Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
08-06-19
19:38
Ευτυχως για'μενα εχω ολο το βιβλιο υπογραμμισμενο με κιτρινο και ροζ highlighter επειδη μας εδινε ο καθηγητης σχεδιαγραμματα ωστε να δωσουμε βαση στο τι πρεπει να διαβασουμε περισσοτερο και ετσι σκεφτομαι στην Ιστορια να διαβασω τα οσα εχω ροζ και κιτρινα και οτι εχω σε ασπρο που δεν το ειχε στο σχεδιαγραμμα για το υπογραμμισω να μην τα διαβασω καθολου παρα μονο αυτα που εχω με χρωματα.
Να προτείνω και κάτι άλλο; Αν τα διαβάσεις φωναχτά, διάβασέ τα όλα και απλά δίνε έμφαση στα υπογραμμισμένα, προσπάθησε να τα προφέρεις κάπως αλλιώς ή να τα συνδυάσεις με μία συγκεκριμένη μελωδία. Μπορεί να σου φαίνεται σαχλό αλλά νομίζω πως μπορεί να βοηθήσει.
Καλό κουράγιο!
Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
02-06-19
22:30
Οπωσδήποτε πρώτα γράφεις τα του σχολικού εγχειριδίου και κατόπιν τις πληροφορίες του παραθέματος. Ισχύει η αρχή τής επικουρικότητας των ιστορικών πηγών.
Οπότε, γράψε πρώτα ό,τι θυμάσαι από το βιβλίο και μετά πέρνα στο παράθεμα.
Ως προς τον τρόπο ανάλυσης, προτιμητέα σαφώς είναι η συνθετική μέθοδος, διότι απαιτεί πολύ μεγαλύτερη οξυδέρκεια σε σχέση με την απλή μηχανιστική παράθεση. Καθώς διαβάζεις το ιστορικό παράθεμα, θα ανακαλείς τι γράφει το βιβλίο και νοητά θα αντιστοιχείς τις ομοειδείς πληροφορίες.
Αρχικά θα γράψεις την πληροφορία του βιβλίου και μετά θα την επιβεβαιώσεις με επίκληση της πηγής. Για την επόμενη πληροφορία, πάλι θα γράψεις τι λέει το βιβλίο και αμέσως την ίδια πληροφορία αναδιατυπώνοντας το παράθεμα. Για κάθε πληροφορία λοιπόν θα εναλλάσσεσαι μεταξύ εγχειριδίου και πηγής. Αναπόδραστες είναι ορισμένες στερεότυπες εκφράσεις, όπως «Σύμφωνα με τις ιστορικές μας γνώσεις,... (βιβλίο) - Προς επίρρωση τούτων, στο ιστορικό παράθεμα του τάδε σημειώνεται ότι... (πηγή)», «Όπως γνωρίζουμε, ...(βιβλίο) - Τα παραπάνω τεκμαίρονται και από τις πληροφορίες της πηγής του τάδε, ο οποίος επισημαίνει ότι... (πηγή)» κλπ κλπ. Για όσες πληροφορίες δεν υπάρχει σαφής αντιστοίχιση, θα τις αναφέρεις συγκεντρωτικά στο τέλος, διευκρινίζοντας βέβαια την προέλευσή τους(ιστορικές σου γνώσεις ή πηγή).
Αν κάνεις master τη σύνθεση, θα εξασφαλίσεις πιο ικανοποιητικό βαθμολογικό αντίκρυσμα. Η παράθεση είναι υπερβολικά απλή και αίρει το λόγο για τον οποίο ακριβώς ενσωματώθηκε η άσκηση με τις πηγές, που είναι να εξεταστεί η αντιληπτική και συνθετική ικανότητα των υποψηφίων.
Στην τελική, βέβαια, όλα συναρτώνται με τις φιλοδοξίες του καθενός και τη διάθεσή του να δουλέψει σκληρά, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους του. Αλλά, αν θες τη συμβουλή μου, μην αρκείσαι στη μετριότητα.
Παρότι συμφωνώ γενικά με τον Nihilist, διατηρώ εδώ και χρόνια μία μικρή (μεγάλη) αμφιβολία σχετικά με τη διόρθωση των γραπτών. Πάντοτε προτείνω σε μαθητές/τριες τον "ξερό" τρόπο, δηλαδή πρώτα παράθεση των πληροφοριών του βιβλίου και μετά ανάλυση της πηγής, επειδή τον θεωρώ πιο σίγουρο στον τομέα της βαθμολόγησης, με τη λογική ότι μπορεί να πέσεις σε φιλόλογο που θα εκτιμήσει, θα απολαύσει, θα ενθουσιαστεί με μία συνθετική απάντηση και θα βάλει 100 αλλά μπορεί πάντοτε να πέσεις και σε κάποιο άτομο που την "ξερή" μέθοδο έμαθε, με βάση αυτή θα διορθώσει και δεν θα καθίσει να σκεφτεί τίποτα άλλο. Ίσως εγώ να είμαι τρομερά επιφυλακτική, αλλά τα γράφω αυτά με γνώμονα το πώς μπορείς να γράψεις ένα σίγουρο 90+, όχι το τι θα ήταν ενδιαφέρον, καλό κλπ. να γράψεις.
Καλή σας επιτυχία!