ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
21:22
Δε πειράζει , ακομα το δικαιούσαι αν δεν κανω λάθος
Έχω αναρρώσει εδώ και 1 χρόνο, αλλά αν χρειαστεί αργότερα ίσως να το αξιοποιήσω.
ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
14:34
++++ Να προσθέσω κι όλας ότι είχα διαγνωστεί με κακοήθη όγκο στις αρχές της Β λυκείου και "πάλευα" μέχρι τον Φλεβάρη της Γ λυκείου.
Αυτά δεν τα λέω για να με λυπηθείς, αλλά για να δεις ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες δυσκολίες.
Κορίτσι μου, μπορείς!!
Αν τα κατάφερα εγώ με όλο αυτό το παλούκι που τράβηξα, μπορείς κι εσύ!!
Το χεις!!
Αυτά δεν τα λέω για να με λυπηθείς, αλλά για να δεις ότι υπάρχουν και μεγαλύτερες δυσκολίες.
Κορίτσι μου, μπορείς!!
Αν τα κατάφερα εγώ με όλο αυτό το παλούκι που τράβηξα, μπορείς κι εσύ!!
Το χεις!!
ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
22-08-20
00:13
Τέτοιες απαντήσεις μου δίνουν κουράγιο. Πάλι σήμερα τα ίδια. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να διαβάσω, αυτές τις καταστάσεις τις ζω από μικρή ηλικία. Και με έχει επηρεάσει όσο δεν φαντάζεσαι. Δεν ανοίγομαι με τίποτα, δεν μου βγαίνει να τα πω στις φίλες μου, να ξεσπάσω, δεν έχω αυτοπεποίθηση. Είχα την εντύπωση ότι οι γονείς είναι οι νούμερο ένα θαυμαστές των παιδιών τους. Που για την μαμά μου ισχύει είμαστε πολύ κοντά. Αλλά ο μπαμπάς μου συνέχεια με μειώνει,άλλες φορές μου λέει ότι θα πανηγυρίζει του χρόνου που θα τα πάω σίγουρα καλά και άλλες με αποθαρρύνει και με μειώνει λέγοντας μου ότι θέλω πολλά ψωμιά για να τον φτάσω. Το καλοκαίρι του 2018 τσακώθηκαν σε σημείο να μην μιλάνε για ένα μήνα ζώντας στο ίσιο σπίτι. Κόψαμε την τούρτα γενεθλίων μου και ούτε κάν που μίλαγαν μεταξύ τους. Όλο αυτό που και που μου δημιουργεί κρίσεις πανικού. Κλαίω, τρέμω.
Η μόνη λύση που έχω σκεφτεί είναι μετά τις πανελλήνιες θα πιάσω μια δουλειά (έχω την διάθεση), να μαζέψω κάποια χρήματα και να πάω σε κάποι@ ψυχολόγο χωρίς να το μάθει κανείς.
Πόσο θέλω να σε κάνω μια αγκαλιά ρε κορίτσι μου...
Κι εμένα η πηγή του κακού ο πατέρας μου ήταν, μάλιστα είχα γράψει και ένα θέμα εδώ στο φόρουμ που ζήταγα βοήθεια..
Εγώ θυμάμαι δεν είχα καθόλου φίλες από την Β λυκείου και μετά, καμία απολύτως. Χωρίς υπερβολή.
Από αυτό και μόνο καταλαβαίνεις πόσο πολύ ζορίστηκα. Να μην έχω την δυνατότητα να πάω μια βόλτα να χαλαρώσω, να μην έχω έναν άνθρωπο να μιλήσω.. Είχα ρίξει το κλάμα της ζωής μου εκείνη την περίοδο. Κλάμα φιλενάδα, όχι αστεία.
Εγώ σου λέω να μιλήσεις στις φίλες σου αν νιώθεις άνετα μαζί τους. Μην ντρέπεσαι. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα.
Αν πάλι ντρέπεσαι ή δεν τους έχεις εμπιστοσύνη, επιμένω να μιλήσεις σε κάποι@ καθηγητ@ που νιώθεις άνετα. Δεν φαντάζεσαι πόσο θα βοηθηθείς.
Εγώ αν δεν είχα αυτή την καθηγήτρια θα τα είχα παρατήσει όλα. Με εμψυχωνε πάντα, πίστευε σε εμένα. Και έχουμε κρατήσει επαφή... Είναι υπέροχος άνθρωπος
Μίλα!! Πες πως νιώθεις, βγάλτα από μέσα σου!! Μην κλείνεσαι, δεν κάνεις καλό στον εαυτό σου. ΝΑ ΜΙΛΑΣ!! (Και σου ξαναλέω, μπορείς να μου στείλεις κι εμένα όποτε θες. Θα χαρώ να σε βοηθήσω)
Σχετικά με τον ψυχολόγο, θα τον χρειαστείς σίγουρα μετά από αυτήν τη χρονιά. Να πας! Εγώ πάω και πίστεψε με, με εχει βοηθήσει πάρα πολύ. Βλέπω τα πράγματα με άλλη ματιά.
:* Stay strong!
ioannaion
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η ioannaion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ασία. Έχει γράψει 288 μηνύματα.
20-08-20
22:54
Το ένιωσα στο πετσί μου αυτό το ποστ. (και το username σου βασικά)
Κοριτσάκι μου, πέρασα τα ίδια και χειρότερα. Εμένα βέβαια η θέση μου ήταν πιο δύσκολη καθώς ο ένας μου αδερφός πάσχει από αυτισμό. Οπότε σκέψου να έχω τους δικούς μου να τσακώνονται, καθώς επίσης και τον αδερφούλη μου που έκανε φασαρία άθελά του, ενώ πολλές φορές έπρεπε να τον φροντίσω εγώ. Πέρασα κι εγώ πολύ δύσκολα, και αυτή ήταν η αιτία που επέλεξα σκόπιμα σχολές εκτός Αθηνών όπου μένω.
Δεν θα σου πω να πας να διαβάσεις κάπου αλλού καθώς λόγω του κοροναβίρους είναι επικίνδυνο. Ούτε θα σου πω να τους πιάσεις να μιλήσετε, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα αλλάξει τίποτα.
Θα σου πω εγώ τι έκανα.
Όταν έπεφταν για ύπνο οι γονείς μου και τελείωνα με την φροντίδα του αδερφού μου, διάβαζα κάνα 3ωρο το βράδυ κάποιες φορές. Κοιμόμουν τα μεσημέρια μετά το σχολείο, ξυπναγα για να πάω στο φροντιστήριο και μετά όταν γυρνούσα (συνήθως βράδυ) έτρωγα και καθόμουν κάνα δεκάλεπτο. Μετά έφτιαχνα ένα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο και διάβαζα από τις 11.30 μέχρι τις 2. Πολλές φορές το πήγαινα και 3 ανάλογα με τις αντοχές μου.
Αν δεν είσαι νυχτερινός τύπος και προτιμάς να διαβάζεις την μέρα, τότε μια είναι η λύση. Ωτοασπίδες!! Χωρίς πλάκα. Σώζουν ζωές!! Κατά προτίμηση τις μαλακες.
Τα πρακτικά σου τα είπα. Όσον αφορά τον ψυχολογικό τομέα τώρα, εκεί θέλει υπομονή. Να λες μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις και να παίρνεις δύναμη με την ιδέα ότι θα φύγεις σύντομα από το σπίτι σου. Πολλές φορές έγραφα κάποιες θετικές σκέψεις σε ένα χαρτί και τα έβαζα στο γραφείο μου να τα βλέπω, καθώς επίσης έβλεπα και motivational βιντεακια στο YouTube.
Επίσης με βοήθησε πολύ η καθηγήτρια της έκθεσης μου, μου έδινε πολύ δύναμη!! Αν έχεις κάποιον καθηγητή που νιώθεις άνετα μαζί του μίλα του!! Θα σε βοηθήσει πολύ!!
Υπομονή αγάπη μου.. Θα περάσει γρήγορα ολο αυτό!! Εσύ κάνε την προσπάθεια σου και πίστεψε στον εαυτό σου γιατί μπορείς!! Αν χρειαστείς οτιδήποτε άλλο στείλε μου μήνυμα. Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω!! Παθουσα είμαι!!
Κι όμως τα κατάφερα!
Μπορείς κι εσύ!!
Φιλάκια!
Κοριτσάκι μου, πέρασα τα ίδια και χειρότερα. Εμένα βέβαια η θέση μου ήταν πιο δύσκολη καθώς ο ένας μου αδερφός πάσχει από αυτισμό. Οπότε σκέψου να έχω τους δικούς μου να τσακώνονται, καθώς επίσης και τον αδερφούλη μου που έκανε φασαρία άθελά του, ενώ πολλές φορές έπρεπε να τον φροντίσω εγώ. Πέρασα κι εγώ πολύ δύσκολα, και αυτή ήταν η αιτία που επέλεξα σκόπιμα σχολές εκτός Αθηνών όπου μένω.
Δεν θα σου πω να πας να διαβάσεις κάπου αλλού καθώς λόγω του κοροναβίρους είναι επικίνδυνο. Ούτε θα σου πω να τους πιάσεις να μιλήσετε, γιατί ξέρω πολύ καλά ότι δεν θα αλλάξει τίποτα.
Θα σου πω εγώ τι έκανα.
Όταν έπεφταν για ύπνο οι γονείς μου και τελείωνα με την φροντίδα του αδερφού μου, διάβαζα κάνα 3ωρο το βράδυ κάποιες φορές. Κοιμόμουν τα μεσημέρια μετά το σχολείο, ξυπναγα για να πάω στο φροντιστήριο και μετά όταν γυρνούσα (συνήθως βράδυ) έτρωγα και καθόμουν κάνα δεκάλεπτο. Μετά έφτιαχνα ένα καφέ, έκανα ένα τσιγάρο και διάβαζα από τις 11.30 μέχρι τις 2. Πολλές φορές το πήγαινα και 3 ανάλογα με τις αντοχές μου.
Αν δεν είσαι νυχτερινός τύπος και προτιμάς να διαβάζεις την μέρα, τότε μια είναι η λύση. Ωτοασπίδες!! Χωρίς πλάκα. Σώζουν ζωές!! Κατά προτίμηση τις μαλακες.
Τα πρακτικά σου τα είπα. Όσον αφορά τον ψυχολογικό τομέα τώρα, εκεί θέλει υπομονή. Να λες μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις και να παίρνεις δύναμη με την ιδέα ότι θα φύγεις σύντομα από το σπίτι σου. Πολλές φορές έγραφα κάποιες θετικές σκέψεις σε ένα χαρτί και τα έβαζα στο γραφείο μου να τα βλέπω, καθώς επίσης έβλεπα και motivational βιντεακια στο YouTube.
Επίσης με βοήθησε πολύ η καθηγήτρια της έκθεσης μου, μου έδινε πολύ δύναμη!! Αν έχεις κάποιον καθηγητή που νιώθεις άνετα μαζί του μίλα του!! Θα σε βοηθήσει πολύ!!
Υπομονή αγάπη μου.. Θα περάσει γρήγορα ολο αυτό!! Εσύ κάνε την προσπάθεια σου και πίστεψε στον εαυτό σου γιατί μπορείς!! Αν χρειαστείς οτιδήποτε άλλο στείλε μου μήνυμα. Θα χαρώ πολύ να σε βοηθήσω!! Παθουσα είμαι!!
Κι όμως τα κατάφερα!
Μπορείς κι εσύ!!
Φιλάκια!