Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
07-06-19
10:59
Η ωριμότητα παιδιά δεν φαίνεται σε καμία επιλογή λέξεων, ειλικρινά.
Ακόμα και αν πάρουμε τη συνάρτηση του επικοινωνιακού πλαισίου, η Έκθεση του Λυκείου δεν είναι το κατάλληλο πλαίσιο να αναπτύξεις λόγια τα επιχειρήματά σου. Καλά καλά, το πανεπιστήμιο δεν είναι το κατάλληλο πλαίσιο.
Ο κύριος στόχος είναι να καταλαβαίνουν τί θέλεις να πεις, όπως θέλεις να το πεις. Γιατί αυτό που λες εσύ με τον Α τρόπο, ο λήπτης του μηνύματος το λαμβάνει στην καλύτερη περίπτωση Β, μην πω και Ζ. Προσωπικά το λέω και στους φοιτητές μου: Λίγα λόγια, καθαρά λόγια και καλά.
Revekka, συμφωνώ σε όλα, με δύο μικρούς προβληματισμούς: ο πρώτος είναι ότι η γλωσσική ωριμότητα υπάρχει, είναι κάτι που καλλιεργείται και, φυσικά, δεν σημαίνει να γράφει ένα άτομο μονάχα βερμπαλισμούς· όμως, καθώς το ζήτημα της αισθητικής υπάρχει, για πολλά άτομα, πολλές φορές συγχέεται με το θέμα της ωριμότητας. Υπάρχει η τάση του ότι ένα κείμενο πρέπει απλά να είναι "ωραίο", χωρίς να είναι απαραίτητα βαθύ ή κατανοητό, τη χρησιμοποιούν αυτή την αρχή σαν άσκηση ρητορικής, δεν ξέρω.
Ο δεύτερος είναι ότι το πανεπιστήμιο, τουλάχιστον όπως το βίωσα εγώ στην Ελλάδα, προωθεί τέτοιους βερμπαλισμούς. Έχω βρεθεί σε θέση να διαβάζω ανακοινώσεις προπτυχιακών/μεταπτυχιακών σε ημερίδες/συνέδρια και να μην μπορώ να καταλάβω τίποτα. Αλλά κι αυτοί αποτελούν μία ιδιότυπη "κοινότητα", γράφουν με τέτοιο τρόπο όλοι και αλληλοδιαβάζονται, αλληλοκοπλιμενταρίζονται κλπ. Δημιουργείται έτσι η εντύπωση σε πολλά άτομα στο προπτυχιακό τους ότι μόνο γράφοντας βερμπαλιστικά μπορείς να προχωρήσεις, να κάνεις δημοσιεύσεις, μεταπτυχιακά κλπ κλπ (κι εμένα μου είχε δημιουργηθεί τον παλιό, καλό καιρό και δε μου άρεσε καθόλου· είχα, μάλιστα, δηλώσει σε μία τέτοια ημερίδα που είχα πάει να παρακολουθήσω πως στόχος ενός κειμένου είναι να είναι πρώτα απ' όλα κατανοητό επειδή μονάχα έτσι μπορεί να είναι προσβάσιμο –δεν μεγαλώσαμε όλοι με Ντεριντά, είχα πει, sorry folks, υπάρχουν και άλλα άτομα σε αυτή την κοινωνία– και έπεσαν να με φάνε ). Εσύ μια χαρά τα λες στους φοιτητές σου και μια χαρά σίγουρα τα γράφεις και μακάρι όλα τα ΔΕΠ να είχαν την ίδια άποψη – έχω ξοδέψει τόσες ώρες βγάζοντας τα ματάκια μου με αρχι-βερμπαλιστές καθηγηταράδες και τα έργα τους που μου αρκούν για μια ζωή!
Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
06-06-19
19:48
Το διακύβευμα βρίσκεται στην παραγωγή ενός δείγματος λόγου που εξασφαλίζει απρόσκοπτη ανάγνωση και άμεση αντίληψη των ιδεών. Στο μέτρο που ο ίδιος ο μαθητής μεταχειρίζεται με ευχέρεια λογιότερο λεξιλόγιο και απαιτητικές μορφές έκφρασης, προσπάθειες αποθάρρυνσής του πρέπει μάλλον να αποφεύγονται. Ιδίως όταν η χρήση αυτή αποτυπώνει την ιδιοσυγκρασία, τον τρόπο νόησής του. Ο ώριμος μαθητής αντιλαμβάνεται ότι τέτοιες μορφές έκφρασης επικουρούν αποκλειστικά και μόνο τη διατύπωση των ιδεών και αφίστανται του στείρου εντυπωσιασμού.
Η απάντησή μου δεν στόχευε σε καμία περίπτωση σε αποθάρρυνση, το αντίθετο μάλιστα, πάντοτε ενθαρρύνω κάθε άτομο να αναπτύσσει το προσωπικό του ύφος και, εφόσον διαθέτει την ωριμότητα που αναφέρεις κι εσύ, να βουτάει μέσα στη γλώσσα και να ψαρεύει και πιο λόγιες λέξεις και εκφράσεις. Όμως, υπάρχει πάντοτε η παγίδα του (κενού) βερμπαλισμού, στην οποία με ευκολία μπορεί να πέσει ένα παιδί 16-17 ετών. Είναι, άλλωστε, και μία αρκετά κρίσιμη ηλικία, όταν αρχίζεις να διαβάζεις και κάτι άλλο πέρα από μυθιστορήματα, όταν ο λόγος των εφημερίδων, των θεωρητικών έργων, των δοκιμίων, σου ασκεί (αναπόφευκτα) μία μεγάλη γοητεία και προσπαθείς να τον υιοθετήσεις, ακόμα και εις βάρος του ίδιου σου του κειμένου και του περιεχομένου του.
Αυτή την παγίδα θεωρώ ότι πρέπει να αποφεύγουμε κι εμείς που διορθώνουμε, προετοιμάζουμε, διδάσκουμε: η χρήση μίας λογιότερης γλώσσας δεν καθιστά ένα κείμενο πειστικό ή άξιο ανάγνωσης, εκτός κι αν βασιστούμε καθαρά σε μία υποτιθέμενη αισθητική αξία της γλώσσας, σε μία ομορφιά του ρήματος που λέμε, που δε στοχεύει στην ανάδειξη του επιχειρήματος αλλά στην ξεδίπλωση μίας ευρύτατης γλωσσικής εμπειρίας. Οφείλουμε, όμως, να κατανοούμε οτι μία τέτοια γλωσσική αναπαράσταση αφενός είναι προσβάσιμη σε λίγα άτομα, αφετέρου ενισχύει τον κίνδυνο του να πέσει ένα άτομο στην παγίδα που αναφέρω παραπάνω (είναι εντυπωσιακό, είναι σπάνιο, είναι δύσκολο, άρα είναι καλό, άρα είναι ξεχωριστό, άρα αν το υιοθετήσω θα γίνω μέλος μίας γλωσσικής ελίτ). Προσωπικά, τοποθετώ την κατανόηση και το επιχείρημα ενός κειμένου πιο ψηλά από την αισθητική του αξία, χωρίς να την υποτιμώ. Μου αρέσει πολύ η καθαρότητα του λόγου, δεν το κρύβω, και θεωρώ λίγα τα άτομα που μπορούν να την πετύχουν γράφοντας (αρκετά) λόγια – όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός "μην βγάζεις τα πόδια πιο μακριά απ' όσο φτάνει το σεντόνι". Εξ ου και οι συμβουλές μου.
Τώρα, βέβαια, παίζει ρόλο και το τι θεωρώ εγώ "λόγιο", τι θεωρείς εσύ, τι θεωρεί το x/y άτομο.
Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
06-06-19
15:47
Το να διαβάζεις λογοτεχνία, essays, φιλοσοφικά βιβλία, ιστορία, οτιδήποτε συμβάλλει στο να βελτιώνεται ο λόγος σου.
Για τις εφημερίδες διατηρώ μία επιφύλαξη επειδή σχεδόν καθημερινά εντοπίζω και στην Καθημερινή και στο Βήμα και στη Lifo και σε άλλες εφημερίδες, ηλεκτρονικές ή έντυπες, μαργαριτάρια. Πολύ καλό λόγο και ενδιαφέρον μπλογκ που ασχολείται και με γλωσσικά ζητήματα έχει ο Σαραντάκος:
https://sarantakos.wordpress.com/
Από εκεί και πέρα, ο βερμπαλισμός δεν οδηγεί κάπου. Μπορεί στα 16 και στα 17 να μας φαίνεται ότι οι πιο σπάνιες λέξεις ή οι πιο "τσιμπημένες" εκφράσεις προσφέρουν κάποιο μπόνους αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτές που θα σου δημιουργήσουν το επιχείρημα, ούτε αυτές που θα ωθήσουν το άτομο που διορθώνει να σου βάλει καλό βαθμό. Καλό είναι να φροντίζουμε ο λόγος μας να υπηρετεί και τα επιχειρήματά μας και αυτό που θέλουμε να πούμε, να μη συμβαίνει το αντίστροφο γιατί, στην τελική, μπερδεύει κι εμάς που γράφουμε.
Καλή επιτυχία!
Για τις εφημερίδες διατηρώ μία επιφύλαξη επειδή σχεδόν καθημερινά εντοπίζω και στην Καθημερινή και στο Βήμα και στη Lifo και σε άλλες εφημερίδες, ηλεκτρονικές ή έντυπες, μαργαριτάρια. Πολύ καλό λόγο και ενδιαφέρον μπλογκ που ασχολείται και με γλωσσικά ζητήματα έχει ο Σαραντάκος:
https://sarantakos.wordpress.com/
Από εκεί και πέρα, ο βερμπαλισμός δεν οδηγεί κάπου. Μπορεί στα 16 και στα 17 να μας φαίνεται ότι οι πιο σπάνιες λέξεις ή οι πιο "τσιμπημένες" εκφράσεις προσφέρουν κάποιο μπόνους αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτές που θα σου δημιουργήσουν το επιχείρημα, ούτε αυτές που θα ωθήσουν το άτομο που διορθώνει να σου βάλει καλό βαθμό. Καλό είναι να φροντίζουμε ο λόγος μας να υπηρετεί και τα επιχειρήματά μας και αυτό που θέλουμε να πούμε, να μη συμβαίνει το αντίστροφο γιατί, στην τελική, μπερδεύει κι εμάς που γράφουμε.
Καλή επιτυχία!