Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
15-02-12
11:11
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
15-02-12
10:55
Μα αυτή είναι και η μαλακία στο συλλογισμό σας τελικά, ότι στηρίζετε την αλλαγή σε επιθυμίες ΑΛΛΩΝ κάτι που, ΠΡΟΦΑΝΩΣ, σε οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: όχι αλλαγή!
Και λογικά να το δεις ρε φίλε, μια και ρωτάς, ναι, δε θ' άλλαζα τίποτα επειδή μου 'πες εσύ ή ο άλλος ή ο τρίτος ότι κάτι σ' ενοχλεί. Χέστηκα αν σ' ενοχλεί να στο πω απλά, μόνο αν σε θεωρούσα σημαντικό (με τους δικούς μου ορισμούς πάντα, μη σηκώνεστε) θα κοιτούσα μπροστά σου να περιορίσω κάπως αυτό που στη δίνει και, με την ευκαιρία, ίσως ν' αρχίσω να σκέφτομαι εναλλακτικές/αφορμές για αλλαγή. Αλλά κατά τ' άλλα μην κατηγορείτε τον κόσμο ότι δεν αλλάζει κι ότι είναι εγωιστής κι ότι ότι ότι αν το μόνο που κάνει είναι να μην ταιριάζει με τα ΔΙΚΑ ΣΑΣ πρότυπα. I mean, what the fuck, δε γουστάρεις να ο δρόμος.
Όταν όμως η επιθυμία για αλλαγή προκύπτει εσωτερικά, όταν ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ με τους δικούς σου ορισμούς και τις δικές σου σκέψεις και τις δικές ιδέες το μεταφράσεις αυτό σε ανάγκη για αλλαγή --πρόσεξε, όχι βελτίωση, αλλαγή-- τότε μπορείς απ' το Α να πας στο Ω ΧΑΛΑΡΑ κι όλες αυτές οι θεωρίες απογοητευμένων απ' την ανθρωπότητα φιλόσοφων ότι είμαστε σταθεροί κι ότι ο κακός(!?) θα μείνει κακός, ο περίεργος(!?) θα μείνει περίεργος κι ο γαμάτος(!?) θα μείνει γαμάτος είναι για τα μπάζα.
Όλα αλλάζουν και τίποτα δε μένει στάσιμο. Την κατάλληλη αφορμή θες, όλα τ' άλλα παπαριές (ρίμααα!!).
Και λογικά να το δεις ρε φίλε, μια και ρωτάς, ναι, δε θ' άλλαζα τίποτα επειδή μου 'πες εσύ ή ο άλλος ή ο τρίτος ότι κάτι σ' ενοχλεί. Χέστηκα αν σ' ενοχλεί να στο πω απλά, μόνο αν σε θεωρούσα σημαντικό (με τους δικούς μου ορισμούς πάντα, μη σηκώνεστε) θα κοιτούσα μπροστά σου να περιορίσω κάπως αυτό που στη δίνει και, με την ευκαιρία, ίσως ν' αρχίσω να σκέφτομαι εναλλακτικές/αφορμές για αλλαγή. Αλλά κατά τ' άλλα μην κατηγορείτε τον κόσμο ότι δεν αλλάζει κι ότι είναι εγωιστής κι ότι ότι ότι αν το μόνο που κάνει είναι να μην ταιριάζει με τα ΔΙΚΑ ΣΑΣ πρότυπα. I mean, what the fuck, δε γουστάρεις να ο δρόμος.
Όταν όμως η επιθυμία για αλλαγή προκύπτει εσωτερικά, όταν ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ με τους δικούς σου ορισμούς και τις δικές σου σκέψεις και τις δικές ιδέες το μεταφράσεις αυτό σε ανάγκη για αλλαγή --πρόσεξε, όχι βελτίωση, αλλαγή-- τότε μπορείς απ' το Α να πας στο Ω ΧΑΛΑΡΑ κι όλες αυτές οι θεωρίες απογοητευμένων απ' την ανθρωπότητα φιλόσοφων ότι είμαστε σταθεροί κι ότι ο κακός(!?) θα μείνει κακός, ο περίεργος(!?) θα μείνει περίεργος κι ο γαμάτος(!?) θα μείνει γαμάτος είναι για τα μπάζα.
Όλα αλλάζουν και τίποτα δε μένει στάσιμο. Την κατάλληλη αφορμή θες, όλα τ' άλλα παπαριές (ρίμααα!!).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
14-02-12
00:57
Όρισε το ολοκληρωτικά.
Όρισε τα "στοιχεία του χαρακτήρα τους" και δώσε καλύτερη εξήγηση για το πόσο μακριά φτάνουν στο να καθορίζουν κομμάτι του τύπου γενικά.
Όρισε το εντελώς.
Ομολογουμένως τουλάχιστον, τα αποσιωπητικά ανά τρία γράμματα βοηθούν το νόημα.
Όρισε τα "στοιχεία του χαρακτήρα τους" και δώσε καλύτερη εξήγηση για το πόσο μακριά φτάνουν στο να καθορίζουν κομμάτι του τύπου γενικά.
Όρισε το εντελώς.
Ομολογουμένως τουλάχιστον, τα αποσιωπητικά ανά τρία γράμματα βοηθούν το νόημα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
26-03-11
15:24
Τι βαρετός που θα 'ταν ο κόσμος πάντως, και τι βαρετοί που είστε κι εσείς που τα λέτε.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Shadowfax
Διάσημο μέλος
Ο Shadowfax αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 30 ετών και Φοιτητής. Έχει γράψει 3,622 μηνύματα.
04-08-09
15:22
Μεγάλο και ωραίο το θέμα και ακόμα μεγαλύτερη η αρμόζουσα συζήτηση.
Συμφωνώ, με μια διευκρίνηση που ίσως χρειαστεί για τα παρακάτω. Πιστεύουμε πως η όποια μεταστροφή που εμείς θεωρούμε αναγκαία είναι απαραίτητη και καλή πρώτα για εμάς κι ύστερα για τον εκάστοτε άνθρωπο. Και αυτό φυσικά προκύπτει από τον εγωισμό μας, ίσως. Κακά τα ψέματα όλοι, κάποτε, θα έχουμε προσπαθήσει να φτιάξουμε τον ''τέλειο'' άνθρωπο-φίλο-σύντροφο κ.ο.κ. Μάλιστα το παραπάνω εξηγείται καλά από κάτι που η ίδια είπες:
Ας καταλάβουμε λοιπόν, για αρχή, πως οι αλλαγές που ''απαιτούμε'' από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε πιο πολύ πηγάζουν από την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε τους εαυτούς μας παρά από την έγνοια μας γι' αυτούς (και πάλι, μιλώ για την πλειοψηφία των περιπτώσεων, ίσως - όπως το βλέπω εγώ το πράγμα.)
Σαφώς και το κάνουν. Αλίμονο αν μέναμε ίδιοι ποιος ξέρει πώς και πού θα κατέληγαν πολλά πράγματα στις ζωές μας. Το κάνουμε και πιστεύω πως είναι και ένα στοιχείο, αυτή η δυνατότητα αλλαγής, για το οποίο μπορούμε να υπερηφανευτούμε ελεύθερα, ο καθένας μας για τους λόγους του φυσικά.
Ναι. Οι αλλαγές είναι πάντα απαραίτητες. Για την ακρίβεια οι άνθρωποι πάντα αλλάζουν ακόμα κι όταν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν. Σαφώς μιλάω για κάθε είδους αλλαγή: από τον τρόπο που κανείς πιάνει το φλιτζάνι και πίνει τον καφέ του μέχρι και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα με τα οποία έρχεται, σε καθημερινή βάση, αντιμέτωπος.
Εν ολίγοις οι αλλαγές πιστεύω είναι αναπόφευκτες. Ωστόσο κανείς δε μας διαβεβαιώνει πως κάνουμε λόγο πάντα για καλές αλλαγές. Γιατί, όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, υπάρχουν οι ''καλές'' αλλά και οι ''κακές'' αλλαγές. Συνήθως μάλιστα οι πρώτες επιτυγχάνονται πιο δύσκολα από τις δεύτερες· είναι όμως προτιμότερες.
Επειδή όμως δε θέλω και να γενικεύω, μιας και τα παραπάνω τα λέω έχοντας λίγα παραδείγματα στο μυαλό μου, σταματώ εδώ προς το παρόν, μέχρι να μπορώ να στηρίξω ό,τι είπα καλύτερα.
Εκ των πραγμάτων, όπως λες, αλλάζουν όντως λόγω εμπειριών και βιωμάτων. Ωστόσο στη σημερινή κοινωνία δεν είναι σπάνιες και οι αλλαγές που προκύπτουν από επιβολή ή απαίτηση. Καλό είναι να μην το ξεχνάμε και αυτό.
Ίσως. Όταν όμως αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες αποτελέσουν το ''ερέθισμα'' που χρειάζεται κανείς για να σκεφτεί και να αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, τότε γιατί οχι, οι αλλαγές μπορεί να είναι και ουσιαστικές. Δε χρησιμοποιώ τη λέξη ''ωφέλιμες'' ωστόσο μιας και είναι περίεργος όρος, για τη συγκεκριμένη συζήτηση, και έγκειται στην κρίση του καθενός.
Τις περισσότερες φορές ναι· γενικά όμως πιστεύω πως τα εν λόγω αρνητικά γνωρίσματα είναι από τα στοιχεία του χαρακτήρα που κάνουν τον καθένα μας ξεχωριστό. Δε λέω πως δεν είναι απαραίτητη η βελτίωση η οποία μάλιστα πολλές φορές προκύπτει από την ωριμότητα του ατόμου. Όμως δε ξέρω κατά πόσο η εξάλειψή τους είναι επιθυμητή: για μένα τουλάχιστον δεν είναι.
Ριζική αλλαγή. Χμμ, άλλη μία περίεργη έκφραση που δε ξέρω και κατά πόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια εδώ αλλά και κατά πόσο είναι δυνατή και ''εφαρμόσιμη''.
Όπως κι αν έχει όμως όχι. Ο μόνος αρμόδιος, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, για να αλλάξουμε ως άνθρωποι πιστεύω είναι ο εαυτός μας και μόνο. 1
Κακώς. Δε ξέρω πώς το αντιλαμβάνεσαι όμως εγώ, προσωπικά, πιστεύω πως σε τέτοια θέματα η υπακοή στους άγραφους κανόνες του συνόλου στερεί την ίδια μου την ελευθερία. Γι' αυτό λοιπόν και νομίζω πως δεν πρέπει να επιτρέπουμε στη γνώμη του συνόλου να έχει την αρμοδιότητα, όπως λες, να μας επηρεάσει και τελικά να μας αλλάξει. Γιατί την εν λόγω αρμοδιότητα την έχει ούτως ή άλλως· από εκεί και πέρα εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το αν θα ''υπακούσουμε'' ή όχι.
Για να μην ακούγονται και τελείως ιδεαλιστικά τα παραπάνω ας πω πως σαφώς και θα επηρεαστούμε και θα υπακούσουμε, δυστυχώς, πολλές φορές στο σύνολο. Μιλώ όμως για αυτό που πιστεύω πως θα 'πρεπε να γίνεται και αυτό που προσπαθώ να εφαρμόζω ο ίδιος στη ζωή μου.
1. Και για να επιστρέψω λοιπόν στη παραπάνω φράση, η οποία αποτελεί και τον βασικό άξονα της άποψής μου πάνω στο θέμα, πιστεύω πως οι πραγματικές αλλαγές ενός ατόμου, οι ουσιαστικές όπως είπες παραπάνω, προκύπτουν από την ίδια του την αυτοκριτική. Μόνο τότε, αφού ο ίδιος αλλάξει με έναυσμα τις δικές του σκέψεις και ιδέες, θεωρώ πως μπορεί να ακούσει ελεύθερα τις γνώμες των άλλων.
Με λίγα λόγια νομίζω πως κανείς πρέπει να ''βοηθηθεί'' μόνος του. Ο αυτοέλεγχος και η αυτοκριτική προηγούνται των απόψεων των άλλων. Γιατί, στην τελική, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τους εαυτούς μας, και κατά συνέπεια τις ζωές μας, όπως τους θέλουμε :xixi:· αρκεί εμείς να το καταλάβουμε αυτό. Ας κοιτάξει κανείς τα δικά του ελαττώματα και προτερήματα, ας τα αλλάξει - αν θέλει - και ύστερα ας πάρει τη θέση του ''κριτή''. Ο κόσμος δεν είναι τέλειος - και ούτε και θα 'ναι ποτέ. Πρέπει όμως να τον δεχτούμε όπως είναι και με όραμα την ανύπαρκτη τελειότητα να κοιτάξουμε να τον αλλάξουμε - κρατώντας όμως πάντα στο κεφάλι πως είμαστε κι εμείς μέρος του. Αυτά.
Πιστεύουμε πως η όποια μεταστροφή που εμείς θεωρούμε αναγκαία είναι απαραίτητη και για τον εκάστοτε άνθρωπο.
Συμφωνώ, με μια διευκρίνηση που ίσως χρειαστεί για τα παρακάτω. Πιστεύουμε πως η όποια μεταστροφή που εμείς θεωρούμε αναγκαία είναι απαραίτητη και καλή πρώτα για εμάς κι ύστερα για τον εκάστοτε άνθρωπο. Και αυτό φυσικά προκύπτει από τον εγωισμό μας, ίσως. Κακά τα ψέματα όλοι, κάποτε, θα έχουμε προσπαθήσει να φτιάξουμε τον ''τέλειο'' άνθρωπο-φίλο-σύντροφο κ.ο.κ. Μάλιστα το παραπάνω εξηγείται καλά από κάτι που η ίδια είπες:
η προσδοκία αλλαγής της προσωπικότητας κάποιου αποτελεί προϋπόθεση για τη συνέχεια της συναναστροφής μας με αυτό.
Ας καταλάβουμε λοιπόν, για αρχή, πως οι αλλαγές που ''απαιτούμε'' από τους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρεφόμαστε πιο πολύ πηγάζουν από την επιθυμία μας να ικανοποιήσουμε τους εαυτούς μας παρά από την έγνοια μας γι' αυτούς (και πάλι, μιλώ για την πλειοψηφία των περιπτώσεων, ίσως - όπως το βλέπω εγώ το πράγμα.)
Τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι;
Σαφώς και το κάνουν. Αλίμονο αν μέναμε ίδιοι ποιος ξέρει πώς και πού θα κατέληγαν πολλά πράγματα στις ζωές μας. Το κάνουμε και πιστεύω πως είναι και ένα στοιχείο, αυτή η δυνατότητα αλλαγής, για το οποίο μπορούμε να υπερηφανευτούμε ελεύθερα, ο καθένας μας για τους λόγους του φυσικά.
Αν το κάνουν πιστεύετε πως πρέπει να γίνεται αυτό;
Ναι. Οι αλλαγές είναι πάντα απαραίτητες. Για την ακρίβεια οι άνθρωποι πάντα αλλάζουν ακόμα κι όταν οι ίδιοι δεν το καταλαβαίνουν. Σαφώς μιλάω για κάθε είδους αλλαγή: από τον τρόπο που κανείς πιάνει το φλιτζάνι και πίνει τον καφέ του μέχρι και τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα κοινωνικά προβλήματα με τα οποία έρχεται, σε καθημερινή βάση, αντιμέτωπος.
Εν ολίγοις οι αλλαγές πιστεύω είναι αναπόφευκτες. Ωστόσο κανείς δε μας διαβεβαιώνει πως κάνουμε λόγο πάντα για καλές αλλαγές. Γιατί, όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή, υπάρχουν οι ''καλές'' αλλά και οι ''κακές'' αλλαγές. Συνήθως μάλιστα οι πρώτες επιτυγχάνονται πιο δύσκολα από τις δεύτερες· είναι όμως προτιμότερες.
Επειδή όμως δε θέλω και να γενικεύω, μιας και τα παραπάνω τα λέω έχοντας λίγα παραδείγματα στο μυαλό μου, σταματώ εδώ προς το παρόν, μέχρι να μπορώ να στηρίξω ό,τι είπα καλύτερα.
Προσωπικά, θεωρώ πως οι άνθρωποι εκ των πραγμάτων αλλάζουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Άλλοτε σε μεγαλύτερο και άλλοτε σε μικρότερο βαθμό. Αλλάζουν όχι επειδή τους επιβάλλεται ή επειδή τους ζητείται αλλά εξαιτίας παραγόντων όπως η εμπειρία, τα βιώματα κ.α.
Εκ των πραγμάτων, όπως λες, αλλάζουν όντως λόγω εμπειριών και βιωμάτων. Ωστόσο στη σημερινή κοινωνία δεν είναι σπάνιες και οι αλλαγές που προκύπτουν από επιβολή ή απαίτηση. Καλό είναι να μην το ξεχνάμε και αυτό.
Όταν όμως οι αλλαγές δεν πηγάζουν από τους ίδιους αλλά από εξωτερικούς παράγοντες τότε δεν είναι ουσιαστικές, άρα και ωφέλιμες.
Ίσως. Όταν όμως αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες αποτελέσουν το ''ερέθισμα'' που χρειάζεται κανείς για να σκεφτεί και να αλλάξει, προς το καλύτερο ή το χειρότερο, τότε γιατί οχι, οι αλλαγές μπορεί να είναι και ουσιαστικές. Δε χρησιμοποιώ τη λέξη ''ωφέλιμες'' ωστόσο μιας και είναι περίεργος όρος, για τη συγκεκριμένη συζήτηση, και έγκειται στην κρίση του καθενός.
Κάθε άνθρωπος έχει αρνητικά γνωρίσματα που καλείται να βελτιώσει.
Τις περισσότερες φορές ναι· γενικά όμως πιστεύω πως τα εν λόγω αρνητικά γνωρίσματα είναι από τα στοιχεία του χαρακτήρα που κάνουν τον καθένα μας ξεχωριστό. Δε λέω πως δεν είναι απαραίτητη η βελτίωση η οποία μάλιστα πολλές φορές προκύπτει από την ωριμότητα του ατόμου. Όμως δε ξέρω κατά πόσο η εξάλειψή τους είναι επιθυμητή: για μένα τουλάχιστον δεν είναι.
Θα πρέπει όμως να επηρεάζεται σε τόσο σημαντικό βαθμό από τους άλλους ώστε να αλλάξει ριζικά ;
Ριζική αλλαγή. Χμμ, άλλη μία περίεργη έκφραση που δε ξέρω και κατά πόσο μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ασφάλεια εδώ αλλά και κατά πόσο είναι δυνατή και ''εφαρμόσιμη''.
Όπως κι αν έχει όμως όχι. Ο μόνος αρμόδιος, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, για να αλλάξουμε ως άνθρωποι πιστεύω είναι ο εαυτός μας και μόνο. 1
Προφανώς και η γνώμη του συνόλου έχει κάποια βαρύτητα (για εμένα τουλάχιστον) αλλά ορισμένες φορές αναρωτιέμαι αν είναι ικανή και αν έχει την αρμοδιότητα να πράξει τα παραπάνω.
Κακώς. Δε ξέρω πώς το αντιλαμβάνεσαι όμως εγώ, προσωπικά, πιστεύω πως σε τέτοια θέματα η υπακοή στους άγραφους κανόνες του συνόλου στερεί την ίδια μου την ελευθερία. Γι' αυτό λοιπόν και νομίζω πως δεν πρέπει να επιτρέπουμε στη γνώμη του συνόλου να έχει την αρμοδιότητα, όπως λες, να μας επηρεάσει και τελικά να μας αλλάξει. Γιατί την εν λόγω αρμοδιότητα την έχει ούτως ή άλλως· από εκεί και πέρα εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το αν θα ''υπακούσουμε'' ή όχι.
Για να μην ακούγονται και τελείως ιδεαλιστικά τα παραπάνω ας πω πως σαφώς και θα επηρεαστούμε και θα υπακούσουμε, δυστυχώς, πολλές φορές στο σύνολο. Μιλώ όμως για αυτό που πιστεύω πως θα 'πρεπε να γίνεται και αυτό που προσπαθώ να εφαρμόζω ο ίδιος στη ζωή μου.
Αν όντως ένα άτομο πρέπει να αλλάξει (υποθέτοντας πως εμείς είμαστε αρμόδιοι να το κρίνουμε μιας και συναναστρεφόμαστε με το εξεταζόμενο άτομο) μπορούμε να το βοηθήσουμε; Μπορούμε να έχουμε αυτό το ρόλο;
1. Και για να επιστρέψω λοιπόν στη παραπάνω φράση, η οποία αποτελεί και τον βασικό άξονα της άποψής μου πάνω στο θέμα, πιστεύω πως οι πραγματικές αλλαγές ενός ατόμου, οι ουσιαστικές όπως είπες παραπάνω, προκύπτουν από την ίδια του την αυτοκριτική. Μόνο τότε, αφού ο ίδιος αλλάξει με έναυσμα τις δικές του σκέψεις και ιδέες, θεωρώ πως μπορεί να ακούσει ελεύθερα τις γνώμες των άλλων.
Με λίγα λόγια νομίζω πως κανείς πρέπει να ''βοηθηθεί'' μόνος του. Ο αυτοέλεγχος και η αυτοκριτική προηγούνται των απόψεων των άλλων. Γιατί, στην τελική, έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε τους εαυτούς μας, και κατά συνέπεια τις ζωές μας, όπως τους θέλουμε :xixi:· αρκεί εμείς να το καταλάβουμε αυτό. Ας κοιτάξει κανείς τα δικά του ελαττώματα και προτερήματα, ας τα αλλάξει - αν θέλει - και ύστερα ας πάρει τη θέση του ''κριτή''. Ο κόσμος δεν είναι τέλειος - και ούτε και θα 'ναι ποτέ. Πρέπει όμως να τον δεχτούμε όπως είναι και με όραμα την ανύπαρκτη τελειότητα να κοιτάξουμε να τον αλλάξουμε - κρατώντας όμως πάντα στο κεφάλι πως είμαστε κι εμείς μέρος του. Αυτά.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.