Griff
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Griff αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Μαθητής Β' γυμνασίου. Έχει γράψει 269 μηνύματα.
16-12-19
16:19
Ειλικρινά δεν βρίσκω με ποιον τρόπο να ξεκινήσω την απάντησή μου. Να σου ευχηθώ καλή δύναμη; Ζεις σε αυτήν την κατάσταση εδώ και εφτά χρόνια, την έχεις ήδη. Να σου πω να κάνεις υπομονή και πως όλα θα πάνε καλά μετά τις πανελλήνιες; Προφανώς δεν ήρθες εδώ για να ακούσεις αυτό.
Θα σταθώ σε δύο πράγματα: πρώτον, εφόσον δεν ξέρουμε την οικογένειά σου, μπορούμε να σου δώσουμε μόνο γενικές συμβουλές. Αν ο πατέρας σου είναι πραγματικά τόσο καταπιεστικός όσο λες, και αν όλες οι προσπάθειες να συζητήσεις μαζί του έχουν αποτύχει, τότε η ρήξη μαζί του είναι μονόδρομος. Συζήτησε με τους υπόλοιπους κοντινούς συγγενείς σου, και κάποια στιγμή που θα είστε όλοι μαζί θίξε το ζήτημα. Προσπάθησε για ύστατη φορά να τον προσεγγίσεις με τη λογική, και αν δεν σε ακούσει, ξέσπασε. Πες του ότι δεν του επιτρέπεις να σε μειώνει. Πες του ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να καθορίζει τη ζωή σου. Πες του ότι στην τελική με αυτή τη συμπεριφορά δεν αξίζει να λέγεται πατέρας.
Βέβαια, όλα αυτά με προϋπόθεση ότι δεν εξαρτάσαι οικονομικά από αυτόν.
Δεύτερον, πράγμα που γνωρίζεις ήδη βέβαια αλλά θεωρώ ότι μετά από εφτά χρόνια επανάληψης επιβάλλεται να το ξανακούσεις και να το εμπεδώσεις: ΔΕΝ αντλείς την αξία σου ως άνθρωπος ούτε από τη γνώμη του πατέρα σου, ούτε από τους βαθμούς, ούτε από τα διαγωνίσματα, ούτε από κανέναν άλλο παράγοντα εκτός από τον εαυτό σου. Ζεις σε ένα αποπνιχτικό και τοξικό περιβάλλον, αλλά αυτό θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε μειώνει.
Θα σταθώ σε δύο πράγματα: πρώτον, εφόσον δεν ξέρουμε την οικογένειά σου, μπορούμε να σου δώσουμε μόνο γενικές συμβουλές. Αν ο πατέρας σου είναι πραγματικά τόσο καταπιεστικός όσο λες, και αν όλες οι προσπάθειες να συζητήσεις μαζί του έχουν αποτύχει, τότε η ρήξη μαζί του είναι μονόδρομος. Συζήτησε με τους υπόλοιπους κοντινούς συγγενείς σου, και κάποια στιγμή που θα είστε όλοι μαζί θίξε το ζήτημα. Προσπάθησε για ύστατη φορά να τον προσεγγίσεις με τη λογική, και αν δεν σε ακούσει, ξέσπασε. Πες του ότι δεν του επιτρέπεις να σε μειώνει. Πες του ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να καθορίζει τη ζωή σου. Πες του ότι στην τελική με αυτή τη συμπεριφορά δεν αξίζει να λέγεται πατέρας.
Βέβαια, όλα αυτά με προϋπόθεση ότι δεν εξαρτάσαι οικονομικά από αυτόν.
Δεύτερον, πράγμα που γνωρίζεις ήδη βέβαια αλλά θεωρώ ότι μετά από εφτά χρόνια επανάληψης επιβάλλεται να το ξανακούσεις και να το εμπεδώσεις: ΔΕΝ αντλείς την αξία σου ως άνθρωπος ούτε από τη γνώμη του πατέρα σου, ούτε από τους βαθμούς, ούτε από τα διαγωνίσματα, ούτε από κανέναν άλλο παράγοντα εκτός από τον εαυτό σου. Ζεις σε ένα αποπνιχτικό και τοξικό περιβάλλον, αλλά αυτό θα σε κάνει καλύτερο άνθρωπο.
Μην επιτρέψεις σε κανέναν να σε μειώνει.