"Διαχωρισμός" μαθητών

Πώς ακριβώς θα χωρίζεται ο χαρισματικός από τους άλλους;;
Και όταν λέμε χαρισματικός, ως προς τι;

(Το καλός-κακός είναι βάσει επιδόσεων (επιτέλεση συγκεκριμένων εργασιών) μια και αυτό μετράει.βαθμολογείται στο σχολείο)

Ο διαχωρισμός θα ευνοήσει όχι μόνο τους "καλούς", αλλά και τους "κακούς" μαθητές, για τους λόγους που ανέφερε ο Sourotiri.

Επιπλέον, θεωρώ πως υπάρχουν 2 "κατηγορίες" μαθητών χαμηλών επιδόσεων: αυτοί που μπορούνε να έχουν υψηλές επιδόσεις και απλώς αδιαφορούν, και αυτοί που δεν μπορούν να αποδώσουν όσο κι αν διαβάζουν.

Οι δεύτεροι, είναι καλύτερο να βρίσκονται σε ένα τμήμα ίδιου επιπέδου μ'αυτούς, ώστε να μπορεί ο καθηγητής να ασχοληθεί αποκλειστικά με αυτούς και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στην εμπέδωση της ύλης, και η "διάκριση" που λέτε πολλοί πως θα υπέμεναν, θα υπήρχε ούτως ή άλλως, και σε μία τάξη με "καλύτερους" μαθητές.

Οι πρώτοι, ωστόσο αξίζουν την διάκριση αυτή, λόγω της αδιαφορίας τους.

Σε ένα δημοκρατικό σύστημα (και σε κάθε σύστημα που αποσκοπεί στην πρόοδο), ευκαιρίες για εξέλιξη πρέπει να έχουν οι "αδύναμοι" (μαθητές στην περίπτωσή μας), όμως ευκαιρίες για περαιτέρω εξέλιξη πρέπει να έχουν και οι πιο "δυνατοί".

Εγώ νομίζω είμαι υπέρ. Δε ξέρω πως ακούγεται σε κάποιους, αλλά νομίζω ότι και έτσι όπως έχουν τα πράγματα, ούτε τώρα αποδίδει όταν όλοι είναι στην ίδια τάξη. Συμφωνώ, ότι έχει αντίκτυπο στη ψυχολογία του μαθητή που δυσκολεύεται στα μαθήματα , όταν του βάζουν ταμπέλα "μέτριος ή κακός" αλλά το ίδιο δε γίνεται και στη βαθμολογία ;

Να σας δώσω ένα παράδειγμα:
Αν έχουμε ένα τμήμα με όλων των δυνατοτήτων μαθητές. (καλούς, άριστους, μέτριους και τους αδιάφορους που είναι τουρίστες και μόνο κάνουν φασαρία και πλάκα). Λέμε ότι σε ένα τμήμα , ο μαθητής που δεν είναι τόσο δυνατός στα μαθήματα , όντας μεταξύ πιο δυνατών μαθητών, κερδίζει ο ίδιος και γίνεται καλύτερος. Οι καθηγητές (πολλοί από αυτούς έστω) όταν έχουν τμήματα με έντονες διαφορές (επιπέδου , πχ μαθηματικά) κάνουν μάθημα στο "μέσο όρο " δηλαδή δεν είναι πολύ απαιτητικοί. Τί γίνεται όμως σε ένα μάθημα του μέσου όρου; Αυτοί που είναι αδύναμοι (πχ στα μαθηματικά) δυσκολεύονται να ακολουθήσουν, ενώ αυτοί που είναι πιο δυνατοί, βαριούνται και συχνά αδιαφορούν. Ποιος κερδίζει από ένα τέτοιο μάθημα ;

Αν έχουμε 2 τμήματα, με τους δυνατούς και τους λιγότερο δυνατούς μαθητές, οι πρώτοι θα κάνουν μάθημα στο επίπεδο του τμήματος και οι δεύτεροι επίσης.

Βέβαια, προυπόθεση ότι αυτοί που είναι στο τμήμα των δυνατών μαθητών, δε κατοχυρώνουν τη θέση τους εκεί, αλλά αν δεν ανταποκρίνονται πλέον στο επίπεδο του τμήματος , να πηγαίνουν στο άλλο τμήμα. Vice versa. Έτσι, οι μέτριοι μαθητές έχουν το κίνητρο, να προσπαθήσουν, να διαβάσουν και να μπουν στο άλλο τμήμα!

Ωστόσο , σημαντικό είναι να επισημάνω και ότι οι καθηγητές δε θα πρέπει να είναι αρνητικοί στο τμήμα των αδύναμων μαθητών ούτε να προτιμούν το πρώτο.
Αυτό νομίζω θα ήταν ευκολότερο να εφαρμοστεί σε μαθήματα όπως τα μαθηματικά και η φυσική. Εγώ στη Β λυκείου επειδή είχα πλέον δώσει βαρύτητα στις κατευθύνσεις μου, που δεν είχαν σχέση με τα θετικά μαθήματα, θα ήθελα να κάνω ασκήσεις που πράγματι να τις καταλαβαίνω, όχι να τις ξέρουν οι 3 καλύτεροι της τάξης επειδή ήταν το αντικείμενό τους. Τώρα στο γυμνάσιο δεν είμαι σίγουρη πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί αφού τα παιδιά δεν είναι κατατοπισμένα ως προς τις κατευθύνσεις που θα ακολουθήσουν.

oops τώρα είδα ότι ειπώθηκε και πριν!

Εγώ δεν συμφωνω με τον Resident Evil γιατι πρεπει αν παιρνεις θετικα απο τους καλους και να αποφευγεις τα αρνητικα απο τους κακους

Στην Κυπρο ,στην εκτη δημοτικου βαζανε στα παιδια ενα τεστακι στη γλωσσα και στα μαθηματικα...ετσι το στελνανε στο γυμνασιο που θα φοιτουσαν τα παιδια και αυτοι διαμορφωνανε τμηματα που να εχουν δυνατους και αδυναμους μαθητες ...Δε μπορω να εχω ακομα ολοκληρωμενη αποψη για το παρον θεμα απλα σας λεω τι κανουνε στην Κυπρο....