Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
21-01-09
17:58
Πρώτο βήμα για την αναγνώριση κολεγίων
Μόνο την ισοτιμία ενός πτυχίου με τα αντίστοιχα ελληνικά και όχι το αν οι σπουδές έγιναν σε κολέγιο στην Ελλάδα μπορεί να κρίνει ο ΔΟΑΤΑΠ «E» 21/1
Ζήτημα ακόμη και ακαδημαϊκής αναγνώρισης πτυχίων κολεγίων τίθεται για πρώτη φορά και από την ελληνική δικαιοσύνη. Το Διοικητικό Πρωτοδικείο της Αθήνας εξέδωσε απόφαση -έπειτα από προσφυγή κολεγίου, που συνεργάζεται με γαλλικό πανεπιστήμιο, κατά του ελληνικού Δημοσίου για μη εφαρμογή των οδηγιών της ΕΕ -σύμφωνα με την οποία τα αρμόδια ελληνικά όργανα (ΔΟΑΤΑΠ πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ) μπορούν να κρίνουν μόνο την ισοτιμία ενός πτυχίου με τα αντίστοιχα ελληνικά, όχι όμως και αν οι σπουδές έγιναν στην Ελλάδα σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Το υπουργείο Παιδείας και η διοίκηση του ΔΟΑΤΑΠ δεν είχαν ενημέρωση σχετικά με την απόφαση του δικαστηρίου, αλλά, όπως δήλωσε υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΟΑΤΑΠ, «εάν μια τέτοια απόφαση τελεσιδικήσει υπάρχει κίνδυνος να αναγκαστούμε να αναγνωρίσουμε την ακαδημαϊκή ισοτιμία των πτυχίων που παρέχουν κολέγια τα οποία συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού».
Το ζήτημα της αναγνώρισης των πτυχίων των κολεγίων επανέρχεται με δεδομένο ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει πάρει τις οριστικές της αποφάσεις. Αυτή τη στιγμή όμως, όπως φαίνεται, το υπουργείο Παιδείας δεν θέλει να πάρει θέση και χτες όταν ο υπουργός Παιδείας δέχτηκε ερώτηση για το θέμα των κολεγίων γενικότερα αρνήθηκε να δώσει οποιαδήποτε απάντηση. Νομικοί κύκλοι στους οποίους απευθύνθηκε το «Εθνος», σχετικά με την απόφαση του Πρωτοδικείου Αθήνας διατήρησαν επιφυλάξεις και τόνισαν ότι δεν μπορούν να εκτιμήσουν την κατάσταση, εφόσον δεν καθαρογραφεί η απόφαση και μελετήσουν το σκεπτικό του δικαστή.
Ο διευθυντής πάντως του συγκεκριμένου κολεγίου ισχυρίστηκε ότι η απόφαση «μας δικαιώνει, αφού το ελληνικό δικαστήριο προχωρά ένα βήμα παρακάτω από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αποφασίζοντας ότι η ακαδημαϊκή αναγνώριση αφορά την ισοτιμία των τίτλων και όχι τον έλεγχο για το πού έγιναν οι σπουδές».
Η απόφαση του ελληνικού δικαστηρίου μεταξύ άλλων αναφέρει ότι: «Το όργανο αναγνώρισης ακαδημαϊκών τίτλων σπουδών, νυν ΔΟΑΤΑΠ, πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ, έχει την αρμοδιότητα να εξετάζει αν οι πραγματοποιηθείσες σπουδές είναι ισότιμου επιπέδου με τις σπουδές που πραγματοποιούνται στα ανώτατα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, όχι, όμως, περαιτέρω, αν μέρος ή το σύνολο αυτών πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, σε ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα, βάσει συμφωνίας δικαιόχρησης με πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Και τούτο, διότι οι σπουδές αυτές δεν κρίνεται ότι εντάσσονται στο σύστημα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης της χώρας μας, ώστε να απαιτείται η πραγματοποίησή τους σε δημόσιες ανώτατες σχολές, αλλά στο σύστημα εκπαίδευσης του κράτους-μέλους που χορηγεί τα διπλώματα, κατά τρόπο όμοιο σε όλους τους σπουδαστές του, ύστερα από ομοειδείς σπουδές, ανεξαρτήτως του τόπου πραγματοποίησης αυτών».
ΝΙΚΟΛ. ΤΡΙΓΚΑ
Πηγή
Αν η απόφαση τελεσιδικήσει, αυτό πρακτικά σημαίνει πως θα υπάρχει αντίστοιχο δεδικασμένο και άρα όποιος άλλος προσφύγει στην δικαιοσύνη θα έχει μεγαλύτερη πιθανότητα να εκδώσει ανάλογη απόφαση. Από αυτό βέβαια μέχρι την ψήφιση νόμου που όντως θα ορίζει την ισοτιμία, μπορεί να υπάρξει μεγάλη χρονική απόσταση.. και οι δικαστές, ως γνωστόν, δεν δεσμεύονται από το δεδικασμένο αποφάσεων άλλων δικαστηρίων (εκτός αν μιλάμε για Συμβούλιο Επικρατείας ή Άρειο Πάγο και απόφαση που κρίνει κάποια διάταξη νόμου ως αντισυνταγματική).
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Oralee
Τιμώμενο Μέλος
Η Κωνσταντίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 45 ετών, Απόφοιτος και μας γράφει απο Γλυφάδα (Αττική). Έχει γράψει 15,765 μηνύματα.
20-11-08
10:52
Προσωπικά έπρεπε κάποτε να αντιμετωπίσω το δίλημμα "Νομική ή Deree" και όσο κι αν δεν ήθελα την Νομική και με "έψηνε" η ψυχολογία πχ στο Deree, διάλεξα την Νομική γιατί θεώρησα πως το πτυχίο της θα είχε μεγαλύτερη αξία αργότερα - κι όντως είχε.
Δεν γνωρίζω κανέναν να άφησε δημόσιο πανεπιστήμιο για να πάει σε ιδιωτικό και θεωρώ πως, άσχετα με τα όποια τυπικά προσόντα έχει κάποιος, αν δύο υποψήφιοι κηνυγήσουν μια θέση και ο ένας έχει πτυχίο δημόσιου Πανεπιστημίου και ο άλλος ιδιωτικού, θα επιλεγεί ο πρώτος. Μιλάω κυρίως για τον ιδιωτικό τομέα (διότι στον δημόσιο, ως γνωστόν, δεν γίνεται τέτοιου τύπου επιλογή, διορίζεσαι ή με διαγωνισμό ή με σειρά προτεραιότητας, οπότε αν εφαρμοστεί η οδηγία της ΕΕ -και θα εφαρμοστεί κάποια στιγμή- δεν θα έχει σημασία αν έχεις πτυχίο δημόσιου ή ιδιωτικού Πανεπιστημίου) και αυτό θεωρώ πως συμβαίνει για τις περισσότερες ειδικότητες (εξαίρεση πχ οι προγραμματιστές, όπου εκεί μετρά πιο πολύ η προϋπηρεσία και το ταλέντο, παρά τα πτυχία).
Για το παράδειγμα που έφερε το Καλυψούδι, θεωρώ πως δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα, διότι γενικώς τα παιδιά που έχουν έτοιμη δουλειά από τον μπαμπά τους, πιο εύκολα διαλέγουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρά δημόσια, προκειμένου να μη ταλαιπωρηθούν και να μπορέσουν να ενταχθούν γρηγορότερα στο ήδη προσχεδιασμένο μέλλον τους (έχω δύο φίλες που έκαναν αυτό ακριβώς). Αν όμως μιλάμε για ανθρώπους που πρέπει να τα στήσουν όλα μόνοι τους, ένα πτυχίο δημόσιου πανεπιστημίου αποτελεί ισχυρότερο εφόδιο από το αντίστοιχο ενός ιδιωτικού.
Δεν γνωρίζω κανέναν να άφησε δημόσιο πανεπιστήμιο για να πάει σε ιδιωτικό και θεωρώ πως, άσχετα με τα όποια τυπικά προσόντα έχει κάποιος, αν δύο υποψήφιοι κηνυγήσουν μια θέση και ο ένας έχει πτυχίο δημόσιου Πανεπιστημίου και ο άλλος ιδιωτικού, θα επιλεγεί ο πρώτος. Μιλάω κυρίως για τον ιδιωτικό τομέα (διότι στον δημόσιο, ως γνωστόν, δεν γίνεται τέτοιου τύπου επιλογή, διορίζεσαι ή με διαγωνισμό ή με σειρά προτεραιότητας, οπότε αν εφαρμοστεί η οδηγία της ΕΕ -και θα εφαρμοστεί κάποια στιγμή- δεν θα έχει σημασία αν έχεις πτυχίο δημόσιου ή ιδιωτικού Πανεπιστημίου) και αυτό θεωρώ πως συμβαίνει για τις περισσότερες ειδικότητες (εξαίρεση πχ οι προγραμματιστές, όπου εκεί μετρά πιο πολύ η προϋπηρεσία και το ταλέντο, παρά τα πτυχία).
Για το παράδειγμα που έφερε το Καλυψούδι, θεωρώ πως δεν αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα, διότι γενικώς τα παιδιά που έχουν έτοιμη δουλειά από τον μπαμπά τους, πιο εύκολα διαλέγουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, παρά δημόσια, προκειμένου να μη ταλαιπωρηθούν και να μπορέσουν να ενταχθούν γρηγορότερα στο ήδη προσχεδιασμένο μέλλον τους (έχω δύο φίλες που έκαναν αυτό ακριβώς). Αν όμως μιλάμε για ανθρώπους που πρέπει να τα στήσουν όλα μόνοι τους, ένα πτυχίο δημόσιου πανεπιστημίου αποτελεί ισχυρότερο εφόδιο από το αντίστοιχο ενός ιδιωτικού.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.