Memetchi
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Memetchi αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,458 μηνύματα.
17-01-21
19:37
Το έθεσα και στο πρώτο μήνυμα και δεν απάντησες. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι σε αυτό δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι φοιτητές όπου κατά μέσο όρο δεν προσπαθούν αρκετά; Ή ότι δεν φταίνε οι καθηγητές οι οποίοι δεν μπορούν να διδάξουν αρκετά καλά το αντικείμενο; Ότι δεν είναι αρκετά βαρύ το πρόγραμμα σπουδών ως πρόγραμμα μαθημάτων; Αν φταίνε λοιπόν οι καθηγητές τότε πρέπει να αλλάξουν οι ίδιοι και όχι το όριο, αν φταίνε οι φοιτητές πάλι δεν έχει να κάνει με το όριο, αν φταίει το πρόγραμμα πάλι πρέπει να αλλάξει το ίδιο και πάει λέγοντας. Ο μέσος όρος είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων και ανεβάζοντας το όριο μεμονωμένα είναι σαν να λες ότι δεν μπορείς να λύσεις τα παραπάνω και έτσι απλά τους δίνεις περισσότερο χρόνο, αυτό πρέπει να καταλάβεις. Το αντικείμενο ως αντικείμενο δεν μπορεί να μετρηθεί. Μπορείς να μετρήσεις το φόρτο εργασίας, τις διδακτικές ώρες, τις ώρες τυχόν πρακτικής, τον αριθμό μαθημάτων αλλά όχι την δυσκολία της επιστήμης. Έτσι και αλλιώς όταν μιλάμε για αιώνιους φοιτητές σίγουρα δεν φταίει το αντικείμενο αλλά κάτι από τα παραπάνω που δεν λειτουργεί όπως πρέπει.Η δυσκολία υπολογίζεται με βάση το μέσο όρο αποφοίτησης. Όταν π.χ. βλέπεις ότι σε μια σχολή η πλειοψηφία τελειώνει στα 7 χρόνια ενώ σε μια άλλη ακριβώς στα 4 καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν όλες την ίδια δυσκολία. Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι αν δεν αντιλαμβάνεσαι ένα τόσο απλό επιχείρημα. Μπορείς να αναζητήσεις στατιστικές έρευνες που έχουν γίνει. Και αν το υπουργείο ήθελε να είναι δίκαιο με όλες τις σχολές τότε θα πρότεινε ν+ν, όπως έχει προταθεί από αρκετούς καθηγητές. Μάλιστα ορισμένοι προτείνουν και δυνατότητα επανεγγραφής για όσους ξεπεράσουν το όριο με την καταβολή ενός τέλους. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί σε ενοχλεί τόσο η δυνατότητα των τμημάτων να καθορίζουν το ανώτατο όριο φοίτησης. Αν είναι έτσι τότε να περιμένουμε το υπουργείο όχι μόνο να καθορίσει το ανώτατο όριο φοίτησης αλλά να διαμορφώσει τα προγράμματα σπουδών και να στέλνει στους καθηγητές την ύλη που θα πρέπει να διδάξουν κάθε χρόνο. Δηλαδή θα πρέπει να καταλυθεί πλήρως το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και η δυνατότητα τους να κανονίζουν τα του οίκου τους κατά την κρίση σου.
Θες να ξανά-αναλύσουμε και το περιβόητο αυτοδιοίκητο; Το ίδιο αντικείμενο σε διαφορετικές πόλεις έχει διαφορετικό μέσο όρο και είναι φυσιολογικό από την στιγμή που υπάρχει διαφορετικό πρόγραμμα, διαφορετικοί καθηγητές και διαφορετικοί φοιτητές. Θα καταλήξουμε να έχουμε π.χ. 5 φιλολογίες όλες με διαφορετικό ν+ και μάλιστα κάθε χρόνο θα πρέπει να τροποποιείται. Και φυσικά με το δίκιο τους θα βγουν φοιτητές και θα πουν ότι το πανεπιστήμιο τους τιμωρεί επειδή παίρνουν τα πτυχία στην ώρα τους. Αυτοδιοίκητο έχουν στον τρόπο διδασκαλίας και διοίκησης όχι στο εν γένη εκπαιδευτικό σύστημα. Με την ίδια λογική θα έβγαινε αύριο και θα έλεγε το κάθε τμήμα εγώ θέλω να είμαι 6ετους φοίτησης, γιατί έτσι.
Memetchi
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Memetchi αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 26 ετών και Απόφοιτος. Έχει γράψει 1,458 μηνύματα.
17-01-21
01:39
Και όμως υποτιμάς. Η αντικειμενική δυσκολία δεν μπορεί να αποδειχθεί έτσι εύκολα στην επιστήμη (μην σου πω και σε τίποτα άλλο). Ο καθένας μπορεί να θεωρήσει δυσκολότερο κάτι άλλο. Η δυσκολία της κάθε σχολής έχει να κάνει περισσότερο με τον όγκο δουλειάς των φοιτητών, τον αριθμό διδακτικών ωρών ανά εξάμηνο κτλ. Βάλε π.χ 10 σελίδες ύλη σε 5 μαθήματα στην νομική και 100 σελίδες και 8 μαθήματα σε μια χ σχολή, ποια χρειάζεται λιγότερο διάβασμα; Ένα μάθημα μπορεί να στο κάνει ο καθηγητής αδύνατο να περαστεί σε χρόνο μηδέν ακόμα και αν δίνεις το "μπουγακοτσοκπτική 1". Έχει λοιπόν να κάνει με τους καθηγητές και την δομή των παραδόσεων/εξετάσεων. Δεν μπορεί να βγει και να πει αύριο κανένας υπουργός η τάδε σχολή θα έχει περισσότερα χρόνια. Υπάρχουν συγκεκριμένα ects τα οποία δείχνουν την ισοδυναμία και δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να αποδειχθεί γιατί οι φοιτητές της νομικής (λέω αυτήν που ανέφερες) έχουν μεγαλύτερο μέσο όρο. Είναι πιο δύσκολα τα μαθήματα; Δεν είναι αποδοτικοί οι καθηγητές; Δεν είναι αποδοτικοί οι φοιτητές; Όλα μαζί; Τίποτα από αυτά; Αν υπάρχει ένα όριο πρέπει να είναι κοινό για όλες τις σχολές ίδιου τύπου, αλλιώς καθόλου.Η διχογνωμία έγκειται στο γεγονός ότι κάποιοι δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν πως δεν έχουν όλες οι σχολές τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Για παράδειγμα η νομική είναι από τις πιο απαιτητικές σχολές του πρώτου πεδίου και δεν συγκρίνεται με τον βαθμό δυσκολίας που έχουν άλλες σχολές. Έχω στο νου μου περιπτώσεις παιδιών που από φιλοσοφική πέρασαν με κατατακτήριες στη νομική και μου το επιβεβαίωσαν. Το γεγονός ότι οι περισσότερες είναι 4ετούς φοίτησης δεν σημαίνει ότι έχουν τον ίδιο βαθμό δυσκολίας. Να σημειώσω εδώ ότι δεν υποτιμώ κανένα γνωστικό αντικείμενο, ωστόσο αντικειμενικά κάποιες σχολές είναι πιο δύσκολες.
Τώρα στο θέμα των αιώνιων φοιτητών, είναι αλήθεια πως υπάρχουν σημαντικότερα προβλήματα. Θεωρώ όμως πως είναι και αυτό μια από τις γενικότερες παθογένειες της εκπαίδευσης καθώς δεν είναι λογικό να υπάρχουν τόσα άτομα τα οποία δεν κάνουν αυτό για το οποίο γράφτηκαν εξ' αρχής: να μορφώνονται. Ακόμα και αυτό που μας είπε η Ρεβέκκα πρέπει να ληφθεί υπόψη. Το χειρότερο βέβαια για εμένα δεν είναι απλά ότι υπάρχουν οι ίδιοι αλλά ότι υπάρχουν καθηγητές που τους περνάνε απλά για να τελειώνουν, δίνοντας πτυχίο σε άτομα χωρίς επαρκείς γνώσεις.