cap
Νεοφερμένος
Ο Σωτήρης! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών. Έχει γράψει 80 μηνύματα.
02-05-08
21:21
Τις τελευταίες δύο εβδομάδες έχω εμφανίσει το εξής:
Ξαφνικά, και χωρίς κανένα λόγο, με πιάνει δύσπνοια (το είχα αναφέρει και σε προηγούμενο μήνυμα). Αν επιχειρήσω να καπνίσω σε αυτό το διάστημα, απλά γίνεται χειρότερη.
Ξαφνικά, και χωρίς κανένα λόγο, εξαφανίζεται όπως εμφανίστηκε. Αλλα μόλις εξαφανιστεί, αρχίζει να πονάει η αριστερή μου γάμπα! Βρε όσο και να καπνίσω, δύσπνοια δεν ξαναπαθαίνω, αλλα η γάμπα πονάει!
Φοβήθηκα για καμια θρόμβωση, αλλά όπως μου εξήγησε ο γιατρός θρόμβος που να πηγαινοέρχεται από τους πνεύμονες στο πόδι και να κάνει εμβολές τέτοιου τύπου είναι οχι απλά σπάνιο φαινόμενο, απίθανο. Χωρίς άλλα θορυβώδη συμπτώματα, πρήξιμο κλπ, ή πόνο κατά την εισπνοή (αν επρόκειτο για εμβολή) δεν μπορούμε να μιλάμε για τέτοιο πράγμα.
Συμπέρασμα: Μαλλον κάποια αγχώδης διαταραχή η οποία εμφανίζεται τόσο όμως πραγματική που σε κάνει να ανησυχείς για την υγεία σου. Το πόδι, όπως μου είπε φυσιοθεραπευτής, δείχνει μια τυπική εκδήλωση ισχιαλγίας που προερχεται από τη σπονδυλική στήλη λόγω βάρους, καθιστικής ζωής κλπ. Η δύσπνοια, αντε βρες το!
Για να μην εξετάζουμε μόνο αυτά που συμβαίνουν στη Ζετα...όπως βλέπετε έχουμε και εμείς τα μικρά μας ευρήματα, και φυσικά είμαι κατάπτυστος που δεν συνέχισα να επισκέπτομαι κάποιον ειδικό για να απομονώσω το πρόβλημα. Ανησύχησα τόσο για την υγεία μου που αναλώθηκα σε δεκάδες εξετάσεις έχοντας κάνει ένα τεράστιο, πρακτικά, τσεκ-απ για την επόμενη δεκαετία
Ξαφνικά, και χωρίς κανένα λόγο, με πιάνει δύσπνοια (το είχα αναφέρει και σε προηγούμενο μήνυμα). Αν επιχειρήσω να καπνίσω σε αυτό το διάστημα, απλά γίνεται χειρότερη.
Ξαφνικά, και χωρίς κανένα λόγο, εξαφανίζεται όπως εμφανίστηκε. Αλλα μόλις εξαφανιστεί, αρχίζει να πονάει η αριστερή μου γάμπα! Βρε όσο και να καπνίσω, δύσπνοια δεν ξαναπαθαίνω, αλλα η γάμπα πονάει!
Φοβήθηκα για καμια θρόμβωση, αλλά όπως μου εξήγησε ο γιατρός θρόμβος που να πηγαινοέρχεται από τους πνεύμονες στο πόδι και να κάνει εμβολές τέτοιου τύπου είναι οχι απλά σπάνιο φαινόμενο, απίθανο. Χωρίς άλλα θορυβώδη συμπτώματα, πρήξιμο κλπ, ή πόνο κατά την εισπνοή (αν επρόκειτο για εμβολή) δεν μπορούμε να μιλάμε για τέτοιο πράγμα.
Συμπέρασμα: Μαλλον κάποια αγχώδης διαταραχή η οποία εμφανίζεται τόσο όμως πραγματική που σε κάνει να ανησυχείς για την υγεία σου. Το πόδι, όπως μου είπε φυσιοθεραπευτής, δείχνει μια τυπική εκδήλωση ισχιαλγίας που προερχεται από τη σπονδυλική στήλη λόγω βάρους, καθιστικής ζωής κλπ. Η δύσπνοια, αντε βρες το!
Για να μην εξετάζουμε μόνο αυτά που συμβαίνουν στη Ζετα...όπως βλέπετε έχουμε και εμείς τα μικρά μας ευρήματα, και φυσικά είμαι κατάπτυστος που δεν συνέχισα να επισκέπτομαι κάποιον ειδικό για να απομονώσω το πρόβλημα. Ανησύχησα τόσο για την υγεία μου που αναλώθηκα σε δεκάδες εξετάσεις έχοντας κάνει ένα τεράστιο, πρακτικά, τσεκ-απ για την επόμενη δεκαετία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
cap
Νεοφερμένος
Ο Σωτήρης! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών. Έχει γράψει 80 μηνύματα.
29-04-08
11:18
Πιστεύω οτι το σημαντικότερο σε αυτές τις καταστάσεις είναι να ξέρεις οτι δεν είσαι μόνη σου, οτι δεν είναι κατι "εξωτικό" αυτό που συμβαίνει και οτι δεν συμβαίνει μόνο σε σένα. Εμένα προσωπικά με βοήθησε πολύ όταν άκουσα και ιστορίες άλλων που είχαν παρόμοια περιστατικά, κατάλαβα οτι είναι κάτι που αντιμετωπίζεται και που μπορεί να ελεχθεί.
Παρένθεση: Πολύ θα με τιμούσε (ασχετα με το δυσάρεστο του πράγματος) αν όταν ήμουν φαντάρος η κοπελιά μου αντιδρούσε έτσι. Στην περίπτωσή μου βέβαια, τότε, τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά
Παρένθεση: Πολύ θα με τιμούσε (ασχετα με το δυσάρεστο του πράγματος) αν όταν ήμουν φαντάρος η κοπελιά μου αντιδρούσε έτσι. Στην περίπτωσή μου βέβαια, τότε, τα πράγματα εξελίχθηκαν τελείως διαφορετικά
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
cap
Νεοφερμένος
Ο Σωτήρης! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 50 ετών. Έχει γράψει 80 μηνύματα.
28-04-08
18:53
Εδώ και δύο χρόνια αντιμετωπίζω διάφορες "κρίσεις" όπως ζαλάδες, αποπροσανατολισμό, θωρακικές ενοχλήσεις, και, τελευταία, δύσπνοια. Αφού εξάντλησα όλες τις εξετάσεις που μπορούσα να κάνω, το πόρισμα ήταν ένα: Στρες. (Εχω πολύ από αυτό, ανάθεμά το).
Δεν έχω κάτι να σου προτείνω πέρα από το να το ρίξεις στην "τρελλή" και να ηρεμήσεις, η βοήθεια ενός ψυχολόγου σε τέτοιες καταστάσεις είναι, θεωρώ, πολύτιμη, και το λέω έχοντας πλήρη επίγνωση του οτι δεν φρόντισα (ακόμα) να δω εναν (πλην μιας και μοναδικής φοράς οπου μου διέγνωσε εν δυνάμει διαταραχή πανικού) - εννοώντας μια πλήρη σειρά θεραπευτικών συνεδριών.
Παντως περισσότερο γράφω τα παραπάνω για να δεις οτι υπάρχουν και άλλοι που αντιμετωπίζουν, αν όχι τα ίδια, παραπλήσια προβλήματα. Φιλικό μου πρόσωπο αντιμετώπισε σχετικά πρόσφατα μια παρόμοια κατάσταση λόγω εργασιακού άγχους και τελικά κατάφερε να επανέλθει στα φυσιολογικά με ένα συνδυασμό ήπιας φαρμακευτικής / ψυχολογικής αγωγής.
Ειναι δύσκολες καταστάσεις αυτές, ανεξάρτητα από την αιτία που τις έχει προκαλέσει, μια και σε κάθε άνθρωπο ο ψυχολογικός παράγοντας ο οποίος αποτελεί "όριο" για την εμφάνιση τέτοιων συμπτωμάτων είναι μάλλον υποκειμενικός. Ενα είναι σίγουρο: Οτι όταν η ψυχολογία μας βαρέσει "τιλτ", το σώμα μας ακολουθεί. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, δεν είμαι πεπεισμένος οτι δεν υπαρχει τίποτα το παθολογικό, παρά τις άπειρες εξετάσεις που έχω κάνει. Ομως, αν το δω ως τρίτο πρόσωπο, αποστασιοποιημένα, μπορώ να καταλάβω πολύ καλα το οτι οφειλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες.
Αποψή μου θα ήταν, αν δεν έχει όντως προκύψει κάτι το παθολογικό, να συμβουλευτείς επαγγελματία ιδιώτη ψυχολόγο ξεκινώντας συνεδρίες σε μόνιμη βάση. Μην το φοβάσαι (το λέω για να το ακούω και εγώ). Δεν ειναι πλέον "τρελλογιατροί", το άγχος και το στρες και η κατάθλιψη που δημιουργείται ως επακόλουθο είναι από τις πλέον συχνές παθήσεις για εμάς που ζούμε σε Δυτικές κοινωνίες και σε μεγάλα αστικά κέντρα.
Δεν έχω κάτι να σου προτείνω πέρα από το να το ρίξεις στην "τρελλή" και να ηρεμήσεις, η βοήθεια ενός ψυχολόγου σε τέτοιες καταστάσεις είναι, θεωρώ, πολύτιμη, και το λέω έχοντας πλήρη επίγνωση του οτι δεν φρόντισα (ακόμα) να δω εναν (πλην μιας και μοναδικής φοράς οπου μου διέγνωσε εν δυνάμει διαταραχή πανικού) - εννοώντας μια πλήρη σειρά θεραπευτικών συνεδριών.
Παντως περισσότερο γράφω τα παραπάνω για να δεις οτι υπάρχουν και άλλοι που αντιμετωπίζουν, αν όχι τα ίδια, παραπλήσια προβλήματα. Φιλικό μου πρόσωπο αντιμετώπισε σχετικά πρόσφατα μια παρόμοια κατάσταση λόγω εργασιακού άγχους και τελικά κατάφερε να επανέλθει στα φυσιολογικά με ένα συνδυασμό ήπιας φαρμακευτικής / ψυχολογικής αγωγής.
Ειναι δύσκολες καταστάσεις αυτές, ανεξάρτητα από την αιτία που τις έχει προκαλέσει, μια και σε κάθε άνθρωπο ο ψυχολογικός παράγοντας ο οποίος αποτελεί "όριο" για την εμφάνιση τέτοιων συμπτωμάτων είναι μάλλον υποκειμενικός. Ενα είναι σίγουρο: Οτι όταν η ψυχολογία μας βαρέσει "τιλτ", το σώμα μας ακολουθεί. Ακόμα και τώρα που γράφω αυτές τις γραμμές, δεν είμαι πεπεισμένος οτι δεν υπαρχει τίποτα το παθολογικό, παρά τις άπειρες εξετάσεις που έχω κάνει. Ομως, αν το δω ως τρίτο πρόσωπο, αποστασιοποιημένα, μπορώ να καταλάβω πολύ καλα το οτι οφειλεται σε ψυχολογικούς παράγοντες.
Αποψή μου θα ήταν, αν δεν έχει όντως προκύψει κάτι το παθολογικό, να συμβουλευτείς επαγγελματία ιδιώτη ψυχολόγο ξεκινώντας συνεδρίες σε μόνιμη βάση. Μην το φοβάσαι (το λέω για να το ακούω και εγώ). Δεν ειναι πλέον "τρελλογιατροί", το άγχος και το στρες και η κατάθλιψη που δημιουργείται ως επακόλουθο είναι από τις πλέον συχνές παθήσεις για εμάς που ζούμε σε Δυτικές κοινωνίες και σε μεγάλα αστικά κέντρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.