katerina16
Πολύ δραστήριο μέλος
Η katerina16 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Λαμία (Φθιώτιδα). Έχει γράψει 887 μηνύματα.
01-04-12
17:58
Βρήκα το βιβλίο με τις σημειώσεις μου
Σ ευχαριστώ πολύ! Να σαι καλά!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
katerina16
Πολύ δραστήριο μέλος
Η katerina16 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Λαμία (Φθιώτιδα). Έχει γράψει 887 μηνύματα.
01-04-12
17:48
Αχ περσινά αυτά, νομίζω γενικότερα η φύση δείχνει τα δύο της πρόσωπα και θυμάμαι ότι αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα των ανθρώπων. Μπορείς να παραθέσεις το συγκεκριμένο χωρίο; Γιατί δε θυμάμαι ποιο απόσπασμα είναι στη Β.
Βασικά κι εγώ πιστεύω ότι σκιαγραφεί τα συναισθήματα του ποιητή και συνεπώς των ανθρώπων αλλά δεν είμαι και σίγουρη..
Ρίξε μία ματιά...
ΓΥΡΙΣΑ τα μάτια * δάκρυα γιομάτα
κατά το παραθύρι
Και κοιτώντας έξω * καταχιονισμένα
τα δέντρα των κοιλάδων
Αδελφοί μου, είπα * ως κι αυτά μια μέρα
κι αυτά θα τ’ ατιμάσουν
Προσωπιδοφόροι * μες στον άλλο αιώνα
τις θηλιές ετοιμάζουν
Δάγκωσα τη μέρα * και δεν έσταξε ούτε
σταγόνα πράσινο αίμα
Φώναξα στις πύλες * κι η φωνή μου πήρε
τη θλίψη των φονιάδων
Μες στης γης το κέντρο * φάνηκε ο πυρήνας
που όλο σκοτεινιάζει
Κι η αχτίδα του ήλιου * γίνηκεν, ιδέστε
ο μίτος του Θανάτου!
Ω πικρές γυναίκες * με το μαύρο ρούχο
παρθένες και μητέρες
Που σιμά στη βρύση * δίνατε να πιούνε
στ’ αηδόνια των αγγέλων
Έλαχε να δώσει * και σε σας ο Χάρος
τη φούχτα του γεμάτη
Μεσ’ απ’ τα πηγάδια * τις κραυγές τραβάτε
αδικοσκοτωμένων
Τόσο δεν αγγίζουν * η φωτιά με το άχτι
που πένεται ο λαός μου
Του Θεού το στάρι * στα ψηλά καμιόνια
το φόρτωσαν και πάει
Μες την έρμη κι άδεια * πολιτεία μένει
το χέρι που μονάχα
Με μπογιά θα γράψει * στους μεγάλους τοίχους
ΨΩΜΙ ΚΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Φύσηξεν η νύχτα * σβήσανε τα σπίτια
κι είναι αργά στην ψυχή μου
Δεν ακούει κανένας * όπου κι αν χτυπήσω
η μνήμη με σκοτώνει
Αδελφοί μου, λέει * μαύρες ώρες φτάνουν
ο καιρός θα δείξει
Των ανθρώπων έχουν * οι χαρές μιάνει
τα σπλάχνα των τεράτων
Γύρισα τα μάτια * δάκρυα γιομάτα
κατά το παραθύρι
Φώναξα στις πύλες * κι η φωνή μου πήρε
τη θλίψη των φονιάδων
Μες στης γης το κέντρο * φάνηκε ο πυρήνας
που όλο σκοτεινιάζει
Κι η αχτίδα του ήλιου * γίνηκεν, ιδέστε
ο μίτος του Θανάτου!
Το θυμάσαι το κείμενο?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
katerina16
Πολύ δραστήριο μέλος
Η katerina16 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Φοιτήτρια και μας γράφει απο Λαμία (Φθιώτιδα). Έχει γράψει 887 μηνύματα.
01-04-12
17:36
SOS SOS SOS
Άξιον εστί,Οδυσσέας Ελύτης.
Τι συμβολίζει η χιονισμένη φύση?
Μήπως την ερήμωση του τοπίου,τα συναισθήματα των ανθρώπων(θλίψη,στεναχώρια) ???
Ας βοηθήσει κάποιος!!!
Άξιον εστί,Οδυσσέας Ελύτης.
Τι συμβολίζει η χιονισμένη φύση?
Μήπως την ερήμωση του τοπίου,τα συναισθήματα των ανθρώπων(θλίψη,στεναχώρια) ???
Ας βοηθήσει κάποιος!!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.