Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
08-11-09
21:33
Ωστόσο δεν μπορείς να αρνηθείς οτι αν παίζαμε με το πλευρό των Αγγλογάλλων θα είχαμε γλιτώσει απ'τα πιο τραγικά. Δεν θα επενέβαιναν να σταματήσει η σφαγή αμάχων; Δεν θα μας υποχρέωναν στην περίφημη ανταλλαγή πληθυσμών,μια ώρα αρχύτερα όσο αυτοί οι πληθυσμοί ήταν εν ζωή;
Έχω διαβάσει κι άλλη εκδοχή του ίδιου θέματος, η οποία απ' όσα γνωρίζω μου φαίνεται ιδιαίτερα πιθανή. Το σχέδιο των μεγάλων δυνάμεων ήταν ακριβώς να καταλήξουμε στην ανταλλαγή πληθυσμών, πριν φτάσουμε στην εγκαθίδρυση του διευρυμένου Ελληνικού και του νέου Τουρκικού κράτους. Οι λόγοι ήταν γεωπολιτικοί και σχετίζονταν με το λεγόμενο "Ανατολικό Ζήτημα".
Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο φόβος των συμμάχων ήταν ότι εάν στα δύο αυτά νέα κράτη συνεχιζόταν η ειρηνική συνύπαρξη των χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών, όπως συνέβαινε τους προηγούμενους αιώνες, μετά από λίγες δεκαετίες τα δύο αυτά κράτη θα ήταν δυνατόν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να συνασπιστούν σε μια συμμαχία, ή ακόμη χειρότερα ομοσπονδία. Η ομοσπονδία αυτή θα κατείχε τόσο σημαντική γεωπολιτική θέση, που θα ήταν ισχυρότερη της Αγγλίας και Γαλλίας μαζί, ουσιαστικά οι μεγάλες δυνάμεις θ' αντιμετώπιζαν το φάντασμα της αναβίωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Πράγματι, θεωρείται ότι εάν ένα και μόνο κράτος ή μόρφωμα κατείχε τα δύο σημαντικότερα σημεία εξόδου στις θερμές εμπορικές θάλασσες του κόσμου, την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη, μαζί με την Κρήτη, την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και αυτά του Ιονίου, στην ουσία θα διαφέντευε όλη τη Μέση Ανατολή και τα πετρέλαιά της, τα Βαλκάνια και τους εμπορικούς δρόμους προς την Ευρώπη και όλη τη Μεσόγειο. Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όποια αυτοκρατορία κατείχε αυτές τις περιοχές (Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική) δέσποζε στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη επί αιώνες. Οι ανάμικτοι πληθυσμοί της πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας, χριστιανοί Έλληνες και εξισλαμισμένοι ελληνικοί και άλλοι πρώην χριστιανοί πληθυσμοί, οι οποίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τουλάχιστον στην περιοχή της Μικρασίας, αναφέρονται συνοπτικά ως Ρωμιοί ή Ρωμιοσύνη. Αυτή η εθνική ταυτότητα έπρεπε οπωσδήποτε να καταργηθεί.
Κατά το σχεδιασμό του διαμελισμού της φθίνουσας και παρηκμασμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λογικό ήταν να ληφθεί εκ των προτέρων μέριμνα για τη μη αναβίωσή της με άλλη μορφή. Έτσι, οι Άγγλοι αρχικά βοήθησαν την Ελλάδα, μέχρι εκείνη να κατέχει τα κομμάτια που εκείνοι ήθελαν. Στη συνέχεια, έταξαν στο Βενιζέλο εδάφη από τα Μικρασιατικά παράλια, με σκοπό να σύρουν την Ελλάδα σ' έναν πόλεμο τον οποίο δεν θα μπορούσε να κερδίσει χωρίς τη δική τους εύνοια. Ταυτόχρονα, οι σύμμαχοι Γάλλοι, άρχισαν να πριμοδοτούν τον Κεμάλ, δίνοντάς του επίσης υποσχέσεις δημιουργίας ενός ισχυρού κράτους, υπό την προϋπόθεση αυτό να είναι ευρωπαϊκά-κοσμικά προσανατολισμένο (αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που οι μεγάλες δυνάμεις ακόμη ανέχονται τη δικτατορία με κοσμικό μανδύα που διοικεί την Τουρκία και σφυρίζουν αδιάφορα σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα). Οι Ρώσοι είχαν φυσικά κάθε συμφέρον να συναινέσουν στο σχέδιο, αφού η δική τους απώτερη βούληση ήταν και είναι ακόμη η έξοδός τους στη θάλασσα της Μεσογείου, το ίδιο και οι Γερμανοί, ηττημένοι του πολέμου, αφού έτσι δεν θα έκλεινε αμετάκλητα το Ανατολικό Ζήτημα και θα τους δινόταν η ευκαιρία γρήγορα να ξεπεράσουν την ήττα, να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναπροσπαθήσουν, όπως κι έγινε.
Έτσι, την κατάλληλη στιγμή, τα φερέφωνα των μεγάλων δυνάμεων στην Ελλάδα πήραν τις εντολές τους. Ο Βενιζέλος να προχωρήσει την εκστρατεία, ενώ ταυτόχρονα να κηρύξει εκλογές μέσα στον πόλεμο, πράγμα που θεωρείται από πολλούς αναλυτές μέγιστο πολιτικό ατόπημα, ανεξήγητο για το πολιτικό του μέγεθος. Το ότι δεν βγήκε καν βουλευτής είναι ακόμη πιο ύποπτο. Φαίνεται σαν να ήξερε τι θα επακολουθούσε και φρόντισε να βγάλει την ουρά του απ' έξω, αφού μετά θα ερχόταν ως "από μηχανής Θεός" και θα "έσωζε" την κατάσταση, θα εφάρμοζε δηλαδή την ανταλλαγή των πληθυσμών. Έτσι, από πολλούς μικρασιάτες στην καταγωγή Έλληνες, κόντρα στο ρεύμα της ιστορικής προπαγάνδας, ο Βενιζέλος θεωρείται ως προδότης κι όχι ως εθνοσωτήρας.
Οι γερμανόφιλοι κατέβηκαν στις εκλογές με το προπαγανδιστικά ψευδεπίγραφο σύνθημα "Οίκαδε", που σήμαινε με λίγα λόγια το "να γυρίσουν τα παιδιά μας σπίτια τους", ενώ είχαν εντολές να συνεχίσουν κι εκείνοι την εκστρατεία μέχρι την τελική καταστροφή. Φυσικά, δεν ξέρω κατά πόσον είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η ηττημένη Γερμανία είχε αρκετή επιρροή και δύναμη, ώστε να αποσπάσει έναν τόσο νευραλγικό σύμμαχο όπως η Ελλάδα, από τη σφαίρα επιρροής των Αγγλογάλλων. Φαίνεται ότι κι αυτοί, ίσως και υποχρεωτικά ως ηττημένοι, έπαιξαν το παιχνίδι που είχε συμφωνηθεί, ώστε να δώσουν το αναγκαίο πρόσχημα στους Άγγλους να πουλήσουν στεγνά έναν από τους "νικητές" του Α' Π.Π.
Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ακόμη και η καταστροφή της Κύπρου εντάσσεται στο ίδιο σκεπτικό, αφού αποτελούσε τον τελευταίο θύλακα όπου ακόμη συμβίωναν ειρηνικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι κι έπρεπε κι εκεί να υπάρξει διχοτόμησή τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν θιασώτης της Ελληνοτουρκικής Ομοσπονδίας και την είχε μάλιστα προτείνει επισήμως. Δεν ήταν βέβαια τυχαίο ότι προ της προδοσίας της Κύπρου ο Παπαδόπουλος έπρεπε να αντικατασταθεί από τον ηλίθιο Ιωαννίδη. Θιασώτες της ίδιας ιδέας ήταν και εκπρόσωποι της Αριστεράς, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος ("Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης", όχι του Ελληνισμού, προσέξτε το αυτό!!).
Κατά τη δική μου (κι όχι μόνο) γνώμη, η Μικρασιατική Εκστρατεία και η επακόλουθη καταστροφή ήταν μια συμπαιγνία των μεγάλων δυνάμεων, εις βάρος του Ελληνικού και του Τουρκικού λαού (ή ορθότερα της Ρωμιοσύνης) με σκοπό το προσωρινό πάγωμα της λύσης του Ανατολικού Ζητήματος, το οποίο καμμία απ' αυτές δεν είχε τις απαιτούμενες δυνάμεις για να κερδίσει ολοκληρωτικά, συνεπώς η λύση του θα μετατίθετο για το μέλλον. Προσοχή: Ο Β' Π.Π. δεν κατάφερε ούτε κι αυτός να λύσει το Ανατολικό Ζήτημα, το οποίο παραμένει ακόμη ανοικτό. Τίποτε απ' αυτά δεν είναι άσχετο με τους πρόσφατους πολέμους στα Βαλκάνια, ούτε με τις ιστορίες των αγωγών ενέργειας, που παίζονται γύρω μας.
Δηλαδή συγνώμη, οι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι απαιτούσαν τη συμμόρφωσή μας στα σχέδιά τους, προκειμένου να σταματήσουν μια σφαγή που γινόταν μπροστά στα μάτια τους; Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, ο οποίος επέβαινε σε ένα από αυτά τα πλοία έγραψε: "Εκείνο το βράδυ αισθάνθηκα ντροπή που ήμουν Αμερικανός. Αφήσαμε μέσα σε μια νύχτα να καταστραφεί ένας πολιτισμός χιλιάδων ετών, χωρίς να κάνουμε τίποτε γι' αυτό"...Δεν θα έδιναν εντολή στα ρημάδια αγγλογαλλικά πλοία να μας περιμαζέψουν απ'το λιμάνι της Σμύρνης; Μέσα στην πόλη της Σμύρνης υπήρχαν συμμαχικά προξενεία με άγγλους και γάλλους αντιπροσώπους και τα αγήματα τους,δεν θα έδιναν εντολή στους τούρκους να σταματήσουν τις βαρβαρότητες;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
01-11-09
21:56
Φίλε Φαντασμένε, δεν διαφωνώ κατ' αρχήν με το δικαίωμα του καθενός να ονομάζει τη χώρα του σύμφωνα με κάποιον γεωγραφικό προσδιορισμό, γι' αυτό και ήμουν θιασώτης της ιδέας ενός ονόματος με τον όρο "Μακεδονία" να υπάρχει ως γεωγραφικός προσδιορισμός, όπως "Σλαβομακεδονία" ή "Βόρεια Μακεδονία" κλπ. Ωστόσο η δική μου εμπειρία λέει πως η χρήση του ονόματος "Μακεδονία" από τους βόρειους γείτονές μας, συνδεόταν ανέκαθεν (από την εποχή του Τίτο ακόμη) με αλυτρωτικές και εθνικιστικές θέσεις. Επίσης, η προπαγάνδα υπέρ των ανοησιών με το Μέγα Αλέξανδρο και της Μεγάλης Μακεδονίας είναι πολύ ισχυρή και προέρχεται δυστυχώς από επίσημες πηγές των γειτόνων. Η κακή εξέλιξη επί του ονόματος των Σκοπίων δεν είναι αποκλειστικά ευθύνη των εθνικιστών, αν και θα συμφωνήσω ότι εκείνο το ρημάδι συλλαλητήριο των τραγοπαπάδων και των λοιπών συγγενών στη Σαλλονίκη το 1992 είχε καταστροφικές συνέπειες. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης φέρει η επίσημη ελληνική ηγεσία, σοσιαλιστική και φιλελεύθερη (άντε του μεσαίου χώρου), με τους τραγικούς της χειρισμούς σε όλα αυτά τα χρόνια. Επίσης, το ζήτημα έχει καταλήξει εκεί, λόγω της αμέριστης υποστήριξης των ΗΠΑ προς τα Σκόπια, οι οποίες δεν την πρόσφεραν απλόχερα για να τιμωρήσουν τα εδώ εθνίκια, αλλά επειδή η πολυδιάσπαση και η υποδαύλιση εθνοτικών ζητημάτων στο χώρο των Βαλκανίων, αποτελούν όπως γνωρίζεις, πάγια πολιτική τους κι εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει βάσιμα, ότι όποιος υποστηρίζει τα "δίκια" των Σκοπίων, στην ουσία υποστηρίζει τα "δίκια" των Αμερικανών και πως το μόνο που επιτυγχάνουμε έτσι είναι η υπόθαλψη φαινομένων τύπου Βοσνίας ή Κοσσυφοπεδίου και στην δική μας περιοχή.
Αυτά όμως μπορούν να συζητηθούν, ή έχουν ήδη συζητηθεί στο αντίστοιχο θέμα περί FYROM. Εάν θέλεις να μου απαντήσεις, κάνε παράθεση τα παραπάνω γραφόμενά μου εκεί...
Ως προς τους Τούρκους, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, για την οποία πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να βάζουμε τα ημέτερα εθνίκια στο ίδιο καζάνι με τα Τουρκικά. Συγκεκριμένα, οι επεκτατικές θέσεις της γείτονος αποτελούν επίσημα εκπεφρασμένες θέσεις της "εκλεγμένης" ηγεσίας της, ενώ εδώ αποτελούν απλά μειοψηφικές γραφικότητες, τις οποίες εύκολα μπορείς ν' αντιπαρέλθεις με χαμόγελο. Προσωπικά δεν έχω τίποτε απολύτως με τον μέσο Τούρκο, ούτε και θεωρώ τις αφεντομουτσουνάρες μας ανώτερες από οποιονδήποτε άλλον, λόγω καταγωγής ή DNA. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία κυβερνάται εδώ και δεκαετίες από ένα φασιστικό Κεμαλικό, στρατοκρατικού τύπου καθεστώς, ναζιστικής νοοτροπίας. Όπως είπες κι εσύ, εκεί οι αντιφασίστες φυλακίζονται και βασανίζονται, πράγμα που δεν συμβαίνει στη χώρα μας. Εκεί οι γκρίζοι λύκοι αποτελούν "επίσημο" παρακράτος, όπως ήταν εδώ οι "Καρφίτσες" και οι "Γκοτζαμάνηδες" της πάλαι ποτέ Καραμανλικής δεξιάς. Αποτελούν, για να το θέσουμε ορθότερα, μία ηχηρή έκφραση του λεγόμενου "Βαθέος Κράτους". Συνεπώς, η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τούτο το καθεστώς έχει αποδειχτεί ιστορικά αδόκιμη. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία λέγεται πως ιστορικά έχει κερδίσει περισσότερα στις διαπραγμετεύσεις, απ' όσα έχει κερδίσει στο πεδίο των μαχών. Κάθε λογής "ρεαλιστική" προσέγγιση μέσω διαπραγματεύσεων, έχει αποδειχτεί εναντίον μας. Εδώ μας έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, πράγμα που ισχύει βάσει του διεθνούς δικαίου, με απειλή πολέμου. Σημειωτέον ότι μας το απαγορεύουν ακόμη και για το Ιόνιο πέλαγος!!! Μας έχουν απειλήσει επίσης με πόλεμο, εάν ερευνήσουμε για πετρέλαιο στα διεθνή ύδατα του Θερμαϊκού Κόλπου (!!!), απαιτώντας συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Δεν βλέπω λοιπόν το λόγο να υποστηρίξω το οποιοδήποτε δίκιο τους, έναντι των δικών μας, ακόμη κι αν εμείς σε κάποια πράγματα είμαστε υπερβολικοί. Σε τελική ανάλυση, δεν νομίζω ότι θα περνάω προσωπικά καλύτερα ή θ' απολαμβάνω περισσότερων δημοκρατικών δικαιωμάτων, εάν η Θεσσαλονίκη περάσει στα χέρια των Τούρκων ή των Σκοπιανών. Συνεπώς γιατί να συμπαρασταθώ στα δικά τους δίκαια;
Για τις συμμαχίες, θα σου υπενθυμίσω ότι η Τουρκία αποτελεί "σύμμαχό" μας στο ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες. Σε τι μας οφέλησε αυτό; Στο ότι έχει καταληστευθεί ο πλούτος της χώρας μας σε αληθείς ή δήθεν "αμυντικές δαπάνες" που είναι οι υψηλότερες σε σχέση με το ΑΕΠ, απ' ό,τι σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη; Μήπως αυτό που λες ακούγεται απλά σαν ευχολόγιο;
Όσο για την Κύπρο, εγώ δεν ρώτησα αυτό που απάντησες. Η προπαγάνδα της "ρεαλιστικής" εξωτερικής πολιτικής ήταν ότι θα λύνονταν αυτομάτως όλα τα προβλήματα και μάλιστα υπέρ μας. Τώρα ο κύριος Σωμερίτης μας λέει ότι είτε θα πρέπει να δεχτούμε μια μόνιμη διχοτόμηση, ή μια λύση τύπου Ανάν, την οποία ο ίδιος ο Κυπριακός λαός απέρριψε μετά πολλών επαίνων. Μάλιστα, αυτό και πάλι χαρακτηρίζεται ως "ρεαλιστική πολιτική". Διακρίνω κάποια κοροϊδία σε αυτό, ή καλύτερα την προσπάθεια επιβολής λύσεων ενάντια στη διεθνή νομιμότητα, με τη μέθοδο του σαλαμιού: Φέτα, φέτα...
Αυτά όμως μπορούν να συζητηθούν, ή έχουν ήδη συζητηθεί στο αντίστοιχο θέμα περί FYROM. Εάν θέλεις να μου απαντήσεις, κάνε παράθεση τα παραπάνω γραφόμενά μου εκεί...
Ως προς τους Τούρκους, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, για την οποία πιστεύω πως δεν θα έπρεπε να βάζουμε τα ημέτερα εθνίκια στο ίδιο καζάνι με τα Τουρκικά. Συγκεκριμένα, οι επεκτατικές θέσεις της γείτονος αποτελούν επίσημα εκπεφρασμένες θέσεις της "εκλεγμένης" ηγεσίας της, ενώ εδώ αποτελούν απλά μειοψηφικές γραφικότητες, τις οποίες εύκολα μπορείς ν' αντιπαρέλθεις με χαμόγελο. Προσωπικά δεν έχω τίποτε απολύτως με τον μέσο Τούρκο, ούτε και θεωρώ τις αφεντομουτσουνάρες μας ανώτερες από οποιονδήποτε άλλον, λόγω καταγωγής ή DNA. Ωστόσο, ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία κυβερνάται εδώ και δεκαετίες από ένα φασιστικό Κεμαλικό, στρατοκρατικού τύπου καθεστώς, ναζιστικής νοοτροπίας. Όπως είπες κι εσύ, εκεί οι αντιφασίστες φυλακίζονται και βασανίζονται, πράγμα που δεν συμβαίνει στη χώρα μας. Εκεί οι γκρίζοι λύκοι αποτελούν "επίσημο" παρακράτος, όπως ήταν εδώ οι "Καρφίτσες" και οι "Γκοτζαμάνηδες" της πάλαι ποτέ Καραμανλικής δεξιάς. Αποτελούν, για να το θέσουμε ορθότερα, μία ηχηρή έκφραση του λεγόμενου "Βαθέος Κράτους". Συνεπώς, η οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τούτο το καθεστώς έχει αποδειχτεί ιστορικά αδόκιμη. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία λέγεται πως ιστορικά έχει κερδίσει περισσότερα στις διαπραγμετεύσεις, απ' όσα έχει κερδίσει στο πεδίο των μαχών. Κάθε λογής "ρεαλιστική" προσέγγιση μέσω διαπραγματεύσεων, έχει αποδειχτεί εναντίον μας. Εδώ μας έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα επέκτασης των χωρικών μας υδάτων στα 12 μίλια, πράγμα που ισχύει βάσει του διεθνούς δικαίου, με απειλή πολέμου. Σημειωτέον ότι μας το απαγορεύουν ακόμη και για το Ιόνιο πέλαγος!!! Μας έχουν απειλήσει επίσης με πόλεμο, εάν ερευνήσουμε για πετρέλαιο στα διεθνή ύδατα του Θερμαϊκού Κόλπου (!!!), απαιτώντας συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Δεν βλέπω λοιπόν το λόγο να υποστηρίξω το οποιοδήποτε δίκιο τους, έναντι των δικών μας, ακόμη κι αν εμείς σε κάποια πράγματα είμαστε υπερβολικοί. Σε τελική ανάλυση, δεν νομίζω ότι θα περνάω προσωπικά καλύτερα ή θ' απολαμβάνω περισσότερων δημοκρατικών δικαιωμάτων, εάν η Θεσσαλονίκη περάσει στα χέρια των Τούρκων ή των Σκοπιανών. Συνεπώς γιατί να συμπαρασταθώ στα δικά τους δίκαια;
Για τις συμμαχίες, θα σου υπενθυμίσω ότι η Τουρκία αποτελεί "σύμμαχό" μας στο ΝΑΤΟ εδώ και δεκαετίες. Σε τι μας οφέλησε αυτό; Στο ότι έχει καταληστευθεί ο πλούτος της χώρας μας σε αληθείς ή δήθεν "αμυντικές δαπάνες" που είναι οι υψηλότερες σε σχέση με το ΑΕΠ, απ' ό,τι σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη; Μήπως αυτό που λες ακούγεται απλά σαν ευχολόγιο;
Όσο για την Κύπρο, εγώ δεν ρώτησα αυτό που απάντησες. Η προπαγάνδα της "ρεαλιστικής" εξωτερικής πολιτικής ήταν ότι θα λύνονταν αυτομάτως όλα τα προβλήματα και μάλιστα υπέρ μας. Τώρα ο κύριος Σωμερίτης μας λέει ότι είτε θα πρέπει να δεχτούμε μια μόνιμη διχοτόμηση, ή μια λύση τύπου Ανάν, την οποία ο ίδιος ο Κυπριακός λαός απέρριψε μετά πολλών επαίνων. Μάλιστα, αυτό και πάλι χαρακτηρίζεται ως "ρεαλιστική πολιτική". Διακρίνω κάποια κοροϊδία σε αυτό, ή καλύτερα την προσπάθεια επιβολής λύσεων ενάντια στη διεθνή νομιμότητα, με τη μέθοδο του σαλαμιού: Φέτα, φέτα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
01-11-09
19:55
Θα ήθελα να ήξερα, ποια ακριβώς "δίκαια" έχουν οι "Βορειομακεδόνες" και οι Τούρκοι κατά τον κύριο Σωμερίτη; Την σλαβική καταγωγή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ή τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και τις "Γκρίζες ζώνες" με τη διεκδίκηση ελληνικών νησιών; Μήπως τους χάρτες με τη "Μεγάλη Μακεδονία" που περιλαμβάνει και το σπίτι μου μαζί; Μου αρέσει αυτή η "αλήθεια" που όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να προσκυνήσουμε, για να γίνει κατανοητός ο όρος "Προσκυνημένοι" του Μακρυγιάννη...Για να μάθει την αλήθεια: ότι οι «άλλοι», οι Τούρκοι και οι Βορειομακεδόνες, ναι, δεν είναι φυσικά αθώοι για τα αδιέξοδα αλλά έχουν και αυτοί δίκια· και ότι έχουμε μαζί τους την κοινή την υποχρέωση να αποπειραθούμε τους δρόμους της συνεργασίας.
Πώς άραγε μπορούμε να συνεργαστούμε με κάποιους που διεκδικούν δικά μας κεκτημένα, ενώ εμείς δεν ζητάμε τίποτε από αυτούς, πέρα από το σεβασμό των ψηφισμάτων του ΟΗΕ περί εισβολής και κατοχής της Κύπρου;
Παρακάτω μας λέει:
Αφού λοιπόν ρεαλισμός νοείται το να παραδεχτείς την ήττα σου στο πεδίο της μάχης ή στο στίβο της διπλωματίας και να συνθηκολογήσεις, τότε γεννάται το ακόλουθο ερώτημα: Γιατί οι Τούρκοι για παράδειγμα δεν ακολουθούν ετούτη την "ρεαλιστική εξωτερική πολιτική", αφού τα νησιά του Αιγαίου τα κερδίσαμε στο πεδίο της μάχης; Γιατί οι "Βορειομακεδόνες" δεν συνθηκολογούν μαζί μας αφού την "Μακεδονία του Αιγαίου" την κερδίσαμε και πάλι στο πεδίο της μάχης, κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους; Γιατί ο κύριος Σωμερίτης (ή μήπως Ξωμερίτης; ) δεν συστήνει στους αγαπητούς μας γείτονες τον ίδιο ρεαλισμό της υποχώρησης, τον οποίο συστήνει για τη δική μας πλευρά; Ο δικός τους εθνικισμός δεν είναι κατακριτέος; Δεν τον βρίσκει ιδεολογικά αντίθετο;Μια δυναμική εξωτερική πολιτική απαιτεί τόλμη και ρεαλισμό. Λύση άλλη από τη συζητούμενη ομοσπονδία δύο συνιστωσών κρατών δεν υπάρχει στην Κύπρο με εξαίρεση τη διχοτόμηση. Λύση άλλη από μια κοινή, με διαπραγματεύσεις, προσφυγή στη Χάγη δεν υπάρχει για τις σχέσεις μας με την Τουρκία στο Αιγαίο. Λύση άλλη από έναν συμβιβασμό με τους Βορειομακεδόνες, που διεθνώς έχουν κερδίσει, δεν υπάρχει.
Και κάτι άλλο: Μας παραμύθιαζαν επί χρόνια, ότι εάν η Κύπρος ενταχθεί στην Ε.Ε. θα λύνονταν αυτομάτως τα προβλήματά μας, ως προς το Κυπριακό. Είδατε να επιβεβαιώνεται αυτό; Πού είναι λοιπόν η "ρεαλιστική" εξωτερική τους πολιτική;
Η προπαγάνδα εναντίον των συμφερόντων της χώρας μας, ενδεδυμένη με "προοδευτικό", αντιεθνιστικό χιτώνα. Το επιχείρημα θυμίζει το "Εάν δεν μπορείς ν' αποφύγεις το βιασμό, χαλάρωσε για να τον απολαύσεις". Από το στόμα τέτοιων ανθρώπων ο όρος "εθνικιστής" φαντάζει πλέον ως φιλοφρόνηση και βαθύτατη τιμή...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.