Αρρωστοφοβία και κατάθλιψη (φοβίες - άγχος και ποιότητα ζωής)

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,780 μηνύματα.
Ισως βοηθήσει ομως ... τε ψυχικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με βιταμίνη C ...εγω και τωρα που νιώθω οτι κάποιος διαβάζει το προβλημα μου και ασχολείται λιγο με αυτο που νιώθω , αισθάνομαι κάπως καλυτερα ... μια ανακούφιση , σα να βγαινει κατι απο μεςα μου .. πιστευω αν με ακούσει κάποιος που εχει πείρα σε τετοια ζητήματα θα νιώσω καλυτερα .. μακαρι μα παρω το θάρρος και να παω

Κοίταξε δεν ειμαι ιατρος απλώς λέω την αποψή μου. Παρόλα αυτά έχουμε πολλούς ιατρούς στο forum.

Προσωπικά αν μπορώ να δώσω τη βοηθειά μου σε κάποιο μέλος του forum σε τομείς που γνωρίζω (π.χ. πληροφορική, ηλεκτρολογικά, ποιον παίκτη πρέπει να υποστηρίζουν στο survivor :P) θα βοηθήσω δεν θα πω πήγαινε σε ένα τεχνικο να το φτιάξει ή σε ένα ηλεκτρολόγο.

Εδώ έγραψες το πρόβλημα σου και η συμβουλή που σου δίνουν κάποιοι συμφουρίτες μας ακόμα και γιατροί είναι πήγαινε σε ψυχολόγο/ψυχίατρο. Δεν υπάρχει πουθενά κάποια τεχνική ή μέθοδος που συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος σου. Λες και οι ψυχολόγοι είναι "μάγοι".

Δεν θα το αρνηθώ είμαι προκατελειμένος με τους ιατρούς ειδικά ψυχίατρους/ψυχολόγους αλλά υπάρχουν λόγοι που δικαιολογούν τη στάση μου.

π.χ. Σε ένα ιατρικό συνέδριο ο καθηγητής "αποδείκνυε" μέσω "επιστημονικής" έρευνας ότι τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν κακό στους εφήβους και οι γονείς πρέπει να απομακρύνουν τα παιδιά από τα βιντεοπαιχνίδια. Ότι να ναι δηλαδή. Κρίμα δεν μπορώ να βρω την έρευνα αλλά είχε δημοσιευτεί σε ελληνικό επιστημονικό περιοδικό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Χαρά.

Διάσημο μέλος

Η Χαρά. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,981 μηνύματα.
Η κοπέλα έχει διαταραχή άγχους, όχι παθολογικό πρόβλημα. Αυτό το αντιμετωπίζεις με ψυχολόγο. Και ναι μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Γι'αυτο παρακαλώ τον akiko και κάθε akiko να μην λέει ό,τι μπούρδα του κατέβει στο κεφάλι. Δεν θέλει μαγικά για να λύσεις μια διαταραχή άγχους όπως και η διαταραχή άγχους δεν προέκυψε ως εκ δια μαγείας. Κατανοώ την προκατάληψή σου και ξέρω ότι έχεις τους λόγους σου και δεν είσαι ο μόνος σίγουρα. Αλλά προσπάθησε τουλάχιστον να έχεις το μυαλό ανοιχτό και πρωτίστως, να μην δίνεις συμβουλές όταν αναγνωρίζεις την προκατάληψή σου. Κατανοέις βεβαια πως υπάρχει μια αντίφαση στη φάση ''είμαι προκαταλειμμένος αλλά έχω τους λόγους μου''. Αν είχες τους λόγους σου και οι λόγοι αυτοί ήταν τρανταχτά επιχειρήματα δεν θα αναγνώριζες πως είσαι προκαταλείμμενος. Απλώς θα ήσουν ξεκάθαρα κατά. Εφόσον ευτυχώς το αναγνωρίζεις, είναι σα να μας λες ''μην πάτε στον ενδοκρινολόγο αν έχετε θέματα με το ζάχαρο, είμαι προκατειλημμένος αλλά έχω τους λόγους μου" :/. Παρακαλώ, λίγο λογική.

Επίσης, δεν χρειάζεται να έχεις κάτι, κάτι συγκεκριμένο, χειροπιαστό, με όνομα και με ''συνταγή'' προς επίλυσή του για να πας στον ψυχολόγο. Παρατηρώντας ανθρώπους στην καθημερινότητα κατανοώ κι εγώ ότι δεν έχουν κάποιο χειροπιαστό ψυχολογικό πρόβλημα να τους ταλανίζει όπως ψυχαναγκαστική διαταραχή, κατάθλιψη, κλπ κλπ αλλά παρόλα αυτά βλέπεις ότι έχουν θέματα στη ζωή τους που ούτε οι ίδιοι ούτε οι γύρω τους δύνανται να λύσουν. Γιατί να μην αφεθείς σε κάποιον ειδικό; Γιατί θα φανείς αδύναμος; Γιατί είναι ταμπού;

Πιο πολύ πλέον θεωρώ "αδύναμους" αυτούς που σνομπάρουν τη διαδικασία. Αν δεν θεωρούν ότι έχουν ανάγκη έναν ψυχολόγο, πολύ καλά, κανένα θέμα. Αλλά όχι και να αποτρέπουν κάποιον που εμφανώς το έχει ανάγκη και η πρώτη αντίδραση να είναι να αποδείξουν πως δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη και είναι όλα στα μυαλό. Επίσης όσοι θεωρείτε αδυναμία την επίσκεψη στον ψυχολόγο έως και εξάρτηση (υπό τη έννοια ότι, υποτίθετι, εξαρτάσαι από αυτόν για να είσαι καλά) θα πρέπει να αναλογιστείτε ότι η διαδικασία απαιτεί πραγματικά πολλή ενδοσκόπηση και να έρθεις αντιμέτωπος με σκέψεις και παραδοχές τις οποίες δεν χαίρεσαι να λες φωναχτά και πολύ συχνά δεν παραδέχεσαι καν στον εαυτό σου. Αυτό δεν είναι όλοι έτοιμοι να το κάνουν, κανείς δεν είναι έτοιμος να το κάνεις ολοκληρωτικά βασικά. Άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότεροι, άλλοι το δουλεύουν και βελτιώνονται συνεχώς και φυσικά άλλοι νομίζουν ότι είναι υπεράνω όλων αυτών.

Δυστυχώς, για να πας σε ψυχολόγο πρέπει να θες να βοηθηθείς. Κανείς δεν θα σε βοηθήσει εάν δεν θες εσύ ο ίδιος να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Επίσης, καλώς ή κακώς, δεν είναι όλοι οι ψυχολόγοι το ίδιο και μπορεί κανείς να πάει σε έναν αλλά να μην δέσουν, να μην επικοινωνούν καλά, διότι κι εκεί χτίζεις μια σχέση οπού είναι απαραίτητο να υπάρχει εμπιστοσύνη και καλή επικοινωνία. Εάν κανείς πετύχει κακό ψυχολόγο ή δεν δέσει μαζί του ή άκουσε απ'τη θεια του ότι πήγε σε ψυχολόγο και δεν κατάφερε τίποτα, ας κατανοήσει πως αυτό δεν σημαίνει πως το επάγγελμα είναι άχρηστο ή οφελεί μόνο συγκεκριμένους ανθρώπους. Επίσης, μην έχετε αυταπάτες πως θα πάει κανείς στον ψυχολόγο και το πρόβλημά του θα λυθεί σε τρεις μήνες. Όπως επίσης, το ίδιο πρόβλημα μπορεί μεν να εξαφανιστεί ή να μειωθεί σε σημείο που να μην αποτελεί πλέον πρόβλημα, αλλά να επανέλθει μετά από ένα διάστημα. Κι αυτό είναι φυσιολογικό και δεν ευθύνεται ο ψυχολόγος γι'αυτό, ότι δηλαδή δεν έκανε καλά τη δουλειά του.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερινύς

Τιμώμενο Μέλος

Η Ερινύς αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι Διδακτορικός και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 17,739 μηνύματα.
Εδώ έγραψες το πρόβλημα σου και η συμβουλή που σου δίνουν κάποιοι συμφουρίτες μας ακόμα και γιατροί είναι πήγαινε σε ψυχολόγο/ψυχίατρο. Δεν υπάρχει πουθενά κάποια τεχνική ή μέθοδος που συμβάλει στην επίλυση του προβλήματος σου. Λες και οι ψυχολόγοι είναι "μάγοι".

Εντωμεταξύ αν της έλεγα κάτι πιο χειροπιαστό και άμεσο βασισμένη σ αυτά τα λίγα μαθήματα ψυχιατρικής που έχω κάνει, μετά θα έλεγες ότι έχω το σύνδρομο του Θεού ή κάτι τέτοιο. :whatever:

Και ψυχολόγος/ψυχίατρος να έμπαινε εδώ μέσα, τα ίδια θα της έγραφε, οποιαδήποτε άλλη πρακτική συμβουλή θα ήταν malpractice από την στιγμή που είναι ένα ανώνυμο φόρουμ. Η τεχνική που λες ότι δεν υπάρχει, λέγεται ψυχοθεραπεία. Προφανώς αν πας προκατειλημμένος και είσαι σαν στρείδι, και ο καλύτερος ειδικός να είναι απέναντί σου, από την μύγα ξίγκι δεν θα μπορέσει να βγάλει. Η ψυχοθεραπεία κυρίως βασίζεται στο γεγονός ότι αναγνωρίζεις ή σε έχουν πείσει ή θέλεις να σε πείσουν ότι χρειάζεσαι την βοήθεια ενός τέτοιου ειδικού. Δεν λέω με το παραμικρό που αγχωνόμαστε (π.χ. εξεταστικές, που ανέφερες παραπάνω, πόσο fail παράδειγμα?), να κάνουμε ψυχοθεραπεία, ίσα-ίσα είμαι της άποψης ότι πρέπει πρώτα να παλεύεις μόνος σου πριν καταφύγεις στο "έτοιμο", εδώ όμως είναι μια συνεχιζόμενη κατάσταση που την κοπέλα την έχει βγάλει τελείως νοκ άουτ και δεν είναι καθόλου λειτουργική μες στη μέρα της.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

ultraviolence

Τιμώμενο Μέλος

Ο ultraviolence αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής του τμήματος Χημείας ΑΠΘ και μας γράφει απο Γαλλία (Ευρώπη). Έχει γράψει 13,777 μηνύματα.
Ισως βοηθήσει ομως ... τε ψυχικά προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με βιταμίνη C ...εγω και τωρα που νιώθω οτι κάποιος διαβάζει το προβλημα μου και ασχολείται λιγο με αυτο που νιώθω , αισθάνομαι κάπως καλυτερα ... μια ανακούφιση , σα να βγαινει κατι απο μεςα μου .. πιστευω αν με ακούσει κάποιος που εχει πείρα σε τετοια ζητήματα θα νιώσω καλυτερα .. μακαρι μα παρω το θάρρος και να παω
Καλημέρα!
Μην δίνεις βάση σ'αυτά που λέει ο akikos παραπάνω.
Σου εύχομαι πραγματικά να βρεις το θάρρος και να ζητήσεις βοήθεια από κάποιον ειδικό. Είναι σπουδαία αρχή να αναγνωρίσεις οτι χρειάζεσαι βοήθεια. Σου μιλάω εκ πείρας, ήμουν στη θέση σου ( με διαφορετικά mental issues), πήρα την απόφαση πριν 8-9 μήνες να επισκεφτώ ψυχολόγο για αρκετούς μήνες κι εν συνεχεία ψυχίατρο ( αν σπουδάζεις, ψάξου λίγο μήπως έχει το πανεπιστήμιο σου ψυχολόγους στο κέντρο συμβουλευτικής τους μιας και είναι δωρεάν, εγώ έτσι καλυφθηκα τα λεφτά για να πας σε ψυχολόγο είναι πολλά δυστυχώς ειδικά αν τον επισκέπτεσαι επι μήνες )
Αν έχεις την οποιασδήποτε απορία όσον αφορά το πως είναι οι συνεδρίες ή αν ένιωσα βολικά, ντροπή, αν υπήρξε ουσιαστική βοήθεια, γενικά οτιδήποτε μπορείς να μου στειλεις προσωπικό μήνυμα.
And don't forget, it gets better! :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DumeNuke

Τιμώμενο Μέλος

Ο DumeNuke αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Φοιτητής και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,125 μηνύματα.
Αν θέλεις κάποιον να ακούει τα προβλήματά σου και να νοιάζεται για αυτά, βρες φίλους.
Αν πιστεύεις ότι χρειάζεσαι πραγματικά ψυχολογικά υποστηρίξη, μίλα σε ψυχολόγο.
Αν έχεις προβλήματα υγίας, απεύθυνσου στην αντίστοιχη ιατρική ειδικότητα.

Γενικά, η προσέγγιση του akikos δεν είναι τόσο τρολιά όσο την κάνετε όλοι σας να φαίνεται. Το πρώτο μήνυμα γράφει η OP είναι ότι πέρασε μια ιατρική περιπέτεια και τώρα φοβάται ότι συνεχώς θα αρρωσταίνει. Είτε το πρόβλημα είναι ιατρικό είτε ψυχολογικό, η κοινότητα του i-school δεν είναι ο κατάλληλος φορέας να το επιλύσει. Και το να προσπαθεί ο καθένας να βγάλει ιατρική ή, ακόμα χειρότερα, ψυχολογική διάγνωση, βασιζόμενος σε προσωπικές του εμπειρίες, το θεωρώ ελαφρώς επικίνδυνο.
Βέβαια, παρακάτω η OP έγραψε ότι ήδη νιώθει καλύτερα που έχει κάποιον να το μοιραστεί, το οποίο με κάνει να σκέφτομαι ότι η ουσία του προβλήματος δεν είναι η ιατρική περιπέτεια αυτή καθ' αυτή, αλλά άλλα προβλήματα που σχετίζονται με τον κοινωνικό της περίγυρω. Και ενώ εδώ η κοινότητα του i-school μπορεί όντως να προσφέρει περισσότερα, πάλι αδυνατεί να λύσει ουσιαστικά το πρόβλημα.

Όπως και να έχει, εγώ θέλω να σταθώ ίσως στο βασικότερο πράγμα που διάβασα στο θέμα αυτό:
Εχω οικογένεια που με νοιάζεται, αλλα δεν καταλαβαίνουν το ψυχολογικό μου προβλημα και οτι επηρεάζει την ποιότητα της ζωής μου... πιστευω θα με κοροϊδέψουν αν μάθουν οτι θελω να μιλήσω σε κάποιον ειδικό ιατρό και θα το θεωρήσουν περιττό και ανούσιο, χάσιμο χρονου και χρημάτων.
1) Η οικογένεια μου με νοιάζεται και με αγαπάει, είμαι σίγουρη ότι θέλουν το καλύτερο για εμένα.
2) Δεν κάθομαι να το συζητήσω μαζί τους.
3) Δεν καταλαβαίνουν ότι έχω ψυχολογικό πρόβλημα. Πιστεύω ότι άμα κάτσω να το συζήτησω μαζί τους θα με κοροϊδέψουν. Δεν θα θελήσουν να με βοηθήσουν, γιατί θεωρούν τα χρήματα πιο σημαντικά από την προσωπική μου υγεία.

Δεν θα το παίξω αυθεντία, λέγοντας ότι είναι κάτι που δεν το έχω κάνει και εγώ, τουναντίον, την έχω πατήσει πολλές φορές έτσι:
Ξεκινάμε με τη θεώρηση ότι ο άλλος ΔΕΝ θα καταλάβει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε και προδικάζουμε το αποτέλεσμα, ΧΩΡΙΣ να προσπαθήσουμε. Αυτό είναι λάθος. Ο γονέας, όπως και ο κάθε άνθρωπος, δεν είναι μάντης. Όταν κάποιος σε ρωτάει "Τι έχεις?" αντιλαμβάνεται ότι κάτι σε ενοχλεί και θέλει να βοηθήσει. Αν εσύ το απαντήσεις τίποτα, είτε θα θεωρήσει ότι είναι κάτι προσωπικό που δεν θέλεις να συζητήσεις ή ότι όντως δεν έχεις κάτι και όλα πάνε καλά. Αν λοιπόν, εύα, κάτα κάποιο τρόπο, άμεσο ή έμμεσο, απέκρυψες το όλο πρόβλημα από τους γονείς σου (ίσως να μην ήθελες να τους στεναχωρήσεις και να υποδύθηκες ότι όλα είναι καλά, ενώ δεν ήταν) τότε είναι λογικό οι άνθρωποι να μην αντιλαμβάνονται ότι έχεις πρόβλημα. Αυτό που δεν είναι λογικό είναι να πιστεύεις ότι δεν θα καθήσουν να σε ακούσουν. Και στην τελική, ακόμα και έτσι να είναι, από τη στιγμή που η ίδια αντιλαμβάνεσαι ότι χρήζεις βοηθείας, το επόμενο βήμα είναι να απευθυνθείς στους γονείς σου για να στην παρέχουν. Το τι θα σου απαντήσουν θα το δεις αφού το συζητήσεις μαζί τους. Πάντως, δε νομίζω να είναι τόσο αρνητικοί όσο μας παρουσιάζεις. Καλή επιτυχία! :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 986132

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Συνήθως όταν φτάσεις να κλατάρεις, δεν ευθύνεται μόνο το τρέχον πρόβλημα που αντιμετωπίζεις (στη προκειμένη το πρόβλημα υγείας τής κοπέλας). Είναι πολλά που 'χει μαζέψει το σακούλι σου, και μερικές φορές μπορείς να λυγίσεις απ' το βάρος, να κουραστείς και να μη μπορείς να πας παρακάτω. Να τα βλέπεις όλα θολά, μάταια. Αν και το πρόβλημα υγείας το θεωρώ ικανό να σε ζορίσει πολύ από μόνο του, πόσο μάλλον δε όταν παίζουν κι άλλα ζητηματάκια κι είσαι ήδη ζορισμένος. Κι ας μη γελιόμαστε... Είναι δύσκολο να σε αφουγκραστεί κανείς πραγματικά, να καταλάβει τι περνάς και να δώσει μία στοχευμένη συμβουλή, ή έστω να προσφέρει μόνο τα δύο αυτιά του - κι αυτό καταπραϋντικό είναι, αρκεί να υπάρχει η ουσιαστική κατανόηση κι όχι το επιδερμικό που πολλές φορές βλέπουμε τριγύρω μας. Κι αυτό δεν είναι κάτι που γίνεται επίτηδες, ή επειδή βαριέται ο άλλος ν' ασχοληθεί μαζί σου. Η αγάπη και το νοιάξιμο δεν είναι αρκετά από μόνα τους. Όταν δεν υπάρχει η εμπειρία, η γνώση ή ακόμα κι η παιδεία για ν' αντιμετωπίσει κανείς κάτι, τότε μπορεί να δεις και τα παράλογα του κόσμου. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει από παιδιά που υποφέρουν πχ από κατάθλιψη να λένε πως οι γονείς τους δεν λένε να καταλάβουν πως το παιδί τους έχει κατάθλιψη, αντ' αυτού όχι μόνο δεν βοηθάνε μα κάνουν τα πράγματα χειρότερα, αντιμετωπίζοντάς το σαν τεμπέλη or whatever με επιζήμιες επιπτώσεις.

Δεν λέω πως αυτά κατ' ανάγκη ισχύουν στη περίπτωση της Εύας, ε; Πώς θα μπορούσα, άλλωστε;! Δεν τη ζω από κοντά για να ξέρω. Απλά είναι τόσα πολλά που μπορούν να παίζουν σε κάποιον από πίσω, που μπορεί να μη τα γνωρίζουμε καν, καθώς μπορεί να ντρέπεται να τα μοιραστεί, ας πούμε. Γι' αυτό κι όλοι μας είπαμε "στον ειδικό". Τις βιταμινούλες και τα συναφή, για μένα τουλάχιστον, είναι το λιγότερο κάτι το φαιδρό. Όποιος έχει περάσει από ψυχολογική αναμπουμπούλα, δεν μπορεί να πιστέψει το αντίθετο. Χώρια ότι είναι κι επικίνδυνο να το πεις, τη στιγμή που ο άλλος δεν ξέρεις καν σε τι ψυχολογικό τέλμα βρίσκεται (ακόμη και για τον πιο ανόητο -σ' εμάς- λόγο).
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Evaki_555

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Evaki_555 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 156 μηνύματα.
Σας ευχαριστω όλους πολυ για τις απαντήσεις σας και που αφιερώσατε λιγο χρονο να γράψετε κατι για εναν ανθρωπο που δεν γνωρίζετε καν, το εκτιμώ πολυ! Με ρωτησε κάποιος αν σπουδάζω και οτι υπαρχουν φορείς στο πανεπιστήμιο για ψυχολογική υποστήριξη. Σπουδάζω στο ΕΚΠΑ, αν κάποιος γνωρίζει καποια πληροφορία θα ημουν ευγνώμων να με πληροφορήσει. Εγω μαζέψει καποια χρήματα τα οποια θα πάνε στο ψυχολόγο που εχω βρει , μάλιστα ο συγκεκριμένος γράφει οτι κανει έκπτωση για φοιτητές. Εχω διαφορα συναισθήματα που δεν μπορω να ελέγξω ... άγχος, θλίψη, απογοήτευση , απόγνωση, παραίτηση, θυμό ... θυμό για τον γιατρο που μου έδωσε λάθος αγωγή και μου δημιουργήθηκαν απο τοτε πολλα προβλήματα υγείας... μακαρι να γυρνούσε ο χρόνος πισω και να μην ειχα παρει αυτα τα φαρμακα... αλλα ο,τι εγινε , εγινε. Σίγουρα ειμαι συνειδητοποιημένη για το προβλημα μου και πως ο φόβος να πάρω παλι φαρμακα και να μου συμβεί κατι κακο μου εχει γινει εμμονή, αλλα δεν μπορω να το διαχειριστώ, με ζορίζει αφάνταστα. Όλος αυτος ο φόβος για τις ασθένειες ξεκίνησε απο το γυμνασιο πρωτη φορα, οταν ειχε ξεσπάσει στην Ελλάδα και την Ευρώπη η γρίπη των χοίρων και στο σχολείο μας είχαν κανει παρα πολυ μεγαλο εκφοβισμό και έσπειραν τον τρόμο. Μας έφερναν οινόπνευμα , αντισηπτικά, δεν άφηναν να ερθει σχολείο οποιος ηταν αρρωστος. Και τοτε μου ειχε δημιουργηθεί αυτος ο έντονος φόβος μηπως αρρωστήσω και κολλήσω μικρόβια. Με τα χρονια μου περασε αισθητά, αλλα επανηλθε παλι εδω και ενα χρονο που πέρασα πολλα....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Guest 986132

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Για μένα, αν δεν υπάρχουν τα βαλάντια, τότε κοίτα κατευθείαν σε δωρεάν λύσεις (σχολή, νοσοκομεία). Είναι κρίμα να ξεκινήσεις με κάποιον και λόγω οικονομικών ν' αφήσεις τις συνεδρίες σου στη μέση, και μετά να ξεκινάς πάλι απ' την αρχή με άλλον.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

fockos

Επιφανές μέλος

Ο fockos αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 15,088 μηνύματα.
Παιδιά διαφωνώ που την πέσατε όλοι στον Ακικο έδωσε μια δικιά του προσέγγιση και έδωσε μια
λύση · το
να αποδώσουμε κάτι στην ψυχολογία είναι η εύκολη λύση και πρέπει πρώτα να
ψάχνουμε καλά τον άνθρωπο κυρίως από το ιστορικό αλλα και από εξετάσεις.

Αν είναι κάτι που πέρασες το τελευταίο καιρό και έχεις φόβο μη το ξαναπαθεις θα περάσει με το χρόνο εσυ ακολούθησε σωστή διατροφή και προσπάθησε να το ξεχάσεις. Αν είναι κάτι που θα επιμείνει προσπάθησε να περιγράψεις τι ακριβώς νιώθεις. Στην συνέχεια να βάλεις πρόγραμμα στην διατροφή σου το άγχος επηρεάζει το ποσό και τι τρώμε και η διατροφή την συχνότητα που αρρωσταίνουμε. Έπισης κανε έναν έλεγχο στον θυρεοειδή σου με τα ελεύθερα κλάσματα του. Αν επιμένει ο φοβος και έκανες πλήρη εξέταση και είναι όλα φυσιολογικά απλά ζήσε με αυτό και προσπάθησε να μη πηγαίνεις στο ιατρό με το παραμικρό αίγα σιγά ο φόβος θα φύγει και θα είσαι όπως πρώτα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

MariaL147

Νεοφερμένος

Η MariaL147 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2 μηνύματα.
Γεια σου Focko-συναδελφε! Λοιπον, συμφωνω απολυτα μαζι σου και για εμβάθυνση θα ήθελα να πω τα εξής στην φίλη μας την Evaki_555 :
Έχουμε και λέμε:το πρόβλημα σου από την δική μου οπτική γωνία μοιάζει ως εξής:καθαρά παθολογικό ή ψυχολογικό ή ψυχολογική κούραση (το βάζω ξεχωριστά). Πρέπει για μένα οπωσδήποτε να πας σε ένα ενδοκρινολόγο για πλήρη ορμονικό έλεγχο και καλό θα ήταν ένα ultrasound στο θυρεοειδή αδένα γιατί η δυσλειτουργία του έχει ως συμπτώματα αν αναφερόμαστε στην υπολειτουργία :μελαγχολία, κατάθλιψη, κλάμα και γενικότερα ένα μεγάλο αριθμό ατόμων χτυπάει στο ψυχολογικό κομμάτι. Πρωτη κίνηση θα ήθελα να είναι αυτή.
Περίπτωση 2: Αν όλα λειτούργουν<<ρολόΪ τότε πάμε σε αγχώδεις διαταραχές(αρρωστοφοβία, κατάθλιψη κοκ) εκεί καλό θα ήταν η επίσκεψη σ ένα ψυχίατρο μήπως χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή (δυστυχώς) ή σε ψυχολόγο για ψυχανάλυση-ψυχοθεραπεία. Αυτό θα το καταλάβεις εσύ!
Περίπτωση 3: αφου είναι πρόσφατο (τον τελευταίο ένα χρόνο μετά απο προβλήματα υγείας ίσως ξεσπά ο οργανισμός σου που ίσως να συγκλίνει με την περίπτωση 1 (ξαναδιάβασετο)
Να ξέρεις πως δεν είναι κάτι το ανησυχητικό απλά θέλει πίστη, δύναμη που την έχεις αλλά δεν το βλέπεις . Ναι, πίστεψε με έχεις ατελείωτη δύναμη καλή μου. Από εδώ θα σου πρότεινα όπως λέει και ο fockos μια σωστή διατροφή βοηθά στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Πρώτα θα φτιάξουμε ύστερα από εξάντληση ένα γερο ανοσοποιητικό(ορίστε και η βιταμίνη c) πολλά φρούτα και λαχανικά και απέφυγε γλύκα, ένα παγωτάκι να το προτιμήσεις, απέφυγε τα ετοιματζίδικα αυτά σκοτώνουν, και μια χούφτα ξηρούς καρπούς το βραδυ πρίν κοιμηθείς λχ καρύδια -->αύξηση μελατονίνης (ορμόνη ύπνου--> κάτι τέτοιο) αλλά και γενικότερα στην καλή διάθεση(σεροτονίνη) αυτα που σου είπα (οι δυο χημικές ουσίες του εγκεφάλου που προανέφερα γίνονται και μέσω λήψη φαρμάκου) αλλά εγω θα σου συνιστούσα να ξεκινήσεις απο την διατροφή σου!
Να πας έστω και με το ζόρι στην θαλασσα να <<ξελαμπικάρεις>> που λεμε, ναι θα σ βοηθήσει , περπάτημα ή jogging και μετά πάρε μια μπάλα παγωτό! Αυτά απ εμένα όλα θα πάνε όπως θέλεις και πίστεψε με η ζωή σου θα επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς γρήγορα!
Καλή επιτυχία και μην ξεχνάς ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ γιατί μπόρεις και οι γονεί σου σ αγαπάνε . Πριν κάνεις όλα αυτά συζήτησε το μαζί τους , μήπως σε βοηθήσουν
Με εκτίμηση.

Evaki_555 θα σου πρότεινα να επισκεφτείς ψυχολόγους που είναι κυρίως σε δημόσιους φορείς κλείνεις ραντεβού και είναι δωρεάν (όπως σου προανέφερε Lysippe .Οι άνθρωποι κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους και θα εξοικονομήσεις κάποια χρήματα! Αυτό πιστεύω εγώ. Ξέρεις τι? Ενδέχεται αυτό που περνάς να είναι μια φάση (που διαρκεί σε κάποιους πολύ και σε κάποιους άλλους λίγο) Έχω γνωρίσει πολλά άτομα με αν όχι ίδια παρόμοια κατάσταση που το θέματα τους ήταν μία απο τις περιπτώσεις που απάντησα στον focko. Πολλοί τότε συμφοιτητές μου το πέρασαν αυτό και τέλος πάντων. ΜΕίνε δυνατή.! Μπορείς!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

akikos

Επιφανές μέλος

Ο Ανδρέας αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι Πτυχιούχος του τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών & Μηχανικών Υπολογιστών ΕΜΠ και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 11,780 μηνύματα.
Η κοπέλα έχει διαταραχή άγχους, όχι παθολογικό πρόβλημα.
Έβγαλες διάγνωση από το internet.:p

Προσωπικά αν αρρώσταινα κάθε λίγο ξαφνικά και εγώ θα φοβόμουνα μη ξαναρρωστήσω και το θεωρώ φυσιλογική αντίδραση. Το πρώτο που θα έκανα είναι να έλεγχα αν είχα κάτι παθολογικό και όχι να λύσω το φοβό μου ότι θα ξαναρρωστήσω κάτι που θα λυθεί με το χρόνο χωρίς καμιά ψυχοθεραπεία/ψυχανάλυση μπλα μπλα.


Όσο για το ψυχολόγους/ψυχίατρους του δημοσίου. Σοβαρευτείτε μιλάμε για δημόσιο. Δεν έχει κανένα κέρδος ή χρόνο ο δημόσιος υπάλληλος ιατρός να σας κοροιδεύει κάνοντας συνδεδρίες. Αυτοί κάθε μέρα δίνουν βεβαιώσεις ότι κάποιος είναι ψυχικά υγιής και αν είναι ψυχίατρος συνταγογραφεί ψυχοφάρμακα. Μια φορά θα σας δεχθεί θα σας πει ότι είστε υγιής θα σας πει μια δυο συμβουλές και μετά αντίο.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Evaki_555

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Evaki_555 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 28 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 156 μηνύματα.
Γεια σου Focko-συναδελφε! Λοιπον, συμφωνω απολυτα μαζι σου και για εμβάθυνση θα ήθελα να πω τα εξής στην φίλη μας την Evaki_555 :
Έχουμε και λέμε:το πρόβλημα σου από την δική μου οπτική γωνία μοιάζει ως εξής:καθαρά παθολογικό ή ψυχολογικό ή ψυχολογική κούραση (το βάζω ξεχωριστά). Πρέπει για μένα οπωσδήποτε να πας σε ένα ενδοκρινολόγο για πλήρη ορμονικό έλεγχο και καλό θα ήταν ένα ultrasound στο θυρεοειδή αδένα γιατί η δυσλειτουργία του έχει ως συμπτώματα αν αναφερόμαστε στην υπολειτουργία :μελαγχολία, κατάθλιψη, κλάμα και γενικότερα ένα μεγάλο αριθμό ατόμων χτυπάει στο ψυχολογικό κομμάτι. Πρωτη κίνηση θα ήθελα να είναι αυτή.
Περίπτωση 2: Αν όλα λειτούργουν<<ρολόΪ τότε πάμε σε αγχώδεις διαταραχές(αρρωστοφοβία, κατάθλιψη κοκ) εκεί καλό θα ήταν η επίσκεψη σ ένα ψυχίατρο μήπως χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή (δυστυχώς) ή σε ψυχολόγο για ψυχανάλυση-ψυχοθεραπεία. Αυτό θα το καταλάβεις εσύ!
Περίπτωση 3: αφου είναι πρόσφατο (τον τελευταίο ένα χρόνο μετά απο προβλήματα υγείας ίσως ξεσπά ο οργανισμός σου που ίσως να συγκλίνει με την περίπτωση 1 (ξαναδιάβασετο)
Να ξέρεις πως δεν είναι κάτι το ανησυχητικό απλά θέλει πίστη, δύναμη που την έχεις αλλά δεν το βλέπεις . Ναι, πίστεψε με έχεις ατελείωτη δύναμη καλή μου. Από εδώ θα σου πρότεινα όπως λέει και ο fockos μια σωστή διατροφή βοηθά στην αντιμετώπιση του προβλήματος. Πρώτα θα φτιάξουμε ύστερα από εξάντληση ένα γερο ανοσοποιητικό(ορίστε και η βιταμίνη c) πολλά φρούτα και λαχανικά και απέφυγε γλύκα, ένα παγωτάκι να το προτιμήσεις, απέφυγε τα ετοιματζίδικα αυτά σκοτώνουν, και μια χούφτα ξηρούς καρπούς το βραδυ πρίν κοιμηθείς λχ καρύδια -->αύξηση μελατονίνης (ορμόνη ύπνου--> κάτι τέτοιο) αλλά και γενικότερα στην καλή διάθεση(σεροτονίνη) αυτα που σου είπα (οι δυο χημικές ουσίες του εγκεφάλου που προανέφερα γίνονται και μέσω λήψη φαρμάκου) αλλά εγω θα σου συνιστούσα να ξεκινήσεις απο την διατροφή σου!
Να πας έστω και με το ζόρι στην θαλασσα να <<ξελαμπικάρεις>> που λεμε, ναι θα σ βοηθήσει , περπάτημα ή jogging και μετά πάρε μια μπάλα παγωτό! Αυτά απ εμένα όλα θα πάνε όπως θέλεις και πίστεψε με η ζωή σου θα επιστρέψει σε κανονικούς ρυθμούς γρήγορα!
Καλή επιτυχία και μην ξεχνάς ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ γιατί μπόρεις και οι γονεί σου σ αγαπάνε . Πριν κάνεις όλα αυτά συζήτησε το μαζί τους , μήπως σε βοηθήσουν
Με εκτίμηση.

Evaki_555 θα σου πρότεινα να επισκεφτείς ψυχολόγους που είναι κυρίως σε δημόσιους φορείς κλείνεις ραντεβού και είναι δωρεάν (όπως σου προανέφερε Lysippe .Οι άνθρωποι κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους και θα εξοικονομήσεις κάποια χρήματα! Αυτό πιστεύω εγώ. Ξέρεις τι? Ενδέχεται αυτό που περνάς να είναι μια φάση (που διαρκεί σε κάποιους πολύ και σε κάποιους άλλους λίγο) Έχω γνωρίσει πολλά άτομα με αν όχι ίδια παρόμοια κατάσταση που το θέματα τους ήταν μία απο τις περιπτώσεις που απάντησα στον focko. Πολλοί τότε συμφοιτητές μου το πέρασαν αυτό και τέλος πάντων. ΜΕίνε δυνατή.! Μπορείς!

Σε ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σου και τα εμψυχωτικά λόγια σου !!! Η αληθεια ειναι οτι εχω να κανονίσω ενα σωρο γιατρούς ... εχω κανει αρκετές εξετασεις και εχω καποια ορμονικά θεματα που πρεπει να ξανα κοιτάξω . Οσον αφορά τον θυρεοειδή , εχω τάση για υποθυρεοειδισμό και πρεπει να το ξανα κοιτάξω . Εχω βρει και εναν διατροφολόγο για να ξεκινηςω καποια διατροφή...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 6 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

  • Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:
    Tα παρακάτω 6 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
  • Φορτώνει...
Top