Άλλα μηνύματα του μέλους leonigp σε αυτό το thread

Τα φροντιστήρια κοιτάνε ποσοστά επιτυχίας. Δε σημαίνει ότι όλοι οι καθηγητές είναι καλοί ή ότι έχουν το χρόνο και τη δυνατότητα να ασχοληθούν με κάθε μαθητή. Βάζουν ένα καλούπι που αποδίδει ποσοστά. Μπορεί καν να μην το πιστεύουν οι ίδιοι, αλλά να τους επιβάλλεται ως τρόπος διδασκαλίας. Και πολλοί συμμαθητές (και συμφοιτητές) παπαγαλίζουν χωρίς να καταλαβαίνουν τίποτα (και το παίζουν και μετά). Για μένα η παπαγαλία δεν είναι παράλογος στόχος ακριβώς λόγω της υποκειμενικότητας, αλλά συχνά θα είναι το αποτέλεσμα της χιλιοστής επανάληψης με το λιωμένο πλέον βιβλίο.
(Κάτι τέτοιες στιγμές αναπολώ την ιστορία που διάλεξα στο πανεπιστήμιο).

Όντως. Σε ένα τόσο πιεστικό πλαίσιο για το υπομόριο του υπομορίου, δε διακινδυνεύεις. Πάντως, εγώ διάβαζα ππαγαλία και ποτέ δεν τα έγραφα ακριβώς, αλλά πάντα επαιρνα καλούς βαθμούς. Εξαίρεση η ιστορία θεωρητικής που το παραπίεσα κι έχασα 10/100. Με λίγα λόγια, πρώτα διαβάζεις όπως ξέρεις ότι τα μαθαίνεις και μετά το παλεύεις με τη συγκεκριμένη διατύπωση. Έτσι εξασφαλίζεις σίγουρα 16-17, κατά τη γνώμη μου πάντα, και μετά το τυποποιείς ώστε να βεβαιωθείς ότι δε θα χάσεις. Πάντα επεδίωκα στις πηγές να το συνδυάζω με τις πληροφορίες που δίνουν, ακόμα και αν η αναφορά είναι σε συγκεκριμένο κομμάτι. Ήταν κάτι που κι εγώ η ίδια θα έβλεπα θετικά σε γραπτό.

Όσο για τις πολλαπλής επιλογής, το αν η γαλλική επανάσταση π.χ. ήταν αριστοκρατική ή επαναστατική (β΄ λυκείου 2000 ύλη) δεν είναι λεπτομέρεια. Όντως, όμως, είναι πολύ εύκολο να μπουν όχι μόνο λεπτομέρειες, αλλά και ασαφείς ερωτήσεις. Και πάλι, όμως, άλλο η παπαγαλία της διατύπωσης κι άλλο η λεπτομέρεια. Απ'ό,τι κατάλαα οι βαθμοί στην παραπάνω περίπτωση δε χάθηκαν από τις πολλαπλής.

Γιατί πολύ απλά θέλει σκέψη. Μια απλή κατανόηση ίσως να μην αξιοποιεί μεγάλο τμήμα των δυνατοτήτων, αλλά είναι βασικό βήμα στο να μάθει κανείς το οτιδήποτε. Νομίζεις το ότι πρόκειται για Ιστορία μειώνει την προσπάθεια;

Πριν προχωρήσετε στην παπαγαλία, όσοι το προτιμήσετε, καλό είναι να το έχετε καταλάβει. Ένας τρόπος για να φανεί αυτό είναι και η επαναδιατύπωση με άλλα λόγια.

Μια συμβουλή: Είτε αδυνατείς να παπαγαλίσεις είτε νιώθεις την ανάγκη να παπαγαλίσεις (γιατί έτσι αποδίδεις καλύτερα στις εξετάσεις) πρώτα πρέπει να καταλάβεις το περιεχόμενο.
Όσο για τις πηγές, τις αντιμετώπιζα πάντα ως μια μορφή ερώτησης με περισσότερα δεδομένα. Είναι, ίσως, λίγο παραπλήσια με τη λογοτεχνία. Π.χ. για να καταλάβεις γιατί ο Σεφέρης γράφει και μάλιστα έτσι για την Κύπρο, δε θα χρησιμοποιήσεις τα βιογραφικά (διπλωματικό σώμα-κυπριακό); Για να εξηγήσεις γιατί ο Καισαρίων δεν ήταν λαμπρός, δε χρειάζεται να ξέρεις ότι δολοφονήθηκε σε νεαρή ηλικία από τον Οκταβιανό, δηλαδή δεν πρόλαβε να διαπρέψει;
Αν δώσουν έναν πίνακα με τις αλλαγές της ελληνικής οικονομίας 24-20, δε θα χρησιμοποιήσετε τις γνώσεις σας για τις συνέπειες των προσφύγων από τη Μικρασιατική στην οικονομία;
Το σημαντικό είναι να αντιλαμβάνεστε την οπτική γωνία. Ένας Τούρκος τη Μικρασιατική Καταστροφή τη θεωρεί Απελευθερωτικό πόλεμο. Αρκετοί Έλληνες της εποχής θεωρούσαν τους πρόσφυγες τουρκόσπορους.
Για μένα οι πηγές ήταν το πιο εύκολο. Σου δίνουν ερεθίσματα για να ανακαλέσεις τη γνώση σου.