Πώς οι πρώτοι 9 μήνες διαμορφώνουν την υπόλοιπη ζωή μας

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
How the First Nine Months Shape the Rest of Your Life
Από το βιβλίο της Annie Murphy Paul: Origins: How the Nine Months Before Birth Shape the Rest of Our Lives

Τι μας κάνει αυτό που είμαστε; Γιατί μερικοί άνθρωποι έχουν προδιάθεση να είναι ανήσυχοι, υπέρβαροι ή ασθματικοί; Γιατί κάποιοι από εμάς είναι επιρρεπείς σε καρδιακά επεισόδια, στον διαβήτη ή την υψηλή αρτηριακή πίεση;

Υπάρχει μια λίστα με συμβατικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Είμαστε έτσι επειδή είναι γραμμένο στα γονίδιά μας, στο DNA που κληρονομήσαμε κατά τη σύλληψή μας. Γινόμαστε έτσι λόγω των εμπειριών της παιδικής μας ηλικίας: Ο τρόπος που μας αντιμετώπισαν και κυρίως αυτά που εισπράξαμε, ειδικά τα ζωτικά πρώτα τρία χρόνια. Η υγεία και η ευρωστία μας εξαρτώνται από τις επιλογές του τρόπου ζωής που κάνουμε ως ενήλικες: το είδος της διατροφής που καταναλώνουμε, πόσο ασκούμαστε κτλ.

Υπάρχει όμως και μια άλλη επιρροή που μπορεί να μην την έχετε λάβει υπόψη: Η εμβρυακή σας ζωή. Το είδος και η ποσότητα της διατροφής που λάβατε στη μήτρα· οι ρύποι, τα ναρκωτικά και οι μολύνσεις στις οποίες εκτεθήκατε κατά την κύηση· τα επίπεδα του στρες της μητέρας σας και η νοητική και συναισθηματική της κατάσταση όσο σας εγκυμονούσε. Όλοι αυτοί οι παράγοντες σας διαμόρφωσαν ως βρέφος και ως παιδί και συνεχίζουν να σας διαμορφώνουν μέχρι και σήμερα.

Αυτός είναι ο προκλητικός ισχυρισμός ενός επιστημονικού πεδίου γνωστού ως «Εμβρυική Προέλευση», του οποίου οι πρωτοπόροι υποστηρίζουν πως το εννεάμηνο της κύησης αποτελεί την πιο σημαντική περίοδο της ζωής μας και επηρεάζει μόνιμα τις εγκεφαλικές μας διακλαδώσεις και τη λειτουργία οργάνων όπως η καρδιά, το συκώτι και το πάγκρεας. Ισχυρίζονται πως οι συνθήκες που βιώνουμε στη μήτρα, καθορίζουν την ευπάθειά μας προς τις ασθένειες, την όρεξη και τον μεταβολισμό μας, την ευφυΐα και την ιδιοσυγκρασία μας.

Στη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα, το οποίο αναπτύχθηκε κατά τα τελευταία 10 χρόνια, μπορείτε να βρείτε αναφορές στην Εμβρυϊκή Προέλευση του καρκίνου, των καρδιαγγειακών παθήσεων, των αλλεργιών, του άσθματος, της υπέρτασης, του διαβήτη, της παχυσαρκίας, των ψυχικών ασθενειών - ακόμα και καταστάσεων που συνδέονται με το γήρας όπως η αρθρίτιδα, η οστεοπόρωση και η γνωστική εξασθένηση.

Η έννοια της προγεννητικής επιρροής, μπορεί να δημιουργήσει επιπόλαιες προσπάθειες για τον μαθησιακό εμπλουτισμό του εμβρύου, όπως το να παίζει κανείς Μότσαρτ σε μια έγκυο κοιλιά και άλλα παρόμοια. Στην πραγματικότητα, η διαμόρφωση και η σμίλευση που γίνεται μέσα στη μήτρα είναι πολύ πιο εσωτερική και ουσιαστική. Πολλά από αυτά που μια έγκυος γυναίκα συναντά στην καθημερινή της ζωή- ο αέρας που αναπνέει, το φαγητό και το ποτό που καταναλώνει, οι χημικές ουσίες στις οποίες είναι εκτεθειμένη, ακόμη και τα συναισθήματα που νιώθει - είναι κοινά κατά κάποιο τρόπο με αυτά του εμβρύου. Το έμβρυο ενσωματώνει αυτές τις μητρικές προσφορές στο ίδιο του το σώμα, τις κάνει μέρος της σάρκας και του αίματός του.
Συχνά κάνει και κάτι περισσότερο: Αντιμετωπίζει αυτές τις μητρικές προσφορές σαν πληροφορίες, σαν βιολογικές καρτ ποστάλ από τον έξω κόσμο. Αυτό που το έμβρυο αφομοιώνει μέσα στη μήτρα, δεν είναι ο Μαγικός Αυλός του Μότσαρτ αλλά απαντήσεις σε ερωτήσεις πολύ πιο καθοριστικές για την επιβίωσή του: Θα γεννηθεί σε έναν κόσμο αφθονίας ή ελλείψεων; Θα είναι ασφαλές και προστατευμένο, ή θα αντιμετωπίσει συνεχείς κινδύνους κι απειλές; Θα ζήσει μια μακρά και υγιή ζωή ή μια σύντομη και προβληματική;

Η έρευνα της Εμβρυϊκής Προέλευσης – που λέγεται επίσης και Αναπτυξιακή Ρίζα της Υγείας και της Ασθένειας - προκαλεί μια επαναστατική αλλαγή στον τρόπο σκέψης σχετικά με την προέλευση των ανθρώπινων ιδιοτήτων και την απαρχή της ανάπτυξής τους. Μετατρέπει την εγκυμοσύνη σ’ ένα επιστημονικό σύνορο: Τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας, ξεκίνησαν πέρυσι μια έρευνα που θα διαρκέσει αρκετές δεκαετίες και θα εξετάζει τα υποκείμενά της πριν από τη γέννησή τους. Ο νέος αυτός κλάδος διαφοροποιεί επίσης την οπτική γωνία των μη βιολόγων στοχαστών. Για παράδειγμα, ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Amartya Sen, συνέγραψε μια μελέτη με αντικείμενο την Εμβρυϊκή Προέλευση, την υγεία του πληθυσμού και την παραγωγικότητα: «Η κακή προγεννητική εμπειρία,» γράφει, «σπέρνει τους σπόρους των παθήσεων που πλήττουν τους ενήλικες». Και αυτό κάνει τη μήτρα έναν πολλά υποσχόμενο στόχο για την πρόληψη, αυξάνοντας τις ελπίδες ενάντια σε μάστιγες όπως η παχυσαρκία και οι καρδιοπάθειες, μέσω των παρεμβάσεων πριν από τη γέννηση.


(συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η προέλευση της «Εμβρυϊκής Προέλευσης»

Δύο δεκαετίες νωρίτερα, ένας Βρετανός γιατρός ο David Barker παρατήρησε μια περίεργη συσχέτιση σε ένα χάρτη: οι φτωχότερες περιφέρειες της Αγγλίας και της Ουαλίας ήταν αυτές με τα υψηλότερα ποσοστά καρδιακών παθήσεων. «Γιατί συμβαίνει αυτό», αναρωτήθηκε, «όταν η καρδιακή νόσος είναι απόρροια της ευημερίας - του καθιστικού τρόπου ζωής και του πλούσιου φαγητού;» Αποφάσισε να το ερευνήσει, και αφού συνέκρινε την υγεία περίπου 15.000 ενηλίκων με το σωματικό βάρος που είχαν κατά τη γέννησή τους, ανακάλυψε μια απροσδόκητη σχέση μεταξύ του μικρού τους μεγέθους κατά τη γέννηση - συχνά ένδειξη κακής προγεννητικής διατροφής - και των καρδιακών παθήσεων κατά τη μέση ηλικία. Όταν το έμβρυο διατρέφεται ανεπαρκώς μέσα στη μήτρα, ο Barker εικάζει ότι οδηγεί τα θρεπτικά συστατικά προς το σημαντικότερο όργανό του, τον εγκέφαλο, ενώ αποστερεί θρεπτικά στοιχεία από άλλα μέρη του σώματος – μια στέρηση που επανέρχεται δεκαετίες αργότερα, με τη μορφή μιας εξασθενημένης καρδιάς.

Όταν παρουσίασε τα ευρήματά του οι συνάδελφοί του τον αποδοκίμασαν. «Οι καρδιακές παθήσεις υποτίθεται πως οφείλονται σε γενετικούς παράγοντες ή στον ενήλικο τρόπο ζωής» λέει ο Barker, 72 ετών, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σάουθαμπτον στην Αγγλία και του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστήμης στο Όρεγκον. «Οι γιατροί χλεύασαν την ιδέα ότι οι καρδιοπάθειες μπορεί να σχετίζονταν με την ενδομήτρια ζωή». Ο Barker επέμεινε, ωστόσο, συγκεντρώνοντας στοιχεία για τη σχέση του σωματικού βάρους κατά τη γέννηση και των καρδιακών παθήσεων, από πολλές χιλιάδες άτομα. Για χρόνια η ιδέα ήταν γνωστή ως η υπόθεση Barker.

Με τον καιρό την ιδέα του άρχισε να κερδίζει οπαδούς. Η Janet Rich-Edwards, επιδημιολόγος στο νοσοκομείο Brigham και Women’s στη Βοστόνη, σκόπιμα έθεσε ως στόχο να διαψεύσει την υπόθεση Barker. «Ήμουν πεπεισμένη πως ο τρόπος ζωής καθορίζει τις πιθανότητες ανάπτυξης μιας νόσου», λέει η Rich-Edwards, «δεν είναι κάτι που συμβαίνει όταν είστε έμβρυο» · όμως προσθέτει: «δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σου αλλάξει ευκολότερα άποψη, από τα ίδια σου τα ευρήματα».

Η Rich-Edwards ανέλυσε τα στοιχεία από τη μελέτη της υγείας γυναικών νοσοκόμων (Nurses' Health Study), μια μακρόχρονη έρευνα που συμπεριέλαβε πάνω από 120.000 νοσοκόμες. Ακόμη κι όταν έλαβε υπόψη τον ενήλικο τρόπο ζωής και το κοινωνικό-οικονομικό προφίλ των υποκειμένων, η συσχέτιση μεταξύ του ελλιπούς βάρους κατά τη γέννηση και του κινδύνου καρδιαγγειακών παθήσεων, παρέμεινε ισχυρή.
«Παρόμοιες έρευνες έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες φορές από τότε» σημειώνει. «Είναι από τα πιο σταθερά αναπαραγόμενα ευρήματα στον τομέα της δημόσιας υγείας».

Ως δημοσιογράφος που καλύπτει τον τομέα των επιστημών, η Εμβρυϊκή Προέλευση μού κίνησε το ενδιαφέρον. Δύο χρόνια πριν, όταν άρχισα να ψάχνω βαθύτερα στον κλάδο αυτόν, είχα ένα πιο προσωπικό κίνητρο. Είχα μείνει πρόσφατα έγκυος. Εάν ήταν αλήθεια πως οι ενέργειές μου κατά τους επόμενους εννέα μήνες, θα επηρέαζαν το παιδί μου για το υπόλοιπο της ζωής του, τότε θα ήθελα να μάθω περισσότερα.

Φυσικά καμία γυναίκα που είναι έγκυος σήμερα, δεν γλυτώνει από το μήνυμα που λέει πως ό,τι κάνει επηρεάζει το έμβρυο. Το ακούει στα ραντεβού της με τον γυναικολόγο, το διαβάζει στις πρωινές εφημερίδες και στους οδηγούς εγκυμοσύνης: φάτε αυτό, μην πίνετε εκείνο, να είστε σε εγρήγορση αλλά ποτέ μην στρεσάρεστε. Δικαίως οι μέλλουσες μαμάδες θα μπορούσαν να μείνουν με την αίσθηση πως η εγκυμοσύνη δεν είναι παρά μια εννεάμηνη αγγαρεία στερημένη από απόλαυση και γεμάτη ενοχές. Αυτή η έρευνα απειλούσε να τους προσθέσει κι άλλο ψυχικό βάρος.

Καθώς όμως άρχισα να εφαρμόζω στη δική μου εγκυμοσύνη όσα έμαθα από την έρευνα, ανέπτυξα μια πολύ διαφορετική προοπτική για την Εμβρυϊκή Προέλευση. Οι επιστήμονες που συνάντησα δεν με φόρτισαν με τρομερές προειδοποιήσεις, αλλά ήταν γεμάτοι από τον ενθουσιασμό της ανακάλυψης και την ελπίδα ότι οι ανακαλύψεις τους θα κάνουν τη –θετική- διαφορά. Έχουμε συνηθίσει ν’ ακούμε για όλα όσα μπορούν να πάνε στραβά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά αυτοί οι ερευνητές ανακαλύπτουν ότι συχνά το ενδομήτριο περιβάλλον είναι που μπορεί να κάνει τα πράγματα να πάνε καλύτερα στη μετέπειτα ζωή.


(Συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η δύναμη της αλλαγής συμπεριφοράς

Πάρτε ως παράδειγμα την προοπτική της διατήρησης του ιδανικού βάρους. Οι Αμερικανοί είναι βαρύτεροι από ποτέ και η αύξηση βάρους ξεκινά νωρίς στη ζωή τους. Μπορεί άραγε μια προδιάθεση για παχυσαρκία να έχει προγραμματιστεί στη μήτρα; Δυο μελέτες που έχουν διεξαχθεί από ερευνητές στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, δείχνουν ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί: Όσο περισσότερο βάρος παίρνει μια γυναίκα κατά την εγκυμοσύνη της, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος το παιδί να είναι υπέρβαρο από την ηλικία των τριών ετών. Η δεύτερη μελέτη έδειξε πως η συσχέτιση αυτή παραμένει και κατά την εφηβική ηλικία του απογόνου. Σε σύγκριση με τους εφήβους των γυναικών που είχαν μέτρια αύξηση του σωματικού βάρους κατά την εγκυμοσύνη, τα παιδιά των γυναικών που είχαν υπερβολική αύξηση του σωματικού βάρους, είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι παχύσαρκα.

Φυσικά, τα παιδιά θα μπορούσαν να μοιράζονται τις διατροφικές συνήθειες ή μια γενετική προδιάθεση για παχυσαρκία με τις μητέρες τους· πώς μπορούμε να γνωρίζουμε ότι φταίει το προγεννητικό περιβάλλον; Οι ερευνητές συνέκριναν παιδιά που γεννήθηκαν από υπέρβαρες μητέρες, με τα αδέρφια τους που γεννήθηκαν αφού οι μητέρες τους είχαν κάνει επιτυχείς επεμβάσεις κατά της παχυσαρκίας. Τα παιδιά που γεννήθηκαν αργότερα κληρονόμησαν παρόμοια γονίδια όπως τα μεγαλύτερα αδέρφια τους και –όπως έδειξε η έρευνα- είχαν πρακτικά παρόμοιες διατροφικές συνήθειες, αλλά βίωσαν διαφορετικά ενδομήτρια περιβάλλοντα. Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Παιδιατρική το 2006, οι ερευνητές ανακάλυψαν πως τα παιδιά που είχαν κυοφορηθεί από γυναίκες μετά από επεμβάσεις για το σωματικό τους βάρος, είχαν 52% λιγότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα από τα αδέρφια τους που γεννήθηκαν όσο η μητέρα τους ήταν ακόμη εύσωμη. Μια δεύτερη μελέτη της ίδιας ομάδας που δημοσιεύτηκε το 2009, έδειξε πως τα παιδιά που γεννήθηκαν αφού η μητέρα τους είχε χάσει βάρος, είχαν μικρότερο βάρος κατά τον τοκετό και είχαν τρεις φορές λιγότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκα, απ’ ό,τι τα μεγαλύτερα αδέρφια τους.

«Ο οργανισμός των παιδιών που έχουν συλληφθεί αφότου οι μητέρες τους είχαν απώλεια βάρους μέσω χειρουργικής επέμβασης, αφομοιώνουν τα λίπη και τους υδατάνθρακες με πιο υγιή τρόπο, απ΄ό,τι τ’ αδέρφια τους, που έχουν συλληφθεί όταν οι μητέρες τους ήταν ακόμη υπέρβαρες» λέει ο John Kral, καθηγητής χειρουργικής και ιατρικής στο SUNY Downstate Medical Center της Νέας Υόρκης κι ένας από τους ερευνητές των δύο μελετών.
Ο μεταβολισμός τους στην πραγματικότητα ρυθμίστηκε από την προγεννητική εμπειρία τους - ίσως μέσα από μια διαδικασία γνωστή ως επιγενετική τροποποίηση, στην οποία οι περιβαλλοντικές επιδράσεις επηρεάζουν τη συμπεριφορά των γονιδίων, χωρίς να τροποποιείται το DNA.
Μπορεί το ενδομήτριο περιβάλλον να είναι πολύ πιο σημαντικό από τα γονίδια ή τις κοινές διατροφικές συνήθειες, στη δημιουργία προδιάθεσης για παχυσαρκία, λέει ο Kral. Εάν είναι έτσι, η βοήθεια προς τις μητέρες να κρατήσουν ένα ιδανικό βάρος, πριν και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί να αποτρέψει την παχυσαρκία πριν αυτή δημιουργηθεί.

Η επιστήμη της Εμβρυϊκής Προέλευσης προσφέρει ελπίδα στους ανθρώπους που πιστεύουν πως η οικογένειά τους είναι καταδικασμένη σε ασθένειες, εξαιτίας της κληρονομικότητας. Άνθρωποι όπως για παράδειγμα οι ινδιάνοι Pima του ποταμού Gila της Αριζόνα, που έχουν τον υψηλότερο δείκτη διαβήτη Τύπου 2 στον κόσμο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η υψηλή συχνότητα εμφάνισης του διαβήτη μεταξύ των Pimas, και μεταξύ των ιθαγενών Αμερικανών σε γενικές γραμμές, έχει σημαντικό γενετικό υπόβαθρο. Αλλά μια νέα έρευνα η οποία έχει μελετήσει μια μεγάλη ομάδα ινδιάνων Pima από το 1965, δείχνει πως υπάρχει μια πρόσθετη επιρροή: Η προγεννητική εμπειρία. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, τα υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα μιας διαβητικής γυναίκας, φαίνεται να διαταράσσει την ανάπτυξη του μεταβολισμού του εμβρύου και προδιαθέτει για διαβήτη και παχυσαρκία.
«Η ενδομήτρια έκθεση στον διαβήτη της μητέρας, ευθύνεται για το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης του διαβήτη τύπου 2 στα παιδιά των Pima, τα τελευταία 30 χρόνια», λέει η Dana Dabelea, αναπληρώτρια καθηγήτρια επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο στο Ντένβερ και ερευνήτρια της μελέτης, «και μπορεί να είναι κάλλιστα ένας παράγοντας της ανησυχητικής αύξησης της ασθένειας σε εθνικό επίπεδο». Ανοίγει όμως έτσι και ο δρόμος της έγκαιρης πρόληψης. «Αν μπορούσαμε να ελέγχουμε εντατικά τις συγκεντρώσεις σακχάρου στο αίμα των διαβητικών γυναικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης», λέει η Dabelea, «μπορούμε πραγματικά να μειώσουμε τον αριθμό των παιδιών που θα εμφανίσουν διαβήτη αργότερα».

Επιπλέον, η κατανόηση της δράσης της νόσου κατά τη διάρκεια της κύησης, μπορεί ν' αλλάξει την ατομική συμπεριφορά, σημειώνει ο Daniel Benyshek, κλινικός ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Λας Βέγκας, ο οποίος έχει θέσει ερωτηματολόγια σε μέλη των Αμερικανών ιθαγενών φυλών της Αριζόνα. Διαπιστώνει πως αυτοί που πιστεύουν πως ο διαβήτης είναι το γενετικό τους πεπρωμένο, τείνουν να κρατούν μοιρολατρική στάση απέναντι στην ασθένεια. Όταν ο Benyshek μοιράστηκε τα ευρήματά του για την Εμβρυϊκή Προέλευση του διαβήτη με τα μέλη της φυλής, παρατήρησε αλλαγή στις αντιδράσεις τους. «Η ιδέα ότι κάποιες απλές αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο του απογόνου για διαβήτη, προωθεί μια πολύ πιο αισιόδοξη απάντηση», λέει.

Ειδικά οι νέες γυναίκες είναι ενθουσιασμένες με την ιδέα της πρόληψης κατά την εγκυμοσύνη, για να σπάσει ο κύκλος του διαβήτη. Λένε: «προσπάθησα να κάνω δίαιτα, δοκίμασα την άσκηση, αλλά δεν άντεξα να συνεχίσω. Θα μπορούσα όμως να το κάνω για εννέα μήνες, αν αυτό σήμαινε ότι το μωρό μου θα έχει μεγαλύτερη πιθανότητα σε μια υγιή ζωή».


(συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Οι επιπτώσεις του αέρα

Ευκαιρία για μια πιο υγιή ζωή προσπαθεί να δώσει η Frederica Perera στα παιδιά κάποιων δοκιμαζόμενων περιοχών της Νέας Υόρκης. Η Perera, διευθύντρια του Κέντρου για την Περιβαλλοντική Υγεία του Παιδιού στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, άρχισε να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες της ρύπανσης στα έμβρυα, περισσότερο από 30 χρόνια πριν, όταν διεξήγαγε την έρευνα σχετικά με την περιβαλλοντική έκθεση σε ρύπους και τον καρκίνο στους ενήλικες.

«Έψαχνα για υποκείμενα ελέγχου, ώστε να κάνω συγκρίσεις με τους ενήλικες στη μελέτη μου, άτομα που θα ήταν εντελώς άθικτα από τη ρύπανση», λέει. Σκέφτηκε να χρησιμοποιήσει νεογέννητα ως ομάδα ελέγχου, αλλά όταν έλαβε τα αποτελέσματα από δείγματα αίματος ομφάλιου λώρου και ιστών πλακούντα που είχαν σταλεί σε εργαστήριο για ανάλυση, αναρωτήθηκε εάν είχε γίνει λάθος. «Σοκαρίστηκα», λέει. «Αυτά τα δείγματα που περίμενα πως θα ήταν παρθένα, είχαν ήδη ενδείξεις μόλυνσης.»

Από τότε, η έρευνα της Perera και άλλων, έχει συνδέσει την έκθεση στην κυκλοφοριακή ατμοσφαιρική ρύπανση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, με μια σειρά δυσμενών αποτελεσμάτων, συμπεριλαμβανομένου του πρόωρου τοκετου, του χαμηλού βάρους κατά τη γέννηση και τις καρδιακές δυσπλασίες.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές μελέτες της Perera έγινε το 1998, όταν πάνω από 500 έγκυες γυναίκες διασπάρθηκαν σε ολόκληρο το Άνω Μανχάταν και το Νότιο Μπρονξ, φορώντας όλη μέρα πανομοιότυπα μαύρα σακίδια, για δύο ημέρες. Μέσα σε κάθε τσάντα ήταν μια συσκευή μέτρησης του αέρα, που παρακολουθούσε συνεχώς τα επίπεδα των πολυκυκλικών αρωματικών υδρογονανθράκων, ή PAHs, ένα είδος ρύπου που προέρχεται από την εξάτμιση των οχημάτων και είναι επίσης παρών σε αναθυμιάσεις που απελευθερώνονται από τα τσιγάρα και τις εργοστασιακές τσιμινιέρες. Οι συσκευές έδειξαν πως το σύνολο των γυναικών είχαν εκτεθεί σε PAHs, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης τους. Αφού γεννήθηκαν τα βρέφη, αναλύσεις αίματος του ομφάλιου λώρου έδειξαν πως το 40% αυτών είχαν μικρές αλλοιώσεις στο DNA από τους PAHs, αλλοιώσεις που έχουν συνδεθεί με την αύξηση κινδύνου εμφάνισης καρκίνου. Περαιτέρω μελέτες έδειξαν πως η έκθεση του εμβρύου σε PAHs κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, διπλασίασε τον κίνδυνο το παιδί να παρουσιάσει νοητική υστέρηση στην ηλικία των τριών ετών, σημειώνοντας χαμηλότερη απόδοση στο σχολείο από αυτήν που προβλέπεται για την ηλικία του. Αυτά τα παιδιά στα πέντε τους χρόνια είχαν χαμηλότερες επιδόσεις σε τεστ ευφυίας από συνομήλικα παιδιά που εκτέθηκαν λιγότερο σε PAHs κατά τη διάρκεια της κύησης.

Έρευνες όπως αυτές οδήγησαν τους επιστήμονες να διευρύνουν τον κατάλογο του πληθυσμού που είναι ιδιαίτερα ευάλωτος στη ρύπανση.
«Στο παρελθόν ανησυχούσαμε για τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς με άσθμα» λέει η Perera. «Τώρα ανησυχούμε και για τα έμβρυα». Οι προσπάθειες της μείωσης των ατμοσφαιρικών τοξινών μπορούν να δημιουργήσουν μετρήσιμη διαφορά, πρόσθεσε.

«Τα χρόνια που παρακολουθούμε τις εκθέσεις, τα λεωφορεία της Νέας Υόρκης υιοθέτησαν πιο πράσινη τεχνολογία κι έχουν τεθεί περιορισμοί στα πετρελαιοκίνητα οχήματα. Ως αποτέλεσμα είδαμε τα επίπεδα των ρύπων στο αίμα των εγκύων να ελαττώνονται, πράγμα που σημαίνει πως τα έμβρυα έχουν λιγότερες από αυτές τις ουσίες ν' αντιμετωπίσουν», σημείωσε η Perera.


(συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Η πηγή του στρες

Στο απώτατο όριο της έρευνας της Εμβρυϊκής Προέλευσης, οι επιστήμονες εξετάζουν την πιθανότητα η ενδομήτρια ζωή να επηρεάζει -εκτός από την σωματική μας υγεία- και τη νοημοσύνη μας, την ιδιοσυγκρασία μας, ακόμη και την πνευματική μας υγεία. Τα στοιχεία δείχνουν για παράδειγμα, πως οι έγκυες γυναίκες που υποβάλλονται σε ασιτία ή υπερβολικό στρες, γεννούν παιδιά με υψηλό κίνδυνο εμφάνισης σχιζοφρένειας.
Η σχιζοφρένεια είναι μια σύνθετη διαταραχή με πολλές πιθανές αιτίες. Μια μελέτη όμως που βασίστηκε σε αρχεία υποθέσεων 30 ετών από την επαρχία Anhui της Κίνας, υποδηλώνει σαφώς ότι οι προγεννητικοί παράγοντες παίζουν κάποιο ρόλο.

Στα μέσα του 20ου αιώνα, οι κάτοικοι αυτής της περιοχής υπέστησαν σοβαρό υποσιτισμό, κατά τη διάρκεια του λιμού που συνόδευσε το «Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός», την καταστροφική εκστρατεία εκσυγχρονισμού του Μάο Τσε Τουνγκ. Τα άτομα που γεννήθηκαν από γυναίκες που υπέστησαν πείνα, είχαν διπλάσιες πιθανότητες ν’ αναπτύξουν σχιζοφρένεια, σε αντίθεση με τα άτομα που γεννήθηκαν κάποια άλλη χρονική στιγμή.

Αντίστοιχα, η μελέτη των αρχείων υγείας περισσότερων από 88.000 ατόμων που είχαν γεννηθεί στην Ιερουσαλήμ μεταξύ του 1964 και 1976, έδειξε πως οι απόγονοι γυναικών που ήταν στο δεύτερο μήνα της εγκυμοσύνης τους τον Ιούνιο του 1967 – τη χρονική περίοδο του αραβο-ισραηλινού πολέμου των έξι ημερών - είχαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες ν’ αναπτύξουν σχιζοφρένεια ως νέοι ενήλικες.

Η Catherine Monk, επίκουρος καθηγήτρια ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Κολούμπια, έχει προχωρήσει σε μια ακόμη πιο αναπάντεχη πρόταση: ότι η διανοητική κατάσταση της εγκύου μπορεί να διαμορφώσει την ψυχή του απογόνου της. «Η έρευνα δείχνει πως ακόμη και πριν από τη γέννηση, η διάθεση της μητέρας μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του παιδιού», λέει η Monk. «Μπορεί η μητρική διάθεση να μεταφερθεί στο έμβρυο; Εάν ναι, ποιος είναι ο τρόπος μετάδοσης; Πώς επηρεάζει αυτή η διάθεση, την ανάπτυξη του εμβρύου; Αυτές είναι οι νέες ερωτήσεις που έχουμε να κάνουμε», λέει. «Ψάχνουμε τώρα να βρούμε τους τρόπους που το έμβρυο θ' απαντήσει στα ερωτήματά μας».

Στην πραγματικότητα η Monk και οι συνεργάτες της έχουν προχωρήσει αρκετά στο να βάλουν το έμβρυο στον ...καναπέ του ψυχολόγου. Στο εργαστήριό της, έγκυες γυναίκες που πάσχουν από κατάθλιψη ή άγχος και έγκυες με φυσιολογική διάθεση συνδέονται σε συσκευές που μετρούν την αναπνοή τους, τον καρδιακό ρυθμό, την αρτηριακή πίεση και τη διέγερση του νευρικού συστήματος καθώς και τις κινήσεις και τον καρδιακό ρυθμό των εμβρύων τους και στη συνέχεια υποβάλλονται σε δύσκολες νοητικές ασκήσεις. Όλες οι γυναίκες δείχνουν φυσικά σημάδια άγχους λόγω των δοκιμών, αλλά μόνο τα έμβρυα των καταθλιπτικών και αγχωμένων γυναικών εμφανίζουν δικές τους διαταραχές.
Αυτή η διαφορά δείχνει πως αυτά τα έμβρυα είναι ήδη πιο ευαίσθητα στο στρες, λέει η Monk. Ίσως αυτό να οφείλεται σε γενετική προδιάθεση που κληρονόμησαν από τους γονείς τους. Ή μπορεί να οφείλεται στο γεγονός πως το νευρικό σύστημα των εμβρύων διαμορφώνεται ήδη από τη συναισθηματική κατάσταση της μητέρας τους.

Ο καρδιακός παλμός και η αρτηριακή πίεση των γυναικών, ή τα επίπεδα των στρεσογόνων ορμονών, μπορούν να επηρεάσουν το ενδομήτριο περιβάλλον κατά τη διάρκεια των εννέα μηνών της κύησης, εξηγεί η Monk. Επηρεάζουν το πρώτο περιβάλλον του ατόμου και διαμορφώνουν έτσι την ανάπτυξή του.

Οι διαφορές που βρήκε η Monk μεταξύ των εμβρύων φαίνεται να υφίστανται και μετά τη γέννηση· επειδή τα βασικά φυσιολογικά μοτίβα, όπως ο καρδιακός ρυθμός, σχετίζονται με γενικότερες διαφορές στην ιδιοσυγκρασία, η Monk λέει πως «οι ρίζες των αποκλίσεων της ιδιοσυγκρασίας βρίσκονται στη μήτρα».

Θα μπορούσαμε να πούμε πως η συναισθηματική κατάσταση της εγκύου επηρεάζει την μετέπειτα ευαισθησία του απογόνου της στις ψυχικές ασθένειες. «Γνωρίζουμε ότι μερικοί άνθρωποι έχουν γενετική προδιάθεση για παθήσεις, όπως η κατάθλιψη και το άγχος», λέει η Monk. «Γνωρίζουμε επίσης ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με γονείς ψυχικά άρρωστους, έχουν αυξημένο κίνδυνο ψυχικών ασθενειών. Ίσως το ενδομήτριο περιβάλλον είναι ένα τρίτο μονοπάτι απ' όπου οι ψυχικές ασθένειες περνούν στην οικογένεια. Αυτού του είδους η έρευνα θέτει τη γραμμή εκκίνησης της δημιουργίας του εαυτού, ακόμη πιο πίσω».

(συνεχίζεται)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Πίσω στο μέλλον

Πριν από 10 χρόνια, ο Matthew Gillman, καθηγητής Πληθυσμιακής Ιατρικής του πανεπιστημίου του Harvard, ξεκίνησε το πρόγραμμα Viva – μια έρευνα που παρακολουθούσε πάνω από 2.000 παιδιά στην περιοχή της Βοστόνης, από την εποχή που ήταν έμβρυα – θέλοντας να μελετήσει τις επιπτώσεις των βιωμάτων της παιδικής ηλικίας στη μετέπειτα υγεία των ενηλίκων.

«Όμως η μελέτη του David Barker με έκανε ν’ αναρωτιέμαι: Πότε ξεκινούν αυτές οι εμπειρίες;» λέει ο Gillman. «Έφτασα να πιστεύω πως ξεκινούν πριν από τη γέννηση κι έτσι η έρευνά μου θα έπρεπε να ξεκινά επίσης πριν τη γέννηση». Ήδη, η έρευνα έχει αρχίσει να φωτίζει την εμβρυϊκή καταγωγή του άσθματος, των αλλεργιών, της παχυσαρκίας και των καρδιακών παθήσεων, καθώς και το ρόλο των ενδομήτριων παραγόντων στην ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Πολλές αποκαλύψεις έρχονται στο φως. Φέτος (2010) η πρώτη από τις 100.000 έγκυες δήλωσε συμμετοχή στην Εθνική Μελέτη για τα Παιδιά, μια τεράστια ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενη προσπάθεια, που θ’ αποκαλύψει τις αναπτυξιακές ρίζες της υγείας και της ασθένειας. Οι ερευνητές παίρνουν συνεντεύξεις από τις γυναίκες, σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά τους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης· παίρνουν δείγματα των μαλλιών τους, δείγματα αίματος, σιέλου και ούρων, δείγματα του νερού και της σκόνης των σπιτιών τους. Οι γυναίκες και τα παιδιά θα παρακολουθηθούν μέχρι το παιδί να γίνει 21 ετών και τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, που αφορούν τις αιτίες των πρόωρων τοκετών και των γενετικών ανωμαλιών, αναμένονται μέσα στο 2012.

Μια άλλη γραμμή της έρευνας είναι η ανάπτυξη παρεμβάσεων που στοχεύουν στην πρόληψη των ασθενειών. Ο David Williams, κύριος ερευνητής στο Ινστιτούτο Linus Pauling στο Oregon State University, δοκιμάζει τη θεωρία πως ορισμένες ουσίες που καταναλώνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορούν να παρέχουν στους απόγονους μια διά βίου χημική προστασία από τις ασθένειες. Στις μελέτες του Williams, οι απόγονοι των ποντικιών που προσλάμβαναν κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ένα φυτο-χημικό, που προέρχεται από σταυρανθή λαχανικά, όπως το μπρόκολο και το λάχανο, είχαν πολύ λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν καρκίνο, ακόμη και όταν εκτίθεντο σε γνωστό καρκινογόνο. Μετά τον απογαλακτισμό τους, οι απόγονοι των πειραμάτων του Williams, δεν προσέλαβαν εκ νέου τις προστατευτικές αυτές ουσίες, ωστόσο προστατεύθηκαν από τον καρκίνο μέχρι και την ενηλικίωσή τους. Ο ίδιος προβλέπει πως μια μέρα θα συνταγογραφούν στις έγκυες κάποιο συμπλήρωμα διατροφής, που θα προστατεύει τα μελλοντικά παιδιά τους από τον καρκίνο. «Δεν πρόκειται για επιστημονική φαντασία» λέει. «Πιστεύω πως οδεύουμε προς τα εκεί».

Η γνώση που αποκτήθηκε από την έρευνα της Εμβρυϊκής Προέλευσης μπορεί να ωφελήσει και όσους έχουν ήδη γεννηθεί. «Ζητώ πάντα από τους ενήλικες ασθενείς μου να μου πουν ποιο ήταν το σωματικό τους βάρος κατά τη γέννησή τους», λέει η Mary Elizabeth Patti, επίκουρος καθηγήτρια στο Harvard Medical School και παθολόγος στο Joslin Diabetes Center. «Οι ασθενείς συχνά εκπλήσσονται, αφού περιμένουν να τους ρωτήσω για τον σημερινό τρόπο ζωής τους, όμως γνωρίζουμε πως το χαμηλό βάρος κατά τη γέννηση μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη. Διαθέτοντας κι αυτό το στοιχείο αποκτώ μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για την περίπτωσή τους». Η Patti μελετά, με ποιον τρόπο τα στοιχεία για το βάρος των ασθενών κατά τη γέννηση, θα μπορούσαν να μεταφραστούν σε προσαρμοσμένους κύκλους θεραπείας.

Οι δυνατότητες αυτές μπορεί να φαίνονται παράξενες και εξωπραγματικές, αλλά και η ιδέα πως για τον ώριμο εαυτό μας ευθύνονται οι εμπειρίες κατά την παιδική μας ηλικία, κάποτε θεωρήθηκε εξωφρενική - πριν ο Freud στρέψει την προσοχή μας σ’ εκείνη την εύπλαστη ηλικία. Με τον καιρό και με τη συλλογή στοιχείων, η ιδέα πως η υγεία μας και η μακροβιότητά μας καθορίζονται στη μήτρα, μπορεί να φτάσει να θεωρείται κοινή λογική. Μπορεί τα παιδιά μας, που οι πρώτες φωτογραφίες τους δεν είναι μέσα στις κούνιες του νοσοκομείου αλλά εντός της μήτρας, να μην βρίσκουν την ιδέα της Εμβρυϊκής Προέλευσης τόσο παράξενη.


Όσο για μένα, το μωρό που βρισκόταν μέσα στην κοιλιά μου είναι σήμερα ένα ξανθό παιδάκι που ακούει στο όνομα Gus. Από πού πήρε συγκεκριμένες ιδιότητες του; Θα είναι εύρωστος ή ασθενικός, ευερέθιστος ή πράος; Τι κρύβει το μέλλον του; Αυτές είναι ερωτήσεις που βασανίζουν τους γονείς. Όλο και περισσότερο, φαίνεται πως πολλές από αυτές τις απαντήσεις, θα βρεθούν στη μήτρα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Isiliel

Επιφανές μέλος

Η Φεγγάρω αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 51 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 13,854 μηνύματα.
Τον Ιούλιο του 2011, η Annie Murphy Paul, μίλησε στο TED Global για όσα αναφέρει στο βιβλίο της και άλλα που αφορούν την Εμβρυική προέλευση.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 7 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top