Άτομα με Ειδικές Ανάγκες

Αρχική Δημοσίευση από Ερινύς:

Πρώτα απ' όλα μπράβο για το ψυχικό σου σθένος. Εγώ δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς να με φθείρει και να με αλλάξει προς το χειρότερο σαν άνθρωπο (από την έννοια του να με κάνει πιο κλειστή και ευάλωτη).
Προβληματίζομαι λίγο με το
γιατί τα παιδιά δεν μένουν πάντα παιδιά και μεγαλώνουν. Και δεδομένου ότι η διαφορά μεταξύ γονιού και παιδιού είναι 25-30 χρόνια, τι κάνουν αυτά τα "παιδιά" όταν οι γονείς του είναι πολύ ανήμποροι για να τους φροντίσουν ή πεθαίνουν? Έχω ακούσει περίπτωση από τον κύκλο μου στο οποίο η μάνα έλεγε "να δώσει ο Θεός να μην πεθάνω πρώτα εγώ για να μην την αφήσω μόνη" (είναι κορίτσι γύρω στα 15 με βαρύ σύνδρομο Down). Δεν μπορώ να φανταστώ την απελπισία του γονιού να είναι π .χ. γύρω στα 60 το παιδί σου και να πρέπει -αν ζεις- να κάνεις ακόμα τα πάντα γι' αυτό. Μακάρι να είστε περισσότεροι αυτοί που ενδιαφέρεστε για τα ΑμΕΑ μπας και οι κοινωνικές υπηρεσίες στο Ελλάντα βελτιωθούν λίγο και δεν μένουν σαν την καλαμιά στον κάμπο...

Click για ανάπτυξη...