Nia Skg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Nia Skg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 131 μηνύματα.
14-12-19
15:22
Είμαι το πρώτο παιδί και σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση ..Είσαι το πρώτο παιδί της οικογένειας η υπήρξαν και μεγαλύτερα? Γενικά σαν δώρο Χριστουγέννων καλο θα ήταν να του ζητήσεις να πάτε παρέα σε κάποιον ειδικό η έστω καθηγητη προκειμένου να του εξηγήσει ορισμένα πράγματα.Ισως δεν αναθεωρήσει ίσως αλλάξει καλό θα ήταν να γίνει αυτή η κίνηση πάντως.
Nia Skg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Nia Skg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 131 μηνύματα.
14-12-19
08:15
Ξεκίνησε στην Β δημοτικού όταν προσπαθούσε να με βοηθήσει με τα μαθηματικά κι εγώ δεν καταλάβαινα Χρίστο. Ανέκαθεν νομίζω ότι είχε απωθημένο να βγάλει κόρη γιατρό... Με την αδερφή μου που βγάζει 18 στο γυμνάσιο δεν κάνει έτσιH συμπεριφορά είναι μόνο μαζί σου έτσι; Από πότε ξεκίνησε και με βάση ποια αφορμή; Οι βαθμοί νομίζω δεν μπορούν να αποτελούν αιτία παροξυσμού.
Από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού ξεκίνησε αυτή η συμπεριφορά.. και κορυφώνεται τώρα. Πάντα είχα αυτές τις φίλες που είναι άριστες μαθήτριες οπότε πάντα είχε κάτι να σχολιάσει.Αυτό ακριβώς που λες! Τελείως αρρωστημένα. Και οι απειλές του και όλα! Νομίζω πως το να φτάσεις στην "τελειότητα" του έχει γίνει εμμονή, ψύχωση. Έχε στο νου σου και αυτό, ότι όλα αυτά τα λέει ένας άνθρωπος που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί συναισθηματικά συγκροτημένος. Κάτι θετικό είναι ότι έχεις αδέλφια και μία μαμά, που είναι με το μέρος σου, αντιδρούν, δεν μένουν αμέτοχοι. Όντως, στο σχολείο δύσκολα κρύβεις βαθμούς , βασικά δεν κρύβονται καν τεσπα. Το θέμα με τους βαθμούς το είχε από πάντα; Ή όταν έφτασες λύκειο, έβγαλε αυτή τη σχεδόν απρόσωπη στάση του, προς εσένα;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια..Συμφωνώ σε αυτό που ειπώθηκε ότι ο πατέρας σου προβάλλει πάνω σου τα δικά του απωθημένα Είναι αυτό που λέμε ότι οι γονείς θέλουν να δουν τα παιδιά τους να κάνουν αυτά που οι ίδιοι δεν κατάφεραν. Επίσης είναι προφανές ότι θέλει να βλέπει μέσω των βαθμών την κόρη του να ξεπερνάει άλλα παιδιά. Δυστυχώς όλο αυτό είναι μια ψευδαίσθηση, κάτι τελείως εικονικό.
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα αλλά το μόνο που μπορώ να ευχηθώ είναι καλό κουράγιο και να επιστρατεύσεις τόσο τον εαυτό σου όσο και άλλα μέλη της οικογένειας ή συγγενείς, να σε στηρίξουν στο όνειρό σου να γίνεις κτηνίατρος ό,τι κι αν λέει ο πατέρας σου. Στην πολλή χειρότερη αν περάσεις ιατρική είναι να πάρεις δυνάμεις για 1 - 2 χρόνια ως πλέον ενήλικη, να αντιμετωπίσεις τον πατέρα σου και μετά να δώσεις με το 10% για να περάσεις κτηνιατρική. Λέω εγώ!
Και ιατρική δεν πρόκειται ούτε να την φτάσω ούτε να την δηλώσω. Δε θέλω να του δώσω την ευχαρίστηση και να χάσω δύο χρόνια από τη ζωή μου σε ένα αντικείμενο που δε με ενδιαφέρει.
Nia Skg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Nia Skg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 131 μηνύματα.
13-12-19
23:07
Σε ευχαριστώ πολύ για όλα όσα είπες, συμφωνώ κι επαυξάνω. Και όχι, δεν μπορώ να κρύψω βαθμούς. Το είχα κάνει στο παρελθόν κι όταν πήγε στην ενημέρωση γονέων οι καθηγητές έβγαλαν κατάλογο και έδειξαν πόσο είχα γράψει σε κάθε μάθημα. Μετά γύρισε σπίτι έξαλλος κι απείλησε να μιλήσει στο διευθυντή ώστε να του στέλνει αναλυτικά τους βαθμούς όλων των μαθητών. Μιλάμε για αρρωστημένα πράγματα.Σου εύχομαι καλό κουράγιο πραγματικά με όλο αυτό που βιώνεις σε καθημερινή βάση... Δεν γίνεται να κρύψεις τους βαθμούς έστω στο φροντιστήριο; Δηλαδή να του πεις ότι πήρες 20 ενώ πήρες 19 ή θέλει και γραπτώς να το δει; Από ότι μου περιγράφεις, αν όντως δεν τον διέφερε το μέλλον σου, δεν θα σου ασκούσε ψυχολογική πίεση να περάσεις σε μια σχολή που δεν την θες καθόλου ( εννοείται αν τελικά καταλήξεις και το σπουδάσεις θα είναι μια άλλη μορφή καταπίεσης..). Εφόσον το έχετε συζητήσει πολλές φορές το θέμα και έχεις περιγράψει τι νιώθεις καθημερινά και παρόλα αυτά, εξακολουθεί να μην αλλάζει η κατάσταση. Ίσως θα ήταν καλύτερα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό. Γιατί με τα επίθετα που τον περιγράφεις ως οξύθυμο και τελειομανή, μάλλον από δική του πλευρά κάτι δεν πάει καλά (χωρίς να έχω σκοπό να τον θίξω). Μακάρι να καλυτερέψουν τα πράγματα στο σπίτι σας. Ελπίζω να σου φάνηκαν χρήσιμα αυτά που έγραψα και εφόσον επιθυμείς να σπουδάσεις κτηνιατρική, μην εγκαταλείψεις το όνειρο σου για κανέναν λόγο, πόσο μάλλον εξαιτίας του πατέρα σου που στην τελική, δεν κάνει κακό στη ζωή του, στη δικιά σου κάνει. Εσύ μετά μπορεί να το μετανιώνεις από λάθος επιλογή σπουδών, δικό σου μέλλον είναι.
Nia Skg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Nia Skg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 131 μηνύματα.
13-12-19
22:47
Έχεις απόλυτο δίκιο, μη ζητάς συγγνώμη. Συμμερίζομαι όλα όσα λες και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.Με βάση ποια επιχειρήματα θεωρεί ότι η ιατρική θα σε καταξιώσει σαν άνθρωπο; Θα ήθελα να του πω δυο λόγια. Νομίζω ότι ζει σε μια δική του πραγματικότητα. Με συγχωρείς για τον ενικό και το θάρρος αλλά αυτή η χώρα έχει λίγο κουράσει. Σαν το πατέρα σου είναι αρκετοί γονείς έτσι και καταστρέφουν τα παιδιά τους για δικά τους λανθασμένα πείσματα και απωθημένα.
Nia Skg
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Nia Skg αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια. Έχει γράψει 131 μηνύματα.
13-12-19
22:24
Θα μπω κατευθείαν στο θέμα γιατί δεν έχω όρεξη για προλόγους.
Ο πατέρας μου είναι ένας ιδιαίτερα οξύθυμος, τελειομανής και καταπιεστικός άνθρωπος. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε τούτο: είμαι μαθήτρια του 19.8 στο σχολείο, με μέσο όρο διαγωνισμάτων 19.5 (ναι, κάθεται και τον υπολογίζει..). Και δεν είναι ευχαριστημένος. Θέλει να βγάλω 20 και να γράφω παντού καλύτερα από τις φίλες μου. Πχ αν αυτές γράψουν 18, εγώ πρέπει να γράψω 18.01 αλλιώς γίνεται έξαλλος. Αν, πάλι, αυτές πάρουν 20 κι εγώ 19.9, ουρλιάζει. Δεν κάνω πλάκα.
Τώρα αρχίσαμε τα διαγωνίσματα και στο φροντιστήριο. Είμαι Β λυκείου, θετική με βιολογία και θέλω κτηνιατρική. Ο πατέρας μου διαφωνεί κάθετα και λέει ότι αν γράψω 18.500+ θα με στείλει ιατρική με το ζόρι. Αδιαφορεί για το ότι εγώ σιχαίνομαι τη σχολή. Θέλει απλά έναν λόγο να περηφανεύεται στους συγγενείς, δεν ενδιαφέρεται για το δικό μου μέλλον. Το έχει δηλώσει ο ίδιος.
Στο φροντιστήριο έγραψα 19 φυσική και 19 χημεία. Μια φίλη μου έγραψε 20 και 19.2 αντίστοιχα. Έγινε χαμός στο σπίτι, άρχισε να λέει ότι δε διαβάζω κι ότι πρέπει να την περάσω στους βαθμούς. Εν τω μεταξύ για τα διαγώνισματα του φροντιστηρίου διαβάζω 12ωρα...
Το έχω υποστεί αυτό σχεδόν επτά χρόνια και δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλους καβγάδες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Δεν αντέχω άλλη πίεση και γκρίνια. Δεν αντέχω το σφίξιμο στο στομάχι όταν επιστρέφω σπίτι και ανακοινώνω τους βαθμούς μου. Δεν αντέχω τα απαίσια λόγια του και τις εκρήξεις θυμού.
Του έχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια μου, δε γίνεται τίποτα. Όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί γίνεται κάθε μα κάθε μέρα και σίγουρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί του χρόνου με τις πανελλήνιες.
Βοηθήστε με, σας παρακαλώ.
Ο πατέρας μου είναι ένας ιδιαίτερα οξύθυμος, τελειομανής και καταπιεστικός άνθρωπος. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε τούτο: είμαι μαθήτρια του 19.8 στο σχολείο, με μέσο όρο διαγωνισμάτων 19.5 (ναι, κάθεται και τον υπολογίζει..). Και δεν είναι ευχαριστημένος. Θέλει να βγάλω 20 και να γράφω παντού καλύτερα από τις φίλες μου. Πχ αν αυτές γράψουν 18, εγώ πρέπει να γράψω 18.01 αλλιώς γίνεται έξαλλος. Αν, πάλι, αυτές πάρουν 20 κι εγώ 19.9, ουρλιάζει. Δεν κάνω πλάκα.
Τώρα αρχίσαμε τα διαγωνίσματα και στο φροντιστήριο. Είμαι Β λυκείου, θετική με βιολογία και θέλω κτηνιατρική. Ο πατέρας μου διαφωνεί κάθετα και λέει ότι αν γράψω 18.500+ θα με στείλει ιατρική με το ζόρι. Αδιαφορεί για το ότι εγώ σιχαίνομαι τη σχολή. Θέλει απλά έναν λόγο να περηφανεύεται στους συγγενείς, δεν ενδιαφέρεται για το δικό μου μέλλον. Το έχει δηλώσει ο ίδιος.
Στο φροντιστήριο έγραψα 19 φυσική και 19 χημεία. Μια φίλη μου έγραψε 20 και 19.2 αντίστοιχα. Έγινε χαμός στο σπίτι, άρχισε να λέει ότι δε διαβάζω κι ότι πρέπει να την περάσω στους βαθμούς. Εν τω μεταξύ για τα διαγώνισματα του φροντιστηρίου διαβάζω 12ωρα...
Το έχω υποστεί αυτό σχεδόν επτά χρόνια και δεν αντέχω άλλο. Δεν αντέχω άλλους καβγάδες χωρίς ουσιαστικό λόγο. Δεν αντέχω άλλη πίεση και γκρίνια. Δεν αντέχω το σφίξιμο στο στομάχι όταν επιστρέφω σπίτι και ανακοινώνω τους βαθμούς μου. Δεν αντέχω τα απαίσια λόγια του και τις εκρήξεις θυμού.
Του έχω μιλήσει άπειρες φορές μαζί με τη μητέρα και τα αδέρφια μου, δε γίνεται τίποτα. Όλο αυτό με έχει κουράσει γιατί γίνεται κάθε μα κάθε μέρα και σίγουρα η κατάσταση θα επιδεινωθεί του χρόνου με τις πανελλήνιες.
Βοηθήστε με, σας παρακαλώ.