Διαζύγιο και επιπτώσεις

Καλησπέρα. Είμαι μαθητής της δευτέρας λυκείου και μετακόμισα σε άλλο μέρος τον Σεπτεμβρη. Μετακόμισα με την μητέρα μου από νησί 900χλμ μακριά, στην Β.Ελλάδα. Μετακόμισα γιατί οι γονείς μου μετά από χρόνια αντιπαραθέσεων(κάθε μέρα τσακομοί, κλάμματα, ιστορίες κακο) αποφάσισαν να πάρουν ξεχωριστούς δρόμους με τον πατέρα μου να παραμένει πίσω. Αρχικά αποφάσισα να παραμείνω πίσω αλλά έπειτα απο ψυχολογικό πόλεμο της μητέρας μου την ακολούθησα (ο αδερφός μου σπουδάζει και αυτός σε άλλο μέρος της Β.Ελλάδας). Η αλήθεια είναι ότι μετά από 4+ μήνες δεν το συνήθησα γιατί μου λείπουν οι φίλοι μου, ο πατέρας μου και γενικότερα μετρούσα μέρες για να ξαναπάω διακοπές. Μέχρι που ήρθαν οι διακοπές. Μια μέρα πριν φύγω καθώς ετοιμαζόμουν έγινε άγριος καυγάς με την μητέρα μου και έτσι δεν τηλεφώνησε παρα μόνο 3 μέρες πριν φύγω. Εγώ όταν έφτασα στο παλιό μου μέρος ένιωθα μια γαλήνη. Ένιωθα άσχημα που άφησα τους φίλους μου και ήθελα να μείνω πάλι εκεί(επίσης έγινε και κάτι με μια κοπέλα 2 φορές και δεν έχω σταματήσει να την σκέφτομαι..γενικότερα έχω κολλήσει αλλά αυτό πάει αλλού). Γενικότερα με τον πατέρα μου έχω καλύτερες σχέσεις, με την μητέρα μου μαλώνουμε πολύ συχνά(ειδικά από τότε που ήρθαμε εδω). Όταν γύρισα(προχτες) ένιωθα πολύ άσχημα, πήγα σχολείο και την δεύτερη ώρα έφυγα κλαίγοντας γιατί μου έλειπαν όλα όσα πέρασα τις 15 μέρες των Χριστουγέννων. Και έτσι ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θέλω να επιστρέψω στο νησί και να μείνω εκεί, γιατί όχι μόνο θα έχω καλύτερη διάθεση αλλά και στην ηλικία που είμαι και έχω μπροστά μου πανελλήνιες πρέπει να έχω καλυτερη ψυχολογία καθώς παίζει κύριο ρόλο, και αναγκαστηκά να αφήσω την μητέρα μου και να μείνω με τον πατέρα μου. Πάλι ιστορίες κακό ξεκινήσαν, κλαματα, εγωισμοί(από την μητέρα μου) και ένας ακόμη ψυχολογικός πόλεμος. Το θέμα είναι ότι με απειλεί έμμεσα ότι δεν θα ξαναμάθω νέα της κλπ αν φύγω. Αυτό είναι αυτό που ζω, όχι μόνο τωρα αλλά και τα προηγούμενα χρόνια με τόσους καυγάδες. Ξέρω ότι δεν μπορείται να με συμβουλέψετε γιατί θα πείτε ότι πρέπει να πάρω μόνος μου την απόφαση. Απλά εγώ ζητάω να μου πείτε τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω, θα παίξει ρόλο στις εξετάσεις του χρόνου αν φύγω? Θα αλλάξει η ψυχολογία μου ή θα μου λείπει και η μητέρα μου και θα έχω κάνει ένα τεράστιο λάθος(στις διακοπες που πέρασαν δεν με απασχολούσε γενικότερα ούτε που δεν πήρε τηλέφωνο)? Αν κάποιος έχει ζήσει κάτι παρόμοιο ή απλά αν ξέρει τίποτα απο ψυχολογία, πώς θα με επιρεάσει στις πανελλήνιες κλπ να απαντήσει και να πει και γιατί, ποία είναι η γνώμη του. Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Προσωπικά, αν τα πράγματα είναι όντως έτσι, θα έφευγα!!!

Edit: Mη μασάς από ψυχολογικούς πολέμους κτλ! Κάνε αυτό που ΕΣΥ θέλεις!

Αρρωστημένες καταστάσεις. Μακρυά από τη μάνα σου, στην παρούσα φάση δεν σκέφτεται καθαρά. Τώρα προέχει το μέλλον σου.

Θα σου πρότεινα να το συζητήσεις και με τους 2 ξεχωριστά,να δεις τις γνώμες τους.Η μητέρα σου φέρεται άκρως εγωιστικά,ειδικά αυτό για τα νέα της άμα φύγεις μου φάνηκε κάπως.Εγώ θα σου πρότεινα να κάνεις αυτό που θέλει η ψυχή σου και η καρδιά σου.Πρέπει όμως κάποια στιγμή η μαμά σου να κάνει την αυτοκριτική της..:\

Βασικά εγώ αν και αρχικά είπα να γυρίσω τώρα, στα μέσα της χρονιάς, μετά είπα να γυρίσω στο τέλος που θα έχουν τελειώσει τα φροντηστήρια για να ενσωματωθώ στο νέο σχολείο και φροντηστήριο. Η μητέρα μου, με κλαματα και ότι αν και δεν θα είναι αυτή ευτυχισμένη, είπε ότι αν νιώθω έτσι κοντά της καλύτερα να πάω πίσω το θέμα μου είναι τι θα απογίνει και αυτή( γιατί ουσιαστικά ο πατέρας μου συντηρεί εμενα, την μητέρα μου, τον αδερφό μου και τον εαυτότου). Όμως και αυτό με έκαν να νιώσω άσχημα.

απο ότι κατάλαβα θέλεις να γυρίσεις αλλά το μόνο που σε απασχολεί είναι η αντίδραση της μητέρας σου...εξήγησέ της ότι σου λείπουν οι φίλοι σου,ότι πρέπει να είσαι ψυχολογικά ήρεμος για τις πανελληνιες κλπ...συνήθως οι γονείς βάζουν τα παιδιά πάνω από τον εγωισμό τους,και συνήθως όταν πρόκειται για την ηρεμία του παιδιού ώστε να μελετήσει δείχνουν κατανόηση.αν παρόλα αυτά δεν σε καταλάβει φύγε...
πίστεψέ με θα το μετανιώσεις που δεν γύρισες πίσω,άσε που η μαμά σου θα αγκιστρωθεί ακόμη περισσότερο από σένα.
αν δε σε καταλάβει μη φοβηθείς να την αφήσεις,το μόνο σημαντικό είναι να επικοινωνείτε πολύ συχνά,αν γίνεται και δύο φορές τη μέρα
οκ,μαμα σου είναι,σκεφτεσαι οτι μια γυναίκα μόνη,σε ξένη πόλυ ,χωρισμένη είναι πολύ κακό αλλά αν πήγαινες πανεπιστήμιο τι θα έκανε;
η μαμά σου είναι μεγάλη γυναίκα,έχει ζήσει πολλά και θα τα καταφέρει..εσύ πρέπει να κοιτάξεις να σχεδιάσεις τη ζωή σου...ονειρεύτηκες μια ζωή στο τόπο σου με τους φίλους σου και μια όμορφη κοπέλα...και σε αυτές τις ηλικίες πρέπει να φροντίσουμε να ζήσουμε το όνειρό μας.........................

Αρχική Δημοσίευση από τρελή φιλόσοφος:

αν δε σε καταλάβει μη φοβηθείς να την αφήσεις,το μόνο σημαντικό είναι να επικοινωνείτε πολύ συχνά,αν γίνεται και δύο φορές τη μέρα

Click για ανάπτυξη...

ναι δίκιο έχεις και μακάρι να ήταν έτσι, θα ήταν απλά. Το θέμα είναι ότι αντιδράει άσχημα και επίσης θα αρνείται την επικοινωνία μαζί μου. Και ασχέτως από αυτά που λέει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ξέρω ότι δεν θα μου μιλάει. Είναι πεισματάρα. Έχει θυμώσει και με την μαμά της, την γιαγιά μου, γιατί της αρνήθηκε κάτι βάζοντας τα άλλα της εγγόνια πιο πάνω, όπως λεεί η μητέρα μου, και ακόμα να της μιλήσει... ντάξει θα μου πεις άλλο αυτό, παιδί της είσαι τι θα πει δεν θα σου ξαναμιλήσει. αυτό είναι που φοβάμαι. Που θα καταλήξει, και αν θα καταλήξει τελείως...

Έχω ζήσει κάτι παρόμοιο με σένα στο παρελθόν, οπότε σε καταλαβαίνω υπό την έννοια ότι άλλαξα σχολείο περιβάλλον τα πάντα αστραπιαία . Στη δική μου περίπτωση βέβαια δεν έφερα καμία αντίρρηση στην απότομη αλλαγή..μεγάλη ιστορία..

Με βάση την περιγραφή σου ο "αδύναμος" κρίκος της οικογένειας μοιάζει να είναι η μητέρα σου. Δεν φτάνει που αντιμετωπίζει προβλήματα στο γάμο της με τον μπαμπά σου, αλλά σε μπάζει και σένα στο λούκι χωρίς να φταις σε τίποτα. Στο θέμα αυτό είμαι ακράδαντη. Τα παιδιά δεν έχουν καμία θέση στα προβλήματα του ζευγαριού και ούτε πρέπει να ακατατεύονται στα προσωπικά ζητήματα των γονιών. Η μητέρα σου κάνει ένα τεράστιο λάθος... είσαι ήδη αρκετά μεγάλος πλέον για να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις...απ'ότι φαίνεται όμως δεν σου άφησε και πολλές επιλογές στο θέμα του που θα μείνεις. Αν γνώριζε τί ήταν καλό για σένα δεν θα σε είχε αναγκάσει να "ξενιτευτείς" για ιδιοτελείς της λόγους (να μην είναι μόνη της φαντάζομαι). Φέρεται εντελώς ανώριμα και ανάρμοστα ως γονέας με το να απειλεί ότι δεν θα σε ξαναπάρει ή ασκώντας σου διαρκώς ψυχολογική βία και εκβιάζοντάς σε. Εσύ έχεις καλή σχέση με τον πατέρα σου, αλλά εκείνη δεν το βλέπει. Θεωρεί πως αυτομάτως πρέπει να στραφείς και εσύ εναντίον του. Εξήγησέ της ήρεμα ότι προτιμάς το παλιό σου σπίτι τώρα που ετοιμάζεσαι να δώσεις Πανελλήνιες και ότι αυτό δεν μειώνει σε καμία περίπτωση τη σχέση σου μαζί της, θα της μιλάς συχνά κλπ, όπως και πριν. Αν και πάλι αρχίσει τους καυγάδες, ε τι να πω, στου κουφού την πόρτα...

Έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι, βρίσκεσαι βασικά σε δίλημμα. Το θέμα είναι να ζυγίσεις τα υπέρ και τα κατά της κάθε περίπτωσης και να δεις τί σε ευχαριστεί περισσότερο.

Επίσης, αν έχεις κάποιον κοντινό συγγενή ή φίλο να βασιστείς να σε στηρίξει και να σου δώσει συμβουλές by all means do so

Κάνε ό,τι γουστάρεις για να νιώθεις εσύ καλά.Αν εσύ με αυτό που θα κάνεις, νιώσεις καλά τότε για ποιο λόγο να έχεις προβλήματα στο σχολείο ή στις πανελλαδικές αργότερα; Έτσι κι'αλλιώς όπου και να είσαι, θα είσαι με έναν από τους δύο γονείς σου.

Αρχική Δημοσίευση από Dalian:

Επίσης, αν έχεις κάποιον κοντινό συγγενή ή φίλο να βασιστείς να σε στηρίξει και να σου δώσει συμβουλές by all means do so

Click για ανάπτυξη...

(Μπράβο γράφεις πολύ ωραία. κατα την γνώμη μου. Χρησιμοποιείς ωραίες λέξεις, εντυπωσιακές και σε ένα βαθμό και αυτές βοηθάνε να δώσεις βάρος σε αυτό που είπες :p )
Ναι έχω 2-3 συγγενείς να μιλήσω όπως η νονά μου, που είναι στο παλιό μέρος, αλλά και ο αδερφός του πατέρα μου, ο θείος μου, με τον οποίο έχουμε άριστες σχέσεις. Απλά αυτός λόγω επαγγέλματος αναγκαζόταν να μετακινήτε συχνα, και κατα πάσα πυθανότητα δεν θα εξετάσει όπως πρέπει το θέμα και θα πει να μείνω. Βέβαια απόψεις έχει ο καθένας, το θέμα είναι να μην επηρεάζουν άμεσα τον ενδιαφερόμενο.

Αρχική Δημοσίευση από nimos96:

ναι δίκιο έχεις και μακάρι να ήταν έτσι, θα ήταν απλά. Το θέμα είναι ότι αντιδράει άσχημα και επίσης θα αρνείται την επικοινωνία μαζί μου. Και ασχέτως από αυτά που λέει για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ξέρω ότι δεν θα μου μιλάει. Είναι πεισματάρα. Έχει θυμώσει και με την μαμά της, την γιαγιά μου, γιατί της αρνήθηκε κάτι βάζοντας τα άλλα της εγγόνια πιο πάνω, όπως λεεί η μητέρα μου, και ακόμα να της μιλήσει... ντάξει θα μου πεις άλλο αυτό, παιδί της είσαι τι θα πει δεν θα σου ξαναμιλήσει. αυτό είναι που φοβάμαι. Που θα καταλήξει, και αν θα καταλήξει τελείως...

Click για ανάπτυξη...

η μαμά σου είναι κάααααααααπως εγωίστρια..οκ μιλάω έτσι επειδή δε ζω την ίδια φάση η δικιά μου μπορεί να κανε χειρότερα( μάλλον θα ήταν σίγουρο το χειροτερα)τεσπα.συνήθως οι μαμάδες δε μπορούν να μη μιλάν στο σπλάχνο τους (ειδικά άμα παίρνει και συχνά τηλέφωνο,να κανονίσεις να της κάνεις πολλαααααααααααααα τηλεφωνήματα ειδικά στην αρχή..και επειδή είδα ότι λές να πας στο τέλος της χρονιάς πίσω,ξεκίνα μίλα της....εξήγησέ της πως το ότι δεν θα είσαι μαζί της δεν σημαίνει πως δεν την αγαπάς...αν της μιλήσεις θα μαλακώσει είμαι σίγουρη

και εν πάση περιπτώση θες να θάψεις όοολη τη ζωή σου απλά για να είσαι καλά με τη μαμά σου;;;

Αρχική Δημοσίευση από τρελή φιλόσοφος:

(ειδικά άμα παίρνει και συχνά τηλέφωνο,να κανονίσεις να της κάνεις πολλαααααααααααααα τηλεφωνήματα ειδικά στην αρχή..και επειδή είδα ότι λές να πας στο τέλος της χρονιάς πίσω,ξεκίνα μίλα της....εξήγησέ της πως το ότι δεν θα είσαι μαζί της δεν σημαίνει πως δεν την αγαπάς...αν της μιλήσεις θα μαλακώσει είμαι σίγουρη

Click για ανάπτυξη...

δίκιο έχεις, και βασικά αύριο θα της μιλήσω.. απλά ξέρω πως θα καταλήξει η ιστορία και ο εγωισμός που δείχνει και που θα δείξει θα με κάνει, ίσως, να πάρω πιο έυκολα την απόφαση μου.

Αρχική Δημοσίευση από nimos96:

Βασικά εγώ αν και αρχικά είπα να γυρίσω τώρα, στα μέσα της χρονιάς, μετά είπα να γυρίσω στο τέλος που θα έχουν τελειώσει τα φροντηστήρια για να ενσωματωθώ στο νέο σχολείο και φροντηστήριο. Η μητέρα μου, με κλαματα και ότι αν και δεν θα είναι αυτή ευτυχισμένη, είπε ότι αν νιώθω έτσι κοντά της καλύτερα να πάω πίσω το θέμα μου είναι τι θα απογίνει και αυτή( γιατί ουσιαστικά ο πατέρας μου συντηρεί εμενα, την μητέρα μου, τον αδερφό μου και τον εαυτότου). Όμως και αυτό με έκαν να νιώσω άσχημα.

Click για ανάπτυξη...

Mε τέτοια συμπεριφορά που έχει απέναντί σου,θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπεται να σου λέει το τι θα απογίνει και να σε κάνει να νιώθεις άσχημα.

Θα πάς πίσω στο νησί σου,με τους φίλους σου,με τα άτομα που αγαπάς.
Δεν είναι δυνατόν να είσαι σε τόσο μικρή ηλικία και να βιώνεις τέτοια πίεση.

Σε κάθε περίπτωση προσπάθησε να βάλεις πίσω το πώς νιώθει η μητέρα σου,και να κοιτάξεις εσένα.
Ξεκαθάρισέ της το πως νιώθεις και αν πραγματικά ενδιαφέρεται για το παιδί της,και όχι για το αν θα μείνει μόνη,τότε θα σε αφήσει να κάνεις αυτό που επιθυμείς πραγματικά. Τέλος.

Γύρνα πίσω. Μπορεί να στεναχωρηθείς που δε θα έχετε επικοινωνία με τη μητέρα σου, αλλά κάποια στιγμή θα λυγίσει ένας από τους δύο και θα κάνει κάποια κίνηση προς τον άλλο. Μπορεί να γίνει σε μια εβδομάδα, ένα μήνα, ένα έτος... Θα σε πονάει, αλλά σκέψου μια μέρα να φτάσεις να την κατηγορείς για το βήμα που δεν έκανες τότε να επιστρέψεις στην πόλη που μεγάλωσες και ό,τι συνέπειες μπορεί να είχε αυτό στη ζωή σου.

Πολλές φορές οι γονείς μας κάνουν χειρότερα από μικρά παιδιά, ειδικά σε δύσκολες φάσεις της ζωής τους. Έχω βιώσει κάπως αυτό για το οποίο σε «απειλεί» η μητέρα σου. Πέρασε ένα διάστημα που είχα να επικοινωνήσω με τον πατέρα μου τρεις μήνες μετά από έναν καβγά. Δεν με έψαξε, δεν τον έψαξα ώσπου μια μέρα είχα κάποιο σοβαρό πρόβλημα, τον πήρα τηλέφωνο και μιλούσαμε σαν να μην ειπώθηκε ποτέ τίποτα από ό,τι είχε ειπωθεί. Πάνε πολλά χρόνια από τότε και οι σχέσεις μας έγιναν καλύτερες από ποτέ στην πορεία.

Μην τρομάζεις με λόγια που εκφράζονται εν θερμώ. Η μητέρα σου πιθανότατα φοβάται να μείνει μόνη και γι' αυτό σου κάνει αυτόν τον πόλεμο. Εξήγησέ της πώς νιώθεις αγνοώντας σπασμωδικές κινήσεις και λόγια του αέρα και μια μέρα, ελπίζω σύντομα, θα καταλάβει γιατί έφυγες. Και ψυχραιμία στους χειρισμούς σου. Λόγω ηλικίας ίσως να είναι δύσκολο, αλλά σίγουρα θα βγεις πιο δυνατός.

Αρχική Δημοσίευση από nimos96:

Καλησπέρα. Είμαι μαθητής της δευτέρας λυκείου και μετακόμισα σε άλλο μέρος τον Σεπτεμβρη. Μετακόμισα με την μητέρα μου από νησί 900χλμ μακριά, στην Β.Ελλάδα. Μετακόμισα γιατί οι γονείς μου μετά από χρόνια αντιπαραθέσεων(κάθε μέρα τσακομοί, κλάμματα, ιστορίες κακο) αποφάσισαν να πάρουν ξεχωριστούς δρόμους με τον πατέρα μου να παραμένει πίσω. Αρχικά αποφάσισα να παραμείνω πίσω αλλά έπειτα απο ψυχολογικό πόλεμο της μητέρας μου την ακολούθησα (ο αδερφός μου σπουδάζει και αυτός σε άλλο μέρος της Β.Ελλάδας). Η αλήθεια είναι ότι μετά από 4+ μήνες δεν το συνήθησα γιατί μου λείπουν οι φίλοι μου, ο πατέρας μου και γενικότερα μετρούσα μέρες για να ξαναπάω διακοπές. Μέχρι που ήρθαν οι διακοπές. Μια μέρα πριν φύγω καθώς ετοιμαζόμουν έγινε άγριος καυγάς με την μητέρα μου και έτσι δεν τηλεφώνησε παρα μόνο 3 μέρες πριν φύγω. Εγώ όταν έφτασα στο παλιό μου μέρος ένιωθα μια γαλήνη. Ένιωθα άσχημα που άφησα τους φίλους μου και ήθελα να μείνω πάλι εκεί(επίσης έγινε και κάτι με μια κοπέλα 2 φορές και δεν έχω σταματήσει να την σκέφτομαι..γενικότερα έχω κολλήσει αλλά αυτό πάει αλλού). Γενικότερα με τον πατέρα μου έχω καλύτερες σχέσεις, με την μητέρα μου μαλώνουμε πολύ συχνά(ειδικά από τότε που ήρθαμε εδω). Όταν γύρισα(προχτες) ένιωθα πολύ άσχημα, πήγα σχολείο και την δεύτερη ώρα έφυγα κλαίγοντας γιατί μου έλειπαν όλα όσα πέρασα τις 15 μέρες των Χριστουγέννων. Και έτσι ανακοίνωσα στους γονείς μου ότι θέλω να επιστρέψω στο νησί και να μείνω εκεί, γιατί όχι μόνο θα έχω καλύτερη διάθεση αλλά και στην ηλικία που είμαι και έχω μπροστά μου πανελλήνιες πρέπει να έχω καλυτερη ψυχολογία καθώς παίζει κύριο ρόλο, και αναγκαστηκά να αφήσω την μητέρα μου και να μείνω με τον πατέρα μου. Πάλι ιστορίες κακό ξεκινήσαν, κλαματα, εγωισμοί(από την μητέρα μου) και ένας ακόμη ψυχολογικός πόλεμος. Το θέμα είναι ότι με απειλεί έμμεσα ότι δεν θα ξαναμάθω νέα της κλπ αν φύγω. Αυτό είναι αυτό που ζω, όχι μόνο τωρα αλλά και τα προηγούμενα χρόνια με τόσους καυγάδες. Ξέρω ότι δεν μπορείται να με συμβουλέψετε γιατί θα πείτε ότι πρέπει να πάρω μόνος μου την απόφαση. Απλά εγώ ζητάω να μου πείτε τι πιστεύετε ότι πρέπει να κάνω, θα παίξει ρόλο στις εξετάσεις του χρόνου αν φύγω? Θα αλλάξει η ψυχολογία μου ή θα μου λείπει και η μητέρα μου και θα έχω κάνει ένα τεράστιο λάθος(στις διακοπες που πέρασαν δεν με απασχολούσε γενικότερα ούτε που δεν πήρε τηλέφωνο)? Αν κάποιος έχει ζήσει κάτι παρόμοιο ή απλά αν ξέρει τίποτα απο ψυχολογία, πώς θα με επιρεάσει στις πανελλήνιες κλπ να απαντήσει και να πει και γιατί, ποία είναι η γνώμη του. Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Click για ανάπτυξη...

Εγω πιστεύω κατα την αποψη μου οτι οποιαδήποτε κατασταση ή φαση σε εμποδίζει στην πνευματικη σου πρόοδο και γίνεται εμπόδιο στην μορφωση σου θα πρεπει απλα να δωσεις σημασία στα μαθηματα σου.Ανεξάρτητα το κατα πόσο σε επηρεάζει η αρνητικη συμπεριφορά της μητέρας σου θα πρεπει να κοιταξεις το μέλλον σου και τις σπουδες που είναι και αυτα εξίσου σημαντικα για εσενα για το μέλλον και την επιβίωση σου.Αν την μητέρα σου δεν την νοιαζουν οι σπουδες σου και η μελλοντικη σου καριερα όποια και αν είναι η αντιδραση της τοτε δωστης να καταλαβει ποση αξια εχουν για εσενα οι πανελλαδικες και το μέλλον σου.Μην αφήνεις τον καβγα των γονεων σου σε καμια περίπτωση να αποτελεσουν εμπόδιο στο διαβασμα σου στις πανελλαδικες.Είναι κρίμα εξαιτίας των επιπωλαιων καβγαδων των γονεων σου να πανε τα διαβασματα χαμενα.Και αν εξάλλου οι γονείς σου τσακώνονται οχι και για τόσο σοβαρους λογους και απλα δίνουν επέκταση σε ανουσια θέματα χωρίς ουσιαστικο περιεχόμενο τοτε προσπαθησε οσο μπορείς να παραβλέπεις τους τσακωμους και να δίνεις σημασία μονο στην περιοδο που είναι κρίσιμη και καθοριστικη για το μελλον των σπουδών σου στο Πανεπιστημιο.

Περα απο τις πανελλαδικες αν η μητερα σου τσακωνεται συχνα με τον πατερα σου τοτε κατσε να συζητησεις μαζί της.Ακομα και αν δεν σε ακουσει εσυ θα πρεπει να δείξεις πυγμη και να της δωσεις να καταλαβει ότι δεν παει άλλο η κατασταση.Ποτέ μα ποτέ μην υπομενεις ψυχολικη βία είτε απο την οικογενεια σου είτε εκτός οικογενειακης εστίας απο αλλους Ανθρωπους.Περα απο το ότι πληγώνεσαι δεν σου δίνεται καμια ευχαριστη διαθεση για Ζωη και να ασχοληθεις με δραστηριοτητες που να σου προσφέρουν ικανοποίηση και Χαρά.Το μονο που θα καταφέρει η μητέρα σου είναι να σου καταστρεψει την ψυχολογια σου αν συνεχίζει τους καβγάδες και να σε αποσπασει απο τα διαβασματα σου μια κατασταση που δεν θα είναι ευχαριστη και για εσενα αλλα και για την οικογένεια σου.

Τέλειοι γονείς δεν υπαρχουν αυτο στο λεω αλλα δεν χρειαζεται με φωνες και αγριάδες να τα βρεις με την μητερα σου,ωστοσο να ξερεις οτι ανεξαρτητα απο το ποια είναι η συμπεριφορα της μητέρας ή του πατερα κανενας γονεας δεν επιθυμει την αποτυχια του παιδιου του και ειδικα οταν προκειται για την μορφωση και το μελλον του.Προσπαθησε οσο μπορεις απο την πλευρά σου να λύνεις τις διαφορες με την Ηρεμία και όταν καταλάβει η μητέρα σου το λαθος της και της το τονίσεις με ιδιαίτερη εμφαση τότε πιστέυω ότι θα σταματήσουν οι καβγάδες και οι εντονες αντιπαραθέσεις που υπαρχουν στους γονείς σου.

Σε αυτην την περιοδο που βρίσκεσαι σίγουρα θα πρεπει να κοιταξεις περισσότερο τον Εαυτο σου να περνας καλά και να κοιτας τα μαθηματα σου.Επιπλεόν όταν συζητησεις με την μητερα σου την αρνητικη αντιδραση της και τους τσακωμους της με τον πατερα σου τόνισε της πως ολοι αυτοι οι τσακωμοι δεν έχουν νόημα και δεν αποσκοπουν σε κάποιο θετικο αποτελεσμα.

Αν κανεις όλα αυτα που σου είπα κατα την αποψη μου μπορείς να μετριασεις και να φερεις σε Ηρεμια την κατασταση και να σου φυγει και εσενα η Αγωνία για το αρνητικο κλίμα που επικρατει στην οικογένεια σου.

Αυτα απο εμενα.