Άλλα μηνύματα του μέλους blinky σε αυτό το thread

Αρχική Δημοσίευση από Marilia:

Χιλια ευχαριστώ...Φυσικα και με βοήθησαν......Πολυ χρήσιμες....!!!!!:no1::no1: :no1: :no1: :no1:

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Σοφιστής:

Προσωπικά σου προτείνω να πάρεις Μεταίχμιο για τα Κείμενα.Είναι εκπληκτικό βοήθημα με πολύ καλή ανάλυση και επιπρόσθετες ασκήσεις.Εγώ τουλάχιστον μελέτησα και τα 3 κείμενα απο εκεί(και τη τελεία!)και πήρα 20.Εντάξει εμάς μας κάνει και ικανοποιητική ανάλυση η καθ. μας αλλά για αυτά που μας ζητά στο διαγώνισμα είναι ανεπαρκής.(εντάξει είμαι και εγώ της λεπτομέριας!)

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από giorgakisss:

Σε εμάς πάντως έπεσε από τον νεκρό αδελφό να βρούμε σε ποια σημεία συνδέεται ο κόσμος του πραγματικού με τον κόσμο του φανταστικού, μας έδωσε ένα δικό της κείμενο να βρούμε ομοιότητες και διαφορές με το ποιήμα και επίσης μας είπε κατά την άποψή μας σε ποια σημεία κορυφώνεται το δράμα. Τέλος μας έβαλε περίληψη. Ελπίζω να βοήθησα.

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από mdgr:

ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ
Α. ΑΝΑΛΥΣΗ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ

Spoiler

α. Νοηματική απόδοση
Το τραγούδι αναφέρεται σε μια μητέρα με εννιά γιους και μια κόρη, την Αρετή. Ό ταν ήρθανε προξενητές από τη Βαβυλώνα, για να ζητήσουν την Αρετή σε γάμο, σε οικογενειακό συμβούλιο, που έγινε, αποφασίστηκε να την δώσουν, παρόλο που τα οχτώ αδέλφια διαφωνούσαν. Κυριάρχησε η άποψη του Κωσταντή, του μικρότερου αδελφού ο οποίος ορκίστηκε πως, αν έρθει θάνατος ή αρρώστια, θα πάει να φέρει την Αρετή από τα ξένα. Ύστερα από τον ξενητεμό της Αρετής, ήρθαν στην οικογένεια άσχημα χρόνια, αφού και τα εννιά αδέλφια της πέθαναν. Κι η μάνα μόνη έκλαιγε στο
μνήμα του Κωσταντή και τον καταριόταν, που δεν τήρησε την υπόσχεσή του. Τότε με υπερφυσικό τρόπο ο Κωσταντής σηκώθηκε από τον τάφο και πήγε στην Αρετή, για να την φέρει πίσω στη μάνα τους. Καθώς τα δύο αδέλφια γύριζαν στο σπίτι της μάνας καβάλα πάνω στο άλογο, τρεις φορές τα πουλιά εξέφρασαν το θαυμασμό τους για το θέαμα, που περπατούσε δηλαδή η Αρετή με έναν πεθαμένο, τον Κωσταντή. Μόλις έφτασαν
στο σπίτι, ο Κωσταντής γύρισε στον τάφο του, ενώ η Αρετή πήγε στη μητέρα της. Ευτυχισμένες οι δύο γυναίκες αγκαλιάστηκαν και πέθαναν μαζί.
β. Ερμηνευτικά – Γλωσσικά σχόλια
1. (στ. 3) Ήλιος δε σου την είδε: Η φράση αυτή δείχνει είτε α) μεγάλη φροντίδα και προστασία που εξασφαλίζει η οικογένεια στην κόρη είτε β) την ομορφιά της κόρης, αφού, σύμφωνα με τη λαϊκή αντίληψη, το λευκό δέρμα ήταν σημάδι ομορφιάς.
2. (στ. 6) Προξενητάδες: Είναι πρόσωπα που μεσολαβούν ανάμεσα σε δύο οικογένειες για να πραγματοποιηθεί ένας γάμος.
3. (στ. 6) Βαβυλώνα: Πρωτεύουσα της αρχαίας Βαβυλωνίας, της μεγάλης αυτοκρατορίας. Η πόλη έμεινε γνωστή για τους κρεμαστούς της κήπους, που δικαιολογημένα τους θεωρούσαν σαν ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας. Βέβαια, την εποχή στην οποία αναφέρεται το τραγούδι, η Βαβυλώνα δεν έπαιζε κανέναν ιδιαίτερο ρόλο. Ήταν απλώς ένα σύμβολο πλούτου και δόξας, που έδινε ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στην πρόταση των «προξενητάδων» και μετρούσε περισσότερο στην απόφαση της οικογένειας.
4. (στ. 15) Βάλλω τον ουρανό κριτή: Δηλαδή ορκίζομαι στο όνομα του θεού. Εδώ ως «ουρανός» εννοείται ο «θεός».
5. (στ. 23) Ανέσπα τα μαλλιά της: Δηλαδή τραβούσε τα μαλλιά της. Με αυτόν τον τρόπο φαίνεται ο μεγάλος πόνος της. Η ενέργεια αυτή ήταν συνηθισμένη κατά την αρχαιότητα.
γ. Πραγματολογικά-Ιδεολογικά-Πολιτιστικά στοιχεία
1. Η δομή της οικογένειας (στ. 1-17): Φαίνεται ότι η οικογένεια έχει χαρακτήρα πατριαρχικό. Κατʼ αρχήν, υπάρχει αυστηρή ιεραρχία• κεφαλή της οικογένειας είναι ο πατέρας• και όταν λείψει, τον αντικαθιστά η μητέρα, η οποία αποφασίζει σε όλα τα σοβαρά ζητήματα. Σημαντικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων παίζει το συμβούλιο των αδελφών, ενώ δεν έχουν καμία συμμετοχή τα κορίτσια της οικογένειας, ακόμη και σε ζητήματα ζωτικής γιʼ αυτά σημασίας.
2. Η γυναίκα και ο γάμος (στ. 1-17): Η γυναίκα αντιμετωπίζεται σαν ένα μέλος που χρειάζεται ιδιαίτερη προστασία και βοήθεια από τους υπόλοιπους. Της λείπει κάθε ανεξαρτησία και αυτενέργεια. Ο γάμος γίνεται με προξενιό. Στη λήψη της απόφασης δεν παίζει κανένα ρόλο η ίδια η γυναίκα. Κάποιοι άλλοι θα αποφασίσουν αν θα την παντρέψουν ή όχι. Εδώ την απόφαση θα πάρει η μητέρα, αφού ακούσει τις γνώμες των γιων της.
3. Η ξενιτιά (στ. 6-11, 24-25, 78): Η ξενιτιά είναι ένα στοιχείο που έχει σημαδέψει τη ζωή και τη σκέψη του Έλληνα από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η μάνα φοβάται να δώσει την κόρη της για γάμο στα ξένα, γιατί δεν θέλει να τη χάσει. Αντίθετα ο Κωσταντής, σκεπτόμενος ψυχρά υπολογιστικά, θέλει να παντρέψει την αδελφή του, ώστε να έχει κάποιον που θα τον φιλοξενήσει, στα μακρινά ταξίδια που κάνει (Φαίνεται ότι ασχολείται με το εμπόριο). Ο χαρακτήρας
της ξενιτιάς είναι διπλός: ευλογία και κατάρα μαζί.
4. Ο όρκος (στ. 15-17): Ο όρκος παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Ο Κωσταντής επικαλείται το θεό και τους αγίους και υπόσχεται πως ό,τι κι αν συμβεί, αυτός θα φέρει την αδελφή του πίσω από τα ξένα. Ο όρκος είναι βαρύς και δεν μπορεί να μην πραγματοποιηθεί. Έτσι, αν και νεκρός, ο Κωσταντής σηκώνεται από τον τάφο και φέρνει την αδελφή του πίσω. Τα λόγια και οι υποσχέσεις είχαν ιδιαίτερη βαρύτητα και δεν μπορούσε κανείς να τα παραβεί
εύκολα. Έτσι ο όρκος γίνεται στοιχείο που οδηγεί σε παραπέρα εξέλιξη, το μύθο, δίνοντάς του νέα ώθηση.
5. Το ανακάλεμα του νεκρού (στ. 22-32): μάνα κλαίει και μοιρολογεί πάνω στους τάφους των νεκρών της γιων. Ιδιαίτερη όμως είναι η ένταση πάνω από τον τάφο του Κωσταντή. Η μάνα τον καταριέται, γιατί ήταν αυτός που επέμενε να δώσει σε γάμο την Αρετή και του ζητά να πραγματοποιήσει το τάξιμο που έκανε. Του θυμίζει ότι είχε βάλει κριτή και μάρτυρες τους αγίους και τον ουρανό. Τα λόγια αυτά φέρνουν αποτέλεσμα. Η κατάρα της μάνας κάνει τη γη να ταραχτεί και ο Κωσταντής σηκώνεται από τον τάφο του. Γίνεται βρυκόλακας και πηγαίνει να πραγματοποιήσει
όσα υποσχέθηκε. Βέβαια, οι βρυκόλακες βγαίνουν από τον τάφο για να προκαλέσουν συνήθως κακό, ενώ ο Κωσταντής κάνει κάτι καλό και επιθυμώντας να τηρήσει όσα υποσχέθηκε, πηγαίνει να φέρει την κόρη στη μητέρα.
6. Η μεταβολή της τύχης: Είναι χαρακτηριστική η μεταβολή που πραγματοποιείται κατά την εξέλιξη του μύθου. Έτσι, ενώ στην αρχή βλέπουμε την εικόνα μιας δυνατής και ενωμένης οικογένειας, όσο ο μύθος εξελίσσεται, τα πράγματα αλλάζουν. Στην αρχή πεθαίνουν οι εννιά γιοι. Το αίσθημα που κυριαρχεί από κει και πέρα είναι η μελαγχολία, ο φόβος, και η αγωνία για την τελική έκβαση της
υπόθεσης. Η πρόσκαιρη χαρά της συνάντησης μάνας και κόρης απλώς επιτείνουν και κάνουν ακόμη πιο έντονο τον πόνο από το θάνατό τους, που είναι και ο τελικός νικητής.
7. Τραγική ειρωνεία (στ. 35-65): Στον αναγνώστη είναι ξεκάθαρο από την αρχή ότι ο Κωσταντής είναι ένας νεκρός που σηκώθηκε από τον τάφο του, είναι βρυκόλακας. Όμως η Αρετή έχει άγνοια του γεγονότος. Βέβαια, όσα γίνονται την βάζουν σε υποψίες: ο ξαφνικός ερχομός του Κωνσταντή μέσα στη νύχτα, τα λόγια των πουλιών, το γεγονός ότι ο αδελφός της μυρίζει λιβάνι και ότι του έχουν
πέσει τα μαλλιά και το μουστάκι του, όλα αυτά τα σημάδια κάνουν την Αρετή να ανησυχεί, δίνοντας μια ατμόσφαιρα μυστηριακή σε όλο το ποίημα. Όμως η Αρετή δε μαθαίνει την αλήθεια παρά μόνο στο τέλος, όταν φτάνει πια στην εκκλησιά και ο Κωσταντής ξαναγυρίζει στη γη.
8. Αξιολόγηση του τραγουδιού: Το τραγούδι «του νεκρού αδελφού» κατέχει σημαντική
θέση στη νεοελληνική λογοτεχνία και μάλιστα στο ξεκίνημά της, ενώ ταυτόχρονα η σημασία του ξεπερνά τα στενά γεωγραφικά όρια της πατρίδας μας. Ο πρώτος που ανέδειξε τη σημασία του ήταν ο Ν. Πολίτης, ο οποίος έγραψε χαρακτηριστικά ότι το «άσμα τούτο αποδεικνύεται αναντιρρήτως εκ των αρίστων της δημώδους φιλολογίας, ου μονον της ελληνικής αλλά και των άλλων λαών».
Στο ίδιο πνεύμα κινήθηκε και ο ποιητής Κ. Παλαμάς, ο οποίος ήταν εντυπωσιασμένος «από την ομορφάδα του τραγουδιού του βρυκόλακα» [εννοεί του νεκρού αδελφού]. Υπογραμμίζοντας τη σπουδαιότητα της συγκεκριμένης παραλογής, όπως και όλων των δημοτικών μας τραγουδιών, ο Παλαμάς έγραφε ότι «τα τραγούδια αυτά... είναι σαν έργα Τέχνης, και πως μπορεί περήφανα να συγκριθούνε με το δείνα ποίημα του δείνα περίφημου ευρωπαίου ποιητή». Έτσι αξιολογούσε τα δημοτικά μας τραγούδια ο Κ. Παλαμάς, τοποθετώντας τα στην ίδια σειρά με τα έργα των διασημότερων Ευρωπαίων ποιητών.
Β. ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ
1η ενότητα: (Στίχοι 1-5) Περιγραφή της οικογένειας: Εδώ περιγράφεται η οικογένεια και ταυτόχρονα φαίνεται η αγάπη και η φροντίδα που έδειχνε η μάνα προς την κόρη της.
2η ενότητα: (Στίχοι 6-17) Ο ερχομός των προξενητάδων και το οικογενειακό
συμβούλιο: Κεντρικό ρόλο παίζει εδώ ο διάλογος της μάνας με τον Κωσταντή, του μόνου από τα εννιά αδέλφια που ήθελε να δώσει σε γάμο την Αρετή και που στο τέλος ορκίστηκε πως, αν κάτι κακό συμβεί, θα πάει να την φέρει πίσω.
3η ενότητα: (Στίχοι 18-28) Ο θάνατος των εννιά αδελφών και ο θρήνος της
μάνας: Πολύ καιρό μετά από τον ξενιτεμό της Αρετής, συμφορές έπεσαν στο σπίτι. Και τα εννιά αδέλφια πέθαναν, αφήνοντας μόνη τη μητέρα τους, η οποία έκλαιγε στο μνήμα του Κωσταντή και τον καταριόταν, γιατί δεν τήρησε τον όρκο που είχε δώσει.
4η ενότητα: (Στίχοι 29-32) Ο Κωσταντής σηκώνεται από τον τάφο: Αυτό είναι το αποτέλεσμα της μητρικής κατάρας. Αφού λοιπόν σηκώνεται, πηγαίνει και βρίσκει την αδελφή του στα ξένα.
5η ενότητα: (Στίχοι 33-41) Η συνάντηση του Κωσταντή και της Αρετής: Τα δύο αδέλφια συναντιούνται νύχτα, γεγονός που παραξενεύει την Αρετή. Στο ερώτημά της δεν παίρνει απάντηση, όμως κάθεται στο άλογο του αδελφού της και μαζί παίρνουν το δρόμο της επιστροφής στο μητρικό σπίτι.
6η ενότητα: (Στίχοι 42-65) Το ταξίδι της επιστροφής: Καθώς τα δύο αδέλφια γυρίζουν στο σπίτι της μάνας, τρεις φορές ακούν τα πουλιά να συζητούν μεταξύτους με ανθρώπινη φωνή και να σχολιάζουν το θέαμα που βλέπουν. Έναν πεθαμένο και μια ζωντανή καβάλα στο ίδιο άλογο. Η εικόνα προκαλεί δέος στα πουλιά, που τη συζήτησή τους την ακούει η Αρετή. Τρεις φορές προσπαθεί η γυναίκα ρωτώντας τον αδελφό της να μάθει τι συμβαίνει, όμως και τις τρεις ο Κωσταντής την παραπλανά. Αλλά η Αρετή υποψιάζεται πως κάτι συμβαίνει και φοβάται. Ιδιαίτερα την ανησυχεί η μυρωδιά από λιβάνι του αδελφού της και το ότι έχουν πέσει τα μαλλιά του και το μουστάκι του.
7η ενότητα: (Στίχοι 66-68) Ο αδελφός εξαφανίζεται: Μόλις τα δύο αδέλφια φτάνουν μπροστά στην εκκλησία, ο Κωσταντής χάνεται μπροστά από την Αρετή, η οποία ακούει την ταφόπλακα να βροντά και το χώμα να βουίζει. Ο αδελφός της ξαναγύρισε στη γη. Έτσι η Αρετή μαθαίνει την αλήθεια.
8η ενότητα: (Στίχοι 69-82) Η Αρετή συναντά τη μητέρα της: Από την εκκλησία η Αρετή πηγαίνει στο σπίτι μονάχη της. Εκεί συναντά μια εικόνα ερήμωσης. Στον κήπο της δεν ανθίζουν πια λουλούδια και τα δέντρα έχουν ξεραθεί. Τα χορτάρια στην πόρτα φανερώνουν το μέγεθος της εγκατάλειψης. Η Αρετή χτυπά την πόρτα κι από μέσα ακούγεται η φωνή της μάνας. Μια νέα αποκάλυψη
γίνεται. Η Αρετή μαθαίνει πως όλα τα αδέλφια της έχουν πεθάνει. Αμέσως μετά γίνεται η αναγνώριση και οι δύο γυναίκες πεθαίνουν αγκαλιασμένες.
Γ. ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ – ΤΕΧΝΟΤΡΟΠΙΑ
1. Οι πρώτοι στίχοι του τραγουδιού (1-3) αποτελούν προσφώνηση προς τη μάνα. Με τον τρόπο αυτό η αφήγηση γίνεται περισσότερο άμεση και ανθρώπινη. Ο αφηγητής κερδίζει τη συμπάθεια των ακροατών του, αφού τα πρόσωπα της υπόθεσης παρουσιάζονται μπροστά του όλο ζωντάνια και παραστατικότητα.
2. Αμέσως μετά, και καθώς η αφήγηση γίνεται αντικειμενική, ακολουθεί (στ. 4-5) η εικόνα της κόρης, που δέχεται τις φροντίδες της μητέρας της «στα σκοτεινά». Με τον τρόπο αυτό τονίζεται η αγάπη της μάνας προς την κόρη αλλά και η ομορφιά της κόρης.
3. Επιπλέον στους πρώτους στίχους δημιουργείται αισθητική αντίθεση, ανάμεσα στους εννιά γιους και τη μια κόρη. Μια δεύτερη αντίθεση ακολουθεί λίγο μετά, όταν οι οχτώ αδελφοί, το όνομα των οποίων δεν γνωστοποιείται, είναι αντίθετοι με τις προτάσεις γάμου, ενώ ο ένας αδελφός, του μόνου που ξέρουμε το όνομα, ο Κωσταντίνος, επιμένει να αφήσουν την αδελφή τους να παντρευτεί και να παει στα ξένα.
4. Στο διάλογο που ακολουθεί, η μάνα και ο Κωσταντής αναπτύσσουν τα επιχειρήματα και τις σκέψεις τους. Έτσι η σκηνή αποκτά ζωντάνια και παραστατικότητα, αφού οι πρωταγωνιστές εμφανίζονται ολοζώντανοι μπροστά μας.
5. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η επανάληψη του νοήματος των στίχων 13-14 στους στίχους 16-17. Το στοιχείο της επανάληψης είναι μια τεχνική συνηθισμένη στα δημοτικά τραγούδια, η οποία μας παραπέμπει στα ομηρικά έπη, όπου συναντιέται επίσης πολύ συχνά.
6. Στους επόμενους στίχους, οι οποίοι αναφέρονται σε μετέπειτα εποχή, υπάρχει σχήμα πολυσύνδετο (και σαν... κι εμπήκε... και μήνες... κι έπεσε...., κι οι εννιά....). Ο λόγος γίνεται πιο παραστατικός με μια μεταφορά («μήνες οργισμένοι») και μια παρομοίωση
(«σαν καλαμιά στον κάμπο»), η οποία σκοπό έχει να δείξει το μέγεθος της μοναξιάς στην οποία ζούσε η μάνα ύστερα από το θάνατο των παιδιών της. Στους στίχους 22-23 για την περιγραφή του θρήνου της μάνας χρησιμοποιείται χρόνος παρατατικός, με αποτέλεσμα να αποκτά η εικόνα του θρήνου διάρκεια.
7. Κατόπιν ακολουθεί ο μονόλογος της μάνας πάνω στο μνήμα του Κωσταντή. Τα λόγια της αφήνουν κατάρες ενάντια στο γιο της, που δεν πραγματοποίησε τις υποσχέσεις του. Όλα αυτά αποτελούν ένα ανακάλεμα του νεκρού. Το αποτέλεσμα είναι άμεσο.Ο Κωσταντής σηκώνεται από τον τάφο του. Η εικόνα που ακολουθεί είναι σπάνιας ομορφιάς: «κάνει το σύννεφο άλογο και τʼ άσπρο χαλινάρι, / και το φεγγάρι συντροφιά και πάει να της τη φέρει».
8. Ο διάλογος που ακολουθεί ανάμεσα στον Κωσταντή και την Αρετή κόβει την μονοτονία της αφήγησης.
9. Αμέσως μετά στις εικόνες που ακολουθούν, γίνεται έντονο το εξωλογικό στοιχείο. Στη στράτα τα πουλιά που μιλούν, είναι ένα συνηθισμένο μοτίβο στα δημοτικά τραγούδια. Εδώ εκφράζουν την απορία και το θαυμασμό της φύσης μπροστά στην περίεργη εικόνα που παρουσιάζουν ένας νεκρός και μια ζωντανή πάνω σε ένα άλογο. Ακολουθεί ανάμεσα στην Αρετή και τον Κωσταντή διάλογος, που τον προκαλούν τα σχόλια των πουλιών. Ο διάλογος αυτός επιβραδύνει την εξέλιξη της υπόθεσης με σκοπό να ενταθεί η αγωνία του ακροατή.
10. Στην εικόνα της Αρετής και του Κωσταντή πάνω στο άλογο (στ. 42-65) τα ερεθίσματα που δεχόμαστε είναι πολυποίκιλα. Τα πρώτα ερεθίσματα είναι ακουστικά - τα πουλιά που μιλούν ανθρώπινα- κατόπιν ακολουθούν ερεθίσματα της όσφρησης - η Αρετή παρατηρεί ότι ο αδελφός της μυρίζει λιβάνι- και, τέλος, τα ερεθίσματα γίνονται οπτικά - η Αρετή παρατηρεί ότι ο αδελφός της έχει χάσει τη λεβεντιά του και την ομορφιά του. Αμέσως μετά ακολουθούν οπτικοακουστικά -η εξαφάνιση
του αδελφού, ο θόρυβος της πλάκας και η βουή του εδάφους- που δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία, και αποκαλύπτουν στην Αρετή όλη την αλήθεια. Υπάρχει λοιπόν μια κλιμάκωση στα ερεθίσματα, στα αισθήματα της Αρετής και στο βαθμό που αυτή κατέχει την αλήθεια.
11. Νέες εικόνες (στ. 69-75) παρουσιάζουν την ερημιά και την εγκατάλειψη. Οι κήποι είναι γυμνοί, τα δέντρα και τα φυτά μαραμένα. Η χορταριασμένη πόρτα είναι κλειστή και τα «κλειδιά παρμένα», ενώ τα παράθυρα παραμένουν σφιχτά μανταλωμένα. Το χτύπημα στην πόρτα κάνει τα παράθυρα να τρίζουν. Οι παραπάνω εικόνες είναι κυρίως οπτικές, ενώ η τελευταία είναι ακουστική.
12. Στο χτύπημα της Αρετής απαντά η μάνα με τρεις άστοχες υποθέσεις. Άστοχες, γιατί δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια. Ύστερα όμως ακολουθεί η αποκάλυψη της αλήθειας και η αναγνώριση. Η δραματική ένταση ολοκληρώνεται με τρόπο λιτό. Τρία μόνο ρήματα χρειάζονται για να περιγράψουν μέσα σʼ ένα στίχο τη σκηνή της συνάντησης, με όλα τα συναισθήματα και τη συγκίνηση που αυτή προϋποθέτει, όπως επίσης και του θανάτου των δύο γυναικών: «Κατέβηκε, αγκαλιάστηκαν κι απέθαναν και οι δύο». Εδώ κάθε περιττολογία θα ήταν βλαπτική.
13. Ο στίχος του ποιήματος είναι ιαμβικός δεκαπεντασύλλαβος, ανομοιοκατάληκτος, παροξύτονος και έχει σταθερό χώρισμα στην όγδοη συλλαβή. Έτσι ο στίχος χωρίζεται σε δύο ημιστίχια, από τα οποία το πρώτο είναι οκτασύλλαβο και το δεύτερο επτασύλλαβο.
-----------------------------------------
Τα 'άλλα 2 κείμενα αύριο

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από giorgakisss:

Εμείς πάντως έχουμε γράψει διαγώνισμα στο κείμενο του νεκρού αδελφού. Αν θες σου λέω τα θέματα...

Click για ανάπτυξη...

Αρχική Δημοσίευση από Σοφιστής:

και εμείς γράψαμε σε αυτά τα 3 κείμενα!κοίτα σύμπτωση!!!έπεσε στη μία ομάδα ο διγενής και στην άλλη(στη δικιά μου)ο κωσταντής.έγραψα τέλεια!!! 100/100!!!

Click για ανάπτυξη...