναίκα να είναι υπό την οικονομική στέγη ενός άντρα ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ζευγάρι με παιδιά. Καθώς στον 21ο αιώνα θεωρούμε πιο σημαντικό να σερβίρεις καφέ στο Μικέλ ή να γράφεις κώδικα από το να είσαι με τα παιδιά σου. Κάπου στρίψαμε λάθος.
δημιουργείται σχέση εξάρτησης σε βαθμό επιβίωσης. Αυτό, μακροχρόνια, εμπεριέχει ανελευθερία. Το ότι μια γυναίκα θα εργάζεται δε σημαίνει ότι θα παραμελεί τα παιδιά της. Επιλογές είναι αυτές.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ria...

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ria... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 205 μηνύματα.
Εγώ από την άλλη αυτό που έχω βαρεθεί στον 21ο αιώνα είναι να ακούω το πόσο κακό και υποτιμητικό είναι για μια γυναίκα να είναι υπό την οικονομική στέγη ενός άντρα ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ζευγάρι με παιδιά. Καθώς στον 21ο αιώνα θεωρούμε πιο σημαντικό να σερβίρεις καφέ στο Μικέλ ή να γράφεις κώδικα από το να είσαι με τα παιδιά σου. Κάπου στρίψαμε λάθος.
Σαν γυναίκα, σου λέω πως οχι δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να μεγαλώνεις τα παιδιά σου, αλλά όταν βρίσκεσαι υπο την οικονομική στέγη ενός άνδρα και δεν έχεις κάτι δικό σου, πέρα απο μαμά και νοικοκυρά, και έρθει κάτι άσχημο στο μέλλον πχ. διαζύγιο ή ακόμα και θάνατος, δεν θα μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου. Γυναίκες που μένουν με συζύγους αναγκαστικά, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και έχουν φύγει απο το σπίτι, λόγω του οτι δεν έχουν κάπου να πάνε ή κάποια χρήματα.
Ίσως ξεφεύγω απο το θέμα, αλλά θέλω να δεις και λίγο αυτήν την άποψη. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να αφήσουν τα παιδιά για καριέρα αλλά μπορούν να συνδιάσουν οικογένεια και εργασία, δεν μιλάω για στέλεχος πολυεθνικής αλλά για κάποια εργασία που τους αποφέρει κάποια έσοδα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Σαν γυναίκα, σου λέω πως οχι δεν είναι καθόλου υποτιμητικό να μεγαλώνεις τα παιδιά σου, αλλά όταν βρίσκεσαι υπο την οικονομική στέγη ενός άνδρα και δεν έχεις κάτι δικό σου, πέρα απο μαμά και νοικοκυρά, και έρθει κάτι άσχημο στο μέλλον πχ. διαζύγιο ή ακόμα και θάνατος, δεν θα μπορέσεις να σταθείς στα πόδια σου. Γυναίκες που μένουν με συζύγους αναγκαστικά, τα παιδιά έχουν μεγαλώσει και έχουν φύγει απο το σπίτι, λόγω του οτι δεν έχουν κάπου να πάνε ή κάποια χρήματα.
Ίσως ξεφεύγω απο το θέμα, αλλά θέλω να δεις και λίγο αυτήν την άποψη. Φυσικά σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να αφήσουν τα παιδιά για καριέρα αλλά μπορούν να συνδιάσουν οικογένεια και εργασία, δεν μιλάω για στέλεχος πολυεθνικής αλλά για κάποια εργασία που τους αποφέρει κάποια έσοδα.

Το διαζύγιο δεν είναι κάτι τυχαίο είναι αποτέλεσμα συνεχούς ψέματος. Για το θάνατο υπάρχουν ασφάλειες ζωής. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά γιατί δεν μπορεί να δουλέψει η γυναίκα δεν κατάλαβα?
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ria...

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Ria... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 205 μηνύματα.
Το διαζύγιο δεν είναι κάτι τυχαίο είναι αποτέλεσμα συνεχούς ψέματος. Για το θάνατο υπάρχουν ασφάλειες ζωής. Όταν μεγαλώσουν τα παιδιά γιατί δεν μπορεί να δουλέψει η γυναίκα δεν κατάλαβα?
Και πως θα προστατέψει μια γυναίκα τον εαυτό της απο το ψέμα, όταν μάλιστα δεν έχει πάρει χαμπάρι το ψέμα;
Δεν έχουν όλοι ασφάλειες ζωής.
Δεν είπα οτι δεν θα μπορεί να δουλέψει ή οτι δεν θα θέλει, αλλά αν απέχεις για χρόνια απο την αγορά εργασίας χάνεις χρόνια εμπειρίας πχ.. Εκτός αν μπορεί να κάνει κάτι δικό της και δεν μπλέκει με εργοδότες, εδώ νέα παιδιά και μερικοί εργοδότες τους φέρονται άσχημα, φαντάσου σε μια γυναίκα που είναι πάνω απο τα 40 τι έχει να τραβήξει ή τι ανταγωνισμό θα βρει... Οκ, θα έχει κάποια εμπειρία εργασίας αλλά αν δεν βρίσκει αντίστοιχη θέση για να εργαστεί, θα πρέπει να στραφεί και σε άλλες θέσεις. Και λογικό είναι κανένας μας να μην έχει εμπειρία σε όλες τις επαγγελματικές θέσεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Και πως θα προστατέψει μια γυναίκα τον εαυτό της απο το ψέμα, όταν μάλιστα δεν έχει πάρει χαμπάρι το ψέμα;

Ξεκινώντας με το να μην λέει ψέματα στον εαυτό της. Ο λόγος που οι γυναίκες είστε τόσο ευάλωτες στο ψέμα είναι γιατί οι ίδιες παραμυθιάζετε τον εαυτό σας από μικρή ηλικία. Άνθρωπος που είναι ειλικρινής και απέναντι στον εαυτό του και απέναντι στους άλλους δεν μπορεί να συμβιώσει μήνα με ψεύτη, πόσο μάλλον χρόνια.

Δεν έχουν όλοι ασφάλειες ζωής.
Δεν είπα οτι δεν θα μπορεί να δουλέψει ή οτι δεν θα θέλει, αλλά αν απέχεις για χρόνια απο την αγορά εργασίας χάνεις χρόνια εμπειρίας πχ.. Εκτός αν μπορεί να κάνει κάτι δικό της και δεν μπλέκει με εργοδότες, εδώ νέα παιδιά και μερικοί εργοδότες τους φέρονται άσχημα, φαντάσου σε μια γυναίκα που είναι πάνω απο τα 40 τι έχει να τραβήξει ή τι ανταγωνισμό θα βρει... Οκ, θα έχει κάποια εμπειρία εργασίας αλλά αν δεν βρίσκει αντίστοιχη θέση για να εργαστεί, θα πρέπει να στραφεί και σε άλλες θέσεις. Και λογικό είναι κανένας μας να μην έχει εμπειρία σε όλες τις επαγγελματικές θέσεις.

Και η πίτα γεμάτη και σκύλος χορτάτος δεν γίνεται σε αυτή τη ζωή. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Και 30 χρόνια εμπειρίας στην δουλειά και να μεγαλώσεις και σωστά τα παιδιά σου. Διαλέγεις και παίρνεις. Αυτό το ότι μπορείτε να τα έχετε όλα είναι το βασικό ψέμα που λέτε στον εαυτό σας και από εκεί ξεκινάνε όλα τα άλλα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Δεν γινεται να τα εχεις ολα. Αν δουλευεις (κι ειδικα πολυ) κερδιζεις σε χρημα και καριερα και χανεις σε προσωπικη ζωη. Εξαρταται επισης απο τη δουλεια που εχει μια γυναικα. Μπορει να ειναι στη δημοσιαρα και να τα εχει ολα. Μπορει να ειναι σε μια καριερα που δεν εχει επιστροφη αν την αφησεις. Μπορει ομως να ειναι και σε μια δουλεια που καθε αλλο παρα καριερας ειναι και το εισοδημα να πηγαινει ολο σε αλλες γυναικες για να φροντιζουν τα παιδια. Μια ζυγαρια ειναι ολα, τα βαζεις απο τη μια κι απο την αλλη και βλεπεις που γερνει.

Αν γενικα ομως καποιος θεωρει προτεραιοτητα την καριερα του απο την οικογενεια του, αντρας ή γυναικα, τοτε κακως εκανε οικογενεια. Τα παιδια πρεπει να μεγαλωνουν με τους γονεις τους, ουτε με γιαγιαδες ουτε με babysitter ουτε μονα τους...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Ναι σωστά όλα αυτά που λέτε περί καριέρας και οικογένειας και ζυγαριάς προτεραιοτήτων, θέλει όμως κάποιος να μου εξηγήσει γιατί περιορίζονται αυτά στο γυναικείο φύλο μόνο;
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Stickerbush

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο Πεισματάρης Γορίλας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής. Έχει γράψει 896 μηνύματα.
Ναι σωστά όλα αυτά που λέτε περί καριέρας και οικογένειας και ζυγαριάς προτεραιοτήτων, θέλει όμως κάποιος να μου εξηγήσει γιατί περιορίζονται αυτά στο γυναικείο φύλο μόνο;
Μιας και η συζήτηση ξεκίνησε από δικό μου σχόλιο, να πω ότι το θέμα που έθιξα ήταν περισσότερο η αυτοαπομόνωση των μαθητριών από τις θετικές επιστήμες, οι οποίες αποτελούν βάση για επαγγέλματα με καλύτερες απολαβές και περισσότερες ευκαιρίες. Συνεπώς εικάζω ότι γι αυτό η κουβέντα απομονώθηκε στο γυναικείο φύλο.

Ακόμη και μια σχέση όπου ο άντρας δεν προσφέρει εισόδημα και "μεγαλώνει τα παιδιά" δεν ξεφεύγει από την παρασιτική κατάσταση που περιέγραψα νωρίτερα... Σχέση άμεσης οικονομικής εξάρτησης = προβλήματα στο μέλλον (γνώμη μου!)
Απλά, λόγω κοινωνικού κομφορμισμού, θα δεις πολύ συχνότερα γυναίκες να ψάχνουν τον καλό τον γάμο (οικονομική αποκατάσταση) αφού δεν δύνανται να σταθούν μόνες τους οικονομικά. Αυτό γεννά και άλλα προβήματα...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ναι σωστά όλα αυτά που λέτε περί καριέρας και οικογένειας και ζυγαριάς προτεραιοτήτων, θέλει όμως κάποιος να μου εξηγήσει γιατί περιορίζονται αυτά στο γυναικείο φύλο μόνο;

Διότι τα παιδιά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους έχουν ανάγκη περισσότερο τη μητέρα από τον πατέρα, αλλά και επειδή η γυναίκα πρέπει να κυοφορήσει, να γεννήσει, να θηλάσει κτλ. Αν θες λοιπόν μια οικογένεια caregiver/provider το πιο λογικό από όλες τις απόψεις είναι να κάτσει η γυναίκα στο σπίτι εκτός και αν βγάζει πολύ περισσότερα χρήματα από τον άντρα της.

Ακόμη και μια σχέση όπου ο άντρας δεν προσφέρει εισόδημα και "μεγαλώνει τα παιδιά" δεν ξεφεύγει από την παρασιτική κατάσταση που περιέγραψα νωρίτερα... Σχέση άμεσης οικονομικής εξάρτησης = προβλήματα στο μέλλον (γνώμη μου!)Απλά, λόγω κοινωνικού κομφορμισμού, θα δεις πολύ συχνότερα γυναίκες να ψάχνουν τον καλό τον γάμο (οικονομική αποκατάσταση) αφού δεν δύνανται να σταθούν μόνες τους οικονομικά. Αυτό γεννά και άλλα προβήματα...

Πιστεύω πως συγχέεις δύο κατηγορίες γυναικών και βγάζεις έτσι λάθος συμπέρασμα. Για να βγάλεις σωστό συμπέρασμα πρέπει απλά να κάνεις διάκριση μεταξύ εργατικών και μη εργατικών γυναικών. Όταν μια γυναίκα είναι τεμπέλα τότε δεν μπορεί να σταθεί μόνη της οικονομικά και έτσι ο γάμος είναι μια εύκολη λύση καθώς μπορεί να παρασιτήσει εις βάρος ενός άντρα. Μια τέτοια γυναίκα όμως αυτοακυρώνει τον ίδιο της ρόλο καθώς αν είναι τεμπέλα δεν θα μπορεί να μεγαλώσει και σωστά τα παιδιά της καθώς χρειάζεται πολύ δουλειά.

Μια εργατική γυναίκα από την άλλη δεν έχει λόγο να μην εργάζεται όσο είναι ελεύθερη ή δεν έχει παιδιά. Το να αποφασίσει να σταματήσει να εργάζεται για να μεγαλώσει τα παιδιά της αφού παντρευτεί δεν την καθιστά παράσιτο όπως την πρώτη, διότι σε αντίθεση με εκείνη αυτή προσφέρει αξία στο σπίτι της και μάλιστα πολύ μεγαλύτερη από την χρηματική αξία που θα πρόσφερε εάν εργαζόταν. Το να μεγαλώσεις παιδιά είναι μια υπόθεση 8-10 ετών, καθώς μετά τα παιδιά έχουν αυτονομηθεί και δεν έχουν τόσο μεγάλη ανάγκη συνεχούς φροντίδας αλλά έχουν και πιο πολλή ανάγκη τον πατέρα. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί μια γυναίκα που δούλευε μέχρι τα 30 και σταμάτησε μια δεκαετία για να κάνει παιδιά θεωρείται παράσιτο ενώ μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει να εργάζεται από τα 40 μέχρι τα 70.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

DarthFederer

Διάσημο μέλος

Ο DarthFederer αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 3,281 μηνύματα.
Παντως σημερα, ευρισκομενος σε δημοσια υπηρεσια, μια κυρια γυρω στα 40 συζητουσε με ενα γνωστο της εχοντας μωρο στο καροτσι. Η γυναικα αυτη ηταν γιατρος εχοντας ολοκληρωσει και την ειδικοτητα της αλλα συνειδητα δεν εργαζεται διοτι εκανε οικογενεια και απο οσο καταλαβα ειχε και αλλα παιδια, μεγαλυτερα. Η συζητηση ηταν αυτο ακριβως το θεμα. Η δουλεια της. Χαρακτηριστικα του ειπε οτι δεν ηθελε να παρατησει το παιδι σε παιδικο απο τοσο νωρις για να δουλεψει και οτι προτιμουσε να το στειλει μονο ενα χρονο σε παιδικο σταθμο πριν το νηπιο οπως εκανε και με τα αλλα παιδια της και θα ξανασυζητουσε την επιστροφη της στην ιατρικη οταν το μωρο ειχε ξεπεταχτει.

Οκ, προφανως δεν εχει προβλημα επιβιωσης και τα εισοδηματα του συζυγου της φτανουν για να ζουν αλλα ειχε βαλει την καριερα της στον παγο και ηταν απολυτη για την επιλογη της. Η συζυγος του γνωστου της νομιζω επισης ειναι stay at home mum. Και μιλαμε για μια γυναικα που ειχε προοπτικες καριερας, οχι που δουλευε σε μια δουλεια του ποδαριου για 600€/μηνα. Προφανως για την ιδια, η οικογενεια της και η ανατροφη των παιδιων ηταν πιο σημαντικα. Δεν φαινοταν παντως και πολυ δυστυχισμενη ουτε καταπιεσμενη απο τη σχεση εξαρτησης με τον αντρα της...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Δεν φαινοταν παντως και πολυ δυστυχισμενη ουτε καταπιεσμενη απο τη σχεση εξαρτησης με τον αντρα της...

Ξέρεις τι είναι το ποιο ωραίο απ΄όλα? Οι γυναίκες σήμερα θεωρούν σχέση εξάρτησης το να τις πληρώνει ο άντρας τους για να μεγαλώσουν τα δικά τους παιδιά, ενώ το να τις πληρώνει ένας ξένος για γίνεται πλουσιότερος το θεωρούν ελευθερία και ανεξαρτησία. :D Πραγματικά μερικές φορές γελάω με το συνονθύλευμα αφέλειας, παραλογισμού και προπαγάνδας που έχει στο κεφάλι της η μέση γυναίκα. Είναι γελοίο και λυπητερό ταυτόχρονα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερις

Περιβόητο μέλος

Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
Διότι τα παιδιά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους έχουν ανάγκη περισσότερο τη μητέρα από τον πατέρα, αλλά και επειδή η γυναίκα πρέπει να κυοφορήσει, να γεννήσει, να θηλάσει κτλ. Αν θες λοιπόν μια οικογένεια caregiver/provider το πιο λογικό από όλες τις απόψεις είναι να κάτσει η γυναίκα στο σπίτι εκτός και αν βγάζει πολύ περισσότερα χρήματα από τον άντρα της.
Γι'αυτό ακριβώς υπάρχει η άδεια μητρότητας (και σε πολλές χώρες υπάρχει και η άδεια πατρότητας). Από ένα σημείο και μετά άνετα μπορούν άντρας και γυναίκα να μοιράζουν τις δουλειές και να εργάζονται και οι δύο, να έχουν το κοινό ταμείο αλλά παράλληλα να διατηρούν και την ανεξαρτησία τους.

...ενώ το να τις πληρώνει ένας ξένος για γίνεται πλουσιότερος το θεωρούν ελευθερία και ανεξαρτησία. :D
Τι γράφεις εδώ και σε τι αναφέρεσαι συγκεκριμένα; Δε βγαίνει νόημα. Το ότι πληρώνονται δηλ. από τον εργοδότη τους;

Αυτό που καταλαβαίνω, είναι ότι σας γεμίζει αυτοπεποίθηση το να νιώθετε ότι μπορείτε να παρέχετε οικονομικά στην οικογένεια όλα όσα χρειάζεται. Εσείς, μόνοι σας. Η γυναίκα να κάτσει στο σπίτι να μεγαλώνει παιδιά και να να φροντίζει το σπίτι. Να μη σας ξεπεράσει, να μην υπάρχει ανταγωνισμός.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Γι'αυτό ακριβώς υπάρχει η άδεια μητρότητας (και σε πολλές χώρες υπάρχει και η άδεια πατρότητας). Από ένα σημείο και μετά άνετα μπορούν άντρας και γυναίκα να μοιράζουν τις δουλειές και να εργάζονται και οι δύο, να έχουν το κοινό ταμείο αλλά παράλληλα να διατηρούν και την ανεξαρτησία τους.

Α, δηλαδή ο εργοδότης πρέπει να είναι υποχρεωμένος να πληρώνει διπλό μισθό για όσο η άλλη θα έχει άδεια έτσι ώστε να μπορεί η γυναίκα να έχει και το σκύλο χορτάτο και την πίτα γεμάτη. Πόσο φεμινιστικό είναι άραγε να ζητάνε οι γυναίκες να πληρώσουν άλλοι την λυπητερή των δικών τους επιλογών?

Αυτό με την ανεξαρτησία πάντως ακόμη δεν το καταλαβαίνω. Τι ανεξαρτησία σου προσφέρει ακριβώς μια δουλειά ενώ έχεις παιδιά και σύζυγο? Την ανεξαρτησία να μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή από τη σχέση? Γιατί να το κάνεις αυτό?

Τι γράφεις εδώ και σε τι αναφέρεσαι συγκεκριμένα; Δε βγαίνει νόημα. Το ότι πληρώνονται δηλ. από τον εργοδότη τους;

Ε ναι ο παραλογισμός της ανεξαρτησίας που λέγαμε. Το να σε πληρώνει ο άντρας σου (αφού μοιράζεσαι το μισθό του) για την δουλειά που κάνεις (δηλαδή να μεγαλώνεις τα παιδιά σας) θεωρείται φυλακή, ενώ το να σε πληρώνει ένας ξένος (άντρας κατά κύριο λόγο) ώστε να βαράς κάρτα και να του μεγαλώνεις την επιχείρηση θεωρείται ανεξαρτησία. Και στις δύο περιπτώσεις εμένα πάλι μου φαίνεται πως εξαρτάσαι οικονομικά από κάποιον, απλά στην πρώτη τα παιδιά σου έχουν κάποιον να τα μεγαλώνει.

Αυτό που καταλαβαίνω, είναι ότι σας γεμίζει αυτοπεποίθηση το να νιώθετε ότι μπορείτε να παρέχετε οικονομικά στην οικογένεια όλα όσα χρειάζεται.Εσείς, μόνοι σας.

Ναι, το να επιτυγχάνει ένας άντρας τον ρόλο που είναι γενετικά προκαθορισμένος να επιτελεί τον γεμίζει αυτοπεποίθηση. Shocking truth. Επόμενο shocking truth, οι γυναίκες όταν είναι όμορφες και τραβάνε τα βλέμματα των αντρών γεμίζουν αυτοπεποίθηση.

Η γυναίκα να κάτσει στο σπίτι να μεγαλώνει παιδιά και να να φροντίζει το σπίτι. Να μη σας ξεπεράσει, να μην υπάρχει ανταγωνισμός.

Καθαρά δικές σου αυθαίρετες υποθέσεις. Εγώ δεν μίλησα για γυναίκα που κάθεται σπίτι και κοιτάει τον τοίχο. Μίλησα για γυναίκα που κάθεται σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Και αν διαβάσεις παραπάνω είπα πως μια γυναίκα πρέπει να εργάζεται πριν και μετά το πέρας της ανατροφής.

Πάντως αν υπάρχει κάποιο από τα δύο φύλα που μπορεί να θεωρηθεί κομπλεξικό τότε αυτό είναι μακράν οι γυναίκες. Δεν υπάρχει πιο έκδηλο κόμπλεξ κατωτερότητας από το να θεωρεί μια γυναίκα τον παραδοσιακό της ρόλο κατώτερο και υποτιμητικό να προσπαθεί να ανταγωνιστεί τον άντρα της στο δικό του. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως μερικές γυναίκες νομίζουν πως οι άντρες ενδιαφέρονται για το τι δουλειά κάνουν ή για το πόσα λεφτά βγάζουν ενώ οι άντρες το μόνο που θέλουν είναι εμφάνιση, χαρακτήρα και φροντίδα. Και να πεις ότι οι απαγορεύεται στις γυναίκες να εργαστούν, να σπουδάσουν και διακριθούν να πω εντάξει έχουν δίκιο και φωνάζουν, άνθρωποι είναι δεν είναι ζώα,κι εγώ μαζί τους, αλλά το να έχουμε φτάσει σε σημείο οι γυναίκες οικειοθελώς να προτιμούν να είναι σε ένα γραφείο 8 ώρες τη μέρα από το να είναι δίπλα στα παιδιά τους, δείχνει ξεκάθαρα πως το κόμπλεξ έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που υποτάσσει ακόμη και τα παντοδύναμα μητρικά ένστικτα. Πάντως να ξέρεις πως όταν μια γυναίκα προσπαθεί να το παίξει άντρας στην σχέση λόγω του συγκεκριμένου κόμπλεξ αυτό που συνήθως καταλήγει να γίνεται είναι ο άντρας της να μετατρέπεται σε αγόρι και αυτή να παίζει το ρόλο της μαμάς του.


ΥΓ Το θέμα έχει ξεφύγει τελείως, αλλά η συζήτηση είναι ωραία, οπότε προτείνω ένα split.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερις

Περιβόητο μέλος

Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
Αυτό με την ανεξαρτησία πάντως ακόμη δεν το καταλαβαίνω. Τι ανεξαρτησία σου προσφέρει ακριβώς μια δουλειά ενώ έχεις παιδιά και σύζυγο? Την ανεξαρτησία να μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή από τη σχέση? Γιατί να το κάνεις αυτό?
Όταν δεν είσαι οικονομικά ανεξάρτητος, αυτός από τον οποίο εξαρτάσαι έχει μία δύναμη πάνω σου, αυτό που θα λέγαμε "το πάνω χέρι". Για παράδειγμα μπορεί να έχει τον κύριο ρόλο σε συζητήσεις ή σε περίπτωση που θέλεις να κάνεις κάτι και αυτός να μη συμφωνεί (ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα), άνετα μπορεί να γυρίσει να σου πει "ωραία, βρες χρήματα και καν'το, κανένα πρόβλημα! Αλλά από εμένα μη περιμένεις!". Πόσο πραγματικά ανεξάρτητος είσαι έτσι; Έπειτα, σε έναν καβγά άνετα μπορεί να γυρίσει να σου πει "εγώ φέρνω τα λεφτά στο σπίτι, εσύ τι κάνεις; Κάθεσαι όλη μέρα εδώ, πας για καφέδες, ζωάρα κάνεις με τα λεφτά μου". Τις περισσότερες φορές μία γυναίκας που επαγγέλλεται "οικιακά", αν και πραγματικά προσφέρει πάρα πολλά, ελάχιστες φορές αυτά αναγνωρίζονται, καθώς πολύ απλά θεωρούνται δεδομένα. Δυστυχώς έτσι είναι.

Ε ναι ο παραλογισμός της ανεξαρτησίας που λέγαμε. Το να σε πληρώνει ο άντρας σου (αφού μοιράζεσαι το μισθό του) για την δουλειά που κάνεις (δηλαδή να μεγαλώνεις τα παιδιά σας) θεωρείται φυλακή, ενώ το να σε πληρώνει ένας ξένος (άντρας κατά κύριο λόγο) ώστε να βαράς κάρτα και να του μεγαλώνεις την επιχείρηση θεωρείται ανεξαρτησία. Και στις δύο περιπτώσεις εμένα πάλι μου φαίνεται πως εξαρτάσαι οικονομικά από κάποιον, απλά στην πρώτη τα παιδιά σου έχουν κάποιον να τα μεγαλώνει.
Καλά που δεν είπες "να μεγαλώνει τα παιδιά του"! Λοιπόν, σε αυτό θα σου απαντήσω με βάση το προηγούμενο σχόλιό σου:
ενώ το να τις πληρώνει ένας ξένος για γίνεται πλουσιότερος το θεωρούν ελευθερία και ανεξαρτησία.
Έναν άντρα τον πληρώνει ο κολλητός του; Δεν είναι ξένος; Γιατί να είναι (ή γιατί είναι) διαφορετική η περίπτωση;

Καθαρά δικές σου αυθαίρετες υποθέσεις. Εγώ δεν μίλησα για γυναίκα που κάθεται σπίτι και κοιτάει τον τοίχο. Μίλησα για γυναίκα που κάθεται σπίτι για να μεγαλώσει τα παιδιά της. Και αν διαβάσεις παραπάνω είπα πως μια γυναίκα πρέπει να εργάζεται πριν και μετά το πέρας της ανατροφής.
Δηλαδή, να αφήσει τη δουλειά της μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά και μετά να ξαναρχίσει; Και το κενό που μεσολάβησε; Από πότε και έπειτα να ξαναβγει στην αγορά εργασίας;
Επιπλέον, ακόμη κι αν το λες αυτό να είναι παραγωγική κτλ, δε φαίνεται να το πιστεύεις στ' αλήθεια. Μιλάς για παραδοσιακούς ρόλους και πότε νιώθει αυτοπεποίθηση το κάθε φύλο. Πιστεύω, μέσα σου νιώθεις πιο καλά με την ιδέα "δουλεύω, φέρνω λεφτά στο σπίτι, η γυναίκα μεγαλώνει τα παιδιά, το σπίτι είναι φροντισμένο, φροντίζει κι εμένα. Όλα είναι στη θέση τους, ο καθένας κάνει τη δουλειά του". Έπειτα, είμαι σίγουρη ότι όταν βλέπεις μια γυναίκα να δουλεύει, η εικόνα που θέλεις να έχεις, είναι να κάνει μια αρκετά απλή και εύκολη δουλειά που δε χρειάζεται και τρελές ικανότητες και προσπάθεια για να έχει χρόνο να είναι εντάξει και στο σπίτι και σε όλα τα άλλα. Δε νιώθεις καλά με την ιδέα μιας σκηρά εργαζόμενης γυναίκας, μιας γυναίκας που "δουλεύει σαν άντρας", ακόμη και πριν κάνει παιδιά, ακόμη και αφού αυτά μεγαλώσουν.
Ναι, το να επιτυγχάνει ένας άντρας τον ρόλο που είναι γενετικά προκαθορισμένος να επιτελεί τον γεμίζει αυτοπεποίθηση. Shocking truth. Επόμενο shocking truth, οι γυναίκες όταν είναι όμορφες και τραβάνε τα βλέμματα των αντρών γεμίζουν αυτοπεποίθηση.
Ω θεέ! Τι διαβάζω; Κυριολεκτικά τραβάω τα μαλλιά μου. Ένας άντρας που ρίχνει πολλές γκόμενες δε γεμίζει αυτοπεποίθηση; Μία γυναίκα που πετυχαίνει επαγγελματικούς στόχους δε γεμίζει αυτοπεποίθηση; Να σου πω την αλήθεια εγώ πιο γαμάτα νιώθω όταν πετυχαίνω στόχους παρά όταν καταλαβαίνω ότι αρέσω σε κάποιον. Είναι οι άνθρωποι μονοδιάστατα όντα; Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μας κάνουν να νιώθουμε αυτοπεποίθηση. Έπειτα, αυτούς τους μονοδιάστατους ανθρώπους που περιγράφεις, ναι, υπάρχουν και είναι ανάμεσά μας, αλλά δε με ενδιαφέρουν.. τρώνε άκυρο αμέσως (και γυναίκες και άντρες).

Πάντως αν υπάρχει κάποιο από τα δύο φύλα που μπορεί να θεωρηθεί κομπλεξικό τότε αυτό είναι μακράν οι γυναίκες. Δεν υπάρχει πιο έκδηλο κόμπλεξ κατωτερότητας από το να θεωρεί μια γυναίκα τον παραδοσιακό της ρόλο κατώτερο και υποτιμητικό να προσπαθεί να ανταγωνιστεί τον άντρα της στο δικό του. Το χειρότερο απ' όλα είναι πως μερικές γυναίκες νομίζουν πως οι άντρες ενδιαφέρονται για το τι δουλειά κάνουν ή για το πόσα λεφτά βγάζουν ενώ οι άντρες το μόνο που θέλουν είναι εμφάνιση, χαρακτήρα και φροντίδα. Και να πεις ότι οι απαγορεύεται στις γυναίκες να εργαστούν, να σπουδάσουν και διακριθούν να πω εντάξει έχουν δίκιο και φωνάζουν, άνθρωποι είναι δεν είναι ζώα,κι εγώ μαζί τους, αλλά το να έχουμε φτάσει σε σημείο οι γυναίκες οικειοθελώς να προτιμούν να είναι σε ένα γραφείο 8 ώρες τη μέρα από το να είναι δίπλα στα παιδιά τους, δείχνει ξεκάθαρα πως το κόμπλεξ έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που υποτάσσει ακόμη και τα παντοδύναμα μητρικά ένστικτα.
Χα! Όχι, δεν πηγάζει από κανένα κόμπλεξ. Απλά, ναι, δεν υπάρχει αυτό που λες παραδοσιακός ρόλος. Υπάρχουν άνθρωποι με θέλω, στόχους, ικανότητες. Και ξέρεις κάτι; Μπορεί μια γυναίκα να είναι 10000000000 φορές καλύτερη από έναν άντρα όταν δουλέυει αυτές τις 8 στο γραφείο και πολυ πιο παραγωγική και πολύ πιο ικανή και να το γουστάρει πολύ περισσότερο από τους συναδέλφους της. Γιατί να πει όχι σ' αυτήν την έμφυτη ανάγκη της να βγει εκεί έξω και να αναδειχτεί όταν 1. το 'χει και 2. το μπορεί.

Πάντως να ξέρεις πως όταν μια γυναίκα προσπαθεί να το παίξει άντρας στην σχέση λόγω του συγκεκριμένου κόμπλεξ αυτό που συνήθως καταλήγει να γίνεται είναι ο άντρας της να μετατρέπεται σε αγόρι και αυτή να παίζει το ρόλο της μαμάς του
Ισχύει! Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν προσπαθεί να το παίξει. Της βγαίνει. Είναι πιο ισχυρός χαρακτήρας, απλά. Και η σχέση μαμά-παιδί που αναφέρεις, κάθε γυναίκα την κουράζει. Πολύ απλά, μια τέτοια γυναίκα που είναι πιο ισχυρός χαρακτήρας από τον άντρα που έχει δίπλα της, χρειάζεται κάποιον που να είναι πιο δυνατός χαρακτήρας από την ίδια ή τουλάχιστον να βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Ναι, κάποιες γυναίκες είναι καλύτερες σε κάποιους τομείς από κάποιους άντρες, και αυτοί οι τομείς δεν είναι η ανατροφή των παιδιών ή το ξεσκόνισμα. Αλήθεια, εσύ με τον παραδοσιακό σου ρόλο, θα μάζευες ποτέ το τραπέζι; Θα έπλενες κανένα πιάτο;

ΥΓ Το θέμα έχει ξεφύγει τελείως, αλλά η συζήτηση είναι ωραία, οπότε προτείνω ένα split.
(εδώ) συμφωνώ!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Guest 209912

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Όταν δεν είσαι οικονομικά ανεξάρτητος, αυτός από τον οποίο εξαρτάσαι έχει μία δύναμη πάνω σου, αυτό που θα λέγαμε "το πάνω χέρι". Για παράδειγμα μπορεί να έχει τον κύριο ρόλο σε συζητήσεις ή σε περίπτωση που θέλεις να κάνεις κάτι και αυτός να μη συμφωνεί (ακόμη και για τα πιο απλά πράγματα), άνετα μπορεί να γυρίσει να σου πει "ωραία, βρες χρήματα και καν'το, κανένα πρόβλημα! Αλλά από εμένα μη περιμένεις!". Πόσο πραγματικά ανεξάρτητος είσαι έτσι; Έπειτα, σε έναν καβγά άνετα μπορεί να γυρίσει να σου πει "εγώ φέρνω τα λεφτά στο σπίτι, εσύ τι κάνεις; Κάθεσαι όλη μέρα εδώ, πας για καφέδες, ζωάρα κάνεις με τα λεφτά μου". Τις περισσότερες φορές μία γυναίκας που επαγγέλλεται "οικιακά", αν και πραγματικά προσφέρει πάρα πολλά, ελάχιστες φορές αυτά αναγνωρίζονται, καθώς πολύ απλά θεωρούνται δεδομένα. Δυστυχώς έτσι είναι.

Τα λεφτά δεν είναι του άντρα είναι κοινά και διαχειρίζονται από κοινού. Ο άντρας που θα πει "εγώ φέρνω τα λεφτά στο σπίτι, εσύ τι κάνεις; Κάθεσαι όλη μέρα εδώ, πας για καφέδες, ζωάρα κάνεις με τα λεφτά μου" απλά δεν εκτιμά την γυναίκα που έχει δίπλα του και δεν την αξίζει. Δεν είναι και τόσο δύσκολο να αποφύγει αυτούς τους άντρες μια γυναίκα αν έχει έστω και λίγο μυαλό.

Καλά που δεν είπες "να μεγαλώνει τα παιδιά του"! Λοιπόν, σε αυτό θα σου απαντήσω με βάση το προηγούμενο σχόλιό σου:
Έναν άντρα τον πληρώνει ο κολλητός του; Δεν είναι ξένος; Γιατί να είναι (ή γιατί είναι) διαφορετική η περίπτωση;

Διότι εκτός και αν υπάρχουν άφθονα χρήματα κάποιος πρέπει να εργάζεται. Και για τον άντρα το ίδιο ισχύει. Αναγκαίο κακό είναι.


Δηλαδή, να αφήσει τη δουλειά της μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά και μετά να ξαναρχίσει; Και το κενό που μεσολάβησε; Από πότε και έπειτα να ξαναβγει στην αγορά εργασίας;

Ναι που είναι το πρόβλημα? Αυτό θα ήταν πρόβλημα μόνο εάν ήθελε να κάνει καριέρα και όλοι (σχεδόν) ξέρουν πως καριέρα και οικογένεια είναι ασυμβίβαστες έννοιες.

Επιπλέον, ακόμη κι αν το λες αυτό να είναι παραγωγική κτλ, δε φαίνεται να το πιστεύεις στ' αλήθεια. Μιλάς για παραδοσιακούς ρόλους και πότε νιώθει αυτοπεποίθηση το κάθε φύλο. Πιστεύω, μέσα σου νιώθεις πιο καλά με την ιδέα "δουλεύω, φέρνω λεφτά στο σπίτι, η γυναίκα μεγαλώνει τα παιδιά, το σπίτι είναι φροντισμένο, φροντίζει κι εμένα. Όλα είναι στη θέση τους, ο καθένας κάνει τη δουλειά του". Έπειτα, είμαι σίγουρη ότι όταν βλέπεις μια γυναίκα να δουλεύει, η εικόνα που θέλεις να έχεις, είναι να κάνει μια αρκετά απλή και εύκολη δουλειά που δε χρειάζεται και τρελές ικανότητες και προσπάθεια για να έχει χρόνο να είναι εντάξει και στο σπίτι και σε όλα τα άλλα. Δε νιώθεις καλά με την ιδέα μιας σκηρά εργαζόμενης γυναίκας, μιας γυναίκας που "δουλεύει σαν άντρας", ακόμη και πριν κάνει παιδιά, ακόμη και αφού αυτά μεγαλώσουν.

Όχι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις γυναίκες που θέλουν να κάνουν καριέρα, που είναι phd researchers, που είναι CEO και γενικά που δουλεύουν σαν άντρες που λες κι εσύ. Απλά δεν θέλω να παντρευτώ τέτοια γυναίκα, επειδή μια τέτοια γυναίκα δεν μπορεί να κάνει υγιή οικογένεια καθώς δεν έχει τον διαθέσιμο χρόνο. Και προτού παρεξηγήσεις τι γράφω, το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Ο άντρας ο καριερίστας που δουλεύει 16 ώρες τη μέρα θα είναι αναγκαστικά απών πατέρας που είναι το ίδιο κακό για τα παιδιά με το να έχουν απούσα μητέρα. Ίσως και περισσότερο.

Όσον αφορά εμένα προσωπικά επειδή το έθιξες, αυτό που θα με κάνει να νιώθω καλά όταν κάνω οικογένεια είναι πρώτον να ξέρω ότι τα παιδιά μου όταν κλαίνε θα έχουν την μάνα τους δίπλα τους αντί να βιώνουν σύνδρομα εγκατάλειψης σε έναν παιδικό σταθμό ή ακόμη χειρότερα σε βρεφικό σταθμό και δεύτερον να μπορώ να είμαι κι εγώ κοντά τους όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται. Η οικογένεια είναι πάνω από την δουλειά. Και για τον άντρα και για τη γυναίκα.

Ω θεέ! Τι διαβάζω; Κυριολεκτικά τραβάω τα μαλλιά μου. Ένας άντρας που ρίχνει πολλές γκόμενες δε γεμίζει αυτοπεποίθηση; Μία γυναίκα που πετυχαίνει επαγγελματικούς στόχους δε γεμίζει αυτοπεποίθηση; Να σου πω την αλήθεια εγώ πιο γαμάτα νιώθω όταν πετυχαίνω στόχους παρά όταν καταλαβαίνω ότι αρέσω σε κάποιον. Είναι οι άνθρωποι μονοδιάστατα όντα; Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μας κάνουν να νιώθουμε αυτοπεποίθηση. Έπειτα, αυτούς τους μονοδιάστατους ανθρώπους που περιγράφεις, ναι, υπάρχουν και είναι ανάμεσά μας, αλλά δε με ενδιαφέρουν.. τρώνε άκυρο αμέσως (και γυναίκες και άντρες).

Ισχύουν αυτά που λες αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί εξοργίζεσαι? Εγώ δεν είπα πως δεν ισχύουν, αυτά που γράφεις. Εγώ είπα πως ισχύουν αυτά που γράφω. Τα γραφόμενα μας δεν είναι αμοιβαίως αποκλειόμενα. Επίσης ακόμη δεν καταλαβαίνω γιατί η αυτοπεποίθηση της γυναίκας ή του άντρα είναι παραπάνω από το καλό των παιδιών. Αν είναι έτσι ας αρχίσει κι ο άντρας να σαβουρογαμάει όταν κάνει παιδιά για να έχει αυξημένη αυτοπεποίθηση. Δεν νομίζω να συμφωνείς. Ε το ίδιο ισχύει και με το να δουλεύει η γυναίκα για να έχει υψηλή αυτοπεποίθηση όταν έχει παιδιά που την χρειάζονται.

Χα! Όχι, δεν πηγάζει από κανένα κόμπλεξ. Απλά, ναι, δεν υπάρχει αυτό που λες παραδοσιακός ρόλος. Υπάρχουν άνθρωποι με θέλω, στόχους, ικανότητες. Και ξέρεις κάτι; Μπορεί μια γυναίκα να είναι 10000000000 φορές καλύτερη από έναν άντρα όταν δουλέυει αυτές τις 8 στο γραφείο και πολυ πιο παραγωγική και πολύ πιο ικανή και να το γουστάρει πολύ περισσότερο από τους συναδέλφους της. Γιατί να πει όχι σ' αυτήν την έμφυτη ανάγκη της να βγει εκεί έξω και να αναδειχτεί όταν 1. το 'χει και 2. το μπορεί.

Εγώ δεν είπα πως πρέπει να πει όχι σε καμία τάση της. Εγώ λέω το απλό πράγμα πως δεν γίνεται να κάνεις και καριέρα και σωστή οικογένεια, είτε είσαι γυναίκα είτε άντρας. Οπότε αν κάνεις παιδιά θα έρθει αναγκαστικά η στιγμή που θα κλιθείς να επιλέξεις ή να αφιερώνεις τον χρόνο σου στα παιδιά σου, ή να αφιερώνεις τον χρόνο σου στη δουλειά σου και να τα παρκάρεις σε ένα παιδικό σταθμό. Για εμένα δεν υπάρχει καν δίλημμα.

Ισχύει! Αλλά ξέρεις κάτι; Δεν προσπαθεί να το παίξει. Της βγαίνει. Είναι πιο ισχυρός χαρακτήρας, απλά. Και η σχέση μαμά-παιδί που αναφέρεις, κάθε γυναίκα την κουράζει. Πολύ απλά, μια τέτοια γυναίκα που είναι πιο ισχυρός χαρακτήρας από τον άντρα που έχει δίπλα της, χρειάζεται κάποιον που να είναι πιο δυνατός χαρακτήρας από την ίδια ή τουλάχιστον να βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος.

Δεν καταλαβαίνω τι σημαίνει πιο ισχυρός χαρακτήρας. Ένας πιο ισχυρός χαρακτήρας ας πούμε δεν θα μπορούσε να ελέγξει αυτό το "της βγαίνει" καλύτερα ώστε να μην κάνει τον άλλο που είναι πιο αδύναμος να αισθάνεται μειονεκτικά? Είτε μας αρέσει είτε όχι, το χαρακτηριστικό της κυριαρχίας, το χαρακτηριστικό της μαχητικότητας, το χαρακτηριστικό της ανταγωνιστικότητας στην δουλειά είναι παραδοσιακά αρσενικά χαρακτηριστικά και γι'αυτό ο μέσος άντρας τα έχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από την μέση γυναίκα, όπως και αυτή έχει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό, χαρακτηριστικά φροντίδας, στοργής, εμπάθειας, επικοινωνίας κτλ. Για να μεγαλώσει ένα παιδί σωστά πρέπει να έρχεται σε επαφή και με τα δύο αυτά πρότυπα, ώστε να διαμορφωθεί σωστά η ψυχοσύνθεσή του. Τώρα αν μια γυναίκα "αντρίζει" έχει δηλαδή σε αυξημένο βαθμό αυτά τα αρσενικά χαρακτηριστικά προσωπικότητας η λύση αν θέλει να κάνει οικογένεια δεν είναι να βρει έναν ακόμη αρσενικό άντρα και να τον κοντράρει αλλά να βρει έναν άντρα που θα έχει τα παραδοσιακά θηλυκά χαρακτηριστικά προσωπικότητας που χρειάζονται για να αναθρέψει μωρά και νήπια.

Τα στατιστικά βέβαια δείχνουν πως ακόμη και τέτοιες δυναμικές γυναίκες λειτουργούν με τον παραδοσιακό γυναικείο τρόπο και ελκύονται από άντρες που είναι πιο ισχυροί από αυτές και όχι από πιο "αδύναμους" άντρες που θα μπορούσαν όμως να είναι καλοί caregivers.

Αυτό δείχνει έκδηλα κατ ' εμέ πως διανύουμε μια εποχή κοινωνικής αποσάθρωσης καθώς συνειδητά υποβαθμίζουμε την θηλυκότητα και τον ρόλο του careviger ενώ εξυμνούμε την αρρενωπότητα και το ζειν δια να δουλεύειν. Αυτό αργά ή γρήγορα οδηγεί στην καταστροφή του θεσμού της οικογένειας και της κοινωνίας ευρύτερα. Αυτό γίνεται κυρίως για πολιτικούς λόγους αλλά αυτό είναι μια άλλη πολύ μεγάλη κουβέντα.

Ναι, κάποιες γυναίκες είναι καλύτερες σε κάποιους τομείς από κάποιους άντρες, και αυτοί οι τομείς δεν είναι η ανατροφή των παιδιών ή το ξεσκόνισμα.

Οι γυναίκες (μιλάω πάντα για τον μέσο όρο) είναι καλύτερες στην ανατροφή βρεφών και μικρών παιδιών ενώ οι άντρες στην ανατροφή μεγάλων παιδιών και εφήβων. Στο ξεσκόνισμα είναι καλύτερος αυτός που έχει πιο ευέλικτους καρπούς.

Αλήθεια, εσύ με τον παραδοσιακό σου ρόλο, θα μάζευες ποτέ το τραπέζι; Θα έπλενες κανένα πιάτο;

Ναι γιατί να μην το κάνω? Είναι κάτι το κακό η υποτιμητικό να μαζέψεις το τραπέζι και να πλύνεις τα πιάτα? Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά τόση ώρα λέω πως η γυναίκα θα πρέπει να μένει σπίτι για να ασχολείται και να φροντίζει τα παιδιά όχι για να κάνει φασίνα. Αν οι άντρες θέλανε τις γυναίκες δούλες δεν θα είχαν εφεύρει κάθε λογής οικιακή ηλεκτρική συσκευή. Η καθαριότητα του σπιτιού είναι υπόθεση μισής ώρας τη μέρα πλέον, το ποιος θα την κάνει είναι καθαρά λογιστικό θέμα. Το μαγείρεμα που είναι πιο χρονοβόρα διαδικασία παραδοσιακά το έκανε η γυναίκα επειδή ήταν αδύνατο να το κάνει ο άντρας καθώς πρέπει να είσαι σπίτι αρκετές ώρες για το κάνεις.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερις

Περιβόητο μέλος

Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
Απλά βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Πιστεύω έτσι όπως έχει εξελιχθεί η κοινωνία, με τα ολοήμερα σχολεία κτλ μια χαρά μπορεί να κάνει καριέρα μια γυναίκα και τις ελεύθερες ώρες να ασχολείται με τα παιδιά της. Καλό προγραμματισμό θέλει. Και τα παιδιά θα μεγαλώσουν μια χαρά. Απλά δε θα κάνεις 4-5 παιδιά, αλλά μέχρι εκεί που μπορείς να ανταπεξέλθεις. 1-2

Όσο για τα πρότυπα, θα το γυρίσω στο προσωπικό. Περισσότερες ώρες ήμουν με τη μαμά μου, ο μπαμπάς μου εργαζόταν αρκετές ώρες και γενικότερα είχε πολύ άγχος. Ήταν πολύ καλός, όμως, σ' αυτό που έκανε. Το πρόβλημά του -και το παραδέχεται, έχει εδώ και αρκετά χρόνια που το αναγνωρίζει πως ήταν λάθος- ήθελε να μεγαλώσω έχοντας τη μαμά μου δίπλα μου, γι' αυτό και δεν ήθελε να εργάζεται η μαμά μου, ενώ έχει σπουδάσει και θα μπορούσε να έχει μια αρκετά καλή δουλειά. Και είχε πει ότι θα ήταν καλό, αν θέλει να δουλέψει, να το κάνει στη συνέχεια, αφού θα έχω μεγαλώσει. Κάτι σαν κι αυτό που λες κι εσύ. Για χ,ψ λόγους στη συνέχεια δεν κατάφερε να ξαναμπεί στο χώρο η μαμά μου, ούτε να βρει κάτι άλλο. Αυτό της έχει αφήσει ένα κενό και πλέον, κι ο μπαμπάς μου το αναγνωρίζει ότι δεν έπρεπε να επιμείνει τότε. Θα μπορούσε να βρεθεί μια καλύτερη λύση.

Όπως και να 'χει, τι αποτέλεσμα είχε αυτό σε εμένα; Είχα τη μαμά μου δίπλα μου, μεγάλωσα αρκετά καλά μπορώ να πω, αλλά είχα και τον μπαμπά μου πάρα πολύ κοντά μου, πάντα θα είχε χρόνο για εμένα, ακόμη κι όταν περνούσε πολύ δύσκολα με το άγχος κι όλα αυτά, εγώ δεν κατάλαβα ποτέ τίποτα! Το έμαθα χρόνια μετά. Ως προς το χαρακτήρα μου όμως; Ποτέ δε με τράβηξε το πρότυπο της μαμάς μου, πάντα ήθελα να είμαι με τον μπαμπά μου και γενικά να είμαι σαν αυτόν. Ίσως να έχω αντρικά χαρακτηριστικά, δεν ξέρω. Σε τελική ανάλυση, είναι θέμα ανθρώπου, λοιπόν. Φαντάζομαι λοιπόν, ότι αν κάνω οικογένεια θα είμαι σαν τον μπαμπά μου και θα τα καταφέρω εξίσου καλά.

Και επανέρχομαι, έτσι, στο θέμα του καλού προγραμματισμού. Ας μείνει εδώ, γιατί τα βλέπουμε διαφορετικά και το συγκεκριμένο θέμα δε με ενδιαφέρει να το δω συνολικά και γενικά, αλλά με βάση το ποια είμαι εγώ και τι μπορώ να κάνω εγώ. Συλλογικά, μπορεί να είναι όπως τα λες.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 7 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top