nPb
Επιφανές μέλος
Ο nPb αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μεταπτυχιούχος και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 19,785 μηνύματα.
11-05-21
23:33
Η ένστασή μου είναι στους ανθρώπους που κάνουν διδακτορικό ως "συνήθεια" και όχι επειδή πιστεύουν σε αυτό που κάνουν. Στην Ελλάδα είναι λιγάκι αμφιλεγόμενη η τακτική που ακολουθείται για το πλαίσιο των μεταπτυχιακών ή και των διδακτορικών σπουδών επειδή πολύ απλά δεν υπάρχει βιομηχανία κάθετης παραγωγής και ούτε οικονομία τεχνολογικής καινοτομίας δηλαδή, να πουλάμε "επιστήμη" σε άλλες χώρες μέσω υπηρεσιών ή προϊόντων. Λυπάμαι που το λέω αλλά με τόσες διάνοιες μαθηματικών στα ΕΜΠολυτεχνεία που διψάνε για "έρευνα" και μας κουνάνε το 20άρι στις πανελλήνιες στα μούτρα, αλλά παρ' όλα αυτά τα Μαθηματικά και η Φυσική στον κλασικό πυρήνα τους δεν έχουν Ελληνικά ονόματα νέας γενιάς του 21ου αιώνα. Συνεχίζεται η παράδοση των Γάλλων, Ρώσων, Γερμανών και άλλων Δυτικο ή Ανατολικο-ευρωπαίων (π.χ. Πολωνών, Βούλγαρων) ή ευρύτερα Ασιατών (π.χ. Ιαπώνων) όπως και τον 19-20ο αιώνα.
Το γεγονός ότι αρκετοί "στριμώχνονται" για μεταπτυχιακές σπουδές γύρω από Οικονομικά, Ειδική Αγωγή και Management ή και διδακτορικά στην Ιατρική και στις Επιστήμες Αγωγής δείχνει ακριβώς την απουσία ερευνητικής κουλτούρας στην Ελλάδα μας καθώς το κίνητρο είναι αμιγώς η μοριοδότηση σε κάποια λίστα διορισμού για τράπεζα (με βύσμα) ή το δημόσιο ή τόνωσης προσωπικής ματαιοδοξίας για κάποιους θλιβερούς (υπάρχουν και τέτοιοι). Σαφώς και μια κοινωνία έχει ανάγκη από όλα τα επαγγέλματα και φυσικά, ένα επάγγελμα δεν έχει απαραίτητα ερευνητική κατεύθυνση ώστε να το χρειάζεται το διδακτορικό δίπλωμα! Προσέξτε τι λέω.
Η διαδικασία εκπόνησης διδακτορικής διατριβής δεν είναι σπουδές όπως νομίζουν πολλοί. Δεν είναι χαμένα 5-6 χρόνια όπως είπε ο Πατέλης στο βίντεο. Εξαρτάται ο καθένας πως ορίζει τον χαμένο χρόνο ή τι ορίζει ως εργασία. Σε πολλές χώρες του κόσμου και κυρίως στην Γερμανία ή ΗΠΑ απ' όσο γνωρίζω, θεωρείται φορολογητέο επάγγελμα δημοσίου υπαλλήλου που στηρίζει την ακαδημαϊκή έδρα του Πανεπιστημίου. Σαν κανονικό επάγγελμα σημαίνει υποχρεώσεις απέναντι στο Πανεπιστήμιο και φυσικά καλύπτει κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα ζωής ή και καριέρας μέχρι την συντάξιμη περίοδο! Και όχι απαραίτητα ως προθάλαμος για θέση καθηγητή Πανεπιστημίου όπως λένε πολλοί "Πατέληδες" στην Ελλάδα αλλά και ως δια βίου ερευνητικό προσωπικό στο χ Πανεπιστήμιο χωρίς εξέλιξη.
Στα καθήκοντα του ερευνητή ανάλογα το ποσοστό εργασιακού ωραρίου την εβδομάδα, περιλαμβάνονται και ακαδημαϊκές υποχρεώσεις (π.χ. διδασκαλία, ασκήσεις φοιτητών κτλ) ή και όχι απαραίτητα. Ο ερευνητής δεν πρέπει να σκέφτεται ως φοιτητής ή να διαβάζει ως φοιτητής. Ο ερευνητής σε μια τέτοια χώρα άσχετα αν κάνει άτυπα διδακτορικές "σπουδές" είναι ο ισότιμος συνομιλητής με καθηγητές και προτείνει ιδέες πάνω στην εύρεση νέων λύσεων και βελτίωση των αποτελεσμάτων. Είναι ένας κανονικός υπάλληλος που εκπροσωπεί το Πανεπιστήμιο σε διάφορες επιστημονικές δραστηριότητες. Δεν είναι ο φοιτητάκος που αράζει στο εργαστήριο ή στο γραφείο του και σπρώχνει τον καιρό για να πάρει το χαρτί του διπλώματος. Λογικές τέτοιες δεν έχουν καμία ύπαρξη σε σοβαρές χώρες και ρωτήστε όποιον θέλετε να σας πει την εμπειρία του από κάποια Αμερική ή Γερμανία για παράδειγμα.
Επίσης πολλές βιομηχανίες, κλινικές ή οργανισμοί στην Αμερική, Γερμανία, Αυστρία ή Γαλλία από όσο ξέρω συνεργάζονται με Πανεπιστήμια και προσλαμβάνουν υποψήφιους διδάκτορες για να εργαστούν πάνω σε ένα project με ωράριο ιδιωτικού υπαλλήλου με σκοπό την λήψη διδακτορικού διπλώματος για να διατηρηθεί η θέση εργασίας. Το Πανεπιστήμιο σε αυτή την περίπτωση έχει μόνο την ακαδημαϊκή εποπτεία αφού το νομικό / εργασιακό πλαίσιο θέσης ρυθμίζεται από την βιομηχανία, την κλινική ή τον οργανισμό που τρέχει το ερευνητικό project.
Και στις δυο περιπτώσεις, ο ερευνητής καλείται να παράξει ερευνητικό έργο, συνήθως πρωτότυπο και να συμμετάσχει σε πλήθος από συνέδρια, ως ομιλητής αποτελεσμάτων! Συνήθως ο μισθός ερευνητή είναι πάρα πολύ καλός για τα δεδομένα της αγοράς μαζί με διάφορα bonus που μοιράζονται μηνιαίως για διάφορους λόγους, δίνονται κίνητρα δημιουργίας οικογένειας αλλά και στήριξης των παιδιών (με σχολεία κτλ), αλλά η ρουτίνα εργασίας δεν είναι πάντα μια ευχάριστη διαδικασία. Η έρευνα δεν σου εγγυάται ότι θα βρεθεί αποτέλεσμα ή οι προθεσμίες για τις δημοσιεύσεις μπορεί να είναι πιεστικές λόγω διαφόρων "αναφορών" που πρέπει να γίνονται στους επόπτες (καθηγητή ή στέλεχος εταιρίας) της ερευνητικής θέσης.
Το γεγονός ότι αρκετοί "στριμώχνονται" για μεταπτυχιακές σπουδές γύρω από Οικονομικά, Ειδική Αγωγή και Management ή και διδακτορικά στην Ιατρική και στις Επιστήμες Αγωγής δείχνει ακριβώς την απουσία ερευνητικής κουλτούρας στην Ελλάδα μας καθώς το κίνητρο είναι αμιγώς η μοριοδότηση σε κάποια λίστα διορισμού για τράπεζα (με βύσμα) ή το δημόσιο ή τόνωσης προσωπικής ματαιοδοξίας για κάποιους θλιβερούς (υπάρχουν και τέτοιοι). Σαφώς και μια κοινωνία έχει ανάγκη από όλα τα επαγγέλματα και φυσικά, ένα επάγγελμα δεν έχει απαραίτητα ερευνητική κατεύθυνση ώστε να το χρειάζεται το διδακτορικό δίπλωμα! Προσέξτε τι λέω.
Η διαδικασία εκπόνησης διδακτορικής διατριβής δεν είναι σπουδές όπως νομίζουν πολλοί. Δεν είναι χαμένα 5-6 χρόνια όπως είπε ο Πατέλης στο βίντεο. Εξαρτάται ο καθένας πως ορίζει τον χαμένο χρόνο ή τι ορίζει ως εργασία. Σε πολλές χώρες του κόσμου και κυρίως στην Γερμανία ή ΗΠΑ απ' όσο γνωρίζω, θεωρείται φορολογητέο επάγγελμα δημοσίου υπαλλήλου που στηρίζει την ακαδημαϊκή έδρα του Πανεπιστημίου. Σαν κανονικό επάγγελμα σημαίνει υποχρεώσεις απέναντι στο Πανεπιστήμιο και φυσικά καλύπτει κάποιο σεβαστό χρονικό διάστημα ζωής ή και καριέρας μέχρι την συντάξιμη περίοδο! Και όχι απαραίτητα ως προθάλαμος για θέση καθηγητή Πανεπιστημίου όπως λένε πολλοί "Πατέληδες" στην Ελλάδα αλλά και ως δια βίου ερευνητικό προσωπικό στο χ Πανεπιστήμιο χωρίς εξέλιξη.
Στα καθήκοντα του ερευνητή ανάλογα το ποσοστό εργασιακού ωραρίου την εβδομάδα, περιλαμβάνονται και ακαδημαϊκές υποχρεώσεις (π.χ. διδασκαλία, ασκήσεις φοιτητών κτλ) ή και όχι απαραίτητα. Ο ερευνητής δεν πρέπει να σκέφτεται ως φοιτητής ή να διαβάζει ως φοιτητής. Ο ερευνητής σε μια τέτοια χώρα άσχετα αν κάνει άτυπα διδακτορικές "σπουδές" είναι ο ισότιμος συνομιλητής με καθηγητές και προτείνει ιδέες πάνω στην εύρεση νέων λύσεων και βελτίωση των αποτελεσμάτων. Είναι ένας κανονικός υπάλληλος που εκπροσωπεί το Πανεπιστήμιο σε διάφορες επιστημονικές δραστηριότητες. Δεν είναι ο φοιτητάκος που αράζει στο εργαστήριο ή στο γραφείο του και σπρώχνει τον καιρό για να πάρει το χαρτί του διπλώματος. Λογικές τέτοιες δεν έχουν καμία ύπαρξη σε σοβαρές χώρες και ρωτήστε όποιον θέλετε να σας πει την εμπειρία του από κάποια Αμερική ή Γερμανία για παράδειγμα.
Επίσης πολλές βιομηχανίες, κλινικές ή οργανισμοί στην Αμερική, Γερμανία, Αυστρία ή Γαλλία από όσο ξέρω συνεργάζονται με Πανεπιστήμια και προσλαμβάνουν υποψήφιους διδάκτορες για να εργαστούν πάνω σε ένα project με ωράριο ιδιωτικού υπαλλήλου με σκοπό την λήψη διδακτορικού διπλώματος για να διατηρηθεί η θέση εργασίας. Το Πανεπιστήμιο σε αυτή την περίπτωση έχει μόνο την ακαδημαϊκή εποπτεία αφού το νομικό / εργασιακό πλαίσιο θέσης ρυθμίζεται από την βιομηχανία, την κλινική ή τον οργανισμό που τρέχει το ερευνητικό project.
Και στις δυο περιπτώσεις, ο ερευνητής καλείται να παράξει ερευνητικό έργο, συνήθως πρωτότυπο και να συμμετάσχει σε πλήθος από συνέδρια, ως ομιλητής αποτελεσμάτων! Συνήθως ο μισθός ερευνητή είναι πάρα πολύ καλός για τα δεδομένα της αγοράς μαζί με διάφορα bonus που μοιράζονται μηνιαίως για διάφορους λόγους, δίνονται κίνητρα δημιουργίας οικογένειας αλλά και στήριξης των παιδιών (με σχολεία κτλ), αλλά η ρουτίνα εργασίας δεν είναι πάντα μια ευχάριστη διαδικασία. Η έρευνα δεν σου εγγυάται ότι θα βρεθεί αποτέλεσμα ή οι προθεσμίες για τις δημοσιεύσεις μπορεί να είναι πιεστικές λόγω διαφόρων "αναφορών" που πρέπει να γίνονται στους επόπτες (καθηγητή ή στέλεχος εταιρίας) της ερευνητικής θέσης.