School fun: αστεία περιστατικά

~ Στην πρώτη γυμνασίου τα παράθυρα μας έβλεπαν την παιδική χαρά και δύο γάτες το κάναν πάνω στον τοίχο της παιδικής χαράς και μια τρίτη τους έβλεπε..
~ Έκανα με ένα παιδί πως μαλώναμε και η καθηγήτρια μόλις μας είδε μας έστειλε στον Διευθυντή !!


Περιστατικά με Θεολόγο..

1. Ένα παιδί έκανε τον πεθαμένο κάτω στο πάτωμα και μόλις ήρθε ο Θεολόγος έπαθε σοκ άρχιζε να φωνάζει και τι δεν έκανε...
2. Μιλόυσαμε με τα παιδιά και σε κάποια φάση ένας λέει "καλά αυτός ο Θεολόγος είναι πολύ μ@λάκας" και ήταν από πίσω του αχαχα


Αυτά για την ώρα..

Στα θρησκευτικα με καθηγητη-παπα θα μιλουσαμε για το γαμο. Αφου ειπε μερικα, λεει παιδια εχετε καμμια απορια, λεει ενας μαθητης κυριε γιατι στο γαμο πετανε ρυζι? λεει ενας αλλος για να ριζωσει ο γαμος! Λεει ο παπας οχι παιδια μου αυτο ειναι εθιμο, δεν εχει σχεση με την εκκλησια. Πεταγεται ενας γκιωνης και λεει εμενα κυριε οι αλβανοι στο χωριο μου πετανε ρεβυθια στους γαμους και καρυδια!

Eμείς στο γυμνάσιο είχαμε μια που μας έκανε θρησκευτικά και έλεγε ότι η κοκα κόλα είναι σατανική και τότε έδειχνε εκείνο με τα μαγικά στη τηλεόραση (don't do it faidon) και μας έλεγε ότι ήταν μαύρη μαγεία όλα αυτά. Επίσης, στο γυμνάσιο πάλι, ένα παιδί κρεμούσε κασκόλ από τον ολυμπιακό στον πίνακα και η φιλόλογος δεν έπαιρνε χαμπάρι τίποτα... Το ίδιο παιδί έγραφε σε ένα χαρτί βρισιές για τον μαθηματικό μας και όταν αυτός γυρνούσε να γράψει στον πίνακα,το σήκωνε πάνω να δούμε τι έγραφε. Κάποια στιγμή όμως ο μαθηματικός τον είδε...και τότε του ζήτησε να του δώσει το χαρτί Για κανένα 5λεπτο ακολοθούσε ο διάλογος "Τι έγραψες στο χαρτί;" "Τίποτα κύριε" "Δώστο μου" "Όχι σας λέω τίποτα δεν έγραψα". Είχε τρομοκρατηθεί ο καημένος,αλλά τελικά ο μαθηματικός τον άφησε να το πετάξει στον κάδο

εμείς έχουμε μια φιλόλογο η οποία είναι πολύ σοβαροφανής και της αρέσει να την λέει σε όλους... μια μέρα που φορούσε φόρεμα κάθισε στο παγκάκι και όταν σηκώθηκε έβαλε τα χέρια στη μέση χωρίς όμως να καταλάβει ότι είχε πιάσει και το φόρεμα μαζί.... γύρισε στο πλάι και όλο το σχολείο είδε το στρινγκ που φορούσε ε, αφού κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με όλο το σχολείο να γελάει ξαφνικά συνειδητοποίησε τι είχε γίνει ....... και το αστείο είναι ότι απο τότε δεν έχει ξαναβάλει ΠΟΤΕ φόρεμα..!!

Καταρχην θελω να πω ενα μεγαλο γεια σε ολους, καθως μολις ξεκινησα να ειμαι μελος σε αυτη τη σελιδα, στην οποια προβλεπεται οτι θα κολλησω! Τελως παντων, ας γραψω κι εγω τη δικη μου ιστορια...

Ενα αστειο περιστατικο που συνεβη περισυ, που ημουν στη δευτερα γυμνασιου και πραγματικα μας εκανε να πεθανουμε στο γελιο...

Στο σχολειο μας υπηρχε-τωρα την εστειλαν στο λυκειο- μια φιλολογος η οποια ειχα ψυχολογικα προβληματα! Κυριολεκτικα, ηταν τρελη με τη βουλα! Ελεγαν οτι την παρατησε ο αντρας της στα σκαλια της εκκλησιας και απο τοτε τρελαθηκε και μιλαει μονη της, πιανει κουβεντα με τις κουρτινες και αλλα τρελα! Μεσα στο μαθημα της επικρατει μια κολαση,η οποια ομως εμας τους μαθητες, καθε αλλο παρα δεν μας αρεσει και βολευει!

Αυτη η καθηγητρια λοιπον, ενα ωραιο πρωινο ερχεται να μας κανει μαθημα,παρολο που δεν την ειχαμε αυτη την ωρα! Ειχε φερει και το κλειδι της ταξης (βλεπετε η ταξη μας ειχε διαδραστικο πινακα και στα διαλειματα κλειδωνε),ξεκλειδωνει, μπαινει μεσα,κλεινει πισω της την πορτα -εχοντας αφησει το κλειδι στην κλειδαροτρυπα!- και καθετε στην εδρα περιμενωντας να μπουμε κι εμεις. Βρισκει τοτε ευκαιρια καποιος και γυρναει το κλειδι, κλειδωνοντας την τρελη μεσα! Μετα απο δευτερολεπτα το καταλαβαινει αυτη και αρχιζει να χτυπαει την πορτα,να της ανοιξουμε!

Περιτο να πω οτι η πορτα τρανταζοταν λες και υπηρχε απο μεσα κανενας ταυρος, ετοιμος για την ταυρομαχια!!! Εμεις ειχαμε λυθει στα γελια και μονο να την ξεκλειδωσουμε δεν θελαμε! Ετυχε να περνανε απο κει δυο καθηγητες που πηγαιναν για μαθημα και αντι να της ανοιξουν αυτοι...αρχισαν να γελανε κι απο πανω (ωραιο παραδειγμα, ε! Μετα απο κανενα πενταλεπτο ηρθε ο μαθηματικος-αλλος τρελαρας απο κει,θα σας μιλησω αλλη φορα για αυτον!- ο οποιος ξεκλειδωσε την πορτα, απελευθερωνοντας το...οργισμενο θηριο! Εκεινη, μεσα στη φουρια και την τρελα της αρπαζει δυο εντελως ασχετα παιδια και τους παει στη διευθυντρια! Ε, μετα απ'αυτο μας απειλουσαν οτι θα χαναμε την εκδρομη,ηταν και Μαιος, ερχοταν η μονοημερη, αλλα τελικα τελος καλο, ολα καλα! Παντως,οταν εμαθα οτι δεν θα τη ν εχουμε για φετος εκλαψα πικρα! Δεν βαριεσαι!

Πληροφορική
1. ΠΑΛΙΟΣ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
Πάει ένα παιδί να μπει στο ίντερνετ, πατάει το εικονίδιο δεν ανοίγει... Το ξαναπατάει, το ξαναπατάει για περίπου 17 φορές (
) και σε κάποια φάση του γεμίζει η μπάρα εργασιών με προγράμματα...! Τρελό γέλιο.
2.ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΕΚΡΗΞΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ
Όπως κάθεται ένα παιδί στον Η/Υ... ΣΚΑΕΙ ... κυριολεκτικά ο Η/Υ...!
https://www.youtube.com/watch?v=5-CYF2Oy9GU
3.ΜΑΡΚΑΔΟΡΟΣ ΚΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ
Λέω σε ένα παιδί: "Πάρε το εργαλείο σου!" Με το μαρκαδόρο στο χέρι.

Ωραίο θέμα! Η αλήθεια είναι ότι από αστεία σχολικά περιστατικά... άλλο τίποτα! Ακόμη θυμάμαι γεγονότα και καταστάσεις, που κάθε φορά που έρχονται στην επιφάνεια των σκέψεών μου, πάντα ένα χαμόγελο σχηματίζεται στα χείλη μου. Είναι απίστευτα όμορφο το τι συναισθήματα μπορεί να σου προκαλέσει η θύμηση αστείων περιστατικών στο χώρο του σχολείου...
Λοιπόν, θα ξεκινήσω με ένα από τα αγαπημένα μου περιστατικά που συνδύασε τότε και γέλιο και ανησυχία...

Απαραίτητο Hint: Απόλυτα προσεκτικό άτομο εγώ, αλλά όλως περιέργως και ταυτόχρονα αρκετά αδέξιο. Εκεί που λες πως η Stavri_ τα έχει όλα υπό έλεγχο... τσουυπ, να σου το απρόοπτο γεγονός της ημέρας...

Τρίτη Λυκείου. Μόλις έχει φτάσει στο τέλος της η ώρα της Γυμναστικής. Μούσκεμα όλοι από το παιχνίδι, καταλαβαίνετε, ανεβαίνουμε γρήγορα γρήγορα στην τάξη προκειμένου να προετοιμαστούμε για τη συνέχεια. Κάποιοι (μαζί τους και εγώ) έχουμε φέρει και μπλουζάκι καθαρό για να αλλάξουμε. Όπως λοιπόν βιάζομαι να πάρω το T-shirt μου να πάω στη τουαλέτα να προλάβω να αλλάξω, προτού χτυπήσει το κουδούνι, συνειδητοποιώ στη μέση του δρόμου πως ακόμη κρατάω το απουσιολόγιο στα χέρια μου (αντί του μπλουζακίου). Τρέχω ξανά πάνω στις σκάλες, και μπουκάροντας στην αίθουσα αλαφιασμένη, κάνω τη συνήθη μου αγαπημένη μου κίνηση: Πετάω ασυναίσθητα στον αέρα το απουσιολόγιο ωσάν φρίσμπι, με σκοπό να προσγειωθεί στην έδρα. (Γλιτώνω χρόνο, καταλαβαίνετε ). Έλα, όμως, που δε σημάδεψα και πολύ καλά... Φεύγει το απουσιολόγιο και κατευθύνεται ακάθεκτο προς την πίσω πλευρά του πίνακα. Περνάει μέσα από την σχισμή μεταξύ τοίχου-πίνακα και μένει ακριβώς... στη μέση (μάλλον)!
[ οι σχολικοί πίνακες ακριβώς στη μέση τους, στην πίσω πλευρά, έχουν ένα οριζόντιο ξύλο που εφάπτεται με τον τοίχο, και δε περνά από μέσα ούτε καρφίτσα!]

Βρε από εδώ είναι, βρε από εκεί είναι, πουθενά το απουσιολόγιο! Το είχε καταπιεί η μαύρη τρύπα μεταξύ πίνακα και τοίχου... Όπως αντιλαμβάνεστε, όσοι άρχισαν να συνειδητοποιούν τι συνέβη, είχαν σκάσει στα γέλια, ενώ εγώ από την άλλη μέσα στο άγχος και την ανησυχία, είχα ανέβει στην έδρα (την οποία είχα σύρει δίπλα από τη θέση του πίνακα) και προσπαθούσα μάταια με τα χέρια μου και τους διάφορους χάρακες να "ρίξω" το απουσιολόγιο στο έδαφος...

Κάποια στιγμή, αφού πολλοί συμμαθητές μου είχαν ήδη και εκείνοι προσπαθήσει ανεπιτυχώς, προσφέρονται δύο αγόρια από την τάξη μου, να πάρουν την "ευθύνη" πάνω τους, και να πάνε στη διεύθυνση. Εννοείται πως δεν το δέχτηκα ούτε κατά διάνοια, και έτσι αφού οπλίστηκα με θάρρος, βρέθηκα μπροστά στην πόρτα του γραφείου του Λυκειάρχη μας. Χτυπάω τη πόρτα (σχεδόν αθόρυβα). Με αντιλαμβάνεται ο διευθυντής, και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

(Διευθυντής) - Καλώς το κορίτσι! Πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω; (πάντα ευγενικότατος και χαμογελαστός)
(Εγώ) - Έκανα μία μικρή ζημιά... (γεμάτη ντροπή η δικιά σου)
(Διευθυντής) - Α, πολύ ωραία! Μ' αρέσουν οι ζημιές. (γελάει) Τι ζημιά;;
(Εγώ) [ξεροκαταπίνω] - Πέταξα το απουσιολόγιο πίσω από τον πίνακα, και αυτό έμεινε στη μέση, και δε μπορώ να το "κατεβάσω", και δε ξέρω τι να κάνω, αλλά αλήθεια σας λέω, κατά λάθος το έκανα. (χωρίς αναπνοή όλα αυτά)
(Διευθυντής) - [διαδοχικά] ... Όπως καταλαβαίνεις, πρέπει να τιμωρηθείς γι' αυτό. (με σοβαρό ύφος) Το απουσιολόγιο είναι δημόσιο έγγραφο και είσαι υπεύθυνη για την ακεραιότητά του....... (σιωπή)
(Εγώ) - Δίκιο έχετε, είμαι αδικαιολόγητη και...
(Διευθυντής) -... (κάγκελο εγώ εν το μεταξύ. "Πώς αλλάζει εκφράσεις τόσο γρήγορα? Προτζέκτορας είναι??")
Λοιπόν, θα πάρεις αυτό [ανοίγει το συρτάρι του και μου δίνει δύο κατσαβίδια] και θα ξεβιδώσεις τον πίνακα, θα τον κατεβάσεις, θα βγάλεις το απουσιολόγιο, και θα τον ξανά κρεμάσεις. Και ύστερα θα έρθω να ελέγξω τι δουλειά έχεις κάνει.
(Εγώ) - ... Ευχαριστώ πολύ! [ανακουφισμένη εγώ έγινα σφαίρα τρέχοντας κατευθυνόμενη προς την τάξη, κρατώντας εννοείται τα δύο κατσαβίδια]

Ε, την επόμενη ώρα δεν κάναμε μάθημα!! Με εμένα πάνω στην έδρα να ξεβιδώνω και να βιδώνω... Ευτυχώς, προσφέρθηκαν τα αγόρια (που είναι και κάτι τις πιο ψηλά από εμένα ) να με βοηθήσουν. Άλλος κράταγε τον πίνακα να μην πέσει, άλλος την έδρα (κουφό αυτό, δεν ήταν δα και σκάλα), εγώ ξεβίδωνα, άλλος βίδωνε μετά... Εν τέλει, κατεβάσαμε τον πίνακα, πήραμε το απουσιολόγιο (το ξεσκόνισα κιόλας σαν καλή νοικοκυρά), και βάλαμε ξανά τα πράγματα στη θέση τους...
Ε, πήρα και τα συγχαρητήριά μου από το διευθυντή μετά, μιας και έφερα εις πέρας την αποστολή μου!

Υ.Γ: Τελικά, περιττό να σας πω, πως δε πρόλαβα να αλλάξω μπλουζάκι. Με "κέρδισε" το κατσαβίδι!

Όλοι μαζί: Ρε Κώστα διαβαζε πιο δυνατά
Καθηγήτρια: Καλά λένε. Σαν 80χρονός διαβάζεις. Άντε με όση ψυχή σου έχει απομείνει διάβασε την τελευταία πρόταση


Μαθητής: Τι με κοιτάτε κύριε λες και είμαι κουνελοτρόφος;


Μαθητής: Κύριε τελείωσε το τετράδιο.
Καθηγητής: Μπράβο Μανωλάκη, ευκαιρία να πάρεις καινούριο. Φαντάζομαι ο βιβλιοπώλης έχει να σε δει από το Δημοτικό.


Καθηγητής: Θα έχετε ακούσει τις Beta Versions
Εγώ: Ααα ναι, οι Βέτα.
Καθηγητής: Όχι Βέτα, Μπέτα.
Εγώ: Ε, τι Βέτα τι Μπέτα. Μάπα είναι έτσι κι αλλιώς.


Μαθητής: Κύριε, κύριε.
(Ο καθηγητής τον αγνοεί.)
Μαθητής: Κύριε, κύριε.
(Σηκώνεται ο διπλανός του, πάει προς τον κάδο και το παίρνει μαζί του)
Καθηγητής: Που τον πας παιδί μου τον κάδο των σκουπιδιών;
Μαθητής: Ε που τον πάω κύριε; Ο άλλος τόση ώρα χέζεται και αδιαφορείτε. Αφήστε, αναλαμβάνω εγώ. Μη μας χέσει και το μωσαικό

Εχω και εγω μερικα και αστεια και στραβα να πω. Ειμαι συχνος στα γραφεια των υποδιευθυντων και της διευθυντριας αλλα επειδη τα εχω καλα μαζι τους με αφηνουν ησυχο χωρις καμπανα και αποβολες .

1)Ειχαμε στην γυμναστικη να πετυχουμε κατι στοχους με στεφανι με κατι μπαλακια του τενις . Ξεκιναν ολα ωραια . Και μολις ηρθε η ωρα να υπολογισουμε ποσα πετυχαμε πηρα το εκπληκτικο αποτελεσμα των 13/10 ... Ο διπλανος μου μπερδεψε τους στοχους και βαρουσε στον δικο μου .

2)Γυμναστικη παλι . Ειχαμε τοξοβολια και μας βαλανε κατι μικρα κρανοι για σε περιπτωση βλακιας . Εμενα το κρανος μου επεφτε στα ματια και δεν εβλεπα την τυφλα μου . Ρωταει ο γυμναστης εσυ βαγγελη ειδες τον στοχο ?? ΕΙΔΑ φωναζει . Εσυ κωστακη ειδες τον στοχο ΕΙΔΑ φωναζει . Ερχεται και η σειρα μου και εντελως αυθορμητα . Γιαννη ειδες τον στοχο?? ΑΡΧΙΔΙΑ ΕΙΔΑ... Γραφειο υποδιευθυντων . Να εχουν πεθανει στα γελια ολοι .. Τελικα τιποτα

3)Αυτο ηταν εντελως καταλαθος . Διάλειμμα . Ειχαμε και καλα μια εκθεση κορνιζων καποτε οταν εγω ημουν Α Λυκειου (Τωρα ειναι βιβλιοθηκη και ειμαι Β Λυκειου)Και μερικες απο αυτες απεικονιζαν την παναγια τον χριστο κλπ . Τις κρυες μερες μπαιναμε μεσα με την παρεα μου για να ζεσταθουμε . Ε καταλαθος σκουντηξα μια κορνιζα της παναγιας επεσε πανω σε μια αλλη εικονα του χριστου και οπως καταλαβατε τα πηρε ολα σβαρνα και επεσαν ολες οι εικονες κατω. Μπαινει η θεολογος και μονο που δεν επαθε εγκεφαλικο . Παλι την γλιτωσα .Α και απο τοτε εγινε βιβλιοθηκη και ειναι παντα κλειδωμενη .

4) Σε αυτο το συμβαν δεν ημουν εγω ο φταιχτης . Ειχαμε ενα παιδι το οποιο δεν ηταν στα καλα του . Πηγε στην τουαλετα να τα κανει και αντι να τα κανει στην τουαλετα τα αφησε στο πατωμα . Το βλεπει ο εφημερεύων καθηγητης και μονο που δεν λιποθύμησε . Τον πηγε στο διευθυντη και παραλιγο να σπασουν τα τζαμια απο τις φωνες τα καντιλια και τις βρισιες . Μην πω να πεσει ολο το κτιριο .

Αρχική Δημοσίευση από Stavri_:

Κάποια στιγμή, αφού πολλοί συμμαθητές μου είχαν ήδη και εκείνοι προσπαθήσει ανεπιτυχώς, προσφέρονται δύο αγόρια από την τάξη μου, να πάρουν την "ευθύνη" πάνω τους, και να πάνε στη διεύθυνση. Εννοείται πως δεν το δέχτηκα ούτε κατά διάνοια, και έτσι αφού οπλίστηκα με θάρρος, βρέθηκα μπροστά στην πόρτα του γραφείου του Λυκειάρχη μας. Χτυπάω τη πόρτα (σχεδόν αθόρυβα). Με αντιλαμβάνεται ο διευθυντής, και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

(Διευθυντής) - Καλώς το κορίτσι! Πως μπορώ να σε εξυπηρετήσω; (πάντα ευγενικότατος και χαμογελαστός)
(Εγώ) - Έκανα μία μικρή ζημιά... (γεμάτη ντροπή η δικιά σου)
(Διευθυντής) - Α, πολύ ωραία! Μ' αρέσουν οι ζημιές. (γελάει) Τι ζημιά;;
(Εγώ) [ξεροκαταπίνω] - Πέταξα το απουσιολόγιο πίσω από τον πίνακα, και αυτό έμεινε στη μέση, και δε μπορώ να το "κατεβάσω", και δε ξέρω τι να κάνω, αλλά αλήθεια σας λέω, κατά λάθος το έκανα. (χωρίς αναπνοή όλα αυτά)
(Διευθυντής) - [διαδοχικά] ... Όπως καταλαβαίνεις, πρέπει να τιμωρηθείς γι' αυτό. (με σοβαρό ύφος) Το απουσιολόγιο είναι δημόσιο έγγραφο και είσαι υπεύθυνη για την ακεραιότητά του....... (σιωπή)
(Εγώ) - Δίκιο έχετε, είμαι αδικαιολόγητη και...
(Διευθυντής) -... (κάγκελο εγώ εν το μεταξύ. "Πώς αλλάζει εκφράσεις τόσο γρήγορα? Προτζέκτορας είναι??")
Λοιπόν, θα πάρεις αυτό [ανοίγει το συρτάρι του και μου δίνει δύο κατσαβίδια] και θα ξεβιδώσεις τον πίνακα, θα τον κατεβάσεις, θα βγάλεις το απουσιολόγιο, και θα τον ξανά κρεμάσεις. Και ύστερα θα έρθω να ελέγξω τι δουλειά έχεις κάνει.
(Εγώ) - ... Ευχαριστώ πολύ! [ανακουφισμένη εγώ έγινα σφαίρα τρέχοντας κατευθυνόμενη προς την τάξη, κρατώντας εννοείται τα δύο κατσαβίδια]

Ε, την επόμενη ώρα δεν κάναμε μάθημα!! Με εμένα πάνω στην έδρα να ξεβιδώνω και να βιδώνω... Ευτυχώς, προσφέρθηκαν τα αγόρια (που είναι και κάτι τις πιο ψηλά από εμένα ) να με βοηθήσουν. Άλλος κράταγε τον πίνακα να μην πέσει, άλλος την έδρα (κουφό αυτό, δεν ήταν δα και σκάλα), εγώ ξεβίδωνα, άλλος βίδωνε μετά... Εν τέλει, κατεβάσαμε τον πίνακα, πήραμε το απουσιολόγιο (το ξεσκόνισα κιόλας σαν καλή νοικοκυρά), και βάλαμε ξανά τα πράγματα στη θέση τους...
Ε, πήρα και τα συγχαρητήριά μου από το διευθυντή μετά, μιας και έφερα εις πέρας την αποστολή μου!

Υ.Γ: Τελικά, περιττό να σας πω, πως δε πρόλαβα να αλλάξω μπλουζάκι. Με "κέρδισε" το κατσαβίδι!

Click για ανάπτυξη...

@Stavri_ Μη με παρεξηγήσεις, αλλά όταν το διάβασα νόμιζα ότι πρόκειται για τις πρώτες σκηνές μιας πορνογραφικής ταινίας

1. Είχαμε γυμναστική και έπρεπε να σκαρφαλώσουμε σε πολύζυγα. Δεν ήταν παράλληλα με τους τοίχους, αλλά κάθετα σε αυτούς, έτσι ώστε ανάμεσα σε πολύζυγο και τοίχο να υπάρχει ένα μικρό κενό (έπρεπε δηλαδή να σκαρφαλώσουμε από τη μία πλευρά και να κατέβουμε από την άλλη. Μέσα από αυτό το κενό λοιπόν, όσο δεν κοιτούσε ο καθηγητής την ώρα που ήμασταν ο ένας πίσω από τον άλλον, όσοι προλάβαιναν απλά ξεγλιστρούσαν μέσα από το κενό και γλίτωναν το σκαρφάλωμα, χωρίς να το πάρει ήδηση ο καθηγητής. Μέχρι που προσπάθησε να το κάνει κι ένας συμμαθητής μου λίγο στρουμπουλός, και αντί να ξεγλιστρήσει, σφίνωσε μέσα στο κενό! Ο καθηγητής βέβαια, αφού μας έβαλε τις φωνές, κατάφερε και τον έβγαλε.

2. Μια μέρα χτυπάει την πόρτα ο διευθυντής και λέει:

- Θέλω 4-5 αγόρια...

Σηκώνονται καμιά δεκαριά και πάνε προς το μέρος του, μιας και θα έβρισκαν ευκαιρία να χάσουν μάθημα...

- ... για να καθαρίσουν το προαύλιο.

... και το ίδιο ακριβώς δευτερόλεπτο που τελείωσε τη φράση του βρίσκονταν όλοι πάλι καθισμένοι στις θέσεις τους.

Τελικά δεν τη γλίτωσαν και όποιος είχε σηκωθεί τον έστειλε ο καθηγητής να καθαρίσει το προαύλιο.

3. Γράφαμε διαγώνισμα στα θρησκευτικά. Αυτοί που κάθονταν στο ίδιο θρανίο είχε ο καθένας ελαφρώς διαφορετικά και με άλλη σειρά διατυπωμένες ερωτήσεις, για να αποφευχθεί η αντιγραφή. Ο διπλανός μου δεν το ήξερε (ή του είχε διαφύγει) και αντέγραψε από μένα τα Σωστό-Λάθος. Το πιο αστείο είναι ότι, αρχικά, τα είχε επιλέξει όλα (ανεξαιρέτως!) όπως έπρεπε, αλλά είδε ότι εγώ τα είχα επιλέξει αλλιώτικα από αυτόν και τα άλλαξε κι εκείνος (το είδε και ο καθηγητής και του το είπε αφού το διόρθωσε).