Stalitsa
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Μιμιλού!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 949 μηνύματα.
29-06-06
02:40
Kassie σοβαρολογείς????
Πιστεύω οτι αν δεν έχει ζήσει κάποιος κάτι παρόμοιο του φαίνεται περίεργο γιατί είναι εξωπραγματικό για αυτόν...
ΚΕ μου θα ήθελα πάρα πάρα πολύ να έχω τόσο έντονο αυτό το χάρισμα που έχεις πραγματικά!!!
Αυτό που έχω εγώ είναι οτι μπορώ να διαισθανθώ κάποια πράγματα που θα συμβούν, χωρίς να το πολυψάχνω όπως επίσης να προβλέπω κάποια πράγματα...
Για παράδειγμα, πρόσφατα γέννησε η γυναίκα ενος γνωστού μου.. Από την 1 στιγμή που έμαθα οτι είναι έγκυος του είπα οτι θα κάνει κοριτσάκι, μετά από 2-3 μήνες που έκανε υπέρηχο όντως ήταν κοριτσάκι...
Πολλές φορές ξέρω τι θα μάθω ή τι θα μου πεί ο άλλος πριν καν μου το πεί.. Ή ξέρω τί ακριβώς θα γίνει χωρίς να περιμένω κάτι συγκεκριμένο (πχ πάω σχολείο, θα κάνω μάθημα!!!)
Όταν είχα περάσει Γιάννενα, μία μέρα πριν πάω να γραφτώ είχα ένα πολύ άσχημο προαίσθημα οτι κάτι δεν θα πάει καλά... Όντως στα μισα του δρόμου μας συνέβει κάτι πολύ άσχημο με το αυτοκίνητο... Και άλλα πολλά πολλά περίεργα! Που με έκαναν να μείνω έτσι όταν έβγαιναν!!!
Άσχετο από τα παραπάνω,μου έχει συμβεί το εξής περίεργο... Το 2003 το Καλοκαίρι είχα πάει διακοπές με μία φίλη μου στην Κρήτη, στον αδελφό της.. Συχνάζαμε σε μία παραλία όπου εκεί ήταν μια καντίνα (την είχε ένας γνωστός του αδελφού της). Ένα βράδυ εκείνος ο κύριος καθόταν και τα έπινε και άκουγε θλιμμένα τραγούδια επειδή σκοτώθηκε ένας φίλος του.. Κάθησε ο αδελφός της με την γυναίκα του εκεί και τα λέγανε και εμείς αράξαμε στις ξαπλώστρες ακούγοντας από μακρυά την μουσική και επειδή ήταν πολύ σκοτείνα κοιτάγαμε και μιλάγαμε για τα αστέρια.. Σε κάποια φάση συζητάγαμε για τον φίλο που έχασε ο γνωστός μας και για ένα πολύ καλό μου φίλο που είχα χάσει πρόσφατα... Το περιέργο είναι ενω ήμασταν μόνες δεν νιώθαμε μόνες, οτι καθως μιλούσαμε από εκεί που έκανε ψύχρα, νιώσαμε και οι 2 ταυτόχρονα ένα στιγμιαίο ζεστό αεράκι στα πρόσωπα μας αλλά μόνο στα πρόσωπα μας! Σαν χάδι!! Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία.. Το νιώσαμε 3 φορές.. Την 3η πήγαμε και ρωτήσαμε αν το ένιωσαν και οι άλλοι... Αρνήθηκαν! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό...
Και άλλο ένα που δεν μπορώ να εξηγήσω...
Κάποτε με τον μπαμπά μου μέναμε σε μία μονοκατοικία... Τα βράδια ακούγαμε πολλές φορές βήματα σαν να ήταν πολύ άνθρωποι πάνω και να χόρευαν δυνατά.. Πολλές φορές ανέβηκε ο πατέρας μου να δεί αν ήταν κάποιος αλλά κανείς... Τότε για να μη φοβάμαι μου έλεγε ο πατέρας μου οτι ήταν γάτες... Σίγουρα δεν ήταν γάτες! Το τί ήταν?? Άγνωστο!
Πιστεύω οτι αν δεν έχει ζήσει κάποιος κάτι παρόμοιο του φαίνεται περίεργο γιατί είναι εξωπραγματικό για αυτόν...
ΚΕ μου θα ήθελα πάρα πάρα πολύ να έχω τόσο έντονο αυτό το χάρισμα που έχεις πραγματικά!!!
Αυτό που έχω εγώ είναι οτι μπορώ να διαισθανθώ κάποια πράγματα που θα συμβούν, χωρίς να το πολυψάχνω όπως επίσης να προβλέπω κάποια πράγματα...
Για παράδειγμα, πρόσφατα γέννησε η γυναίκα ενος γνωστού μου.. Από την 1 στιγμή που έμαθα οτι είναι έγκυος του είπα οτι θα κάνει κοριτσάκι, μετά από 2-3 μήνες που έκανε υπέρηχο όντως ήταν κοριτσάκι...
Πολλές φορές ξέρω τι θα μάθω ή τι θα μου πεί ο άλλος πριν καν μου το πεί.. Ή ξέρω τί ακριβώς θα γίνει χωρίς να περιμένω κάτι συγκεκριμένο (πχ πάω σχολείο, θα κάνω μάθημα!!!)
Όταν είχα περάσει Γιάννενα, μία μέρα πριν πάω να γραφτώ είχα ένα πολύ άσχημο προαίσθημα οτι κάτι δεν θα πάει καλά... Όντως στα μισα του δρόμου μας συνέβει κάτι πολύ άσχημο με το αυτοκίνητο... Και άλλα πολλά πολλά περίεργα! Που με έκαναν να μείνω έτσι όταν έβγαιναν!!!
Άσχετο από τα παραπάνω,μου έχει συμβεί το εξής περίεργο... Το 2003 το Καλοκαίρι είχα πάει διακοπές με μία φίλη μου στην Κρήτη, στον αδελφό της.. Συχνάζαμε σε μία παραλία όπου εκεί ήταν μια καντίνα (την είχε ένας γνωστός του αδελφού της). Ένα βράδυ εκείνος ο κύριος καθόταν και τα έπινε και άκουγε θλιμμένα τραγούδια επειδή σκοτώθηκε ένας φίλος του.. Κάθησε ο αδελφός της με την γυναίκα του εκεί και τα λέγανε και εμείς αράξαμε στις ξαπλώστρες ακούγοντας από μακρυά την μουσική και επειδή ήταν πολύ σκοτείνα κοιτάγαμε και μιλάγαμε για τα αστέρια.. Σε κάποια φάση συζητάγαμε για τον φίλο που έχασε ο γνωστός μας και για ένα πολύ καλό μου φίλο που είχα χάσει πρόσφατα... Το περιέργο είναι ενω ήμασταν μόνες δεν νιώθαμε μόνες, οτι καθως μιλούσαμε από εκεί που έκανε ψύχρα, νιώσαμε και οι 2 ταυτόχρονα ένα στιγμιαίο ζεστό αεράκι στα πρόσωπα μας αλλά μόνο στα πρόσωπα μας! Σαν χάδι!! Στην αρχή δεν δώσαμε σημασία.. Το νιώσαμε 3 φορές.. Την 3η πήγαμε και ρωτήσαμε αν το ένιωσαν και οι άλλοι... Αρνήθηκαν! Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό...
Και άλλο ένα που δεν μπορώ να εξηγήσω...
Κάποτε με τον μπαμπά μου μέναμε σε μία μονοκατοικία... Τα βράδια ακούγαμε πολλές φορές βήματα σαν να ήταν πολύ άνθρωποι πάνω και να χόρευαν δυνατά.. Πολλές φορές ανέβηκε ο πατέρας μου να δεί αν ήταν κάποιος αλλά κανείς... Τότε για να μη φοβάμαι μου έλεγε ο πατέρας μου οτι ήταν γάτες... Σίγουρα δεν ήταν γάτες! Το τί ήταν?? Άγνωστο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.