xazoulina
Νεοφερμένος
Η xazoulina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 28 μηνύματα.
27-02-09
22:28
Κατ' αρχάς δεν υπάρχει καμμία αγένεια εκ μέρους σου και καμμία μείωση εκ μέρους μου! Αυτό που αναφέρω ίσχυε στα χρόνια μου στο Τατόι.
οχι σε σενα την αποριαααααα.... στη διευθυντρια του μοντεσσοριανου..!! αλλά τι εννοείς στο 6?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
xazoulina
Νεοφερμένος
Η xazoulina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 28 μηνύματα.
27-02-09
18:49
Κρίνοντας και από προσωπική εμπειρία καθώς και συναντήσεις και εξομολογήσεις από πρώην συμμαθητές μου αργότερα, οι λόγοι για αυτή την "αραίωση" στις τελευταίες τάξεις πρέπει να είναι οι εξής:
1. Το οικονομικό
2. Όταν ένα παιδί (ειδικά αγόρι) που είναι από τη φύση του ήσυχο/καλοσυνάτο/ντροπαλό/φοβισμένο (κοινώς "nerd') και δεν έχει ασχοληθεί με δραστηριότητες εξωσχολικές που θα μπορούσαν να το βοηθήσουν, αντικρίσει τη...σκληρή πραγματικότητα του Δημοσίου σχολείου νιώθει σα να έχει έρθει από τα Μοναστήρια. Η έγκαιρη μετάβαση σε αυτό το βοηθάει σε ευκολότερη προσαρμογή στο Γυμνάσιο
3. Κάποιοι συντηρητικοί γονείς ενδέχεται να μη συμφωνούν με αυτό το φιλελευθερισμό (που στα χρόνια μου στο Τατόι δεν υπήρχε)
4. Μπορεί στο σχολείο να απολαμβάνουν την ελευθερία, αλλά στο σπίτι να το πληρώνουν με ατελείωτες ώρες μελέτης
5. Ίσως κι η πολιτική του σχολείου να είναι να "διώχνει" κάποια παιδιά
6. Δε γινόμασταν μαθητές αλλά ανταγωνιστές. Κάποιοι δε το άντεχαν.
Βεβαίως στα χρόνια μου υπήρχε και υπερβολική αυστηρότητα, κάτι που δε συνάδει με το Μοντεσσοριανό πρότυπο
βασικά
1) είχα ρωτήσει για το οικονομικό και μου είπαν πως είναι πολύ πιο φθηνό από άλλα ιδιωτικά γιατί είναι ίδρυμα και η Μαρία Γουδέλη είχε βάλει όρο: τα δίδακτρα να καλύπτουν μόνο τα τρέχον έξοδα και τους μισθούς, δηλαδή να μην είναι κερδοσκοπικό
2) δε μου φάνηκαν καθόλου φυτά τα αγόρια, μάλλον το αντίθετο.. πολύ ζωηρά μου φάνηκαν!! (ένα μάλιστα εξηγούσε στους συμμαθητές του πως να βρίσκουν τις βιογραφίες που τους βάζει η δασκάλα στο google για να μη σκοτώνονται με τις εγκυκλοπαίδειες)
3) αν δε συμφωνούσαν με αυτό το φιλελεύθερο πνεύμα θα περίμεναν την Ε' τάξη για να τ'απομακρύνουν; πιστεύω πως δε θα τα έστελναν καν
4) απ' ότι μας είπαν και απ'όσα κατάλαβα, δεν έχουν να μελετήσουν στο σπίτι (εκτός από την Ε' και Στ' τάξη)
5) έχεις δίκαιο, μας το είπε κ η ίδια η διευθύντρια οτι σε κάποιους γονείς που δεν μπορούν να μπουν στο πνεύμα της Μοντεσσοριανής τακτικής τους προτείνουν πως είναι καλύτερα να μην παίρνουν εκεί το παιδί τους (ειδικά για το θέμα της αξιολόγησης που παραξενεύει πολλούς γονείς η απουσία αυτής)
6) δεν κατάλαβα τι εννοείς εδώ..
μάλλον έπρεπε να γίνω αγενής και να κάνω την απορία μου τελικά, γιατί αυτή η μείωση των μαθητών;;!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
xazoulina
Νεοφερμένος
Η xazoulina αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 28 μηνύματα.
26-02-09
17:45
Πρόσφατα πήγα στο Μοντεσσοριανο κοντά στην Πανόρμου για να παρακολουθήσω μάθημα, σαν φοιτήτρια του Παιδαγωγικού.
Αυτά που με ξάφνιασαν ήτανε πολλά!
Κατ'αρχάς οι τάξεις ήτανε 2-2..: Α-Β μαζί, Γ-Δ μαζι, Ε-Στ' μαζί.
Τα παιδιά φώναζαν τις δασκάλες με το όνομα τους χωρίς το "κυρία".
Με τη σειρά τους, οι δασκάλες ήτανε δίπλα στο παιδί κι όχι απέναντι σε αυτό (κυριολεκτικά όμως): Πολλές φορές ήτανε καθισμένες στο χαλί μαζί με τα παιδιά κάνοντας διάφορες δραστηριότητες.!
Βασική αρχή σ'αυτό το σχολείο είναι η εμπιστοσύνη προς το παιδί, δίνοντας του τα εφόδια να την εκμεταλλευτεί σωστά και χρήσιμα! Για παράδειγμα:
Στα παιδιά δίνεται απόλυτη ελευθερία καθώς μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν από τις τάξεις τους χωρίς κάποιο έλεγχο και ενώ θα περίμενε κανείς να τα δει να γυρίζουν στην αυλή και να υπάρχει μια κάποια φασαρία, αντιθέτως τα παιδιά δεν εκμεταλλεύονταν αυτό το ''πλεονέκτημα'' τους για να τριγυρνάνε άσκοπα και στο σχολείο υπήρχε ηρεμία. Το παράξενο; Δεν ακούσαμε καθόλου δάσκαλο να φωνάζει ή να κάνει παρατήρηση! Επίσης, προσέξαμε οτι κάποια παιδιά που είχανε βγει απ'την τάξη, είχανε πάρει το υλικό μαζί τους για να συνεχίσουν έξω αυτό που έκαναν!
Όταν λέω ''υλικό''...: Δεν υπάρχει βιβλίο το οποίο να καθορίζει την ύλη ή μαθήματα. Υπάρχει το μοντεσσοριανό υλικό το οποίο εισάγεται κυρίως από το κεντρικό μοντεσσοριανό εργοστάσιο στην Ολλανδία και διαμορφώνεται ανάλογα με τα Ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, το παιδί δε θα πει: "τώρα θα κάνω γεωγραφία!" .. απλώς θα πάρει από το ράφι ένα χάρτι και κάτι σημαιούλες και θα βάλει σε κάθε χώρα την αντίστοιχη σημαία(ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού το έκανε αυτό με το χάρτι της Ευρώπης, εγώ προσωπικά θα το άφηνα μισό) . Ακόμη, μια άλλη ομάδα παιδιών είχε πάρει από το ράφι διάφορα τρισδιάστατα σχήματα και μαζί με τη δασκάλα τα επεξεργάζονταν, πρώτα κάνοντας δικές του παρατηρήσεις και μετά με τη βοήθεια των ερωτήσεων της δασκάλας.
Εμένα με παραξένεψε πολύ το ότι τα παιδιά επέλεγαν με τι θα ασχολήθουν (εγώ αν ήμουν στη θέση τους δε θα ακουμπούσα ποτέ την ιστορία) και όταν ρώτησα τη διευθύντρια μου είπε πως τα παιδιά δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των μαθημάτων γιατί γι'αυτά είναι δραστηριότητες κι όχι ένα ''μάθημα'' και τα βλέπουνε με ενδιαφέρον όλα, σαν να είναι παιχνίδι.
Αυτό που με ενθουσίασε, ήταν η στάση των δασκάλων. Ήτανε ας πούμε....φιλικοί προς το περοβάλλον!! Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να πάω εκεί μόλις τελειώσω τη σχολή. Εξάλλου μας είπαν οτι για να δουλέψει κάποιος εκεί, απλώς χρειάζεται ένα 6μηνο ''εκπαίδευσης'', βασικά εξοικίωσης με το Υλικό και το Μοντεσσοριανό τρόπο σκέψης.
Μέχρι που έφτασα στην Ε και Στ' τάξη, οι οποίες έκαναν μάθημα κλασικής μορφής. Μόλις μπήκα στην τάξη παρατήρησα οτι οι μαθητές είχανε μειωθεί κατα πολύ..αλλά είπα καλύτερα να μη ρωτήσω γιατί(έμεινα με την απορία!). Επίσης, περιμένα τα παιδιά μετά απο τόσο ενδιααφέρον προς τα ''μαθήματα'' που είχαν δείξει στις προηγούμενες τάξεις, να τα βρω ξεφτέρια.. Ίσως φυσικά να έφταιγε κι η παρουσία μας, αλλά δε μου φάνηκε να υπήρχε κάποια διαφορά σε σχέση με κάποιο κοινό σχολείο. Έδειχναν να βαριούνται!
Γενικότερα, στο Μοντεσσοριανό γίνονται όλα τα μαθήματα που γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία αλλά με διαφορερικό τρόπο. Επιπλέον, υπάρχει μόνο ένα μεγάλο διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό κι έπειτα γίνονται μαθήματα οπως γυμναστική, μουσική κλπ..
Μάλλον, θα επέλεγα να στείλω τα παιδιά μου εκεί γιατί μου άρεσε το φιλελεύθερο κλίμα που επικρατεί. Φυσικά αν λάβουμε υπόψη τις αλληλεπιδράσεις κοινωνίας και σχολείου, σίγουρα το Μοντεσσοριανό δεν είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά αφού οι επιδράσεις είναι αμφίδρομες, γιατί να μην προσπαθήσουμε η κοινωνία να αποκτήσει ένα λιγότερο ''αυταρχικό'' χαρακτήρα;
Το θέμα όμως με τα παιδιά της Ε και Στ' τάξης όμως συνεχίζει να με προβληματίζει..!!
Αυτά που με ξάφνιασαν ήτανε πολλά!
Κατ'αρχάς οι τάξεις ήτανε 2-2..: Α-Β μαζί, Γ-Δ μαζι, Ε-Στ' μαζί.
Τα παιδιά φώναζαν τις δασκάλες με το όνομα τους χωρίς το "κυρία".
Με τη σειρά τους, οι δασκάλες ήτανε δίπλα στο παιδί κι όχι απέναντι σε αυτό (κυριολεκτικά όμως): Πολλές φορές ήτανε καθισμένες στο χαλί μαζί με τα παιδιά κάνοντας διάφορες δραστηριότητες.!
Βασική αρχή σ'αυτό το σχολείο είναι η εμπιστοσύνη προς το παιδί, δίνοντας του τα εφόδια να την εκμεταλλευτεί σωστά και χρήσιμα! Για παράδειγμα:
Στα παιδιά δίνεται απόλυτη ελευθερία καθώς μπορούσαν να μπαινοβγαίνουν από τις τάξεις τους χωρίς κάποιο έλεγχο και ενώ θα περίμενε κανείς να τα δει να γυρίζουν στην αυλή και να υπάρχει μια κάποια φασαρία, αντιθέτως τα παιδιά δεν εκμεταλλεύονταν αυτό το ''πλεονέκτημα'' τους για να τριγυρνάνε άσκοπα και στο σχολείο υπήρχε ηρεμία. Το παράξενο; Δεν ακούσαμε καθόλου δάσκαλο να φωνάζει ή να κάνει παρατήρηση! Επίσης, προσέξαμε οτι κάποια παιδιά που είχανε βγει απ'την τάξη, είχανε πάρει το υλικό μαζί τους για να συνεχίσουν έξω αυτό που έκαναν!
Όταν λέω ''υλικό''...: Δεν υπάρχει βιβλίο το οποίο να καθορίζει την ύλη ή μαθήματα. Υπάρχει το μοντεσσοριανό υλικό το οποίο εισάγεται κυρίως από το κεντρικό μοντεσσοριανό εργοστάσιο στην Ολλανδία και διαμορφώνεται ανάλογα με τα Ελληνικά δεδομένα. Δηλαδή, το παιδί δε θα πει: "τώρα θα κάνω γεωγραφία!" .. απλώς θα πάρει από το ράφι ένα χάρτι και κάτι σημαιούλες και θα βάλει σε κάθε χώρα την αντίστοιχη σημαία(ένα παιδάκι δευτέρας δημοτικού το έκανε αυτό με το χάρτι της Ευρώπης, εγώ προσωπικά θα το άφηνα μισό) . Ακόμη, μια άλλη ομάδα παιδιών είχε πάρει από το ράφι διάφορα τρισδιάστατα σχήματα και μαζί με τη δασκάλα τα επεξεργάζονταν, πρώτα κάνοντας δικές του παρατηρήσεις και μετά με τη βοήθεια των ερωτήσεων της δασκάλας.
Εμένα με παραξένεψε πολύ το ότι τα παιδιά επέλεγαν με τι θα ασχολήθουν (εγώ αν ήμουν στη θέση τους δε θα ακουμπούσα ποτέ την ιστορία) και όταν ρώτησα τη διευθύντρια μου είπε πως τα παιδιά δεν κάνουν διακρίσεις μεταξύ των μαθημάτων γιατί γι'αυτά είναι δραστηριότητες κι όχι ένα ''μάθημα'' και τα βλέπουνε με ενδιαφέρον όλα, σαν να είναι παιχνίδι.
Αυτό που με ενθουσίασε, ήταν η στάση των δασκάλων. Ήτανε ας πούμε....φιλικοί προς το περοβάλλον!! Σκέφτηκα ότι θέλω κι εγώ να πάω εκεί μόλις τελειώσω τη σχολή. Εξάλλου μας είπαν οτι για να δουλέψει κάποιος εκεί, απλώς χρειάζεται ένα 6μηνο ''εκπαίδευσης'', βασικά εξοικίωσης με το Υλικό και το Μοντεσσοριανό τρόπο σκέψης.
Μέχρι που έφτασα στην Ε και Στ' τάξη, οι οποίες έκαναν μάθημα κλασικής μορφής. Μόλις μπήκα στην τάξη παρατήρησα οτι οι μαθητές είχανε μειωθεί κατα πολύ..αλλά είπα καλύτερα να μη ρωτήσω γιατί(έμεινα με την απορία!). Επίσης, περιμένα τα παιδιά μετά απο τόσο ενδιααφέρον προς τα ''μαθήματα'' που είχαν δείξει στις προηγούμενες τάξεις, να τα βρω ξεφτέρια.. Ίσως φυσικά να έφταιγε κι η παρουσία μας, αλλά δε μου φάνηκε να υπήρχε κάποια διαφορά σε σχέση με κάποιο κοινό σχολείο. Έδειχναν να βαριούνται!
Γενικότερα, στο Μοντεσσοριανό γίνονται όλα τα μαθήματα που γίνονται και στα υπόλοιπα σχολεία αλλά με διαφορερικό τρόπο. Επιπλέον, υπάρχει μόνο ένα μεγάλο διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό κι έπειτα γίνονται μαθήματα οπως γυμναστική, μουσική κλπ..
Μάλλον, θα επέλεγα να στείλω τα παιδιά μου εκεί γιατί μου άρεσε το φιλελεύθερο κλίμα που επικρατεί. Φυσικά αν λάβουμε υπόψη τις αλληλεπιδράσεις κοινωνίας και σχολείου, σίγουρα το Μοντεσσοριανό δεν είναι καθρέφτης της κοινωνίας, αλλά αφού οι επιδράσεις είναι αμφίδρομες, γιατί να μην προσπαθήσουμε η κοινωνία να αποκτήσει ένα λιγότερο ''αυταρχικό'' χαρακτήρα;
Το θέμα όμως με τα παιδιά της Ε και Στ' τάξης όμως συνεχίζει να με προβληματίζει..!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.