Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
07-06-19
11:16
Η γλωσσική ωριμότητα θεωρώ έρχεται (όπως και η κανονική ωριμότητα), δεν μαθαίνεται. Εκεί είναι η αντίρρησή μου εμένα. Δεν φτάνουν άπειρα διαβάσματα για να πετύχεις κάτι τέτοιο. Επίσης, είναι εξαιρετικά σημαντικό τί εννοούμε γλωσσική ωριμότητα. Για μένα είναι ας πούμε να μπορείς να προσαρμόζεις τον λόγο σου (γραπτό και προφορικό) σε διαφορετικά πλαίσια και να πετυχαίνεις πάντα τον ίδιο σκοπό. Η χρήση συγκεκριμένων λέξεων και φράσεων δεν μου λέει τίποτα.
Για το πανεπιστήμιο θα συμφωνήσω, υπάρχουν και πεδία επιστημών που προωθούν τέτοιου είδους λόγο-βλ. Νομική ας πούμε. Αλλά μην μπερδεύουμε την ακαδημαϊκή γραφή των δημοσιεύσεων, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο!
Συμφωνώ στον ορισμό σου για τη γλωσσική ωριμότητα. Προσωπικά, θεωρώ οτι είναι και η δυνατότητα καθαρής γραφής, με τη χρήση πλούσιου λεξιλογίου αλλά αυτό περισσότερο (και) σε λογοτεχνικό πλαίσιο· έπρεπε να το είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή αυτό, πολλές φορές σκέφτομαι τη χρήση της γλώσσας όχι μόνο σε σχέση με την επικοινωνία ή την επίτευξη συγκεκριμένου στόχου, αλλά και σε σχέση με τη λογοτεχνική δημιουργία, που είναι κάτι άλλο.
Και, βασικά, για εμένα και η ακαδημαϊκή γραφή οφείλει να είναι καθάρια και ξεκάθαρη. Αν έχεις την βιβλιογραφία σου, το επιχείρημά σου και το στόχο σου, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα, δεν χρειάζονται βερμπαλισμοί, το αναγνωστικό (επιστημονικό) κοινό θα νιώσει την ανάγκη να συμμετάσχει στο διάλογο και η έρευνα θα προχωρήσει, ούτως ή άλλως. Αλλά πολλές φορές δεν τον θέλουμε καν τον διάλογο, και ο βερμπαλισμός στηρίζει αυτή την απομόνωση... τι να πω. Μακάρι να αλλάξει αυτό.
Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
06-06-19
19:48
Το διακύβευμα βρίσκεται στην παραγωγή ενός δείγματος λόγου που εξασφαλίζει απρόσκοπτη ανάγνωση και άμεση αντίληψη των ιδεών. Στο μέτρο που ο ίδιος ο μαθητής μεταχειρίζεται με ευχέρεια λογιότερο λεξιλόγιο και απαιτητικές μορφές έκφρασης, προσπάθειες αποθάρρυνσής του πρέπει μάλλον να αποφεύγονται. Ιδίως όταν η χρήση αυτή αποτυπώνει την ιδιοσυγκρασία, τον τρόπο νόησής του. Ο ώριμος μαθητής αντιλαμβάνεται ότι τέτοιες μορφές έκφρασης επικουρούν αποκλειστικά και μόνο τη διατύπωση των ιδεών και αφίστανται του στείρου εντυπωσιασμού.
Η απάντησή μου δεν στόχευε σε καμία περίπτωση σε αποθάρρυνση, το αντίθετο μάλιστα, πάντοτε ενθαρρύνω κάθε άτομο να αναπτύσσει το προσωπικό του ύφος και, εφόσον διαθέτει την ωριμότητα που αναφέρεις κι εσύ, να βουτάει μέσα στη γλώσσα και να ψαρεύει και πιο λόγιες λέξεις και εκφράσεις. Όμως, υπάρχει πάντοτε η παγίδα του (κενού) βερμπαλισμού, στην οποία με ευκολία μπορεί να πέσει ένα παιδί 16-17 ετών. Είναι, άλλωστε, και μία αρκετά κρίσιμη ηλικία, όταν αρχίζεις να διαβάζεις και κάτι άλλο πέρα από μυθιστορήματα, όταν ο λόγος των εφημερίδων, των θεωρητικών έργων, των δοκιμίων, σου ασκεί (αναπόφευκτα) μία μεγάλη γοητεία και προσπαθείς να τον υιοθετήσεις, ακόμα και εις βάρος του ίδιου σου του κειμένου και του περιεχομένου του.
Αυτή την παγίδα θεωρώ ότι πρέπει να αποφεύγουμε κι εμείς που διορθώνουμε, προετοιμάζουμε, διδάσκουμε: η χρήση μίας λογιότερης γλώσσας δεν καθιστά ένα κείμενο πειστικό ή άξιο ανάγνωσης, εκτός κι αν βασιστούμε καθαρά σε μία υποτιθέμενη αισθητική αξία της γλώσσας, σε μία ομορφιά του ρήματος που λέμε, που δε στοχεύει στην ανάδειξη του επιχειρήματος αλλά στην ξεδίπλωση μίας ευρύτατης γλωσσικής εμπειρίας. Οφείλουμε, όμως, να κατανοούμε οτι μία τέτοια γλωσσική αναπαράσταση αφενός είναι προσβάσιμη σε λίγα άτομα, αφετέρου ενισχύει τον κίνδυνο του να πέσει ένα άτομο στην παγίδα που αναφέρω παραπάνω (είναι εντυπωσιακό, είναι σπάνιο, είναι δύσκολο, άρα είναι καλό, άρα είναι ξεχωριστό, άρα αν το υιοθετήσω θα γίνω μέλος μίας γλωσσικής ελίτ). Προσωπικά, τοποθετώ την κατανόηση και το επιχείρημα ενός κειμένου πιο ψηλά από την αισθητική του αξία, χωρίς να την υποτιμώ. Μου αρέσει πολύ η καθαρότητα του λόγου, δεν το κρύβω, και θεωρώ λίγα τα άτομα που μπορούν να την πετύχουν γράφοντας (αρκετά) λόγια – όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός "μην βγάζεις τα πόδια πιο μακριά απ' όσο φτάνει το σεντόνι". Εξ ου και οι συμβουλές μου.
Τώρα, βέβαια, παίζει ρόλο και το τι θεωρώ εγώ "λόγιο", τι θεωρείς εσύ, τι θεωρεί το x/y άτομο.
Wrong
Δραστήριο μέλος
Η αβάπτιστη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Υποψήφιος διδάκτορας. Έχει γράψει 439 μηνύματα.
06-06-19
15:47
Το να διαβάζεις λογοτεχνία, essays, φιλοσοφικά βιβλία, ιστορία, οτιδήποτε συμβάλλει στο να βελτιώνεται ο λόγος σου.
Για τις εφημερίδες διατηρώ μία επιφύλαξη επειδή σχεδόν καθημερινά εντοπίζω και στην Καθημερινή και στο Βήμα και στη Lifo και σε άλλες εφημερίδες, ηλεκτρονικές ή έντυπες, μαργαριτάρια. Πολύ καλό λόγο και ενδιαφέρον μπλογκ που ασχολείται και με γλωσσικά ζητήματα έχει ο Σαραντάκος:
https://sarantakos.wordpress.com/
Από εκεί και πέρα, ο βερμπαλισμός δεν οδηγεί κάπου. Μπορεί στα 16 και στα 17 να μας φαίνεται ότι οι πιο σπάνιες λέξεις ή οι πιο "τσιμπημένες" εκφράσεις προσφέρουν κάποιο μπόνους αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτές που θα σου δημιουργήσουν το επιχείρημα, ούτε αυτές που θα ωθήσουν το άτομο που διορθώνει να σου βάλει καλό βαθμό. Καλό είναι να φροντίζουμε ο λόγος μας να υπηρετεί και τα επιχειρήματά μας και αυτό που θέλουμε να πούμε, να μη συμβαίνει το αντίστροφο γιατί, στην τελική, μπερδεύει κι εμάς που γράφουμε.
Καλή επιτυχία!
Για τις εφημερίδες διατηρώ μία επιφύλαξη επειδή σχεδόν καθημερινά εντοπίζω και στην Καθημερινή και στο Βήμα και στη Lifo και σε άλλες εφημερίδες, ηλεκτρονικές ή έντυπες, μαργαριτάρια. Πολύ καλό λόγο και ενδιαφέρον μπλογκ που ασχολείται και με γλωσσικά ζητήματα έχει ο Σαραντάκος:
https://sarantakos.wordpress.com/
Από εκεί και πέρα, ο βερμπαλισμός δεν οδηγεί κάπου. Μπορεί στα 16 και στα 17 να μας φαίνεται ότι οι πιο σπάνιες λέξεις ή οι πιο "τσιμπημένες" εκφράσεις προσφέρουν κάποιο μπόνους αλλά, στην πραγματικότητα, δεν είναι αυτές που θα σου δημιουργήσουν το επιχείρημα, ούτε αυτές που θα ωθήσουν το άτομο που διορθώνει να σου βάλει καλό βαθμό. Καλό είναι να φροντίζουμε ο λόγος μας να υπηρετεί και τα επιχειρήματά μας και αυτό που θέλουμε να πούμε, να μη συμβαίνει το αντίστροφο γιατί, στην τελική, μπερδεύει κι εμάς που γράφουμε.
Καλή επιτυχία!