04-07-20
00:35
Κάποιος μπορεί κάλλιστα να πει πως ο Θεός είναι ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα. Ομως ποιος ήταν ο πρώτος που το κατασκεύασε; Ασφαλως δεν γίνεται να ήταν ένας μόνο άνθρωπος καθως όλοι οι πολιτισμοί όλων των εποχών πίστευαν σε μία οι πολλές θεότητες χωρίς να έχουν έρθει σε επαφή μεταξύ τους. Αρα, τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο να πιστέψει στην ύπαρξη μίας ανώτερης οντότητας χωρίς να την έχει αντικρύσει ποτέ; Πως ξεκίνησε; Γιατί μόνο ο άνθρωπος; Eίναι απλώς ένα κοινωνικό φαινόμενο;
Αυτά τα ερωτήματα δεν πιστεύω πως έχουν κάποια απάντηση.
Νομίζω πως η επικρατέστερη εξήγηση είναι η ανάγκη να εξηγηθούν φυσικά φαινόμενα και αφετέρου πρόεκυψε από τον φόβο για τον θάνατο, μη αποδοχή του γεγονότος ότι κάποτε η ζωή απλώς τελιώνει, έλλειψη κατανόησης της έννοιας της αχρονικότητας.
Επίσης προσωπικά δεν με καλύπτουν οι θεωρίες που υπάρχουν σήμερα. Ότι από το τίποτα δημιουργήθηκε ξανφικά η ζωή και ο χρόνος. Τι είναι αυτό το τίποτα; Τι στο καλό σημαίνει το τίποτα; Δεν υπήρξε τίποτα πριν;
Αυτή είναι η κλασσική ερώτηση, υπάρχουν εκατομμύρια πράγματα που υπάρχουν και στο γαλαξία, που ο άνθρωπος ΔΕΝ είναι σε θέση να απαντήσει.
Στον συλλογισμό σου υπάρχει ένα λογικό σφάλμα.
Κατά την θεωρία του Big Bang οι διαστάσεις του χώρου και του χρόνου ξεκίνησαν να υπάρχουν με τη Μεγάλη Έκρηξη.
Άρα πώς μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί τι υπήρχε πριν την Μεγάλη Έκρηξη;
Το πριν δεν βγάζει νόημα όταν δεν υπάρχει η έννοια του χρόνου.
Το αν υπάρχει Θεός και ποιος είναι. Δεν θα μπορέσει να καταλάβει ποτέ ο άνθρωπος.
Γιατί είναι κάτι πολύ ανώτερο από τον ίδιο και από αυτά που είναι σε θέση να αντιληφθεί.
Όπως ας πούμε ένας πίθηκος δεν θα είναι ποτέ, όσες χιλιετίες και αν περάσουν, να καταλάβει την ανθρώπινη κοινωνία ή τα οικονομικά. Γιατί υπάρχουν φτωχοί και γιατί υπάρχουν πλούσιοι και πάει λέγοντας.
Δεν είναι απαραίτητο το ότι οι ενδείξεις που αποδεικνύουν ή απορρίπτουν τον Θεό είναι μπροστά μας.
Ο πίθηκος λόγω περιορισμένων διανοητικών δυνατοτήτων δεν μπορεί να επεξεργαστεί τα δεδομένα που εκλαμβάνει.
Στο ερώτημα του Θεού δεν ισχύει απαραίτητα αυτό, μπορεί από την άλλη να μην υπάρχει καν ουδεμία ένδειξη προς αυτές τις κατευθύνσεις.
Γιατί το να λέμε ότι ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος δεν μπορεί να θεμελιώσει ή να καταρρίψει την ύπαρξη του Θεού μέσα από ενδείξεις είναι λόγω των περιορισμένων του δυνατοτήτων στον αντιληπτικό και αισθητηριακό τομέα, αποτελεί πίστη στο ότι υπάρχουν πράγματι τέτοιου είδους ενδείξεις, κάτι που είναι αυθαίρετο.
Αν δεν ήταν αυθαίρετο, αυτό θα σήμαινε πως ήδη έχουμε δει τις ενδείξεις, γεγονός που θα δεν θα δικαιολογούσε τη μη δυνατότητα του ανθρώπου να αποκομίζει γνώση για το Θείο.
03-07-20
12:23
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού a priori είναι μη επαληθεύσιμο, ανόητο και ήσσονος σημασίας*.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον Θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου Όντος/Αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει Θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του Θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει Θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον Θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.
Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Όλες οι απόπειρες που κινήθηκαν στην κατεύθυνση απόδειξης-διάψευσης της ύπαρξης του Θεού είναι ατελείς και συχνά προβαίνουν σε λογικά άλματα.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς την μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.
** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.
Υπάρχει έστω ένας τρόπος να επαληθευτεί;**
Όχι.
Πάρτε για παράδειγμα την Τσαγιέρα του Ράσελ.
Τι το ξεχωριστό έχει το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού, από λογικής άποψης;
Και τα 2 είναι μη επαληθεύσιμα.
Τόσο η πίστη στον Θεό, όσο και η ύπαρξη της "Επουράνιας" Τσαγιέρας είναι λογικά ισοδύναμες: Πίστη στην ύπαρξη κάποιου Όντος/Αντικειμένου που δεν μπορεί να επαληθευτεί, μέσα από τα ΜΟΝΑΔΙΚΑ δεδομένα που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου στον οποίο βρισκόμαστε, τα αισθητηριακά.
Συνεπώς δεν υπάρχει Θεός;
Από την στιγμή που δεν τον βλέπουμε, δεν έχουμε εμπειρικές αποδείξεις για την ύπαρξή του, δεν υπάρχει νόημα στην πίστη ή μη πίστη σε αυτόν.
Αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει;
Μπορεί εμείς να μην δυνόμαστε να επαληθεύσουμε την ύπαρξη του Θεού ή της τσαγιέρας του Ράσελ.
Υπάρχει δηλαδή η πιθανότητα να υπάρχει Θεός, όπως και η Τσαγιέρα του Ράσελ και το στρουμφοχωριό σε ένα άλλο σύμπαν, όπως και οι νεράιδες και οι γοργόνες που μέχρι στιγμής δεν έχει δει ουδέποτε κανένας.
Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί για ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ μπορεί κανείς να φανταστεί και δεν έχει παρατηρηθεί ώστε να διαψευσθεί.
Άραγε ποιος πιστεύει στην Τσαγιέρα του Ράσελ;
Φαντάζομαι κανείς.
Πόσοι πιστεύουν στον Θεό;
Η πλειοψηφία των ανθρώπων εν ζωή.
Και αυτό διότι έτσι, οι περισσότεροι εξ ημών, μάθαμε από μικρά παιδιά: Να μας εξιστορούνται ιστορίες για τον Θεό, την αγάπη που μας τρέφει και τις μεγάλες τιμωρίες που μας περιμένουν όταν παραβιάσουμε τις ιερές του εντολές.
Που θέλω να καταλήξω;
Το ερώτημα περί ύπαρξης του Θεού είναι με απλά λόγια θεμελιακά ανόητο και δεν πρέπει να καταναλώνουμε ενέργεια από πλευράς μας στην επίλυσή του, μιας και δεν υπάρχει λύση.
Όλες οι απόπειρες που κινήθηκαν στην κατεύθυνση απόδειξης-διάψευσης της ύπαρξης του Θεού είναι ατελείς και συχνά προβαίνουν σε λογικά άλματα.
Πρέπει να παραδεχθούμε το αδύνατο της επίλυσής του και να συνεχίσουμε την ζωή μας, απαλλαγμένοι πλέον από τις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες και προκαταλήψεις.
*Αναφέρομαι στην έννοια του θεού, δίνοντας τον μεταφυσικό-υπερφυσικό του ορισμό και εξετάζοντάς την μόνο μέσω λογικών επιχειρημάτων.
Από κοινωνιολογικής απόψης κάποιος θα μπορούσε να θεωρήσει ότι "εάν ο θεός δεν υπήρχε, θα έπρεπε να εφευρεθεί" για την επιβίωση της κοινωνίας και την ευζωία του ατόμου.
Ουσιαστικά, να αποδεχθεί η κοινωνία ή το άτομο, συνειδητά, κάτι αυθαίρετο, ούτως ώστε να καταφέρει να επιβιώσει και να ευδοκιμίσει.
Προσωπικά διαφωνώ με τούτη την άποψη, αλλά δεν θα την αναλύσω στο παρόν θέμα γιατί θα βγω εκτός του πλαισίου συζήτησης.
Είναι ένα τελείως διαφορετικό ερώτημα, ο ορισμός του θεού σε εκείνη την περίπτωση διαφέρει ριζικά.
** Δεν μπορούμε να διαπίστωσουμε την εγκυρότητα των λεγόμενων θαυμάτων και "φανερώσεων" θεών/αγίων σε "θνητούς", καθώς:
-Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο αληθεύουν τούτες οι μαρτυρίες.
-Το ανθρώπινο μυαλό, ιδιαίτερα μέσω της αυθυποβολής, μπορεί να δημιουργεί ψευδαισθήσεις ή να εκλαμβάνει ερεθισμάτα και να τα ερμηνεύει λανθασμένα προς ικανοποίηση των ιδεοληψιών του.
Και προφανώς τα ατεκμηρίωτα γραφόμενα θρησκευτικών συγγραμάτων δεν μπορούν να ληφθούν ως αδιαμφισβήτητες αποδείξεις-αλήθειες, όταν μάλιστα τα ίδια αποτελούν την μοναδική πηγή πληροφόρησης για τα συμβάντα που αφηγούνται.