Ανεκπλήρωτος έρωτας

Mr. Crowley · 16-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Psycho(Βασίλης):
Χθες βράδυ σε γνωστό μπαρ της παραλιακής.
Εκδήλωση με το σχολείο μου εγώ,εκδήλωση με το σχολείο της αυτή.
Καθόμασταν δίπλα δίπλα στους καναπέδες,της έπιασα κουβέντα αμέσως.
Κατερίνα την έλεγαν,δυστυχώς δεν χορέψαμε πολύ.Οι φίλες της την είχαν περικυκλώσει και όταν εμφανίστηκαν λίγες ευκαιρίες πήγαιναν άλλοι 2 συμμαθητές της.Μάλλον θα ήταν αρκετά διάσημη.
Όμως το είδα,μου έριχνε κλεφτές ματιές.Εγώ την κοίταζα συνέχεια,με είδε,με είδαν και οι άλλοι.Δε με ένοιαζε τίποτα.
Έλιωνα,πρώτη φορά βλέπω τόσο όμορφη κοπέλα.
Κατά τις 5 έφευγαν,με πλησίασε και με φίλησε στο στόμα για πολύ λίγα δευτερόλεπτα.Μου έπιασε το χέρι.Καθώς έφευγε το χέρι της γλίστραγε στο χέρι μου.Ένα χέρι υπέροχο,ζεστό,μαλακό,τρυφερό.Δε πρόλαβα να μιλήσω,που να προλάβω άλλωστε.

Το μόνο που θέλω να της πω είναι..ελπίζω να σε ξαναδώ.

Λοιπόν,δεν έχω ιδέα για το πως θα βρεις την τσούπρα που έχασες (& frankly,no particular interest),παρ'όλ'αυτά,θα σου δώσω μια χρυσή συμβουλή για τις γκόμενες στα parties:

Κατ'αρχάς,να ξεκαθαρίσω,ότι παρ'όλο που δεν είναι αναγκαίο κάθε φορά που βγαίνουμε να κυκλοφορούμε με τον πιτσιφρίγκο μας στο χέρι,locked & loaded,όλοι μας έχει τύχει να βρεθούμε σε κάποιο μέρος με υψηλή πυκνότητα κόσμου και με την όρεξη να καμακώσουμε.Είτε πρόκειται για το party κάποιου παλιού συμμαθητή στο τάδε κωλομπαρομάγαζο,είτε πρόκειται για τα υπαίθρια party του Κενού Δικτύου,είτε πρόκειται για το φεστιβάλ του ΝΑΡ (που μας ετελείωσε προ εβδομάδος),είτε πρόκειται για το προαύλιο της ΕΡΤ.Σου ῤθε η όρεξη να γαμήσεις βρε αδερφέ!Σε καταλαβαίνω.Αυτό λοιπόν που μας τυρρανάει όλους είναι:τι ποσοστό κόσμου σε ένα gathering θα πρέπει να είναι ωραίες γυναίκες?Σίγουρα όχι λίγες,για προφανείς λόγους.Πολλοί εδώ θα πουν "the more,the better!"Και αυτό είναι το μεγάλο λάθος,γι'αυτό δώσε βάση φίλε Βασίλη,μιας και είσαι ακόμα νιος,να πιάσεις το νόημα από τζόβενο:το ποσοστό των available ωραίων γυναικών ανά πάσα στιγμή σε ένα event,μεταβάλλεται συνεχώς.Αυτό επειδή κάποιες ενδεχομένως να σου ρίξουν x,ενώ κάποιες άλλες μπορεί να τις διπλαρώσει άλλος.Συνεπώς,υπάρχει ένα μέγεθος,το οποίο από 'δω και στο εξής θα ονομάσουμε δείκτη διαθεσιμότητας (δηλαδή το πόσες ωραίες γυναίκες είναι διαθέσιμες ανά πάσα χρονική στιγμή,από το συνολικό τους ποσοστό),το οποίο εξαρτάται απ'τους δύο παράγοντες που προανέφερα.Και αυτός ο δείκτης λοιπόν,είναι που καθορίζει το πόσες ωραίες θες σ'ένα χώρο:το ποσοστό των ωραίων γυναικών σε κάποια δημόσια συνάθροιση θα πρέπει να είναι το ελάχιστο δυνατό με το οποίο ο δείκτης διαθεσιμότητας εξαρτάται μόνον απ'τα τυχόν x που μπορεί να φας.Με άλλα λόγια,θα πρέπει να υπάρχει ικανός αριθμός γυναικών,ώστε η επίδραση των άλλων αρσενικών να μην επηρεάζει το συνολικό pool,γιατί αυτές που καπαρώνονται θα αναπληρώνονται συνεχώς,οπότε η δράση των υπολοίπων θεωρείται αμελητέα.Αυτό,εκ πρώτης όψεως,είναι απόλυτα λογικό.Γιατί όμως θέλουμε το ελάχιστο ποσοστό,και όχι οποιοδήποτε ποσοστό μεγαλύτερο του ελάχιστου?Εδώ είναι όλο το ζουμί.Όταν κοιτάς μια γυναίκα,δεν παίζουν όλα τα χαρακτηριστικά την ίδια σημασία:πρώτα θα κοιτάξεις το στήθος,και μετά το τυχόν σημάδι που έχει στον ώμο.Τα μάτια και τα χείλη,θα μετρήσουν περισσότερο απ'τη μύτη.Και ούτω καθ'εξής.Γι'αυτό,για να κρίνεις όσο πιο σωστά γίνεται κάποια,χρειάζεσαι χρόνο,ώστε να φύγει ο αρχικός ενθουσιασμός.Όσο όμως πολλά θηλυκά αθροίζονται,αυτό γίνεται όλο και πιο δύσκολο:απ'το στήθος της μιας,θα πας στον κώλο της άλλης και στα πόδια της παράλλης,με αποτέλεσμα ο εντυπωσιασμός να παρατείνεται και να χάνεις τα πλην.Δημιουργείται με άλλα λόγια ένα distortion,εξ'αιτίας του οποίου,μπορεί να καταλήξεις με μπάζο.Αυτό το distortion,ονομάζεται cheerleader effect:Μια παρέα γυναικών,που μαζί φαίνονται όλες θεάρες (cheerleaders),αν τις παρατηρήσεις την κάθε μια ξεχωριστά,μπορεί να αποδειχτούν κάμπιες.Όπως καταλαβαίνεις,όσο αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών σ'ένα χώρο,τόσο αυξάνεται και η δύναμη του cheerleader effect.Γι'αυτό ψάχνεις το ιδανικό ποσοστό γυναικών,που ο δείκτης διαθεσιμότητάς τους να είναι ανεξάρτητος απ'το cockblocking που τρως απ'τους rival ψωλαραίους,αλλά που παράλληλα διατηρεί το cheerleader effect στα ελάχιστα επίπεδα.Να το θυμάσαι

Psycho(Βασίλης) · 16-06-13

Stinsons rules

Συμφωνώ και ευχαριστώ.Την συγκεκριμένη πάντως την είχα σταμπάρει απο τις 12 μέχρι τις 5 που έφυγε.
Άξιζε.

Dias · 16-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Ironboy:
Meanwhile in a parallel universe...

Σε κάποιο παράλληλο Σύμπαν, ο Βασίλης δεν "τα έχασε" και πριν το κορίτσι φύγει, αντάλλαξαν αριθμούς τηλεφώνων.

Guest 781029 · 16-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Psycho(Βασίλης):
Stinsons rules
Συμφωνώ και ευχαριστώ.Την συγκεκριμένη πάντως την είχα σταμπάρει απο τις 12 μέχρι τις 5 που έφυγε.
Άξιζε.

Και δεν ζήτησες τον αριθμό της; :confused:

(νταξ δεν τον λες και ανεκπλήρωτο έρωτα με κάποια που είδες μερικές ώρες).

Psycho(Βασίλης) · 16-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Akis_Megara:
Και δεν ζήτησες τον αριθμό της;

(νταξ δεν τον λες και ανεκπλήρωτο έρωτα με κάποια που είδες μερικές ώρες).

Οχι,θα ήταν λίγο άκυρο να το ζήταγα στην αρχή.Επρεπε να το κάνω όταν ετοιμαζόντουσαν να φύγουν αλλα μαλακια μου

Guest 781029 · 16-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Psycho(Βασίλης):
Οχι,θα ήταν λίγο άκυρο να το ζήταγα στην αρχή.Επρεπε να το κάνω όταν ετοιμαζόντουσαν να φύγουν αλλα μαλακια μου

Όχι ρε, τι όταν θα φύγουν και μαλακίες; Αφού είδες ότι σε κάρφωνε η τύπισσα έπρεπε μετά από λίγη ώρα αν όχι απευθείας να πας να της μιλήσεις. Απελπίστηκε η κοπέλα και ήρθε να σε φιλήσει μόνη της

Giannoutas · 16-06-13

Αν ηταν καθε ανεκπληρωτος ερωτας να ηταν και εμμονη, τοτε θα ειχα αυτοκτονησει εδω και κατι χρονια.

Μια παπαρια του εγκεφαλου ειναι. Με την πρωτη που θα σου τριφτει ξεχνας εμμονες, ξεχνας τα παντα.

BLUE SEA · 19-06-13

Αρχική Δημοσίευση από Giannoutas:
Αν ηταν καθε ανεκπληρωτος ερωτας να ηταν και εμμονη, τοτε θα ειχα αυτοκτονησει εδω και κατι χρονια.

Μια παπαρια του εγκεφαλου ειναι.

Έτσι πιστεύω κι εγώ. Αν κάτι είναι να μην κάτσει, δεν θα κάτσει. Τελείωσε. Απλή λογική. :eek:

Genesis · 14-07-13

Αρχική Δημοσίευση από Giannoutas:
Αν ηταν καθε ανεκπληρωτος ερωτας να ηταν και εμμονη, τοτε θα ειχα αυτοκτονησει εδω και κατι χρονια.

Μια παπαρια του εγκεφαλου ειναι. Με την πρωτη που θα σου τριφτει ξεχνας εμμονες, ξεχνας τα παντα.

Αυτό

Ουσιαστικά είτε μετά από σχέση είτε από ένα one night stand, δεν έχει σημασία αυτό, ο εγκέφαλος απλά αργεί να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα..Ανεκπλήρωτοι έρωτες δεν υπάρχουν..Απλά εμείς μεγαλοποιούμε στο μυαλό μας καταστάσεις που μας κάνει να δημιουργούμε μια εικόνα διαφορετική από την πραγματικότητα..

Teaser · 15-07-13

Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ανεκπλήρωτο έρωτα;;;

Genesis · 15-07-13

Αρχική Δημοσίευση από lucasd:
Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει ανεκπλήρωτο έρωτα;;;

Ναι

Teaser · 15-07-13

Αρχική Δημοσίευση από Genesis:
Ναι

ΠΟΙΟΣ;Αν είσαι εσύ,πες μου πως το κατάφερες!

annouskagia · 15-07-13

εμένα κράτησε δύο χρόνια....!κι ήταν αρκετά επώδυνο!

Mάιρα · 14-02-15

Περνάς από σαράντα κύματα για να καταφέρεις τον άλλον να γνωριστεί μαζί σου, μάταια. Το μόνο που καταφέρνεις είναι να σε απορρίπτει συνέχεια επειδή δεν σε θέλει, ούτε καν για φίλη έστω, καταλήγεις να κολλήσεις και να τον σκέφτεσαι συνέχεια. Μπράβο, τον ερωτεύτηκες. Και τι με αυτό; Εκείνος δεν θα είναι μέσα στην ζωή σου, ένας ανεκπλήρωτος έρωτας γεννήθηκε. Πάντα θα μείνει στο μυαλό σου, ίσως βέβαια να ξεχαστεί, όπως και να χει..φωτιά στους ανεκπλήρωτους έρωτες. Καλύτερα να διαρκούσε ελάχιστα παρά καθόλου, τουλάχιστον θα το ζούσες, δεν θα σε ενδιέφερε το μετά αλλά το τώρα, την στιγμή που θα ζούσες μαζί του. Οι πολλές ρομαντικές ταινίες βλάπτουν, ώρα για προσγείωση.

Equilibria · 14-02-15

Να σας πω και εγώ μια ευχάριστη και σύντομη ιστορία μου.
Στην Β γυμνασίου είχα την πρώτη μου κατάκτηση η οποία μου το χε δηλώσει ανοιχτά οτι της αρέσω,εγώ όντας 14 χρόνων και χέστης πάντα την απέφευγα και έβρισκα λόγους να μην την βλέπω,μέχρι και στο σχολείο!!Μέχρι που μου ανακοίνωσε οτι μετακομίζει για Ραφήνα οπότε ουσιαστικά δεν θα την ξαναέβλεπα.
Τα χρόνια πέρασαν και έφτασα 19,μέχρι που τον Σεπτέμβρη πήγα Θεσσαλονίκη,μου στειλε μήνυμα στο fb να βρεθούμε(σπουδάζει στο Πα.Μακ),την ξαναείδα μετά από 6 χρόνια,επικρατούσε ένα πανέμορφο κλίμα ανάμεσα μας,δώσαμε το φιλί που χρωστάσουμε ο ένας στον άλλον από το πουθενά,και από τότε είμαστε φίλοι.

Stavri_ · 14-02-15

Πω, δεν είχα ιδέα για την ύπαρξη αυτού του θέματος...

Τώρα κανονικά, δε ξέρω αν 'πρέπει' να γράψω, αυτά που σκέφτομαι και που σχετίζονται με το θέμα, αλλά είμαι σε καλή διάθεση και αρκετά αισιόδοξη(?), οπότε θα το τολμήσω!

Λοιπόν. Αρχίζω. (Σας απειλώ, καταλαβαίνετε τώρα!

)
Είμαι φύση ντροπαλό άτομο, ιδιαίτερα συνεσταλμένο (μάλλον περισσότερο από ότι θα έπρεπε), ενοχικό (αρκετά συχνά), και γενικά έχω κάποιες ...ιδιαιτερότητες και δυσκολίες στην "επικοινωνία" (μη νευροτυπική γαρ). Βέβαια η καθόλα 'φυσιολογική' εξωτερική μου εμφάνιση, ίσως δυσκολεύει πολλές 'περιπτώσεις' σε μένα, γιατί ενδεχομένως αρκετοί να λαμβάνουν λανθασμένα μηνύματα για το πρόσωπό μου και την εν γένει εσωστρέφεια μου. Anyway, αν κάποιος έχει μία εικόνα στο μυαλό του για το "διαφορετικό", και το "όχι και τόσο συνηθισμένο", θα καταλάβει πιστεύω τα όσα περιγράφω παρακάτω. (Σε πολλούς θα φανεί ίσως, "περίεργη" η αντίδραση που είχα πάνω στο θέμα που θα ''αφηγηθώ'', αλλά όπως προείπα, καλώς ή κακώς, είμαι αρκετά 'διαφορετική' από το νευροτυπικό 'πρότυπο' ανθρώπου)

Δε ξέρω αν πρόκειται για "έρωτα" (δεν είμαι σίγουρη δηλαδή ότι έχω βιώσει αυτό το συναίσθημα, και ότι γνωρίζω την έντασή του), αλλά σίγουρα πρόκειται για κάτι ''ανεκπλήρωτο"...

Απαραίτητη Εισαγωγή:

Εγώ στη μαθητική μου πορεία: Μία ασυνήθιστη κοπέλα, που "έκρυβε" την ιδιαιτερότητα της, αφιερώνοντας χρόνο και χρόνο στα βιβλία της, προτιμώντας να 'κινδυνεύσει' να χαρακτηριστεί "φυτό", παρά να γίνει ευρέως αντιληπτό το ''μυστικό'' της διαφορετικότητας της (αυτής που στα 17 βέβαια διαγνώσθηκε, αλλά η ίδια είχε αντιληφθεί ότι υπήρχε από τα 4 μόλις χρόνια της ζωής της). Λοιπόν, μιλάμε για μία κοπέλα, που ωστόσο επειδή ήταν και είναι της 'ανιδιοτελής προσφοράς' τρομάρα της, βοηθούσε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο τους συμμαθητές της όπου μπορούσε ως άλλη Μητέρα Τερέζα (από το πιο απλό της διαγραφής απουσιών στο απουσιολόγιο φερειπείν, μέχρι και να "παίρνει τη θέση" κάποιου 'ενόχου συμμαθητά' προκειμένου να μην τιμωρηθεί ο/η τελευταίος/α. Βέβαια φρόντιζε, αυτό να μην "μαθαίνεται". Άλλωστε το έκανε, επειδή έτσι ένιωθε και όχι για να πάρει κάποιο reward από τους συμμαθητές της). -enough με το τρίτο πρόσωπο-
Γενικά μπορώ να πω, ότι ήμουν συμπαθής στους περισσότερους. (Δηλαδή στους καθηγητές σίγουρα

και στους αρσενικούς συμμαθητές. Αρκετά κορίτσια νομίζω, με σνόμπαραν. Μάλλον με θεωρούσαν δήθεν. Οι γυναίκες νομίζω, έχουν τη τάση να απορρίπτουν πιο εύκολα σε αυτή την ηλικία το διαφορετικό. Εικάζω δηλαδή -παρ' όλα αυτά ακόμα και όταν έβαζα με το ζόρι 'υποψήφια' για το 5μελές, περιέργως "έβγαινα" ) Τέλος πάντων, το "χαρακτηριστικό" που με ακολούθησε στα μαθητικά μου χρόνια ως σήμα κατατεθέν, ήταν οι λέξεις "υπέρμετρο άγχος" και "καλό/ηθικό παιδί" που συμμαθητές και καθηγητές αντιστοιχούσαν σε μένα...

Βέβαια, φίλοι μου, το να είσαι το "πολύ καλό και εντάξει παιδί" για το αγόρι που σε ενδιαφέρει ,δε ξέρω αν είναι καλό ή κακό... (το είχε πει το συγκεκριμένο αγόρι στην Α' λυκείου , όταν πήρε το λόγο την ώρα των μαθηματικών, στην ερώτηση "τι πίστευαν για μένα οι συμμαθητές μου", που ο καθηγητής μας, απηύθυνε γενικά στην τάξη -δε ξέρω γιατί- (έκανε κάτι τέτοια κουλά ο συγκεκριμένος. Ήταν παρ' όλα αυτά αδυναμία μου βέβαια αυτός ο καθηγητής).
Από την Α' Γυμνασίου, έτρεφα μία ιδιαίτερη συμπάθεια να το πω, για έναν συμμαθητή μου. (δεν τον ήξερα πιο πριν, γενικά ήμουν η μόνη άγνωστη της τάξης νομίζω. Οι υπόλοιποι "προέρχονταν" από τα δύο γειτονικά/κολλητά δημοτικά) Δε μπορώ να πω, ότι με είχε κερδίσει ποτέ τόσο εμφανισιακά, όσο η όλη στάση και συμπεριφορά του. Γι αυτό και άλλωστε αυτή η "συμπάθεια" αυξανόταν σταδιακά, μέχρι να την αντιληφθώ στη Β' Λυκείου (ναι, ναι καλά καταλάβατε, δεν άφηνα υποσυνείδητα τον εαυτό μου να παραδεχτεί, ότι αισθανόμουν κάτι άλλο...)
Ωστόσο, έκανα κάποιες "κινήσεις" που αργότερα κατάλαβα επιτέλους την "αιτία τους". Αρχικά, έλαβα μέρος στην ορχήστρα του Γυμνασίου. Νόμιζα τότε ότι το έκανα επειδή μου το ζήτησε η μουσικός μας, αλλά η αλήθεια ήταν ότι ενδόμυχα ήθελα να βρίσκομαι δίπλα του. Κάπως έτσι, εγώ με τη κιθάρα μου, αυτός με το μπουζούκι του, συμμετείχαμε ενεργά και τα 6 χρόνια (γυμνάσιο-λύκειο) στη σχολική ορχήστρα. (Εδώ να σημειώσω, ότι ίσως ένα από τα πράγματα που με γοήτευσαν σε αυτόν τον άνθρωπο, ήταν ότι ήταν απίστευτος μουσικός, με σπουδαίες ικανότητες στο μπουζούκι). Το κυριότερο προτέρημα ωστόσο αυτού του ανθρώπου ήταν το γεγονός πως ήταν αυτό που λέμε "καλό παιδί". Πρόθυμο, ευγενικό, ίσως και λίγο ντροπαλό. (η κολλητή μου βέβαια τότε- χωρίς να ξέρει, εδώ εγώ δεν ήξερα τι "συνέβαινε"- μου είχε πει 'τα σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι' για τον συγκεκριμένο). Ήταν άψογος σε όλα. Ήταν έξυπνος, δημιουργικός, χαμηλών τόνων, καλός μαθητής, ώριμος (βασικό) με λίγα λόγια για μένα ήταν ... Αυτό. Τέλος πάντων. Αργότερα, μάθαμε στο σχολείο(λύκειο) και άλλες αρετές/δεξιότητές του, όπως ότι ήταν πολύ ταλαντούχος και στο χορό. Όταν τον είδα πρώτη φορά να χορεύει στη Γ Λυκείου νομίζω, σε μία παράσταση (ζεϊμπέκικο, και παραδοσιακούς), ένιωσα τόσο περίεργα... Σαν να πνιγόμουν. Κοκκίνισα ασυναίσθητα, ντράπηκα και αποχώρησα από την αίθουσα. Αυτός ήταν και ένας από τους δύο λόγους, που δεν ήθελα καθόλου αρχικά στη Γ'λυκ να παρελάσω ως σημαιοφόρος. Ντρεπόμουν, χωρίς ιδιαίτερο λόγο, απλώς επειδή ήξερα ότι θα ήταν και αυτός στη παρέλαση. Για κάποιον λόγο, αισθανόμουν ιδιαίτερα ασήμαντη.
Άλλη "κίνηση" που έκανα, μέχρι και πριν συνειδητοποιήσω τι αισθανόμουν, ήταν ότι αραιά και που, τον πλησίαζα για να μου λύσει υποτιθέμενες "απορίες" στα μαθηματικά/φυσική. Τον ρωτούσα, και όπως πάντα ήταν πρόθυμος να βοηθήσει. Νομίζω όλοι οι καθηγητές τον συμπαθούσαν και τον εκτιμούσαν. Τουλάχιστον, αυτό έβλεπαν τα δικά μου μάτια. Γενικά, έκανα διάφορες τέτοιες "ακατανόητες" για μένα κινήσεις...

Τέλος πάντων, η οριστική συνειδητοποίηση, έγινε στη Β' λυκείου, όπως είπα. Και πως "κατέληξα" επιτέλους στο συμπέρασμα;; Παρατήρησα ότι (είτε στην τάξη, είτε στο προαύλιο) ήξερα πάντα τι "σωματική-λεκτική" αντίδραση θα είχε σε οποιοδήποτε ερέθισμα. Ας πούμε, ήξερα τις συνήθεις στάσεις σώματός του, τον τρόπο που θα εκφραζόταν για κάτι που μόλις είχε συμβεί, τι έκφραση θα έπαιρνε το πρόσωπό του μετά από κάποιο συμβάν κτλ... Επίσης όταν του δινόταν ο λόγος στη τάξη, έπιανα τον εαυτό μου ασυναίσθητα να αναπνέω σχεδόν αθόρυβα και να επικεντρώνομαι στη φωνή του. Απλώς μου άρεσε να τον παρατηρώ, να τον σκέφτομαι. Όταν άρχισα να καταλαβαίνω και να αποδέχομαι ότι αισθάνομαι πράγματα για αυτό τον άνθρωπο, πραγματικά με κυρίευσε τόσο μεγάλη ντροπή, (νόμιζα ότι έκανα κάτι λάθος) που έκτοτε προσπαθούσα να τον αποφεύγω και βλεμματικά. Απλά, έπειθα τον εαυτό μου, ότι δεν υπάρχει γύρω μου. Δηλαδή σε τέτοιο σημείο, που δε θα μου φαινόταν καθόλου περίεργο αν ξαφνικά του έγινα όντως αντιπαθής.
Πλέον είχα σταματήσει να κάθομαι και δίπλα στο τραπέζι του ping pong όπου έπαιζε στα διαλείμματα με άλλους συμμαθητές μας.

Το ακόμα πιο ντροπιαστικό που προσπαθώ να ξεχάσω, είναι ότι μία μέρα στη Γ' λυκ, ώρα γυμναστικής, έβαλα τα κλάματα στις τουαλέτες (πιθανολογώ, είχα φτάσει τον εαυτό μου στα όρια του, από την καταπίεση των συναισθημάτων), αντιλήφθηκε την απουσία μου ο γυμναστής μας, μπούκαρε μέσα, και δε ξέρω πως/γιατί... αλλά τα ξεφούρνισα όλα! :/:

Εκείνος χαμογέλασε και προσπάθησε να μου εξηγήσει ότι όλα όσα αισθανόμουν ήταν φυσιολογικά και πως έπρεπε να του μιλήσω :eek:

... Αυτή την αντίδραση, ομολογώ δε την περίμενα. Καλά, πάλι καλά που τελείωνε η χρονιά, γιατί δε μπορούσα ούτε το γυμναστή μας να κοιτάξω πλέον...

Τέλος πάντων, πάλι μακρηγόρησα και παρασύρθηκα από τις σκέψεις μου, αυτός ήταν ο δικός μου "ανεκπλήρωτος έρωτας" που διήρκεσε μονόπλευρα 6 χρόνια στο σχολείο + 1,5 (παρότι δεν τον έβλεπα πια). Σύνολο 7,5 χρόνια... Καταλυτικό ρόλο στο να "σταματήσω" να τον σκέφτομαι, ήταν όταν έμαθα ότι στο 1ο έτος έκανε σχέση με μία συμφοιτήτριά του, με την οποία εικάζω είναι ακόμα μαζί. Όταν το έμαθα, δάκρυσα "παροδικά", αλλά βλέποντας κάποιες φωτογραφίες του που μου έδειξε η κολλητή μου, διαπίστωσα ότι ήταν χαρούμενος/ευτυχισμένος. Και τότε είπα μέσα μου, ε, αφού είναι καλά, μου φτάνει και μου περισσεύει.
Αυτά.

( φαντάσου να είναι μέλος ο εν λόγω κύριος στο φόρουμ και να αναγνωρίσει τα ''σημάδια''. Ωχ, Παναγία μου, ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω :redface:

Εντάξει, δεν νομίζω να υπάρχει καμία τέτοια περίπτωση, οπότε, δεν ανησυχώ

)

Τάσος97 · 14-02-15

Stavri_ ειλικρινά δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωσα λες και τα βίωσα σε πρώτο πρόσωπο από την περιγραφή σου. Νομίζω πως είναι τόσο ωραία τα συναισθήματα του έρωτα και της αγάπης που οφείλουμε να τα εκφράζουμε. Άλλωστε έχει χαθεί αυτή η ομορφιά στις σχέσεις πλέον και όλα είναι ωμά, πολλές φορές σεξιστικά και κατ'εμέ καθόλου ερωτικά. Αλλά εμένα μου γεννάται η εξής απορία: γιατί δεν του μίλησες; Γιατί δεν εξέφρασες αυτό που νιώθεις; Τι φοβόσουν;

CaneSenpai · 14-02-15

Stavri_ Πραγματικα απιστευτη ιστορια.. Οπως ειπε και ο τασος , γιατι δεν του το ειπες ποτε? Που ξερεις μπορει και αυτος να ενιωθε κατι για σενα..

Stavri_ · 14-02-15

Αρχική Δημοσίευση από Τάσος97:
Stavri_ ειλικρινά δεν ξέρω γιατί αλλά ένιωσα λες και τα βίωσα σε πρώτο πρόσωπο από την περιγραφή σου. Νομίζω πως είναι τόσο ωραία τα συναισθήματα του έρωτα και της αγάπης που οφείλουμε να τα εκφράζουμε. Άλλωστε έχει χαθεί αυτή η ομορφιά στις σχέσεις πλέον και όλα είναι ωμά, πολλές φορές σεξιστικά και κατ'εμέ καθόλου ερωτικά. Αλλά εμένα μου γεννάται η εξής απορία: γιατί δεν του μίλησες; Γιατί δεν εξέφρασες αυτό που νιώθεις; Τι φοβόσουν;

Αρχική Δημοσίευση από catloverGG:
Stavri_ Πραγματικα απιστευτη ιστορια.. Οπως ειπε και ο τασος , γιατι δεν του το ειπες ποτε? Που ξερεις μπορει και αυτος να ενιωθε κατι για σενα..

Ουφ... Τι να πω. Δεν είμαι σίγουρη. Όπως είπα, δε ξέρω αν όντως όλα όσα ένιωσα ''συνιστούν'' έρωτα. Πάντως, κλείνοντας τα μάτια μου, ακόμη και τώρα, σχεδόν χωρίς προσπάθεια, κάποιες σκέψεις/εικόνες που μου έρχονται ασυναίσθητα, είναι τόσο ζωντανές/έντονες που τρομάζω σχεδόν. Δηλαδή, γνωρίζω ήδη και έχω αποδεχτεί το γεγονός, ότι λόγο της ιδιαιτερότητάς μου, σε όλα τα επίπεδα τα συναισθήματα μου πάντα θα είναι πιο έντονα και πιο 'δυνατά' τρόπον τινά, από το σύνηθες. Το έχω αποδεχτεί. Είναι κάτι σαν συνεχόμενη και διαρκής 'τρικυμία'. Οπότε γι' αυτό και σκέφτομαι, πως είναι που είναι (όπως λένε) "φουρτούνα" ο Έρωτας, άμα βάλεις και τη δική μου "τρικυμία" μέσα... άστο καλύτερα. Θα πεθάνω από την ταχυπαλμία

Δε ξέρω αν αυτό ήταν , αυτό που λέμε Πλατωνικός Έρωτας, αλλά δεν ήταν όπως τον περίμενα. Θέλω να πω, όλοι μιλάνε για ένα υπέροχο συναίσθημα, για αισιοδοξία, δύναμη, φως. Εγώ παιδιά, δε τα βίωσα αυτά. Αισθανόμουν μονίμως "πνιγμένη". Αγχωμένη, γεμάτη ένταση, ντροπή, φόβο, ανησυχία. Πολλές φορές, όταν ήμουν κοντά του σε ακτίνα λίγων μέτρων, ένιωθα (πως να το πω)... σαν να με τρυπάει κομπρεσέρ! (αν μου επιτρέπεται η έκφραση). Αντί να νιώθω γαλήνη και ευχαρίστηση, αισθανόμουν πάντα έτοιμη να λιποθυμήσω (χωρίς υπερβολή). Σαν ασφυξία ένα πράγμα. Από τη μία ήθελα να τον πλησιάσω, και από την άλλη... δεν πήγαιναν τα πόδια μου προς τα εκεί!

Δε ξέρω. Πάντως και ο χρόνος να γύριζε πίσω, δε νομίζω να έκανα κάτι το διαφορετικό. Δεν ξέρω, δεν έχω μάθει ακόμα να διαχειρίζομαι τόσο έντονα συναισθήματα σε αυτό το επίπεδο. Και μόνο που κατάφερα να τα κρύψω (θέλω να πιστεύω ικανοποιητικά), και να μην 'εκτεθώ' (και κυρίως μην εκθέσω), είμαι οκ. Δε νομίζω, βασικά, ότι ποτέ θα είμαι σε θέση να αντιμετωπίσω κάτι που, πως να το πω,... περισσότερο με έκανε να αισθάνομαι 'άρρωστη', παρά υγιής. Κάποιες στιγμές (έπαιζε ρόλο βέβαια και η τόσο μεγάλη καταπίεση/άρνηση των συναισθημάτων μου), ένιωθα σχεδόν να πονάω στο σχολείο... Τέλος πάντων, πέρασαν αυτά. Και απορώ δηλαδή, τι με έπιασε και έγραψα τα χαράματα αυτό το κατεβατό. Είναι μάλλον, αυτό που λένε και στη ψυχολογία/ψυχιατρική: Συσσώρευε συσσώρευε συναισθήματα/θέλω/επιθυμίες... ε, κάποια στιγμή, θα σκάσεις! Θα εκτοξευτούν όλα... :/:

Δε μπορείς να πετάς πράγματα κάτω από το χαλάκι μια ζωή. Κάποτε θα ξεσκεπαστούν!

Ξέρω ότι δε πρέπει να ''κρατάμε" πράγματα τέτοιου είδους μέσα μας. Αλλά, ακόμη εγώ δε μπορώ να τα εξωτερικεύσω. Δεν είναι ότι φοβόμουν τόσο την απόρριψη, ας πούμε. Απλά, δεν είχα ακριβώς τη δύναμη που έπρεπε για να το κάνω. Να πω την αλήθεια, αυτό που κυρίως σκεφτόμουν συνέχεια τότε, ήταν μη τον φέρω άθελά μου σε δύσκολη θέση. Δηλαδή, οκ, εγώ καλώς ή κακώς, την "πάτησα". Ε, αυτός ο άνθρωπος τι μου έφταιγε να βιώσει τέτοιες καταστάσεις;;

bettynik · 24 Απριλίου 2018

Καλησπερα !!!εδω και ενα χρονο περιπου τραβιεμαι με ενα ατομο δεκα χρονια μεγαλυτερο μου ,με το οποιο ειχαμε ξακαθαρισει εξ αρχης οτι θελαμε μονο σεξ ...να περναμε καλα και τιποτα περι σχεσης κλπ..Ξεκινησαμε λοιπον να 'τραβιομαστε',φαση friends with benefits απ τον ιουνιο καπου εκει περσι(2017) ...Ομως τα πραγματα για μενα μετα απο λιγο καιρο αλλαξαν(φαση 1 μηνα μετα περιπου)καθως ημουν παρα πολυ ενθουσιασμενη μαζι του γενικα (απ την επικοινωνια μας,τα πολλα κοινα μας και φυσικα την απιστευτη χημεια στο σεξ )οποτε καταλαβαινετε απλα ξαφνικα ενιωσα τρομερα ερωτευμενη μαζι του ...!!!Ομως δεν τολμησα ποτε να του το πω απλα το εκρυβα καλα μεσα μου για να μην νομιζει πραγματα γενικα ή τρομαξει μηπως το παω αλλου ...φαση σε σχεση κλπ.Οποτε με λιγα λογια συνεχισαμε κανονικα να βρισκομαστε να κανουμε σεξ ομορφα κι ωραια , να ανοιγομαστε ο ενας στον αλλον ...Ομως αυτος γενικα επειδη προφανως το χαμε ξεκαθαρισει εξ αρχης μου ελεγε διαφορα για αλλες γκομενες που πηδαγε την ιδια περιοδο με εμενα ...Κι εγω σαν ηλιθια τα ακουγα ολα αυτα που ελεγε και δεν σταματησα να τον θελω ή να κανω σεξ μαζι του ,απλα ειχα ξενερωσει σιγουρα που μου το λεγε ευθεως αλλα δεν μπορουσα πραγματικα να το στταματησω δεν μπορουσα να ελεγξω τα συναισθηματα μου με τιποτα και καθομουν σαν ηλιθια ,το επαιζα χαλαρη (σε καποια φαση ειχα σκεφτει και το ενδεχομενο να λεει μπουρδες για να το παιξει καποιος αλλα δεν νομιζω πλεον )...Παρολ αυτα του εδειχνα τελος παντων αρκετο ενδιαφερον και εκεινος ομως σε εμενα δεν μπορω να πω .Ειχαμε αναπτυξει μια φιλικη-ερωτικη σχεση και ημασταν πολυ χαλαρα μεταξυ μας ..γουσταραμε ο ενας τον αλλον φουλ .... ...ειχα φτασει σε σημειο να πιστευω οτι με θελει ή νιωθει κατι πααραπανω γενικα απ τη συμπεριφορα του ετσι φαινοταν τουλαχιστον ..μεχρι και τωρα δεν ξερω
νιωθει ,ενιωθε η' ενιωσε εστω ποτε .Ηταν πολυ περιεργος χαρακτηρας γενικα και μυστήριος για αυτο και την πατησα μαζι του ,που δεν το περιμενα γαμωτο στην αρχη ...ANYWAY ,λιγους μηνες μετα(φαση ιανουαριο 2018) δεν αντεξα αλλο την ολη φαση και το πηρα αποφαση να του μιλησω ,να του πω πως νιωθω και τι θα γινει στο μεταξυ μας γενικα (αα επισης εγω σπουδαζω επαρχια και το ηξερε αυτο εννοειται ..οποτε φαντασου δεν βρισκομασταν και καθε μερα ....σε φαση 2 φορες την εβδομαδα περιπου και αν ...Ηταν σπαστες οι συναντησεις γενικα περιπου για εναν χρονο που τραβιομασταν )...ομως δεν το εκανα ποτε τελικα γιατι κολλοσα φουλ οκ !Ο τυπας δεν προσπαθησε ποτε να μου μιλησει γενικα για το πως νιωθει ,ηταν ολο μυστηριο ...οποτε κι εγω ξενερωσα φουλ με την ολη φαση αφου ειδα οτι δεν προχωραει ,αν ηταν θα προχωρουσε ..αλλα παρολα αυτα συνεχισα να τον βλεπω αραια και που βεβαια ....μεχρι που ξαφνικα με κανει μπλοκ απο παντου και ινσταγκραμ και φεισμπουκ και εχω μεινει εννοειται ...Οποτε λεω οκ λογικα θα ηθελε να σπασουμε και απλα δεν μπορεσε να μου το πει ποτε και θεωρησε πιο σωστο και ωριμο το μπλοκ (γεεεελααααω )...Εγω δεν πηρα κανενα τηλεφωνο ,εστω για να μαθω το γιατι και το αφησα ετσι ...Και αυτός μετα απο ενα μηνα περιπου ξαφνικα με ξεμπλοκαρε λεγοντας μου οτι τραβιοταν με μια τυπισσα που ηταν οτι να ναι και δεν ηθελε να δει οτι μιλαμε !Προφανως και η ψυχολογια μου ηταν ετσι κι ετσι αυτον τον μηνα που εγινε αυτο και δεν μιλαγαμε αλλα οταν μου εστειλε εννοειται και το πηγε πααααααλι στο σεξ λεγοντας μου οτι δεν τραβιεται με καμια γκομενα κι οτι μονο εμενα θεελει !!!!!!Προφανως και του απαντησα οπως του αξιζε και δεν ασχοληθηκα παραπανω μαζι του και ουτε προκειται μετα απο ολο αυτο το καραγκιοζιλικι ....Πλεον καταλαβα τι κακως ασχοληθηκα κι ολας τοσο πολυ και δεν ημουν ξεκαθαρη εξ αρχης !!!το θεμα παντως μεσα μου εχει ληξει οριστικα οσο κι αν με στεναχωρησε η ολη φαση .....Δεν ξανασχολουμαι ουτε ξαναμπλεκω σε τετοια φαση ....ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ποσο ανωριμοι ειστε οι αντρες;

Ανεκπλήρωτος έρωτας

Διάσημο μέλος

Δραστήριο μέλος

Επιφανές μέλος

Guest 781029

Επισκέπτης

Δραστήριο μέλος

Guest 781029

Επισκέπτης

Διάσημο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Διάσημο μέλος

Εκκολαπτόμενο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Δραστήριο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Νεοφερμένος