Το Συμβούλιο του ΕΚΠΑ εγκαλεί τον Πελεγρίνη για «ανεύθυνες ενέργειες»

Το “Συμβούλιο Ιδρύματος” ξαναχτυπά

Με θράσος χιλίων καρδιναλίων το Συμβούλιο Ιδρύματος προσπαθεί να αποδείξει ότι υποστηρίζει τους σκοπούς του Πανεπιστημίου, δηλαδή την ακαδημαϊκή εκπαίδευση και έρευνα, όταν τα μόνα επιτεύγματά του στον έναν περίπου χρόνο που δραστηριοποιείται είναι η εισβολή των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ, κρατική ασφάλεια, κλπ.) στο κεντρικό κτήριο του Πανεπιστημίου εναντίον των εκπροσώπων φοιτητικών συλλόγων που έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας και οι αντεγκλήσεις με τις πρυτανικές αρχές για ζητήματα διαχείρισης των οικονομικών πόρων του Πανεπιστημίου. Τόσο καιρό (3 μήνες) που το πανεπιστήμιο είναι κλειστό το Συμβούλιο “έλαμπε” δια της απουσίας του! Τώρα που παραπέμφθηκε ο πρύτανης του ΕΚΠΑ θυμήθηκε όλως τυχαίως να δημοσιεύσει μια ακόμη ανακοίνωση; Η παρούσα Ανακοίνωση του ΣΙ μόνο ως μια αποτυχημένη και απεγνωσμένη προσπάθεια να καταστήσει αισθητή την παρουσία του μπορεί να εκληφθεί.

Αναφέρεται δε στο υψηλό ποσοστό συμμετοχής στην ηλεκτρονική ψηφοφορία για την ανάδειξή του ενώ είναι πασίγνωστες οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν και οι πιέσεις που ασκήθηκαν σε πολλά μέλη ΔΕΠ (π.χ. το να καλούνται να περάσουν από συγκεκριμένα γραφεία για να ψηφίσουν φανερά) όπως επίσης και το γεγονός ότι πολλά μέλη ΔΕΠ ψήφισαν όχι γιατί ενέκριναν τον θεσμό αλλά γιατί θεωρούσαν ότι το Πανεπιστήμιο δεν θα έπρεπε να μείνει ακέφαλο.

Με το ίδιο θράσος αναλαμβάνει να μιλήσει αντί ημών των ιδίων, δηλαδή του διοικητικού προσωπικού που απεργεί, γράφοντας ότι «[φθάσαμε να διεκδικούμε] αυτό που εξ αρχής είχε ο ίδιος [ο Πρύτανης] την ευθύνη να πράξει, δηλαδή τη σοβαρή και αντικειμενική αξιολόγηση του προσωπικού του Ιδρύματος» προβαίνοντας σε μια επονείδιστη και ανήθικη διαστρέβλωση των συλλογικών μας θέσεων και αιτημάτων, υπονοώντας ότι το πρόβλημά μας δεν είναι η πολιτική που οδηγεί πάνω από το 40% του διοικητικού προσωπικού του Πανεπιστημίου στη διαθεσιμότητα και μετά από λίγους μήνες στην απόλυση αλλά το αν αυτό θα γινόταν με «αντικειμενικό» τρόπο, λες και μπορεί να υπάρχει η οποιαδήποτε «αντικειμενικότητα» σε μια πολιτική απαξίωσης της εργασίας και της ζωής μας. Είναι σαφές βέβαια από όσα γράφονται παρακάτω ότι κύριο μέλημα του Συμβουλίου ήταν και συνεχίζει να είναι η προώθηση της διαίρεσης του σώματος των εργαζομένων αφού καλούσε τον Πρύτανη να προστατεύσει μόνον τους «άξιους» και τους «απαραίτητους» οι οποίοι προφανώς ανέρχονται σε1279-498=781 εργαζόμενους…

Κόπτεται υποτίθεται για τους «φορολογούμενους πολίτες που πληρώνουν το δημόσιο αγαθό [sic] της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης» όταν υπηρετεί αταλάντευτα την πολιτική αποδόμησης του όποιου δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, την προώθηση της λειτουργίας του βάσει ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων και τελικά τη μετακύλιση του κόστους εκπαίδευσης στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους.

Τολμά επίσης να αναφερθεί στο γεγονός ότι σε άλλα Πανεπιστήμια «γίνονται τα μαθήματα», ξεχνώντας να αναφέρει ότι η σφαγή του προσωπικού που κυριολεκτικά γίνεται στο ΕΚΠΑ δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη περίπτωση εκτός από το ΕΜΠ όπου οι κινητοποιήσεις είναι ανάλογες. Αγνοεί –ηθελημένα– την εργατική νομοθεσία όταν αναφέρεται στο «προσωπικό ασφαλείας» που ως γνωστόν στην περίπτωση των ΑΕΙ αφορά αποκλειστικά και μόνο τη φύλαξη και τις κλινικές. Αντί να υποκλίνεται στους 38 φύλακες που παρότι έχουν καταργηθεί ως κλάδος και έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα από τις 15/10 συνέχισαν να λειτουργούν ως «προσωπικό ασφαλείας» καλεί σε παράνομο ορισμό προσωπικού ασφαλείας από την πλευρά του Πρύτανη και σε «διοικητικό έλεγχο» των εργαζόμενων οι οποίοι «δεν θα ανταποκριθούν» σε αυτή την παρανομία. Όσον αφορά την εισήγησή του για ανάθεση της φύλαξης σε ιδιωτική εταιρεία, αποδεικνύει περίτρανα πως το ΣΙ λειτουργεί προς όφελος των ιδιωτικών συμφερόντων που καραδοκούν να κερδοσκοπήσουν πάνω στην χρηματοδότηση των πανεπιστημίων προωθώντας ταυτόχρονα τις ακραία επισφαλείς εργασιακές σχέσεις που επικρατούν στους κάθε λογής υπεργολάβους.

Εάν το Συμβούλιο Ιδρύματος κρίνει “προσχηματικές” τις διαπιστώσεις του Πρύτανη κ. Πελεγρίνη, περί αντικειμενικής αδυναμίας λειτουργίας του Πανεπιστημίου, το ενημερώνουμε ότι μετά τις διαθεσιμότητες: 36 υπηρεσίες του ΕΚΠΑ χάνουν ΟΛΟ το προσωπικό τους, άλλες 11 υπηρεσίες χάνουν από 75% και πάνω του προσωπικού τους και άλλες 42 χάνουν από 50-75% του προσωπικού τους. 43 υπηρεσίες μένουν χωρίς προϊστάμενο. Στις Γραμματείες Τμημάτων, που εξυπηρετούν το σύνολο των φοιτητών τους και όλες τις λειτουργίες των Τμημάτων, ο μέσος όρος απώλειας προσωπικού είναι 67%. Η Γραμματεία της Ιατρικής Σχολής, μένει με 4 εργαζόμενους. Οι Γραμματείες των Τμημάτων Ισπανικής Γλώσσας & Φιλολογίας και Πληροφορικής μένουν χωρίς προσωπικό, ενώ αυτές των Τμημάτων Γαλλικής Γλώσσας & Φιλολογίας, Φαρμακευτικής, Χημείας και Βιολογίας μένουν με έναν εργαζόμενο. Χωρίς εργαζόμενους μένει το πρόγραμμα Erasmus (υποτροφίες και δράσεις), επηρεάζοντας και τη μετάβαση φοιτητών στο εξωτερικό και την εισροή φοιτητών από το εξωτερικό (έχει δημοσιευθεί σχετικό Δελτίο Τύπου με αναλυτικά στοιχεία στον Τύπο από την Απεργιακή Επιτροπή, ας κάνει τον κόπο να ρίξει μια ματιά). Αλλά προφανώς το σχήμα του “διοικώ από μακριά” (καθότι τα εξωτερικά μέλη του επισκέπτονται την Ελλάδα μάλλον περισσότερο για τουριστικούς λόγους δύο φορές το χρόνο, ενώ οι υπόλοιπες συναντήσεις υποκαθίστανται από τηλεδιασκέψεις!) καθιστά αδύνατο να έχει πραγματική εικόνα για το ίδρυμα το οποίο προσβλέπει να διοικήσει.

Παρόλα αυτά συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο απίστευτης θρασύτητας κατηγορώντας τον Πρύτανη ότι «εγκατέλειψε το ίδρυμα» επειδή έλειψε για ένα Σαββατοκύριακο εκτός Αθηνών ανταποκρινόμενος στην επίσημη πρόσκληση της Ελληνικής Πρεσβείας στη Γαλλία να ανεβάσει ένα θεατρικό έργο που έχει ο ίδιος συγγράψει. Οπωσδήποτε, η αναφορά αυτή αποκαλύπτει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι το Συμβούλιο Ιδρύματος εμφορείται από ακραία αντιδραστικές ιδέες που δικαιώνουν τους παραλληλισμούς με τον ναζιστή Πρύτανη Χάιντεγκερ και την πέμπτη φάλαγγα του Φράνκο. Τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς εναντίον των ανθρώπων που θεραπεύουν την τέχνη –και δεν είναι μονοδιάστατοι τεχνοκράτες– έκαναν ο Γκαίμπελς, ο ΜακΚάρθυ, ο Σπάιρο Άγκνιου και πιο πρόσφατα ο Φαήλος Κρανιδιώτης και ο Ν. Μιχαλολιάκος.

Όσον αφορά την ομολογουμένως συγκινητική προσπάθεια του Συμβουλίου να υπολογίσει τις “ανυπολόγιστες οικονομικές” ζημιές που έχει υποστεί το ίδρυμα σύμφωνα με τον ισολογισμό του 2012, δεν τους είδαμε να κόπτονται ιδιαίτερα για το γεγονός ότι η κρατική χρηματοδότηση έχει περικοπεί τα τελευταία 3 χρόνια πάνω από 50%, γεγονός που πολύ σύντομα θα οδηγήσει στην επιβολή διδάκτρων στους φοιτητές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Δικαίως μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν σχετικά με τη διαχείριση του χαρτοφυλακίου του ιδρύματος υπάρχει κατάσταση σύγκρουσης συμφερόντων όταν ο πρόεδρος του Συμβουλίου κ. Μπερτσιμάς έχει διατελέσει –μεταξύ άλλων– “asset manager” του χρηματοπιστωτικού ομίλου της American Express ενώ ο κ. Τουρκολιάς, μέλος του Συμβουλίου, είναι διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας. Σε ποιους ακριβώς «ειδικούς επιστήμονες» θα ανατίθετο η διαχείριση του χαρτοφυλακίου;

Η προσπάθεια του Συμβουλίου του Ιδρύματος να παρουσιαστεί ως προστάτης των υπαλλήλων είναι εντελώς αποτυχημένη όταν στην ουσία καλεί σε σπάσιμο της απεργίας και σε παραβίαση των αποφάσεων των συλλογικών μας οργάνων με το να καλεί το Υπουργείο να προβεί σε «σχολαστικό έλεγχο των υπηρεσιακών μας φακέλων» για να «διασφαλίσει την κινητικότητα των υπαλλήλων που θα τεθούν σε διαθεσιμότητα μετά την ορθή αναμοριοδότησή τους» –πράγμα που από την πρώτη στιγμή έχουμε αρνηθεί μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες. Οι εργαζόμενοι εδώ και τρεις μήνες αγωνιζόμαστε για τη ζωή και την εργασία μας και την αποτροπή της πλήρους κατάργησης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Δεν έχουμε χρήσει κανένα Συμβούλιο Ιδρύματος υπεύθυνο για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων μας. Γι αυτό καλά θα κάνει το ΣΙ να πάψει να καλεί το Υπουργείο σε οποιαδήποτε ενέργεια, γιατί πολύ απλά δεν το αναγνωρίζουμε ως εκπροσωπό μας (υπάρχει σχετική απόφαση της Γ.Σ. του Συλλόγου μας σύμφωνα με την οποία το Συμβούλιο είναι για εμάς ανεπιθύμητο).

Οι διαβεβαιώσεις του Συμβουλίου περί διάλυσης των φέουδων είναι ακραία προκλητικές όταν διαφαίνεται ότι συνασπίζονται με τον πιο σκληρό πελατειακό μηχανισμό που λειτουργεί μέσα στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το γεγονός ότι η πλειοψηφία του Δ.Σ. του ΣΔΠ συνέδεσε στη χθεσινή της ανακοίνωση την «άρση του αδιεξόδου» με την άσκηση πειθαρχικής δίωξης εναντίον του Πρύτανη, αποκαλύπτει τη στενή της σχέση και συνεργασία τόσο με το Συμβούλιο όσο και με την κυβέρνηση την οποία αυτό υπηρετεί. Από τη δική μας μεριά θέλουμε να τους διαβεβαιώσουμε «με όσες δυνάμεις διαθέτουμε» πως δεν πρόκειται επουδενί να επιτρέψουμε σε κανέναν αυταρχικό μηχανισμό εντός και εκτός του Ιδρύματος να φέρει εις πέρας τον εντεταλμένο ρόλο του για τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, για την φίμωσης της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης ιδεών μέσα στην πανεπιστημιακή κοινότητα καθώς και για την καταπάτηση του δικαιώματος μας να αγωνιζόμαστε με την απεργία μας ενάντια στην επιχειρούμενη λεηλασία της ζωής και της εργασίας μας.

Οι διοικητικοί υπάλληλοι μαζί με τους φοιτητές και αλληλέγγυους καθηγητές έχουμε δώσει πολλές μάχες για το μπλοκάρισμα των νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στο παρελθόν και αν φαντάζεται το Συμβούλιο ότι θα έχει την ευκαιρία να τους εφαρμόσει με την παύση του πρύτανη του ΕΚΠΑ, απατάται οικτρά! Θα συναντήσουν την ίδια και μεγαλύτερη αντίσταση από τους εργαζόμενους, οι οποίοι κουβαλάμε ήδη την σημαντική παρακαταθήκη της τρίμηνης απεργιακής κινητοποίησης.

Το Συμβούλιο μπορεί να συνεχίζει να εργάζεται άοκνα για την διάλυση-ιδιωτικοποίηση του Ιδρύματος το οποίο προσδοκά να διοικήσει… Εργαζόμενοι, φοιτητές και αλληλέγγυοι καθηγητές είμαστε εδώ και συνεχίζουμε τον αγώνα για να την αποτρέψουμε.

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑ

Click για ανάπτυξη...