jimis2001
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο jimis2001 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ και μας γράφει απο Σταυρούπολη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 224 μηνύματα.
03-07-20
21:06
Σε αυτό συμφωνώ. Ομως, κατά πόσο εφαρμόζονται στην σύγχρονη εποχή; Με εξαίρεση τους φανατικούς ισλαμιστές, διάσκορπα γεγονότα και σε μηδαμινες βίαιες αιρέσεις, δεν εκδηλώνεται βία προς τους αλλόθρησκους.
Ο αθεισμός όντως δεν υποστηρίζει βία ενάντια στους θρησκευόμενους. Ομως είναι διαφορετική ιστορία για κάποιους άθεους (π.χ κομμουνιστικα καθεστώτα τα οποία ήταν ενάντια της θρησκείας). Ομως κατανοώ πως και αυτά ανήκουν στο παρελθόν.
Αν με αυτό εννοείς να εξαληφθούν οι δεισιδαιμονίες μέσω της εκπαίδευσης την διδασκαλίας τότε θα συμφωνήσω.
Θέλω βέβαια να αναφέρω πως σε όλα αυτά απαντώ απο την δική μου οπτική γωνία, δηλαδή ενός Χριστιανού, γιαυτο αδυνατώ να συμπεριλαμβάνω όλες τις περιπτώσεις και εκφάνσεις τις θρησκείας. Θέλει πολύ ανάλυση το θέμα.
Θα αναφέρω ότι υπάρχουν 23 χώρες που έχουν στην νομοθεσία τους την θανατική ποινή για μη Μουσουλμάνους (περιλαμβάνει Αίγυπτο και Σαουδική Αραβία) και την Βόρεια Κορέα που επίσης τιμωρεί την άσκηση οποιασδήποτε θρησκείας με θάνατο. Δυστυχώς η θρησκεία όπως και οι κομμουνιστικές ιδεολογίες δεν έχουν εξαφανιστεί πλήρως στον 21ο αιώνα. Μαζί με τις δυσιδαιμονίες επίσης πρέπει να εξαλειφθούν καθεστώτα κοινωνικής υπόταξης (δηλαδή καθεστώτα που ενθαρρύνουν άγνοια και εξυπακοή σε ανώτερη αυθεντία) τα οποία μπορούν να δημιουργηθούν στα πλαίσια της θρησκείας (συμπεριλαμβάνοντας και την Χριστιανική). Πέρα από αυτά ο Χριστιανισμός στην μοντέρνα του μορφή δεν παρουσιάζει προβλήματα στην πλειοψηφία του δυτικού κόσμου, γεγονός το οποίο δεν οφείλεται στις πνευματικές αξίες που προωθεί η ίδια αλλά η εξαιτίας της προσαρμογής της θρησκείας από τους θρησκευτικούς ηγέτες με βάση τα σημερινά ηθικά και κοινωνικά πρότυπα. Αυτό το τελευταίο το αναφέρω επειδή υπάρχουν υποστηρικτές της λανθασμένης ιδέας ότι ο Χριστιανισμός ευθύνεται για τις ηθικές αξίες του δυτικού πολιτισμού.
jimis2001
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο jimis2001 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ και μας γράφει απο Σταυρούπολη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 224 μηνύματα.
03-07-20
18:42
Σπανιότερα έχω δει άθεους που να κακοποιούν άλλα άτομα με βάση την πίστη τους, τους γνωρίζεις προσωπικά; Όσο για Χριστιανούς μπορώ να σκεφτώ Σταυροφορίες και σέκτες (Ιεχωβάδες, Μορμόνοι κλπ)ως σημαντικά παραδείγματα κακοποίησης ενώ κάποιοι Χριστιανικοί (και μη) κλάδοι έχουν αντιεπιστημονικές αντιλήψεις για την δημιουργία του κόσμου, του πλανήτη και της ζωής και διαδάσκουν στα παιδιά τους τέτοιες ιδεοληψίες, το οποίο εγώ θεωρώ πνευματική κακοποίηση.Το αν υπάρχει Θεός και ποιος είναι. Δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ ο άνθρωπος.
Γιατί είναι κάτι πολύ ανώτερο από τον ίδιο και από αυτά που είναι σε θέση να αντιληφθεί.
Όπως ας πούμε ένας πίθηκος δεν θα είναι ποτέ, όσες χιλιετίες και αν περάσουν, να καταλάβει την ανθρώπινη κοινωνία ή τα οικονομικά. Γιατί υπάρχουν φτωχοί και γιατί υπάρχουν πλούσιοι και πάει λέγοντας.
Επίσης προσωπικά δεν με καλύπτουν οι θεωρίες που υπάρχουν σήμερα. Ότι από το τίποτα δημιουργήθηκε ξανφικά η ζωή και ο χρόνος. Τι είναι αυτό το τίποτα; Τι στο καλό σημαίνει το τίποτα; Δεν υπήρξε τίποτα πριν;
Αυτή είναι η κλασσική ερώτηση, υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που υπάρχουν και στο γαλαξία, που ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι σε θέση να απαντήσει.
Βεβαίως, όντως μπορεί όλα αυτά να είναι τυχαία, και σε κάτι χιλιάδες χρόνια από τώρα να έχουμε απαντήσει τα περισσότερα από αυτά τα ερωτήματα. Αλλά εννοείται πως μπορεί να υπάρχει και κάτι ανώτερο.
Αυτός είναι και ο λόγος που για εμένα, όσο γελοίος είναι ο φανατικός Χριστιανός/Μουσουλμάνος κτλ. Που ζαλίζει μπάλες με προφήτες και ιερά βιβλία. Άλλο τόσο είναι και ο φανατικός άθεος που πιστεύει ότι μπορεί να αποδείξει ότι δεν υπάρχει τίποτα, αλλά στην πραγματικότητα είναι το ίδιο άσχετος και ακριβώς το ίδιο σπαζαρχίδας.
Αυτά τα λίγα από εμένα.
jimis2001
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο jimis2001 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Βιολογίας ΑΠΘ και μας γράφει απο Σταυρούπολη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 224 μηνύματα.
03-07-20
12:58
Συμφωνώ απόλυτα ότι από επιστημονική άποψη δεν έχει νόημα η διερεύνηση της ύπαρξης του Θεού. Για αυτό και οι περισσότεροι πρώην πιστοί επικαλούνται αυτά τα τελείως λογικά και ορθά επιχειρήματα για τον λόγο που δεν πιστεύουν. Όμως θα πρέπει να σκεφτούμε ότι μπορεί κάποιοι άνθρωποι, ούτε καν από παιδιά, αλλά από μόνοι τους αναζητούν πνευματική επάρκεια, η οποία σημαίνει ανταπόκριση σε έναν προσωπικό μεταφυσικό στόχο προσφέροντας ευχαρίστηση και ευεξία, και μπορεί να την φτάνουν με την πίστη στο θείο. Κατανοώ οτί η κοινωνική πλευρά της θρησκείας παίζει μεγάλο ρόλο στην ευχαρίστηση και ευεξία που πρσφέρει το θείο, όμως σε σπάνιες περιπτώσεις (μοναχοί, ασκητές κλπ από πολλές θρησκείες) η πνευματική επάρκεια επιτυγχάνεται χωρίς παρέμβαση από τον κοινωνικό περίγυρο. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν μπορείς να αρνηθείς οτί για αυτά τα άτομα το μεταφυσικό και το θείο έχουν σημαντική επιρροή χωρίς την απαίτηση τεκμηριωμένης ύπαρξης.Το ερώτημα περί ύπαρξης του θεού a priori είναι μη επαληθεύσιμο, ανόητο και ήσσονος σημασίας*.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου όντος/αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.
Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς τον μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.
** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.