Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
04-07-09
03:06
Πήγαινα δημοτικό σε ένα ιδιωτικό παρεισφρέοντας ανάμεσα σε γόνους των καλύτερων οικογενειών της Θεσσαλονίκης. Καθ' όλη τη διάρκειά του, δεν είχα απολύτως κανένα πρόβλημα με τους συμμαθητές μου, είμασταν όλοι πολύ δεμένοι κι αγαπημένοι.
Στο γυμνάσιο πήγαινα σ' ένα λυόμενο δημόσιο, όπου επίσης τα πήγαινα καλά με τους συμμαθητές μου, αν και από τη φύση μου δεν πλησίαζα εύκολα άτομο για να κάνω προσωπική παρέα. Ωστόσο είχα καλές σχέσεις με τα περισσότερα παιδιά.
Λύκειο πήγαινα σε σχολείο που φιλοξενούσε τα παιδιά της εύπορης τάξης της πόλης, αν και δημόσιο. Εκεί είχε περάσει πια η εποχή της αθωότητας κι είχε αρχίσει το εμετικό στάδιο της ένταξης των παιδιών στη συμβατικότητα που έχουν προετοιμάσει οι μεγάλοι γι' αυτά. Άρχισαν όλα τα γνωστά, η επίδειξη, ο ανταγωνισμός, η κλίκα· όχι επιθέσεις δεν είχαμε, ήταν πολύ αθώα η εποχή μας για τέτοια πράγματα.
Εκεί λοιπόν ανακάλυψα ότι όλοι είχαν κάποιο λόγο να μου τη λένε και να προσπαθούν να με μειώσουν. Στη Β' Λυκείου λοιπόν, άρχισα να κάνω παρέα με τα πλέον περιθωριακά, αφανή και "φτυσμένα" άτομα του σχολείου. Σύντομα η παρέα μας είχε αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της στα πράγματα του σχολείου, σε πείσμα των αστοπαίδων της ΟΝΝΕΔ που κυριαρχούσε στα πράγματα. Μετά από λίγο η παρέα άρχισε να συσπειρώνει γύρω της κι άλλα αξιόλογα άτομα. Στην Γ' Λυκείου είμασταν οι πρώτες μούρες!! Μέχρι και γκόμενες έβγαζαν οι πρώην περιθωριακοί που δεν τους μιλούσε κανείς. Η εκδίκηση του Χάους ήταν γεγονός
Εάν έχει κάποιος ευθύνη που είναι κι αισθάνεται διαφορετικός;
Φυσικά κι έχει, αφού εκείνος επέλεξε τη διαφορετικότητά του.
Εάν έχει ευθύνες που οι άλλοι του την πέφτουν; Όχι η ευθύνη είναι των άλλων. Αυτό αποτελεί το τίμημα του να διαλέξεις να είσαι διαφορετικός και να ξεχωρίζεις από το σωρό, με οποιονδήποτε τρόπο.
Εάν έχει ευθύνη που νιώθει μειονεκτικά;
Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος του. Απέναντι στη βία των ανοήτων θα έπρεπε να προτάξει σθεναρή αντίσταση προκειμένου να υπερασπιστεί τη διαφορετικότητά του και να φανεί αντάξιός της...
Στο γυμνάσιο πήγαινα σ' ένα λυόμενο δημόσιο, όπου επίσης τα πήγαινα καλά με τους συμμαθητές μου, αν και από τη φύση μου δεν πλησίαζα εύκολα άτομο για να κάνω προσωπική παρέα. Ωστόσο είχα καλές σχέσεις με τα περισσότερα παιδιά.
Λύκειο πήγαινα σε σχολείο που φιλοξενούσε τα παιδιά της εύπορης τάξης της πόλης, αν και δημόσιο. Εκεί είχε περάσει πια η εποχή της αθωότητας κι είχε αρχίσει το εμετικό στάδιο της ένταξης των παιδιών στη συμβατικότητα που έχουν προετοιμάσει οι μεγάλοι γι' αυτά. Άρχισαν όλα τα γνωστά, η επίδειξη, ο ανταγωνισμός, η κλίκα· όχι επιθέσεις δεν είχαμε, ήταν πολύ αθώα η εποχή μας για τέτοια πράγματα.
Εκεί λοιπόν ανακάλυψα ότι όλοι είχαν κάποιο λόγο να μου τη λένε και να προσπαθούν να με μειώσουν. Στη Β' Λυκείου λοιπόν, άρχισα να κάνω παρέα με τα πλέον περιθωριακά, αφανή και "φτυσμένα" άτομα του σχολείου. Σύντομα η παρέα μας είχε αρχίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της στα πράγματα του σχολείου, σε πείσμα των αστοπαίδων της ΟΝΝΕΔ που κυριαρχούσε στα πράγματα. Μετά από λίγο η παρέα άρχισε να συσπειρώνει γύρω της κι άλλα αξιόλογα άτομα. Στην Γ' Λυκείου είμασταν οι πρώτες μούρες!! Μέχρι και γκόμενες έβγαζαν οι πρώην περιθωριακοί που δεν τους μιλούσε κανείς. Η εκδίκηση του Χάους ήταν γεγονός
Εάν έχει κάποιος ευθύνη που είναι κι αισθάνεται διαφορετικός;
Φυσικά κι έχει, αφού εκείνος επέλεξε τη διαφορετικότητά του.
Εάν έχει ευθύνες που οι άλλοι του την πέφτουν; Όχι η ευθύνη είναι των άλλων. Αυτό αποτελεί το τίμημα του να διαλέξεις να είσαι διαφορετικός και να ξεχωρίζεις από το σωρό, με οποιονδήποτε τρόπο.
Εάν έχει ευθύνη που νιώθει μειονεκτικά;
Αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος του. Απέναντι στη βία των ανοήτων θα έπρεπε να προτάξει σθεναρή αντίσταση προκειμένου να υπερασπιστεί τη διαφορετικότητά του και να φανεί αντάξιός της...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.