Θα έπρεπε η βαθμολογία να είναι σχετική;

Από μια συζήτηση με ένα φίλο προέκυψε ο ακόλουθος προβληματισμός:
Θα ήταν άραγε καλύτερα η βαθμολογία (σε ένα σχολέιο, ένα πανεπιστήμιο κλπ) να είναι απόλυτη (δηλαδή ανάλογα με την επίδοση του μαθητή/φοιτητή, χωρίς να επηρεάζεται από την επίδοση των άλλων, οπότε θεωρητικά να μπορεί ακόμα και όλη η τάξη να πάρει άριστα ή μηδέν) ή σχετική (δηλαδή οι καλύτεροι σε σχέση με τους άλλους να παίρνουν άριστα, ασχέτως αν δεν τα πήγαν και πολύ αντικειμενικά καλά, οι χειρότεροι μηδέν, ακόμα κι αν κάτι έγραψαν, κλπ)?

Με επιχειρήματα παρακαλώ.

Σαφώς και απόλυτη. Καταρχάς η απόλυτη βαθμολογία μας δίνει και την δυνατότητα σύγκρισης μεταξύ διαφορετικών τάξεων,σχολείων κτλ. Αλλά ακόμη και ένας μαθητής μπορεί να συγκρίνει τον εαυτό του σχετικά με την επίδοση στις προηγούμενες τάξεις.

Επίσης η σχετική βαθμολογία, μόνο χάιδεμα στα αυτιά μπορεί να αποτελέσει. Ποίο το νόημα του 10 ή του 20 ή του 100 αν αυτό δεν εκφράζει το τέλειο;

Είμαι υπέρ της απόλυτης βαθμολογίας όταν αυτή εφαρμόζεται σε όλα όσα την απαρτίζουν(πχ σε όλα τα πανεπιστήμια).Με αυτό τον τρόπο φαίνεται η πραγματική αξία του κάθε ατόμου κι όχι η σχετική ως προς το "τοπικό" σύνολο.
Συνεπώς σημαίνει καλύτερο μέτρο σύγκρισης .
Η σχετική χρησιμοποιείται για να αναπαραστήσει "τοπικά" το επίπεδο των σπουδαστών.Η σχετική βοηθάει μεν το σπουδαστή,αλλά οι γνώσεις που έχει παρουσιάζονται με αποκλίσεις.

Αποκλίσεις υπάρχουν και στην απόλυτη βαθμολογία, διότι εξαρτάται από τη δυσκολία της εκάστοτε εξέτασης πάντως...
Σε οποιονδήποτε μπορούμε να βάλουμε τα κατάλληλα θέματα ώστε να γράψει ακόμα και μηδέν

Ως εκπαιδευτικός μπορώ να πω ότι έχω άποψη στο θέμα!
Και είναι από τα θέματα που σηκώνουν πολύ κουβέντα και ανάλυση....για να μη γράφω σεντόνια λοιπόν, θα πω μόνο αυτό:
Η ισότητα στα σχολεία δημιουργεί ανισότητα στην κοινωνία!
Σκεφτείτε το λίγο και θα καταλάβετε.

Τι θα λέγατε για κατάργηση της βαθμολογίας και στη θέση της μία εξατομικευμένη αξιολόγηση που συντάσσεται κατόπιν συζήτησης του καθηγητή με το μαθητευόμενο για το κατά πόσο μπόρεσε ο τελευταίος να επιτύχει τους στόχους που ο ίδιος έθεσε και για το πώς θα μπορούσε να βελτιωθεί;

Νομίζω γενικά ότι το πρόβλημα με τέτοιες συζητήσεις ξεκινάει από λάθος βάση, δηλαδή θεωρούμε ως δεδομένο ότι η βαθμολογία πρέπει να υφίσταται, οπότε οποιαδήποτε βελτίωση και να προτείνουμε πάλι είναικαταδικασμένη.

Δεν το θεωρώ ως δεδομένο ότι η βαθμολογία πρέπει να υφίσταται, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να υφίσταται. Ο ανταγωνισμός είναι πολύ ισχυρό κίνητρο, όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν οι απανταχού ιδεαλιστές.

Απαξ και ο ανταγωνισμός ύστερα απαιτεί συγκρίσεις πρέπει αυτές οι συγκρίσεις να γίνονται μεταξύ ομοειδών μεγεθών. Οπότε τόσο οι κοινοί διαγωνισμοί, όσο και η βαθμολογία, πρέπει να υφίστανται σαν συστημα αξιολόγησης

Συμφωνώ με τον Buggs. Όταν τελειώσεις τη σχολή σου, για την εύρεση εργασίας/μεταπτυχιακού μετράει και ο βαθμός πτυχίου. Πιστεύετε ότι αν δεν υπήρχε βαθμολογία θα καθόταν ο οποιοσδήποτε να κοιτάξει την κριτική σε κάθε μάθημα;

Obscura δε γίνεται και ούτε μπορεί να γίνει αυτό που λες. Στη πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι απλά ανέφικτο, αφού ούτε ο ίδιος ο μαθητής δεν είναι σίγουρος ότι διαβάζει για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Στην Τριτοβάθμια εκπάιδευση (ΑΕΙ/ΤΕΙ) χώρις να είναι ανέφικτο, αφού ο κάθε φοιτητής έχει πλέον έναν στόχο --> πτυχίο, είναι πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί, αφού ο καθηγητής θα πρέπει να αναπτύξει μια κάπως πιο προσωπική, θα έλεγα, σχέση με τον κάθε μαθητή --> σχεδόν ανέφικτο. Ο καθηγητής δεν μπορεί να ξέρει αν ο μαθητής αναφέρει ρεαλιστικούς στόχους, ούτε το αν προσπάθησε όσο ο ίδιος πρόκειται να πει. So, η βαθμολόγηση ήταν, είναι και θα παραμείνει ο μαοναδικός τρόπος αξιολόγησης των μαθητών/φοιτητών. Το μόνο που μένει είναι το να ΜΗΝ είναι η βαθμολογία σxετική, αλλά απόλυτη, όσο προσπάθησες και όσο φάνηκε η προσπάθειά σου από τις εργασίες, τις προόδους και τις τελικές εξετάσεις, τόσο θα πάρεις...

Φυσικά και είναι ανέφικτο να καταργηθεί η βαθμολογία στο παρόν σύστημα. Σκέφτομαι λίγο πλατωνικά είναι η αλήθεια για το πώς θα μπορούσε να είναι ένα εναλλακτικό, εξολοκλήρου διαφορετικό σύστημα. Προσπαθώ δηλαδή να φανταστώ πώς θα μπορούσε να δομηθεί ένα εκπαιδευτικό σύστημα, από τις χαμηλότερες ακόμα βαθμίδες, χωρίς να υπάρχει η συμβατική έννοια της βαθμολογίας (και πολλά άλλα, αρκετά όμως ξέφυγα). Είναι τόσο μεγάλη η απογοήτευσή μου για τα χαμένα χρόνια ζωής στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο που πλέον οποιαδήποτε πρόταση για βελτίωση (και όχι ριζική αλλαγή) τη βρίσκω μάταιη. Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχουν κάποιοι που συμμερίζονται την απογοήτευσή μου

Xωρίς να σας απογοητεύσω η αξιολόγηση είναι "θέμα" χρόνων και δεν έχει βγει ακόμα το τι είναι σωστό και τι όχι

Στο δικό μου κλάδο που δεν έχω να βάλω κάποιο βαθμό τα πράγματα είναι καλύτερα...
Η αξιολόγηση είναι περιγραφική όπου περιέχει τα συν και τα μείον του μαθητή... Την επίδοσή του...το τι μπορεί και τι όχι...το πόσο προσπάθησε και τι στόχους επιτεύχθηκαν κλπ...

Στο γενικό σχολείο τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα...
Και έχει να κάνει με το πως ο δάσκαλος αποφασίζει να αξιολογήσει...
Αξιολογεί την απόδοση ή και την προσπάθεια...
π.χ. ένας μαθητής αξίζει 10 λόγω γνώσης, απόδοσης (με αυτή την βάση ξεκίνησε)
ένας άλλος μαθητής αξίζει 7 βάση των ανωτέρων αλλά προσπαθεί...έχει βελτιωθεί πάρα πολύ...και έχει κάνει κάποια πρόοδο...
Αν ο δάσκαλος συγκεντρωθεί στην προσπάθεια ο άριστος θα πάρει το 10 αλλά και αυτός που πραγματικά προσπαθεί αξίζει το 10 για την δύναμη να καταβάλλει...(άλλωστε πρέπει να λάβουμε υπόψη και το κοινωνικό περιβάλλον που προέρχεται το παιδί καθώς και υπόβαθρο που έχει)

Έχει τύχει προσωπικά σε ορθογραφία να βάλω άριστα σε ένα γραπτό που είχε κάπου στα 5 λάθη επειδή η μαθήτρια παλιά έγραφε ορθογραφία που η κάθε λέξη ήταν λάθος....

Το άλλο είναι η απόλυτη βαθμολογία που βοηθάει να ξεχωρίζουν οι ικανοί από τους λιγότερους ικανούς... Ο μαθητής του 10 θα πάρει 10...ο μαθητής του 7 θα πάρει 7 αφού το γνωστικό του επίπεδο ανήκει εκεί ανεξαρτήτου προσπάθειας...

Και τα δύο συστήματα έχουν τα πλην και τα συν και είναι στην ευχέρεια του δασκάλου...

Δυστυχώς το σχολείο καλεί στο να γίνει διαχωρισμός παιδιών...είναι ανταγωνιστικό και δεν γίνεται όλοι να είναι πρώτη... Όπως στην 1η περίπτωση...
Κάπου ο πρώτος π.χ. μπορεί να νιώσει αδικημένος που εξυψώνεται με τον δεύτερο...

Για εμένα είναι καλύτερη η περιγραφική αξιολόγηση...μιας και έχω την ευχέρεια να την χρησιμοποιώ....
Το θέμα είναι ότι εκεί δεν υπάρχει κάτι που να ξεχωρίζει το έναν μαθητή από τον άλλον...Ή τουλάχιστον δεν έχει βρεθεί τρόπος....

Αρχική Δημοσίευση από Tsipouro:

Στη πρωτοβάθμια/δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι απλά ανέφικτο, αφού ούτε ο ίδιος ο μαθητής δεν είναι σίγουρος ότι διαβάζει για κάποιον συγκεκριμένο λόγο. Στην Τριτοβάθμια εκπάιδευση (ΑΕΙ/ΤΕΙ) χώρις να είναι ανέφικτο, αφού ο κάθε φοιτητής έχει πλέον έναν στόχο --> πτυχίο, ...

Click για ανάπτυξη...

Και είναι λόγος ο βαθμός?
Στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση έχει ήδη καταργηθεί ο βαθμός στην α και β τάξη και νομίζω ότι θα αρκούσε ένα pass/fail ορίζοντας το minimum των δεξιοτήτων που πρέπει να έχουν εμπεδώσει τα παιδιά ίσως και για τις επόμενες τάξεις. Σε αυτές τις ηλικίες το θέμα είναι να νοιώσει κάθε παιδί τις δυνάμεις του και η σύγκριση μόνο κακό επιφέρει για μένα.
Στην τριτοβάθμια/δευτεροβάθμια εκπαίδευση είναι πολύ δύσκολο να καταργηθεί ο βαθμός γιατί αποτελεί "αντικειμενικό κριτήριο" για επόμενο στάδιο.
Παρ'όλα αυτά στην περίπτωση της "αντικειμενικής" βαθμολογίας θεωρώ πολύ σημαντικό να δείξουμε στο παιδί για ποιά πράγματα έχει σημασία και για ποια όχι ο βαθμός. Ο βαθμός δεν δείχνει ότι είσαι εξυπνότερος ή εργατικότερος ή καλύτερος και τα παιδιά δεν γίνονται βαθμοθήρες από μόνα τους συνήθως τα κάνουμε εμείς βαθμοθήρες.
Είναι σημαντικό λοιπόν το παιδί να ξέρει ότι μέσα στο δεδομένο σύστημα οι στόχοι οι δικοί του καθορίζουν που θα δώσει σημασία και πόσο στους βαθμούς, κάτι που ταιριάζει και με την επαγγελματική αποκατάσταση.....
Όμως το σύστημα πάντα θα είναι σκληρό με όσους δεν θέλουν να μπουν στα γρανάζια του. Ο άνθρωπος που ασχολείται ασχολείται είτε σε πολύ βάθος είτε σε πολύ πλάτος, όσο και καλός να είναι πάντα θα απορρίπτεται.....

Όλοι ψάχνουμε ένα τρόπο να αξιολογήσουμε μαθητές, αλλά βγαίνουμε λάθος. Η λύση είναι να σκεφτούμε τους 3 κύριους και άμεσους παράγοντες:

• Μαθησιακή ικανότητα
• Ικανότητα Μελέτης
• Συνδυασμός των δύο προηγούμενων

Υ.Γ. Επαναλαμβάνω πώς αυτοί είναι οι 3 κύριοι και άμεσοι παράγοντες. Υπάρχουν κι άλλοι όπως οι καθηγητές, οι συμμαθητές, η συμπεριφορά κ.ά.


Αν κάποιος βγάλει Μ.Ο. των 3 βγάζει και την ποιότητά του:
π.χ.

1. 20
2. 14
3. 17
Μ.Ο. 17


Αν δε θέλουμε πάλι νούμερα, πάμε σε βθμ επιπέδου (Α, Β και Γ)
Γ = 1 ικανότητα καλή
Β = 2 ικανότητες καλές
Α = Αριστείο


Μπορείτε να προτείνετε κι άλλους τρόπους στα σχόλια.


Επειδή πιστεύω πώς θα σκεφτείτε εγώ πώς με αξιολογώ, με βγάζω Β και 17.

Το θέμα είναι τι στόχους έχεις σαν εκπαιδευτικό σύστημα (μιλάμε για την υποχρεωτική εκπαίδευση). Και εφόσον το εκπαιδευτικό σύστημα επικροτεί την διάκριση, τον διαχωρισμό των παιδιών και τον ανταγωνισμό αντί της συνεργασίας, θα απαιτεί αριθμητική βαθμολογία. Όταν γίνει αντιληπτό πως στόχος της βασικής εκπαίδευσης δεν πρέπει να είναι ο ανταγωνισμός των μαθητών και ο διαχωρισμός των ικανών απ´ τα σκουπίδια, αλλά η διαμόρφωση εγγράμματων πολιτών τότε θα μπορέσουμε να εφαρμόσουμε την περιγραφική αξιολόγηση που αναφέρθηκε. Για τον βαθμολογικό διαχωρισμό υπάρχει η τριτοβάθμια εκπαίδευση (άντε και το λύκειο).