Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-09-19
19:34
Όσον αφορά στους αθλητές,απ'όσο καταλαβαίνω,το πρόβλημα είναι οτι δεν υπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές για να στηρίξουν έμπρακτα τα διαφορετικά ενδιαφέροντα των παιδιών . Δυστυχώς, νομίζω οτι το να δίνουν μόρια είναι ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουν οτι κάτι προσφέρουν με μηδενικό κόστος . Η Ελλάδα είναι γνωστό οτι τρώει τα παιδιά της,ειδικά όταν αυτά δεν περιορίζονται στις πεπατημένες που όλοι ακολουθούν . Δεν νομίζω οτι θα γίνει κάτι για την βελτίωση της κατάστασης σε αυτόν τον τομέα,τα έξτρα μόρια για κάποιον που θέλει να εστιάσει πλήρως στον αθλητισμό είναι κακό αστείο .
Αναρωτιέμαι γιατί δεν πιάνουν την β και την γ λυκείου . Ίσως επειδή επικρατεί ανέκαθεν ένα απόλυτο χάος και οι απόψεις διίστανται τόσο πολύ στο άκουσμα "πανελλήνιες" . Εφόσον θα εξελιχτεί ο τρόπος εισαγωγής και θα ανανεωθεί η ύλη, το πλέον λογικό είναι να ανανεωθεί και το διδακτικό υλικό . Τώρα εαν αυτό γίνει σε άλλα 5-7 χρόνια δεν το ξέρουμε,αλλά καλό είναι να γίνει όσο πιο γρήγορα γίνεται με την συμβολή της εκάστοτε ένωσης/ΕΜΕ . Είναι κρίμα να έχουν δουλευτεί προτάσεις που προσφέρουν λύσεις σε προβλήματα που όλοι παρατηρούν και εν τέλει να μην εφαρμόζονται ποτέ . Δείχνει μεγάλη αδιαφορία τόσο ως προς τους εκπαιδευτικούς αλλά και το μέλλον των μαθητών. Κάθε γενιά καταντάει να γίνεται το πειραματόζωο για αυτά που θα εφαρμοστούν στην επόμενη . Καταλαβαίνω οτι αυτό που και πού πρέπει να συμβαίνει,λόγω μεταβατικών φαινομένων,αλλά όχι και συνέχεια,πρέπει να υπάρχει μια σιγουριά ως προς τις σπουδές του κόσμου .
Νομίζω οτι σε συνδιδασκαλία δεν υπάρχει πρόβλημα,αλλά το γεγονός ότι αποκτάει προτεραιότητα αυτός με την περισσότερη προϋπηρεσία καλύπτει αυτές τις διαφορές που λες . Δηλαδή επειδή κάποιος έχει παρακολουθήσει μαθήματα διδακτικής δεν σημαίνει οτι είναι και έτοιμος να διδάξει . Η προηγούμενη εμπειρία είναι άκρως σημαντική για έναν καλό διδάσκοντα . Αλλά εαν δεν κάνω λάθος και οι χημικοί μηχανικοί έχουν μαθήματα διδακτικής . Η διαφορά είναι οτι αποτελούν μαθήματα επιλογής και όχι υποχρεωτικά στο πρόγραμμα . Αυτό σημαίνει οτι κάποιοι απόφοιτοι που σκοπεύουν να πάνε στην εκπαίδευση δεν στερούνται σε κάτι σε σχέση με άλλους αποφοίτους . Είναι όλα θέμα επιλογών αυτά . Το σίγουρο είναι οτι πράγματι είναι καλό να υπάρχει κάποιος με α ανάθεση στο εκάστοτε μάθημα,και οι υπόλοιποι να λειτουργούν υποστηρικτικά και συμπληρωματικά . Γιατί πολύ απλά κανείς δεν θέλει να έχει σπουδάσει κάτι άλλο και να διδάσκει κάτι εντελώς διαφορετικό στο τέλος .
Σε ό,τι αφορά την Β' και τη Γ' λυκείου, καλύτερα να διαρθρωθούν κατάλληλα οι άλλες τάξεις πρώτα, διότι οι μαθητές φτάνουν στο τέλος του λυκείου με κενά και ελλείψεις, οπότε, η αλλαγή της ύλης εκεί χωρίς να έχει προηγηθεί αναδιάρθρωση στις προηγούμενες τάξεις δε θα ωφελούσε κανέναν. Ειδικά στο θέμα των πανελλαδικών, μεγάλη πληγή είναι οι επιτροπές των θεμάτων, αν και τα τελευταία χρόνια, σε ό,τι αφορά τα μαθηματικά, έχουν μπει σε μία πολύ πιο φυσιολογική ρότα.
Για την επάρκεια, προφανώς και η εμπειρία έχει σημαντικό ρόλο, αλλά η κύρια ένστασή μου είναι στο πώς μικροπολιτικές σκοπιμότητες και οικονομικά συμφέροντα πάνε πίσω την παιδεία. Είναι εντάξει ένας χημικός μηχανικός, για παράδειγμα, να κατοχυρώνει το δικαίωμα να εργαστεί ως χημικός σε σχολείο, αλλά μόνο αν έχει παρακολουθήσει μία σειρά σχετικών μαθημάτων. Το να κατοχυρώνει κανείς το παραπάνω δικαίωμα έχοντας απλά τη δυνατότητα αλλά όχι και την υποχρέωση να παρακολουθήσει σχετικά μαθήματα (μέσα στα οποία υπάγεται και η πρακτική άσκηση) είναι στη λάθος κατεύθυνση.
Ένα άλλο σημείο που αναδεικνύεται από αυτήν την κατάσταση είναι και η θέση που έχει η εκπαίδευση για πολλούς εκ των διοικούντων στο μυαλό τους: Αντί να εστιάζουμε σε εκπαιδευτικούς με υψηλού επιπέδου σπουδές στον χώρο της παιδαγωγικής/διδακτικής έχουμε μία νομοθεσία με πνεύμα «έλα, μωρέ, τα ξέρει τώρα», ακόμα και για τον εκπαιδευτικό (!). Γενικά, η νομοθεσία δεν πρέπει να βασίζεται στην «καλή πίστη» όσων θα την εφαρμόσουν, αλλά να αποτρέπει όσο το δυνατόν περισσότερες παρατυπίες. Άρα, γιατί να κατοχυρώνουμε όλους του π.χ. χημικούς μηχανικούς, ως χημικούς της δευτεροβάθμιας και όχι μόνο όσους έκαναν κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση; Αντίστοιχα, γιατί να μην ενισχυθούν τα προγράμματα σπουδών των «καθηγητικών» σχολών με σχετικά μαθήματα πέρα των υπαρχόντων; Διότι, το να έχει παρακολουθήσει μαθήματα διδακτική δε σε κάνει έτοιμο καθηγητή, αλλά είναι, σε έναν βαθμό, αναγκαία συνθήκη για να γίνεις.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, Διδακτορικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
28-09-19
14:50
4) Προσωπικά έχω πεί οτι οι ακαδημαικές επιδόσεις δεν πρέπει να επηρεάζονται απο άλλες ασχολίες του μαθητή .
Δεν μπορώ να πληρώνω π.χ. μάγειρα ο οποίος δεν είναι αρκετά καλός και να μου λένε ναι αλλά είναι εξαιρετικός ζωγράφος,έχει κερδίσει πολλά βραβεία και να πω "αα εντάξει,δώστου παραπάνω μόρια για πεδία που απαιτούν εντελώς διαφορετικές ικανότητες ". Εδώ καλά καλά χέστηκε η αγορά εαν έχεις τελειώσει δύο πτυχία εαν το ένα είναι άσχετο με το άλλο και κάνεις αίτηση κάπου που χρειάζονται το ένα απο τα δύο,εκεί θα κολλάνε ; Αυτο δεν προωθεί το diversity, το καταστρέφει . Όπως επίσης το σχολείο εννοείται οτι έχει να προσφέρει πολλά ακόμα και σε έναν αθλητή ή καλλιτέχνη. Δεν έχει σημασία ποιές οι πολιτικές σου πεποιθήσεις,εαν δουλεύεις καλύτερα με τα χέρια παρά με το μυαλό,εαν είσαι τρελός,εαν βαριέσαι ή οχι,εαν συμφωνείς με κάποιες σκέψεις ή οχι,γιατί πολύ απλά η φύση και η κοινωνία δεν νοιάζεται(ιδίως η πρώτη) . Είναι αυτή που θα επικρατήσει και οφείλουν όλοι να την κατανοήσουν σε ένα έστω στοιχειώδες επίπεδο καθώς θα αποτελούν πάντα μέρος της . Διαφορετικά γεμίζουμε με άτομα που είτε αφήνουν τον σκύλο τους να φάει το μωρό τους,είτε που προκαλούν ατύχημα λόγω βλακείας και λένε "Δεν ήξερα,δεν ήμουν ενημερωμένος,δεν έπαιρνα τα γράμματα" και άλλες τέτοιες δικαιολογίες .
5)Για τα βιβλία τι να πει κανείς,όλοι την ίδια απορία έχουμε,υπάρχει κάποιο πρακτικό πρόβλημα,και εαν ναι ποιο είναι ; Υπάρχει βαρεμάρα να ασχοληθεί κάποιος υπεύθυνος για το θέμα ; Ουδείς γνωρίζει . Το μόνο σίγουρο είναι οτι έχει ειπωθεί πολλές φορές οτι είναι παλιά,έχουν λάθη και δεν ανταποκρίνονται στον βαθμό δυσκολίας των εξεταζόμενων μαθημάτων .
7) Ποιο είναι το πρόβλημα οι παραπάνω ειδικότητες να διδάξουν τα μαθήματα που αναφέρονται ;
Μαθηματικά σε λυκειακό επίπεδο μπορεί να διδάξει κάθε θετικός επιστήμονας σχεδόν,και χημεία ,εαν δεν μπορεί να την διδάξει ο χημικός μηχανικός(και ο φυσικός) ποιός άλλος μπορεί ;
Για το 4), η αλήθεια είναι ότι τα επιπλέον μόρια είναι ο πλέον αναποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθεί ένας μαθητής που είναι, λ.χ. αθλητής. Αλλά, ας πούμε, γιατί να πρέπει μία μαθήτριά μου, δευτεραθλήτρια στο Tae-kwon-do να εξεταστεί μόνο σε μαθήματα που, ναι μεν της παρέχουν γενική παιδεία, αλλά και με το μόνο που γίνεται στο σχολείο σε σχέση με τα ενδιαφέροντά της είναι η μία ώρα γυμναστική την εβδομάδα στη Γ' λυκείου; Τέτοιους χαρισματικούς ανθρώπους τους αφήνουμε λίγο απ' έξω. Σε μεγαλύτερο βαθμό, γιατί ένας γνωστός μου και προπονητής φίλου να πρέπει, για να κατέβει στα προκριματικά των Ολυμπιακών του Ρίο το 2016 να δουλεύει και 8-10 ως μάστορας (υδραυλικός); Νομίζω ότι η υποβάθμιση του αθλητισμού (και όχι μόνο) μπορεί να συσχετισθεί άμεσα με το ότι δεν στηρίζουμε αρκετά τους μαθητές στο να εντάξουν, αρχικά, τον αθλητισμό στη ζωή τους.
Για το 5), στα μαθηματικά, π.χ. υπάρχει ολόκληρο νέο αναλυτικό πρόγραμμα στο συρτάρι εδώ και 6-7 χρόνια. Τώρα, το γιατί, τρέχα γύρευε. Ίσως επειδή, αντί να πιάνει την Γ' λυκείου, ασχολείται με τις τάξεις του Δημοτικού, του Γυμνασίου και της Α' λυκείου.
Για το 7), δεν αρκεί να έχει κάποιος την γνώση για να διδάξει ένα αντικείμενο. Για τους χημικούς μηχανικούς, για παράδειγμα, η κύρια ένστασή μου έχει να κάνει με το ότι δεν έχουν στο πρόγραμμα σπουδών τους μαθήματα που να μπορούν, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, να εγγυηθούν την διδακτική επάρκεια του αποφοίτου. Το ότι ξέρει χημεία δε σημαίνει ότι μπορεί να τη διδάξει κιόλας. Επίσης, ένας μαθηματικός δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για να διδάξει ένα εφαρμοσμένο μάθημα (π.χ. φυσική) και, αντίστροφα, ένας φυσικός/χημικός δεν είναι ο πλέον κατάλληλος για να διδάξει μαθηματικά. Το κυριότερο είναι όχι αν ο ένας γνωρίζει το γνωστικό αντικείμενο του άλλου, αλλά αν μπορεί να το διδάξει όπως του αρμόζει. Ως μαθηματικός, δεν είμαι εκπαιδευμένος στην πειραματική επαλήθευση θεωριών, αλλά στο να παράγω αποδείξεις. Αντίστοιχα, ένας φυσικός δεν είναι απαραίτητο ότι θα δίνει την ίδια προσοχή στη διδασκαλία της μαθηματικής απόδειξης, για παράδειγμα (Α' λυκείου και εξής, κυρίως). Ο προβληματισμός μου δεν έχει να κάνει, λοιπόν, με το ότι δεν ξέρει ο εκάστοτε επιστήμονας το γνωστικό αντικείμενο ως τέτοιο, αλλά ότι, η γνώση του δεν επαρκεί, απαραίτητα, για να εξασφαλίσει και τη διδασκαλία του με τρόπο που του αρμόζει. Επομένως, καλό είναι, όσο αυτό είναι δυνατόν, να μην ξεχειλώνουν και από τον νομοθέτη τα όρια στις β' αναθέσεις, μιας και αυτό, εν γένει, υποβαθμίζει τη διδασκαλία.
Να ξεκαθαρίσω, εδώ, ότι δεν αναφέρομαι σε συνδιδασκαλία (πράγμα που στην Ελλάδα δεν εφαρμόζεται, γενικά), αλλά σε μεμονωμένη διδασκαλία ως δεύτερη ανάθεση σε έναν εκπαιδευτικό άλλου γνωστικού αντικειμένου.
Βασίλη ή Μάρκο,
Βασίλης είναι το «μικρό». Και στις δημόσιες υπηρεσίες μαντάρα μου τα κάνουν κάθε φορά... :Ρ
Μεγάλη ευθύνη έχουν οι ηγεσίες του Υπουργείου Παιδείας. Όλοι οι υπουργοί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) το μόνο που τους ενδιέφερε είναι το λύκειο και το σύστημα εισαγωγής: τα μαθήματα στις πανελλαδικές αυξάνονταν ή μειώνονταν, άλλοτε μετρούσε ο βαθμός του λυκείου άλλοτε δεν μετρούσε, οι εξειδικεύσεις άλλοτε λέγονταν δέσμες, άλλοτε κατευθύνσεις και άλλοτε ομάδες προσανατολισμού, οι θέσεις των εισακτέων άλλοτε μειώνονταν και άλλοτε αυξάνονταν, άλλοτε οι υποψήφιοι μπορούσαν να κατοχυρώσουν βαθμό από προηγούμενη χρονιά και άλλοτε όχι, η ύλη άλλαζε κάθε τρεις και λίγο(βγάλε το τάδε κεφάλαιο και βάλε την τάδε παράγραφο), έβαζαν και έβγαζαν τράπεζες θεμάτων, έβαζαν-έβγαζαν συντελεστές βαρύτητας, αντικαθιστούσαν ένα μάθημα με ένα άλλο(παλιά η κοινωνιολογία της δ δέσμης αντικαταστάθηκε από την πολιτική οικονομία και τώρα αφαιρούν τα λατινικά για χάρη της κοινωνιολογίας). Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα αέναο κόβε ράψε.
Κανένας όμως δεν σκέφτηκε ότι πριν το λύκειο προηγούνται 9 χρόνια δημοτικού και γυμνασίου για τα οποία η πλειοψηφία των υπουργών δεν ασχολήθηκε σοβαρά (Αρσένης, Διαμαντοπούλου, Μπαμπινιώτης, Μπαλτάς, Φίλης, Γαβρόγλου). Πως να ανταποκριθεί στο λύκειο, όσες μεταρρυθμίσεις και εάν γίνουν, όταν έχει τόσα πολλά κενά σε σημείο που δεν ξέρουν βασική ορθογραφία και στοιχειώδη μαθηματικά; Όταν ένα παιδί που τελειώνει το δημοτικό και δεν ξέρει να κάνει ούτε μια διαίρεση πως θα συνεχίσει μετά; Γιατί επιτέλους δεν ξεκινά μια μεταρρύθμιση που να ξεκινά από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού και βαθμηδόν, σε βάθος δεκαετίας, να φτάνει στο λύκειο; Γιατί πρέπει να συζητάμε τα αυτονόητα;
Σε ορθότερο πλαίσιο, νομίζω ότι το καταλληλότερο σημείο εκκίνησης είναι η τριτοβάθμια και, ειδικότερα, τα τμήματα παιδαγωγικής και οι «καθηγητικές» σχολές. Γιατί, για να εφαρμόσεις καινοτόμα και μοντέρνα εκπαιδευτική πολιτική πρέπει να έχεις άτομα ικανά να την υλοποιήσουν. Οπότε, ίσως η σειρά να είναι τριτοβάθμια->πρωτοβάθμια->δευτεροβάθμια.