jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
17-01-21
16:12
Η δυσκολία υπολογίζεται με βάση το μέσο όρο αποφοίτησης. Όταν π.χ. βλέπεις ότι σε μια σχολή η πλειοψηφία τελειώνει στα 7 χρόνια ενώ σε μια άλλη ακριβώς στα 4 καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν όλες την ίδια δυσκολία. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αν δεν αντιλαμβάνεσαι ένα τόσο απλό επιχείρημα. Μπορείς να αναζητήσεις στατιστικές έρευνες που έχουν γίνει. Και αν το υπουργείο ήθελε να είναι δίκαιο με όλες τις σχολές τότε θα πρότεινε ν+ν, όπως έχει προταθεί από αρκετούς καθηγητές. Μάλιστα ορισμένοι προτείνουν και δυνατότητα επανεγγραφής για όσους ξεπεράσουν το όριο με την καταβολή ενός τέλους. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί σε ενοχλεί τόσο η δυνατότητα των τμημάτων να καθορίζουν το ανώτατο όριο φοίτησης. Αν είναι έτσι τότε να περιμένουμε το υπουργείο όχι μόνο να καθορίσει το ανώτατο όριο φοίτησης αλλά να διαμορφώσει τα προγράμματα σπουδών και να στέλνει στους καθηγητές την ύλη που θα πρέπει να διδάξουν κάθε χρόνο. Δηλαδή θα πρέπει να καταλυθεί πλήρως το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και η δυνατότητα τους να κανονίζουν τα του οίκου τους κατά την κρίση σου.Πως ακριβώς μετράς την δυσκολία και την λες με τόση ευκολία μετρήσιμη; Ποια είναι τα αντικειμενικά κριτήρια δυσκολίας εκτός από τα ects που έχει ήδη ορίσει το τμήμα; Μπορείς να δώσεις παραδείγματα; Ακόμα και οι ίδιες σχολές αναλόγως το πανεπιστήμιο έχουν διαφορές. Θα έχεις μια νομική Θεσσαλονίκης με ν+2, μια Αθηνών με ν+3 κτλ. για το ίδιο αντικείμενο; Ακόμα χειρότερα αν πάρουμε το επιχείρημα ότι είναι πιο υψηλόβαθμες, υποβιβάζεις την νοημοσύνη και τις ικανότητες των υπολοίπων φοιτητών. Από όπου και να το πιάσεις απλά δεν στέκει.
jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
17-01-21
03:34
Το πιο ουσιώδες είναι αυτό που υπογραμμίζεις στην τελευταία παράγραφο.Πάντως, πέρα από το αν συμφωνεί κανείς με το μέτρο ή όχι, ως δημοκρατικός πολίτης και μόνο θα πρέπει να προβληματιστεί από τη χρονική επιλογή ενός νομοσχεδίου τέτοιας κεφαλαιώδους σημασίας, εν καιρώ πανδημίας και αναστολής κατ’ ουσίαν του συνταγματικού δικαιώματος στη διαδήλωση. Η περιβοήτη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία έχει μετατραπεί σε δικτατορία του αυτοδύναμου κόμματος, και όποιος δεν βλέπει την εκμετάλλευση της συγκυρίας εθελοτυφλεί.
jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
17-01-21
03:12
Η διαπίστωση μου προκύπτει αντικειμενικά καθώς μου το έχουν επιβεβαιώσει αρκετοί φοιτητές που πέρασαν μέσω κατατακτηρίων και επομένως είχαν εμπειρία από άλλη σχολή (κυρίως από πολιτικό, φιλολογικό, ιστορικό-αρχαιολογικό, οικονομικά κ.λ.π). Όταν λέω ότι δεν υποτιμώ εννοώ ότι δεν αγνοώ το ρόλο που επιτελεί το κάθε γνωστικό αντικείμενο μέσα στην κοινωνία. Όπως και να το κάνουμε όμως η δυσκολία σε σημαντικό βαθμό είναι ένα δεδομένο μετρήσιμο (και άρα αντικειμενικό) . Το γεγονός ότι σε ορισμένες σχολές και μάλιστα υψηλόβαθμες (που σημαίνει ότι υπάρχει κάποιο επίπεδο) καθυστερούν οι φοιτητές να τελειώσουν καθιστά εύλογη την απαίτηση να δίδεται η δυνατότητα στα πανεπιστήμια να καθορίζουν το ανώτατο όριο φοίτησης (αν πράγματι είναι αναγκαία η θέσπιση ανωτάτου ορίου). Και ποιος σου είπε ότι είναι φυσιολογικό ο εκάστοτε υπουργός παιδείας να ορίζει τα της διάρκειας της φοίτησης για όλες τις σχολές ή για την κάθε σχολή. Αυτό θα το αποφασίσει η εκάστοτε σχολή λαμβάνοντας υπόψη κάποια αντικειμενικά κριτήρια. Και μάλιστα μια τέτοια ρύθμιση συνάδει απολύτως και με το άρθρο 16 του Συντάγματος (κανόνας αυξημένης τυπικής ισχύος) που κάνει λόγο για πλήρη αυτοδιοίκηση των ιδρυμάτων.Και όμως υποτιμάς. Η αντικειμενική δυσκολία δεν μπορεί να αποδειχθεί έτσι εύκολα στην επιστήμη (μην σου πω και σε τίποτα άλλο). Ο καθένας μπορεί να θεωρήσει δυσκολότερο κάτι άλλο. Η δυσκολία της κάθε σχολής έχει να κάνει περισσότερο με τον όγκο δουλειάς των φοιτητών, τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά εξάμηνο κτλ. Βάλε π.χ 10 σελίδες ύλη σε 5 μαθήματα στην νομική και 100 σελίδες και 8 μαθήματα σε μια χ σχολή, ποια χρειάζεται λιγότερο διάβασμα; Ένα μάθημα μπορεί να στο κάνει ο καθηγητής αδύνατο να περαστεί σε χρόνο μηδέν ακόμα και αν δίνεις το "μπουγακοτσοκπτική 1". Έχει λοιπόν να κάνει με τους καθηγητές και την δομή των παραδόσεων/εξετάσεων. Δεν μπορεί να βγει και να πει αύριο κανένας υπουργός η τάδε σχολή θα έχει περισσότερα χρόνια. Υπάρχουν συγκεκριμένα ects τα οποία δείχνουν την ισοδυναμία και δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να αποδειχθεί γιατί οι φοιτητές της νομικής (λέω αυτήν που ανέφερες) έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο. Είναι πιο δύσκολα τα μαθήματα; Δεν είναι αποδοτικοί οι καθηγητές; Δεν είναι αποδοτικοί οι φοιτητές; Όλα μαζί; Τίποτα από αυτά; Αν υπάρχει ένα όριο πρέπει να είναι κοινό για όλες τις σχολές ίδιου τύπου, αλλιώς καθόλου.
Τώρα στο θέμα των αιώνιων φοιτητών, είναι αλήθεια πως υπάρχουν σημαντικότερα προβλήματα. Θεωρώ όμως πως είναι και αυτό μια από τις γενικότερες παθογένειες της εκπαίδευσης καθώς δεν είναι λογικό να υπάρχουν τόσα άτομα τα οποία δεν κάνουν αυτό για το οποίο γράφτηκαν εξ' αρχής: να μορφώνονται. Ακόμα και αυτό που μας είπε η Ρεβέκκα πρέπει να ληφθεί υπόψη. Το χειρότερο βέβαια για εμένα δεν είναι απλά ότι υπάρχουν οι ίδιοι αλλά ότι υπάρχουν καθηγητές που τους περνάνε απλά για να τελειώνουν, δίνοντας πτυχίο σε άτομα χωρίς επαρκείς γνώσεις.
jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
16-01-21
22:33
Η διχογνωμία έγκειται στο γεγονός ότι κάποιοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν πως δεν έχουν όλες οι σχολές τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Για παράδειγμα η νομική είναι από τις πιο απαιτητικές σχολές του πρώτου πεδίου και δεν συγκρίνεται με τον βαθμό δυσκολίας που έχουν άλλες σχολές. Έχω στο νου μου περιπτώσεις παιδιών που από φιλοσοφική πέρασαν με κατατακτήριες στη νομική και μου το επιβεβαίωσαν. Το γεγονός ότι οι περισσότερες είναι 4ετούς φοίτησης δεν σημαίνει ότι έχουν τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Να σημειώσω εδώ ότι δεν υποτιμώ κανένα γνωστικό αντικείμενο, ωστόσο αντικειμενικά κάποιες σχολές είναι πιο δύσκολες. Το ανώτατο όριο φοίτησης, αν πράγματι είναι αναγκαίο (αμφιβάλλω), θα πρέπει να καθορίζεται από το κάθε πανεπιστημιακό τμήμα σε συνάρτηση με τον μέσο όρο αποφοίτησης και τον γενικότερο βαθμό δυσκολίας. Επίσης θα πρέπει να επανεξεταστεί το θέμα των πολλών μαθημάτων και της μεγάλης ύλης, κάτι που δεν συναντάται τόσο έντονα σε ξένα πανεπιστήμια στα οποία τα μαθήματα δεν είναι το minimum 40 για τη λήψη του πτυχίου αλλά 20-30 (π.χ. Αγγλία) και η έκταση της ύλης είναι σχολική για τα δικά μας δεδομένα (π.χ. στην Γερμανία οι καθηγητές αναρτούν σημειώσεις σε μια δική τους πλατφόρμα που είναι το αντίστοιχο e-class ενώ στη Γαλλία ο καθηγητής υπαγορεύει και οι φοιτητές γράφουν και δεν διαβάζουν από τούβλα συγγράμματα). Επίσης θα πρέπει να εξεταστούν και άλλα ενδεχόμενα, όπως την περίπτωση που κάποιος ξαναδώσει πανελλήνιες και λόγω αποτυχίας αποφασίσει να φοιτήσει στη σχολή που έχει ήδη γραφτεί και έχει χάσει ήδη έναν χρόνο (ενδεχομένως και δύο).
jims
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο jims αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Νομικής ΕΚΠΑ. Έχει γράψει 1,043 μηνύματα.
14-01-21
17:23
Μεγάλο πρόβλημα θα αντιμετωπίσουν όσοι θα εισαχθούν τον Σεπτέμβρη. Εμείς που ήδη φοιτούμε είμαστε τυχεροί γιατί το ν + 1/2ν θα αρχίσει από το επόμενο χειμερινό εξάμηνο. Το πρόβλημα είναι ότι με το εν λόγω νομοσχέδιο εξομοιώνονται όλες οι σχολές δίχως να λαμβάνονται υπόψη οι ιδιαίτερες απαιτήσεις της καθεμιάς. Στη νομική της Αθήνας π.χ. ο μέσος όρος αποφοίτησης είναι τα επτά χρόνια και αυτό πρακτικά σημαίνει πως το ν+2 θα δημιουργήσει αναστάτωση και σοβαρά προβλήματα. Επίσης δεν λαμβάνεται υπόψη και κάτι ακόμα : αν κάποιος αποφασίσει να ξαναδώσει και για τους χ,ψ λόγους δεν γράψει τον επιθυμητό βαθμό ώστε να εισαχθεί εκεί που ήθελε και αποφασίσει να φοιτήσει στη σχολή στην οποία είχε ήδη γραφτεί έχει χάσει ήδη ένα χρόνο με αποτέλεσμα να έχει ν+1. Θα έπρεπε να υπήρχε κάποια μέριμνα για όλες αυτές τις περιπτώσεις.